เมียบำเรอจอมบงการ

60.0K · ยังไม่จบ
พวงชมพู
29
บท
9.0K
ยอดวิว
7.0
การให้คะแนน

บทย่อ

“กล้าดียังไงเที่ยวไปให้ท่าไอ้สารวัตรนั่น!” ชรัสตอบคำถามอย่างตรงไปตรงมา สิ่งที่หล่อนทำลงไปในวันนี้มันหักหน้าเขาเป็นอย่างมาก เขาไม่ชอบให้เธอทำเรื่องพวกนี้ขณะที่ยังเป็นเมียเขาอยู่! “อินทำอย่างนั้นตอนไหนอย่างนั้นเหรอคะ” “อย่ามาเล่นลิ้นกับฉันองค์อิน! รู้ไหมว่าคนอื่นเขาจะมองยังไงกับสิ่งที่เธอทำ!!” คำถามนี้เขาน่าจะถามตัวเองมากกว่าถามเธอ “คงมองไม่ต่างกับที่เขามองพี่สองเวลาอยู่กับผู้หญิงอื่นที่ไม่ใช่ภรรยาตัวเองหรอกค่ะ แค่นี้ใช่ไหมคะที่อยากคุย อินเหนื่อย อยากพัก!” องค์อินตอบกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้ คิดเอาเองว่าที่เขาอ้างว่ายุ่งก็คงจะคลุกตัวอยู่กับคนรักผู้แสนดีคนนั้นถึงได้ละเลยต่อเธอ แต่ชรัสเองก็ไม่มีเวลามาอธิบายว่าวันนี้ทั้งวันเขายุ่งอยู่กับงานในไร่มากแค่ไหน ไม่ได้ไปใช้เวลาอยู่กับแพรวพราวอย่างที่เธอเข้าใจผิด “ไปทำอะไรมาล่ะถึงได้เหนื่อยหมดเรี่ยวหมดแรงขนาดนี้!!” คำถามที่ดังขึ้นตามหลังทำให้คนที่ตั้งใจจะเดินหนีชะงักไป ก่อนองค์อินจะหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับคนปากเสียอีกครั้ง จ้องมองเขาด้วยสายตาที่แปรเปลี่ยนไปซะจนอีกคนใจกระตุกเพราะไม่เคยถูกมองแบบนี้มาก่อน มันคือสายตาเย็นชาที่ยิ่งทำให้เขาโมโหเมื่อได้เห็น “ก็ทำไปหลายอย่างอยู่เหมือนกันนะคะ ถ้าให้อินสาธยายวันนี้ทั้งคืนคงบรรยายไม่หมด” ในเมื่อเขาอยากให้เธอเป็นผู้หญิงร่านรักเธอก็จะเป็น ให้มันรู้กันไปเลยว่าเธอจะเอาชนะเขาไม่ได้สักครั้งน่ะ “องค์อิน!!” “ใช่ค่ะองค์อิน! พี่สองควรท่องชื่อนี้เอาไว้ให้ขึ้นใจเพราะตอนนี้อินเป็นยิ่งกว่าทุกสิ่งของพี่สอง! แล้วก็ไม่ต้องห่วงไปหรอกนะคะว่าอินจะไปรักคนอื่น เพราะว่าทั้งใจอินยกให้คนใจร้ายบางคนไปแล้ว แต่มันก็ไม่แน่หรอกนะคะ ถ้าวันหนึ่งเขาคนนั้นใจร้ายกับอินมากๆ ไอ้ความรู้สึกที่ว่ารักมาก…ก็อาจเปลี่ยนเป็นเกลียดมากได้เหมือนกัน!!” สิ้นคำตอบที่ยืดยาวองค์อินก็อาศัยจังหวะที่อีกคนเผลอหมุนตัวเดินหนีเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว จนอีกคนที่เดินตามกันคว้าเธอเอาไว้ไม่ทัน

นิยายรักโรแมนติก

บทนำ

“ผมไม่แต่ง! คุณย่าจะมาบังคับให้ผมแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้!” เสียงโวยวายที่ดังสนั่นบ้านไม้ใจกลางบ้านไร่เรือนดาวส่งผลให้เหล่าบรรดาคนใช้นับสิบต่างก็พากันสะดุ้งไปตามๆ กัน จะมีก็แต่เจ้าของบ้านผู้เป็นใหญ่สุดที่ยกแก้วชาในมือขึ้นจิบเบาๆ อย่างใจเย็น ทำราวกับว่าไม่หยี่ระต่อคำปฏิเสธของหลานชายเลยสักนิดเดียว

“แกต้องแต่ง! ไม่อย่างนั้นฉันจะเล่นงานทุกคนที่แกรักให้ไม่เหลือแม้แต่ที่ซุกหัวนอน เริ่มจากใครดี แม่แพรวพราวนั่นเลยเป็นไง!”

“คุณย่า!”

“ฉันไม่เห็นว่าหนูองค์อินของฉันจะมีอะไรแย่ตรงไหน น้องเองก็รักแกมาตั้งนานนม อีกอย่าง…แกลืมคำสัญญาที่เคยให้ไว้กับแม่บัวตองแม่ของแกไปแล้วหรือไงตาสอง!” เมื่อเจอเข้ากับคำถามที่เกือบๆ จะลืมไปจากความทรงจำเข้าชรัส สุนธรวิทย์ หลานชายคนเดียวของคุณบุษบาเจ้าของไร่องุ่นขนาดใหญ่ที่สุดของเชียงรายก็ถึงกลับเงียบนิ่งไป มันพาลทำให้เขาคิดไปถึงคำสั่งเสียสุดท้ายของผู้เป็นมารดาขึ้นมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ คำสั่งเสียสุดท้ายของท่านที่เขาต้องตอบรับเอาไว้ก่อนที่ท่านจะสิ้นใจคาอ้อมกอดของเขาไปด้วยรอยยิ้มที่แสนจะอ่อนโยน รอยยิ้มที่มันทำให้คิดถึงทุกครั้งเมื่อละลึกถึงขึ้นมา

“แม่อยากให้สองแต่งงานกับคุณหนูองค์อินเมื่อน้องโตพอที่จะมีครอบครัวได้ สองสัญญากับแม่ได้ไหมว่าไม่ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้นเราจะไม่มีวันทอดทิ้งน้อง…นะสอง สัญญากับแม่สิ…”

เขารู้ดีว่าครอบครัวของเขาเป็นหนี้บุญคุณพ่อแม่ของผู้หญิงน่ารำคาญคนนั้นมากแค่ไหน เรื่องมันเกิดขึ้นเป็นเพราะพ่อกับแม่เธอที่เคยช่วยเหลือธุรกิจของบ้านเขาตอนที่เกือบๆ จะล้มละลายไป แต่ใครจะไปคิดว่าบุญคุณบ้าๆ นั่นมันจะมากเสียจนทำให้พวกผู้ใหญ่เห็นดีเห็นงามที่จะจับคู่เขากับหล่อน ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้าแบบนั้น

องค์อิน ผู้หญิงที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็น่ารำคาญในสายตาเขาไปหมด!