ร้อยรัก ถักทอหัวใจ

41.0K · จบแล้ว
พวงชมพู
26
บท
8.0K
ยอดวิว
7.0
การให้คะแนน

บทย่อ

“แกคิดจะบอกเรื่องลูกกับฉันวันรับปริญญาลูกรึไง!” เอื้องทรายรู้และเตรียมใจมาบ้างกับพายุโกรธจากพ่อของลูก แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะโกรธกันได้ถึงขนาดนี้ ไม่รู้ด้วยว่าเธอควรจะเริ่มต้นอธิบายเรื่องไหนกับเขาก่อนดี “วิน แกฟังฉันก่อนนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจปิดบังแก แต่ที่ต้องทำก็พะ...” “นั่นลูกฉัน! แกทำแบบนี้กับฉะ…” “ฉันตั้งใจจะบอกเรื่องลูกในวันที่แกวิ่งหน้าตาตื่นมาบอกฉันว่าคุณป่านตอบตกลงจะแต่งงานกับแก!” ความจริงที่ได้รู้กลับกลายเป็นธเนศเสียเองที่พูดอะไรไม่ออก เขายังจำภาพของเอื้องทรายที่กอดเขาร้องไห้ปานจะขาดใจในวันนั้นที่ว่าได้ดี แต่เพราะมัวหลงดีใจมากไปเลยไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าเธอไม่ได้ร้องไห้เพราะดีใจที่เขาสมหวังกับอดีตคนรัก แต่มันคือความเสียใจ...ความเสียใจที่เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยจนกระทั่งวันนี้ที่ต้องมารับฟังมันจากปากของเธอเอง ความโกรธก่อนหน้าค่อยๆ หายไปอย่างช้าๆ ก่อนที่มันจะแปรเปลี่ยนเป็นความเสียใจในที่สุด “ทราย…” “เพราะฉันทำลายความสุขของแกไม่ลง! ฉันเลยตัดสินใจพาลูกไปจากที่นี่เพราะคิดว่ามันน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเราทุกคน ใช่ หนูดีเป็นลูกแก ฉันไม่คิดที่จะปิดบังแกในเรื่องนี้ แต่ก็ไม่ได้อยากเรียกร้องให้แกมารับผิดชอบเราสองคนแม่ลูก ฉันกับลูกอยู่กันได้ แกอย่าห่วงไปเลยวิน คนที่แกต้องห่วงคือคุณป่านไม่ใช่พวกฉัน” เอื้องทรายพูดรัวเร็ว ไม่อยากทำให้เขาหรือใครเข้าใจผิด ว่าการที่เธอหอบลูกกลับมาที่นี่เพื่อเรียกร้องอะไร เธอไม่ต้องการอะไรจากเขาหรือใครทั้งนั้น เหตุผลเดียวที่พาลูกกลับมาก็เพราะที่นี่คือบ้านของเธอ เธอมีสิทธิ์ที่จะพาลูกกลับมาอยู่ในที่ที่เป็นความทรงจำล้ำค่าของเธอ

นิยายรักโรแมนติก

บทนำ

ภายในงานแต่งงานที่ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ในไร่ทองตะวัน ไร่ทานตะวันขนาดใหญ่ที่พื้นที่รอบๆ ไร่นั้นกว้างใหญ่ไพศาลบ่งบอกถึงความมีอันจะกินของเจ้าของเป็นอย่างดี แขกนับร้อยชีวิตต่างถูกเชื้อเชิญมาร่วมแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาวที่ต่างก็มีสีหน้าเรียบเฉยไร้ซึ่งความสุขใดๆ ไม่ต่างกัน เพราะงานในวันนี้ไม่ได้เกิดมาจากความรักของทั้งคู่เลยสักนิด

“ยิ้มหน่อยสิคะคุณหนู วันนี้เป็นวันดีของคุณหนูนะคะ ยิ้มหน่อยเถอะค่ะ” นมบุษผู้ซึ่งรับหน้าที่เป็นญาติของฝั่งเจ้าสาวเอ่ยขึ้น แม้จะรู้ดีถึงต้นสายปลายเหตุ ถึงอย่างนั้นนี่ก็เป็นงานมงคล ทุกคนควรมีความสุขโดยเฉพาะเจ้าสาวที่ใครๆ ต่างพากันอิจฉาที่ได้แต่งงานกับทายาทพันล้านเพียงหนึ่งเดียวของไร่ แม้งานแต่งงานในครั้งนี้จะไม่ได้เกิดขึ้นเพราะความรักก็ตามที ถึงอย่างไรนางก็ยังอยากให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปอย่างสมบูรณ์

“จะให้ยิ้มยังไงไหวคะนม! นมดูหน้าเจ้าบ่าวของทรายสิคะ หน้างออย่างกับไม้หักศอก!” เอื้องทรายตอบกลับแม่นมของตัวเองก่อนจะชี้ให้อีกฝ่ายหันมองเจ้าบ่าวของเธอ เขาเองยังยิ้มไม่ออก นับประสาอะไรกับเธอ

“เดี๋ยวเถอะไอ้ทราย! คิดว่าฉันอยากแต่งงานกับแกนักรึไง!” ธเนศอดไม่ได้ที่จะโต้ตอบเจ้าสาวของตัวเองกลับไปก่อนจะจ้องอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง ทุกๆ คนในงานล้วนเห็นภาพเหล่านี้จนเกิดเป็นความเคยชิน เพราะถึงทั้งสองคนจะทะเลาะกันรุนแรงสักแค่ไหนก็เป็นแบบนั้นได้ไม่เคยข้ามวัน

เอื้องทรายคือเพื่อนรักเขา

คือผู้หญิงคนแรกและคนเดียวที่รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเขามากที่สุด ย่าของเขากับเธอเป็นเพื่อนรักกัน เลยทำให้เขากับยัยนี่มีโอกาสได้เจอกันบ่อยๆ ที่บ้านสวนของย่าประไพที่ตอนนี้เสียชีวิตไปแล้ว จนกระทั่งเมื่อเติบโตขึ้นถึงได้รู้ว่าสองย่าที่ตอนนี้แอบหนีไปเที่ยวเล่นบนสวรรค์ทิ้งจดหมายฉบับหนึ่งเอาไว้ให้ดูต่างหน้า โดยเนื้อความในนั้นระบุไว้อย่างชัดเจนถึงทุกๆ คำสั่งว่าให้เขากับยัยนี่แต่งงานกันทันทีที่เธออายุครบยี่สิบห้าปีเต็ม มันคือสิ่งที่ทำให้ตกใจเพราะพวกย่าๆ ไม่เคยพูดถึงมันเลยสักครั้ง

แน่นอนว่าที่ครอบครัวของเขามีกินมีใช้ถึงทุกวันนี้ได้ทั้งหมดก็เพราะย่า มันทำให้เขาไม่อาจปฏิเสธคำขอร้องที่ดูยังไงก็ไม่ต่างจากคำสั่งของท่านได้ จำต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่เขามองเธอเป็นเพื่อนมาโดยตลอดคนนี้ ส่วนเรื่องอื่นคงต้องรอให้พ้นวันบ้าๆ นี่ไปก่อนแล้วค่อยคุยกันให้เข้าใจก็ยังไม่สาย เขาเชื่อว่าเอื้องทรายเองคงกำลังมองหาทางออกอยู่เหมือนกัน

เขาไม่รักเธอ ส่วนตัวของเธอเองก็คงไม่ได้รักเขาในแบบคนรัก คนสองคนที่ไม่ได้รักกันจะให้มาอยู่ด้วยกันได้ยังไง เขาคนหนึ่งล่ะทำไม่ได้แน่