
มหายุทธ์ สะท้านภพ
หลัวซิว ชายหนุ่มกำพืดต่ำต้อย มีพรสวรรค์ปานกลาง กลับเกิดปรากฏการณ์ก่อรวมแหล่งกำเนิดกฏแห่งความเป็นความตายกลายเป็นของล้ำค่า จากนี้ต่อไปกายแฝงหลักธรรมการเวียนว่ายตายเกิดเทวสถานของโลกา ควบคุมวงล้อแห่งวัฏจักร กำเนิดอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ขั้นสูงสุด กลายเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ในยุคสมัย ฐานะสูงส่งทระนงตนชั่วกัปชั่วกัลป์ ชายหนุ่มที่มีฐานะยากจนข้นแค้น ได้รับลูกแก้วความเป็นความตายซึ่งเป็นของล้ำค่าต้นตำรับเม็ดหนึ่งมา บัดนี้ไป ผู้ครอบครองพลังวิเศษอย่างเขา จักสำเร็จวรยุทธ์ทั้งหลายแหล่ เย้ยฟ้าท้าดิน จุติตำแหน่งมหาเทพจอมยุทธ์!

เขยไม่เอาถ่าน ผู้เป็นอมตะ
เย่ฝาน หนุ่มเขยแต่งเข้าผู้ไร้ประโยชน์ แต่มาได้รับการสืบทอดคัมภีร์ไท้เก๊กและหยกชีวิตโดยบังเอิญ แต่นี้ไปชีวิตเขาก็เริ่มไม่เหมือนเดิม เขาใช้วิชาหมอเป็นฮีโร่พิทักษ์สาว ใช้วิทยายุทธต่อสู้กับศัตรู ไม่เพียงจัดการกับหมู่คนที่ดูถูกเหยียดหยามเขา ซ้ำยังได้หัวใจภรรยาตัวน้อยแสนสวยมาครอบครอง ยิ่งไปกว่านั้นยังสามารถยืนอยู่บนจุดยอดของโลก มีอำนาจเหนือกว่าทุกคน

ข้ามภพมาเป็นคุณชายเจ้าสำราญ ยอดวีรบุรุษในตำนาน
หนิงเฉินทะลุมิติมายังยุคสมัยที่ยังไม่เคยปรากฏในประวัติศาสตร์ เดิมคิดอยากทำเงินเยอะๆ เป็นเศรษฐีหนุ่มเจ้าสำราญผู้สุขสบาย มีภรรยาสามอนุสี่ ใช้ชีวิตที่เหลืออย่างสงบ......แต่ปรากฏว่าชื่อเสียงดันเป็นที่รู้จักขึ้นมา โด่งดังไปทั่วราชวงศ์ต้าเสวียน ชายหนุ่มยกดาบขี้น กำจัดขุนนางกบฏทรยศชาติ รักษาความปลอดภัยของประเทศ และความมั่งคงอนารยชน รบเหนือยันใต้ พอหันกลับมาเป็น‘วีรบุรุษยอดยศศักดิ์’ที่โด่งดังทั่วใต้หล้า

พลิกโฉมงามภรรยาอ้วนรวยวิชาของท่านโสวฝู่
พอลืมตาขึ้นกลายเป็นหญิงอ้วนที่ถูกขายมาล้างซวย เอาหัวชนกำแพงฆ่าตัวตาย คนแค้นหมาเกลียดไม่พอ ซ้ำยังต้องแบกชื่อเสียงเน่าๆที่ไปแย่งพี่เขยมาอีก โดนคนเหยียดหยามอย่างไร้ชิ้นดี เจียงยิ่งหลีอยากจะตายอีกสักครั้ง แต่พอเห็นหน้ารูปงามของสามี เธอก็มีแรงใจขึ้นมา เผชิญกับญาติใจร้าย อันธพาลไร้มนุษยธรรม มาแต่ละทีก็เอาซะให้น่วม เยียวยาให้กับแค้นที่ไม่เลิกราซะหน่อย ยัยอ้วนอัปลักษณ์เจียงยิ่งหลี สะบัดบ๊อบกลายเป็นแม่นางสวยสดงดงาม วิชาแพทย์เป็นหนึ่งวาสนาล้ำ กำลังจะเห็นจุดสูงสุดในชีวิต กลับมาพบว่าสามีรูปงามของตนนั้นเป็นคุณชายตระกูลร่ำรวย! เผชิญกับการตั้งคำถามของเหล่าผู้คน เจียงยิ่งหลีอยากจะสะบัดก้นหนีไปให้รู้แล้วรู้รอด ไม่คาดว่าสามีรูปงามที่ไม่เคยไยดีนางเลยดันมาดักรอที่ประตูเมือง:เลิกแล้วต่อกันไม่มีทางเสียหรอก นอกเสียจากจะตายจากกัน!

ร้อยแค้นอดีต ภพนี้ขอทวงคืน คุณหนูสวมรอย
หลี่ชิงลั่ว คุณหนูตัวจริงที่พลัดหลงเร่ร่อนอยู่นอกจวนแม่ทัพ พอถึงวันที่นางถูกตามหาตัวกลับจวนนั้น หลี่ชิงจู คุณหนูสวมรอย เขียนหนังสือลาตายไว้ จุดไฟเผาจบชีวิตตัวเองลง พี่ชายกล่าวว่า:เพราะเจ้าเลยคนเดียว!หากเจ้าไม่กลับมา จูเอ๋อร์ก็ไม่คิดสั้นเช่นนี้!" พ่อแม่มองดูสายตาของนาง ปนเปไปด้วยความลังเล ถึงขนาดเจ็บปวดเหลือทน หลี่ชิงลั่วถึงเข้าใจว่า พวกเขามาเสียใจทีหลังที่นางกลับมา ว่าที่สามีที่ผู้ใหญ่หมั้นหมายให้แต่ยังไม่เกิด:"หญิงอสรพิษที่บีบให้คนไปตาย ตลอดชั่วชีวิตข้าไม่มีวันแต่งงานกับเจ้า ไม่มีวันให้เจ้ามาเป็นเมียข้าเด็ดขาด!" คุณหนูสวมรอยกลายเป็นหญิงผู้งดงามในใจขิงครอบครัวไปแล้ว หลี่ชิงลั่วที่ทุกข์ทรมานและพยายามอย่างหนักเพื่อเอาใจพวกเขา สุดท้ายก็กลายเป็นได้แค่โคลนเลนไม่มีใครใยดี หลี่ชิงลั่วตัวแข็งตายอยู่ในบ้านเก่าทรุดข้างคอกม้าในค่ำคืนหิมะตกหนักอันแสนเหน็บหนาว และ คุณหนูสวมรอยก็กลับมาในเวลานี้พอดี ในช่วงเวลาที่ครอบครัวกำลังปิติยินดีอยู่นั้น ข่าวการตายของหลี่ชิงลั่วก็ส่งมาถึงเรือนหน้าพวกเขากลับเอ่ยว่า:"นางมาไม้นี้ด้วยรึ ทำมาเป็นแกล้งตาย จับซากมันโยนทิ้งให้หมากินประไร!" คราลืมตาขึ้น หลี่ชิงลั่วเกิดใหม่อีกครั้ง

แม่ทัพหญิงเกิดใหม่ ข้าทวงเกียรติทุกหยดเลือด
ผู้หญิงเช่นข้าปลอมตัวเป็นผู้ชาย รับใช้ทัพแทนบิดาเป็นเวลา 10 ปี และได้เกียรติยศทางทหารมากมาย หลังจากสงครามยุติลง ข้ากลัวเรื่องปลอมตัวเป็นผู้ชายจะถูกเปิดเผย จำใจต้องแกล้งตาย และคืนกลับเป็นบุตรสาวคนเดิมกลับไปพร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัวอีกครั้งที่เมืองหลวง ไม่คาดว่า ครอบครัวกลัวจะพลอยเดือดร้อนเพราะข้า เลยเลี้ยงลูกสาวคนใหม่มาแต่นานแล้ว พ่อกล่าวว่า:"เจ้าปลอมตัวเป็นชายไปเข้ากองทัพ เป็นความผิดที่ทำให้จักรพรรดิทรงโกรธ หากเรื่องนี้ถูกเปิดเผย จะทำให้ครอบครัวต้องตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิต" แม่กล่าวว่า:"ในฐานะลูกสาวคนโต ถ้าเป็นสิ่งที่ต้องทน ก็ต้องทน นี่เป็นชะตาที่เจ้าต้องเผชิญ" แม่กล่าวว่า:"หลายปีมานี้เป็นพี่หญิงที่คอยกตัญญูอยู่เคียงข้างรับใช้พ่อแม่มาโดยตลอด ท่านพี่ควรจะขอบคุณ" ข้าผ่านสงครามมาถึงสิบปี ร่างกายเต็มไปด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากการต่อสู้ แค่ต้องการความอบอุ่นจากครอบครัวเท่านั้น จักรพรรดิทรงทดแทนพระมหากรุณาธิคุณที่ข้าไม่ได้รับทั้งหมด ชดเชยให้กับครอบครัวของข้าแทน: บิดาถูกแต่งตั้งให้เป็นเวยกั๋วกง มารดาถูกโปรดเกล้าให้เป็นฮูหยินเก้ามิ่ง น้องสาวบุญธรรมได้รับพระราชทานอภิเษกสมรสกับรัชทายาท น้องชายกลายเป็นเทพแห่วสงครามที่ทุกคนชื่นชมและยกย่อง ส่วนข้ากลับไม่สามารถเผยตัวตนได้ มิฉะนั้นจะทำให้ครอบครัวต้องเดือดร้อนถีงชีวิต แม้ข้าจะไม่แข่งขันหรือแย่งชิงอะไร แต่เมื่อให้น้องสาวบุญธรรมออกไปงานเลี้ยง หลังกลับมาน้องสาวก็ร้องไห้จนแทบขาดใจ "อ๋องหนิงที่กลับมาจากชายแดนกล่าวว่า ข้ากับพี่ชายหน้าไม่เหมือนกันเลย แม่ ข้ากลัว หากอ๋องหนิงเห็นพี่สาว..." มารดาหน้าซีดขาวทันทีด้วยความตกใจ วันนี้มารดาผู้นี้ได้แปรเปลี่ยนจากท่าทางเย็นชา บัดนี้ได้ยื่นแก้วสุรามาสู่ข้าฉลองวันกำเนิดอย่างอ่อนโยน ข้ารู้สึกซาบซึ้งใจ จึงดื่มมันจนหมดสิ้น" คราตื่นขึ้นกลับถูกพิษทำให้เป็นใบ้ ตัดนิ้วมือสิบนิ้ว และทำให้พลังทั้งหมดของข้าสิ้นสูญ พวกเขาใช้ความพยายามทั้งปวงเพื่อแย่งชิงเกียรติยศทางการทหารของข้า ทั้งหมดล้วนเพื่อเป็นลู่ทางให้กับุตรสาวบุญธรรม เกียรติยศที่ข้าแลกด้วยชีวิต กลับกลายเป็นเครื่องหมายแห่งความตาย! เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง ข้ากลับมาเกิดใหม่ในวันที่ตาบปลอมๆในเมืองหลวงนั้น......

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
เย่เฉินเป็นเขยแต่งเข้าบ้านหญิงที่ใครๆก็ดูถูกเหยียดหยาม แต่ไม่มีใครรู้ว่าฐานะแท้จริงของเขาเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลอันดับต้นๆ พวกที่เคยดูถูกเขาสุดท้ายก็ต้องคุกเข่าต่อหน้าเขาและเรียกเขาด้วยความเกรงกลัวว่าท่านชาย!

เกิดใหม่ครั้งนี้ ข้าขอเป็นฮองเฮามารร้ายสยบปฐพี
น่าหลันอวิ๋นฉือเพิ่งรู้ก่อนตายว่า สามีที่อ่อนโยนและหวานชื่นกับเธอ กำลังใช้นางเป็นเครื่องมือในการฆ่านางเอง เขาไปมีความสัมพันธ์กับพี่สะใภ้หม้ายลับหลัง และมีบุตรชายด้วยกัน ร่วมมือกันส่งเธอเข้าไปในซ่อง ทำให้นางทนกับความอัปยศอดสูจนตายไปในที่สุด จากนั้นก็แย่งชิงทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของเธอไปหมด แต่กลับมาร้องไห้บอกกับทุกคนว่าเขารักเธอสุดหัวใจ ยังทนได้อีกหรือ? น่าหลันอวิ๋นฉือแสดงตนอย่างแข็งกร้าว ในฐานะนักฆ่าทหารรับจ้างระดับท็อปของศตวรรษที่ 21 นางจะไม่มีวันทนต่อความอัปยศนี้เด็ดขาด ฉะนั้นการที่นางข้ามภพมา นางเลยทุบตีพี่สะใภ้หม้ายที่แสร้งทำเป็นคนดีอย่างกระหน่ำ บีบให้นางคุกเข่าขอขมา เปิดเผยตัวตนแท้จริงที่ปลอมสุดๆของสามี ทำลายอนาคตของเขาให้ย่อยยับ และทอดทิ้งเขาด้วยหนังสือหย่า ท้ายสุดน่าหลันอวิ๋นฉือนำทรัพย์สมบัติอันมหาศาล พร้อมทหารรับใช้เตรียมตัวไปใช้ชีวิตอย่างอิสระ ไม่คาดว่าจะมีประกาศพระราชโองการมาอย่างปุปปับ แต่งตั้งให้น่าหลันอวิ๋นฉือขึ้นครองตำแหน่งฮองเฮา อวิ๋นฉืออึ้งไป อะไรนะ? แต่งตั้งใคร? จนกระทั่งขบวนแต่งริ้วแดงสิบลี้เกิดขึ้น ทุกคนในราชสำนักทั้งขุนนางบุ๋นบู๊และทหารต่างคุกเข่าลงและกราบพูดพร้อมกันว่า "ฮองเฮาเหนียงเหนียงเสด็จฯ ยิ่งยืนนาน ยิ่งยืนนาน ยิ่งยิ่งยืนนาน!" ต่อมานางเห็นเหล่าบรรดาทหารรับใช้เปลี่ยนเป็นคนละคน สีหน้าเต็มไปด้วยความเอาใจตามหลังมา:"พระราชวังในว่างมานานแล้ว ข้าชื่นชมในตัวเจ้า ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงชั่วนิรันดร์" อวิ๋นฉือตกตะลึง ที่แท้เขาคือผู้ทรงอำนาจระดับสูงที่ซ่อนตัวอยู่ข้างกายนาง

ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
เพราะปัญหาของพี่ชายเธอจึงทะเลาะกับพ่ออย่างรุนแรงเป็นครั้งแรก ด้วยความน้อยใจจึงวิ่งออกจากบ้านมากลางดึกเพื่อจะไปหาเพื่อนสนิท ในตอนที่กำลังข้ามถนนมีรถยนต์ขับมาด้วยความเร็ว พุ่งเข้ามาหาเธอจะหลบก็ไม่ทันแล้ว ร่างของเธอจึงถูกชนอย่างแรงกระเด็นลอยไปหลายเมตร และเธอก็หมดลมหายใจจากอุบัติเหตุครั้งนี้ทันที เมื่อลืมตาอีกทีปรากฎว่าวิญญาณของเธอมาอยู่ในร่างของเด็กสาวอายุสิบสองปีที่ป่วยตาย แถมครอบครัวก็ลำบากแต่ทุกคนกลับรักใคร่กลมเกลียวกัน นี่สิครอบครัวที่เธอใฝ่ฝันในเมื่อเธอมาเกิดใหม่ในร่างนี้แล้ว จากนี้ไปเธอจะทำให้ทุกคนมีชีวิตที่ดีขึ้นให้ได้อย่างแน่นอน

พระชายาแกร่งค้ำปฐพี ใครหรือจะกล้าเหิมเกริม
อะไรกัน?เริ่มเรื่องย้อนเวลามาก็โดนแย่งงานแต่ง? หนานจาวเสวี่ยต่อให้จะต้องคลานออกมาจากโลงศพก็ต้องเอาคืนมาให้ได้! แต่ใครกล้าให้นางไหว้ฟ้าดินกับไก่ตัวผู้? ฆ่ามัน ตุ๋นซะเลย! จะประทานสนมชั้นสูงให้สามีนาง? เอาพวกมันโยนลงทะเลสาบให้หมด! แต่ละคนก็กราบกรานอ้อนวอน ไม่กล้าประจันหน้ากับหนานจาวเสวี่ยอีก คนต่างลือว่าหนานจาวเสวี่ยโหดเหี้ยมและทรงพลัง คนที่ถูกแย่งตัวมานั้นพูดอย่างยินดีว่า:นางแย่งงานแต่งก็เพราะรักข้า ตบตีพวกเจ้าก็เพื่อปกป้องข้า ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำ ล้วนเพื่อข้าทั้งนั้น พวกเจ้าด่านาง ก็แค่อิจฉาที่ข้าทีภรรยาที่ดีก็เท่านั้น! หนานจาวเสวี่ยยิ้มอย่างเยือกเย็น: เหอะ ผู้ชายช่างเก่งนักหนา รู้จักปกป้องศักดิ์ศรีของตัวเองเสียเหลือเกิน!

พลิกชีวิตชายาไร้ค่า อ๋องเทพสงคราม อย่าคิดเหิมเกริม
เซียวลิ่งเยว่ เป็นคุณหนูตระกูลเซียวที่ทั้งร้ายและโง่แห่งแคว้นเป่ยฉิน ผู้หลงใหลในตัวอ๋องอี้มาตลอด คิดแผนการต่างๆนานาๆเพื่อจะได้เป็นพระชายาของเขา แต่ดันมาตายอย่างอนาถกลางเกี้ยวเจ้าสาว เลือดเจิ่งนองไปทั่วถนน! พอลืมตาขึ้น ผู้สืบทอดหมอพิษสมัยปัจจุบันข้ามภพมา ใครๆต่างเหยียดหยามนาง รังแกนาง เยาะเย้ยนาง แม้แต่สามีของนางก็ยังอยากจะฆ่านางให้ตาย! ก็ดี ยังไงซะนางก็ไม่เคยสบกับความไม่เป็นธรรมแบบนี้ตลอด งั้นก็ให้ชื่อเสียงมันเน่าโฉ่แบบนี้ไปนั่นแหละ ผลักสามีเทพสงครามล้ม โยนหนังสือแล้วจากไปอย่างสง่า เซียวลิ่งเยว่แห่งแคว้นเป่ยฉินที่ทุกคนต่างเคารพยำเกรง ไม่เคยแพ้ให้กับสงครามใด โกรธเคืองเป็นอย่างยิ่ง:"ทหาร ต่อให้พลิกแผ่นดินก็ต้องจับตัวนางมาให้ได้!" ห้าปีต่อมา นางเปลี่ยนไปคนละคน ปกปิดตัวตนที่แท้จริงกลับเมืองหลวง พอเตรียมจะแก้แค้นที่ต้องชำระ ใครจะรู้ว่าจะไปตกอยู่ไนเงื้อมมือของอดีตสามีซะได้ วันถัดมา มีข่าวมาจากจวนอ๋อง ท่านอ๋องอี้กอดหมอนมาหน้าประตูห้องนอนพระชายาง้อนาง:"น้องนางของข้า ให้ข้าเข้าไปนอนด้วยกระไร" "ไปหาชายารองของท่านเถอะ!" อ๋องอี้หน้าถอดสี "ใครกันชายารอง?น้องจากชายาเอกของข้าแล้ว ข้าไม่เคยเข้าใกล้หญิงอื่น!"

พืชผักวิญญาณที่ข้าปลูก ทำให้ครอบครัวพ้นภัยอดอยาก
กวนหลัน ทหารหน่วยรบพิเศษ อายุ16ปี บังเอิญข้ามมิติไปยังโลกใหม่ กลายเป็นม่ายสาวที่เพิ่งสูญเสียสามีไป และต้องเป็นแม่เลี้ยงของเด็กสองคน! ยังไม่ทันปรับตัวเป็นแม่คน สงครามกำลังใกล้เข้ามา ทุกคนในหมู่บ้านต้องหนีภัย! ข้างหน้ามีสงครามที่กำลังไล่ล่า ผู้ลี้ภัยต่างแย่งกันชิงเสบียงอาหาร ข้างหลังยังมีญาติจอมร้ายกาจที่ตามอยู่ไม่เลิก กวนหลันมือซ้ายหิ้วมิติพกพาเสบียงรอดชีวิต มือขวาปกป้องลูกสองคน พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: "อยากจะรังแกเราสามแม่ลูกเหรอ? ก่อนอื่นต้องถามหมัดของข้าก่อน แล้วก็พ่อของเด็กๆ ที่กลับมาจากความตายอีกคน!"

สามีข้าคือองค์ชายจอมเสเพล
เมรีผู้จัดการสาวในวัย 30 ปีได้ตายแล้วมาเกิดใหม่ในร่างของคุณหนูใหญ่ตระกูลอวี้ ความฝันที่อยากใช้ชีวิตสุขสบายต้องจบลง เมื่อมีราชโองการสมรสพระราชทานให้แต่งงานกับองค์ชายสาม บุรุษที่ขึ้นชื่อว่าเป็นจอมเสเพล!

ซุปเปอร์ผู้ช่วยครองใจซีอีโอสาวสุดแซ่บ
เย่เทียนหลงผู้เป็นราชันย์นักรบที่ชื่อเสียงดังสนั่นไปทั่วโลกลาจากวงการยุทธภพ เขาหวังว่าจะได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขเสียที แต่ทว่า เรื่องลึกลับที่พัวพันกับยาลับของประเทศได้ปรากฏ เขาต้องจำยอมรับการเรียกตัว ครั้งนี้กลายเป็นผู้ช่วยซีอีโอ ปกป้องสาวงามผู้เย็นชา ทำลายล้างแผนร้ายของเหล่าศัตรู ข่าวที่เขากลับมาอย่างลับๆ ถูกเปิดเผยโดยบังเอิญ เกิดคลื่นโหมซัดสาดโกลาหลไปทั่วทั้งประเทศ หนี้บุญคุณแค้นพยาบาทกระหน่ำมาหาถึงที่ มิตรภาพ?ความรัก?แล้วยังมีแผนเล่ห์กลมาไม่เว้น เขาจะจัดการกับมันยังไงดี?

ชายาผู้มากพรสวรรค์ เป็นหนึ่งในบัลลังก์
ฉู่จิงกั๋วในฐานะผู้นำสูงสุดแพทย์ภาคสนามที่ทะลุมิติมา นางมีฝีมือในการผ่าตัด ทำการผ่าตัดคลอดด้วยตนเอง ราชาสงครามกลับเกลียดชังอย่างสุดขีด:“นังสัตว์ประหลาด!เทียบกับเหลียนเอ๋อไม่ถึงหนึ่งในสิบเลยด้วยซ้ำ!” ฉู่จิงกั๋วยกเท้าเข้าให้:“งั้นข้าก็สมหมายพวกเจ้า ขอให้พวกเจ้า น้องโสฯกับหมาวัด รักกันไปตราบฟ้าจะหาไม่!” นางอุ้มเด็กทารกและจากไปอย่างสง่า นับแต่นี้ไปข้าจะทำให้ใต้หล้าต้องสะเทือนกับความงามและความสามารถอันยิ่งยอด หมอมหัศจรรย์เป็นนางซะได้!เจ้าสัวหญิงวงการค้าอันดับหนึ่งเป็นนางซะได้!นางบรรเลงขิมผู้ลึกลับยังคงเป็นนาง!เทพสงครามหญิงยอดแกร่งก็ยังคงเป็นนางอีก! ราชาสงครามเสียดายสุดๆ:“กลับมาเถิด มาเป็นพระชายาของข้า” ฉู่จิงกั๋วแสยะยิ้ม:“ขออภัยด้วย ตอนนี้ข้าเป็นฮองเฮา!”พอสิ้นเสียง จักรพรรดิก็อุ้มเด็กน่ารักเยื้องกราย:“ยังไม่เคารพพี่สะใภ้เจ้าอีกรึ?”

ฝึกตนในนิมิต ตื่นมาเป็นยอดเซียนคงกระพัน
หลินไป๋เพิ่งเรียนจบมหาลัยหมาดๆ ประสบอุบัติเหตุรถคว่ำสลบไปสามปี เขาฝันว่าตัวเองทะลุมิติไปยังโลกสวรรค์ ฝึกบำเพ็ญตนพันปี ไม่เพียงกลายเป็นผู้ฝึกอันดับหนึ่งแห่งโลกสวรรค์ แถมยังสัมพันธ์เป็นสหายเต๋าของเทพธิดาทั้งเก้าแห่งโลกสวรรค์ทั้งหลาย ครั้นเคราะห์กรรมสวรรค์มาจุติ เขากับเทพธิดาทั้งเก้าโดนเคราะห์กรรมสวรรค์โจมตีทลาย จิตวิญญาณหลุดล่องลอยไป และเขาก็ตื่นขึ้นมาในโรงพยายาบาลครานี้ หลินไป๋ที่ฟื้นขึ้นมา รู้สึกประหลาดใจเมื่อพบว่าฉินเสวี่ยเหยาดาวมหาลัยและอัจฉริยะแห่งมหาวิทยาลัยเจียงเฉิง กลายเป็นแฟนสาวของเขาซะได้ แต่ที่เขาไม่รู้ก็คือ สหายเต๋าเทพธิดาทั้งเก้าของเขา ก็ตื่นมาพร้อมๆกัน เวลาเดียวกันของทุกมุมโลก......

เนรเทศไม่เป็นไร ข้าเกิดใหม่พร้อมคลังเสบียง!
ถูกเนรเทศ…!? เรื่องเล็ก! เพราะข้าเกิดใหม่พร้อมคลังเสบียงไร้ขอบเขต เซี่ยหยู่ หญิงสาวศตวรรษที่ 21 ทะลุมิติมาอยู่ในร่างขององค์หญิงที่ถูกฮ่องเต้โยนให้ไปอยู่ในดินแดนกันดารพร้อมกับองค์ชายตัวน้อย แต่ไม่เป็นไร ในมือของนางมีระบบคลังเสบียง มีให้กินให้แจกแบบไม่อั้น ของหายากทั่วแผ่นดิน รวมถึงคลังสมบัติของฮ่องเต้ นางจะกวาดเข้าคลังสมบัติให้เรียบ! ดินแดนกันดารหรือ? ฟื้นฟูใหม่ไม่ยาก รอหน่อยเถอะ...องค์หญิงผู้นี้จะสร้างอาณาจักรใหม่ให้ฮ่องเต้ตะลึงจนพูดไม่ออกเลย!

เกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าพร้อมมิติบ้านสวน
นางสาวเจ้าจอมลูกสาวสุดรักสุดหวงของพ่อกำนันจง ที่มีแววว่าจะโตมาเป็นคนสวยแล้วจะลำบาก พ่อกำนันจึงส่งลูกสาวไปเรียนต่อยมวย เทควันโด้ ยิงปืน ทุกอย่างที่ใช้ป้องกันตัวจากผู้ชายเมื่อต่อยตีเก่งแล้วใครหน้าไหนจะกล้าจีบ เธอเรียนเก่งได้รับเกียรตินิยมอันดับหนึ่งด้านการวิจัยเกษตรกรรม พ่อกำนันจงจึงแบ่งที่ดินให้ลูกสาวถึง 50 ไร่ เพื่อทำเป็นสวนเกษตรผสมผสานสำหรับทำการวิจัย แต่ใด ๆ ทุกสิ่งในโลกนี้ช่างไม่มีอะไรแน่นอน เจ้าจอมกับลูกน้องดันไปเห็นแก๊งค์ค้ายาเสพติด กำลังลักลอบส่งมอบสิ่งผิดกฎหมายที่ท้ายไร่ของเธอ แต่เท้าเจ้ากรรมกลับทำให้เจ้าจอมคนนี้ต้องลาโลก ทั้งที่ยังไม่ทันมีลูกเขยและหลานให้พ่อกำนันเลยสักคน “แกร็ก!!….” “เฮ้ยย!!” “ไอ้เจ๋งวิ่งสิวะรออะไรเดี๋ยวก็ได้กินลูกปืนแทนข้าวกันทั้งคู่หรอก” “อย่าโทษพวกกูเลยเพราะมึงมาเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นไปที่ชอบ ๆ เถอะนะคนสวย” “ปังงง!!” ‘ไปที่ชอบมันจะมีได้ยังไงในโลกวิญญาณ ถ้าไปได้ขอเป็นซี่รี่ย์จีนที่พระเอกโคตรหล่อ ทำตัวร้ายกับคนทั้งโลกและทำดีกับเธอแค่คนเดียวได้ไหมล่ะ’ ‘ได้ตามที่เจ้าต้องการสาวน้อย’

จุดสูงสุดของปรมาจารย์เซียนแห่งนคร
เฉินปู้ฝานถูกเลี้ยงดูโดยอาจารย์แม่ผู้โดดเด่นงามเลิศ ฝึกตนจนกลายเป็นเซียนเมื่ออายุสิบแปด และตามหาศิษย์พี่หญิงรูปงามทั้งหลาย เมืองที่เจริญคึกคักเต็มไปด้วยสีสัน เที่ยวสาวไม่ซ้ำกัน ทำเก่งวางมาดแบบไม่มีที่ติ เฉินปู้ฝานยืนอยู่บนจุดสูงสุดโดยไม่เคยตกลงมาเลยสักครั้ง......

เซี่ยชิงหลี ดรุณีเปลี่ยนชะตาพลิกอนาคต
หลายปีที่ใช้ชีวิตเป็นสายลับ หลังจากตายเซี่ยชิงหลีได้เข้าไปอยู่ในร่างหญิงใบ้ในยุคโบราณ ทั้งชีวิตไม่เคยได้อยู่ดีๆ หลังจากนี้เธอจะทำให้ครอบครัวใหม่มีแต่ความสุข เซี่ยชิงหลี สายลับที่แฝงตัวในนามหมอเถื่อนได้รับมอบหมายให้เจาะเอาข้อมูลลับของกลุ่มวิจัยมนุษย์ จากสถาบันวิจัยเถื่อน ทว่าเกิดการทรยศขึ้นภายในองค์กรทำให้สถานะตนเองถูกเปิดโปง การทรมานทุกรูปแบบได้เริ่มขึ้นเพื่อรีดเค้นเอาความลับ กว่าครึ่งปีที่ต้องทนทุกข์ทรมาน ทว่าฝ่ายศัตรูก็มิได้สิ่งใดจากปากของตน สองศูนย์แปด คือรหัสของเซี่ยชิงหลี พวกมันได้ไปเพียงเท่านั้น ทว่าต่อมาเธอได้ถูกส่งตัวไปยังห้องทดลองวิจัยเพื่อทดลองยาพิษ สามปีที่ติดอยู่ที่นั่นกว่าจะหลบหนีออกมาได้ ภายหลังจากส่งข้อมูลลับให้กับทางองค์กร ที่อยู่ของตนกลับถูกถล่มด้วยละเบิดนาปาล์มลูกใหญ่ เสียงสุดท้ายที่เซี่ยชิงหลีได้ยินคือคำบอกลาจากหัวหน้าครูฝึกของเธอ ตนถูกทิ้งแล้วสินะ... ********************************************* ม่านหมอกยามเช้าลอยอ้อยอิ่งอยู่เหนือพื้นดินและยอดไม้ ละอองน้ำค้างยัง เกาะพราวอยู่บนใบหญ้า เปล่งประกายระยิบระยับเมื่อกระทบกับแสงอาทิตย์ดวงน้อยที่กำลังคลี่แสงออก แม้รอบกายจะดูสวยงามจนมิอาจละสายตา ทว่า...ที่นี่คือที่ไหน! ดวงตาดำขลับสำรวจรอบกายอย่างระมัดระวังตามความเคยชินที่ฝึกเป็นประจำ ทำให้ร่างกายจดจำและกลายเป็นสัญชาตญาณ ไร้แผ่นดินที่แห้งแล้ง ไร้การต่อสู้ ไร้เสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว ไร้เสียงปืนและระเบิด ************************************************* ร่างบางพึมพำเสียงเบา สมองยังไม่ทันได้ประมวลผลว่าเหตุใดตนเองยังคงมีชีวิตอยู่ วินาทีต่อมากลับมีผู้หญิงคนหนึ่งพุ่งตัวเข้าหาอย่างรวดเร็วจนไม่อาจหลบได้ทัน เซี่ยชิงหลีตกอยู่ภายใต้อ้อมแขนของหญิงสาวแปลกหน้า ท่าทางที่ดูเป็นกังวลและซุ่มเสียงที่เหมือนกำลังตำหนิตนเองทำให้คนพูดไม่ออก ดวงตากลมโตจดจ้องใบหน้าของหญิงสาวผู้นั้นด้วยท่าทีงงงัน พลันเสียงอื้ออึงก็ดังขึ้นในหัวราวกับประทัดแตก ความเจ็บปวดบางอย่างกรีดแทงเข้าไปในส่วนลึกของประสาท เซี่ยชิงหลียกมือขึ้นกุมหัวของตนด้วยสีหน้าเจ็บปวด แต่แล้วเสียงนั้นก็หายไป ความโล่งสบายเกิดขึ้นในชั่วขณะ ในหัวราวกับถูกกระชากบางอย่างออกไป “....เจ้าได้ยินที่แม่พูดหรือไม่!! หลีเอ๋อ!! เกิดอะไรขึ้น ลูกไม่สบายหรือเจ็บตรงไหนบอกแม่มา” ฟังออกแล้ว!! ในที่สุดตนเองก็สามารถฟังผู้หญิงตรงหน้าเข้าใจ มหัศจรรย์จริงๆ “ชิ! คนก็หาเจอแล้วยังต้องร้องไห้คร่ำครวญอันใดอีก” จางซุนโหรวที่ตามขึ้นเขาในตอนเช้าเพื่อดูลาดเลาเอ่ยเหน็บแนม หญิงสาวหันขวับไปในทันที ความทรงจำหนึ่งพลันแล่นเข้ามาในหัว ทว่าครั้งนี้กลับต่างออกไปเพราะมันคือความทรงจำของคนอื่น และนั่นทำให้ร่างกายของเซี่ยชิงหลีทำไปตามสัญชาตญาณเดิม หญิงสาวพุ่งเข้าคว้าลำคอสตรีนางนั้นด้วยใบหน้าสงบนิ่ง ดวงตาเย็นชาจ้องมองไปยังนางราวกับกำลังมองคนตาย หลายปีที่ต้องคุกคลีอยู่กับความตาย ทำให้กลิ่นอายที่แผ่ออกมาดูน่าพลั่นพรึง บัดนี้เซี่ยชิงหลีรู้แน่ชัดแล้วว่าตนไม่ได้อยู่ที่โลกเดิมที่คุ้นเคย และร่างที่ตนมาอาศัยอยู่เจ้าของเดิมถูกสังหารอย่างโหดเหี้ยมจากคนในครอบครัว ชีวิตที่สองนี้ต้องมาอยู่ในยุคโบราณที่แสนแปลกประหลาด แต่นางก็สามารถยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็ว ทว่า...หากไม่แก้แค้นใจดวงนี้คงมิอาจสงบได้ หญิงสาวออกแรงอีกครั้งใบหน้าของคนที่ตกอยู่ภายใต้กรงเล็บของเธอ เริ่มบิดเบี้ยวเขียวคล้ำเพราะขาดอากาศหายใจ เซี่ยชิงหลีรู้ดีว่าหากออกแรงเพิ่มอีกเล็กน้อย คอเล็กๆ ที่แสนบอบบางคงจะหักอย่างง่ายดาย “หลี่เอ๋อ!! หยุดเดี๋ยวนี้!! ปล่อยป้าสะใภ้ของลูกเร็วเข้า!!” ราวกับได้รับคำสั่งจากผู้บัญชาการ หญิงสาวปล่อยมือโดยอัตโนมัติ แม้จะรู้สึกมึนงงในปฏิกิริยาของตนและเหมือนการควบคุมร่างกายนี้ช่างเป็นไปอย่างยากลำบาก เห็นทีในอนาคตต้องฝึกฝนให้ร่างกายนี้สามารถตามทันความเร็วที่เคยฝึกในชีวิตก่อน “แค่ก!! แค่ก!! แค่ก!!” หญิงผู้เคราะห์ร้ายรีบสูดอากาศเข้าปอดเพื่อให้ตนเองมีชีวิตอยู่ แม้จะถูกทำให้เกือบตายทว่าก็ยังไม่รู้สึกสลด นางชีนิ้วมายังเซี่ยชิงหลีด้วยท่าทางเอาเรื่อง หลังจากกลับมาเป็นปกติจึงร้องโวยวายด้วยสีหน้าเดือดดาล
