ความสัมพันธ์ซ่อนรัก

งานวิวาห์ถูกจัดอย่างหรูหราให้สมฐานะของครอบครัวบ่าวสาว แขกเหรื่อในงานเต็มไปด้วยเหล่าผู้รากมากดีมีชาติตระกูล ทุกคนกำลังร่วมเฉลิมฉลองให้กับคู่บ่าวสาวที่ดูเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก

"เจ้าสาวสวยจังเลยนะคะ" เสียงหวานเอ่ยพร้อมมองไปทางหญิงสาวในชุดเจ้าสาวสีขาว รอยยิ้มสวยผุดขึ้นแต่ทว่าแววตากลับเศร้าหมองเสียเหลือเกิน

"ไม่เห็นจะสวยเลย เมสวยกว่าตั้งเยอะ"

"ไม่ต้องปลอบใจเมหรอกค่ะ เมทำใจไว้แล้วค่ะ" เธอบอกกับตัวเองซ้ำๆ ว่าจะไม่ร้องไห้ในงานมงคลของเขา

"เมยาวี!" เสียงทุ้มเอ่ยเรียกให้เธอหันหลังไปตามเสียงที่คุ้นเคย

"คุณภาค" เมยาวีหน้าเจื่อนลงเมื่อภคินเจอเธอเข้าแล้ว

"เธอมาที่นี่ทำไม"

"เมแค่..."

"เธอมากับผม เป็นแขกของผมคงไม่เป็นไรใช่ไหม" ภูมินทร์เอ่ยแทรกขึ้นเมื่อเห็นเมยาวีกำลังถูกกดดัน

"ทำไมถึงมากับแก?"

"ผมว่าพี่ควรเอาเวลาไปดูแลเจ้าสาวของตัวเองดีกว่านะ"

"เธอกับฉันต้องคุยกัน" ภคินชี้หน้าคาดโทษใส่เธอก่อนจะหันหลังเตรียมกลับไปหาเจ้าสาวของตนเอง

"คุณภาคคะ" เสียงหวานเอ่ยเรียกขัดไว้ก่อนที่เขาจะเดินจากเธอไปไกล

"อะไร"

"ยะ..ยินดีด้วยนะคะ" เธอมาที่นี่ก็เพื่อแสดงความยินดีและเพื่อตอกย้ำสถานะของตัวเองเท่านั้น รอยยิ้มสวยส่งมอบให้เขาอย่างจริงใจแม้จะพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ก็ตาม

ร่างสูงเดินจากเธอไปไกลราวกับนี่เป็นการร่ำลาครั้งสุดท้ายของเธอกับเขา เมยาวีไม่คาดหวังให้เขาเลือกเธอเพราะรู้สถานะของตัวเองมาโดยตลอด และเจ้าสาวที่ยืนข้างเขาก็ดูไร้ที่ติ ไม่มีตรงไหนบกพร่องเหมือนกับเธอเลย