คลังหนังสือ
ภาษาไทย
นักเขียน
พวงชมพู
5.0M
จำนวนคำ
89
นิยาย

นิยาย

บำเรอรัก จ้าวดวงใจเถื่อน

1.0K·พวงชมพู

"ที่ผ่านมามีผัวมากี่คนแล้ว!" เขาถามพร้อมๆ กับลอบมองแม่ลูกหนี้คนสวยไปพร้อมกัน ยอมรับว่าหล่อนสวยถูกใจทีเดียว "คะ!" "หูหนวกรึไง ฉันถามก็ตอบมาสิ! ว่าที่ผ่านมาเธอเคยมีผัวมากี่คนแล้ว!" ที่ถามไม่ใช่เพราะอยากรู้ หรือพิศวาสอะไรในตัวหล่อนทั้งนั้น แต่เป็นเพราะเขาจะได้ตัดสินใจถูกว่าควรลากคนตรงหน้าไปตรวจร่างกาย หรือว่าควรจะทดลองงานก่อนสักวันสองวัน แล้วค่อยตัดสินใจอีกที ว่าควรวางเธอเอาไว้ในสถานะไหน ซึ่งแน่นอนว่ามันคงไม่ใช่สถานะ เมีย ของเขาอย่างแน่นอน เพราะเขายังไม่คิดที่จะหาห่วงมาผูกคอตัวเองในตอนนี้! "มะไม่เคยค่ะ" ตีรณาต้องใช้เวลาพักใหญ่ทีเดียว กว่าจะทำใจเอ่ยตอบคำถามของเขากลับไปได้ เขาไม่เพียงแต่ทำให้เธอต้องอับอายเท่านั้น แต่มันยังทำให้ได้รู้ว่าเขามองกันในแง่ลบแค่ไหนอีกด้วย "ถามจริง!" หนนี้หญิงสาวเลือกที่จะพยักหน้ารับกลับไปอย่างช้าๆ และนั่นเองที่มันทำให้คนได้เห็น ถึงกับควันออกหู เพราะคิดว่าหล่อนไม่อยากเสวนาด้วย ถึงเลือกจะใช้ภาษากายแทนการพูดจา "ริอาจจะเป็นเมียฉันต้องฉะฉานมากกว่านี้ ฉันไม่ชอบผู้หญิงเชื่องช้า มันน่ารำคาญ! ขยับมานี่!" แม้จะกลัวแสนกลัวแค่ไหน แต่เธอก็รู้แก่ใจตัวเองดีว่าไม่ควรขัดใจเขาตั้งแต่วันแรกที่มาเหยียบที่นี่ ถึงได้กลั้นใจเดินตรงเข้าไปหา ก่อนที่ในนาทีถัดมานั้นดวงตาคู่สวยจะเบิกกว้าง เมื่ออยู่ๆ เขาก็คว้าต้นคอเธอเข้าไปจูบ! แน่นอนว่านี่มันเป็นจูบแรกของเธอ ซึ่งเธอไม่เคยคิดเคยฝันเลย ว่าจะต้องมาเสียให้กับผู้ชายท่าทีห่ามๆ แบบนี้ได้เสียได้!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

SET ดวงใจแห่งรัก

236·พวงชมพู

ดวงใจปวิน "ไอ้แดงเป็นไงมั้ง" คนที่อยู่ๆ ก็ถามคำถามประหลาดขึ้น ทำให้เธอต้องถามกลับไปเบาๆ "ไอ้แดงไหน ใครคือไอ้แดง" กุมารเหรอ หรือตัวอะไร! "ลูกฉันไง ไอ้แดง!" "นี่นายใช้หัวอะไรคิดถึงให้ลูกชื่อนี้ เชยมาก!" นี่ถ้าลูกได้ยิน มีหวังเอารกพันคอตัวเองอย่างต้องไม่สงสัย เพราะรับไม่ได้ที่พ่อตั้งชื่อที่ไม่เท่ห์เอาซะเลยให้ทั้งๆ ที่ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ว่าแกเป็นเด็กผู้หญิงหรือเด็กผู้ชาย "เอาน่า เรียกๆ ไปก่อน ใกล้คลอดค่อยตั้งให้ใหม่อีกที" เอากับเขาสิ อยากทำอะไรก็ทำไป เธอเหนื่อยจะเถียงแล้ว! ดวงใจเปรม "อื้อ! พี่เปรมปอบอกให้ปล่อย. พี่เป็นบ้าไปแล้วรึไง!" "ใช่! พี่มันบ้า แล้วไง! คิดว่าพี่อยากเป็นแบบนี้เหรอ!" ทั้งหมดนี้ที่มันเกิดขึ้นก็เป็นเพราะเธอทั้งนั้น ถ้าเพียงแต่เธอยอมฟังเขาสักนิด เรื่องห่าเหวพวกนี้มันก็คงไม่บานปลายแบบนี้ หรือตลอดเวลาที่ผ่านมา คำพูดของเขาไม่สำคัญอะไรเลย! ความน้อยใจที่ตีตื้นเข้ามาในความคิดทำให้เขาได้แต่เฝ้าถามตัวเองเงียบๆ ว่าแท้ที่จริงแล้ว เขาเป็นอะไรสำหรับเธอ "ฮึก ปอขอโทษ" คงจะมีเพียงคำนี้เพียงคำเดียวเท่านั้น ที่เธอจะมอบมันให้กับเขาได้ ซึ่งเธออยากให้เขารู้ว่าเธอรู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นเธอไม่ได้ตั้งใจเหยียบย่ำความเป็นห่วงของเขาเลยจริงๆ "ที่ผ่านมาพี่พยายามอย่างหนักเพื่อเอาชนะใจย่าของปอ ต่อให้จะรู้ว่าท่านไม่ชอบบ้านพี่ แต่พี่ก็ยังพยายามเข้าหาท่าน แต่กลับกัน ปอกลับไม่เคยพยายามทำอะไรเพื่อความรักของเราเลยสักครั้ง ทำไมเหรอครับปอ หรือว่าสำหรับปอแล้ว พี่มันไม่เคยมีความสำคัญอะไรเลย" จะเรียกว่าน้อยใจก็คงไม่ผิดเท่าไหร่นัก เพราะที่ผ่านมาเธอทำให้เขารู้สึกแบบนั้นจริงๆ "มะไม่ใช่แบบนั้นนะคะ พี่เปรมสำคัญกับปอที่สุด" ตลอดเวลาที่คบหาดูใจกัน เธอรักเขามากกว่าที่เขาคิดเสียอีก และนี่มันคือความจริงเพียงข้อเดียวที่ตรงต่อใจเธอที่สุดแล้ว และไม่ว่าเขาจะเชื่อหรือไม่ เธอก็ยังอยากที่จะบอกออกไปอยู่ดี "พี่ก็อยากจะเชื่อแบบนั้นนะ ถ้าคืนนี้ปอไม่ยอมออกไปกับมัน!" ทั้งๆ ที่เขาเตือนไม่รู้กี่หนว่าท่าทางของไอ้เลวนั่นมันไม่น่าไว้ใจ แต่เธอก็ยังออกไปกับเขาตามคำสั่งย่า แล้วเป็นยังไง ถ้าเขาไม่ขับรถไปตามพิกัดที่เคยทำไว้ที่โทรศัพท์ของคนรักเผื่อเหตุการณ์ฉุกเฉินเช่นวันนี้เกิดขึ้น มันจะเกิดอะไรขึ้นบ้างรู้ไหม แล้วจะมีสักกี่คนที่เสียใจกับสิ่งที่อาจเกิดขึ้นกับเธอ หนึ่งในนั้นก็คงจะหนีไม่พ้นเขา ที่ต้องมีลมหายใจอยู่ท่ามกลางความรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต เพราะช่วยเธอไว้ไม่ทัน!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

SET หวงรักเมียในเงา

594·พวงชมพู

หวงรัก จอมบัญชา "คุณคีคงทราบเรื่องแล้ว ไม่ทราบว่าคุณสะดวกไปหย่า" "ฉันบอกตอนไหนว่าจะหย่า!" กลับกลายเป็นเสียงเย็นชาที่ดังสวนขึ้น ก่อนที่เขาจะจ้องมองกันด้วยสายตาไม่สบอารมณ์อย่างหนัก ให้กับความคิดอะไรโง่ๆ ไม่สมกับที่น้าสาวผู้ลาลับของหล่อนวาดฝันเอาไว้ก่อนตาย ถึงปรารถนาครั้งสุดท้ายของตนเอง! ชีวิตคู่ของเขาต้องพังทลายลงเพราะความเชื่อใจที่เขามอบให้สองน้าหลาน โดยเฉพาะคนน้าที่เขาเคยไว้ใจมากกว่าใครๆ แต่อีกฝ่ายกลับตอบแทนความไว้ใจของเขา ด้วยการกระทำที่สิ้นคิด ซึ่งหากขอร้องกันดีๆ เขาเชื่อว่าตัวเองมีทางออกที่ดีมอบให้ อย่างน้อยๆ หลานสาวของอีกฝ่ายจะไม่มีวันลำบาก ตราบใดที่เขายังให้ความสำคัญ แต่พูดอะไรไปตอนนี้คนที่จากไปแล้วก็คงไม่ได้ยินมันอยู่ดี สิ่งที่หลงเหลืออยู่คือความชิงชังเท่านั้น! "คุณคีหมายความว่ายังไงคะ" เธอไม่ได้คิดไปเองว่าเขาน่าจะต้องการอิสระ ไม่อย่างนั้นเขาจะย้ายตัวเองไปอยู่ที่อื่นทำไม "เธอทำชีวิตคู่ฉันพัง แถมยังทำลายความไว้ใจที่ฉันเคยมีให้ได้อย่างร้ายกาจที่สุด แล้วอยู่ๆ จะมาพรากเอาเด็กนี่ไปจากฉัน คิดจริงๆ เหรอว่าทุกอย่างมันจะง่ายดายสมใจเธอขนาดนั้น!" เวลาที่ผ่านมาเขาคงใจดีเกินไปสินะ คนตรงหน้าถึงได้กล้าลองดี! คิดว่าการจากไปของตัวเองจะจบเรื่องบัดซบที่ก่อเอาไว้ได้ "แล้วถ้าอย่างนั้นคุณคีอยากให้นาทำอะไรคะ" เกิดกลายเป็นความเงียบงันขึ้นฉันพลัน เมื่อหญิงสาวเลือกที่จะส่งต่อคำถาม ที่เธอนั้นต้องการจะรู้คำตอบเอามากๆ ออกมาเบาๆ ที่ผ่านมาเธอเคยคิดว่าเขาจะยอมให้อภัยกันในสักวันใดวันหนึ่ง แต่มาวันนี้เธอรู้ซึ้งแก่ใจแล้วว่าสิ่งที่ตนเองกำลังเฝ้ารออยู่นั้นมันคงไม่มีวันมาถึง แม้แต่วินาทีที่เธอโทรไปบอกเขาว่าตัวเองเจ็บท้องคลอด เขาก็ยังเลือกที่จะตัดสายกันทิ้งอย่างไม่ใยดี การกระทำของเขาในค่ำคืนนั้น มันทำให้เธอตัดสินใจแล้วว่าจะหย่า! เพื่อคืนชีวิต คืนอิสรภาพให้เขา! "อดทนสิพรรณรีอดทนให้เหมือนกับที่เธอทำมาตลอดนั่นไง!" และก็เป็นคำตอบของเขาเองที่ทำให้เธอเจ็บจนหน้าชา คำตอบนี้ทำให้รู้ว่าการแก้แค้นของเขาจะไม่มีที่สิ้นสุด และสิ่งที่เขาปรารถนาอยากจะได้เห็นจากเธอนั้นคือความทุกข์ทรมาน "คุณทำไมถึงได้ใจร้ายนักคะ" หนนี้ชายหนุ่มเลือกที่จะไม่ตอบ แต่เขากลับปรายตามองไปยังร่างเล็กผิวขาวอมชมพู ที่ใครต่อใครต่างพากันพูดกลอกหูให้ได้ยินกันอย่างไม่หยุดหย่อน ว่าหน้าเหมือนเขาราวกับฝาแฝด ซึ่งตอนนี้กำลังหลับสนิทอยู่บนเบาะเพียงครู่เดียวเท่านั้น ก่อนที่เขาจะถอนสายตาหันกลับมามองแม่ของลูก ด้วยสายตาที่แทบจะไม่ได้แตกต่างกันเท่าไหร่นัก ซึ่งแน่นอนว่ามันไม่ใช่ความรักเอ็นดู "ทางเดียวที่เธอจะได้หย่าสมใจ คือเธอต้องยกเด็กคนนี้ให้ฉัน ไม่อย่างนั้นก็อย่าฝันอย่าฉันจะยอมหย่าให้" ในเมื่ออยากจะเป็นเมียเขาจนตัวสั่น เธอก็ต้องเป็นมันต่อไปจนวันตาย! นี่ต่างหากคือสิ่งที่คนตรงหน้าต้องชดใช้ ชดใช้ให้เขากับใครอีกคน ที่เธอทำเรื่องเลวทรามใส่จนความรักของพังทลายลง! ขึ้นอยู่กับเธอแล้วว่าจะเลือกอย่างไหน! ทวงรัก บัญชามาร "พี่ดีใจนะ ที่พรีมรู้จุดยืนของตัวเอง" เธอต้องรู้สิ ในเมื่อเป็นเขานั่นแหละ ที่แสดงให้เห็นชัดขึ้นทุกวัน ว่าสำหรับเขาแล้ว เธอก็เป็นได่พียงเครื่องระบายความต้องการทางเพศเท่านั้น ไม่ใช่คนสำคัญในชีวิต ที่เขาอยากจะให้เป็นคนสุดท้ายอีกแล้ว "พรีมแค่อยากเห็นพี่ครามมีความสุขค่ะ" เธอขอแค่นี้เท่านั้น แค่เขามีความสุขกับเส้นทางที่เลือก เธอก็พอใจแล้ว "ถ้าต้องการแบบนั้นจริงก็ไปกับพี่สิ เผื่อเวลาพี่เบื่อหรือเหนื่อยกับการจัดเตรียมงาน พรีมจะได้ ช่วย ทำให้พี่ผ่อนคลายไง!" เมื่อเขาออกคำสั่งกันโดยตรงออกมาแบบนั้นแล้ว คนที่ไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะต่อรองสิ่งใดได้เลยอย่างเธอจะทำอะไรได้อีก นอกจากยอมตกลงกลับไปเงียบๆ ก่อนที่จะถูกเขาช้อนอุ้มจนตัวลอยเมื่อคนตรงหน้าเริ่มรู้สึกอยากทวงของรางวัล ที่เขาช่วยยื้อชีวิตน้องชายเธอ ให้อยู่รอดจนถึงทุกวันนี้

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

นิยายชุด ภรรยาไม่น่ารัก

1.0K·พวงชมพู

จนกว่ารัก ร้างราใจ "คืนนี้ไม่ต้องรอ ฉันไม่มีอารมณ์" คำพูดห้วนๆ ที่ดังขึ้นมานั้น ทำเอาคนฟังรู้สึกสะอึกอยู่ในใจไม่น้อยทีเดียว จนเมื่อสำนึกได้ว่าเธอจะค่าก็ต่อเมื่อผู้เป็นสามีเกิดอารมณ์อย่างว่าเท่านั้น ต่างจากเวลาปกติ ที่เขามักจะมองเห็นเธอเป็นเพียงเศษฝุ่นที่ปลิวไปมาในบ้านรอวันถูกขจัดทิ้งเท่านั้น ซึ่งเรื่องทั้งหมดนี้เธอไม่โกรธหรือโทษใครนอกจากตัวเอง "ค่ะ" หญิงสาได้แค่รับคำเพียงสั้นๆ ไม่กล้ามีปากมีเสียงเหมือนทุกครั้ง เพราะสำนึกดีว่าเขาเป็นใครและตัวเองเป็นใคร "อีกไม่กี่เดือนฉันก็จะเป็นอิสระจากปลิงอย่างเธอแล้ว กินยาคุมอย่าให้ขาดล่ะ! ฉันไม่ต้องการให้เกิดปัญหายุ่งยากตามมาทีหลัง" คำว่า ปลิง ที่เขาใช้เรียกกันนั้นมันทำให้เจ็บดวงน้อยสั่นไหวได้ไม่ยากเย็นเลยสักนิด แต่จะทำอย่างไรได้นอกจากต้องก้มหน้ายอมรับความจริงต่อไป เพราะไม่ว่าเธอจะพยายามสักแค่ไหน เขาก็ไม่เคยมองเธอในแง่ดีเลยสักครั้ง สำหรับเขาแล้วเธอคงเป็นได้แค่ปลิงอย่างที่ว่าจริงๆ พรประดับใจ "เธอกับยัยเปรมตกลงอะไรกันเอาไว้ สำหรับเรื่องบ้าๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน!" คำถามที่มาพร้อมแรงกระชากของคนตรงหน้านั้น ส่งผลทำให้เนติมาได้แต่จ้องมองเขาทั้งน้ำตา ยอมรับว่าเธอตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้ต่างอะไรกับเขาเลยสักนิด แต่ทำไมเขาถึงได้ทำเหมือนกับว่าเธอคือคนผิด ทั้งๆ ที่ความจริงแล้ว เธอเองก็น่าจะเป็นเหยื่อไม่ต่างอะไรกับเขาเลย ความทรงจำล่าสุดคือเธอถูกเพื่อนคะยั้นคะยอให้ดื่มเป็นเพื่อน ก่อนสติจะดับวูบไปพร้อมๆ กับคำพูดของเพื่อนที่อาสาพยุงเธอขึ้นไปพักผ่อนยังห้องที่อีกฝ่ายจัดเตรียมเอาไว้ให้ เธอไม่รู้กระทั่งว่าห้องที่ว่านั้นคือห้องของเขา ไม่รู้อะไรเลยกระทั่งตอนนี้ "หนูไม่" "เธอจะบอกว่าเธอไม่รู้เรื่อง ทั้งๆ ที่เมื่อคืนเธอมานอนแก้ผ้ารอฉันอยู่บนเตียงเนี่ยนะ ไปหลอกเด็กเถอะ!" ชีวิตที่ผ่านมาเขาเจอคนแบบหล่อนมาก็มาก แต่ไม่เคยเจอคนที่โกหกได้หน้าซื่อตาใสขนาดนี้มาก่อน นั่นมันทำให้อดคิดไม่ได้จริงๆ ว่าเรื่องราวอันน่าเศร้าที่เกิดขึ้นในชีวิตของผู้หญิงคนนี้นั้นเป็นเรื่องจริงหรือแค่ละครฉากหนึ่งที่หล่อนสร้างขึ้นเพื่อเรียกร้องความสงสารจากคนอื่นๆ เท่านั้นกันแน่ นั่นต่างหากที่เขาต้องการจะรู้ให้ได้ และหากทุกสิ่งเป็นจริงอย่างที่คิด เขาคงปล่อยให้ลูกคบกับคนแบบนี้ต่อไปไม่ได้ ต่อให้หล่อนจะน่าสงสารแค่ไหนก็ช่าง

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เซตนิยายเมียจำนนรัก

751·พวงชมพู

“พี่ปราบไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับพลอยนะคะ!” “ถ้าพี่ไม่มีสิทธิ์มีแล้วใครหน้าไหนจะมี! ในเมื่อพลอยเป็นเมียพี่ แล้วพี่ก็เป็นผัวคนแรกของพลอยจำไม่ได้รึไง!” สิ้นคำใบหน้าคมคายก็สะบัดไปตามแรงตบแทบจะทันที พลอยขวัญได้แต่จ้องมองคนตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าเขาจะใจร้ายดูถูกเธอได้ถึงเพียงนี้ ไม่อยากจะเชื่อเลย “พี่ปราบดูถูกพลอยจบรึยังคะ ถ้าจบแล้วก็ปล่อยพลอยไปสักที! ถึงพลอยจะง่ายกับพี่ แต่มันก็ไม่ได้แปลว่าพลอยจะต้องไปง่ายกับคนอื่น อีกอย่าง…นอนด้วยกันแค่ครั้งเดียวคงเรียกว่าผัวเมียไม่ได้หรอกค่ะ เพราะเท่าที่พลอยเคยเห็น พี่ปราบเองก็ใช่ว่าจะไม่เคยนอนกับคนอื่น!” หญิงสาวตวาดสู้กลับไปพร้อมพยายามเดินหนีคนปากร้าย แต่เพียงเริ่มก้าวไม่กี่ก้าวเขาก็ตามมาประชิดตัวก่อนจะกระชากเธอเข้าหาตัวอย่างแรงไม่สนเลยว่าเธอจะเจ็บปวดแค่ไหนกับการกระทำที่แสนป่าเถื่อนของตัวเอง สิ่งเดียวที่เขาสนคือทำยังไงก็ได้ ให้เขาได้พลอยขวัญคนเดิมที่เคยเชื่อฟังคำสั่งทุกอย่างกลับมา! “คุณเดือนเก็บของจะไปไหนครับ!” กระทั่งเมื่อเห็นข้าวของที่เธอจัดเตรียมไว้ถึงได้หันกลับมาถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “ผมถามว่าคุณจะไปไหน!” เขาไม่ได้ไล่เธอออกด้วยซ้ำ สักคำก็ไม่เคยพูดออกไปเลย แล้วข้าวของพวกนี้นี่มันอะไรกัน! “เดือนยื่นเรื่องลาออกไปแล้วค่ะ” และเมื่อมันเป็นแบบนั้น ก็ไม่มีประโยชน์ที่เธอจะอยู่ที่นี่ต่อ เพราะยิ่งเธออยู่ต่อนานมากเท่าไหร่ก็เหมือนจะยิ่งสร้างความยุ่งยากให้เขามากขึ้นไปเท่านั้น เพราะอย่างนั้นถึงได้ตัดสินใจลาออก และตั้งใจว่าจะรีบพาตัวเองไปจากที่นี่ เธอจะได้ไม่สร้างปัญหาให้เขาไปมากกว่านี้ “แต่ผมยังไม่ได้อนุญาต!” แม้แต่เธอก็ยังคิดที่จะทิ้งเขาไปอย่างนั้นเหรอ เขาผิดอะไรนักหนา ทำไมใครต่อใครถึงได้นึกอยากจะทิ้งกันไปหมดแบบนี้ด้วย ถ้าเป็นเรื่องที่เธอแอบรัก เขาเองก็ยังไม่ทันได้ว่าอะไรเลยสักคำ อย่างมากก็แค่ตั้งตัวไม่ติดมันก็เท่านั้น แต่ก็ไม่ได้คิดที่จะขับไล่ไสส่งเธอไปไหนเสียหน่อย! “ผมไม่ให้คุณเดือนไปไหนทั้งนั้น!” แค่คิดว่าจากนี้จะไม่ได้เจอหน้ากันในทุกๆ เช้า ใจเจ้ากรรมก็รู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา “แต่เดือนจะไปค่ะ คะ…คุณจะทำอะไร…อื้อ!” เขาตอบคำถามด้วยการรั้งอีกฝ่ายเข้ามาจูบ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องทำแบบนี้ สิ่งเดียวที่รู้ในตอนนี้คือเขาไม่อยากให้เธอไปจากที่นี่ ไปจากเขาแต่ดูเหมือนว่าวิธีนี้จะเป็นวิธีเดียวที่เขาจะรั้งเธอไว้ได้

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

อย่าปล่อยให้รักหลุดลอย

1.0K·พวงชมพู

เธอรักเขา นั่นเป็นสิ่งเดียวที่เป็นเรื่องจริง!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ภรรยารับจ้างรัก

2.0K·พวงชมพู

“คะ…คุณจะทำอะไร! นี่ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะคุณธาม!” ปลายตะวันตวาดลั่นพร้อมพยายามผลักคนที่กำลังคร่อมร่างของเธออยู่ให้ออกไปให้ไกลๆ กันแต่ก็ไร้ผล แรงอันน้อยนิดของเธอแทบสู้อะไรกับแรงอันมหาศาลของเขาได้เลยสักนิด “ทีนี้เห็นรึยังครับ ว่าแรงของผู้หญิงกับแรงของผู้ชายมันต่างกันแค่ไหน! ถ้าเกิดว่าคนพวกนั้นทำแบบนี้! คุณจะช่วยตัวเองได้ด้วยวิธีไหน…” ธามชิงพูดขึ้นพร้อมกดมือทั้งสองข้างของคนดื้อดึงขึ้นเหนือหัวอย่างรวดเร็ว เขากดมันเอาไว้แน่นพร้อมจ้องมองกันขึ้นลงด้วยสายตาหื่นกระหายจนปลายตะวันร้องลั่น “นี่คุณ!” “แล้วถ้าเขาทำแบบนี้…” ชายหนุ่มว่าพร้อมทั้งซุกใบหน้าลงที่ซอกคอขาวกรุ่นทันทีที่พูดจบทำเอาคนใต้ร่างกรีดร้องพร้อมดิ้นพล่านไปมาด้วยความหวาดกลัว สัมผัสของเขาทำให้กายทั้งกายของเธอสั่นไหว ถึงจะรู้สึกดีกับเขามากแค่ไหนกับสิ่งที่เขากำลังทำอยู่มันกลับไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการให้เกิดขึ้นเลยสักนิด “กรี๊ดดด!! อย่าทำอะไรบ้าๆ นะคุณ!! ปล่อย…” เสียงหวานยังไงตวาดลั่นไม่ยอมหลุดทำให้ธามเริ่มรู้สึกรำคาญในความดื้อของอีกฝ่าย เขาโน้มหน้าลงมาใกล้ๆ ก่อนจะแสยะยิ้มเมื่อเห็นความหวาดกลัวในดวงตาของเธอ แม้จะไม่มากแต่ก็พอได้เห็นมัน

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ภรรยาจำยอมรัก

4.0K·พวงชมพู

“เธอจะไม่มีวันได้อะไรจากฉันเลยนอกจากความเกลียดชังปันตา! อย่าคิดว่าแค่ทะเบียนสมรสใบเดียวจะทำให้ฉันรักผู้หญิงอย่างเธอ!” กิตติตวาดภรรยาป้ายแดงของตัวเองเสียงแข็ง รู้สึกเกลียดชังเป็นเท่าตัวเมื่อหญิงสาวยังคงยืนยันเสียงแข็งว่าจะไม่ยอมหย่าให้กันไม่ว่าเขาจะพูดยังไงก็ตามที “ปันรู้ดีค่ะว่าพี่กิตเกลียดปัน แต่ไม่ว่าพี่กิตจะเกลียดปันแค่ไหนยังไงซะปันก็หย่าให้พี่กิตไม่ได้จริงๆ ค่ะ” “ทำไม!” “เพราะปันรักพี่กิต...ปันเชื่อว่าสักวันพี่กิตจะต้องรักปัน” “เชิญเธอจมดิ่งอยู่ในโลกของความฝันต่อไปเถอะปันตา! เพราะต่อให้เธอจะเป็นผู้หญิงคนสุดท้ายบนโลกที่เหลืออยู่ ฉันก็จะไม่มีวันไปรักผู้หญิง อย่างเธอ! จำเอาไว้!!”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

โซ่รักดวงใจร้าว

2.0K·พวงชมพู

“แป้ง…” เกิดกลายเป็นความลำบากใจ ที่ฉายชัดในแววตาคมกริบที่จ้องมองกัน ราวกับจะร้องขอความเห็นใจที่เธอคงไม่อาจมอบให้กับเขาได้ เพราะมันไม่ใช่แค่เธอเท่านั้นที่ต้องเจ็บ ผู้หญิงอีกคนนั่นก็ด้วย! แม้ว่าเขาจะพยายามย้ำหนักย้ำหนาว่าอีกฝ่ายเข้าใจถึงสถานะของเธอดี แต่เป็นเธอเองที่ไม่เข้าใจ และไม่อยากยอมรับสถานะเป็นรอง ถ้าต้องทนถึงขนาดนั้น สู้ปล่อยเขาไปยังจะง่ายกว่า! ถึงเธอจะจน แต่ความเป็นคนของเธอมันก็ไม่ได้ต่ำไปกว่าใคร เพราะอย่างนั้นเขาจะมากดให้เธอเป็นรองผู้หญิงอีกคนของเขาไม่ได้! “พูดมาเถอะค่ะ แป้งรับได้ทุกอย่าง” ขนาดต้องยอมอยู่อย่างเงาในชีวิตเขามาหลายปีเธอก็ยังทนอยู่มาได้ ประสาอะไรกับเรื่องนี้ แม้จะบอกตัวเองแบบนั้น แต่ใจเจ้ากรรมก็อดที่จะเต้นแรงไม่ได้ เพราะคำตอบของเขาที่กำลังจะได้รับนับจากนี้ มันจะเป็นการยุติทุกสิ่งให้ต้องจบลงอย่างน่าเสียดาย หากเพียงแต่ว่าสุดท้ายแล้วคนที่เขาจะเลือกไม่ใช่เธอ ไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้ คนที่รักเขาหมดหัวใจ! “เราอยู่กันเหมือนเดิมไม่ได้เหรอแป้ง ที่ผ่านมาเราก็มีความสุขกันดีไม่ใช่เหรอ” คำถามของเขาทำให้เธอได้แต่เค้นยิ้มให้กับความโง่เง่าของตัวเอง ไม่รู้กระทั่งว่าเธอรักอะไรในตัวของผู้ชายคนนี้กันแน่ เพราะดูเหมือนว่านอกจากตัวเองแล้ว เขาจะไม่ได้รักเธอเลยสักนิด! “ความสัมพันธ์ของเรามันไม่เหมือนเดิม นับตั้งแต่วันที่คุณภพยอมให้ผู้หญิงคนนั้นแทรกเข้ามาแล้วค่ะ คำว่าเหมือนเดิมของคุณ คือแป้งต้องยอมเป็นเมียน้อยแบบนั้นเหรอคะ!” ต่อให้จะเป็นลูกชาวนาธรรมดา ไม่ใช่ผู้ดีตีนแดงที่ไหน แต่ศักดิ์ศรีของความเป็นคนเธอก็มีอยู่มากเรื่องที่จะให้ไปเมียน้อยใครนั้นแน่นอนว่าเธอไม่มีวันทำ ถ้าต้องทำถึงขั้นนั้น เธอขอยอมเป็นฝ่ายเดินออกไปจากชีวิตที่แสนจะเพียบพร้อมของเขาวันนี้ ตอนนี้เสียยังจะดีกว่า เพราะอย่างน้อยก็เพื่อตัวเธอเอง ที่จะไม่ต้องมาเจ็บปวดกับเรื่องราวบ้าๆ พวกนี้! ยังมีผู้ชายดีๆ อีกมากที่พร้อมก้าวเข้ามาให้เธอเลือก เป็นเขาต่างหากที่จะต้องเสียใจหากวันนั้นที่ว่ามาถึง! หากมีโอกาสได้เลือกอีกสักครั้ง ขอแค่เพียงครั้งเดียวเท่านั้น เธอจะเลือกให้ดี เลือกคนที่เขาพร้อมที่จะรักเธอในแบบที่เธอเป็น

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

สุดแสนจะใจดำ

3.0K·พวงชมพู

“เราสองคนจะแต่งงานกันตามที่ตากับยายของเธอต้องการ แต่แค่ในนามเท่านั้น!” เมื่อเห็นว่าจุดนี้เป็นจุดที่เงียบที่สุด ถึงได้จอดรถพร้อมกับหันไปบอกถึงความต้องการของตัวเอง ความต้องการที่เขาคิดมาดีแล้ว ว่าจะให้เรื่องทุกอย่างเป็นไปตามความต้องการของตายายของหล่อนแค่เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น ส่วนอีกครึ่งเขาย่อมต้องมีสิทธิ์เลือกทางเดินชีวิตให้ตัวเองเช่นกัน และเขาก็เลือกแล้ว ว่าจะให้มันเป็นไปแบบนี้ “แค่ในนามเหรอคะ...” แม้เสียงของหล่อนจะหวานจับใจน่าฟังสักแค่ไหน แต่คนที่ไม่ได้รัก ไม่ได้ชอบกันมาก่อนย่อมเป็นเรื่องยากที่จะอยู่ด้วยกันได้ เด็กนี่เองก็อายุยังน้อย หล่อนน่าจะมีความฝัน เขาเองก็เช่นกัน ที่ยังหวงแหนความโสดอยู่ “ใช่ ฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเธอไม่ว่าจะเรื่องไหน เธอเองก็ห้ามมายุ่งกับฉัน ต่อให้ฉันจะมีใครหรือไปทำอะไรที่ไหน เธอก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่ง! สงสัยอะไรตรงไหนไหม” เพราะยังหวงความโสดอยู่ เลยทำให้เขาตัดสินใจแบบนี้ อีกอย่างเด็กนี่ก็อายุเพียงเท่านี้ เธอคงไม่อยากมีผัวที่แก่กว่าเป็นรอบแน่เขามั่นใจ “คุณหมายถึง... จะให้เราแต่งงานกันหลอกๆ เหรอคะ”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

My Frist love รักร้ายจารชนแผนล้นปล้นหัวใจ

1.0K·พวงชมพู

พิธีดูตัว...ในครั้งนี้เป็นอะไรที่ฝืนใจสุดๆ แต่ฝืนใจตัวเองไปนานๆ อาจจะทำให้เราได้พบกับรักแท้ขึ้นมาจริงๆก็ได้ ความรักที่มีหลายรูปแบบซ้อนเอาไว้ ไม่มีใครจะล่วงรู้ได้เลยว่า บทสรุปของเรื่องราวความรักที่ถูกฝืนใจจะเป็นอย่างไร แต่เท่าที่รู้ ความรักนั้น..เกิดขึ้นได้เสมอ ทุกที่ ทุกเวลา ทุกสถาณการณ์!

นิยายรักจบแล้ว

ล่ารักร้ายหัวใจวุ่นรัก

1.0K·พวงชมพู

“เด็กโง่! หลับตาซะ เธอควรจะพักได้แล้ว” ไนท์พูดพร้อมกับเอื้อมมือลูบหัวฉัน ก่อนเขาจะค่อยๆ โน้มหน้าลงมาฝังจมูกเอาไว้ที่แก้มซ้ายของฉันอย่างแผ่วเบา และทำทีท่าว่าจะกลับไปนอนที่โซฟา จนฉันต้องรีบคว้าชายเสื้อที่หลุดลุ่ยของเขาเอาไว้ก่อน “มีอะไร” “แล้ว...แก้มซ้ายล่ะ” ถามเองอายเองแบบนี้ สู้ไม่ถามออกไปเลยยังจะดีซะกว่านะเนี่ย “เอาไว้หายดีเมื่อไหร่จะหอมให้ทั่วหน้าเลยดีมั้ย นอนได้แล้วยัยโง่” ไนท์ทิ้งท้ายเอาไว้ ก่อนจะกดริมฝีปากลงมาที่ปากของฉันหนักๆ หนึ่งทีแล้วรีบผละออกไปอย่างรวดเร็ว เหมือนกลัวว่าตัวเองจะอดใจไม่ไหวยังไงยังงั้น นิสัยแย่มากเลย มาทำให้ฉันอยากแล้วจากไปแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหนกันเล่า ว่าแต่เมื่อไหร่แผลจะหายสักทีน้า! อ๊ายย นี่ฉันคิดบ้าอะไรอยู่เนี่ย

นิยายรักจบแล้ว

winds of fate เดิมพันร้าย ลวงหัวใจให้ตกหลุมรัก

639·พวงชมพู

“สถานที่ที่เราทั้งคู่กำลังจะไปนั้น มันอันตรายและโหดร้ายพอๆ กับนรก! เพราะฉะนั้นฉันไม่ต้องการตัวถ่วง ถ้าเกิดนายกำลังตกอยู่ในอันตรายหรือว่ากำลังจะถูกฆ่าแล้วล่ะก็...อย่าได้ริอาจมาขอร้องอ้อนวอนให้ฉันช่วยโดยเด็ดขาด(เพราะว่าฉันเองก็ยังเอาตัวไม่รอดเหมือนกัน >>นี่คือสิ่งที่ฉันอยากพูด) “เพราะว่าคนอย่างฉัน....เกลียดผู้ชายที่อ่อนแอเป็นที่สุด!!”

นิยายรักจบแล้ว

BECAUSE I CARE ลุ้นรักอันตราย ยัยหน้าใสจอมแสบ

2.0K·พวงชมพู

“ปล่อยฉันลงนะไอ้บ้า แล้วนี่นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย!” “ไปนอน” “ไปนอนก็ไปคนเดียวสิวะ มาอุ้มฉันไปทำไมเล่า!!” “เป็นผู้หญิงยิงเรือ พูดวะพูดโว้ยได้ยังไง” “ก็ฉันจะพูด แล้วนายจะทำไมล่ะวะ ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะโว้ย” ฉันตะโกนลั่นบ้านพร้อมกับออกแรงดิ้นเพิ่มมากขึ้นกว่าเก่า แต่ฉันเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆจะไปสู้แรงควายของหมอนี่ได้ยังไงกัน “หยุดดิ้นเดี๋ยวนี้นะ อยากตกลงมาตายรึไง!” “นายก็ปล่อยฉันก่อนสิ!!” “ปล่อยก็โง่น่ะสิ แล้วก็หยุดดิ้นได้แล้ว ไม่อย่างนั้นฉันจะข่มขืนเธอตรงราวบันไดนี่แหละ บรรยากาศกำลังเป็นใจเลยเธอว่าไหม" บ้าเอ้ย หมอนี่จะกวนประสาทฉันอีกนานไหม แล้วนี่ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ด้วย ทำไมกัน!

นิยายรักจบแล้ว

บนบานสานรัก ชุลมุนหัวใจ

1.0K·พวงชมพู

“เมื่อวานเธอหายหัวไปไหน ทำไมไม่ไปตามนัดฮะ!” กรี๊ดดดดด!!~ พูดเฉยๆ ก็ได้โว้ย~ ทำไมต้องก้มหน้ามาซะจมูกโด่งๆ ของนายจะทิ่มจมูกแบนๆ ของฉันอยู่แล้วเนี่ย ฉันชักจะยั้วะนายหน่อยๆ แล้วนะชีโร่!! “ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วยจริงๆ ด้วย!” “ไหนเธอลองหาเหตุผลดีๆ มาสักข้อสิ ว่าทำไมฉันจะต้องทำตามที่เธอบอกด้วย” หน็อย~ ยอกย้อนนักนะ นี่กล้าเลียนแบบเสียงฉันเชียวเรอะ!! “ว่าไง ทำไมไม่ไปตามนัด บอกมาซะดีๆ” “ไม่บอกมีอะไรไหม นายบังคับฉันไม่ได้อีกต่อไปแล้วชีโร่ ชาตินี้ทั้งชาติฉันจะไม่มีวันพูดกับนายอีกแน่ ฉันโป้งนายแล้ว” “ว่าไงนะ!” “นายก็ได้ยินแล้วนี่ ฉันจะไม่มีวันพูดกับนายอีกเป็นอันขาด นายไม่มีวันมาทำให้ฉันอ้าปากพูดกับนายได้อีกแล้วล่ะ” “งั้นดี...ฉันจะทำให้เธออ้าปากพูดกับฉัน ด้วยปากของฉันนี่แหละ!!” “อ๊ากกกก!! นายมันคนนิสัยไม่ดะ...อุ๊บ!” ยังไม่ทันจบประโยคริมฝีปากฉันก็ถูกครอบครองโดยชีโร่ จูบครั้งนี้ของฉันมันช่างร้อนแรงดั่งไฟ. ที่พร้อมจะผลาญเผาร่างฉันทั้งชีวิตยังไงยังงั้น ยิ่งฉันพยายามจะขัดขืนมากเท่าไหร่รสจูบก็เพิ่มทวีคูณความรุนแรงและร้อนรุ่มมากขึ้นเป็นสองเท่า ฉันรู้สึกได้ถึงความโกรธที่เขากำลังถ่ายถอดมาให้ฉันจากรสจูบ มันช่างเป็นความโกรธที่ฉันไม่สามารถหยุดเขาได้เลย ฉันจะไม่มีวันลืม...จะไม่มีวันลืมจูบในครั้งนี้เลยตลอดชีวิต ไม่สิ! ถึงตายก็จะไม่มีวันลืม

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

จุดชนวนหัวใจ เปลี่ยนร้ายให้เป็นรัก

1.0K·พวงชมพู

มีบางสิ่งบอกเอาไว้ ความบังเอิญเป็นเรื่องไร้สาระ ถูกผูกมัดด้วยเงื่อนไขประหลาดสามข้อ นั่นก็คือ... ความฝัน ความหวัง และความเป็นจริง! สิ่งที่มองด้วยตาไม่เห็น สัมผัสด้วยมือไม่ได้ แต่ทว่ารับรู้ได้ทางกระแสจิต ความบังเอิญเกิดขึ้นได้เสมอสำหรับทุกคน ทุกที่และทุกเวลา ความบังเอิญในครั้งนี้มันช่างน่ากลัว... ความบังเอิญอันตราย!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

นางซินตัวร้าย กับเจ้าชายใจอสูร

2.0K·พวงชมพู

“นี่มัน....” คำพูดที่ฟังดูกวนหูดังขึ้นก่อนที่ฉันจะค่อยๆ เลื่อนใบหน้าขึ้นไปมองร่างสูงตรงหน้าทันทีด้วยอารมณ์ที่ทั้งกลัวและโมโหสุดๆ ใบหน้าเรียวยาวผิวสีขาว ดวงตาสีดำสนิท ผมสีเทาซอยระบ่า ไม่ต้องสาธยายอะไรให้มากความนัก บอกได้แค่ว่าผู้ชายตรงหน้าฉันในตอนนี้หล่อมาก! เป็นเรื่องที่แปลกมากที่ฉันจะค้นพบว่ามีผู้ชายหล่อลากน่ากระชากมาทำสามีแบบหมอนี่อยู่โรงเรียนเดียวกันกับฉันด้วย หรือถ้าจะพูดให้ถูกคือฉันเอาสายตาของตัวเองมองแต่เจ้าชายเพียงคนเดียวมาตลอดหนึ่งปีมันถึงจะถูก ไม่แปลงหรอกที่ฉันจะไม่เคยเจอผู้ชายคนนี้ “จดหมาย...” “ไม่ใช่นะ! มันไม่ใช่จดหมายรักนะ!!” “ฉันยังไม่ได้พูดสักคำว่ามันคือจดหมายรัก ร้อนตัวเร็วเกินไปรึเปล่ายัยเจ้าหญิงน้ำแข็งประจำโรงเรียน” ไอ้หยาๆ หมอนี่รู้จักฉันด้วยเหรอเนี่ย แสดงว่าชื่อเสียงของฉันก็ดังใช่ย่อยสินะ งามไส้แล้วยัยเมบีงี่เง่าเอ้ย! “จดหมายนี่ของเธอเหรอ” ไอ้หัวเทาร้องถามก่อนจะเลิกคิ้วมองหน้าฉันด้วยท่าทีที่จับผิด “มะ...ไม่ใช่!” “ทำไมต้องติดอ่างด้วย เขาว่ากันว่าคนที่กำลังโกหกมักจะชอบพูดติดอ่าง” ฉลาดเกินไปแล้วนะเจ้าบ้าเอ้ย! “มะ..ไม่ใช่สักหน่อย นะ..นายเอาที่ไหนมาพู๊ดดดดด!!”ให้ตายๆๆ แล้วนี่ฉันจะติดอ่างทำซากปรักหักพังอะไรเล่า “เธอนี่มันตลกดีจริงๆ” “หุบปากเน่าๆ ของนายแล้วคืนจดหมายมาให้ฉันซะ!”ฉันสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีพูดขึ้นเสียงเรียบ อย่าทำให้เขารู้เด็ดขาดว่าฉันมีความต้องการจดหมายนั้นคืนมามากแค่ไหน ไม่งั้นซวยแน่ๆ “ลองบอกเหตุผลดีดีสักข้อสิว่าทำไมฉันต้องคืนให้เธอด้วย” “เพราะ-ว่า-จด-หมาย-นั่น-มัน-เป็น-ของ-ฉัน! ชัดพอไหม”ฉันย้ำทีละคำช้าๆ ก่อนจะมองหน้าคนตรงหน้าด้วยอารมณ์โกรธแค้นแบบสุดๆ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

โซ่รัก ตรวนมาร

6.0K·พวงชมพู

“ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่คุณย่าของฉันส่งมาทนอยู่ที่นี่ได้นานเกินหนึ่งเดือน!” เสียงเข้มดังตวาดขึ้นเมื่อได้รับรู้ความจริงว่าหญิงสาวตรงหน้าคือคนที่คุณย่าของเขานั้นส่งมาเปลี่ยนใจเขาให้ยอมกลับบ้านหลังจากที่ไม่ยอมกลับไปเป็นเวลานานนับหลายๆ ปี ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ใครไม่เจอกับตัวเอง คงไม่มีวันที่จะมาเข้าใจได้ “แล้วถ้าฉันทนอยู่ได้นานกว่านั้นล่ะคะคุณจะยอมกลับไปหาคุณย่าของคุณพร้อมกันกับฉันรึเปล่า” พิชญายังคงไม่ยอมแพ้สิ้นคำถามร่างเล็กที่ถูกห่อเอาไว้ด้วยผ้าขนหนูสีขาวกลับลุกขึ้นประจันหน้าชายหนุ่มอีกครั้งอย่างไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใดๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้นอีกต่อไป “เธอรู้ตัวรึเปล่า ว่าสิ่งที่เธอกำลังท้าทายฉันอยู่มันมีโอกาสเกิดขึ้นน้อยมากสักแค่ไหน” ชรัสย้อนถามอย่างหงุดหงิดสายตาไล่มองร่างเล็กตรงหน้าขึ้นลงอย่างดูถูกดูแคลน หล่อนชื่อพิชญา หรือแพรไหม ประวัติสั้นๆ ที่เขารู้มาจากศรเพ็ญแม่บ้านประจำเกาะ นอกจากนี้เขากลับไม่รู้และไม่อยากรู้อะไรเกี่ยวกับหล่อนอีกเพราะคิดว่าหลงเองก็คงจะไม่ได้แตกต่างอะไรกับคนก่อนๆ ที่เดี๋ยวทนรับต่อความลำบากไม่ไหวก็ยอมตัดใจหนีจากไปเอง หล่อนมันก็เป็นเพียงแค่ผู้หญิงหิวเงินที่ทำได้ทุกอย่างไม่เว้นแม้กระทั่งยอมเดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลมาไกลถึงเกาะแก้วตาแห่งนี้เพื่อยั่วให้เขาหลงรักและยอมกลับไปกับหล่อน มีหรือที่ชรัสจะรู้เท่าไม่ถึงการความคิดของผู้เป็นย่าที่เพียรพยายามส่งหญิงสาวมาให้ เพื่อหวังจะเปลี่ยนใจที่แข็งกร้าวให้ยอมอ่อนเอนตาม ยิ่งเมื่อได้รู้ถึงเหตุผลของเรื่องทั้งหมดเข้าความเกลียดชังก็ยิ่มสุมเข้าที่กลางใจชายหนุ่มไม่คิดที่จะชายตาหรือแม้แต่สัมผัสหญิงสาวพวกนั้นของเลยจวบจนถึงวันนี้หญิงสาวตรงหน้านี้กลับมีบางสิ่งที่แตกต่างไปจากคนก่อนๆ เป็นอย่างมาก หล่อนปากกล้าและดื้อรั้นไม่ฟังคำสั่ง นั่นยิ่งจะทำให้เขาอยากที่จะสั่งสอนและไล่ไปให้พ้นๆ หน้าโดยเร็วที่สุดเท่าไหร่ได้ก็ยิ่งดี “ถ้าคุณมั่นใจขนาดนั้นก็ไม่มีอะไรที่ต้องกลัวไม่ใช่หรือคะ”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ขีดเส้นตายหัวใจ ร้ายยังไงก็ใช่รัก

3.0K·พวงชมพู

“ดูเหมือนว่าเธอจะได้ยารักษาดีสินะ ถึงได้หายเร็วแบบนี้” ทันทีที่ถึงจุดหมายฉันก็กล่าวทักทายคนทั้งคู่ด้วยรอยยิ้มใสซื่อในแบบฉบับที่ฉันมักจะทำเพื่อกลบเกลื่อนความเจ็บปวดของตัวเองเสมอ และคนที่ดูจะตกใจกับการปรากฏตัวของฉันเห็นจะหนีไม่พ้นยูได... ทันทีที่เราสบตากัน นัยน์ตาสีเทาก็จ้องมองฉันอย่างเดือดดาล ขอโทษจริงๆ นะยูได ที่ในตอนนี้ฉันอดทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วจริงๆ “เธอมาทำอะไรที่นี่ บอกแล้วใช่ไหมว่าห้ามมาในที่แบบนี้โดยไม่มีฉันมาด้วย!” นี่ควรจะเป็นคำทักทายที่เขามีให้กับฉันรึไง ยูไดตรงดิ่งเข้ามาบีบแขนฉันด้วยเรี่ยวแรงมหาศาลจนฉันต้องหันหนีไปทางอื่นพร้อมกับนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ ก่อนจะรวบรวมความกล้าหันมาสบตากับเขาอีกครั้ง “เพราะถ้าไม่มา...ฉันจะไม่มีวันรู้เลยว่านายมันเลวร้ายแค่ไหน ยูได ไหนบอกว่ายัยนี่ไม่สบายยังไงล่ะ เธอคงจะเจ็บปวดน่าดูสิท่าถึงได้มายิ้มร่าในสถานที่แบบนี้ได้น่ะฮะ!” หมดสิ้นแล้วจริงๆ ความอดทนอดกลั้นที่ฉันมี “ขอโทษนะมันนี่ เธออย่าโกรธยูเลย ฉันเองที่เป็นคนชวนเขามาที่นี่ ถ้าจะโกรธ เธอควรจะโกรธฉันมากกว่านะ” น้ำเสียงเสแสร้ง ใบหน้าสำนึกผิดที่มีให้ได้เห็นทุกครั้ง มันทำให้ฉันเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ยูไดจะรู้ไหมนะว่าผู้หญิงคนนี้...แท้จริงแล้วก็ไม่ต่างอะไรกับแม่มดใจร้ายที่แอบซ่อนแอปเปิ้ลอาบยาพิษเอาไว้ในคำพูดพวกนั้นเสมอ “ฉันไม่ได้แค่โกรธเธอหรอกนะวาโย แต่ฉันเกลียดผู้หญิงอย่างเธอที่สุด!” พอคว้าแก้วเหล้ามาจากมือยูไดได้ ฉันก็ไม่รอช้า สาดมันใส่หน้าผู้หญิงจอมมารยาตรงหน้าในทันที “ทำอะไรของเธอ มันนี่ พอได้แล้วนะ!” ยูไดตะคอกเสียงดังพร้อมกับกระชากแขนฉันให้หันไปเผชิญหน้ากับเขา “ไม่พอ! แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำกับสิ่งที่นายกับผู้หญิงคนนี้รวมหัวกันทำร้ายฉันครั้งแล้วครั้งเล่า! ฉันทำอะไรผิดนักหนารึไง นายถึงได้ทำกับฉันแบบนี้...” ฉันพูดพร้อมกับระดมทุบแผงอกของเขาอย่างบ้าคลั่ง ไม่สนแม้ว่าตอนนี้จะมีคนมากมายหันเหความสนใจมาที่เราทั้งสามคนด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็นแค่ไหน ฉันไม่ได้อยากจะร้าย...แต่เพราะถูกบังคับให้ต้องร้ายต่างหาก

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

บ่วงรักรอยปรารถนา

7.0K·พวงชมพู

“เปลี่ยนเป็นรูปมนไม่ได้เหรอคะ…” เพราะความน้อยเนื้อต่ำใจเพราะอะไรก็ไม่อาจจะทราบได้ทำให้มนสิชาเผลอหลุดปากพูดในสิ่งที่หัวใจกำลังคิดอยู่ออกไป กว่าจะรู้ตัวเอาก็ตอนที่ได้ยินอีกคนหัวเราะเยาะอย่างสมเพชเวทนา “หึ! เธอมีค่าสำหรับฉันขนาดไหนกันเชียวมนสิชา! อย่าแม้แต่จะคิดเปลี่ยนแปลงอะไรในชีวิตของฉันอย่างเด็ดขาด! เพราะยิ่งเธอพยายามทำมันมากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งรู้สึกเกลียดเธอมากขึ้นเท่านั้น ผู้หญิงที่เที่ยววิ่งไล่ตามผู้ชายอย่างไม่ลดละอย่างเธอไม่มีวันมาแทนที่แพรของฉันได้ อย่าได้ลืมเชียว! เธอจะมีแต่เสียกับเสียถ้ายังดื้อดึงที่จะพยายามต่อไป ถ้าวันไหนรู้สึกเหนื่อยและอยากหยุดก็บอกได้เลย…ฉันพร้อมเซ็นต์ใบหย่าให้เธอทุกวัน!!” คนใจร้ายฝากคำพูดที่รุนแรงให้กันก่อนจะเดินหลบหายเข้าไปในห้องน้ำพร้อมปิดประตูเสียงดังสนั่น นั่นเลยทำให้คนที่พยายามซ่อนความปวดร้าวเอาไว้แทบจะล้มทั้งยืน มนสิชาปลดปล่อยน้ำตาออกมาเบาๆ เพราะไม่อยากให้คนในห้องน้ำเผลอได้ยินเสียงสะอื้นของเธอเข้า เธอไม่อยากให้เขาเห็นมุมอ่อนแอของตัวเองอีกแล้ว เพราะแค่ที่เขาแสดงต่อกันมันก็ย่ำแย่เกินพอแล้วจริงๆ “สักวัน…มนจะทำให้พี่กันต์ได้เห็นค่ะ ว่าความรักของมนก็มีค่าไม่ได้แพ้ผู้หญิงคนนั้นเลย”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

รักร้ายอันตรายหัวใจ

1.0K·พวงชมพู

' นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวัยรุ่นที่แต่งไว้นานแล้ว กดอ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ สำนวนและภาษาเป็นแนววัยรุ่นทั้งหมดค่ะ ' ‘’นายทำอะไรของนายเนี่ย ปล่อยฉันลงไปเดี๋ยวนี้นะ’’ ร่างฉันก็ถูกอุ้มพาดบ่าโดยฝีมืออีตาโฟกัสนั่น ‘’ ก็อุ้มเธอน่ะสิ ถามอะไรโง่ๆ’’ ‘’ วางฉันลงเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นจะหาว่าไม่เตือน’’ ‘’ หุบปาก!’’ เขาตะคอกดังลั่นจนฉันต้องหยุดการเคลื่อนไหวนิ่งราวกับต้องมนต์สะกด แค่สองคำสองพยางค์ของเขา มีผลต่อร่างกายของฉันขนาดนี้เชียวเหรอเนี่ย ฉันถูกโยนลงบนโซฟาตัวโตในห้องกว้างๆ ภายในตึก ภายนอกที่ดูว่าน่ากลัวอยู่แล้ว ยังเทียบไม่ได้กับภายในที่ดูน่าขนลุกยิ่งกว่าหลายเท่า อุณหภูมิที่เย็นเยือกไปถึงขั้วหัวใจในห้องนี้ทำเอาฉันปากสั่นมือเย็นจนพูดไม่เป็นภาษาคน นี่มันห้องแช่ศพรึไงเนี่ย ‘’หว่า~พาสัตว์เลี้ยงตัวใหม่กลับมาอีกล่ะ’’เสียงเหนื่อยๆ ของใครบางคนโพล่งขึ้นทำให้ฉันได้รู้ ว่าห้องนี้ไม่ได้มีเพียงเราสองคนอีกต่อไป ยังมีชายหนุ่มรูปงามที่กำลังนั่งจ้องหน้าฉันอยู่อีกฝากหนึ่งของโซฟา พะ....ผู้ชายหล่อ นี่ฉันมองข้ามหัวมนุษย์โลกที่มีหน้าตาหล่อเหลาสามคนนี้ไปได้ยังไงเนี่ย

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

Memories dimmed. จุดจบของใจ บอกไว้ว่าใช่เธอ

4.0K·พวงชมพู

“ทำอย่างกับว่าลูกเป็ดขี้เหร่แบบยัยนั่น ถ้าถอดรูปออกมาแล้วจะกลายเป็นเจ้าหญิงแสนสวยได้อย่างงั้นแหละ” เพราะเสียงเย้ยหยันที่ดังขึ้นทำให้ฉันหยุดฝีเท้าของตัวเองเอาไว้กับที่ เพราะอยากจะรู้ความจริงที่ออกมาจากปากของรุ่นพี่ ถ้าลับหลังฉันพวกเขาคุยอะไรกันบ้างและมันก็เป็นไปตามคาด หน้าตาที่แสนเฉยของฉัน กำลังตกเป็นหัวข้อสนทนาอยู่ในตอนนี้ “รู้อย่างนั้น แกยังอยากให้ฉันเล่นเกมส์บ้าๆ นั่นอีกรึไงวะ” เกมส์อย่างงั้นเหรอ.. เกมส์อะไรกัน?

นิยายรักจบแล้ว

กิ๊กรักไขลานใจ เซฟรักใสให้นายซูเปอร์สตาร์2

813·พวงชมพู

“นั่นเธอจะไปไหน!” เรนออกแรงกระชากข้อมือฉันอีกครั้งเมื่อฉันทำท่าจะหมุนตัวเดินหนีไปอีกด้าน “นายจะมาสนใจทำไมว่าฉันจะไปไหน เอาเวลาไปสนผู้หญิงคนนั้นไม่ดีกว่ารึไง” “อย่าประชดฉันหวานใจ!” แรงที่กำลังบีบต้นแขนของฉันตอนนี้ทำให้ฉันเดาเอาเองว่าเขาคงจะโกรธจนแทบบ้าอยู่แน่ๆ แต่ฉันรับไม่ได้จริงๆ กับภาพที่ได้เห็น เขาบอกว่ามันเป็นเพียงแค่อุบัติเหตุเท่านั้น แต่ยังไม่ยอมบอกฉันอยู่ดีว่าทำไมฮันนะถึงได้เข้าไปอยู่ในห้องนอนของเขา “ขอฉันถาม…อะไรกับนายสักอย่างนะเรน” “……” “ฉันคิดว่าฉันตบฮันนะจริงๆ รึเปล่า” ความเงียบที่ได้รับทำฉันอยากจะร้องไห้ให้หนักกว่าเด่า สีหน้าที่เต็มไปด้วยความรู้สึกหนักใจของเรนกำลังฆ่าฉันให้ตายทั้งเป็นไปทีละช้าๆ เขากำลังฆ่าฉันให้ตายด้วยความเงียบที่น่ากลัวพวกนี้ “ฉันไม่คิดว่าเธอตบฮันนะ…” “……” “…และก็ไม่คิดว่าฮันนะจะทำร้ายตัวเองด้วยหวานใจ”ถ้าฉันจะขอสารภาพบาปกับพระเจ้าในคืนนี้ว่าฉันเกลียดผู้หญิงที่ชื่อฮันนะที่สุดในโลกท่านจะว่าอะไรฉันรึเปล่านะ ฉันไม่เคยอยากจะร้าย ไม่เคยโกรธหรือเกลียดไม่ว่าจะมีใครทำร้ายฉันให้เจ็บปวดจนเจียนตายมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ในครั้งนี้ฉันจะไม่ขอทนอีกต่อไปแล้วจริงๆ คงไม่เป็นไรหรอกใช่ไหมที่ฉันจะขอร้ายเพื่อปกป้องความรักของเราทั้งคู่

นิยายรักจบแล้ว

กิ๊กรักไขลานใจ เซฟรักใสให้นายซูเปอร์สตาร์1

1.0K·พวงชมพู

ปัง! ประตูบานหนาถูกมือแกร่งดันให้ปิดลงเพียงเศษเสี้ยววินาทีก่อนร่างฉันจะถูกกระชากให้ต้องหันไปเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง มือแกร่งทั้งสองค้ำประตูเอาไว้อย่างหนาแน่นเพื่อทำให้ฉันหมดทางหนีและมันก็เป็นไปตามคาด เพราะการกระทำที่อุกอาจของเขาทำให้ฉันถึงทางตันได้จริงๆ สายตาเกลียดชังที่เขากำลังจ้องตรงมาที่ฉันนั้น มันไม่ได้ต่างอะไรจากมีดพันเล่มที่พร้อมใจตรงดิ่งลอยมาแทบแทงใจฉันเลยสักนิด สายของเขา...มันสื่อได้ว่าเขาเกลียดฉันมากแล้วจริงๆ “หนีพอแล้วรึไง...” คำพูดเบาๆ ถูกกระซิบอย่างเชื่องช้าทำให้ฉันสัมผัสได้ถึงกลิ่นแอลกอฮอล์บวกกับบุหรี่อ่อนๆ ที่ลอยเข้ามา “ระ...เรน” ฉันเอ่ยเรียกชื่อของเขาเบาๆ พร้อมทั้งพยายามดันแผงอกแกร่งให้ถอยออกจากตัวแต่ก็ไร้ผลเมื่อมือหนาจัดการสะบัดมือฉันออกห่างจากตัวก่อนที่ฉันจะได้ทันสัมผัสถึงตัวเขาด้วยซ้ำ เรนในตอนนี้น่ากลัวจริงๆ “อย่ามาเรียกชื่อฉัน! เธอคิดว่าสถานะของตัวเองมันมีมากพอที่จะเรียกชื่อฉันอย่างสนิทสนมรึไง อย่าลืมสิว่าตอนนี้ฉันเป็นใครแล้วเธอเป็นใคร” น้ำตาฉันไหลออกมาเป็นทางทันทีที่สิ้นเสียงตวาด ดวงตาเย็นชามองฉันอยู่ครู่ก่อนจะกระชากฉันให้พ้นประตูห้องอย่างแรงจนฉันล้มพับลงไปกองอยู่ที่พื้น ความเจ็บที่ได้รับยังไม่ถึงครึ่งของความเจ็บที่ถูกจ้องมองด้วยสายตาเชือดเชือนที่เป็นอยู่ “ไหนว่าจะหายไปจากชีวิตฉันตลอดกาลยังไง แล้วเธอโผล่หน้ามาให้ฉันเห็นอีกทำไม หรือเพราะตอนนี้ฉันรวย มีชื่อเสียง ไม่ใช่ไอ้หน้าโง่ที่มีเพียงความฝันล้มๆ แล้งๆ ผู้หญิงเลวๆ อย่างเธอไม่มีสิทธิ์มาแปะโปสเตอร์พวกนี้ด้วยซ้ำ!!” สิ้นเสียงตวาดมือหนาก็จัดการกระชากโปรเตอร์ที่ถูกแปะไปทั่วห้องออกอย่างบ้าคลั้ง เขาไม่สมควรเข้ามาในห้องนี้เลยจริงๆ ไม่สมควรจะได้เห็นโปสเตอร์พวกนั้นที่ล้วนแต่เป็นรูปถ่ายของเขาทั้งสิ้น นั่นมันหมายความว่ายังไง....เขาคงจะรู้คำตอบดีกว่าใครในโลกนี้ที่สุด

นิยายรักจบแล้ว

waroflove สงครามหัวใจ นายตัวร้ายกับยัยแม่มด

3.0K·พวงชมพู

“มันเรื่องของฉัน! นายเกี่ยวอะไรด้วยเล่า ฉันจะไปกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับใครที่ไหนก็ย่อมได้ นายเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับฉันไม่ทราบ” อะไรบางอย่างจากสายตาดุดันสีดำคู่นั้นของอันซีนบ่งบอกทันทีที่ฉันตะโกนออกไปเพราะควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้ สายตาของเขา กำลังบอกว่าฉันไม่สมควรพูดออกไปแบบนั้นเลย ไม่สมควรเลย “เดี๋ยวได้เกี่ยวแน่ๆ ฉันจ่ายค่าตัวเธอมาแพงนี่…ขอถอนทุนบ้างจะเป็นไรไป มานี่ยัยตัวแสบ!” จบประโยคที่ทำเอาฉันหวาดผวาไปได้ชั้วพริบตาอันซีนก็กระชากตัวฉันออกจากกระโปรงรถก่อนจะเหวี่ยงเข้าไปในตัวรถของเขาแทนพอฉันทำท่าจะกระโจนหนีออกมาเขาก็ใช้สายตาสะกดนิ่งที่น่ากลัวคู่นั้นมองจ้องฉันอย่างเอาเป็นเอาตายจนฉันแทบจะลืมหายใจไปชั่วขณะหนึ่ง “นั่งนิ่งๆ ถ้าไม่อยากให้ฉันโมโหไปมากกว่านี้ เธอต้องเดาไม่ออกแน่ว่าถ้าฉันโมโหขึ้นมามันจะเป็นยังไง!” อาจจะเป็นเพราะประโยคนี้ของเขาก็ได้ที่ทำให้ฉันทนที่จะเงียบงันและนั่งนิ่งๆ ไปตลอดทางทั้งๆ ที่ไม่รู้เลยว่าจุดหมายปลายทางที่หมอนี่กำลังจะไปนั้นมันคือที่ไหนกันแน่ ไม่รู้เลยจริงๆ

นิยายรักจบแล้ว

badboy หลอกรักร้าย ล่อลวงหัวใจนายจอมโหด

1.0K·พวงชมพู

“ไม่มีฉัน...เธอก็ไม่ตายงั้นสินะ!” “เอ๊ะ! นายอย่าเพิ่งเข้าใจฉันผิดสิ ฉันแค่จะบอกว่า....” “ถอดเสื้อผ้าออก!” เรียวสวนกลับด้วยคำพูดประหลาดจนฉันต้องรีบหุบปากแล้วหันไปมองหน้าเขาด้วยสายตานิ่งๆ “อะ...อะไรนะ” “ฉันบอกให้เธอถอดเสื้อออก...เราจะได้สนุกกัน เธอมาที่นี่เพื่อเป็นตัวขัดดอกให้พี่ชายที่แสนดีที่คอยปกป้องเธอไม่ใช่รึไง เพราะนั้นก็มาทำหน้าที่ของเธอได้แล้ว!” คำพูดเย็นชาของเรียวเริ่มทำให้ฉันใจหาย …เขากำลังโกรธงั้นเหรอ “นายอย่ามาล้อเล่นแบบนั้นสิเรียว ฉันกลัวนะ” “หน้าฉันเหมือนคนล้อเล่นรึไง...ทำหน้าที่ของเธอให้เสร็จซะ แล้วก็ไสหัวออกไปจากชีวิตฉัน หรือจะลืมไปเลยก็ได้ ว่าเราเคยรู้จักกัน” คำพูดของเขาที่ดังขึ้นทำให้ฉันแทบทรุดลงกับพื้น ทำไมเขาถึงได้เปลี่ยนไปมากขนาดนี้นะ! “นายพูดเรื่องบ้าอะไรของนาย นายต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ทำไมถึงพูดแบบนั้น...ที่ผ่านมาฉันรอคอยการกลับมาของนายตลอด แต่แล้วนายกลับตอบแทนการรอคอยของฉัน ด้วยคำพูดพวกนี้น่ะเหรอ!” “เธอนี่มันโง่จริงๆ” เขาตอบพร้อมกับจ้องมองมาที่ฉันด้วยสายตาที่แปลกไปจากเดิม..สายตาของเขาเหมือนกับคนแปลกหน้าที่เพิ่งรู้จักกันไม่มีผิด! แต่นั่นยังเทียบไม่ได้เลยกับคำพูดที่เขาเพิ่งจะพูดมันออกมา...โง่อย่างงั้นเหรอ ฉันมันโง่อย่างงั้นเหรอ! “ไหนๆ นี่ก็จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่เราจะได้เจอกัน...ฉันขอคืนมันให้นาย” เรียวไม่ได้ตอบหรือขยับตัวไปไหนฉันจึงอดไม่ได้ที่จะค่อยๆ ยัดมันใส่มือของเขาอย่างลวกๆ ก่อนจะทำท่าว่าจะเดินออกมาแต่เมื่อคิดอะไรบางอย่างได้ฉันจึงหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง... ใบหน้าเย็นชา...ดวงตาที่เชยเมิน นี่น่ะเหรอคือสิ่งที่ฉันสู้อุตส่าห์เฝ้ารอมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา “อีกอย่างนะ...ถ้านายสำนึกได้เมื่อไหร่ว่าตัวเองไม่สามารถรักษาสัญญาที่ให้กับใครเอาไว้ได้อย่าแม้แต่จะคิดที่จะเอ่ยมันออกมาอีก คนอย่างนายน่ะ เหมาะสมแล้วที่จะต้องอยู่คนเดียวไปจนตาย!” “……” “ฉันจะหาผู้ชายใหม่ที่รักฉัน ดีกับฉัน จะหาให้ดีกว่าคนอย่างนายร้อยเท่าพันเท่าเลยคอยดู...จูบของฉันที่นายเคยบอกว่าห้ามให้ใครทับรอยเด็กขาดนั่นน่ะ...ฉันจะหาคนที่มีค่าและคู่ควรที่จะเป็นคนลบรอยบัดซบของนายออกให้ดู!” จบประโยคฉันก็วิ่งออกมาจากห้องทันทีไม่รอให้คนใจร้ายตรงหน้าได้เอ่ยอะไรออกมาสักคำ สักวันฉันจะทำให้นายเจ็บปวดกว่าฉันร้อยเท่าพันเท่าเรียว สำหรับสิ่งที่นายทำกับฉัน สักวันฉันจะเอาคืนให้สาสม!

นิยายรักจบแล้ว

love never die สัญญาณลับดักจับหัวใจคุณชายเย็นชา

7.0K·พวงชมพู

“อะ...เอ่อ คือว่าฉันเห็นว่านายเมามาก แล้วก็...ว๊าย!!”ฉันที่กำลังหาข้อแก้ตัวกลับถูกมือหนากระชากให้ล้มลงไปนอนบนเตียงโดยร่างสูงตวัดตัวขึ้นมาคร่อมฉันเอาไว้อย่างรวดเร็ว เหตุการณ์มันเกิดขึ้นไวมากซะจนฉันเองก็ตกใจจนพูดไม่ออกไปชั่วขณะ “นะ...นาย!” “ฉันต้องการเธอ”คำพูดง่ายๆ แต่เล่นสั่นไหวไปทั่วทั้งหัวใจ บ้าบอสิ้นดี. มาพูดกันง่ายๆ แบบนี้เห็นฉันเป็นอะไร คู่หมั้นโสเภณีรึไง! “มะ...ไม่นะ!” ฉันร้องลั่นทันทีที่ใบหน้าหล่อเหลาโน้มต่ำลงมาซุกไซ้อยู่ในซอกคอขาวของเขาอย่างบ้าคลั้ง โมเดลกำลังเมาและไร้สติ ผิดเองที่ฉันน่าจะกลับเข้าห้องน้ำไปซะตั้งแต่ตอนแรก “กลับบ้านเดี๋ยวนี้!” ร่างสูงตวาดพร้อมทั้งกระชากฉันออกจากอ้อมอกของไทจิอย่างแรง จนฉันรู้สึกเจ็บปวดไปทั่วร่าง ทำไมถึงได้เป็นคนที่มีจิตใจชั่วร้ายแบบนี้นะ บ้าชะมัด! “ฉันเจ็บนะออกัส!”ฉันว่าพร้อมทั้งพยายามสะบัดแขนตัวเองให้หลุดออกโดยด่วนแต่ก็ทำได้เพียงสะบัดเบาๆ เท่านั้น “อย่ามาปากดีกับฉันนะ เธออย่าลืมไปสิว่าเธออยู่ในฐานะอะไร!” ฐานะอะไรอย่างงั้นเหรอ จริงสินะ! ความจริงแล้วที่ผ่านมานั้นฉันอยู่กับคนๆ นี้ในฐานะคู่หมั้นที่เขาไม่ต้องการเท่านั้น ฉันคงจะหวังมากไปว่าสักวันเขาคงยอมรับฉันได้ แต่มันไม่จริงเลยสักนิด “ใจเย็นน่าออกัส...นายเป็นคนผิดนะ พวกนายก็ด้วยโชล ถ้าไม่ให้ฉันโทรไปแกล้งเดลเรื่องแบบนี้มันคงจะไม่เกิดขึ้น ปล่อยเธอก่อนเถอะดูสิแขนขาวๆ ช้ำหมดแล้ว” เพราะคำพูดของผู้หญิงอีกคนที่คาดว่าน่าจะเป็นมินจูอะไรนั่นเลยทำให้ออกัสค่อยๆ ใจเย็นลงอย่างไม่น่าเชื่อแต่ก็ไม่ยอมปล่อยแขนของฉันอยู่ดี แค่คำพูดเพียงไม่กี่คำของเธอคนนี้ มันมีอิทธิกับเขามากขนาดนี้เลยอย่างงั้นเหรอ น่าอิจฉาเป็นบ้า ตั้งแต่หัวจรดเท้าเธอมีดีกว่าฉันทุกอย่าง สวยกว่า น่ารักกว่า และที่สำคัญเธอมีบางสิ่งที่ฉันไม่มีวันมี นั่นคือความรักของออกัส!

นิยายรักจบแล้ว

RED ANGEL ภารกิจร้ายสุดฮอต...ลวงหัวใจให้ตกหลุมรัก

3.0K·พวงชมพู

“ฉันคือแขกคนสำคัญของที่นี่ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธอ้อมกอดของฉันเลยสักคน” ใบหน้าหล่อระบายยิ้มอย่างชั่งใจ เขาคงคิดว่าฉันจะเหมือนผู้หญิงหน้าโง่พวกนั้นน่ำสินะ คิดง่ายเกินไปแล้ว! “เผอิญว่าฉันเองก็ไม่ค่อยจะมีอารมณ์มาเสวนากับแขกคนสำคัญของร้านซะด้วยสิ ขอโทษแรงๆ หนึ่งทีแล้วกัน” “นี่เธอ!” มือแกร่งบีบข้อมือฉันแรงขึ้นเป็นการเตือน คิดว่าแค่นี้จะทำให้คนอย่างฉันกลัวและยอมอ่อนข้อรึไง “เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร...เธอจะบอกว่าเธอปฏิเสธิที่จะอยู่กับฉันอย่างงั้นเหรอสาวน้อย” จะถามย้ำให้มันได้อะไรขึ้นมาเมื่อรู้คำตอบอยู่แล้ว ไร้สาระซะจริง “นั่นมันก็ส่วนหนึ่ง เพราะว่านายไม่มีในสิ่งที่ฉันพอใจ” “อะไรล่ะที่เธออยากได้แต่ฉันไม่มี ฉันสามารถเสกหามาให้ถ้าเธอ...ตกลงว่าคืนนี้จะไปต่อกันสองคน”สายตามองต่ำลงมาที่เสื้อเกาะอกอย่างมีเลศนัย แผนร้ายใจทรามนะคนๆ นี้ คงจะถูกเลี้ยงดูอย่างตามใจมาตั้งแต่เด็กๆ เลยมักจะชอบใช้นิสัยลูกคุณหนูผู้มีอันจะกินซื้อสิ่งของที่อยากได้ด้วยเงินสินะ แต่ต้องขอโทษแรงๆ อีกครั้ง... เผอิญว่าฉันไม่ใช่สิ่งของซะด้วยสิ!“สิ่งที่นายไม่มีนั่นน่ะ...คือน้ำยายังไงล่ะ!” จบคำพูดที่เรียบง่ายฉันก็คว้าแก้วเหล้าที่วางไว้ใส่ตัวสาดใส่หน้าร่างสูงตรงหน้าในทันที และแน่นอนว่ามันมากพอที่จะทำให้เขาเผลอปล่อยมือที่จับกุมฉันให้หลุดออกอย่างง่ายดาย แค่นี้มันยังน้อยไปซะด้วยซ้ำถ้าเทียบกับสายตาที่จ้องมองกัน

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

พิษรักซาตานเถื่อน

15.0K·พวงชมพู

“นี่สินะเหตุผลที่เธอทิ้งฉันมา! ถ้าอยากอยู่กับมันมากนักทำไมไม่บอกฉันดีๆ ล่ะอิง! แล้วเด็กในท้องนั่น!! ก็คงเป็นลูกของมันใช่ไหม!!” อุรัสยาแทบไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเองเลยว่าแมทธิวจะเข้าใจแบบนั้นกับเธอได้ แต่ไม่ทันที่หญิงสาวจะได้พูดอะไรโชคที่เห็นท่าไม่ดีกลับเดินเข้ามาแทรกกลางพร้อมกับชิงพูดไปซะก่อน “คุณแมทครับ คุณกำลังเข้าใจผิด ผมกับอิงเราสองคนไม่ได้…” “ไม่ได้อะไร! แล้วไปได้กันมานานแค่ไหนแล้วล่ะเธอถึงได้ท้องโตขนาดนี้!! เสียแรงที่ฉันหลงเข้าข้างตัวเองคิดว่าเด็กนั่นเป็นลูกของฉัน! เพราะถ้ารู้ก่อนว่ามันเป็นลูกชู้อย่าหวังเลยว่าชาตินี้ทั้งชาติจะได้เจอหน้ากันอีก!!” สิ้นคำพูดรุนแรงฝ่ามือน้อยของอุรัสยาก็ฟาดเข้าใบหน้าคมเข้มอย่างสุดแรงให้สาสมกับคำพูดร้ายกาจที่เขาพ่นใส่หน้ากันอย่างไม่ไว้หน้า “ทำไม! พูดแค่นี้รับไม่ได้รึไง!!” “ใช่! ฉันรับไม่ได้กับความคิดต่ำๆ ของคนที่มองแต่ตัวเองอย่างคุณ! ในเมื่อเห็นแล้วว่าอะไรเป็นอะไรก็ไสหัวกลับไปซะ! เราสองคนต้องการเวลาส่วนตัวไม่ว่างต้อนรับมหาเศรษฐีจิตใจหยาบกระด้างอย่างคุณ!!” แมทธิวใช้ลิ้นดุนกระพุงแก้มพร้อมจ้องมองกันอยู่นานก่อนที่เขาจะถอยหลังหนีไปเรื่อยๆ ตามความต้องการของหญิงสาวที่ไม่อยากจะเห็นหน้าของเขาอีกต่อไป

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ป่วนรัก พิพากษาหัวใจ

20.0K·พวงชมพู

“จะเอาเท่าไหร่ก็ว่ามา อีกไม่นานฉันต้องบินไปเรียนต่อแล้ว จะได้รีบจัดการให้เสร็จๆ ไป” เขาว่าก่อนจะปรายตามองใบหน้าอ่อนหวานที่บัดนี้ดูซีดผิดปกติ บางทีหล่อนอาจไม่สบาย แต่นั่นก็หาใช่เรื่องที่เขาต้องให้ความสนใจ ดีเสียอีกที่หล่อนตัดสินใจรับข้อเสนอ เขาจะได้เลิกรู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นเสียที! “มะ...ไหมท้องค่ะ” เมื่อพูดออกไปแล้วภายในรถก็ตกอยู่ในความเงียบแทบจะทันที โดยเฉพาะอย่างยิ่งธีรเดชที่เหมือนจะช็อกไป “ว่าอะไรนะ พูดอีกทีสิ ชัดๆ” เขาย้ำเหมือนไม่แน่ใจหลังจากตั้งสติได้ ก่อนภาวนาต่อหลายๆ สิ่งที่เคารพนับถือขอให้ตัวเองฟังผิด “ไหมท้องค่ะ” หนนี้ม่านไหมไม่พูดเปล่า เธอหยิบเอาอุปกรณ์ตรวจการตั้งครรภ์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ เพื่อให้เขาเห็นเป็นหลักฐานว่าสิ่งที่เธอเพิ่งจะบอกออกไป เป็นเรื่องจริงไม่ใช่เรื่องโกหก “ทะ...ท้องเหรอ เธอท้องได้ยังไง!” แม้จะรู้ว่านั่นคงเป็นคำถามที่โง่งมที่สุด แต่ในนาทีนี้จะให้เขาพูดอะไรได้ในเมื่อสติก็แทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัว นั่นเป็นเพราะเขาคิดมาตลอดว่าหล่อนต้องรู้วิธีป้องกันตัวเองจากเรื่องบ้าๆนี่ ไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะโง่จนปล่อยให้ตัวเองตั้งท้องได้

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

วิมานรัก ทัณฑ์คนเถื่อน

24.0K·พวงชมพู

“คิดจะมีผัวใหม่ทั้งที! ถามผัวเก่าคนนี้แล้วรึยังว่ายอมให้ไอ้หน้าไหนมันทับที่ซ้ำรอยรึเปล่า!!” คนที่ทำท่าจะเดินหนีตวัดหางตามามองเจ้าของน้ำเสียงดุดันอย่างเอาเรื่องทันทีที่ได้ยิน เมื่อเห็นว่าเธอทำท่าไม่ใส่ใจกันภูวดลจึงเดินเข้าไปใกล้พร้อมตวัดโอบรัดร่างนิ่มนวลเข้าหาตัวอีกที โชคดีที่ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่กับเด็กคนนั้นแล้ว ไม่งั้นเขาคงทำแบบนี้ไม่ได้ “ฉันไม่เคยมีผัวเลวๆ อย่างคุณ! ปล่อย!!” “ถ้าอย่างฉันไม่เรียกผัวแล้วควรเรียกว่าอะไร! แขก คู่นอนชั่วคราว หรือลูกค้าวีไอพีดี!!” ขวัญชนกไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เพิ่งจะได้ยินจากปากของ ‘เขา’ คนที่ทำลายชีวิตของเธอยังไม่พอแต่เขายังทำลายทุกๆ สิ่งที่เธอเคยภาคภูมิใจไปจนหมดสิ้น เธออุตส่าห์หนีเขามานานหลายปี ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าโชคชะตาจะทำให้ต้องมาเจอกันอีก และหากเลือกได้จริงๆ แล้วล่ะก็เธอไม่อยากเจอเขาอีก ไม่อยากให้เขาได้รับรู้ถึง ‘ความลับ’ ที่อุตส่าห์ปกปิดมานานถึงสองปีเต็ม ความลับเรื่องลูก…

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

บ่วงใจร้าย ลวงรัก

10.0K·พวงชมพู

‘มันจะมีสักครั้งไหม ที่นายคิดอยากจะปกป้องฉันเหมือนที่ปกป้องคนอื่น’ ‘คุณคงไม่อยากรู้คำตอบหรอก...’ “ปล่อยนะ ทำบ้าอะไรของนาย บอกให้ปล่อยไง!” ยิ่งเขาออกคำสั่งมากเท่าไหร่ อินทุอรก็ยิ่งอยากต่อต้านกลับไปมากเท่านั้น “จะกลับไม่กลับ!” “ไม่กลับ!” หนนี้เธอตวาดกลับไปบ้าง ให้ตายสิ! เขาจะเอายังไงกับเธอกันแน่ อยากให้ทำงานนักก็ทำให้อยู่นี่ไง จะเอาอะไรอีก “ได้!” คราแรกเธอนึกว่าเขาจะยอมแพ้แล้วไสหัวกลับไป กลับกลายเป็นเธอเสียเองที่ต้องถอยหลังหนี เมื่ออยู่ๆ เขาก็ขยับเข้ามาใกล้ ท่าทีคุกคามนั้นทำให้รู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยที่กำลังก่อตัวขึ้น “นะ…นายจะทำอะไรแล้วนี่จะเข้ามาใกล้ทำไม ถอยไปนะ!” หากเป็นสถานการณ์ปกติเธอคงไม่กลัวเขาแน่ แต่ต้องไม่ใช่เวลานี้! “จะเดินหนีทำไม! บรรยากาศเงียบๆ แบบนี้ แถมยังเป็นผู้หญิงคนเดียวอีก ไม่ใช่ว่าคุณเองก็ต้องการแบบนี้อยู่แล้วรึไง…” เขาถาม พร้อมกันนั้นก็ยังไล่ต้อนอย่างไม่ลดละ ในเมื่ออวดดีนัก ก็จะให้อวดจนพอใจ! “พะ…พูดบ้าอะไรของนาย นี่ถอยออกไปเดี๋ยวนี้นะไม่อย่างนั้นฉันจะร้องให้คนช่วยจริงๆ ด้วย” เกิดกลายเป็นเสียงหัวเราะเยาะเบาๆ ที่ดังขึ้น เมื่อสิ้นคำขู่ที่ไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิดของเธอ และนอกจากเขาจะไม่กลัวกันแล้วนั้น ยังเสริมความน่ากลัวให้กันด้วยคำพูดหลังจากนั้นอีกด้วย… “ต่อให้คุณร้องจนคอแตก คิดเหรอว่าจะมีใครมาช่วย บ้านพักคนงานที่ใกล้ที่สุดห่างจากที่นี่เกือบหกกิโล ถ้ามีใครสักคนคิดไม่ดี อย่างน้อยที่สุด…คุณอาจแค่โดนข่มขืน!” แค่นึกภาพตามในสิ่งที่เขาพูด ขนกายก็ลุกชันขึ้น ยอมรับก็ได้ว่าบางทีเธอก็คิดน้อยไปหน่อย “กะ…ก็ได้ ฉันยอมกลับก็ได้ พอใจนายรึยัง!” “ไม่พอ!” ทั้งหมดนี้เขาก็เพียงแต่ต้องการจะสั่งสอนให้คนตรงหน้าได้รู้สำนึก เธอจะต้องได้รับบทเรียนจากเรื่องนี้ไม่มากก็น้อย ต่อไปจะได้ใช้สมองก่อนที่จะคิดทำอะไรไม่เข้าท่าแบบนี้อีก!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ทาสรักจอมใจร้าย

7.0K·พวงชมพู

“ทำมารึเปล่า..” ทำอะไร เงินจะประทังชีวิตไปวันๆ ยังไม่มีเลย หญิงสาวคิดก่อนจะเผลอมองค้อนคนที่กำลังดูถูกเธอด้วยวาจา “โอเค ไม่ทำก็ไม่ทำ” จอมราชไม่ถือสาสายตาต่อว่าที่จ้องมองมา เขากลับรู้สึกสนุกที่อีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่ได้ ‘เป็นเด็กดี’อย่างที่คิด เธอมีมุมดื้อเงียบให้ได้เห็นอยู่บ้าง นั่นทำให้รู้ว่า ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้แข็งกระด้างอย่างที่แสดงออก ซึ่งเขาชอบที่ได้เห็น... ไม่กี่นาทีหลังจากนั้นร่างบอบบาง แต่ทว่ากลับเต็มมือเต็มมือก็ถูกช้อนอุ้มขึ้นก่อนจะถูกวางลงบนเตียงอย่างอ่อนโยน เขาเริ่มจากจูบอ่อนหวาน แต่ไม่นานก็เปลี่ยนทุกอย่างให้ร้อนแรงตามอารมณ์ที่เริ่มจะควบคุมไม่อยู่ ความต้องการของเขารุนแรงดุจไฟป่า ที่พอได้เริ่มขึ้นแล้ว มันจะเผาผลาญจนทุกอย่างหมอบราบเป็นหน้ากอง! เป็นหล่อนเสียมากกว่าที่มาอยู่ผิดที่ผิดทาง! “อื้อ เจ็บค่ะ” เพราะของเขา ‘ใหญ่โตโอหัง’ เกินไป และนั่นมันทำให้ไม่ง่ายเลยสำหรับเธอที่ต้องรับเขาเอาไว้ทั้งหมดในคราวเดียว ความเจ็บนี้เองที่ผลักดันให้วาดจันทร์เริ่มขัดขืน แต่ไม่นานก็ต้องยอมแพ้ให้แก่เขาอีกครั้ง เพราะถูกพิษจูบอ่อนหวานเข้าเล่นงาน มันเป็นจูบที่ทำให้เธออ่อนระทวยจนมือไม้สั่น “ครั้งแรกก็แบบนี้ ครั้งต่อไปก็ไม่เจ็บแล้ว” ช่างเสียดายที่หลังจากคืนนี้เขาอาจไม่ได้เป็นคนพิสูจน์ด้วยตัวเองว่าครั้งต่อๆ ไปหล่อนจะเจ็บเหมือนครั้งนี้รึเปล่า เพราะข้อตกลงระหว่างกันคือหนึ่งคืน เพราะรู้อย่างนั้นเขาจึงตัดสินใจแล้วว่าจะใช้ทุกนาทีให้คุ้มค่าที่สุด “ฉันเลียให้เธอก่อนดีกว่า...”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ม่านราคีหัวใจ

10.0K·พวงชมพู

“ถ้าลียอมหย่า…ฮึก พี่สินธุ์จะให้อภัยลีสักครั้งได้ไหมคะ” คำถามที่เต็มไปด้วยน้ำตาของภรรยาสะกดใจคนฟังจนปวดหนึบ ทว่ากลับไม่มีคำตอบใดหลุดออกจากริมฝีปากหนาแม้แต่คำเดียว “ได้! ฉันจะยกโทษให้เธอ” แต่สุดท้ายทิฐิที่มีอยู่ในใจก็เอาชนะทุกสิ่ง ทำให้สินธุ์ตัดสินใจตอบกลับไปก่อนจะเบือนหน้าหนีภาพตรงหน้า “ถ้าอย่างงั้นเราสองคนมาหย่ากันเถอะค่ะ ลียอมแพ้แล้ว” บราลีเอ่ยขึ้นเมื่อตัดสินใจได้แล้วว่าจะยอมปล่อยมือจากเขาด้วยการหย่า แม้หัวใจของเธอจะแตกสลายก็ไม่เป็นไร เธอเชื่อว่าเวลาจะเยียวยาหัวใจของเธอให้กลับมาเข้มเข็มได้อีกครั้งในสักวัน… ชีวิตคู่ที่ไม่ได้เกิดขึ้นจากความรัก… คนที่ปล่อยมือก่อน…มักเจ็บปวดน้อยกว่า

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

วิวาห์รัก ตรวนใจ

6.0K·พวงชมพู

“ทำไมกับพี่ถึงทำรังเกียจ! ทีกับไอ้บ้านั่นทำไมถึงได้เที่ยวไปยืนยิ้มหวานให้มัน!!” นาวินร้องหาเหตุผลของอีกฝ่ายด้วยเสียงที่ดังสนั่นจนแพรชมพูผวาด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะตวาดกัน “ถ้าใช่แล้วคุณจะทำไมไอ้หมอบ้า! คิดว่าตัวเองวิเศษวิโสมาจากไหนกันห๊ะ! กล้าดียังไงมาบอกว่ารักผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าฉัน คุณเห็นฉันเป็นตัวตลกนักรึไง! ถ้าอย่างนั้นจะมายุ่งทำไมเวลาที่ฉันกำลังจะไปมีความสุขกับผู้ชายคนอื่นบ้าง!!” แต่กระนั้นความโกรธก็มีมากกว่าสิ่งอื่นใดเธอเอ่ยขึ้นก่อนจะย้อนถามเขาด้วยท่าทีหน้าเชิดรั้น “น้องแพร!!” “ไม่ต้องมาเรียกฉัน! คอยดูนะฉันจะไปหาผู้ชายที่หล่อกว่าคุณมาทำสามีให้ดู ส่วนคุณจะไปจมอยู่กับแม่ริสาบ้าบออะไรนั่นก็เชิญ ปล่อย! อะ…อื้อ!!” นาวินตอบทุกคำสั่งด้วยการกระชากคนอวดดีตรงหน้ามาจูบอย่างรุนแรง จูบแรกระหว่างเขากับเธอมันช่างขื่นขมเสียจนแพรชมพูน้ำตาไหล เธอพยายามรวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายที่ใกล้จะหมดไปเพราะจูบบ้าๆของสามีแต่ก็ยากเย็นเหลือเกินในยามนี้ ยามที่ใจทั้งใจกำลังสั่นไหวกับจูบที่อัดแน่นไปด้วยความโกรธของเขา แม้จะไม่รู้ว่าเขาโกรธเธอเรื่องไหน แต่ดูจากจูบรุนแรงในตอนนี้เธอรู้ได้ในทันทีเลยว่านาวินกำลังโกรธเธอโกรธมากซะด้วย!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

พันธะร้าย หัวใจเถื่อน

10.0K·พวงชมพู

“ฉันมาพาลูกฉันกลับบ้าน!” สิ้นคำที่ประกาศลั่นกลางห้องหญิงสาวก็แทบจะสะดุดหายใจกับสิ่งได้ยิน มือบางยกขึ้นกุมหน้าท้องของตัวเองเอาไว้อย่างหวงแหนตามสัญชาติญาณของความเป็นแม่ที่จำต้องปกป้องลูกน้องในครรภ์ให้ถึงที่สุด “คะ...คุณ!” “หนีมาคนเดียวยังไม่สาแก่ใจเธอสินะถึงได้เที่ยวหอบเอาลูกฉันในท้องหนีมาด้วยกันแบบนี้!!” คนที่อารมณ์ยังคงอัดแน่นไปด้วยความหงุดหงิดตวาดขึ้นอีกรอบก่อนจะคว้าเอาข้อมือเล็กมากำเอาไว้พร้อมเอ่ยปากสั่ง...”ไปเก็บของจะได้กลับบ้าน!!” “ไอไม่กลับ!” ไอรดาว่าพร้อมสะบัดตัวหนีอย่างแรง จู่ๆ เขาจะเดินเข้ามาต่อว่ากันแล้วมาลากกันกลับไปด้วยแบบนี้มันไม่ใช่เลย เขาควรจะพูดดีๆ กับเธอบ้าง ไม่ใช่มาถึงก็เอาแต่ตวาดใส่หน้ากันไม่ยั้งแบบนี้ คนอะไรใจร้าย ใจร้ายไม่เคยเปลี่ยน!! “อย่าดื้อกับฉันนะไอ! คิดเหรอว่าแค่เธอท้องฉันจะไม่กล้าตีเธอ!”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เงารักจอมบงการ

11.0K·พวงชมพู

“คุณภีมหมายความว่ายังไงคะ ลินไม่เข้าใจ…” ภีมวัจน์ไม่ตอบแต่กลับสาวเท้าตรงหาร่างบอบบางอย่างช้าๆ เขากระตุกเอวของเธอให้เข้ามาแนบชิดก่อนจะจ้องมองใบหน้าที่เริ่มตื่นตนกตกใจของคนในอ้อมแขนเหมือนจะสื่ออะไรบางอย่างให้เธอได้เข้าใจแทนคำพูด “ก็หมายความว่าเวลาหนึ่งเดือนที่คุณจะต้องทำให้ผมยอมขึ้นเตียงด้วยมันยังไม่หมดไงครับลลิน นี่เพิ่งห้าทุ่มกว่าเอง…เพราะฉะนั้นเรายังพอมีเวลา…” เสียงเข้มเว้นช่วงเอาไว้ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าประชิดแนบหู เขาขบเม้มมันเบาๆ ก่อนจะลากผ่านไปยังลำคอระหงที่ย่นเข้าหากันเหมือนจะรู้แน่ชัดแล้วว่าเขาหมายถึงอะไร “อ๊ะ! คุณภีม…อย่าค่ะ” “อย่าห้ามผม! ผมไม่ยอมให้คุณไปไหนทั้งนั้น…แล้วก็ห้ามปิดบังกันอีก ทีหลังมีอะไรต้องบอกรู้ไหม อย่าทำเหมือนผมไม่มีความหมายแบบที่ทำวันนี้อีก ไม่งั้นจะถูกลงโทษ ถูกลงโทษแบบนี้!!” คนเอาแต่ใจไม่ปล่อยให้อีกคนได้แก้ตัวอะไรจัดการปิดเสียงหวานๆ ของเธอด้วยจูบที่ลึกล้ำมากกว่าครั้งไหนๆ ทุกๆ จังหวะของเขาทำให้คนไร้ประสบการณ์หูอื้ตาลายจนตามเกมส์รักที่กำลังจะเกิดขึ้นไม่ทัน “คุณหวาน…หวานไปทั้งตัวเลยรู้รึเปล่าครับลิน” คำชมเพียงสั้นๆ แต่กลับไม่ต่างอะไรกับน้ำวิเศษที่หลวมละลายทุกสิ่งให้พังทลายลงไม่เว้นแม้แต่อาการขัดขืนน้อยๆ ในตอนแรกก็หายไปด้วยเช่นกัน “อื้ม…คุณภีม” “ผมจะทำให้ทุกอย่าง ทุกท่าเท่าที่ใจจะนึกออก…” คำบอกเล่าของเขาทำให้ลลินชาไปทั่วร่าง แม้ใจจะกลัวกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น แต่เธอกลับรู้สึกยินดีที่จะให้เขาเป็นคนแรกและคนเดียวของตัวเอง แม้ว่าจะไม่ใช่คนรัก ขอแค่เธอได้รักเขาข้างเดียวก็พอใจแล้ว

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

หอมกรุ่นไปด้วยรัก

9.0K·พวงชมพู

“พี่รู้สึกดีที่เราอยู่ด้วยกันแบบนี้ในทุกๆ วัน แต่ว่ามัน…” เป็นอีกครั้งที่ความรู้สึกข้างในใจทำเขาชะงัก อาจเพราะอดีตที่เคยถูกหักหลังมาก่อน มันเลยทำให้เขากลัว กลัวที่ต้องเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน “แค่บอกว่ารักหรือไม่รักก็พอค่ะ นอกเหนือจากนั้นพีชไม่อยากฟัง!” เธออยากได้ยินแค่คำนี้จากปากของเขาเท่านั้น ต่อให้คำตอบที่ว่านั้นมันจะทำให้ใจต้องเจ็บ เธอก็พร้อมเคารพการตัดสินใจของเขาแต่โดยดี จะไม่ดื้อดึงอีกเลย หากคำตอบของเขาคือ ‘ไม่รัก!’ “พีช…” “พูดมาสิคะ! พี่ชินรักพีชบ้างไหม รักบ้างรึเปล่า!” “พี่ขอโทษ…” เป็นอีกครั้งแล้วที่เขาเลือกที่จะเอ่ยคำขอโทษ เพราะคิดเอาเองว่ามันน่าจะทำให้เธอเจ็บน้อยที่สุด แต่สิ่งที่เขาอาจจะยังไม่รู้เลยก็คือ ไม่ว่าคำตอบของเขามันจะออกมาในรูปแบบไหนนั้น มันก็ทำให้เธอเจ็บปวดเจียนตายทุกครั้งที่ได้ยินอยู่ดี มันไม่ใช่แค่เขาทำให้รู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นคนโง่งม ที่เอาแต่วิ่งไล่ตามความรักข้างเดียวจากเขา แต่ยังตอกย้ำให้เธอรู้ถึงความจริงที่พยายามวิ่งหนีมาโดยตลอด…ว่าสุดท้าย ไม่ว่าเธอจะพยายามสักแค่ไหน เป็นคนน่ารักแสนดียังไง เธอก็ยังเป็นคนที่ไม่มีใครต้องการเลยสักคนอยู่ดี นั่นต่างหากคือสิ่งที่มันทำให้เจ็บปวดเจียนตายที่สุด!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ผูกใจร้ายเพียงเธอ

6.0K·พวงชมพู

“มีเหตุผลอะไรที่ผมต้องเลือกคุณ!” หากจำไม่ผิด เด็กคนนี้ไม่ได้มีเชื้อสายเจ้า หล่อนเป็นเพียงหลานสาวของนายปราบลูกหนี้ของเขาเท่านั้น ซึ่งถ้าเทียบกับสิตาแล้ว ผู้หญิงคนนั้นต่างหากที่เขาอยากจะได้ไปเป็นแม่ของลูก อย่างน้อยๆ จะได้ไม่อายใครเวลาพาไปแนะนำให้ได้รู้จัก ต่างจากคนตรงหน้า ที่หน้าตาก็ดูงั้นๆ ไม่ได้สวยบาดจิตบาดใจเท่าไหร่ในความรู้สึก หากเอาไปเทียบกับผู้หญิงที่เขาเคยคบหาแล้วนั้น ยังถือว่าไม่ผ่านเกณ์ความชอบของเขาเสียด้วยซ้ำ สิ่งที่อยากรู้ตอนนี้เวลานี้! คือหล่อนคิดว่าตัวเองมีอะไรดีนักหนา ถึงได้กล้าเอาเรื่องนี้มาต่อรองกับคนอย่างเขา! “ฉันอาจไม่ใช่คนที่ดีพร้อม หน้าตาก็งั้นๆ ไม่มีอะไรโดดเด่นเลยสักอย่าง ถ้าเทียบกับคนที่เกิดมาดีพร้อมอย่างคุณ แต่ถ้าเพียงคุณให้โอกาสสักครั้ง ฉัน สะ...สัญญาค่ะ ว่ามันจะคุ้มค่าอย่างแน่นอน” อย่างน้อยความสาวของเธอ ก็อาจจะพอต่อรองกับเขาได้บ้าง ถึงจะไม่รู้ว่าเขาจะเห็นค่าของมันรึเปล่า แต่ก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไร ปล่อยให้บ้านของลุงกับป้าถูกยึดไปโดยคนที่ไม่รู้คุณค่าของมัน ซึ่งทางนั้นต่างหากที่เธอจะไม่มีวันเลือกเดินหรือปล่อยให้มันเกิดขึ้น ไม่มีวัน! “หรือว่าคุณกลัวคะ! กลัวว่าจะเผลอตกหลุมรักคนธรรมดาที่ไม่มีอะไรเลยอย่างฉัน!” คำพูดนั้นไม่ได้ทำให้เขาโกรธเสียทีเดียว แต่ก็ถือว่ายั่วขึ้นอยู่พอสมควร! เพราะไม่บ่อยนักที่จะมีใครสักคนกล้าทำ ซ้ำคนที่กล้า ยังเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาๆ คนหนึ่งเท่านั้น! “แก้ผ้าสิ!” และในเมื่อหล่อนอวดดีนัก เขาก็จะให้หล่อน ‘อวด’ จนพอใจ! เขาเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่านอกจากปากที่ว่าดีแล้ว นั้น คนตรงหน้าจะยังมีอย่างอื่นที่ ‘ดีพอ’ มากกว่าปากอีกหรือไม่! “คะ!” “ผมไม่ชอบพูดอะไรที่มันซ้ำซาก ในเมื่อคุณอยากเสนอ ผมก็ยินดีที่จะเสียเวลาสนองให้ แต่ก่อนอื่น...ผมคงต้องขอตรวจสอบสินค้าดูก่อน ไม่อย่างนั้นคงให้คำตอบไม่ได้...” ในเมื่อหล่อนกล้าที่จะอวดดี เขาก็จะทำให้หล่อนได้รู้ซึ้ง ถึงโทษของคนที่คิดอาจจะมีเรื่องกับคนอย่างเขา ที่ไม่ว่าจะด้วยทางไหน มันก็ทำให้รู้สึกไม่สบอารมณ์ทั้งนั้น! ยิ่งหล่อนทำเหมือนพี่สาวตัวเองมีค่าดั่งทองมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากทำให้รู้สำนึกว่าสำหรับเขาแล้ว ต่อให้สืบเชื้อเจ้ามาจากไหน นั่นหาใช่สิ่งสำคัญที่เขาจำเป็นต้องลดตัวไปลงยุ่งเกี่ยวด้วย ลองถ้าย่าของเขาไม่เสนอเรื่องบ้าๆ แบบนั้นขึ้นมา ก็อย่าหวังเลยว่าคนพวกนี้จะได้รับความสนใจจากเขา โดยเฉพาะคนตรงหน้านี้แล้ว ยิ่งไม่มีวัน!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เพลิงรักลวงปรารถนา

29.0K·พวงชมพู

เธอเป็นของเขา…ทั้งตัวและหัวใจ แต่เขาคงไม่มีวันเป็นของเธอ! . . “ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน คุณติณณ์เคยคิดจะรักดาสักครั้งรึเปล่าคะ หรือว่าข้างในนี้มันว่างเปล่า! ไร้หัวใจ คุณถึงใจร้ายขนาดนี้!” “ฉันมีหัวใจดาริน…เพียงแต่มันไม่ใช่ของเธอก็เท่านั้น!” คำพูดที่เหมือนเป็นการตัดเยื้อใยกันทำให้ดารินประคองตัวเองไม่ไหวอีกต่อไป เธอล้มตัวลงกับพื้นเพื่อปลดปล่อยหยาดน้ำตาให้ไหลออกมาอย่างไม่คิดจะหักห้ามหัวใจของตัวเองอีกต่อไป เจ็บเสียตั้งแต่วันนี้ให้มันพอเพื่อที่จะได้รีบพาตัวเองไปจากคนใจร้ายตรงหน้า แล้วลบเขาออกไปจากใจให้ได้ คนใจร้ายที่ไม่เคยรักใครนอกจากตัวเอง!! “ฮึก! ดาเข้าใจแล้วค่ะ ดาเข้าใจแล้วว่าคุณติณณ์ไม่เคยรักดาเลย ดาจะไปเอง คุณติณณ์จะไม่มีวันเห็นหน้าดาอีกนี่คือคำสัญญาค่ะ ดาจะเป็นฝ่ายไปจากชีวิตของคุณเอง…” ภาพของดารินที่กำลังนั่งร้องไห้ราวใจจะขาดอยู่ในสายตาของติณณภพตลอดเวลา เขาต้องยับยั่งตัวเองมากกว่าทุกครั้งไม่ให้ทรุดตัวลงตามแล้วคว้าเธอมากอด หากเขาได้กอดเธออีกสักครั้งในตอนนี้ เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีความกล้ามากพอ ที่จะปล่อยเธอไปจากชีวิตได้อีกครั้งรึเปล่า

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

อุบายรักลวงมาร

29.0K·พวงชมพู

“อยากไปจากที่นี่ใช่ไหม!” สิ้นคำถามใบหน้าเศร้าหมองของเด็กสาวจึงค่อยๆ เงยขึ้นในรอบหลายชั่วโมง เธอพยักหน้าแทนคำตอบ “ถ้าอยากไปจากที่นี่ก็ต้องขยันทำงาน! ฉันซื้อเธอมาจากป้าของเธอห้าล้านบาท! เพราะฉะนั้นตอนนี้เธอเป็นสมบัติของฉัน! จะอยู่หรือตายก็มีแต่ฉันเท่านั้นที่มีสิทธิ์กำหนด ถ้าอยากไปจากที่นี่ก็หาเงินมาไถ่ตัวเองออกไป! เมื่อไหร่ที่เธอหาเงินห้าล้านมาคืนฉันได้…เมื่อนั้นเธอจะเป็นอิสระทันที!” เสียงของเขาที่ดังก้องกังวาลไปทั่วบริเวณทำให้เด็กสาวน้ำตาซึม เธอจ้องมองคนตรงหน้าด้วยสายตาเกลียดชัง ไม่ว่าจะต้องทำงานหนักหนาแค่ไหนก็จะต้องหาเงินห้าล้านมาไถ่ตัวเองไปจากที่นี่ให้ได้ ต่อให้จะต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเธอก็จะไม่ยอมตายที่นี่แน่! ไม่ว่ายังไงก็จะต้องทวงคืนอิสรภาพของตัวเองกลับมาให้ได้! . . “มันหมดรึยัง…” หญิงสาวสะดุ้งอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ คนที่เอาแต่นั่งลูบมือเธอไปมาก็เอ่ยถามขึ้น ซึ่งเป็นคำถามที่เธอไม่ค่อยจะเข้าใจ “คุณสิงห์หมายถึงอะไรเหรอคะ” “ประจำเดือนของเธอมันหมดแล้วรึยัง” ศศิกานต์ถึงกลับหน้าถอดสีเมื่อรู้ซึ้งถึงความต้องการจากดวงตาคู่ดุที่จ้องมาที่เธออยู่ ยังไม่รวมคำถามที่เขาถามกันตรงๆ ไม่ได้มีท่าทีแสดงให้เห็นถึงความอายเลยแม้แต่น้อย เวลาที่พูดถึงเรื่องนั้นออกมาในสถานที่โจ้งแจ้งแบบนี้ “ค่ะ” แม้อยากจะโกหกแต่ก็ไม่กล้าด้วยรู้ว่าหากเขาจับได้เมื่อไหร่ชีวิตเธอคงพินาศไม่เหลือชิ้นดีเมื่อนั้น เพราะสิงหราชไม่ชอบคนโกหก และไม่ว่าจะใช้ความพยายามแค่ไหนเธอก็ไม่เคยโกหกเขาได้เลย “คืนนี้ไปหาฉันที่ห้องเวลาเดิม รู้ใช่ไหมว่าถ้าไปสายจะโดนอะไรบ้าง” สิงหราชกระซิบบอกคนตัวเล็กข้างกายก่อนเขาจะลุกขึ้นและเดินจากไปพร้อมๆ กับรอยยิ้มพอใจที่ยากนักที่ใครคนไหนจะได้เห็นมัน ศศินกานต์ตัวสั่นไม่น้อยเมื่ออีกคนจากไปแต่กลับไม่ยอมไปเปล่าๆ แต่กลับฝากเอาคำสั่งที่ต่อให้อยากขัดขืนสักแค่ไหนก็ไม่อาจทำได้เอาไว้ แม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรก แต่หญิงสาวก็ยังไม่คุ้นชินกับมันเสียที สถานะใหม่ที่เขาเพิ่งจะยัดเยียดให้ในคืนที่เธอเรียนจบนั่น!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ไฟแค้นบำเรออสูร

14.0K·พวงชมพู

“เธอกล้าดียังไงไปเหยียบเรือนหอของฉันกับอร!!” ชายหนุ่มร้องถามก่อนจะหงุดหงิดเมื่ออีกคนยังคงวางตัวทำเป็นผู้ร้ายปากแข็ง “พะ…พี่เหนือพูดอะไรกันคะ แก้วไม่รู้เรื่อง” “อย่าให้ฉันต้องทวนความจำกับเธอบนรถแก้วกานดา! บอกมาว่าเธอต้องการอะไรจากฉันอีก หรืออยากได้ฉันเป็นผัวจนตัวสั่น!” “แก้วไม่เคยคิดอะไรแบบนั้นนะคะ แล้วที่แก้วต้องถือวิสาสะไปเหยียบเรือนหอของพี่เหนือก็เพราะแก้วอยากให้เหนือไปหาอร ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นแก้วไม่คิดจะเรียกร้องอะไรจากพี่เหนือทั้งนั้น!” เมื่อถูกอีกคนตวาดใส่หน้าไม่หยุดหย่อนแก้วกานดาจึงตอบโต้กลับออกไปบ้าง เธอจ้องมองเหนือตะวันทั้งน้ำตานองหน้า รู้สึกเกลียดรอยยิ้มของเขาที่เผยให้เห็น เหมือนคำตอบเมื่อสักครู่ทำให้เขาพอใจ “ก็ดี! เพราะถึงเธอจะเรียกร้องอะไรจากฉันฉันก็ไม่มีอะไรจะให้เธอเหมือนกัน แล้วก็อย่าคิดเอาเรื่องที่เกิดขึ้นมาแบล็คเมล์ฉันเป็นอันขาด เพราะว่าผู้หญิงคนเดียวที่ฉันรักคืออรดีไม่ใช่เธอ!” หญิงสาวพยักหน้าอย่างเข้าใจ ถึงเขาไม่พูดเธอก็รู้ว่าคนที่เขารักคืออรเท่านั้น

นิยายรักโรแมนติกยังไม่จบ

พ่ายรักเมียบำเรอ

15.0K·พวงชมพู

“ไม่! เล็กไม่ทำ คุณปัญญ์ปล่อยเล็กนะคะคนบ้า คนลามก” “ลามกที่ไหนกัน นี่มันเรื่องธรรมชาติ อีกอย่างเธอมาที่นี่เพื่อทำเรื่องลามกกับฉันอยู่แล้วไม่ใช่รึไง เอาหน่อยน่า! แค่ลูบๆ ชักขึ้นชักลงแค่นี้เอง ไม่ยากหรอกเดี๋ยวฉันสอนให้” คนอะไรปากมอม นี่เขากล้าพูดเรื่องบ้าๆ แบบนี้ออกมาทั้งที่ใบหน้ายังเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มได้ยังไงกัน หญิงสาวคิดภายในใจก่อนจะเริ่มต้นส่งเสียงร้องโวยวายไม่ยอมทำอะไรไปทั้งนั้น อย่างน้อยๆ มันก็ต้องไม่ใช่วันนี้! “ปล่อยเล็กเดี๋ยวนี้นะคะคุณปัญญ์ ไม่อย่างนั้นเล็กจะฟ้องคุณแม่!” คำขู่นั้นไม่เพียงแต่ทำให้อีกคนรำคาญเขายังหัวเราะเยาะกันเสียงใส ราวกับคำพูดเมื่อสักครู่ของเธอเป็นแค่เรื่องตลกก็ไม่ผิด “เอาสิ! ฟ้องเลย แม่ฉันคงดีใจจนเนื้อเต้นถ้ารู้ว่าฉันเต็มใจจะยัดเหยียดความเป็นผัวให้ลูกสาวสุดที่รักของท่านถึงขนาดนี้ อย่าลืมสิว่าท่านอยากให้เราสองคนร่วมหอลงโลงกันแค่ไหน เธอไม่มีสิทธิ์เลือกอีกแล้วพิมพ์พิมล ช่วยฉันเดี๋ยวนี้!!” ครั้งนี้รังสิมันต์ไม่ได้พูดเปล่าให้เสียเวลาอีก เขาอาศัยจังหวะที่หญิงสาวเผลออุ้มเธอขึ้นก่อนจะเดินไปยังเตียงนอนกว้างพร้อมๆ กับเสียงหัวเราะของผู้ชนะ “ว่าไง! จะช่วยฉันหรือว่าให้ฉันช่วยเธอดี” คำถามที่มาพร้อมใบหน้าคมคายที่ค่อยๆ เคลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆ ทำเอาหญิงสาวร้องไม่ออก เธอไม่เคยคิดเลยว่าเวลาจะเปลี่ยนรังสิมันต์ยอมเย็นชาให้กลายเป็นคนเจ้าเล่ห์ร้อยหื่นไปได้ถึงขนาดนี้ นี่เขาจะบังคับให้เธอทำเรื่องบ้าๆ นั่นให้กับตัวเองจริงๆ ใช่ไหม ให้ตายสิ! แล้วนี่เธอจะเอายังไงต่อไปดี จะทำให้เขาหรือว่าควรวิ่งหนีออกไปดี “เล็กขอเวลาหน่อยได้ไหมคะ เล็กไม่เคยทำ” รังสิมันต์ยิ้มเยาะเย้ยให้คนช่างต่อรอง ก่อนจะกระซิบตอบไปด้วยน้ำเสียงที่สั่น “คนเราย่อมต้องมีครั้งแรกด้วยกันทั้งนั้น ยิ่งไม่เคยก็ต้องยิ่งฝึกให้ชินมือ เพราะอีกหน่อยเธอคงต้องทำให้ฉันบ่อยๆ ไม่ยากหรอก เธอแค่สัมผัสมัน รักมัน หรือถ้าอยากตั้งชื่อให้มันด้วยก็ยังได้” “ไม่! เล็กไม่ทำ…อื้อ!” สิ้นคำปฏิเสธเรียวปากสวยก็ถูกครอบครองอย่างรุนแรงจากคนเถื่อนที่กำลังนั่งคร่อมร่างของเธออยู่ รังสิมันต์ตระกองจูบแม่ตัวดีอย่างหื่นกระหายเพื่อสั่งสอนให้เธอสำนึกว่าอะไรที่เขาต้องการนั้นห้ามปฏิเสธมันอย่างเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นผลลัพธ์ที่เธอจะได้รับเป็นการตอบแทนมันจะทรมานเจียนตายมีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่สิทธิ์สร้างความทรมานให้เธอ

นิยายรักโรแมนติกยังไม่จบ

แค้นรักจำเลยใจ

11.0K·พวงชมพู

“มานี่!” เขาปล่อยทิ้งความเงียบอยู่ครู่ถึงได้เอ่ยเรียกขึ้น ซึ่งเมื่ออีกคนก้าวตรงเข้ามาใกล้จึงอาศัยจังหวะที่เธอเผลอกระชากต้นแขนกลมกลึงเข้าหาตัวอย่างแรง จนร่างแน่งน้อยล้มลงมานั่งบนตัก “คะ…คุณรามจะทำอะไรคะ” มัสยาร้องถามเสียงสั่น สองมือน้อยๆ ที่พยายามผลักอกเขาให้ถอยห่างถูกมือของเขากระชากออกไปราวกับอัศวินไม่ต้องการให้มีอะไรมาขวางกลั้นความใกล้นี้ก็ไม่ปาน เขาจ้องมองดวงตาคู่สวยอยู่ครู่ใหญ่ก่อนที่จะเฉลยให้ได้รู้ “อย่ามาทำใสซื่อไปหน่อยเลยน่ามัสยา! ฉันก็แค่จะทดลองสินค้า ว่ามันจะคุ้มค่ากับเศษเงินที่ฉันต้องเสียไปรึเปล่ามันก็เท่านั้น!” จบสิ้นคำตอบริมฝีปากหยักหนาก็ครอบงำเข้าหาเรียวปากสวยอย่างรุนแรง ไร้ซึ่งความอ่อนโยนที่ควรต้องมีในจูบแรกที่เกิดขึ้นระหว่างกันจนอีกคนเผลอออกแรงดิ้นรนขัดขืนสุดชีวิตขึ้นมาด้วยไม่คุ้นชินกับมัน “อยู่เฉยๆ ถ้าขืนเธอดิ้นอีกแค่ครั้งเดียวฉันจะถือว่าเธอทำผิดข้อตกลง! แล้วคงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่าถ้าฉันเกิดโมโหขึ้นมาเมื่อไหร่ผลร้ายจากการกระทำอันงี่เง่าของการกระทำของเธอในตอนนี้มันจะไปตกลงอยู่ที่ใคร!” มัสยากลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเฝืองให้กับคำขู่ที่น่ากลัวของคนตรงหน้า เธอไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัวหนียามเมื่อมือของเขาค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเองจนมันอ้ากว้างออก เผยให้ได้เห็นทรวงอกขนาดใหญ่สองเต้าที่ชูชันท้าทายสายตา “ใหญ่ใช่เล่น! มิน่าล่ะคนของฉันมันถึงได้ชอบเธอนัก!!” อัศวินตวาดลั่นอย่างเดือดดาล นึกหงุดหงิดใจไม่น้อยที่ลูกน้องมาอ้อนวอนขอร้องให้เขาอย่าทำร้ายหล่อนทั้งๆ ที่พวกมันต่างก็รู้แก่ใจกันดีว่าหล่อนต่างหากที่ทำร้ายเขา ทำลายทุกสิ่งที่เขารักหวงแหนไป

นิยายรักโรแมนติกยังไม่จบ

เมียบำเรอจอมบงการ

9.0K·พวงชมพู

“กล้าดียังไงเที่ยวไปให้ท่าไอ้สารวัตรนั่น!” ชรัสตอบคำถามอย่างตรงไปตรงมา สิ่งที่หล่อนทำลงไปในวันนี้มันหักหน้าเขาเป็นอย่างมาก เขาไม่ชอบให้เธอทำเรื่องพวกนี้ขณะที่ยังเป็นเมียเขาอยู่! “อินทำอย่างนั้นตอนไหนอย่างนั้นเหรอคะ” “อย่ามาเล่นลิ้นกับฉันองค์อิน! รู้ไหมว่าคนอื่นเขาจะมองยังไงกับสิ่งที่เธอทำ!!” คำถามนี้เขาน่าจะถามตัวเองมากกว่าถามเธอ “คงมองไม่ต่างกับที่เขามองพี่สองเวลาอยู่กับผู้หญิงอื่นที่ไม่ใช่ภรรยาตัวเองหรอกค่ะ แค่นี้ใช่ไหมคะที่อยากคุย อินเหนื่อย อยากพัก!” องค์อินตอบกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้ คิดเอาเองว่าที่เขาอ้างว่ายุ่งก็คงจะคลุกตัวอยู่กับคนรักผู้แสนดีคนนั้นถึงได้ละเลยต่อเธอ แต่ชรัสเองก็ไม่มีเวลามาอธิบายว่าวันนี้ทั้งวันเขายุ่งอยู่กับงานในไร่มากแค่ไหน ไม่ได้ไปใช้เวลาอยู่กับแพรวพราวอย่างที่เธอเข้าใจผิด “ไปทำอะไรมาล่ะถึงได้เหนื่อยหมดเรี่ยวหมดแรงขนาดนี้!!” คำถามที่ดังขึ้นตามหลังทำให้คนที่ตั้งใจจะเดินหนีชะงักไป ก่อนองค์อินจะหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับคนปากเสียอีกครั้ง จ้องมองเขาด้วยสายตาที่แปรเปลี่ยนไปซะจนอีกคนใจกระตุกเพราะไม่เคยถูกมองแบบนี้มาก่อน มันคือสายตาเย็นชาที่ยิ่งทำให้เขาโมโหเมื่อได้เห็น “ก็ทำไปหลายอย่างอยู่เหมือนกันนะคะ ถ้าให้อินสาธยายวันนี้ทั้งคืนคงบรรยายไม่หมด” ในเมื่อเขาอยากให้เธอเป็นผู้หญิงร่านรักเธอก็จะเป็น ให้มันรู้กันไปเลยว่าเธอจะเอาชนะเขาไม่ได้สักครั้งน่ะ “องค์อิน!!” “ใช่ค่ะองค์อิน! พี่สองควรท่องชื่อนี้เอาไว้ให้ขึ้นใจเพราะตอนนี้อินเป็นยิ่งกว่าทุกสิ่งของพี่สอง! แล้วก็ไม่ต้องห่วงไปหรอกนะคะว่าอินจะไปรักคนอื่น เพราะว่าทั้งใจอินยกให้คนใจร้ายบางคนไปแล้ว แต่มันก็ไม่แน่หรอกนะคะ ถ้าวันหนึ่งเขาคนนั้นใจร้ายกับอินมากๆ ไอ้ความรู้สึกที่ว่ารักมาก…ก็อาจเปลี่ยนเป็นเกลียดมากได้เหมือนกัน!!” สิ้นคำตอบที่ยืดยาวองค์อินก็อาศัยจังหวะที่อีกคนเผลอหมุนตัวเดินหนีเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว จนอีกคนที่เดินตามกันคว้าเธอเอาไว้ไม่ทัน

นิยายรักโรแมนติกยังไม่จบ

เมียบำเรอจอมทมิฬ

8.0K·พวงชมพู

“ทะ…ทำไมคุณไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยล่ะคะ” คนได้ยินไม่ได้นึกตำหนิอะไรคนช่างถาม เขายิ้มก่อนจะเอ่ยตอบไปตามความจริง “จะต้องใส่ให้เสียเวลาทำไมล่ะครับ เพราะอีกเดี๋ยว…ก็ต้องถอดออกอยู่ดี” คำตอบที่มาพร้อมจูบหนักๆ ที่แก้มขวาทำเอาคนที่ยังเตรียมใจรับกับสิ่งเหล่านี้ไม่ไหว ย่นคอหลบหนีความซาบซ่านพัลวัน “คะ…คุณลูซคะ คะ…ว่าภัส…” “ถ้าจะขอต่อเวลาไปอีกขอบอกเลยว่าไม่ครับ!” คนอะไรรู้ทันกันไปหมด บางครั้งก็ไม่อยากคิดหรอกนะว่าเขาอ่านใจเธอได้รึเปล่า “ตะ…แต่ภัสกลัว” ประภัสสรสารภาพไปตามความจริง หวังว่าคนตรงหน้าจะเข้าใจและยอมยื้อเวลาสำหรับเรื่องนี้ไปอีกสักหน่อยแต่เธอกลับคาดผิด เพราะว่าลูเซียสในวันนี้ไม่คิดที่จะรออะไรอีกต่อไป แค่สามวันที่เขายอมให้มันก็มากเกินพอแล้วสำหรับเรื่องนี้!! เธอคงไม่รู้หรอกว่าการที่เขาทำได้แค่นอนกอดทั้งๆ ที่ในใจอยากจะจับคนตัวหอมมาฟัดให้หายอยากนั้น มันทรมานมากแค่ไหน “คนดีของผม…ไม่มีอะไรต้องกลัวทั้งนั้น ผมไม่มีวันทำร้ายคุณ คืนนี้เราสองคนจะมีแต่ความสุขร่วมกัน คุณเชื่อใจผมไหม” คำพูดปลอบประโลมเพียงสั้นๆ ที่มาพร้อมอ้อมกอดแสนอบอุ่นทำให้ประภัสสรหูอื้อตาลายไปกับมันได้อย่างไม่ยากเย็นเลย สายตาทรงพลังของเขาจ้องมองกันเนิ่นนานนั้นราวกับต้องมนต์สะกดให้หยุดนิ่ง กว่าจะรู้ตัวร่างกายก็ถูกผ่อนให้นอนลงบนเตียงกว้างไปแล้ว

นิยายรักโรแมนติกยังไม่จบ

ใจรัก ปรารถนาร้าย

10.0K·พวงชมพู

“พูดอะไรกับพี่หน่อยสิอิง จะตบจะตีพี่ก็ได้ ขออย่างเดียวอย่าเงียบแบบนี้…พี่ใจจะขาด” ใจเขาจะขาดแล้วเธอเล่า เธอควรต้องรู้สึกอย่างไรเมื่อได้รู้ว่าเมื่อคืนสามีไปมีอะไรกับคนรักเก่า เธอต้องรู้สึกยังไง! “อะ…อิงไปได้แล้วใช่ไหมคะ” นานหลายนาทีทีเดียวกว่าอุรัสยาจะตัดสินใจเอ่ยถาม ในเมื่อเขาเลือกที่จะให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ เธอก็ควรต้องไป อย่างน้อยถ้าคนข้างกายเขาคือคนที่เขารัก เขาคงมีความสุข “ไม่นะอิง! พี่ไม่ยอมให้อิงไปไหนทั้งนั้น! พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องทุกอย่างมันเป็นแบบนี้พี่ไม่เคยคิดที่จะนอกใจอิงเลยสักครั้ง พี่” เขาไม่เคยคิด…แต่กลับทำทุกอย่างได้ให้เกิดขึ้นอย่างเลือดเย็น! “พี่ก้องไม่ผิดหรอกนะคะ อิงมาทีหลังอิงรู้ดี และอิงก็รับได้ทุกอย่าง แต่ถ้าจะให้อิงอยู่กันแบบสามคนผัวเมียอิงขอเป็นคนไปดีกว่า พี่ก้องเองก็รักคุณปัน อย่ารั้งอินเอาไว้ด้วยคำว่าสงสารอีกเลยนะคะ…ฮึก!” ก้องภพตกใจเป็นอย่างมาก ไม่รู้มาก่อนเลยว่าอุรัสยาจะรู้ถึงสาเหตุที่เขาไม่ยอมปล่อยให้เธอไป ยิ่งคิดว่าอีกฝ่ายจะต้องเจ็บปวดแค่ไหนเขาก็เจ็บ มันจริงที่เขาอาจจะรั้งเธอเอาไว้เพราะความสงสาร แต่นั่นมันก็เป็นแค่เสี้ยวเล็กๆ ของความรู้สึกเขาเท่านั้น ความรู้สึกส่วนใหญ่มันเป็นความผูกพันมากกว่า ตลอดระยะเวลาสามปีที่เธอเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตมันทำให้เขารู้สึกว่าเขาปล่อยเธอไปไม่ได้ ยังไงก็ปล่อยไปไม่ได้ ต่อให้เธอจะเป็นฝ่ายร้องขอสิ่งนั้นด้วยตัวเองเขาก็ไม่คิดปล่อย อุรัสยาเป็นเมียเขา เมียอย่างชอบธรรม เขาปล่อยเธอไปไม่ได้!! “อย่าทิ้งพี่เลยนะอิง พี่สัญญาว่าจะรีบจัดการเรื่องทุกอย่าง แต่ว่าพี่…ก็ต้องรับผิดชอบปัน” มันคือคำพูดที่เห็นแก่ตัวที่สุดเท่าที่ก้องภพเคยเอ่ยกับภรรยา ภาพของอีกฝ่ายที่สะอื้นไห้จนตัวโยนในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับมีดสั้นนับพันๆเล่มที่พุงมาทิ่มแทงหัวใจของเขาเลยสักนิด! ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเขาเองที่เป็นคนผิด ผิดจนไม่รู้ว่าจะเริ่มแก้ไขปัญหาใหญ่ตรงหน้านี้อย่างไรดี อีกทั้งยังรู้สึกต่อภรรยาจนไม่กล้ามองหน้าเธอตรงๆ เพราะรู้ดีว่าคงไม่มีผู้หญิงคนไหนยอมรับเรื่องแบบนี้ได้ แม้แต่คนที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อเขามาโดยตลอดอย่างอุรัสยา!

นิยายรักโรแมนติกยังไม่จบ

แรงรัก พิศวาสลวง

8.0K·พวงชมพู

เพราะถูกคนรักหักหลังแล้วหนีไป วาคิมจึงปิดตายหัวใจไม่ยอมรับใครเข้ามาในชีวิตอีกเลยด้วยเพียงเหตุผลเดียวเท่านั้นคือเขากำลังรอการกลับมาของเธอ... ผู้หญิงใจร้ายที่ทำให้โลกทั้งใบของเขาเปลี่ยนไป! “เธอคงคิดใช่ไหมว่าที่ฉันยังไม่ทิ้งมันไปเพราะยังรักเธออยู่…” ทว่าเสียงที่ดังขึ้นจากหน้าประตูห้องน้ำทำให้หญิงสาวต้องรีบหันไปมองก่อนจะพบว่าไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเขา เจ้าของนอนห้องที่เธอกำลังนอนอยู่ เมื่อเห็นว่าเธอนิ่งเงียบไม่พูดอะไรวาคิมจึงเอ่ยต่อ... ”เปล่าเลยดวงตะวัน! ที่ฉันยังเก็บรูปนี้ไว้ แถมยังวางมันเอาไว้ข้างเตียงเหมือนเดิมก็เพราะว่ามันจะได้เตือนใจฉันทุกวินาทีแรกที่ฉันลืมตาตื่นขึ้น! เตือนให้ฉันได้รู้…ว่ารักแท้มันไม่เคยมีอยู่จริง! โดยเฉพาะอย่างยิ่งความรักที่มาจากผู้หญิงใจร้ายอย่างเธอ!!” มันเจ็บปวดเหลือเกินที่ได้เห็นความบอบช้ำในดวงตาเขา ทุกอย่างมันย้ำเตือนให้เธอรู้ว่าตลอดห้าปีที่ผ่านมาเขาต้องทนอยู่กับความเจ็บปวดจากการถูกเธอหักหลัง แต่สิ่งที่เขาไม่เคยรู้เลยก็คือเธอเองก็เจ็บปวด เจ็บมากกว่าเขาด้วยซ้ำ! “ดวง…ขอโทษ”

นิยายรักโรแมนติกยังไม่จบ

พ่ายรักบ่วงซาตาน

7.0K·พวงชมพู

“คุณคงจะไม่ได้มาที่นี่เพื่อเดินเล่นหรือพลัดหลงทางหรอกใช่ไหม หรือว่าคุณ…” “ถูกต้องแล้วค่ะมิสเตอร์ ตามที่คุณคิด ฉันเป็นเด็กของเจ๊หยกที่คุณว่าจ้างให้ขึ้นมาบนเรือลำนี้เป็นเวลาสามวัน ดิฉันชื่อชญาวีร์ หรือเรียกสั้น ๆ ว่าน้ำหวานก็ได้ค่ะ” แม้ภายในใจจะอับอายจนคิดอยากจะแทรกแผ่นดินหนี แต่ด้วยภาระหน้าที่ของตนเองที่รับเงินล่วงหน้ามาจนหมดแล้ว ชญาวีร์จึงได้แต่ทำใจและหวังว่าเขาจะไม่ดูถูกดูแคลนเธอมากไปกว่านี้ “ถ้าจำไม่ผิดคุณเคยลั่นวาจาบอกว่าจะไม่มีวันขายให้ผม” “ถ้ารู้ล่วงหน้าเพียงซักนาทีเดียวว่าคนที่ฉันขายเป็นคุณ ดิฉันก็จะยังคงยืนยันเช่นเดิมค่ะ” เพราะคิดผิดมหันต์ว่าคนตรงหน้าคงจะมีความเป็นสุภาพบุรุษบ้าง ชญาวีร์จึงหมดความอดทนเผลอสวนกลับไปด้วยประโยคที่ทำให้คาร์ลต้องส่งเสียงหัวเราะลั่น “คุณยังปากเก่งไม่เปลี่ยนจริง ๆ แม่หัวขโมยสาว” “ฉันขอยืนยันอีกครั้งว่าไม่เคยแม้แต่จะคิดขโมยของใคร ถึงฉันจะจนแต่ความเป็นคนของฉันก็มีพอๆกับคุณ กรุณาอย่าปรักปรำฉันค่ะหากคุณไม่มีหลักฐานเพียงพอ” หญิงสาวเชิดหน้าตอบอย่างไม่เกรงกลัวอีกฝ่าย “ตกลง ถ้าอย่างนั้นเราอย่ามัวมายืนทะเลาะกันให้เสียเวลาเลยดีกว่า เริ่มงานของคุณเลยสิ คุณมาที่นี่เพื่อทำให้ผมมีความสุขนี่ เพราะฉะนั้นถอดเสื้อผ้าออกซะ” ดวงตากลมโตเบิกโพลงขึ้นอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ ริมฝีปากหนาก็เปิดออกพร้อมกับคำสั่งที่มาพร้อมรอยยิ้มของผู้ชนะ

นิยายรักโรแมนติกยังไม่จบ

เล่ห์รักรอยมลทิน

9.0K·พวงชมพู

“อิ๋ว…ทำเพื่อทุกคนค่ะ ไม่ได้คิดอะไรอย่างที่พี่เกื้อกำลังเข้าใจผิด” คำตอบที่ได้กลับมาทำให้ชายหนุ่มได้สติ ก่อนจะแสยะยิ้มเพราะไม่เชื่อว่านั่นมันจะเป็นความจริง อันที่จริงเขาเองก็มีส่วนผิดที่ไม่เสนอทางเลือกอื่นเพราะอยากจะเอาคืนรสิกาที่มองไม่นานก็รู้ว่าไม่ค่อยจะชอบน้องสาวต่างมารดาเท่าไหร่ มันคงสนุกพิลึกถ้าเธอกลับมาแล้วพบว่าทุกสิ่งที่ควรจะเป็นของเธอตอนนี้ถูกเปลี่ยนมือมาเป็นของริ้วแพรไปแล้ว สิ่งที่คงได้เห็นน่าจะหนีไม่พ้นฉากตบตีกันเองของสองพี่น้องแน่ “งั้นคืนนี้ถ้าฉันจะเรียกร้องสิทธิ์ความเป็นผัว…เธอก็ไม่ว่าอะไรใช่ไหม” คำถามนั้นทำให้คนหน้าแดงหน้าแดงหนักมากกว่าเก่า ริ้วแพรยอมรับว่ากลัวเกื้อคุณในตอนนี้มากกว่าตอนเขาทำหน้าดุใส่กันเสียอีก “พะ…พี่เกื้อ…” “จริงๆ ฉันเองก็ไม่ใช่คนที่ชอบกลืนน้ำลายตัวเองเท่าไหร่ แต่มาคิดๆ ดูแล้วถึงเราจะแต่งงานกันหลอกๆ แต่ค่าสินสอดครอบครัวเธอก็ได้ไปหมด มันคงเป็นการเอาเปรียบกันไปหน่อยเธอว่าไหม” คำถามนี้ทำอีกคนน้ำตาซึม ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าที่เป็นอยู่นี้เขามีแต่เสียกับเสียอย่างที่พูดจริงๆ ในขณะที่ครอบครัวของเธอนั้นกลับได้ทุกๆ สิ่งจากเขา “อะ..อิ๋วแล้วแต่พี่เกื้อคะ” สุดท้ายริ้วแพรก็ตอบกลับไปเมื่อหาคำตอบให้กับตัวเองได้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรทั้งนั้นเพราะมันจริงอย่างที่เขาพูดแทบทุกอย่าง หากเขาจะเรียกสิทธิ์สามีคืนนี้ก็ถูกต้องแล้ว ตัวตายตัวแทนอย่างเธอหรือจะกล้ามีสิทธิ์คิดอะไรกับเรื่องนี้ หากสุดท้ายแล้วเขาต้องการจะให้ทุกอย่างเป็นอย่างนั้นก็ต้องทำใจ

นิยายรักโรแมนติกยังไม่จบ

ร้อยรัก ถักทอหัวใจ

7.0K·พวงชมพู

“แกคิดจะบอกเรื่องลูกกับฉันวันรับปริญญาลูกรึไง!” เอื้องทรายรู้และเตรียมใจมาบ้างกับพายุโกรธจากพ่อของลูก แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะโกรธกันได้ถึงขนาดนี้ ไม่รู้ด้วยว่าเธอควรจะเริ่มต้นอธิบายเรื่องไหนกับเขาก่อนดี “วิน แกฟังฉันก่อนนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจปิดบังแก แต่ที่ต้องทำก็พะ...” “นั่นลูกฉัน! แกทำแบบนี้กับฉะ…” “ฉันตั้งใจจะบอกเรื่องลูกในวันที่แกวิ่งหน้าตาตื่นมาบอกฉันว่าคุณป่านตอบตกลงจะแต่งงานกับแก!” ความจริงที่ได้รู้กลับกลายเป็นธเนศเสียเองที่พูดอะไรไม่ออก เขายังจำภาพของเอื้องทรายที่กอดเขาร้องไห้ปานจะขาดใจในวันนั้นที่ว่าได้ดี แต่เพราะมัวหลงดีใจมากไปเลยไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าเธอไม่ได้ร้องไห้เพราะดีใจที่เขาสมหวังกับอดีตคนรัก แต่มันคือความเสียใจ...ความเสียใจที่เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยจนกระทั่งวันนี้ที่ต้องมารับฟังมันจากปากของเธอเอง ความโกรธก่อนหน้าค่อยๆ หายไปอย่างช้าๆ ก่อนที่มันจะแปรเปลี่ยนเป็นความเสียใจในที่สุด “ทราย…” “เพราะฉันทำลายความสุขของแกไม่ลง! ฉันเลยตัดสินใจพาลูกไปจากที่นี่เพราะคิดว่ามันน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเราทุกคน ใช่ หนูดีเป็นลูกแก ฉันไม่คิดที่จะปิดบังแกในเรื่องนี้ แต่ก็ไม่ได้อยากเรียกร้องให้แกมารับผิดชอบเราสองคนแม่ลูก ฉันกับลูกอยู่กันได้ แกอย่าห่วงไปเลยวิน คนที่แกต้องห่วงคือคุณป่านไม่ใช่พวกฉัน” เอื้องทรายพูดรัวเร็ว ไม่อยากทำให้เขาหรือใครเข้าใจผิด ว่าการที่เธอหอบลูกกลับมาที่นี่เพื่อเรียกร้องอะไร เธอไม่ต้องการอะไรจากเขาหรือใครทั้งนั้น เหตุผลเดียวที่พาลูกกลับมาก็เพราะที่นี่คือบ้านของเธอ เธอมีสิทธิ์ที่จะพาลูกกลับมาอยู่ในที่ที่เป็นความทรงจำล้ำค่าของเธอ

นิยายรักโรแมนติกยังไม่จบ

จำนนรัก ลวงใจ

14.0K·พวงชมพู

“พี่ปราบไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับพลอยนะคะ!” “ถ้าพี่ไม่มีสิทธิ์มีแล้วใครหน้าไหนจะมี! ในเมื่อพลอยเป็นเมียพี่ แล้วพี่ก็เป็นผัวคนแรกของพลอยจำไม่ได้รึไง!” สิ้นคำใบหน้าคมคายก็สะบัดไปตามแรงตบแทบจะทันที พลอยขวัญได้แต่จ้องมองคนตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าเขาจะใจร้ายดูถูกเธอได้ถึงเพียงนี้ ไม่อยากจะเชื่อเลย “พี่ปราบดูถูกพลอยจบรึยังคะ ถ้าจบแล้วก็ปล่อยพลอยไปสักที! ถึงพลอยจะง่ายกับพี่ แต่มันก็ไม่ได้แปลว่าพลอยจะต้องไปง่ายกับคนอื่น อีกอย่าง…นอนด้วยกันแค่ครั้งเดียวคงเรียกว่าผัวเมียไม่ได้หรอกค่ะ เพราะเท่าที่พลอยเคยเห็น พี่ปราบเองก็ใช่ว่าจะไม่เคยนอนกับคนอื่น!” หญิงสาวตวาดสู้กลับไปพร้อมพยายามเดินหนีคนปากร้าย แต่เพียงเริ่มก้าวไม่กี่ก้าวเขาก็ตามมาประชิดตัวก่อนจะกระชากเธอเข้าหาตัวอย่างแรงไม่สนเลยว่าเธอจะเจ็บปวดแค่ไหนกับการกระทำที่แสนป่าเถื่อนของตัวเอง สิ่งเดียวที่เขาสนคือทำยังไงก็ได้ ให้เขาได้พลอยขวัญคนเดิมที่เคยเชื่อฟังคำสั่งทุกอย่างกลับมา!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

กรงรักเทพบุตรมาร

19.0K·พวงชมพู

“คุณคิดจะบอกเรื่องนี้กับผมเมื่อไหร่!” เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยก็ว่าได้ที่พิชญะรู้สึกโกรธใครสักคนได้มากมายขนาดนี้แต่กลับทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้เลยเพราะเธอกำลังท้อง และดูเหมือนจะท้องลูกของเขาด้วย “ไม่คิดจะบอกสินะครับ!” ชายหนุ่มตอบแทนเพราะอีกฝ่ายเอานิ่งแต่เงียบ เขาเชื่อในสิ่งที่เห็น พิณรัมภาไม่คิดที่จะบอกเรื่องนี้กับเขาจริงๆ “ท่านประธานคะ…คือว่าฉัน…” “กรุณาเรียกผมว่าหมอก! เพราะผมไม่ได้เป็นท่านประธานของคุณอีกแล้วครับคุณเดือน!” เขาไม่ชอบที่เธอแสดงท่าทีห่างเหินใส่ทั้งๆ ที่ความเป็นจริงก็เห็นๆ กันอยู่ตรงหน้าว่าเธอกับเขาเป็นมากกว่านั้นหลายเท่า และยิ่งไม่ชอบใจไปกันใหญ่เมื่อเธอเลือกที่จะเก็บเรื่องนี้ไว้คนเดียว “จะอะไรก็ช่างเถอะค่ะ คุณไม่จำเป็นต้องมาใส่ใจกับเรื่องนี้สักนิด เด็กคนนี้เป็นลูกฉัน ฉันจะดูแลเอง” หากเธอต้องการความรับผิดชอบจากเขา ก็คงติดต่อกลับไปตั้งแต่วันแรกที่รู้ว่าตัวเองกำลังตั้งท้องนั่นแล้ว แต่เพราะเธอไม่ต้องการอะไรจากเขาทั้งนั้น สำนึกได้เองว่าที่ทุกอย่างมันต้องกลายมาเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอทำตัวเองทั้งนั้น แล้วจะให้เธอมีหน้าไปเรียกร้องเอาอะไรจากเขาได้ ต่อให้จะทำได้เธอก็ไม่เคยคิดที่จะทำมัน “ลูกคุณคนเดียวเหรอครับคุณเดือน!” พิชญะตวาดลั่นอย่างเหลืออดไม่ชอบใจคำพูดของอีกคนเลยสักนิด ลูกของเธอคนเดียวที่ไหน “นี่คุณ!” “หรือคุณลืมไปแล้วครับว่าเราสองคนทำยังไงเขาถึงได้เกิดมา” คำพูดนั้นทำพิณรัมภาหมดสิ้นความอดทน เชิดหน้าขึ้นก่อนตอบกลับไป “แล้วคุณจะเอายังไงเล่า!”

นิยายรักโรแมนติกยังไม่จบ

พ่ายรักหัวใจมาร

37.0K·พวงชมพู

“พ่อของข้าวโพดเป็นใคร!” คำถามที่ดังขึ้นทำพุดกรองตัวสั่นหน้าเสีย เธอเบิกตากว้างอย่างตกใจไม่คิดว่าจู่ๆเขาจะถามคำถามนี้ขึ้นมาอีก “ฉันถามว่าพ่อเด็กนี่เป็นใครพุดกรอง!” ยิ่งอีกคนแน่นิ่งชาญยิ่งต้องค้นหาคำตอบให้กับตัวเองโดยเร็วที่สุด ยังไงวันนี้เขาจะต้องรู้ให้ได้ว่าใคร! ใครกันแน่ที่เป็นพ่อของเด็กคนนี้! “ตาชาญแกใจเย็นๆ ก่อนได้ไหม มีอะไรทำไมไม่ค่อยๆ พูดกัน” คุณพิศเพลาเอ่ยขัดขึ้นมาบ้าง รู้ดีว่าอย่างไรเสียวันนี้ก็ต้องมาถึง ความลับไม่มีในโลก แต่ถึงอย่างไรก็ยังอยากให้คนทั้งคู่คุยกันด้วยเหตุผล “ใจเย็นเหรอครับคุณย่า! คุณย่าจะให้ผมใจเย็นได้ยังไงในเมื่อผู้หญิงคนนี้ปิดบังเรื่องลูกกับผม!!” ชาญตวาดตอบผู้เป็นย่าก่อนจะหันกลับมาจ้องมองแม่ตัวดีอย่างเอาเรื่อง เธอกล้าดียังไงถึงทำกับเขาแบบนี้ “คะ…คุณชาญ!” “คืนนั้นมีแค่เธอคนเดียวที่อยู่ที่นี่! ไม่มีใครกลับมากับฉันทั้งนั้น! แล้วไอ้รอยเลือดบ้าๆ บนผ้าปูที่นอนนั่นมันเป็นของเธอ ใช่ไหมพุดกรอง!” คนถูกเค้นทำได้เพียงแต่ร้องไห้ ไม่กล้าพอจะยอมรับความจริงที่เขาคาดคั้นกันอยู่ หากจะให้ปฏิเสธมันก็ยากเย็นเหลือเกินที่จะกล่าวออกไป “จะพูดหรือว่าจะให้ฉันตรวจดีเอ็นเอ! บอกเอาไว้ก่อนเลยนะว่าถ้าเธอเลือกอย่างหลังแล้วปรากฏว่าเด็กคนนี้เป็นลูกฉัน เธอจะไม่มีวันได้แตะเขาอีกเลยแม้แต่ปลายเส้นผม!” คำขู่ของเขาทำอีกคนน้ำตาไหลพราก แต่ก็ยังไม่ยอมบอกความจริงกับทุกคนเพราะกลัวสิ่งที่มันกำลังจะตามมาทีหลัง

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ซาตานบงการรัก

32.0K·พวงชมพู

“จะเล่นตัวอะไรนักหนา! คุณอยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามาสิ!“ “ปล่อยค่ะ! ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอย่างนั้น ถ้าคุณอยากนักล่ะก็ทำไมไม่ลองไม่เลือกดูที่บ่อน ยังมีสาวๆ อีกมากที่พร้อมจะพลีกายเพื่อให้ได้เศษเงินจากคุณ แต่ไม่ใช่กับฉัน!” พิลพ์ลภัทรตวาดสู้อย่างเหลืออด คำพูดของเขามันช่างร้ายกาจยิ่งนัก เขาไม่ใช่แค่จาบจ้วงเหยียดหยาม แต่เขากำลังพยายามดูถูกความเป็นคนของเธอด้วย “ยอมเป็นเมียผม! แค่นอนอ้าขาร้องครางเบาๆ บนเตียงก็สุขสบายไปทั้งปีทั้งชาติ หรือจะทำงานที่นี่ไปจนตายในสภาพเหมือนหมาข้างถนนแบบนี้ก็เลือกมา!” สิ้นคำถามที่หยาบคายมือบางของพิมพ์ลภัทรก็ตบเข้าไปที่ใบหน้าของคนตรงหน้าอย่างแรง ด้วยความโกรธที่ยากจะหักห้ามใจได้ไหว “คนเลว! ฉันยอมลำบากทำงานเป็นทาสที่นี่ไปจนตายดีกว่าจะยอมเป็นเมียคนใจร้ายที่คิดว่าเงินสามารถซื้อได้ทุกสิ่งเช่นคุณ!” “พิมพ์ลภัทร!”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

โซ่รักวิวาห์ลวง

14.0K·พวงชมพู

“นี่อะไร…” เขาเอ่ยถามภรรยาด้วยน้ำเสียงที่แข็งจัด ใช่ว่าจะอ่านหนังสือไม่ออกว่าสิ่งที่เธอเพิ่งจะยื่นมาให้กันมันคืออะไร แต่สิ่งที่เขาต้องการคือคำอธิบายมากกว่า “ใบหย่าค่ะ ปิ่นเซ็นชื่อลงไปแล้ว เหลือก็แต่ในส่วนของพี่ภัทรเท่านั้น” บัวบูชาตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เขาจะรู้หรือไม่ว่ากว่าเธอจะทำใจเซ็นชื่อลงไปในกระดาษแผ่นนี้ได้ เธอเสียน้ำตาไปมากขนาดไหน กระทั่งเมื่อคนที่ยืนนิ่งอยู่นานค่อยๆ เอื้อมมือมารับมันไป หัวใจดวงน้อยถึงกลับแตกสลายเพราะคิดเอาเองว่าเขาคงรอเวลานี้มาได้สักพักแล้ว เพียงแต่ไม่อยากที่จะเป็นคนพูดมันออกมา จึงเป็นหน้าที่เธอที่ต้องจัดการ แต่เธอกลับคิดผิดเพราะแทนที่ดนัยภัทรจะเซ็นชื่อไปเขาทำฉีกมันทิ้งอย่างไม่ใยดี ก่อนที่เขาจะปาเศษกระดาษในมือใส่หน้าเธออย่างรุนแรง “ง่ายไป!” “คะ” “ปิ่นคิดจริงๆ เหรอว่าทำแค่นี้แล้วมันจะชดเชยให้พี่ได้!” ถ้าแค่คำขอโทษมันช่วยทำให้ทุกอย่างดีขึ้นหัวใจของเขามันคงไม่เจ็บปวดแบบนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอคงเห็นเขาเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งที่คิดจะทำแบบไหนยังไงก็ได้ เขายอมรับว่าโกรธ แต่ถึงจะโกรธแค่ไหนก็ไม่เคยมีสักเสี้ยวนาทีที่คิดหย่า เพราะนอกจากมันจะไม่ใช่การแก้ปัญหาแล้วยังมีแต่เพิ่มปัญหาให้มากขึ้น ไม่คิดเลยว่าอีกคนจะคิดได้แค่นี้ เธอเห็นเขาเป็นตัวอะไร “ปิ่นขอโทษค่ะ”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

แรงรัก กับดักหัวใจ

10.0K·พวงชมพู

“อย่าให้เห็น! ว่าเที่ยวไปส่งยิ้มหวานให้คนนั้นคนนี่แบบเมื่อเช้าอีก!” คำสั่งของเขานั้นช่างเอาแต่ใจและดูไม่มีเหตุผลเสียเหลือเกิน ตัวก็ตัวเธอ รอยยิ้มนั่นก็ของเธอ แล้วเขามีสิทธิ์อะไรมาสั่งกัน! “อ้ายขอเหตุผลได้ไหมคะ” อย่างน้อยๆ ก่อนที่จะตอบตกลงหรือปฏิเสธกลับไปเธอก็ควรรู้ก่อนว่าเพราะอะไรเธอถึงไม่มีสิทธิ์ยิ้มให้คนอื่นในเมื่อรอยยิ้มนั้นเป็นของเธอ และเธอมีสิทธิ์เลือกว่าจะส่งมันให้กับใครคนไหนก็ได้ตราบเท่าที่ใจเธอต้องการ “อยากได้คำตอบเหรอเดือนอ้าย…ได้! นี่ไงคำตอบฉัน!” สิ้นเสียง…ริมฝีปากหนาก็ทาบทับลงมาอย่างจาบจ้วง ทำให้มธุรสดิ้นรนขัดขืนสุดกำลัง ตกลงจนเนื้อตัวสั่นเพราะไม่คิดว่าเขาจะคว้าตัวเข้าจูบเอาดื้อๆ แบบนี้แต่เรี่ยวแรงของเธอหรือจะสู้เรี่ยวแรงมันมหาศาลของเขาได้ สุดท้ายเธอก็ทำได้แต่ดิ้นเร้าๆ อยู่ในอ้อมกอดของจอมมาร ในขณะที่เขาระดมจูบกันอย่างรุนแรงป่าเถื่อน ไร้ความเป็นสุภาพบุรุษ จูบที่รุนแรงค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเรียกร้องตามแรงอารมณ์อย่างช้าๆ วัชระรู้ดีว่าไม่ควรทำแบบนี้ในห้องทำงานของตัวเอง แต่จะให้เขาทำอย่างไรได้ในเมื่อตอนนี้ความหวงที่มันกำลังครอบงำจิตใจอยู่เหนือทุกสิ่ง มันเกิดขึ้นตั้งแต่วันแรกที่เขาเผลอสบตาคู่สวยคู่นี้เข้า จากนั้นเขาก็ไม่อาจถอนสายตาไปจากเธอได้เลย ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เมียลับสัญญาใจ

33.0K·พวงชมพู

“ลูกศัตรูอย่างเธอที่โซฟานี่ก็พอมั้ง! เพราะว่าเตียงนั่นฉันเก็บเอาไว้ให้ เมีย ในอนาคตของฉัน!” เขาเน้นย้ำถึงคำว่า เมีย อย่างชัดถ้อยชัดคำ ก่อนจะโยนคนที่เอาแต่นิ่งเงียบลงโซฟาอย่างไม่ออมมือนัก “โอ้ย! บุญเจ็บค่ะ…” “นี่มันแค่เริ่มต้นเท่านั้นบุญสิตา คืนนี้เธอยังต้องเจ็บกว่านี้มาก เตรียมรับมือเอาไว้ให้ดีเพราะว่าฉันจะไม่ปราณี!” คำพูดนั้นไม่ใช่คำขู่แต่อย่างใด เพราะทันทีที่พูดจบกระโปรงสีขาวสะอาดตาก็ถูกกระชากออกไปจากร่างกายอย่างรุนแรง ไร้ซึ่งความอ่อนโยนที่ควรจะเป็น การกระทำนั้นมันทำให้เธอกลัวจนต้องถอยรนหนี แต่ก็หนีไปได้ไม่เท่าไหร่ก็ถูกมือหนากระชากข้อเท้าให้ไหลกลับไปนอนอยู่ใต้ร่างของเขาตามเดิม คณินแทบไม่ยอมละสายตาไปจากเรือนร่างที่น่าปรารถนาตรงหน้า ความสวยที่ไม่ว่าจะซอกมุมไหนต่างก็แสนเป็นที่ถูกใจเขาไปเสียหมดนั่นยิ่งทำให้รู้สึกหงุดหงิด แต่เขาจะปล่อยให้แม่ตัวดีครอบงำความรู้สึกของตัวเองมากไปกว่านี้เห็นทีคงไม่ได้ คิดเช่นนั้นร่างกำยำจึงค่อยๆ ลุกขึ้นก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละชิ้นโดยที่สายตาไม่ได้ละไปจากใบหน้าอ่อนหวาน ของคนตรงหน้าแม้เสี้ยวนาที บุญสิตาจ้องมองการกระทำนั้นของอดีตคนรักที่ยังรักอยู่ไม่นานก็ต้องเบือนหน้าหนี แม้ใจจะกลัวแสนกลัวถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไปนี้มากแค่ไหน แต่ลึกๆ ในใจก็ยินดีที่คนแรกของเธอนั้นจะเป็นเขา ผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจ…

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เพียงจันทร์เจ้าเอย

11.0K·พวงชมพู

“ถ้ายังไม่ง่วงก็ถอดเสื้อผ้าออกแล้วไปนั่งรอบนเตียง!” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นก่อนจะแสร้งทำเป็นไม่เห็นสีหน้าตกใจของอีกคน เขาตัดสินใจแล้วว่าคืนนี้จะเรียกร้องสิทธิ์ที่ตัวเองควรได้ ไม่สนว่าอีกคนจะรู้สึกยังไง! “คุณคงไม่คิดว่าที่ผมยอมเสียเงินตั้งมากมายเพื่อซื้อคุณมาดูเล่นหรอกจริงไหม” หญิงสาวส่ายหน้ากลับไปเบาๆ รู้ดีว่ายังไงเสียวันนี้ก็ต้องมาถึง แต่ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าเขาจะมาเรียกร้องสิทธิ์เอาในค่ำคืนนี้ เธอยังต้องการเวลา “เพียง…ขอเวลา” “สามวัน!” ใจคนฟังดีขึ้นมาหน่อยเมื่อเขาเอ่ยขึ้นเหมือนจะให้เวลากันตามที่ขอ แต่ไม่กี่อึดใจเขาก็พังทลายทุกสิ่งลงด้วยคำพูดต่อมา “ผมให้เวลาคุณทำใจมาสามวันแล้วเพียงจันทร์ อย่าขออะไรที่มันมากเกินไปกว่านี้!” คำพูดนั้นปิดกั้นทุกสิ่งในทันที มันทำให้เพียงจันทร์ข่มทุกๆ ความกลัวเอาไว้ จนกระทั่งคนใจร้ายเข้ามาใกล้ๆ สัมผัสแรกที่แตกลงมาต้นแขนทำให้เธอตกใจจนเผลอก้าวถอยหลัง และก็เป็นเขาเองที่เอ่ยดักขึ้นราวกับจะรู้ทันกัน… “คุณเป็นของผมตั้งแต่วินาทีแรกที่แม่คุณรับเงินผมไปแล้ว! ไม่ว่าตัวคุณ หรือแม้แต่วิญญาณคุณมันเป็นของผม!” คนใจร้าย…สุดท้ายแล้วเขาก็ทำให้เธอเห็นธาตุแท้ของเขาที่ก็ไม่ได้ต่างกับผู้ชายคนอื่นๆ ที่ยอมเสียเงินมากมายเพียงเพราะต้องการเชยชมร่างกายของเธอ “คุณจะได้แค่ตัวของฉัน ไม่มีวันได้ความรัก!” เสียงหัวเราะเบาๆ ดังขึ้นแนบหู พร้อมกับประโยคที่มันทำให้เธอแทบจะกลั้นน้ำตาไม่ไหว “แค่นั้นก็เกินพอแล้ว!”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

จนกว่าจะรัก

13.0K·พวงชมพู

“พี่รักลิน! แต่ลินต้องเข้าใจพี่หน่อย ช่อเขาไม่มีใคร” เขารักเธอนั่นคือสิ่งที่ชัดเจนที่สุด สำหรับช่อลดาเธอเป็นแค่เพื่อนเท่านั้น แต่เพราะเขารู้จักกับอีกฝ่ายมาตั้งแต่เด็กๆ ครั้นจะให้ทิ้งขว้างก็ดูจะใจร้ายเกินไปหน่อย แต่สำหรับปาลินเธอคือเมีย คือทุกสิ่งที่เขาจะขาดไปไม่ได้ ใช่ว่าจะไม่รู้ว่าที่ผ่านเขาทำให้เธอต้องเจ็บช้ำแค่ไหน แต่ทั้งหมดนั่นเขาไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้อยากให้ชีวิตคู่ต้องมามีเรื่องบาดหมางแบบนี้ ไม่อยากเลย! “พี่นุก็เลยต้องอยู่เคียงข้างเขาในทุกเวลาที่เขาเกิดรู้สึกเหงาขึ้นมาอย่างนั้นเหรอคะ แล้วลินล่ะ! ลินควรอยู่ตรงไหนในชีวิตพี่! กี่ครั้งแล้วคะที่พี่นุทิ้งลินแล้วไปหาผู้หญิงคนนั้น กี่ครั้งแล้วพี่เคยนับบ้างไหม!” เสียงร้องไห้ของภรรยาทำให้ปรเมศวร์เจ็บปวดไม่แพ้กันเมื่อได้ยิน ใช่ว่าจะไม่รู้ว่าที่ผ่านมาเขาทำร้ายปาลินหนักหนาสาหัสแค่ไหน แต่จะให้ทำอย่างไรในเมื่ออีกฝ่ายนั้นคือเพื่อน ไม่มีอะไรเกินเลยไปมากกว่านั้นสำหรับเขา! “ลิน…” “ฮึก! ลินทนไม่ไหวแล้วนะ พี่นุได้ยินไหมว่าลินทนไม่ไหวอีกแล้ว! พี่ปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในเรือนหอของเรา พี่กอดจูบกับเขาในบ้านของเรา!” เสียงกรีดร้องที่บอกให้รู้ว่าเขาทำให้ภรรยาเจ็บปวดแค่ไหนทำให้ปรเมศวร์พูดไม่ออก เพราะทุกคำนั้นล้วนแล้วแต่คือความจริงที่เขาไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้น หากจะโทษใครที่ผิดในเรื่องมันก็คงเป็นเขาเอง

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เงื่อนไขรักจอมมาร

11.0K·พวงชมพู

“ผมจะได้อะไรถ้าเลือกคุณ แทนที่จะเป็นสาวๆ ที่มากประสบการณ์ข้างนอกพวกนั้น…” คนตรงหน้ายังคงไม่หมดสิ้นคำถาม และคำถามนี้ของเขาทำให้เธอแน่นิ่งไปนาน เพราะนึกไม่ออกจริงๆ ว่าเธอจะเอาอะไรไปสู้ผู้หญิงข้างนอกพวกนั้น คนที่ทั้งสวยกว่า ดูเอาใจเก่งกว่าไม่ว่าจะมองด้านไหน ความจริง… เธอแพ้ตั้งแต่ก้าวเข้ามาสมัครแล้ว “ฉะ…ฉันจะทำทุกอย่างค่ะ ทุกอย่างที่คุณต้องการ” คำตอบที่ได้รับส่งผลให้ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มอย่างคนเหนือกว่า ยอมรับว่าเขารู้สึกพอใจไม่น้อยกับคำตอบนี้ของหล่อน เพราะมันดันตรงกับสิ่งที่เขากำลังต้องการอยู่พอดี และเขาเชื่อว่าหล่อนน่าจะให้มันได้มากพอทีเดียว “แก้ผ้าสิ” คำสั่งที่จู่ๆ ก็ดังขึ้นทำให้ปาจรีย์ตกใจจนเผลอถอยหนี ด้วยไม่คิดว่าคนที่มีท่าทีสุขุมจะกล้าพูดอะไรตรงๆ แบบนี้ออกมาได้อย่างหน้าตาเฉย เขาทำราวกับว่าเรื่องที่พูดเป็นเรื่องปกติที่ใครๆพูดกันไม่มีผิด “คะ!” “คุณเพิ่งบอก…ว่าจะทำทุกอย่างที่ผมต้องการ หรือผมฟังผิด” สายตาที่บอกให้รู้ว่าเขาไม่ได้พูดเล่นทำให้หญิงสาวเกิดอาการประหม่า แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ฉลาดพอที่จะไม่ทำอะไร จนกว่าจะได้สิ่งที่ต้องการ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

กว่าใจจะรัก

8.0K·พวงชมพู

“ภัคพูดว่าอะไรนะ” น่านฟ้าถามย้ำเหมือนอยากจะให้โอกาสอีกคนได้คิดทบทวนก่อนที่จะตอบคำถามของเขาใหม่ แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ได้ผล เพราะไม่ว่ายังไงคนดื้อเงียบก็ยังเป็นคนดื้อเงียบวันยังค่ำ “ภัคบอกว่าไม่ค่ะ” “ภัคอาจจะลืมไปว่าตอนนี้พี่อยู่ในสถานะเจ้านายของภัค และพี่ขอให้สิทธิ์ในความเป็นเจ้านายสั่งให้ภัคย้ายไปทำแผนกบัญชี คำสั่งนี้มีผลนับตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไป!” คนบ้าอำนาจ เขาไม่มีสิทธิ์มาเอาแต่ใจกับเธอแบบนี้ คนเพียงคนเดียวที่ออกคำสั่งเธอได้คือแม่ของเขา “งั้นภัคขอลาออกค่ะ ขอให้มีผลตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไปเหมือนกัน!” คิดเช่นนั้นภัคจิราจึงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงโกรธจัด ในเมื่อเขาไม่มีเหตุผลกับเธอก่อนคงไม่มีความจำเป็นอะไรที่เธอจะต้องทนอยู่ที่นี่อีก “ภัคจิรา!” “เลิกยุ่งกับภัคสักที พี่น่านยังต้องการอะไรจากภัคอีกคะ ไม่ต้องสงสารเห็นใจ! ไม่ต้องมาเสแสร้งแกล้งเป็นห่วงเป็นใยกัน เพราะความห่วงใยจอมปลอมของพี่ภัคไม่ต้องการ!” ไม่ว่าจะความสงสาร เห็นใจ หรือความรู้สึกแบบไหนถ้ามันมาจากเขาเธอไม่ต้องการ ทางที่ดีเขาควรอยู่ให้ห่างจากเธอ เจอหน้าก็ไม่ต้องมาทัก ทำเหมือนไม่เคยรู้จักกันเลยยิ่งดี เพราะเธอก็คิดและจะทำกับเขาแบบนั้นเหมือนกัน! “เสแสร้งเหรอภัค อะไรทำให้ภัคคิดว่าทั้งหมดที่พี่ทำมันคือการเสแสร้ง!” ต้นแขนบอบบางถูกกระชากอย่างแรงจนร่างบอบช้ำปลิวเข้ามาอยู่ในวงแขนแกร่ง แต่กระนั้นภัคจิราก็ไม่คิดดิ้นรนต่อสู้ให้ตัวเองต้องเหนื่อยเปล่า เพราะเธอรู้ว่าตัวเองสู้เขาไม่ได้ไม่ว่าจะด้วยกำลังหรือสมอง เธอเลือกที่จะค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองคนใจร้ายทั้งน้ำตานองหน้า ในเมื่อเขาอยากจะรู้นักว่าทำไม ก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องปิดบัง! “ใบหย่านั่นยังไงล่ะคะคือสิ่งที่ชัดเจนที่สุด!”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

กรงรัก วิวาห์ร้าว

9.0K·พวงชมพู

“ถ้าจะกลับเอาป่านนี้ ทำไมไม่นอนค้างกับมันซะเลยล่ะ!” คำถากถางนั้นได้ผลเมื่อร่างบอบบางชะงักก่อนจะหันกลับมาให้คำตอบ “ข้าวกับบีมเราเป็นเพื่อนกัน และการที่ข้าวจะแวะไปหาเพื่อนบ้าง ข้าวก็ไม่เห็นว่ามันจะผิดตรงไหน!” เธอแก้ต่างให้กับตัวเองก่อนจะเดินเลยผ่านหน้าเขาไปราวกับไม่อยากจะเสวนาด้วย นั่นยิ่งสร้างความโกรธแก่อีกคนเป็นอย่างมาก “หายออกจากบ้านไปเป็นวันแล้วกลับมาในสภาพแบบนี้จะให้พี่คิดยังไง!” แล้วเขาเล่า หายออกไปจากบ้านไปแบบนั้นกลางดึกเคยคิดบ้างไหมว่าเธอจะรู้สึกอย่างไรคำถามนี้ควรเป็นเธอที่ต้องถาม! “ก็แล้วแต่พี่พีจะคิดเลยค่ะ ข้าวคงไปห้ามความคิดของใครไม่ได้ ข้าวง่วง ขอตัวก่อนนะคะ” เพราะหลายวันที่ผ่านมานี้เธอได้แต่นอนร้องไห้เฝ้ารอสามีที่ไม่กลับมานอนบ้าน ไม่แปลกที่เธอจะรู้สึกอ่อนเพลีย หากแต่อีกฝ่ายกลับเข้าใจผิดไปกันใหญ่ เพียงเพราะแค่ได้เห็นท่าทีอ่อนแรงของเธอเข้า... “ไปทำอะไรมาล่ะ! ถึงได้อ่อนเพลียเหมือนคนไม่มีเรี่ยวไม่มีแรงแบบนี้!” คำถามที่ดังขึ้นพร้อมแรงฉุดทำให้เธอโกรธที่ถูกกล่าวหา แต่จะให้อธิบายเธอก็คงไม่ทำเพราะมันเปล่าประโยชน์ เหนื่อยเปล่า!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

สุดแต่รักจะกำหนด

10.0K·พวงชมพู

“ดึกมากแล้ว คุณทัชน่าจะเข้านอนได้แล้วนะคะ” น้ำเสียงที่เหมือนจะแสดงอาการเป็นห่วงเป็นใยกันของหล่อนนั้นมันช่างน่ารำคาญหูสิ้นดี ในความคิดของอินทัชที่กำลังนั่งคิดอะไรเงียบๆ คนเดียว “ไม่ต้องมายุ่ง! ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน เธออย่าคิดนะว่าการที่ฉันยอมแต่งงานด้วย แล้วเธอจะมีสิทธิ์มาวุ่นวายชีวิตของฉันได้!” นั่นคือสิ่งที่เขาจะไม่มีวันปล่อยให้เกิดขึ้น สิ่งเดียวที่เขาต้องการคือลูก! ส่วนผู้หญิงคนนี้…เธอจะเป็นได้มากสุดแค่แม่ของลูกเขาเท่านั้น “เทียนไม่หวังสูงขนาดนั้นหรอกค่ะ ที่พูดเพราะเป็นห่วงเท่านั้น” พลอยบุหลันตอบเสียงแผ่วก่อนจะพาตัวเองเดินหนีกลับมาที่ห้อง เพราะไม่อยากอยู่ให้เกะกะสายตา หรือสร้างความรำคาญให้กับเขาอีก หญิงสาวนั่งลงบนเตียงก่อนจะเริ่มต้นสวดมนต์เหมือนทุกคืน ไม่นานก็ทิ้งตัวลงนอน และไม่ลืมที่จะยกมือขึ้นลูบหน้าท้องตัวเองเบาๆ “ฝันดีนะคะตัวเล็กของแม่…”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เพลิงรักเมียนอกหัวใจ

36.0K·พวงชมพู

“ไปอ้อนอะไรพ่อฉันมาอีก!” เสียงตวาดที่ดังขึ้นทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาในบ้านทำให้คณานางค์สะดุ้งอย่างตกใจ ไม่นานก็ปรับท่าทีเป็นปกติ “นางเปล่านะคะ” “ผู้หญิงอย่างเธอมันหน้าซื่อใจสกปรก หรือกำลังคิดว่าถ้าพลาดจากฉันไปแล้วจะหันไปซบอกคนแก่ราวพ่อ” คำสบประหม่านั้นรุนแรงจนอีกคนเริ่มทนไม่ไหว เขาจะดูถูกเธออย่างไรเธอไม่ว่า แต่เขาไม่ควรดูถูกพ่อของตัวเองแบบนั้นไม่ควรคิดหรือพูดไม่ว่าจะต่อหน้าหรือลับหลังท่าน! “เงียบทำไม หรือกำลังคิดหาข้อแก้ตัว ไม่จำเป็นเพราะต่อให้เธอจะหาคำพูดที่สวยหรูสักแค่ไหนมาพูด ฉันก็ไม่มีวันเชื่อผู้หญิงอย่างเธอ!” “คุณจิณ!” “ทำไม! พูดความจริงแค่นี้ทำเป็นกระแดะรับไม่ได้! อย่าฝันไปเลย อย่างมากพ่อฉันก็แค่เอาเล่นๆ ผู้หญิงสกปรกอย่างเธอใครที่ไหนจะอยากได้ไปทำเมีย!” สิ้นคำใบหน้าคมคายก็สะบัดไปตามแรงตบในทันที “จะดูถูกนางยังไงนางไม่ว่า แต่คุณไม่ควรดูถูกพ่อของตัวเองแบบนี้! ตายไปจะตกนรก!” เธอว่าพร้อมมองคนปากไม่ดีอย่างโกรธจัด เขาจะด่าจะว่าเธอยังไงก็ได้ แต่เขาไม่ควรดูถูกพ่อของตัวเองแบบนั้น ไม่ควร! คนอะไรในหัวมีแต่ความคิดสกปรก! “นรกเหรอ! อยากรู้ไหมคณานางค์ว่าตกนรกของจริงมันเป็นยังไง! ถ้าอยากรู้ฉันจะทำให้ดู!” สิ้นคำร่างบอบบางก็ถูกกระชากเข้าหาตัวอย่างแรงก่อนริมฝีปากจะถูกบดขยี้ด้วยน้ำมือของคนใจร้ายที่นอกจากจะไม่ยอมฟังคำอธิบายของเธอแล้ว เขายังดูถูกพ่อของตัวเองได้อย่างไม่น่าให้อภัย

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

อุ้มรัก เคียงใจร้าย

16.0K·พวงชมพู

“อยู่ที่นี่มีกฎข้อเดียวที่คุณต้องรับรู้และควรจำให้ขึ้นใจ นั่นคืออย่าทำอะไรลับหลังผม ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม มีปัญหาอะไรต้องพูด ไม่ชอบอะไรตรงไหนก็ขอให้บอก อยากได้อะไรก็ไปบอกป้าทิพย์ แกจะเป็นคนจัดหามาให้ มีคำถามไหม” คำพูดยาวเหยียดจบลงด้วยการเปิดโอกาสให้อีกคนได้ตั้งคำถามกลับมาบ้าง ซึ่งคนที่รอจังหวะนี้อยู่นานแล้ว ก็ไม่รีรอที่จะถามถึงสิ่งที่กำลังกังวลอยู่ออกไปในทันที... “ระ...เราต้องจดทะเบียนสมรสกันไหมคะ แล้วฉัน...ต้องอยู่ที่นี่นานแค่ไหน” ธารธาราไม่ได้พูดคุยกับรายละเอียดกับผู้เป็นพ่อมากนัก เพราะเธอยังเข้าหน้าท่านไม่ติด ถึงเรื่องที่ท่านปิดบังมาแรมปี เธอตอบตกลงมาแทนที่น้องทั้งๆ ที่ไม่รู้เลยว่าต้องอยู่ที่นี่นานแค่ไหน ไม่รู้ด้วยว่านอกจากทายาทแล้วคนตรงหน้าต้องการอะไรอีก เพราะอย่างนั้นเมื่อเขาเปิดโอกาสให้ถาม หญิงสาวจึงคว้าโอกาสนี้ไว้อย่างไม่ลังเล “รวมดอกเบี้ยแล้วพ่อคุณติดหนี้ผมอยู่หกล้าน ใช้สมองน้อยๆ ของคุณคิดเอาเองก็แล้วกันว่าคุณต้องทำหน้าเมียให้ผมกี่ครั้ง ถึงจะหักล้างหนี้ได้หมด!” นั่นถือเป็นคำตอบที่หยุดทุกคำถามได้ในทันที

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

บำเรอสวาทวิมานอสูร

56.0K·พวงชมพู

“เธอมันก็เหมือนแม่ของเธอ ร่าน แพศยา เหมือนกันไปหมดทั้งนิสัยแล้วก็ความร่าน!” คำด่าทอที่อีกฝ่ายส่งกลับมารุนแรงเหมือนถูกคลื่นทะเลลูกใหญ่สาดซัดเข้าที่ใบหน้าไม่มีผิด แม้ในใจอยากจะยอกย้อนตอบโต้กลับไปบ้าง แต่จิตใต้สำนึกก็สั่งให้หญิงสาวเลือกที่จะเงียบก่อนจะลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับคนบ้าอำนาจข่มความกลัวเอาไว้ให้ลึกสุดใจ เธอไม่ปลอดภัยแน่ๆ หากยังอยู่ในห้องนี้กับเขาสองต่อสองในขณะที่g-kแทบจะไม่หลงเหลือสติให้ได้เห็น เมื่อจิตใต้สำนึกสั่งการให้หนี สองเท้าเล็กๆ ก็ก้าวมุ่งตรงไปยังประตูโดยทันที แต่ยังไม่ทันจะถึงจุดหมาย เอวคอดกลับถูกกระชากอย่างแรงจากด้านหลังเข้าเสีย ก่อนจะถูกกลับให้ล้มไปลงบนเตียงอีกครั้งด้วยฝีมือคนเถื่อน “อย่านะคะแพทริค อย่าทำฉัน!” “อย่าเล่นตัวนักเลย! ถ้าเกิดทำตัวดีดีบางทีฉันอาจจะตบรางวัลให้เธออย่างงาม อยากได้อะไรเพื่อแลกกับเสียงครวญครางดีล่ะ เงิน ทอง หรือรถใหม่สักคันดี!!” เรียวนิ้วเล็กถึงกลับทนไม่ไหวทิ้งความกลัวเอาไว้ด้านหลังฟาดลงไปกลางใบหน้าของคนเลวตรงหน้าอย่างแรงให้สาสมกับคำพูดเลวๆ ที่เขาพ่นมันออกมา “เธอกล้าดียังไงตบฉันเพียงขวัญ!” แพทริคขบกรามตวาดถามเสียงสั่นด้วยความโมโหก่อนจะใช้ลิ้นดุนปากตนเองเอาไว้แน่น มือแกร่งกดข้อมือบางแนบชิดข้างตัวเพื่อให้หล่อนหยุดพยศดื้อรั้น ภายในใจนึกอยากจะปรบมือให้ดังๆ กับการกระแสดงละครชั้นเลิศในบทหนูน้อยผู้แสนไร้เดียงสา “มากกว่านี้ฉันก็กล้า! ถอยออกไปนะคนเลว!” “ถอยน่ะถอยแน่ แต่หลังจากนี้ต่างหาก!” สิ้นคำนั้นมือหนาก็กระชากเสื้อตัวจิ๋วออกไปให้พ้นตัวก่อนจะแนบชิดร่างเล็กที่กำลังดิ้นเร่าอย่างหนักด้วยท่อนขาแกร่งทั้งสองข้างของตน เธอจะต้องสำนึกและเสียใจที่ตบหน้าคนอย่างเขา และเขาจะไม่ปราณีเธออีกต่อไป

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ใจมัน (รัก) แค่เธอ

7.0K·พวงชมพู

“อื้อ ร้อนจังเลย ร้อน!” ไม่ช้า เสื้อในสีหวานก็ถูกมือบางกระชากออกตามไปติดๆ ไอ้ครั้นที่ว่าเขาจะร้องห้ามก็ไม่ทันการแล้ว “แม้งเอ้ย! ฉันบอกว่าอย่าถอดไง!” “ก็คนมันร้อนนี่! ร้อนจะตายอยู่แล้ว! นายไม่ร้อนก็พูดได้สิ!” ใครว่าเขาไม่ร้อน เขาร้อนจนแทบจะบ้าตายอยู่แล้วตอนนี้ หากไม่ใช่ความร้อนที่เกิดจากภายนอก มันเป็นความร้อนที่เกิดจากภายใน เล่นมาถอดเสื้อโชว์นมให้กันดูใครบ้างจะไม่ร้อน! อีกอย่างของหล่อนก็มีน้อยเมื่อไหร่ ต่อให้เป็นคนดีแค่ไหนก็ไม่มีทางทนได้ และที่สำคัญกว่าอะไรทั้งหมดนั้น คือเขาไม่ใช่คนดี ไม่ได้ใกล้เคียงกับคำๆ นั้นแม้แต่นิดเดียว!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

หนามรัก ลวงใจร้าย

14.0K·พวงชมพู

“ที่ฉันยอมแต่งงานกับเธอก็เพราะถูกแม่บังคับ หลังจากเธอเรียนจบ เราสองคนจะเข้าไปหาท่านพร้อมกัน และเธอจะต้องเป็นคนไปบอกท่านด้วยตัวเองว่าเราสองคนไปกันไม่รอด! ถ้าเธอเอ่ยปากด้วยตัวเอง ยังไงท่านก็ต้องยอมให้เราหย่ากัน” นี่นับเป็นประโยคที่ยาวที่สุดเท่าที่ ‘เขา’ เคยพูดกับเธอ มันคงดีกว่านี้หากประโยคที่แสนยาวนี้ไม่ได้สร้างความเจ็บปวดให้ได้รู้สึก แต่จะไปโทษเขาก็คงไม่ได้ คนไม่รัก จะมาบังคับให้รักได้อย่างไร เพราะรู้ซึ้งถึงความชัดเจนนี้ดี เธอจึงทำอะไรไปมากกว่านี้ไม่ได้ เขาว่ามาแบบไหน ก็คงต้องสุดแล้วแต่ใจเขาต้องการ ก็เท่านั้น “เธอต้องหย่าให้ฉันทันทีที่เรียนจบ และอย่าได้พยายามยื้อเวลาเด็ดขาดเมื่อเวลานั้นมาถึง เพราะฉันมีคนที่ฉันรักและอยากแต่งงานอยู่แล้ว! ซึ่งคนๆ นั้นไม่ใช่กาฝากอย่างเธอ!” มุกดาจำต้องตอบรับคำสั่งนั้นเบาๆ เพราะไม่อยากสร้างปัญหาให้เขาไปมากกว่านี้

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

สุดแสนจะใจร้าย

10.0K·พวงชมพู

“พี่ลม!” ยังไม่ทันจะได้คำตอบ แรงรัดจากด้านหลังก็ทำให้ทุกอย่างกระจัดกระจายออกไปจากหัวจนหมดทำให้เผลอหลุดปากเรียกเขาเหมือนที่เคยเรียกตามความเคยชิน แน่นอนมันทำให้เขาโกรธ “บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามาเรียกฉันว่าพี่!” เขาไม่ใช่พี่ลมคนเดิมของเธออีกแล้ว ไอ้ผู้ชายหน้าโง่คนนั้น มันตายไปตั้งแต่วันที่ได้รู้ความจริงนั่นแล้ว ไม่ว่าจะที่นี่ หรือที่ไหนในโลกจะไม่มี ‘พี่ลม’ ของเธออีก! “นิดขอ...” “หยุดพูดคำว่าขอโทษนั่นด้วย! คิดว่าคำพูดโง่ๆ แค่นั้นมันจะทำให้ฉันลืมเรื่องระยำที่เธอกับครอบครัวเคยทำไว้รึไง!” เธอไม่เคยคิดว่าแค่คำขอโทษมันจะชดใช้ความรู้สึกที่เสียไปของเขาได้ ไม่เคยมีความคิดนั้นอยู่ในหัวของเธอเลย เพราะเธอรู้ดีว่าเขาเป็นคนรักแรงเกลียดแรงแค่ไหน “นิดไม่ได้คิดแบบนั้นนะคะ นิดรู้ค่ะว่าตอนนี้คุณลมคงเกลียดนิดไปแล้ว...” ไม่มีพี่ลมของเธออีกแล้ว จะมีก็แต่คุณลม คนใจร้าย คนที่เกลียดชังเธอจับใจ คนที่เฝ้ารอเวลาให้ครบหนึ่งปีไวๆ เพื่อที่เขาจะได้เป็นอิสระ จากผู้หญิงสารเลวจอมหลอกลวงอย่างเธอ “รู้ก็ดี ฉันจะได้ไม่ต้องย้ำให้ฟังบ่อยๆ มาทำหน้าที่ของเธอได้แล้ว! วันนี้พ่อเธอไถเงินฉันไปสองแสน คงรู้ใช่ไหมว่าต้องบริการฉันยังไงให้คุ้มกับจำนวนเงินที่ฉันทำทานให้พ่อเธอไป!” ความจริงที่เพิ่งได้รู้ทำให้เข้าใจหลายๆ อย่างชัดเจนขึ้น ที่แท้เรื่องมันก็เป็นแบบนี้เอง “นิดมีค่าแค่นี้เองสินะคะ...” หญิงสาวเอ่ยถามเสียงแผ่ว เหมือนกับจะพูดกับตัวเองเสียมากกกว่า เพราะนอกจากเรื่องเงินกับเรื่องบนเตียงแล้ว ก็เหมือนเธอจะไม่มีค่าอะไรกับใครเลย ไม่ว่ากับเขา หรือแม้แต่พ่อแท้ๆ “ทุกอย่างมีราคาที่ต้องจ่ายคะนึงนิจ!” และนี่คือสิ่งที่เธอต้องทำใจยอมรับ เพราะเขาเองก็ไม่ใช่นักบุญที่จะให้อะไรใคร โดยไม่หวังผล โดยเฉพาะคนครอบครัวนี้ ยิ่งต้องทวงคืนให้หนัก

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ดวงใจเจ้าเอย

10.0K·พวงชมพู

“จะไปไหน!” “เอยจะไปขอย้ายกลับไปอยู่ห้องรวมคะ” ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะต้องมายุ่งวุ่นวายกับเธออีก ระหว่างเธอกับเขาตอนนี้ไม่มีสิ่งใดติดค้างกันอีกแล้ว แม้จะไม่รู้ว่าเขามาทำอะไรที่นี่ มายุ่งกับเธอทำไม! “ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น!” เขากำราบเสียงแข็งก่อนจะคว้าต้นแขนที่มีสายน้ำเกลือเอาไว้หลวมๆ ด้วยกลัวว่าอีกฝ่ายจะเจ็บเอาได้ “เอยจะไป! คุณวรรษไม่มีสิทธิ์มาบงการชีวิตของคนอื่นตามอำเภอใจแบบนี้นะคะ!” ยิ่งเป็นเธอ เขายิ่งไม่มีสิทธิ์! จำได้ว่าเธอกับเขาตอนนี้ไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว เขาไม่ควรมายุ่งกับเธอ “คนอื่นเหรอ...” “ค่ะ ตอนนี้สำหรับเอยคุณคือคนอื่น!” ไม่มีคำว่า ‘เรา’ อีกแล้ว นับตั้งแต่วินาที ที่เธอตัดสินใจเดินออกมาจากกรงขังของเขาแล้ว นี่คือความจริงที่เขาต้องจำให้ขึ้นใจ!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

อุ้มรัก ดวงใจร้าว

18.0K·พวงชมพู

“จะไปไหนมาไหนทำไมถึงไม่โทรมาบอกก่อน แล้วนี่มันกี่ทุ่มเข้าไปแล้ว! รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงมากแค่ไหน!” เขาเกือบๆ จะแจ้งความอยู่แล้ว กลัวจนแทบบ้าว่าอาจเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นเหมือนครั้งนั้น แต่คนดื้อเงียบกลับไปนอนเล่นอย่างสบายใจอยู่ห้องเพื่อน ทิ้งให้เขาต้องวิ่งวุ่นตามหาเหมือนคนโง่คนหนึ่ง “….” “เงียบทำไมนิ่ม มีอะไรก็พูดสิ ไม่พอใจอะไรตรงไหนก็บอก...” “นิ่มจะกลับบ้านสวนค่ะ!” ในเมื่ออยากให้บอก เธอก็จะบอก! และเมื่อบอกไปแล้ว ก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องกลัวเขาอีกต่อไป! “ว่าอะไรนะ... ฉันถาม! ว่าเมื่อกี้เธอพูดเรื่องบ้าอะไร!” “นิ่มบอกว่านิ่มจะกลับบ้านสวนค่ะ จะกลับไปหาคุณท่าน จะไม่อยู่กับคุณพิชญ์อีกแล้ว! ชัดพอไหมคะ!” เออชัด! แต่ใครบอกว่าเขาจะยอมให้ไป! เมียทั้งคน แม้จะเป็นเมียที่ไม่ได้อยากได้ แต่ในเมื่อเป็นแล้ว ก็ต้องเป็นไปจนวันตาย!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ภรรยา ตรอมใจ

83.0K·พวงชมพู

“คุณคงไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมถ้าผมจะให้ลิลินเขานอนค้างที่นี่คืนนี้” กวินภพเอ่ยขึ้นหลังจากที่เขาและคู่ขาเดินตามหลังมัทนาออกมาจากเรือนใหญ่หลังจากการรับประทานอาหารเย็นสิ้นสุดลง ซึ่งคำถามนั้นทำเอาคนที่ตั้งใจจะเดินหนีภาพบาดตาไปให้ไกลจำต้องหยุดชะงักก่อนจะหันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับเจ้าของคำถามอีกครั้งอย่างคนไม่มีทางเลือก “มัทจะไปว่าอะไรคุณได้ล่ะคะ คุณวินอยากทำอะไรก็ตามสบายได้เลยค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วมัทขอตัวก่อนนะคะ” เธอว่ากลับไปเสียงแข็งก่อนจะหมุนตัวทำท่าจะเดินถอยห่างออกมา แต่เสียงใส ๆ ของนางแบบสาวกลับดังตามมาด้วย “เมียของวินนี่ใจกว้างจังเลยนะคะ” “อย่าถึงกับใช้คำว่าเมียเลยครับ ควรเรียกว่ากาฝากของชีวิตผมจะดีกว่า” ถ้อยคำเรียบง่ายเพียงไม่กี่คำแต่ทว่ากลับกัดกร่อนใจคนได้ฟังจนแทบจะทนฟังต่อไปไม่ไหวจึงต้องรีบพาตัวเองเดินหนีจากมาเงียบ ๆ แทนที่จะอยู่รอฟังคำพูดร้าย ๆ จากทั้งสองคนนั้นต่อไป

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ดวงใจราม

11.0K·พวงชมพู

“แค่อ้อนกับพี่ทัดคบกันก็จบปัญหาใช่ไหมคะ!” ดูเหมือนไม่ว่ายังไงเขาก็อยากให้เธอยอมรับเรื่องนี้ให้ได้ทั้งๆ ที่แม้แต่จะคิดเธอยังไม่เคย จะเป็นไรเล่า...ถ้าทำให้ความคิดนี้ของเขาเป็นจริงขึ้นมา! “อย่ายั่วโมโหฉันแก้วเจ้าจอม!” “อ้อนไม่ได้ยั่วค่ะ แต่ถ้ามันจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น อ้อนจะไปขอคบพี่ทัด เรื่องบ้าๆ พวกนี้มันจะได้จบ...อ๊ะ! คุณรามจะทำ...อื้อ!” มันเป็นคำถามที่ไม่ได้คำตอบด้วยคำพูด หากแต่ได้กลับมาเป็นการถูกบังคับ ‘จูบ’ แทน จูบแรกที่ถูกช่วงชิงไปอย่างอุกอาจกลางหลังม้าทำเอาแก้วเจ้าจอมตกใจจนหัวหมุน ความรู้สึกแรกที่เกิดขึ้นคือวาบหวาม ก่อนจะตามมาด้วยความอับอายอย่างถึงที่สุดเมื่อสำนึกได้ว่าตอนนี้เธอกับเขาอยู่ที่ไหน และไม่ว่าเธอจะพยายามดิ้นรนขัดขืนสักแค่ไหนก็ไม่เกิดผล คนใจร้ายยังตักตวงเอาความหอมหวานจากเธออย่างอุกอาจ ด้วยการกระทำที่สุดแทนจะใจร้ายอย่างถึงที่สุด... ความหอมหวานที่ได้รับทำเอาคเชนทร์แทบจะลืมไปแล้วว่าเขาไม่เคยทำเรื่องแบบนี้กับใครที่ไหนมาก่อนแก้วเจ้าจอมคือคนแรก ยิ่งได้รู้ว่าหล่อนไม่ประสาเขายิ่งภูมิใจกับสิ่งที่ได้รับ แม้จะได้มันมาด้วยการกระทำที่ไม่สมเป็นสุภาพบุรุษ แต่ลึกๆ ก็ยังดีใจอยู่ดี จูบแรกของเธอ...

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

อุบายรัก บำเรอมาร

9.0K·พวงชมพู

“นี่ใจคอคุณจะไม่ยิ้มให้ผมสักครั้งเลยเหรอครับโรส” คำถามที่ได้ยินทำให้ขวัญชีวาต้องเบือนสายตามาจ้องมองคู่สนทนาอย่างจนใจ เธอนับถือความกล้าและความหน้าทนของเขาเสียเหลือเกินในเวลานี้คนอะไรไร้จิตใต้สำนึกอย่างถึงที่สุด ทั้ง ๆ ที่ทำอะไรกับเธอเอาไว้ตั้งมากมายแต่กลับมาเรียกร้องซึ่งเขาไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะมองหน้าเธอด้วยซ้ำ “ถ้าคุณเป็นฉันคุณจะยิ้มออกไหมคะ ที่ต้องกลับมาเจอคนที่ทำลายชีวิตของตัวเองอย่างไม่เหลือชิ้นดีแบบนี้อีกครั้งหนึ่ง คุณอยากจะทำอะไรก็รีบ ๆ ทำเข้า ฉันจะได้ไปจากที่นี่ ไปจากคนอย่างคุณเสียที” เธอกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์สักเท่าไรนัก เขาคงจะไม่รู้สึกรู้สาอะไรเพราะตัวเองไม่ได้เป็นฝ่ายที่ต้องสูญเสีย แต่กลับเป็นเธอเสียมากกว่าที่เสียไปหมดทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นอนาคตที่มันสมควรดีกว่านี้ หรือแม้กระทั่งความรู้สึกดี ๆ ที่เธอเคยมีให้กับเขามันก็สูญสลายหายไปจนหมดสิ้นแล้วในเวลานี้ เขาจะไม่มีวันได้อะไรจากเธออีก นอกจากความเกลียดชังที่มีไม่สิ้นสุด

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ลวงรัก มลทินเถื่อน

19.0K·พวงชมพู

“ฉันมีเรื่องที่ต้องตกลงกับเธอก่อนแต่งงาน” คนที่เป็นฝ่ายเปิดฉากพูดก่อนนั้นคือวิศรุตที่จ้องมองใบหน้าที่ซีดไปถนัดตาตั้งแต่ที่เจอเขากับแม่ที่หน้าประตูบ้านนั่นแล้วไปพลางๆ “ว่ามาได้เลยค่ะ” อันธิกาตอบเหมือนคนไร้ซึ่งทางให้ได้เลือก “ถึงเราจะแต่งงานกัน แต่เธอจะไม่มีสิทธิ์มายุ่งวุ่นวายกับชีวิตของฉัน! เราสองคนจะย้ายไปอยู่ที่คอนโดฉันทันทีที่งานแต่งจบลง ฉันจะบอกคุณแม่ว่าที่นั่นมันสะดวกเวลาไปทำงาน เธอเองก็ควรจะบอกแบบนั้นเหมือนกัน ถ้าเกิดว่าท่านหรือใครถาม!” หญิงสาวรับฟังแต่โดยดีก่อนจะพยักหน้ารับไม่กล้าแม้แต่จะแสดงความเห็นเพราะรู้แก่ใจดี ว่าเสียงของเธอมันแทบไม่เคยมีความหมายอะไรสำหรับเขา “อีกอย่าง…ระหว่างฉันกับลินหรือแม้แต่ผู้หญิงคนอื่นๆ ของฉันยังเหมือนเดิมทุกอย่าง เธอไม่มีสิทธิ์มาตีกรอบหรือแสดงอำนาจอะไรในชีวิตของฉันทั้งนั้น หน้าที่เธอต้องทำคือเป็นนางบำเรอบนเตียงให้ฉันแก้ขัดเวลาที่ผู้หญิงของฉันเขาไม่ว่าง! ซึ่งฉันคิดว่าเธอน่าจะชอบมัน” คนฟังได้แต่ยืนนิ่ง ทั้งๆ ที่หัวใจแสนปวดร้าวเหลือเกิน “แล้วอันละคะ…” “เธอทำไม!” วิศรุตย้อนถามอย่างไม่เข้าใจ “อันมีสิทธิ์ทำอย่างที่รุจทำด้วยรึเปล่า” อันธิการู้ตัวเองดีว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังที่เอ่ยถามประโยคนี้จบลง ซึ่งมันก็เป็นไปตามที่คิดเมื่อต้นแขนของเธอ ถูกคนใจร้ายกระชากเข้าหาตัวเขาอย่างรุนแรง “อยากตายก็ลองดู! จำใส่หัวเอาไว้นะอันธิกาว่าเธอไม่มีสิทธิ์ไปมั่วกับผู้ชายคนไหนทั้งนั้นตราบใดที่ยังนอนกอดทะเบียนสมรสของฉันอยู่! เพราะฉันไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร!” แล้วเธอเล่า เขาเคยคิดจะถามเธอบ้างไหมว่าอยากจะใช้ผู้ชายร่วมกันกับผู้หญิงของเขารึเปล่า อันธิกาได้แต่ร้องถามคำถามนี้แต่ภายในใจ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

รอยรักปรารถนาเถื่อน

8.0K·พวงชมพู

“คุณกำลังจะบอกผมว่าถึงคุณจะต่ำเตี้ยเรี่ยดินแค่ไหนแต่ก็มีความเป็นคนมากกว่าผมอย่างนั้นใช่ไหมเพียงตะวัน” “คุณเองก็ไม่ได้โง่ไปเสียทีเดียวนี่คะ!” หญิงสาวเหยียดยิ้มที่มุมปากก่อนจะถลึงตามองคนตรงหน้าเมื่อเขาออกแรงบีบเค้นที่ข้อมือของเธอสุดแรงจนเจ็บช้ำระบมไปหมด “แต่ผมว่าคุณนั่นแหละที่โง่...โง่ที่จะท้าทายของอย่างแมทธิวคนนี้ แล้วไหนมาดูกันสิว่าไอ้ความสูงส่งเลอค่าที่คุณว่ามันจะทำให้ผมสะใจได้มากสักแค่ไหนกันเชียว” แมทธิวทิ้งทวนเอาไว้ก่อนจะฝังใบหน้าเข้าหาซอกคอขาวหอมกรุ่นอย่างรุนแรงจนหญิงสาวหวีดร้องออกมาเสียงหลงไม่คิดว่าเขาจะป่าเถื่อนและกล้าทำอะไรแบบนี้กับเธอ “ปล่อยฉันนะคุณแมทธิว! คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับฉัน ปล่อยสิ!” เสียงร้องห้ามของเธอหรือจะทำให้เขายอมหยุด กลับกันยิ่งเธอห้ามเขาก็ยิ่งอยากจะเดินหน้าต่อไป การทำให้เธอได้เจ็บปวดนั่นคือสิ่งที่ใจคิด แต่การกระทำกลับเป็นไปตามแรงอารมณ์ที่พุ่งทะยานขึ้นราวกับจะไม่มีใครหรือสิ่งไหนมาหยุดมันได้อีกต่อไป “ทำไมไม่มี! ผมเนี่ยแหละที่มีสิทธิ์ในตัวคุณมากกว่าใครหน้าไหนทั้งนั้น แล้วมันก็ถึงเวลาแล้วที่ผมจะทวงสิทธิ์ที่ว่านั้นกลับคืนมา!” “คนเลว ฉันเกลียดคนแบบคุณที่สุด อื้อ!” คำเกลียดที่ไม่อยากฟังถูกปิดลงด้วยริมฝีปากหนาที่กระแทกเข้าหาอย่างแรงก่อนจะดันร่างของคนตัวเล็กกว่าให้แนบชิดกำแพงเพื่อไม่ให้เธอมีโอกาสดิ้นหนี สองมือน้อยๆ ที่ระดุมทุบก็ถูกรวบตรึงเอาไว้แน่นเหนือหัว “อื้อ!” เพียงตะวันพยายามอย่างหนักที่จะเบือนหน้าหนีรสสัมผัสที่หยาบคายของชายหนุ่มแต่ถึงยังไงก็ไม่อาจต้านทานเรี่ยวแรงที่เยอะกว่าของเขาได้เลยอีกทั้งข้อมือทั้งสองยังถูกตรึงเอาไว้แน่นเป็นเหตุให้ทางหนีนั้นถูกปิดตายลงทันทีพร้อมลิ้นร้อนๆ ที่ชอนไชไปทั่วโพรงปากเก็บเกี่ยวเอาความหอมหวานไปด้วยวิธีสกปรก “ไง! จูบกับพี่ผัวตัวเองมันก็ไม่เลวเสมอไปหรอกใช่ไหม” แมทธิวยิ้มเยาะอย่างมีชัยก่อนจะเผลอลืมตัวปล่อยแขนของหญิงสาวให้เป็นอิสระนั้นเลยทำให้เพียงตะวันมีโอกาสที่จะผลักอกคนเลวตรงหน้าให้ถอยห่างพร้อมทั้งตวัดวาดฝ่ามือลงไปบนใบหน้าหล่อคมคายเข้าเต็มแรง

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

หนี้รัก พญามาร

14.0K·พวงชมพู

“ทำไมผมต้องปล่อยด้วย ในเมื่อคุณเป็นคนเลือกทางนี้เอง ก็ต้องสานต่อให้มันจบ หรือถ้าคิดจะเปลี่ยนใจตอนนี้ผมบอกได้เลยว่าไม่ทัน!” สิ้นเสียงริมฝีปากหวานก็ถูกบดขยี้อีกครั้งอย่างรุนแรงราวกับเจ้าของจูบกำลังจะสั่งสอนให้เธอได้รู้สำนึกบ้างว่าเขาคือคนที่มีสิทธิ์ทุกอย่างบนร่างกายนี้ เขาคนเดียวเท่านั้นที่มีสิทธิ์ในร่างกายนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน! “ครั้งนี้ถ้าขืนเป็นลมไปอีกผมจะเอาคุณมันทั้งๆ ที่ไม่ได้สตินั่นแหละ! และอาจจะเรียกคนของผมมาร่วมสนุกด้วย!” เขาขู่ไปพร้อมๆ กับทึ่งเอาชุดเดรสสีหวานออกจากร่างกายที่กำลังนอนสั่นหงกอยู่ใต้ร่างอย่างรุนแรง ความเจ็บของเธอมันไม่มีผลอะไรกับเขาทั้งนั้นในตอนนี้หากเทียบกับความเสียหายที่พี่ชายของเธอทิ้งเอาไว้ และเธอคือคนที่จะต้องชดใช้! “คนเลว! ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยเจอใครที่เลวเท่าคุณมาก่อนเลยจริงๆ” จันทริกาตวาดใส่หน้าคนใจร้ายทั้งน้ำตา เขาทำเหมือนเธอไม่ใช่คนทั้งที่ความจริงแล้วเธอก็มีชีวิต มีความรู้สึกไม่ต่างอะไรจากเขาเลย “ถ้าคนอย่างผมเรียกว่าเลว แล้วคนอย่างพี่ชายคุณล่ะควรเรียกว่าอะไร!” อนาคินย้อนถามกลับเสียงแข็ง ไม่มีแม้แต่เสี้ยววินาทีที่มันจะทำให้เขารู้สึกสงสารน้องสาวของคนทรยศตรงหน้า ความรู้สึกเดียวที่มีต่อเธอตอนนี้คือความชิงชังและความอยากจะเอาชนะอย่างถึงที่สุดเท่านั้นที่มันกำลังแผ่ซ่านอยู่ในทุกๆ ผิวกาย เรื่องที่คุณน่าจะสนใจ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เสน่หาจอมบงการ

8.0K·พวงชมพู

“ไง! นึกว่าคืนนี้จะอยู่เฝ้าไอ้ชัยจนถึงเช้าแล้ว!” หญิงสาวสะดุ้งสุดตัวก่อนจะพบว่าเป็นกรวิทย์นั้นเองที่กำลังนั่งปั้นหน้าไม่สบอารมณ์อย่างหนักอยู่บนเตียงเล็กกะทัดรัดของเธออยู่ “คุณกรเข้ามาในนี้ได้ยังไงคะ!” “ก็นี่มันบ้านฉัน! ผิดด้วยรึไงที่เจ้าของบ้านจะมีกุญแจสำรองของทุกๆ ห้อง” คำเฉลยดังขึ้นพร้อมๆ กับร่างสูงใหญ่ที่เดินตรงเข้าหาก่อนจะตวัดเอวเล็กเอาไว้แน่นด้วยมือข้างเดียว “ว่าไง...ไหนลองบอกมาสิว่ากล้าดียังไงเดินไปกับผู้ชายอื่นทั้งๆ ที่ผัวตัวเองยืนอยู่ตรงหน้าทั้งคนแบบนั้น!” “เพราะคุณกรไม่มีเหตุผล อีกอย่างพี่ชัยก็ไม่มีความผิดเลยสักนิด ช่อทนดูคนที่ไม่ได้มีความผิดถูกกล่าวหาไม่ได้หรอกค่ะ แต่ถ้าคุณกรคิดว่าช่อทำไม่ถูกจะลงโทษช่อก็ได้นะคะ” เสียงหวานดังโต้ตอบจากใจจริงที่คิดเช่นไรก็ตอบออกไปเช่นนั้นทำเอาเจ้าของคำถามถึงกลับแสยะยิ้มออกมาทันทีที่ได้รับคำตอบ “แน่ใจเหรอช่อว่าเธอทนรับบทลงโทษของฉันได้จริงๆ” กรวิทย์ย้ำถามเสียงแหบพร่าพร้อมโน้มใบหน้าเข้าหาหญิงสาวเพื่อจงใจยั่วให้อีกฝ่ายได้สำนึกว่าเวลาทำให้เขาไม่พอใจขึ้นมาผลสุดท้ายแล้วเธอจะได้รับบทลงโทษแบบไหน

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

หนี้แค้นแสนเสน่หา

12.0K·พวงชมพู

“ใจคอจะไม่ทักทายผัว...” “หุบปากเน่าๆ ของคุณเดี๋ยวนี้นะ และอย่ามาใช้คำพูดต่ำทรามแบบนั้นกับฉัน!” สิ้นเสียงหวานมือที่วางเว้นอีกข้างก็พยายามอย่างหนักที่จะแกะเอามือของเขาออกไปให้พ้นตัว แต่ก็ไม่สำเร็จอยู่ดีเพราะเรี่ยวแรงของเธอนั้น มันช่างน้อยนิดเหลือเกินหากเทียบกับแรงของเขา “ผมว่าเราสองคนไปหาที่เงียบๆ คุยกันดีกว่า หรือถ้าคุณอยากจะให้คนทั้งฟาร์มบังเอิญมาได้ยินเรื่องบัดสีที่เราสองคนร่วมกันสร้างขึ้นเมื่อสองปีก่อนผมก็ไม่ขัดหรอกนะครับอินทิรา!” โรมันย้ำบอกพร้อมทั้งเอ่ยชื่อของเธอออกมาเบาๆ เป็นเชิงขู่ให้อีกฝ่ายไม่มีทางเลือก ทางเลือกที่เขาจะมอบให้กับเธอนั้น ก็ไม่ต่างอะไรจากคำสั่งดีดีที่ต้องจำใจยอมนั่นเอง “คนเลว!” หญิงสาวกร่นด่าขึ้นอย่างสุดเสียงทั้งๆ ที่ยังไม่เงยหน้ามองอีกฝ่ายด้วยซ้ำ เธอเกลียดชังผู้ชายคนนี้จับหัวใจ เกลียดจนแทบไม่อยากจะมองเขาให้เสียสายตา ไม่รู้จริงๆ ว่าเมื่อชาติที่แล้วเธอไปทำเวรทำกรรมอะไรกับเขาเอาไว้ เขาถึงได้ตามมาหลอกหลอนกันเอาอย่างนี้ “ผมยังเลวได้มากกว่านี้อีกคนสวย และอีกไม่นานคุณจะได้เห็นเอง มานี่!”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

มลทินรักซาตาน

73.0K·พวงชมพู

“ผมไม่หย่า! ต่อให้คุณจะเกลียดผมไปจนวันตายยังไงผมก็ไม่หย่า” “ทำไมล่ะคะ คุณจะเก็บฉันเอาไว้ทำไมในเมื่อคุณไม่สามารถทำให้ฉันมีความสุขได้เลยสักวันเดียว! เป็นฉันเองที่ต้องทนอยู่กับคนใจร้ายที่ไม่เคยมีฉันอยู่ในสายตา ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมาคุณรู้บ้างไหมคะวาฉันต้องเจ็บปวดทรมานมากแค่ไหนที่ต้องฝืนทนอยู่กับคนไม่มีหัวใจอย่างคุณ อ๊ะ!!” คำต่อว่าที่รุนแรงทำให้ตรีภพเป็นฝ่ายที่ทนไม่ไหวอีกต่อไป มือทั้งสองกระชากใบหน้าหวานเข้ามาใกล้ก่อนจะกระแทกริมฝีปากเข้าหาอย่างรุนแรงแม้ว่าอีกฝ่ายจะดิ้นรนขัดขืนแต่ก็ทำเช่นนั้นได้ไม่นานเท่าไหร่ สุดท้ายเธอก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับเขาอยู่ดี รสสัมผัสที่รุนแรงหยาบกระด้างค่อยๆ แผ่วเบาลงตามลำดับแต่พอได้เห็นหยดน้ำตาใสที่ไหลรินออกมาจากแก้มเนียนทุกๆ สิ่งถึงได้หยุดลงพร้อมๆ กับใบหน้าคมคายที่ผละตัวออกห่าง... “ผมขอโทษ ขอโทษที่ใจร้ายกับคุณมาตลอด แต่ขอโอกาสให้ผมอีกสักครั้งได้ไหม ผมจะไม่มีวันทำให้คุณต้องเสียใจอีก” “คุณได้มันไปแล้วจำไม่ได้หรือคะ! และคุณก็ผิดสัญญา คุณบอกว่าจะไม่ปล่อยให้ฉันต้องรออีก แต่คุณก็ทำไม่ได้! เพราะฉะนั้นฉันจะไม่ทนอีกต่อไป เซ็นใบหย่าให้ฉัน แล้วฉันจะยกโทษให้คุณสำหรับทุกๆ เรื่องที่คุณเคยทำกับฉัน อย่าให้ฉันต้องเกลียดคุณไปมากกว่านี้อีกเลยนะคะ ฉันทนอยู่แบบนี้ต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ” ทุกๆ คำที่เธอเอยออกมานั้นเต็มไปด้วยความหนักแน่นเสียจนคนได้ฟังใจเสีย ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะได้เห็นท่าทีที่มั่นใจในทุกคำจากรินลดาแบบวันนี้ เธอคงจะถึงขีดสุดแล้วจริงๆ คงไม่มีอะไรที่เขาจะสามารถรั้งเธอให้อยู่กับความเจ็บปวดที่มันได้กลายเป็นแผลเป็นขนาดใหญ่ ทุกๆ สิ่งมันก็เพราะเขาที่เป็นต้นเหตุ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ฤทธิ์เสน่หามาเฟีย

24.0K·พวงชมพู

“ฉันจะหนีไปให้ไกลเมื่อมีโอกาส!” ร่างสูงหยุดนิ่งอยู่กับที่ก่อนจะค่อยๆ หันกลับมาสบสายตาดุดันที่กำลังจ้องมองมาที่ตนเองเหมือนกำลังสาปแช่งกันอยู่ก็ไม่ผิด “น่าสนุกดีนี่ ถ้าคิดว่าทำได้ก็ลองดู ผมก็อยากจะรู้ว่าเหมือนกันถ้าผมไม่ยอมปล่อยคุณจะหนีผมไปไหนพ้น จำเอาไว้อย่างก็ดีนะจันทร์เจ้า ว่าถ้าวันไหนคุณเกิดหนีผมไปได้ขึ้นมา ผมขอให้คุณหนีไปให้ไกลๆ อย่าให้ผมจับคุณได้อีกเป็นครั้งที่สอง เพราะถ้าหากว่าผมจับคุณได้อีกครั้ง...ผมจะจองจำคุณเอาไว้ข้างกาย จะครอบครองทุกๆ ส่วนบนร่างกายคุณ! จะขยับโยกยังพื้นที่ที่คุณหวงแหนซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้คุณได้รู้สำนึกและไม่ทำมันอีก รับรองได้เลยว่าคนอย่างเรียวซึเกะพูดจริงทำจริงเสมอ!” เรียวซึเกะทิ้งท้ายเอาไว้ด้วยคำพูดที่ใครได้ฟังก็ต้องรู้สึกเจ็บลึกไปถึงกลางใจ ก่อนจะเดินจากไปพร้อมทั้งปิดประตูตามหลังติดๆ จันทร์เจ้าขาเฝ้ารอจนแน่แก่ใจว่าเขาไปไกลแล้วจึงค่อยๆ ทิ้งตัวลงบนพื้นอย่างคนหมดเรี่ยวแรง ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าเรื่องวุ่นวายมากมายมันจะกลับกลายออกมาเป็นแบบนี้ไปซะได้ แต่ถึงอย่างไรเธอก็ต้องหนีไปจากเขา ไม่อยากอยู่ที่นี่เหมือนกับเฉลยที่หากเขาบีบก็ตายแต่ถ้าเขาตายก็อาจจะรอด เธออยากจะมีชีวิตที่อิสระและกลับบ้านเกิดให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ทาสรักจำเลยมาร

24.0K·พวงชมพู

เธอ…คือจำเลยที่เขาพิพากษาว่าผิด โทษทัณณ์เดียวที่คนผิดจะต้องรับไปคือการทรมานที่ยิ่งกว่าตายทั้งเป็น . . เมฆาเพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้เองว่าหญิงสาวที่เขาเมินเฉยมาตลอดหลายปีตรงหน้าคนนี้น่ากิน! เผลอๆ อาจจะน่ากินกว่าอินทิราพี่ของเธอด้วยซ้ำไป เขาเองก็เพิ่งจะรู้ตอนที่ได้เห็นร่างกายขาวผ่องของเธอด้วยสองตาตัวเอง มิน่าเล่าคนงานในไร่ถึงได้พากันขยันแจกขนมจีบเธอนัก ที่แท้เธอก็มีดีซ่อนอยู่ในเสื้อผ้าเก่าๆ ที่ชอบใส่อยู่มากนี่เอง น่าเสียดายจริงๆ ที่เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลย “ฮึก! อรขอร้อง คุณเมฆปล่อยอรไปเถอะนะคะ จะฆ่าจะแกงอรยังไงก็ได้อรยอมคุณเมฆทุกอย่าง แต่ต้องไม่ใช่แบบนี้…” “ฆ่าเธอมันไม่สาแก่ใจฉันเลยเอมอร งูพิษอย่างเธอมันต้องตายทั้งเป็นถึงจะสาสมยิ่งกว่า!” คนเถื่อนว่าพร้อมปลดซิปกางเกงยีนส์ของตัวเองก่อนจะจัดการเหวี่ยงมันทิ้งไปอย่างไม่ใยดี เขาจ้องมองเรือนร่างอวบอิ่มซ่อนรูปของคนตรงหน้าอยู่ครู่ก่อนจะกระชากเรียวขาสวยที่หุบอยู่ให้อ้ากว้างออกและจัดการส่งตัวตนที่แข็งขืนของตัวเองเข้าไปจนสุดมิดลำในคราเดียวอย่างไม่คิดที่จะโอ้โลมอีกฝ่ายเหมือนที่เคยทำกับหญิงสาวอื่นๆ ที่เขาเคยร่วมหลับนอนมาด้วย สำหรับผู้หญิงคนนี้แค่เขายอมลดตัวมาเกลือกกลั้วด้วยมันก็เป็นเรื่องที่อยู่เหนือการควบคุมมากพออยู่แล้ว เธอยังจะมาดีดดิ้นเล่นตัวไปทำไมกัน!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

แสนร้าย พ่ายเสน่หา

25.0K·พวงชมพู

“ปล่อยรินค่ะคุณราช” หญิงสาวร้องขึ้นเมื่อได้เห็นใบหน้าของคนที่กระชากเธอเอาไว้ได้อย่างชัดเจนซึ่งก็ไม่ใช่ใครอื่นที่ไหนเลย นอกเสียจากว่าที่สามีอย่างเหมราชที่ประกาศก้องตั้งแต่ครั้งแรกที่พบหน้าว่าไม่ต้องการให้เธอนั้นเข้ามายุ่งวุ่นวายในชีวิตของเขา “ปล่อยแบบไหนดีล่ะ! ข้างนอก…หรือว่าข้างใน!” เหมราชย้อนถามอย่างยียวน จงใจใช้สายตาดุดันจ้องมองคนตรงหน้าขึ้นลงราวกับกำลังประเมินสินค้าอยู่ ซึ่งการกระทำของเขามันทำให้ปภาวรินทร์ต้องร้องเรียกเขาเสียงสั่น นึกเกลียดสายตาที่มองกันขึ้นมาดื้อๆ “คุณเหมราช!!” “อย่ามาขึ้นเสียงกับฉัน! ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับเธอเลยนะจะบอกให้ที่เที่ยวไปส่งสายตายั่วยวนไอ้รักษ์มันแบบนั้น!” เธอไปทำอะไรอย่างที่เขาว่าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ปภาวรินทร์ร้องประท้วงในใจ แต่ยังไม่ทันจะได้เอ่ยอะไรออกไปคนเจ้าอารมณ์กลับกระชากเธอไปยังห้องนอนของเขาแทน ครั้นที่จะเอ่ยปากห้ามมันก็ไม่ทันการเสียแล้ว “คะ….คุณราชจะทำอะไรคะ!” หญิงสาวถามเสียงสั่น สองเท้าน้อยๆ ก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นท่าทีคุกคามของอีกคน “นั่นสิ ทำอะไรดีล่ะ หรือเธอคิดว่าผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันตามลำพังในห้องนอนนี่เขาควรทำอะไรกันดี…” ไม่ควรทำอะไรทั้งนั้น! ปภาวรินทร์ตอบในความคิดก่อนจะอาศัยจังหวะที่อีกคนเผลอออกตัววิ่ง แน่นอนว่าเป้าหมายของเธอคือประตูที่อยู่ไกลลับนั่น

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ซ่อนรักจอมบัญชา

12.0K·พวงชมพู

เธอจะทำเช่นไรในเมื่อทั้งใจมีแต่เขา ขณะที่เขามีใครอีกคน... “พี่ภูมิบังคับพรีมไม่ได้! นี่มันชีวิตของพรีม ตัวของพรีมใจก็ของพรีมพี่ภูมิไม่มีสิทธิ์!” เพราะอารมณ์ที่กำลังลอยเด่นเหนือทุกสิ่งทำให้ราชาวดีไม่คิดที่จะระงับความโกรธของตัวเองเหมือนกัน เธอพูดไปตามที่คิดก่อนจะก้าวถอยหลังเมื่ออีกฝ่ายเดินเข้ามาหากันด้วยท่าทีคุกคาม สายตาของเขาที่มองกันเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อไม่ผิด “ไม่ใช่อีกแล้วราชาวดี ทั้งตัวแล้วก็ใจเธอมันเป็นของพี่!” ภูมินทร์ประกาศิตก้อง ก่อนกระชากร่างบางอย่างหาตัวอย่างรุนแรง “กรี๊ดด พี่ภูมิจะทำบ้าอะ…อื้อ!!” น้ำเมาที่ดื่มราวกับอาบทำให้ภูมินทร์ละทิ้งทุกๆ สิ่งไว้ที่ปลายเท้า เขากระแทกริมฝีปากครอบงำเรียวปากสวยอย่างรุนแรง ไม่สนท่าทีดิ้นรนขัดขืนของคนใต้ร่างอีกต่อไป ราชาวดีได้ปลุกความโกรธกริ้วทั้งหมดในตัวของเขาออกมา และคืนนี้เขาจะตอบแทนเธออย่างสาสมที่สุด เท่าที่จะสามารถทำได้ “พรีมไม่มีสิทธิ์ไปรักใครนอกจากพี่” เสียงเข้มกำชับสั่งก่อนจะจ้องมองคนในอ้อมแขนที่จ้องมองกันด้วยความเกลียดชังจับหัวใจ “อย่าทำ…อื้อ” คำห้ามของเธอไม่เป็นผลอีกครั้งเมื่อคนโตกระแทกริมฝีปากเข้าหากันอีกรอบใหญ่ หากแต่ครั้งนี้มันไม่รุนแรงเหมือนครั้งแรก มันนุ่มนวลชวนฝันจนผู้ถูกกระทำหูอื้อตาลายไปหมด ราชาวดีกลัวจับใจ กลัวทั้งเขาและกลัวใจตัวเองกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น เธอจิกปลายเล็บลงบนท่อนแขนของภูมินทร์ด้วยแรงทั้งหมดที่มีเพื่อหวังว่าความเจ็บนี้มันจะสามารถเรียกสติของเขาให้กลับคืนมาได้บ้างแต่ก็ไร้ผล เพราะยิ่งเธอทำร้ายเขามากเท่าไหร่ จูบที่เคยอ่อนโยน ก็ดูเหมือนว่าจะยิ่งเปลี่ยนเป็นรุนแรงหนักมากขึ้นไปเท่านั้น “พี่ภูมิอย่า…” เสียงหวานร้องห้ามเมื่อถูกอุ้มจนตัวลอย ภูมินทร์ไม่ใส่ใจสิ่งอื่นใดนอกจากความต้องการของตัวเอง เขาค่อยๆ วางราชาวดีลงบนเตียงอย่างอ่อนโยนทำให้หญิงสาวอาศัยจังหวะนี้ผลักเขาออกห่างพร้อมกระโดดขึ้นจากเตียงจุดหมายคือประตูห้อง…

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ทัณฑ์รักยอดดวงใจ

15.0K·พวงชมพู

“เธอกับนายชัยไปถึงไหนกันแล้วล่ะ!!” เสียงที่ดังไล่ตามหลังทำให้คนที่ทำท่าจะเดินตามลูกสาวไปที่แปลงดอกไม้หลังบ้านชะงักค้างไปครู่ก่อนจะทำทีเดินต่อไปอีกครั้ง แต่เดินไปได้ไม่เท่าไหร่ต้นแขนกลับถูกกระชากจากด้านหลังจนตัวลอยไปปะทะอกแกร่งเข้าอย่างแรงจนสัมได้ถึงกลิ่นอายชาวไร่จากแผงอกเข้าอย่างจัง “คุณวี!” มิ่งขวัญเอ่ยขึ้นอย่างตกใจเพราะไม่บ่อยนักที่ทัดเทพจะถึงเนื้อถึงตัวกับเธอแบบนี้ โดยปกติแล้วเขามักจะทำท่าเย็นชาใส่และมักจะพาตัวเองอยู่ห่างจากเธอไปเสียทุกที่พบหน้ากันด้วยซ้ำ “ฉันถาม! ไม่ได้ยินรึไง!” ทัดเทพไม่แยแสท่าทีหวงเนื้อหวงตัวของคนตรงหน้าสักเท่าไหร่ เพราะสิ่งเดียวที่เขาต้องการจะรู้และต้องรู้ได้คือลำดับความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับคนงานชายในไร่ของเขาเสียมากกว่า “ได้ยินค่ะ แต่ไม่คิดว่าคุณวีจะพูดกับขวัญ...” “แถวนี้มีแค่เธอกับไอ้มะลิ ถ้าฉันไม่ได้พูดกับเธอจะให้ฉันไปพูดกับหมามันรึไง!!” มิ่งขวัญได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆ อย่างคนยอมแพ้ไม่นานจึงตัดสินใจตอบคำถามของอีกฝ่ายออกไปด้วยท่าทีเหนื่อยอ่อน

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เมียแก้ขัด

203.0K·พวงชมพู

“เข้าใจผิด คุณจะให้ผมเข้าใจผิดว่าอะไรในเมื่อพี่สาวของคุณเป็นคนรับเงินของผมไปเองกับมือ และคุณก็ต้องทำหน้าที่ของคุณด้วยการเป็นเครื่องระบายอารมณ์ของผมจนกว่าไอ้ฤทธิ์ของยาบ้าๆ นี่มันจะหมดไป!!!” คำบอกเล่าที่เพิ่งจะได้ยิน ส่งผลให้ทุกๆ สิ่งพาลหยุดชะงักลงไปนาน อรนลินแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลยว่าพี่สาวที่เธอรักและเคารพมาตลอดทั้งชีวิตตอนนี้กลับหักหลังกันด้วยการขายเธอให้กับผู้ชายบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ มันช่างเป็นความจริงที่เธอไม่อยากจะยอมรับ และจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นกับตัวเองโดยที่เธอไม่ได้เต็มใจ!! “ฉันไม่รู้ว่าคุณกับพี่สาวของฉันเคยตกลงอะไรกันเอาไว้นะคะ แต่ฉันขอปฏิเสธ!! ส่วนเรื่องเงินที่พี่สาวของฉันได้จากคุณไปฉันจะชดใช้ให้คุณเอง!!” “มันจะพูดง่ายไปหน่อยมั้งคุณ! ผมไม่ได้ข่มอารมณ์ที่ใกล้ระเบิดเต็มทีของตัวเองเพื่อรอฟังคำงี่เง่าพวกนี้จากปากสวยๆ ของคุณนะครับคนสวย เพราะฉะนั้นถ้าไม่อยากพลาดทิปหนักๆ ก็ช่วยหุบปากซะ! เก็บเสียงหวานๆ ของคุณเอาไว้ครางตอนที่เราสองคนมีความสุขร่วมกันจะดีกว่า!!!” จบคำพูดที่ดูถูกหยามเหยียดมือเล็กๆ ก็สะบัดพรืดจนหลุดพ้นก่อนจะวาดลงไปบนแก้มสากอย่างเต็มแรง เกลียดนักคนที่ชอบดูถูกคนอื่นเพราะคิดว่าตัวเองนั้นอยู่สูงกว่า ทั้งๆ ที่สิ่งที่เขากำลังทำกับเธอมันไม่ได้สูงส่งอะไรเลยด้วยซ้ำ กลับกันมันยิ่งต่ำช้าและไร้ความเป็นสุภาพบุรุษที่สุด! “นี่คุณกล้าดียังไงตบหน้าแขก!!!” อรนลินร้องครางด้วยความปวดร้าวเมื่อจู่ๆ ผู้ชายใจร้ายตรงหน้าก็เอื้อมมือมาบีบแก้มของเธอเต็มแรงก่อนที่เขาจะเคลื่อนย้ายมือไปจับที่ต้นแขนพร้อมกับกดมันแรงๆ ลงข้างเตียงอย่างจงใจ ดวงตาคู่สวยเหมือนมีมนต์เสน่ห์ที่น่าหลงใหล แต่มันกลับไม่ใช่ตอนนี้ ไม่ใช่ตอนที่ร่างสูงใหญ่ของเขากำลังขึ้นคร่อมร่างของเธอเอาไว้ทั้งตัวแบบนี้เลย!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เล่ห์สวาท…ทาสดวงใจ

20.0K·พวงชมพู

“ฮึก! คุณปราณอย่าทำตา…ตาไม่ได้ทำ…ฮือ…” วาสิตาร้องไห้ไปพร้อมพยายามสะบัดหน้าหนีจูบของคนที่กำลังหน้ามืดเพราความโกรธ แต่เสียงร้องของเธอกลับช่วยอะไรไม่ได้เลยยามที่เขาเอื้อมมือมาบีบแก้มกันพร้อมกับสอดปลายลิ้นเข้าหาอย่างหื่นกระหาย มือหนาค่อยๆ กระชากเสื้อผ้าออกไปจากร่างกายของเธออย่างรุนแรง แม้ว่าเธอจะพยายามร้องขอความเมตตาจากเขาเท่าไหร่ แต่ดูเหมือนว่าสิ่งเดียวที่เขาจะมอบให้กันจะมีแค่ความเกลียดชังเท่านั้น “หยุดร้อง!! ต่อให้ร้องจนขาดใจตายก็อย่าหวังว่าจะรอด! เพราะว่าฉันจะไม่มีวันหยุด!” คนใจร้ายตะโกนใส่หน้ากันพร้อมกับเอื้อมมือไปปลดตระขอชั้นในลูกไม้ ไม่นานอกคู่สวยก็ปรากฏเด่นอยู่ในสายตา แม้ว่ารูปร่างของเธอจะชวนหลงใหล แต่อธิปในตอนนี้กลับมีเพียงแค่ความแค้นที่ต้องชำระเท่านั้น เขากดร่างที่ได้แต่ดิ้นน้อยๆ เอาไว้ด้วยมือข้างเดียวก่อนที่อีกข้างจะเอื้อมมาจัดการกับตัวเองบ้าง “ฮึก! คุณปราณอย่าทำแบบนี้เลยนะคะ …อย่าทำตาเลย…” วาสิตาร้องไห้จนตัวโยนเมื่อรู้ดีกว่าอธิปกำลังจะทำอะไรต่อไป แต่ยิ่งเธอร้องขอความเมตตาจากเขามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากจะลงทัณณ์กันมากขึ้นเท่านั้น ไม่นานร่างกำยำก็เปลือยเปล่าเสมอภาคกัน

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เมียบำเรอมาร

18.0K·พวงชมพู

“ฟ้ามีแค่คุณใหญ่คนเดียวจริงๆ นะคะ เชื่อฟ้าเถอะนะคะ ให้ฟ้าได้อธิบายบ้าง!” “เชื่อได้เหรอ! คุณเห็นผมโง่นักรึไงฟ้าลดา แค่ที่เห็นมาทั้งหมดวันนี้มันก็ทำให้หมดความเชื่อมั่นใจตัวคุณไปหมดแล้ว คุณก็เหมือนกับผู้หญิงอื่นที่ทั้งร่าน ไม่รู้จักพอ ผมคงทำให้คุณไม่ถึงใจสินะใช่ไหมถึงได้นัดไอ้พี่ชายนอกคอกนั่นมารับกันถึงที่!!” “คุณใหญ่....” หญิงสาวสะอื้นไห้จนตัวโยน มันทรมานเสียยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดเมื่อเขาไม่ยอมฟังเธออธิบายเลยสักนิด และมันยิ่งจะทรมานมากขึ้นเข้าไปอีกก็ตอนที่ถูกเขาจ้องมองมาด้วยสายตาที่ไร้เยื่อใย “ไม่ต้องมาบีบน้ำตา ผมจะไม่มีวันที่จะเชื่อคุณอีก!ไหนๆ ก็อุตส่าห์ท้องแล้วนี่ ถ้าอย่างนั้นก็ดีเหมือนกัน ผมจะจองจำคุณเอาไว้ที่นี่ไปจนกว่าจะถึงวันคลอด และเมื่อคลอดลูกในท้องออกมาเมื่อไหร่ผมจะตรวจดีเอ็นเอกับเด็กคนนี้ทันที และรู้อะไรไหมฟ้าลดา...ถ้าเกิดผลมันออกมาว่าเขาเป็นลูกของผมจริงๆ ผมก็จะเก็บเขาเอาไว้ส่วนคุณจะไปตายที่ไหนก็ไป คุณจะไม่มีวันได้เห็นหน้าลูก ไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้มองดูเขาค่อยๆ เติบโตขึ้น ฉันจะทำให้เธอรู้สึกว่าการถูกทอดทิ้งมันรู้สึกยังไง!!!” วศินฝากฝังคำพูดที่เจ็บแสบที่สุดเท่าที่เขาเคยพูดมันออกมาเสียงสั่น ชายหนุ่มหมุนตัวเดินหนีทันทีเพราะไม่อยากเห็นน้ำตาของคนทรยศตรงหน้านี้อีกต่อไป “คุณใหญ่...”

นิยายรักจบแล้ว