เล่ห์รักรอยมลทิน

ปัง!

“ว่าไงครับ! มีใครจะบอกผมได้บ้างว่าเรื่องบ้าๆ นี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง!” เสียงกัมนาทที่ดังขึ้นกึกก้องไปทั่วบ้านทำให้คุณวสุและคุณประทีปสามีหน้าเสีย ไม่กล้าพอที่จะบอกความจริงที่เกิดขึ้นให้แก่เขา ผู้ซึ่งเป็นเจ้าบ่าวทั้งยังเป็นบุตรชายของเจ้าหนี้รายใหญ่ของครอบครัว

“ใจเย็นๆ ก่อนนะจ๊ะตาเกื้อ แม่ว่าบางทีอาจมีเรื่องเข้าใจผิดกันก็ได้” นางวสุเอ่ยขึ้นเสียงแผ่ว ในใจนึกโกรธบุตรสาวจนนึกอยากจะตัดแม่ตัดลูกที่กล้าทำเรื่องเสื่อมเสีย ซ้ำตอนนี้ยังหนีออกจากบ้านไปกับผู้ชายที่นางเองก็ยังไม่รู้เลยว่ารสิกาไปชอบพอกับฝ่ายนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่

กว่าจะรู้เรื่องก็วันนี้…วันที่รสิกาหนีงานแต่งโดยทิ้งเพียงจดหมายเอาไว้ให้ดูต่างหน้า จุดหมายที่บอกให้รู้ว่าเธอไม่ต้องการแต่งงานกับเกื้อคุณ ที่ต้องทนเป็นแฟนกับเขาก็เพราะคิดว่ารักเขาแต่ความจริงแล้วไม่ใช่ เนื้อหาในนั้นเมื่อเจ้าบ่าวได้อ่านก็เอาแต่นิ่งเงียบ

ก่อนจะระเบิดอารมณ์ใส่พ่อแม่ฝ่ายหญิงอย่างไม่คิดไว้หน้ากัน

เกื้อคุณไม่เคยคิดเลยว่าผู้หญิงที่เขารักและหวังจะใช้ชีวิตคู่ด้วยจะกล้าหักหลังกันถึงเพียงนี้ เธอไม่เพียงแต่หนีไป ยังทิ้งงานแต่งงานที่ใกล้เข้ามาให้คนข้างหลังต้องมานั่งเครียดหาวิธีแก้ปัญหากัน

“เข้าใจผิดเหรอครับ! ตรงไหนครับที่มันทำให้ผมเข้าใจผิด!” ในเมื่อเนื้อหาในจดหมายมันก็เด่นชัดอยู่แล้ว อีกทั้งลายมือก็ไม่ใช่ของใครนอกจากเจ้าตัว ไม่มีทางที่เรื่องบ้าๆ พวกนี้มันจะเกิดขึ้นเพียงเพราะความเข้าใจผิด รสิกาหนีตามผู้ชายอื่นไปแล้วจริงๆ เธอหนีไปโดยทิ้งเพียงไอ้จดหมายบ้านี่ ให้เขาและพ่อกับแม่เธอได้ดูมันต่างหน้า

“เอาเป็นว่าพ่อต้องขอโทษแทนยัยภาด้วยนะตาเกื้อ ตอนนี้เรามาช่วยกันคิดดีกว่าว่าจะทำยังไงกับงานแต่งงานกันดี” คุณประทีปเอ่ยขึ้นพร้อมหันไปมองบุตรสาวคนเล็กที่กำลังเดินเข้ามาในบ้านพร้อมขนมเค้กจากร้านที่อีกฝ่ายมักจะติดมือเอากลับมาให้ทุกคนลองทาน

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอคะคุณพ่อ” ริ้วแพร เอ่ยถามบิดาเมื่อเห็นสีหน้าของท่านดูเคร่งเครียดผิดปกติ ไม่เพียงแต่พ่อของเธอเท่านั้น ไม่ว่าจะแม่เลี้ยง หรือเขาคนนั้นที่กำลังจะขึ้นแท่นมาเป็นพี่เขยของเธอก็ดูเครียดกันไปหมด มันยิ่งสร้างความสงสัยให้จนตัดสินใจเอ่ยถาม

“ไม่ใช่เรื่องของเด็ก! ขึ้นห้องไปยัยอิ๋ว!” คุณวสุตอบลูกเลี้ยงเสียงแข็ง ไม่มีเลยสักครั้งที่คิดจะพูดดีทำดีด้วยเพราะเกลียดชังริ้วแพรมาตั้งแต่วันแรกที่เห็น โชคดีหน่อยที่พ่อของนังเด็กนี่หลงนางจนแทบโงหัวไม่ขึ้น นางเลยมีสิทธิ์ชี้ขาดในหลายๆ เรื่องที่ทุกคนในบ้านไม่กล้าขัด

“ค่ะ คุณน้า”

หญิงสาวตอบรับเบาๆ ก่อนจะเดินเลี่ยงทำทีจะเดินขึ้นห้องตามคำสั่งของคนที่ตอนนี้มีอำนาจเหนือทุกๆ คนในบ้าน แต่ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวขาไปไหน เสียงเข้มของเขาคนนั้นก็ดังขึ้นเรียกเธอไว้เสียก่อน

“เดี๋ยว!” เกื้อคุณเอ่ยก่อนจะลุกขึ้นเดินตรงเข้าไปหาน้องสาวของคนรัก ผู้หญิงที่มีนัยน์ตาแสนเศร้า แถมยังชอบมองเขาอยู่บ่อยๆ