Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
“พูดอะไรกับพี่หน่อยสิอิง จะตบจะตีพี่ก็ได้ ขออย่างเดียวอย่าเงียบแบบนี้…พี่ใจจะขาด” ใจเขาจะขาดแล้วเธอเล่า เธอควรต้องรู้สึกอย่างไรเมื่อได้รู้ว่าเมื่อคืนสามีไปมีอะไรกับคนรักเก่า เธอต้องรู้สึกยังไง! “อะ…อิงไปได้แล้วใช่ไหมคะ” นานหลายนาทีทีเดียวกว่าอุรัสยาจะตัดสินใจเอ่ยถาม ในเมื่อเขาเลือกที่จะให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ เธอก็ควรต้องไป อย่างน้อยถ้าคนข้างกายเขาคือคนที่เขารัก เขาคงมีความสุข “ไม่นะอิง! พี่ไม่ยอมให้อิงไปไหนทั้งนั้น! พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องทุกอย่างมันเป็นแบบนี้พี่ไม่เคยคิดที่จะนอกใจอิงเลยสักครั้ง พี่” เขาไม่เคยคิด…แต่กลับทำทุกอย่างได้ให้เกิดขึ้นอย่างเลือดเย็น! “พี่ก้องไม่ผิดหรอกนะคะ อิงมาทีหลังอิงรู้ดี และอิงก็รับได้ทุกอย่าง แต่ถ้าจะให้อิงอยู่กันแบบสามคนผัวเมียอิงขอเป็นคนไปดีกว่า พี่ก้องเองก็รักคุณปัน อย่ารั้งอินเอาไว้ด้วยคำว่าสงสารอีกเลยนะคะ…ฮึก!” ก้องภพตกใจเป็นอย่างมาก ไม่รู้มาก่อนเลยว่าอุรัสยาจะรู้ถึงสาเหตุที่เขาไม่ยอมปล่อยให้เธอไป ยิ่งคิดว่าอีกฝ่ายจะต้องเจ็บปวดแค่ไหนเขาก็เจ็บ มันจริงที่เขาอาจจะรั้งเธอเอาไว้เพราะความสงสาร แต่นั่นมันก็เป็นแค่เสี้ยวเล็กๆ ของความรู้สึกเขาเท่านั้น ความรู้สึกส่วนใหญ่มันเป็นความผูกพันมากกว่า ตลอดระยะเวลาสามปีที่เธอเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตมันทำให้เขารู้สึกว่าเขาปล่อยเธอไปไม่ได้ ยังไงก็ปล่อยไปไม่ได้ ต่อให้เธอจะเป็นฝ่ายร้องขอสิ่งนั้นด้วยตัวเองเขาก็ไม่คิดปล่อย อุรัสยาเป็นเมียเขา เมียอย่างชอบธรรม เขาปล่อยเธอไปไม่ได้!! “อย่าทิ้งพี่เลยนะอิง พี่สัญญาว่าจะรีบจัดการเรื่องทุกอย่าง แต่ว่าพี่…ก็ต้องรับผิดชอบปัน” มันคือคำพูดที่เห็นแก่ตัวที่สุดเท่าที่ก้องภพเคยเอ่ยกับภรรยา ภาพของอีกฝ่ายที่สะอื้นไห้จนตัวโยนในตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับมีดสั้นนับพันๆเล่มที่พุงมาทิ่มแทงหัวใจของเขาเลยสักนิด! ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเขาเองที่เป็นคนผิด ผิดจนไม่รู้ว่าจะเริ่มแก้ไขปัญหาใหญ่ตรงหน้านี้อย่างไรดี อีกทั้งยังรู้สึกต่อภรรยาจนไม่กล้ามองหน้าเธอตรงๆ เพราะรู้ดีว่าคงไม่มีผู้หญิงคนไหนยอมรับเรื่องแบบนี้ได้ แม้แต่คนที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อเขามาโดยตลอดอย่างอุรัสยา!
บทนำ
เสียงเอะอะโวยวายที่ดังขึ้นจากชั้นล่างของบ้านทำให้ร่างบอบบางของหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งกำลังรอคอยการกลับมาของสามีอย่างใจจดใจจ่อต้องรีบเดินลงมาตามเสียง ภาพที่ได้เห็นมันก็ทำให้เธอต้องถอนหายใจออกมา ก่อนที่จะได้รับคำยืนยันจากบัวตองสาวใช้
“เมากลับมาอีกแล้วค่ะคุณอิง” อุรัสยาพยักหน้ารับก่อนจะจ้องมองร่างสูงโปร่งของสามีตัวเองที่กำลังถูกน้าผันและน้ายิ่ง คนสวนของบ้านพยุงเข้ามาด้านในอย่างทุลักทุเล ภาพเหล่านี้เธอมีโอกาสได้เห็นมันตั้งแต่วันแรก ที่เข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ในฐานะว่าที่ภรรยาของเขา
ก้องภพ นฤบดินทร์ ชายหนุ่มผู้ซึ่งไม่เคยลืมรักครั้งเก่าของเขา ที่ต้องพังด้วยน้ำมือของคุณหญิงประไพผู้เป็นย่าที่ตอนนี้เสียชีวิตไปแล้ว เพราะหนี้สินทางบ้านทำให้เธอต้องยอมแต่งงานกับเขาเพื่อปลดหนี้ให้ครอบครัว ขณะที่เขาเองก็ต้องยอมเลิกกับคนรักตามคำสั่งของผู้เป็นย่าที่ตอนนั้นป่วยหนักและต้องเข้าผ่าตัดด่วน คุณหญิงประไพทิ้งไพ่สุดท้าย บังคับให้เขาทำทุกอย่างไม่เช่นนั้นจะไม่ยอมรักษา ซึ่งเขาก็ทนเห็นผู้เป็นย่าตายไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้ ถึงได้ยอมทำตามที่ท่านขอ
คือแต่งงานกับเธอ ยอมบอกเลิกแฟนเก่าที่คบหากันมานาน
กระทั้งวันนี้เขาก็ยังรักและรอคอยการกลับมาของเธออยู่ แต่ก็ไม่รู้ทำไมเขาถึงไม่ยอมหย่ากับเธอ ทั้งๆ ที่ตอนนี้ก็สามารถทำได้แท้ๆ เพราะไม่มีคนที่คอยบงการชีวิตอย่างคุณหญิงประไพแล้ว ไม่รู้ว่าทำไม
อุรัสยาขอร้องให้น้าผันและน้ายิ่งพาตัวของสามีขึ้นมาที่ห้องนอนก่อนจะเอ่ยขอบคุณคนทั้งคู่ที่คอยเป็นธุระทำเช่นนี้ให้แทบจะทุกครั้งที่เขาเมาไม่ได้สติกลับมา เมื่อทุกคนออกไปจากห้องเธอจึงหมุนตัวหันกลับมาจัดการกับสามี เริ่มจากการถอดเสื้อผ้า ถอดถุงเท้าให้ก่อนจะเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เป็นอย่างสุดท้ายเหมือนที่ทำเป็นประจำอยู่ทุกครั้งเมื่ออีกคนกลับมาบ้าน ในสภาพที่สตินั้นไม่ครบถ้วน
“ปันครับผมขอโทษ คุณอย่าทิ้งผมไปเลยนะครับ” มือบางที่กำลังติดกระดุมชุดนอนตัวโปรดให้ถึงกลับชะงักค้างเมื่อเสียงของสามีดังขึ้นพร้อมกับมือของเธอที่ถูกเขากุมเอาไว้แน่นราวกับกลัวเธอหายไป
ช่างน่าเสียดายที่ทั้งหมดนี้มันคือการเข้าใจผิด ที่เขากุมมือเธอเอาไว้แน่นนั่นมันก็เป็นเพราะเขาคิดว่าเธอคือใครบางคนที่เขาไม่เคยลืม แม้เวลาจะผ่านมานานถึงสามปีแล้วก็ตามใจเขาก็ยังรักแค่เธออยู่
ไม่มีเลยช่องว่างเล็กๆ ที่จะพอให้ภรรยาที่เขาไม่เคยต้องการอย่างเธอพาตัวเองเข้าไปแทรกกลางได้แม้ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน…
ไม่มีเลยจริงๆ