เมียบำเรอจอมทมิฬ

43.0K · ยังไม่จบ
พวงชมพู
28
บท
8.0K
ยอดวิว
7.0
การให้คะแนน

บทย่อ

“ทะ…ทำไมคุณไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยล่ะคะ” คนได้ยินไม่ได้นึกตำหนิอะไรคนช่างถาม เขายิ้มก่อนจะเอ่ยตอบไปตามความจริง “จะต้องใส่ให้เสียเวลาทำไมล่ะครับ เพราะอีกเดี๋ยว…ก็ต้องถอดออกอยู่ดี” คำตอบที่มาพร้อมจูบหนักๆ ที่แก้มขวาทำเอาคนที่ยังเตรียมใจรับกับสิ่งเหล่านี้ไม่ไหว ย่นคอหลบหนีความซาบซ่านพัลวัน “คะ…คุณลูซคะ คะ…ว่าภัส…” “ถ้าจะขอต่อเวลาไปอีกขอบอกเลยว่าไม่ครับ!” คนอะไรรู้ทันกันไปหมด บางครั้งก็ไม่อยากคิดหรอกนะว่าเขาอ่านใจเธอได้รึเปล่า “ตะ…แต่ภัสกลัว” ประภัสสรสารภาพไปตามความจริง หวังว่าคนตรงหน้าจะเข้าใจและยอมยื้อเวลาสำหรับเรื่องนี้ไปอีกสักหน่อยแต่เธอกลับคาดผิด เพราะว่าลูเซียสในวันนี้ไม่คิดที่จะรออะไรอีกต่อไป แค่สามวันที่เขายอมให้มันก็มากเกินพอแล้วสำหรับเรื่องนี้!! เธอคงไม่รู้หรอกว่าการที่เขาทำได้แค่นอนกอดทั้งๆ ที่ในใจอยากจะจับคนตัวหอมมาฟัดให้หายอยากนั้น มันทรมานมากแค่ไหน “คนดีของผม…ไม่มีอะไรต้องกลัวทั้งนั้น ผมไม่มีวันทำร้ายคุณ คืนนี้เราสองคนจะมีแต่ความสุขร่วมกัน คุณเชื่อใจผมไหม” คำพูดปลอบประโลมเพียงสั้นๆ ที่มาพร้อมอ้อมกอดแสนอบอุ่นทำให้ประภัสสรหูอื้อตาลายไปกับมันได้อย่างไม่ยากเย็นเลย สายตาทรงพลังของเขาจ้องมองกันเนิ่นนานนั้นราวกับต้องมนต์สะกดให้หยุดนิ่ง กว่าจะรู้ตัวร่างกายก็ถูกผ่อนให้นอนลงบนเตียงกว้างไปแล้ว

นิยายรักโรแมนติก

บทนำ

ภายในบ้านจักรเทพเต็มไปด้วยความโกลาหลครั้งใหญ่เมื่อคุณหนูเพียงคนเดียวของบ้านอย่าง ‘สุวิมล’ หนีตามแฟนหนุ่มไปต่างประเทศก่อนจะถึงวันนัดหมายระหว่างแม่เธอและใครบางคนที่มีศักดิ์เป็น ‘เจ้าหนี้รายใหญ่’ ของครอบครัว ซึ่งเรื่องราวทั้งหมดนั้นมันเริ่มต้นขึ้นเมื่อศักดิ์ชัย พ่อของหญิงสาวที่แอบไปกู้เงินกับเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์หนุ่มเอาไว้จำนวนหนึ่งจนกระทั่งเขามาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ตายไปและแน่นอนว่าหนี้สินทั้งหมดนั้นจึงตกเป็นของคุณหญิงกานดาผู้เป็นแม่ที่แทบจะล้มทั้งยืนยามเมื่อได้เห็นหลักฐานทั้งหมดที่เกี่ยวกับหนี้สินจำนวนสี่ล้านบาทระหว่างสามีของนางและเจ้าหนี้หนุ่มเข้าในวันเผา ที่เพิ่งผ่านมาเมื่อไม่กี่วันก่อนนี้

ซึ่งนางและทุกคนภายในบ้านหลังนี้คงถูกไล่ออกไปจากบ้านแล้วหากนัยน์ตาคู่นั้นของลูเซียสไปเหลือบไปเห็นสุวิมล ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของนางเข้า ก่อนที่เขาจะหยิบยื่นข้อเสนอบางอย่างให้..

‘ผมยินดีให้คุณหญิงผลัดเรื่องการชำระหนี้สินไปก่อนหากคุณหญิงยอมให้ลูกสาวไปอยู่กับผมในฐานะนางบำเรอหนึ่งเดือน! ลองเอากลับไปคิดดูก่อนก็ได้นะครับ ผมเองก็เป็นผู้ชาย ไม่ผิดที่จะอยากได้สาวๆ สวยๆเช่นลูกสาวของคุณหญิงมานอนกกคลายเหงา ผมให้เวลาคุณหญิงแค่สามวันเท่านั้น คุณหญิงลองกลับเอาไปคิดดูให้ดีก็แล้วกันนะครับ อีกสามวันผมจะกลับมาที่นี่อีกเพื่อรับคำตอบ’

นั่นคือประโยคสุดท้ายที่ลูเซียส บาเนอร์ เจ้าพ่ออสังหาริมทรัพท์รายใหญ่อันดับต้นๆ ของประเทศ ฝากเอาไว้ให้คิดและติดสินใจ ก่อนที่เขาจะขอตัวกลับไปและปล่อยให้การตัดสินใจในเรื่องนี้เป็นของลูกหนี้ ซึ่งคุณหญิงกานดาเองก็จนปัญญาด้วยรู้ดีว่าสามีของนางนั้นแทบไม่ได้ทิ้งอะไรเอาไว้ให้กันเลยนอกจากบ้านหลังนี้กับหนี้สินจำนวนมหาศาล ที่นางต้องรับช่วงการชดใช้ต่อจากสามี