กรงสวาทนางบำเรอ

หญิงสาวหน้าตาสะสวยยืนยิ้มหวานให้กับกระจกที่สะท้อนเห็นตัวเอง ร่างบางในชุดเครื่องแบบของแอร์โฮสเตสที่สวยดั่งนางฟ้านางสวรรค์ยืนยิ้มมองตัวเองอย่างภาคภูมิใจแต่จู่ๆภาพในกระจกที่เธอกำลังส่องอยู่นั้นได้สะท้อนชายร่างใหญ่ที่กำลังถือเชือกสีดำทมิฬเดินมาใกล้เธอมากขึ้นเรื่อยๆ

พรึ่บบบ!!

"ฝันอีกแล้ว" หญิงสาวสะดุ้งตื่นจากฝัน เธอมักจะฝันแบบนี้อยู่บ่อยๆจนบางครั้งเธอถึงกับนอนไม่หลับเมื่อคิดว่าถ้าหลับไปแล้วจะต้องฝันถึงเรื่องน่ากลัวแบบนั้นอีก

"ทำไมชอบฝันแบบนี้อยู่เรื่อย" อมีนาบ่นกับตัวเองเบาๆ เธอเป็นเด็กจบใหม่ที่อยากจะทำงานที่ตัวเองฝันเอาไว้เธอตั้งใจเรียนภาษาเพื่อจะได้เป็นแอร์โฮสเตสเพื่อสานฝันวัยเด็กของเธอ อมีนาสมัครงานไปทางสายการบินที่เธออยากจะทำงานแล้วตอนนี้เธอได้แต่หวังให้ทางสายการบินติดต่อกลับมาหาเธอเพราะนั่นคือโอกาสที่เธอจะได้ทำตามฝันได้สำเร็จ

เช้าอันสดใสหญิงสาวลงจากห้องก็เห็นพี่ชายของตนเองกำลังนั่งดื่มกาแฟพร้อมกับดูข่าวอย่างสบายใจ พี่ชายของเธอเป็นพนักงานบริษัทเอกชนเงินเดือนก็พออยู่ได้ พ่อแม่ของเธอเสียไปตั้งแต่เธอยังเด็กเธอจึงอยู่กับพี่ชายแค่สองคน

"ตื่นแล้วเหรอมีน"

"ค่ะพี่มัส"

"พี่ซื้อโจ๊กไว้ให้แล้วอยู่ในครัวน่ะ" มนตรีบอกน้องสาวด้วยความหวังดี อมีนายิ้มให้ก่อนจะลุกไปเทโจ๊กหมูใส่ชามแล้วมานั่งกินที่โต๊ะโดยมีพี่ชายนั่งดูข่าวอยู่ข้างๆ

"เรื่องงานล่ะไปถึงไหนแล้ว"

"กำลังรอสายการบินติดต่อมาค่ะ" เธอไปสัมภาษณ์มาแล้วเมื่อสัปดาห์ก่อนเหลือแค่ทางสายการบินติดต่อมาเท่านั้น

"งั้นเหรอ" มนตรีมองน้องสาวอย่างชั่งใจเขาไม่กล้าที่จะขอความช่วยเหลือจากน้องเพราะเรื่องนี้มันค่อนข้างเป็นเรื่องใหญ่พอควร

"มีอะไรหรือเปล่าพี่มัส" อมีนาเห็นพี่ชายมองเธอเหมือนจะถามอะไรบางอย่างแต่ก็ได้แต่นั่งเงียบ

"เปล่าๆ"

"เห็นจ้องสะนานคิดว่าจะถามอะไร" มนตรีชั่งใจอีกครั้ง ใจหนึ่งก็อยากขอให้น้องช่วยแต่อีกใจก็ไม่อยากทำลายความฝันที่ใกล้จะเป็นจริงของน้อง

"มีน"

"ว่า?" หญิงสาวตักโจ๊กเข้าปากไปพลางดูข่าวไปพลางจึงไม่ได้มองหน้าพี่ชายตอนตอบ

"ช่วงนี้ยังว่างอยู่ใช่มั้ย"

"ก็ใช่นะ ทำไมล่ะพี่" เธอยังว่างงานอยู่เพราะรอสายการบินติดต่อมาเธอค่อนข้างมั่นใจมากๆว่ายังไงเธอก็ต้องได้เป็นแอร์โฮสเตสแน่นอน

"พี่มีเรื่องอยากให้ช่วยน่ะ"

"มีอะไรหรือเปล่า" อมีนาเห็นพี่ชายทำหน้าจริงจังจึงวางช้อนแล้วหันไปถามพี่ชาย

"ถ้าพี่บอกมีนห้ามโกรธพี่นะ"

"ค่ะ สัญญามีนจะไม่โกรธ" มนตรีทำหน้าชั่งใจ สีหน้ารู้สึกผิด

"พี่ติดหนี้อยู่10ล้าน"

"10ล้าน!! พี่มัสพี่ไปติดหนี้อะไรมากขนาดนั้น" หญิงสาวตกใจไม่คิดว่าพี่ชายจะมีหนี้ก้อนใหญ่ขนาดนี้ ลำพังแค่เงินเดือนของพี่ชายเธอก็ไม่ได้มากพอที่จะใช้หนี้ เงิน10ล้านบาทไม่ใช่น้อยๆเลย

"พี่ขอโทษ" มนตรีทำหน้ารู้สึกผิด เมื่อไม่นานมานี้ผีพนันเข้าสิงเขาทำให้เขาโลภจนต้องยืมเงินคนอื่นมาเล่นพนันแต่พอมารู้ตัวอีกทีมันก็สายไปแล้ว

"แล้วจะให้มีนช่วยยังไง" อมีนากินโจ๊กต่อไม่ลงเธอรู้สึกเครียดไม่รู้จะหาเงินจากไหนมาใช้คืนต่อให้ถูกรางวัลที่1ก็ได้แค่6ล้านและที่สำคัญเธอไม่เคยซื้อล็อตเตอรี่แม้แต่ใบเดียวคราวนี้จะเอาเงินจากไหนไปใช้หนี้ได้ล่ะ

"คือพี่อยากให้มีนไปทำงานกับคุณภาสน่ะ"

"คุณภาส?" หญิงสาวเลิกคิ้วถามเธอไม่คุ้นชื่อที่พี่ชายเอ่ยออกมาเลย

"เจ้าหนี้ของพี่เอง"

"แล้วทำงานอะไร?"

"ก็งานทั่วไปนั่นแหละเขาให้ทำอะไรก็ทำระหว่างที่พี่หาเงินมาใช้หนี้" มนตรีบอกกับน้องสาว อมีนาคิดหนักแล้วแอร์โฮสเตสชีวิตในฝันของเธอล่ะ

"พี่สัญญาจะรีบหาเงินมาให้คืนมีนจะได้ทำงานที่มีนรักอย่างแน่นอน" มนตรีให้คำมั่นกับน้องสาวเมื่อเห็นน้องสาวทำหน้าชั่งใจ

"ก็ได้ค่ะ" ด้วยความที่รักพี่ชายอมีนาจึงยอมตกลงเธอไม่รู้ว่างานที่ต้องทำคืออะไรแต่เธอเป็นคนไม่เกี่ยงงานอยู่แล้ว

"งั้นวันเสาร์นี้ไปหาคุณภาสกับพี่นะ"

"ค่ะ" เมื่อรับคำกับพี่ชายแล้วเธอมารู้สึกหนักใจทีหลัง ลางสังหรณ์ในใจของเธอมันบอกว่าการไปเจอเจ้าหนี้ของพี่ชายนั่นไม่ใช่เรื่องดีเลยแต่เธอก็ไม่อาจปฏิเสธได้เพราะรับปากไปแล้ว