บทย่อ
จนกว่ารัก ร้างราใจ "คืนนี้ไม่ต้องรอ ฉันไม่มีอารมณ์" คำพูดห้วนๆ ที่ดังขึ้นมานั้น ทำเอาคนฟังรู้สึกสะอึกอยู่ในใจไม่น้อยทีเดียว จนเมื่อสำนึกได้ว่าเธอจะค่าก็ต่อเมื่อผู้เป็นสามีเกิดอารมณ์อย่างว่าเท่านั้น ต่างจากเวลาปกติ ที่เขามักจะมองเห็นเธอเป็นเพียงเศษฝุ่นที่ปลิวไปมาในบ้านรอวันถูกขจัดทิ้งเท่านั้น ซึ่งเรื่องทั้งหมดนี้เธอไม่โกรธหรือโทษใครนอกจากตัวเอง "ค่ะ" หญิงสาได้แค่รับคำเพียงสั้นๆ ไม่กล้ามีปากมีเสียงเหมือนทุกครั้ง เพราะสำนึกดีว่าเขาเป็นใครและตัวเองเป็นใคร "อีกไม่กี่เดือนฉันก็จะเป็นอิสระจากปลิงอย่างเธอแล้ว กินยาคุมอย่าให้ขาดล่ะ! ฉันไม่ต้องการให้เกิดปัญหายุ่งยากตามมาทีหลัง" คำว่า ปลิง ที่เขาใช้เรียกกันนั้นมันทำให้เจ็บดวงน้อยสั่นไหวได้ไม่ยากเย็นเลยสักนิด แต่จะทำอย่างไรได้นอกจากต้องก้มหน้ายอมรับความจริงต่อไป เพราะไม่ว่าเธอจะพยายามสักแค่ไหน เขาก็ไม่เคยมองเธอในแง่ดีเลยสักครั้ง สำหรับเขาแล้วเธอคงเป็นได้แค่ปลิงอย่างที่ว่าจริงๆ พรประดับใจ "เธอกับยัยเปรมตกลงอะไรกันเอาไว้ สำหรับเรื่องบ้าๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน!" คำถามที่มาพร้อมแรงกระชากของคนตรงหน้านั้น ส่งผลทำให้เนติมาได้แต่จ้องมองเขาทั้งน้ำตา ยอมรับว่าเธอตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้ต่างอะไรกับเขาเลยสักนิด แต่ทำไมเขาถึงได้ทำเหมือนกับว่าเธอคือคนผิด ทั้งๆ ที่ความจริงแล้ว เธอเองก็น่าจะเป็นเหยื่อไม่ต่างอะไรกับเขาเลย ความทรงจำล่าสุดคือเธอถูกเพื่อนคะยั้นคะยอให้ดื่มเป็นเพื่อน ก่อนสติจะดับวูบไปพร้อมๆ กับคำพูดของเพื่อนที่อาสาพยุงเธอขึ้นไปพักผ่อนยังห้องที่อีกฝ่ายจัดเตรียมเอาไว้ให้ เธอไม่รู้กระทั่งว่าห้องที่ว่านั้นคือห้องของเขา ไม่รู้อะไรเลยกระทั่งตอนนี้ "หนูไม่" "เธอจะบอกว่าเธอไม่รู้เรื่อง ทั้งๆ ที่เมื่อคืนเธอมานอนแก้ผ้ารอฉันอยู่บนเตียงเนี่ยนะ ไปหลอกเด็กเถอะ!" ชีวิตที่ผ่านมาเขาเจอคนแบบหล่อนมาก็มาก แต่ไม่เคยเจอคนที่โกหกได้หน้าซื่อตาใสขนาดนี้มาก่อน นั่นมันทำให้อดคิดไม่ได้จริงๆ ว่าเรื่องราวอันน่าเศร้าที่เกิดขึ้นในชีวิตของผู้หญิงคนนี้นั้นเป็นเรื่องจริงหรือแค่ละครฉากหนึ่งที่หล่อนสร้างขึ้นเพื่อเรียกร้องความสงสารจากคนอื่นๆ เท่านั้นกันแน่ นั่นต่างหากที่เขาต้องการจะรู้ให้ได้ และหากทุกสิ่งเป็นจริงอย่างที่คิด เขาคงปล่อยให้ลูกคบกับคนแบบนี้ต่อไปไม่ได้ ต่อให้หล่อนจะน่าสงสารแค่ไหนก็ช่าง
บทนำ
บทนำ
เรื่องของเรา
ภาพของเจ้าบ่าวที่กำลังเดินออกไปจากห้องหอทันที่ที่พิธีการต่างๆ สิ้นสุดลงนั้น ตกอยู่ในสายตาของปลายฝนตลอดเวลา แต่จะให้เธอทำอย่างไรได้ นอกจากมองดูเขาที่ค่อยๆ หายลับสายตาไป กระทั่งเมื่อประตูบานนั้นถูกปิดลง หญิงสาวถึงค่อยๆ ทิ้งตัวลงนั่ง พร้อมกับหยดน้ำตามากมายที่พร้อมใจกันไหลริน ทันทีที่สำนึกได้ว่าจากนี้ชีวิตของเธอในบ้านหลังนี้นั้นคงจะไม่ง่าย
“ที่ฉันยอมแต่งงานกับผู้หญิงหิวเงินอย่างเธอ ก็เพราะคำสั่งแม่ อย่าได้คิดฝันว่าตัวเองจะเข้ามาเป็นใหญ่ที่นี่ ครบหนึ่งปีเมื่อไหร่…รีบเซ็นใบหย่า แล้วไสหัวไปให้ไกลชีวิตฉันซะ ไม่อย่างนั้นฉันนี่แหละ จะทำให้เธอได้รู้สำนึกว่าการที่มีชีวิตอยู่อย่างตายทั้งเป็นมันมีรสชาตยังไง!” ถ้อยคำอันยาวเหยียดที่ ‘เขา’ทิ้งท้ายเอาไว้ ยังคงดังก้องอยู่ในใจจนกระทั่งนาทีนี้ และทั้งหมดที่เขาว่ามานั้น มันคือสิ่งที่ต้องเกิดขึ้นในระยะเวลาหนึ่งปีนับจากนี้
แค่เพียงหนึ่งปีเท่านั้น…
หนึ่งปีเท่านั้นที่เธอจะมีโอกาสได้อยู่ข้างกายเขาในฐานะภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายตามคำขอร้องของแม่เขา และเมื่อครบกำหนดที่ว่านั้นเมื่อไหร่ เธอจะต้องเซ็นใบหย่าให้เขาในทันที!
ความจริงแล้วที่เขายอมแต่งงานกับเธอตามคำขอร้องของคุณหญิงนั้น ก็เป็นเพราะท่านยื่นคำขาดมาให้ ซึ่งเธอและเขาจะหย่าขาดจากกันได้ก็ต่อเมื่อเวลาผ่านไปครบหนึ่งปีแล้วเท่านั้น หากเขาไม่ทำตามคำสั่ง ท่านจะไม่ยอมเข้ารับการรักษาเด็ดขาด
โรคร้ายที่ย่างกายเข้าสู่ชีวิต ทำให้ท่านอ่อนแรงลงเรื่อยๆ
การแต่งงานเกิดขึ้นภายในกฎเหล็กสาม ‘อย่า’ ซึ่งเธอต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดห้ามแหกกฎโดยเฉพาะในข้อสุดท้าย
อย่าท้อง
อย่าได้คิดยื้อเวลาเมื่อถึงวันที่ต้องหย่าขาดจากกันตามข้อตกลงที่เขาเป็นคนสร้างขึ้น และเธอต้องทำตามอย่างเคร่งครัด
และอย่าสุดท้าย…คืออย่าคิดรักคนอย่างเขาอย่างเด็ดขาด
แม้ว่ามันจะทุกข์ทรมานแสนสาหัสสักแค่ไหน เธอก็ต้องอดทนให้มาก เพราะว่าบุญคุณของคุณหญิงที่นอกจากท่านจะใช้หนี้แทนครอบครัวของเธอแล้วนั้น ท่านยังส่งเสียน้องๆ ของเธอให้ได้เรียนต่ออีกด้วย ซึ่งบุญคุณของท่านทำให้เธอยอมทำทุกอย่าง ยอมแม้จะรู้ดีว่าสุดท้ายแล้วเธอจะไม่ได้อะไรกลับมาเลยนอกจากความเจ็บปวด ซึ่งจะโทษใครได้นอกจากตัวเอง ที่ยอมทำทุกอย่างขอแค่ได้อยู่กับคนตรงหน้า แม้จะแค่เวลาสั้นๆ ก็ยอม
เธอรักจอมราช…
รักตั้งแต่ครั้งแรกที่พ่อพาแวะไปที่ที่ไร่ของเขาหลังเลิกเรียนนี่เป็นสิ่งเดียวที่แม้จะพยายามบอกตัวเองอย่าว่าได้คิดเพ้อฝันในสิ่งที่ไม่มีวันเป็นไปได้ แต่ใจเจ้ากรรมกลับไม่ยอมฟังคำสั่ง มันยังคงรักเขาด้วยความสัตย์ซื่อต่อไป ไม่รู้ด้วยว่าความลับนี้จะแตกเมื่อไหร่ และหากเขาได้ล่วงรู้ความลับนี้เข้า เธอนึกไม่ออกเลยจริงๆ ว่าสภาพของตัวเองจะเป็นยังไง และเขาจะโมโหกันแค่ไหน
ที่เธอกล้าฝ่าฝืนกฎเหล็กที่เขาสร้างขึ้น!

