บทย่อ
“เธอกล้าดียังไงไปเหยียบเรือนหอของฉันกับอร!!” ชายหนุ่มร้องถามก่อนจะหงุดหงิดเมื่ออีกคนยังคงวางตัวทำเป็นผู้ร้ายปากแข็ง “พะ…พี่เหนือพูดอะไรกันคะ แก้วไม่รู้เรื่อง” “อย่าให้ฉันต้องทวนความจำกับเธอบนรถแก้วกานดา! บอกมาว่าเธอต้องการอะไรจากฉันอีก หรืออยากได้ฉันเป็นผัวจนตัวสั่น!” “แก้วไม่เคยคิดอะไรแบบนั้นนะคะ แล้วที่แก้วต้องถือวิสาสะไปเหยียบเรือนหอของพี่เหนือก็เพราะแก้วอยากให้เหนือไปหาอร ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นแก้วไม่คิดจะเรียกร้องอะไรจากพี่เหนือทั้งนั้น!” เมื่อถูกอีกคนตวาดใส่หน้าไม่หยุดหย่อนแก้วกานดาจึงตอบโต้กลับออกไปบ้าง เธอจ้องมองเหนือตะวันทั้งน้ำตานองหน้า รู้สึกเกลียดรอยยิ้มของเขาที่เผยให้เห็น เหมือนคำตอบเมื่อสักครู่ทำให้เขาพอใจ “ก็ดี! เพราะถึงเธอจะเรียกร้องอะไรจากฉันฉันก็ไม่มีอะไรจะให้เธอเหมือนกัน แล้วก็อย่าคิดเอาเรื่องที่เกิดขึ้นมาแบล็คเมล์ฉันเป็นอันขาด เพราะว่าผู้หญิงคนเดียวที่ฉันรักคืออรดีไม่ใช่เธอ!” หญิงสาวพยักหน้าอย่างเข้าใจ ถึงเขาไม่พูดเธอก็รู้ว่าคนที่เขารักคืออรเท่านั้น
บทนำ
ท่ามกลางงานศพที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้าของแขกนับร้อยที่ต่างก็แวะเวียนมาร่วมงานเพื่อแสดงความเสียใจแก่ครอบครัว ‘วิศรุจ’ กันอย่างเนืองแน่น ภาพของคุณเบญวรรณ มารดาของนางสาวอรดีหญิงสาววัยยี่สิบสองที่เพิ่งจะเสียชีวิตไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนตร์ที่กำลังนั่งร่ำไห้อยู่หน้าโรงศพนั้นต่างเป็นภาพที่สะเทือนใจแก่ทุกคนที่ได้พบเห็นกันเป็นอย่างมาก หัวอกของคนเป็นแม่แทบจะแตกสลายไม่เหลือชิ้นดีเมื่อต้องมาสูญเสียลูกสาวสุดที่รักไปอย่างไม่มีวันกลับ คงไม่มีใครจะเข้าใจความสูญเสียนี้ดีถ้าไม่เจอกับตัวเอง
ไม่ต่างจากหญิงสาวอีกคนที่ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นยังไม่มีคำพูดใดๆ หลุดออกมาจากปากของเธอเลยสักคำเดียว ทุกๆ คนต่างก็พากันลงความเห็นว่า ‘เธอ’ คือต้นเหตุของเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับอรดี น้องสาวต่างมารดาของตัวเอง เธอคือคนที่ทำให้หญิงสาวผู้ซึ่งไม่มีพิษภัยกับใครต้องมาจากไปก่อนงานหมั้นของตัวเองไม่กี่วัน
แก้วกานดาเงยหน้าที่เอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำตาขึ้นมองรูปถ่ายของน้องสาวสุดที่รักที่กำลังส่งยิ้มมาให้กันด้วยความเศร้าโศก หากไม่ใช่เพราะเธอแล้วล่ะก็ เรื่องทุกอย่างคงไม่ลงเอยเป็นแบบนี้ หากว่าไม่ใช่เพราะเธออรดีก็คงไม่ต้องมาตายด้วยอุบัติเหตุบ้าๆนั่นแน่
บางทีหากย้อนเวลากลับไปแล้วคนที่ตายเป็นเธอก็คงดี…

