


นิยาย


รักไม่ลงเอย
สถานะคนรักต้องจบลงเมื่อเธอจำเป็นต้องปล่อยเขาไปเจอคนที่เหมาะสม ความรักของเธอกับเขาสิ้นสุดลงและไม่มีวันลงเอยกันได้


คนในความลับที่ไม่ถูกรัก
ความสัมพันธ์ที่ไม่มีสถานะ แสดงความเป็นเจ้าของไม่ได้ ไม่มีสิทธิ์หึงหวง เพราะรู้ว่าไม่เหมาะสมกับเขาจึงต้องอยู่อย่างเจียมตัว


ถ้าไม่รักก็ปล่อย
เธอคือผู้หญิงที่เขาจ้างมาเพื่ออุ้มบุญ เขาต้องการแค่ลูกไม่ได้ต้องการเธอ ไม่มีความรักในความสัมพันธ์นี้ หน้าที่ของเธอคือการมีลูกให้เขาเท่านั้น สุดท้ายแล้วคนที่เจ็บย่อมเป็นคนที่รักก่อนเสมอ “คุณเคยรักฉันบ้างไหมคะ” คำถามที่รู้คำตอบอยู่แก่ใจ แต่ก็ยังถามให้ช้ำใจ “...” คำตอบของเขาคือการเงียบ นั่นยิ่งตอกย้ำความเจ็บในใจของเธอ “เข้าใจแล้วค่ะ” “เธอจะไปจริงใช่ไหม” “ค่ะ ถึงยังไงฉันก็ให้ในสิ่งที่คุณต้องการไม่ได้อยู่ดี ขอโทษนะคะที่มีลูกให้คุณไม่ได้” หญิงสาวเงยหน้ามองคนตรงหน้าด้วยแววตาเศร้า “อืม ครบสัญญาของเราด้วยแล้วนี่” “ค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมานะคะ” “ฉันไปส่งไหม” “ไม่เป็นไรค่ะ ขอตัวนะคะ” จันฉายหันหลังให้คนที่เธอเผลอมีใจให้ แม้เขาจะไม่ได้รักเธอก็ตาม น้ำตาเม็ดใสไหลอาบแก้มช้าๆ เมื่อพ้นสายตาของเขา


แค่ของเล่นที่ถูกลืม
เพราะบุญคุณในอดีตทำให้ 'ปุริณ' ต้องหมั้นหมายกับคนที่ไม่ได้รักอย่าง 'นันรวี' แต่เขากลับผลักไสให้เธอเป็นแค่ของเล่นแก้เบื่อ ไม่เคยปฏิบัติกับเธอในฐานะคู่หมั้นแม้แต่ครั้งเดียว


เมื่อใจหมดแรงรั้ง
เธอรอคอยเขามาตลอดแม้จะไม่มีความหวัง เพราะรักมากจึงยอมทำได้ทุกอย่าง ถึงตอนสุดท้ายคนที่ต้องเจ็บปวดคือตัวเธอเอง


หลงกลรักคนใจร้าย
เธอต้องชดใช้ในสิ่งที่ไม่ได้ทำ ความเล่ห์เหลี่ยมของเขาทำให้เธอต้องจำยอมอยู่ในสถานะของคู่นอนเพื่อแลกกับความปลอดภัยของคนที่เธอรัก


ปรารถนารั้งรัก
เธอพยายามทุกอย่างเพื่อรั้งให้เขาอยู่ ส่วนเขาทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะไปจากเธอ การแต่งงานที่ไร้ซึ่งความรักก็ต้องลงเอยด้วยการหย่าร้างเป็นเรื่องธรรมดา


ความสัมพันธ์คล้องใจ
ในวันที่ความสัมพันธ์ต้องจบลง เธอคือคนที่ได้รับความเจ็บปวดที่สุดในครั้งนี้ เธอไม่ใช่คนที่ถูกรัก ไม่ได้เป็นคนที่ถูกเลือก และเป็นคนที่เขาเอ่ยปากไล่


ความสัมพันธ์ซ่อนรัก
เธอทำได้แค่ซ่อนความรู้สึกเอาไว้...ไม่มีสิทธิ์รัก และไม่มีสิทธิ์ครอบครอง


Make Love Secret รัก(ไม่)ลับ
ความรักที่ต้องหลบซ่อน สถานะที่ต้องปิดบัง ปัญหาที่ถาโถมเข้ามาทำให้ทั้งคู่ต้องแยกจากกันไป แต่แล้ววันหนึ่งโชคชะตาได้เล่นตลกกับพวกเขาทั้งสองคน "เราจบกันเถอะ ยังไงพวกเราก็ไปกันไม่รอดหรอก" "อะไรนะ? ทำไมพี่พูดแบบนี้ แล้วที่เราคบกันมามันไม่มีความหมายเลยหรือไง" "ฉันเหนื่อยแล้วที่ต้องคอยหลบๆ ซ่อนๆ หยุดกันตั้งแต่ตอนนี้เถอะนะ"


สถานะคนคั่นเวลา
การไม่ได้เป็นคนที่ถูกรักว่าเจ็บแล้ว แต่หากเป็นได้แค่ตัวสำรองคอยปลอบเวลาที่เขาเสียใจยิ่งเจ็บกว่า เธอไม่มีสิทธิ์ร้องขอให้เขาอยู่ต่อ ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรทั้งนั้น สถานะของเธอก็เป็นเพียง...คนคั่นเวลา


กลรักโซ่รัก
คุณแม่วัยใสที่ท้องตั้งแต่เรียนไม่จบเธอต้องทนฟังคำคนดูถูกมากมายแต่เธอเลือกจะเก็บลูกไว้แม้จะไม่รู้จักชื่อพ่อของลูกด้วยซ้ำ


เสน่หาเมียพลั้งรัก
รักที่มีคำว่าเพื่อนเป็นกำแพงให้ไม่สามารถปีนข้ามได้ และรักที่มีฐานะและความเหมาะที่ต่างกันราวฟ้ากับเหว เรื่องราวความรักที่ดูเหมือนจะไม่ลงรอย แต่กลับลงเอยได้อย่างไม่น่าเชื่อ


ร้ายรัก
อีกไม่นานเธอก็จะเรียนจบปริญญาแต่กลับต้องมรสุมลูกใหญ่ของชีวิตเสียก่อน ชีวิตเธอเหมือนคนโชคดีแต่ที่จริงไม่ใช่เลย


หัวใจขาดรัก
เธอรู้ว่าเขากำลังจะแต่งงานกับคนรักที่เหมาะสมกับเขา แต่เพราะเธอรักเขามากถึงได้ยอมเป็นคนในความลับโดยไม่บอกใคร เรื่องของเธอกับเขามีแค่เพื่อนสนิทของเขาเท่านั้นที่รู้


หวั่นใจพ่ายรัก
คชา เลิศพรรณนาราย (คราม) ผู้ชายยิ้มยากแต่มีคนเดียวที่ทำให้เขายิ้มได้แต่สุดท้ายรอยยิ้มของเขาก็ต้องหายไปอีกครั้ง เขาต้องเลิกกับเธอทั้งๆที่ยังรักเพียงเพราะเหตุผลของครอบครัว ชนิกา นาใจ (ชม) คนที่เป็นรอยยิ้มของเขาแต่เธอกับเขาไปกันไม่ได้ เขามีเหตุผลของเขาเธอก็มีเหตุผลของเธอเหมือนกัน เธอไม่อยากให้คนที่รักทั้งสองคนต้องเสียใจ


รอยร้าวกลางใจ
ความรักที่เป็นไปไม่ได้ต้องจบลง แต่วันหนึ่งเธอได้หวนมาเจอกับเขาอีกครั้ง การเจอกันครั้งนี้ไม่ได้เป็นเรื่องของคนสองคนอีกต่อไป เมื่อเธอกลับมาพร้อมกับลูกสาวที่เขาไม่เคยรู้ "ทำไมหนึ่งไม่เคยบอกพี่เรื่องลูก" "จะให้หนึ่งบอกได้ไง ตอนนั้นพวกเรายังเรียนไม่จบกันด้วยซ้ำ แม่พี่ก็ไม่ชอบหนึ่ง...หนึ่งไม่อยากเป็นคนทำลายอนาคตของพี่"


บุญคุณร้อนรัก
เธอคือในทุนที่พ่อของเขารับอุปการะดูแลมาจากบ้านเลี้ยงเด็กกำพร้าที่อเมริกา สร้อยแสงป็นคนไทยแต่ถูกพ่อแม่แท้ๆ ทิ้งไว้ที่อเมริกาเธอจึงเป็นเด็กกำพร้าอยู่ที่นั่นแต่โชคดีหน้าตาน่ารักของเธอดันไปถูกชะตากับเศรษฐีนักธุรกิจเจ้าของโรงพยาบาล


ไม่เคยถูกรัก
เธอต้องมาทำงานเป็นเลขาให้เขาเพื่อชดเชยสิ่งที่พี่สาวของเธอทำไว้กับเขา เธอต้องยอมเขาไปตลอดจนกว่าเขาจะพอใจ งานที่เธอทำไม่ใช่แค่เลขาแต่เป็นนางบำเรอให้กับเขาตลอดเวลาที่เขาต้องการ


ประธานคลั่งรัก
ประธานหนุ่มสุดหล่อผู้หวั่นใจให้เด็กสาวอายุห่างกันเป็นสิบปีเพียงแค่เจอกันชั่วพริบตาก็ทำให้ใจของเขาเต้นรัวได้


กรงสวาทนางบำเรอ
ภาสกร (ภาส) อายุ30ปี ในหัวของเขามีแต่เรื่องเงินและผู้หญิง ถ้าไม่ได้เงินก็ต้องได้ผู้หญิงมาไว้ในกรงที่เขาสร้างเอาไว้ เขามีหญิงสาวไว้ขัดดอกมากมายแต่เขาติดใจแค่เธอคนเดียว อมีนา (มีน) อายุ22ปี ชีวิตหลังเรียนจบของเธอกำลังจะไปได้สวย เธอกำลังจะได้เป็นแอร์โฮสเตสแบบที่ฝันเอาไว้แต่สุดท้ายความฝันของเธอก็ต้องถูกทำลายเพียงเพราะหนี้10ล้านที่เธอไม่ได้ก่อ


เพื่อนกัน(ห้าม)หวั่นใจ
หวาย (วีรา) สาวสวยสุดฮอต เธอมีความต้องการทางเพศสูง แต่ไม่อยากมีอะไรกับคนที่ไม่รู้จักจึงเลือกมีอะไรกับคนใกล้ตัวซึ่งคือ..เพื่อนสนิท สายฟ้า (สรัน) เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อของวีรา เขารู้ทุกอย่างที่เธอเป็นด้วยความที่เป็นเพื่อนกันมานานทำให้ใจของเขาไม่เคยมีให้ใครนอกจากเธอ แนน (นัทชา) สาวเปรี้ยวสุดมั่น เป็นเพื่อนในกลุ่มของวีรา เป็นคนคอยยุให้วีรากับสรันคบกัน เพราะรู้ว่าสรันแอบชอบวีราเลยอยากให้เพื่อนสมหวัง พีค (ภัคร)เขาแอบชอบเพื่อนตัวเองเช่นเดียวกับสรัน มีนิสัยนุ่มนิ่มเสียยิ่งกว่าผู้หญิงจนถูกมองว่าไม่ใช่ชายแท้ และเขาเองก็แกล้งเป็นเกย์เพื่อได้ใกล้ชิดกับนัท


พิศวาสหลงรักเด็กแสบ
จากเด็กแสบในวันวานกลายเป็นหญิงสาวสวยสะพรั่งผู้ชายจีบไม่เว้นแต่ละวันจนหนักใจไปถึงผู้เป็นพ่อที่หวงลูกสาวยิ่งกว่าไข่ในหิน ความรักของเธอต้องพบเจออุปสรรคเรื่องของอายุและยังต้องผ่านด่านผู้เป็นพ่อสุดหวงไปให้ได้ อาหลานที่ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันจะฝ่าฟันอุปสรรคครั้งนี้ไปได้หรือไม่... -เรื่องนี้เป็นภาคต่อรุ่นลูกจากเรื่อง นางบำเรอตัวแทน- สามารถอ่านแยกได้ค่ะ


กับดักร้าย..อุบายลวง
เขาคือคนเจ้าเล่ห์ที่ใช้อุบายล่อลวงให้เธอเข้ามาติดกับดักที่เขาวางไว้ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไม่ได้เริ่มต้นจากความรัก ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะความต้องการของเขา...แต่ทว่าเขากลับหลงใหลเธอจนไม่อาจปล่อยเธอไปได้ "ที่ถามเพราะคุณอยากรู้ หรือเพราะคุณหึงคะ" ไม่รู้อะไรดลใจให้เธอถามเขาแบบนั้น แม้จะรู้คำตอบจากปากเขาดีอยู่แล้ว "อย่าประเมินค่าตัวเองสูงนักสิวารี ฉันจะหึงเธอกับไอ้คูเปอร์ทำไม" วัลวารียิ้มเยาะสมเพชตัวเองน้อยๆ คิดไม่ผิดเลยว่าเขาต้องตอบเช่นนี้


เปลี่ยนรักชั่วคราว
ความสัมพันธ์คนรัก (ชั่วคราว) ได้เริ่มต้นขึ้น โดยที่เขาไม่เคยรู้เลยว่าเธอต้องเก็บความรู้สึกของตัวเองมากขนาดไหนเพื่อที่จะอยู่ใกล้เขา "คุณจำข้อตกลงของเราได้ไหมคะ" "...จำได้สิ" ชายหนุ่มนิ่งไปชั่วขณะก่อนจะตอบไม่เต็มเสียงนัก ข้อตกลงที่เขาเป็นคนคิดขึ้นมาถ้าเธอไม่พูดถึงเขาคงลืมมันไปแล้ว "ถ้าฉันคิดเกินเลยกับคุณ ข้อตกลงของเราเป็นอันสิ้นสุดทันที ใช่ไหมคะ" เสียงหวานย้ำเตือนทวนถามสิ่งที่เขาเคยบอกกับเธอเมื่อไม่นานมานี้ "ธาร..เธอจะพูดอะไรกันแน่?" อลันทำหน้าตึงเครียด เริ่มไม่สบอารมณ์กับท่าทีของเธอ "ฉันคิดว่าฉันรักคุณค่ะ"


เพราะใจห้ามมีรัก
เพราะความรักคือสิ่งน่ากลัว สุดท้ายสิ่งที่เธอกลัวก็ได้เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว แต่ความสัมพันธ์ของเธอกับเขาต้องอยู่ในสถานะที่ห้ามรัก "เราจะอยู่แบบนี้ต่อไปเหรอคะ" เสียงหวานเอ่ยถามคนตัวโตที่สวมกอดเธอจากด้านหลัง "ทำไมล่ะ เธอไม่ชอบเหรอ" "เปล่าค่ะ นิดแค่กลัวคนอื่นจะรู้เข้าค่ะ" "จะกลัวทำไม พวกเราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย" คำตอบของเขายิ่งตอกย้ำให้เธอปวดหนึบในใจ "นั่นสินะคะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันนี่เนอะ" เธอเน้นคำว่าไม่มีอะไรกันอีกครั้งเพื่อเตือนสติไม่ให้คิดไปไกล


เมื่อความรักเป็นความลับ
ความสัมพันธ์ถูกเปลี่ยนไปโดยไม่รู้ตัว จากคนที่เคยเกลียดกลายเป็นคนของหัวใจ..ความรู้สึกที่ทั้งคู่มีให้กันต้องถูกเก็บเป็นความลับ แต่ความลับไม่มีในโลก! "เสียงดังเกินไปแล้ว.." "แต่ตรงนี้มันเสี่ยงนะคะ..อ๊ะ!" "อย่าครางดังนักสิ..เดี๋ยวความลับแตกไม่รู้ด้วยนะ" อัคคีแกล้งกระซิบข้างหูเธอเบาๆ ด้วยน้ำเสียงแหบพร่า


ตัวแทนจำยอม
เธอมาเป็นนางบำเรอให้เขาในขณะที่ตัวจริงของเขายังไม่กลับ เพราะความเป็นลูกเมียน้อยทำให้เธอต้องจำนนกับสถานะนางบำเรอ "หมดหน้าที่ของแกแล้วต่อจากนี้อย่ายุ่งเกี่ยวกับคนของฉันอีก จำไว้!" "เราคงไม่ได้เจอกันอีก"


เจ้าสาวกลางคืน
เธอเป็นเพียงภรรยาในนามที่เขามาหาแค่ช่วงเวลาที่ต้องการ ความสัมพันธ์ของเธอกับเขาไม่มีวันลงรอยกันได้ด้วยดี บทรักแสนยาวนานผ่านพ้นไปราวกับคลื่นลูกใหญ่ซัดเข้าชายฝั่ง ชายหนุ่มลุกขึ้นแต่งตัวโดยไม่มีคำหวานหรือคำว่ารักหลังจบกิจกรรมแม้แต่คำเดียว "พอเสร็จก็ทิ้งฉันทุกทีเลยนะคะ" เสียงหวานเอ่ยเชิงประชดที่เขาไม่เคยนอนกอดเธอเลยสักครั้ง "เธอก็ต้องการแบบนี้อยู่แล้วไม่ใช่หรือไง" อาทิตย์ตอบอย่างไม่ไยดี เขาไม่เคยชอบผู้หญิงคนนี้เลยเพราะเธอทำให้ชีวิตของเขาพังไม่เป็นท่า "วันนี้อยู่กับฉันได้ไหมคะ" เป็นการอ้อนวอนที่รู้อยู่แล้วว่าไม่เคยได้ผล วาลินลุกขึ้นกอดเขาจากทางด้านหลังพร้อมกับซบหน้าที่แผ่นหลังของเขาซึมซับความอบอุ่น "ฝันไปเถอะ!" มือหนาแกะแขนที่โอบรอบตัวออกโดยไม่ได้ใส่ใจความรู้สึกของเธอเลยแม้แต่น้อย


เจ้าสาวร้อยเล่ห์รัก
คำสัญญาที่เขาไม่เคยจำส่วนเธอไม่เคยลืม เขากลับมาพร้อมกับความร้อยเล่ห์แสนกล คำพูดของเขาเปรียบเสมือนคำลวงที่หลอกให้เธอมีความหวัง "เมื่อไหร่พี่จะบอกเรื่องของเราให้ทุกคนรู้คะ" ที่เธอถามเพราะอยากรู้ว่าตอนนี้เธอยังมีหวังอยู่หรือเปล่า "ก็พี่บอกแล้วไงว่ายังไม่พร้อม" คริณตอบอย่างหน้านิ่งๆ เหมือนกับว่าเขามีคำตอบอยู่แค่อย่างเดียว "แล้วเมื่อไหร่จะพร้อมคะ นับอยากแต่งงานกับพี่นะคะ" สิ่งที่เธอพูดมีแต่ความจริงไม่เคยโกหก นับดาวรักคริณมาก จนวาดฝันถึงการแต่งงานของเธอกับเขามาตลอด "การแต่งงานมันสำคัญขนาดนั้นเลยหรือไง" "สำคัญสิคะ มันเป็นการเริ่มต้นของเรานะคะ นับอยากสร้างครอบครัวกับพี่ค่ะ" คำพูดพร้อมกับสายตาที่มุ่งมั่นของนับดาวทำให้คริณนิ่งไปชั่วขณะ "เอาไว้พี่พร้อมแล้วจะบอกนะ" เป็นอีกครั้งที่เขาพยายามบ่ายเบี่ยงไม่ยอมให้คำตอบที่มั่นคงกับเธอ "พี่รู้ไหมคะ ยิ่งนานวันพี่ทำให้นับดูเหมือนคนโง่ที่ทำได้แค่รอ" นับดาวรู้สึกเหมือนว่ามีแค่เธอที่พยายามอยู่ฝ่ายเดียว เธอได้แต่นึกน้อยใจที่ไม่เคยได้ยินคำว่ารักออกจากปากของเขาเลย


เจ้าสาวพันธสัญญา
เมื่อการแต่งงานไม่ใช่จุดจบของความรักแต่เป็นจุดเริ่มต้นการอยู่ด้วยกันของคู่รัก การแต่งงานของเธอกับเขาที่ไร้ซึ่งความรักจึงกลายเป็น 'พันธสัญญา' ที่รั้งไว้เพื่อรอวันหย่า "ฉันเซ็นในส่วนของฉันแล้ว เหลือในส่วนของคุณค่ะ" เพียงขวัญบอกเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉยไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมา "เธอจะหย่าจริงเหรอเพียงขวัญ" "ค่ะ ตามที่ตกลงกันไว้ไงคะ" "แต่นี่มันยังไม่ครบหนึ่งปี" ดนัทเริ่มยกข้ออ้างขึ้นมายังเหลืออีกตั้งหลายเดือน ทำไมเธอถึงรีบหย่ากับเขาเร็วนัก "อย่าฝืนอีกเลยค่ะ ฉันไม่อยากบังคับให้คุณต้องอยู่ด้วยเพราะพันธสัญญาอีกต่อไปค่ะ" หญิงสาวบอกเขาอย่างยิ้มๆ แต่นัยน์ตาเศร้าสร้อย ไม่ใช่เธอไม่เจ็บแต่เธอแค่ไม่อยากรั้งเขาไว้อีกแล้ว "แต่ว่าฉัน.." ชายหนุ่มยังคงตะลึงงันจนเถียงไม่ออก ได้แต่ทำอ้ำอึ้ง "คุณติดขัดอะไรหรือเปล่าคะ ถ้ากังวลว่าฉันจะร้องขออะไร ไม่ต้องห่วงนะคะ..ฉันไม่อยากได้อะไรค่ะ" สิ่งเดียวที่เธอต้องการคือ..ความรัก..แต่มันเป็นการขอที่มากเกินไป ซึ่งเธอรู้ว่าเขาไม่มีทางให้เธอได้


หนี้ใจมาเฟียไร้รัก
จากหนี้บุญคุณกลายเปลี่ยนเป็นหนี้หัวใจที่ใช้คืนอย่างไรก็ไม่มีวันหมด ทำให้เธอต้องอยู่ในสถานะที่ไร้ตัวตน ดวงอาทิตย์ที่ลาลับขอบฟ้าคือสัญญาณของการหมดวันและหมดเวลาของเธอด้วย หญิงสาวทอดสายตามองท้องฟ้าที่เริ่มมืดสลับกับประตูที่รอให้ใครบางคนเปิดเข้ามา "คุณแมทธิว.." เสียงหวานเรียกชื่อของชายที่เธอมอบใจให้เขาจนหมด ใบหน้าสวยเผยรอยยิ้มกว้างเมื่อได้เห็นเขา "เก็บของเสร็จแล้วใช่ไหม" ชายหนุ่มเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ใบหน้าหล่อคมไม่แสดงอารมณ์แต่อย่างใด "เก็บแล้วค่ะ" เอวาพยักหน้าน้อยๆ พลางมองกระเป๋าเสื้อผ้าที่อยู่มุมห้อง "พรุ่งนี้ฉันจะให้คนไปส่งที่สนามบิน" สิ่งที่เธอหวังคือการให้เขายื้อเธอเอาไว้ แต่จะเป็นไปได้อย่างไรในเมื่อเขาเป็นคนเอ่ยปากให้เธอไปเองและมันเป็นสิ่งที่เธอขอร้องเขา "ค่ะ" คนตัวเล็กเงยหน้าส่งยิ้มให้เขาอย่างมีความหวังอันน้อยนิด พรุ่งนี้เธอต้องไปจากเขาแล้วจริงๆ "ฉันคงไม่ได้ไปส่งเธอ" แมทธิวเอ่ยพร้อมกับเสหน้ามองทางอื่น "ไม่เป็นไรค่ะ" เอวายังคงส่งยิ้มให้เขาราวกับเธอไม่ได้เสียใจที่ต้องไปจากเขา แต่ที่จริงแล้วเธอแค่พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ "เธอรู้ใช่ไหมที่ฉันต้องทำแบบนี้เพราะอะไร" "รู้ค่ะ ฉันเข้าใจคุณนะคะ" เพราะเธอไม่ใช่คนที่ถูกเลือก ฐานะที่ต่างกันไม่มีวันเข้ากันได้


สะกิดหัวใจมาเฟียโหด
เมื่อคนรักจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับมาทำให้เขาต้องอยู่อย่างตายทั้งเป็น อนาคตที่สร้างไว้เพื่อเธอถูกลบล้างเป็นความเจ็บปวดจนในที่สุดเขาได้เจอกับหญิงสาวคนหนึ่ง..ที่ตั้งใจให้เป็นตัวแทนของคนที่จากไป บทรักสวาทแสนยาวนานจบลงด้วยความพอใจของคนตัวโตผิดกับแอนนาที่ยังคงนั่งหน้าซึมกลืนไม่เข้าคายไม่ออก อยากจะร้องไห้ก็ทำไม่ได้ "เป็นอะไร?" ชายหนุ่มเอ่ยถามคนที่นั่งกอดเข่าตัวเองอยู่บนเตียงไม่ยอมไปไหน "ปะ..เปล่าค่ะ" "วันนี้เธอแปลกไปนะ อย่างกับท่อนไม้" วาดิมทิ้งกายนั่งข้างเธอ เขาสังเกตเห็นความผิดปกติของเธอจนเขาเริ่มเอะใจ "ขอโทษนะคะ" แอนนาไม่กล้ามองหน้าเขา วันนี้เธอทำให้เขาไม่พอใจเธอรู้ตัวดี แต่ใครจะไปมีความสุขกับเซ็กซ์ที่เขาเรียกชื่อคนอื่นล่ะถึงจะรู้ว่าไม่ได้พิศวาสตัวเธอแต่เขาควรเห็นใจความรู้สึกของเธอบ้าง


อ้อนรักมาเฟียร้าย
ใครจะไปคิดว่าในวันที่แสนจะธรรมดาของเธอจะไปซวยเห็นเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นมา เธอต้องจับพลัดจับผลูไปอยู่กับเขาเพียงเพราะเขาไม่เชื่อคำพูดของเธอ "กรี๊ดดด!!" เสียงหวานกรี๊ดลั่นสุดเสียงเมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็เจอคนหน้าตาน่ากลัว หนวดเคราเฟิ้ม แถมด้วยใบหน้าที่โหดเหี้ยมกับสายตาที่มองต่ำลงมาเหมือนกับจะฆ่าเธอให้ตายเสียตอนนี้ "จับตัวไปถ้าไม่พูดความจริงก็ฆ่าได้เลย" เสียงเข้มสั่งลูกน้องด้านหลังให้ลากตัวเธอไปในขณะที่เธอมัวแต่ยืนนิ่งด้วยความตกตะลึง "ไม่! ปล่อยนะไอ้พวกคนเลว!!" อันดาทั้งดีดดิ้น ทั้งพยายามผลักทุกคนที่จะเข้ามาจับเธอ "ฤทธิ์เยอะนักนะ หลบไป!" เสียงเข้มเอ่ยสั่งลูกน้องก่อนจะก้าวเข้ามาประชิดตัวเธอ


ของเล่นคนรวย
อ้าย เด็กสาวบ้านนอกที่ถูกคนรวยรับมาเลี้ยงแต่เธอถูกเลี้ยงมาไม่ต่างจากคนรับใช้ เธอต้องคอยรองรับอารมณ์ลูกชายและลูกสาวของผู้อุปการะเธออยู่ตลอด และที่สำคัญเธอแอบรักคนที่เธอไม่อาจเอื้อมถึง เฉิงฟาหยาง นักธุรกิจลูกครึ่งไทย-จีน เจ้าของบริษัทรถยนต์ที่มียอดขายอันดับ1ของประเทศจีน เขาเป็นพวกชอบแก้ปัญหาด้วยการใช้เงินเพราะเขาเชื่อว่าเงินสามารถซื้อได้ทุกอย่างแม้กระทั่งความสุข