

รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน

เทวิกาถูกบังคับแต่งงานซ้ำๆจนบ้านก็ไม่กล้ากลับ เพื่อที่จะใช้ชีวิตอย่างสงบ เช่าพี่ชายเพื่อนอย่างยศพัฒน์มาเป็นสามี นึกว่าเค้านั้นจะเป็นแค่ผู้ชายที่เกิดในครอบครัวธรรมดาๆ ใครจะรู้ว่าครอบครัวเค้าเป็นตระกูลร่ำรวยเชียว ......พันธะสัญญาของเทวิกาเป็นโมฆะ ยศพัฒน์:คุณภรรยา อย่างอแงสิครับ เด็กดี กลับบ้านกลับสามีเถอะ

ฟาเรนไฮต์คลั่งรัก

ผู้ชายที่เลวที่สุดและคลั่งรักมากที่สุด THE BAD BOY : ALWAYS MORE FUN Fahrenheit ฟาเรนไฮต์. - ผู้ชายสารเลวที่ไร้สามัญสำนึก - "สำหรับฉัน...ผู้หญิงอย่างเธอ" "ไม่มีค่าอะไรเลยนอกจาก เอา!" Nam Khing น้ำขิง - ผู้หญิงที่ยอมอดทนจนถึงวินาทีสุดท้าย - "ฆ่าฉันให้ตายเลยดีไหม?" "เพราะทุกวันนี้ที่เป็นอยู่" "มันก็ไม่ต่างจากตกนรกทั้งเป็นเลยสักนิด"


เด็กเลี้ยงเฮียมาเฟีย

“ทำไมต้องเป็นหนูคะ” “ก็เห็นเธอแล้วมันเสี้ยนปาก ถ้าจะให้พูดตรง ๆ ก็คือ ถูกใจตั้งแต่แรกพบ เห็นแล้วเงี่ยน เธอหน้าสวย หุ่นเอ็กซ์ ทั้ง ๆ ที่อายุเท่านี้ เห็นแล้วอยากเอาจนเอ็นแข็ง ยื่นข้อเสนอไปแล้วเธอกลับปฏิเสธ มันก็เลยยิ่งรู้สึกตื่นเต้น เหตุผลมีแค่นี้ ส่วนเธอจะยอมหรือไม่ก็แล้วแต่ ตัดสินใจเองฉันไม่บังคับอยู่แล้ว” หญิงสาวเงียบอยู่นาน นั่นเพราะเธอตกใจ เธอไม่เคยมีแฟนจึงไม่เคยมาก่อน ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่พูดจาตรงไปตรงมาแบบไม่อายปากและทำให้เธออายแทน เธออายจนพูดไม่ออก คำพูดของเขาจะเรียกว่าอะไรดีนะ ชมหรือกำลังบอร์ดี้ชาร์มมิ่งกันแน่ เขามองดูเธอด้วยสายตาหื่น ๆ โดยไม่ปิดบัง ดูไปดื่มไปเหมือนกำลังดูทีวีโดยมีเธอเล่นเป็นนางเอก หลังจากดื่มไปอีกหลายอึก สูบบุหรี่จนหมดมวนแล้วยืนขึ้น “โอ้เอ้เล่นตัวคิดจะเรียกเงินเพิ่มหรือไง รู้หรือเปล่าว่าหนี้น้องชายเธอเท่าไหร่ เกือบล้านเชียวนะ เงินจำนวนนี้สำหรับฉันมันแค่ขี้เล็บ แต่กับเธอที่มีแม่ป่วยติดเตียงก็คงไม่ใช่เรื่องเล็ก” เขาทำท่าจะเดินออกไป แต่ผักบุ้งขวางเขาเอาไว้ หลังจากใคร่ครวญอย่างหนัก เรื่องเกิดขึ้นไม่ทันให้ตั้งตัว พรุ่งนี้แล้วที่เธอต้องเคลียร์เงินให้น้อง แล้วเธอจะไปหาเงินล้านมาจากที่ไหนตอนตีสอง “ฉันยอมค่ะ เมื่อไหร่คะ ที่ฉันต้องทำ”

รักหวานอมเปรี้ยว

แต่งงานมา6ปี มายมินท์เป็นอย่างกับคนใช้ เสียความเป็นตัวเอง คำพูดของผู้ชาย ทำให้เธอกระจ่างในทันใด ส้มเปรี้ยว จะกลับมาแล้ว พรุ่งนี้เธอย้ายออกไป ได้ เราหย่ากัน มายมินท์จากไป กลับมาเจอกันอีกครั้ง เธออยู่ในอ้อมอกของชายอื่น สีหน้าของเปปเปอร์ดูมืดมนและกลัว เพิ่งหย่าไม่เท่าไหร่ ก็หาผู้ชายใหม่แล้วเหรอ นี่มันเรื่องของฉัน ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับประธานเปปเปอร์นะคะ ผู้หญิงยิ้มสวยราวกับดอกไม้

ONS Secret ดีลแลกรัก

"คุณคิดจริงๆ เหรอ ว่าแค่เอาผมบังหน้า ผมจะจำไม่ได้...คุณทิชา" เธออยากจะร้องไห้ออกมาตรงนี้เหลือเกิน ไม่เข้าใจว่าทำไมพระเจ้าถึงได้ใจร้ายกับเธอนัก ถึงขนาดส่งหนุ่มที่เธออยากหนีหน้าไปตลอดชีวิตให้เวียนกลับมาเจอกันตลอด ยิ่งเขาเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงมั่นอกมั่นใจขนาดนี้ หญิงสาวก็ไม่อาจหาข้อแก้ตัวอื่นได้อีกแล้ว นิ้วเรียวค่อยๆ เกลี่ยเส้นผมยุ่งเหยิงที่ปรกหน้าออก ก้มหน้านิ่งไม่กล้าสบสายตา ราวกับเด็กน้อยทำความผิดแล้วถูกคุณครูจับได้ "บอกผมซิ ว่าทำไม AE คนเก่งถึงได้โผล่มาเป็นเด็กนั่งดริงก์ในเลานจ์หรูได้" น้ำเสียงทุ้มยังคงราบเรียบ แต่เพราะเธอเอาแต่ก้มหน้าจึงไม่ได้ทันเห็นกระแสคลื่นริ้วแห่งความไม่พอใจปรากฏชัดบนสีหน้าหล่อเหลาของเขา ทิชายังคงพูดไม่ออก นั่งตัวแข็งค้างอยู่เช่นเดิม หัวใจเต้นโครมครามพยายามคิดหาทางออก แต่ทางไหนก็ดูไม่เข้าท่าเสียเลย ขณะที่กำลังตัดสินใจว่าควรจะพูดยังไงกับเขา เสียงสวรรค์ก็ดังขึ้นด้านหลัง "เอ่อ...คุณไทเปคะ พอดีน้องทิชาเขาไม่ได้รับงานอย่างว่านะคะ ถ้าคุณไทเปสนใจฝนว่า..." "ฉันเลือกคนนี้...เธอกลับไปทำหน้าที่ตัวเองได้แล้ว ไม่ต้องยุ่ง" หน้าของฝนเหลือเพียงสองนิ้วเมื่อถูกนัยน์ตาเหี้ยมเกรียมเย็นชาจ้องกลับ ขนในกายลุกวาบเสียวสันหลังขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ ทำได้เพียงกะพริบตาปริบๆ ให้รุ่นน้องสาวว่าไม่อาจช่วยเหลืออะไรได้จริงๆ ก่อนจะต้องรีบเดินกลับนั่งที่เดิม เมื่อไทเปยังคงแผ่ไอรังสีกดดันออกมาไม่เลิก "เอาละ...ตอบคำถามผม คุณมาทำอะไรที่นี่" แม้น้ำเสียงของไทเปจะดูเรียบนิ่งเป็นปกติ แต่ทิชาก็พอจะรับรู้ได้ถึงกระแสความไม่พอใจคุกรุ่นอัดมาในคำพูดนั้น "ขะ...ขอทิชา ลงไปนั่งดีๆ ได้ไหมคะ" "ถ้าไม่ตอบคำถาม ทั้งคืนก็นั่งอยู่ท่านี้ก็แล้วกัน" ไม่พูดเปล่า ร่างสูงถือวิสาสะโอบเอวคอดกิ่วของเธอจนร่างกายยั่วเย้าสัมผัสกับกายร้อนรุ่มของชายหนุ่มแนบแน่น ทำให้เธอต้องใช้มือน้อยค้ำยันหน้าอกแกร่งเพื่อรักษาระยะห่าง หัวใจเธอเต้นแรงแทบบ้า หากมันจะวายเสียตอนนี้ทิชาจะไม่แปลกใจเลย ภายในมันแตกตื่นลนลานไปหมด ดวงตากลมเอ่อรื้นด้วยหยาดน้ำตาจางๆ หลังจากทำอะไรไม่ถูก และอยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายแปลกหน้ายิ่งกว่าครั้งไหน "อธิบายมา..." หญิงสาวหมดทางเลือก เธอเม้มปากสูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่รวบรวมความกล้า ข่มอาการหวาดกลัวในจิตใจ ก่อนจะยอมเปิดปากอธิบายเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบให้เขาฟัง คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันครุ่นคิดตาม หลังจากปล่อยให้ทิชาหอบหายใจเหนื่อยบนตัก เมื่อเล่าทุกอย่างให้เขาฟังจนหมดสิ้น "..." "..." เธอเงียบ เขาก็เงียบ ต่างฝ่ายต่างไม่มีใครพูดอะไรออกมาสักคำ ทำหญิงสาวทนอึดอัดไม่ไหวจนต้องเป็นฝ่ายเอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมา "ทะ...ทิชาเล่าจบแล้ว...ขอลงไปนั่งดีๆ ได้หรือยังคะ" "นั่งนี่ก่อน ผมกำลังใช้ความคิด" ชายหนุ่มตอบกลับเสียงทุ้ม จ้องกลับเธอด้วยสายตาแปลกๆ ยากจะคาดเดาความหมาย ทำทิชาอดหวาดเสียว รู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ ขึ้นมาไม่ได้ แต่สิ่งที่ทำให้เธอขนลุกหนักกว่าเดิม นั่นคือมือหยาบลูบไล้แผ่วเบาไปตามช่วงเอวบางผ่านเนื้อผ้าบาง จู่ๆ มันก็วาบหวามเสียวแวบราวกับอยู่บนเครื่องรถไฟเหาะ ทำเธอต้องรีบเม้มปากเข้าหากันแน่ ข่มความรู้สึกแปลกๆ ที่ก่อตัวขึ้นภายในร่างกาย "คุณบอกว่าต้องการหาเงินเพื่อมาเคลียร์ปัญหาหนี้สิน และใช้จ่ายประจำวัน จนกว่าจะได้เงินเดือนในเดือนหน้าใช่ไหม" "ชะ...ใช่ค่ะ" "งั้นผมมีข้อเสนอ" "ขะ...ข้อเสนออะไรคะ?" ทิชาถามกลับเสียงสั่น ใจหนึ่งก็ยังคงหวาดระแวงแต่อีกด้านก็สนใจเช่นกัน อย่างที่ทราบว่าไทเปเป็นตัวแทนและคนสนิทของประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ ไม่แน่เขาอาจจะมีงานดีๆ เงินเดือนสูงให้เธอทำ แทนที่จะต้องมาฝืนทนรับมือกับพวกผู้ชายเจ้าชู้หัวงูนับร้อยที่จ้องจะลวนลามเธอทุกวินาที มุมปากหยักกระตุกยิ้มจางๆ เธอชะงักค้าง ตกตะลึงในทีแรก ก่อนจะรู้สึกว่าหัวใจตัวเองเต้นแรงกว่าเดิม มันไม่ใช่อาการแตกตื่นเหมือนปกติ แต่มันเป็นความเขินอายกับเสน่ห์เหลือล้นของหนุ่มหล่อเหลาที่ดูดีทุกกระเบียดนิ้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกใจเต้นกับความหล่อของผู้ชาย ใบหน้าชวนฝันคมเข้มค่อยๆ โน้มเข้ามาใกล้ สาวบนตักนิ่งค้างไปราวกับตกอยู่ในมนตร์สะกด ทำให้เธอไม่เบี่ยงตัวหนีเหมือนอย่างเคย ลมหายใจร้อนจ่อรดส่วนอ่อนไหวที่ใบหู เพียงแค่นั้นทิชาก็รู้สึกเหมือนร่างกายหมดแรงอ่อนระทวยไปเสียดื้อๆ เฝ้าจดจ่ออยู่กับคำพูดของชายหนุ่มด้วยอาการตื่นตัวสุดขีด "มาเป็นคู่นอนผมสิ" !!!

ข้ามเส้นมาเล่นเพื่อนจบ

"เราเป็นเพื่อนกันนะ...แถมไม่ได้รู้สึกชอบกันสักหน่อย" "แต่เราเอากันไปแล้ว คบกับกูก็ไม่ได้เสียหายตรงไหนนี่" กลีบปากบางเม้มหาเข้ากันครุ่นคิดตามคำพูด เธอกลัวว่าความสัมพันธ์ฉาบฉวยแบบนี้มันจะไม่ยั่งยืนเท่าความเป็นเพื่อนที่มีมาตลอดสิบห้าปี กลัวว่าพอเปลี่ยนสถานะไปแล้ววันหนึ่งเธอจะเสียเพื่อนสนิทคนเดียวไปตลอดกาล "ก็ไม่เอาอยู่ดีอะ" "เฮ้ออออ~ ทำไมดื้อจังวะ" "มึงแค่อยากรับผิดชอบเพราะกูเป็นเพื่อนไม่ใช่เหรอ...ถ้าเป็นคนอื่นมึงไม่สนใจความรู้สึกหรอก" "ก็รู้นี่ แล้วจะปฏิเสธทำไมอีก" ใบหน้าหล่อเหลาดูขัดเคืองใจที่ม่านฟ้าไม่ยอมตอบตกลง เนื่องจากเป็นเพื่อนกันมานานทำให้ทั้งคู่พอจะรู้ความคิดอีกฝ่ายได้ เพราะม่านฟ้าเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของเขา ก็อยากให้เกียรติ ไม่อยากทำตัวมักง่ายใส่เหมือนผู้หญิงทั่วไปจึงแสดงความรับผิดชอบ ซึ่งเธอไม่ต้องการแบบนี้ "ก็ให้มันจบแค่วันนี้พอ แล้วเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้เหรอ" "ไม่...กูอยากเอามึงอีก" "ไอ้เค!" ม่านฟ้าหน้าบึ้งเรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงดัง เมื่อคาเตอร์ยอมรับออกมาตรง ๆ แบบหน้าไม่อาย พร้อมใช้กำปั้นเล็ก ๆ ทุบเข้าที่อกกว้างด้วยความหงุดหงิด "จะเอาไง? อยากโดนกูเอาแบบไม่มีสถานะเหรอไง" "กูไม่ให้แล้วโว้ย!" เธอทั้งโกรธทั้งอายกับความหน้าด้านของเขา ใช้เรี่ยวแรงน้อยนิดดีดดิ้นพยายามดันตัวชายหนุ่มออกห่าง มุมปากหนากระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ เพียงแค่ออกแรงเบา ๆ ก็สามารถกดหญิงสาวในอ้อมแขนลงไปนอนราบกับโซฟาในท่าทางล่อแหลมได้แล้ว ม่านฟ้านอนหอบหายใจเหนื่อยอยู่คนเดียว ขณะที่ร่างสูงเปลี่ยนมาขึ้นคร่อมเธอเอาไว้ พร้อมยักคิ้วกวนอารมณ์ให้เธอขัดใจเล่น "มีแรงแค่นี้จะห้ามกูได้เหรอ" "ปล่อยเลย! ถ้ากูไม่ยอมแล้วมึงจะข่มขืนกูเหรอไง" "ม่าน~ กูไม่ต้องใช้กำลังหรอก มีวิธีอีกเยอะที่จะทำให้มึงเคลิ้มจนต้องยอม เหมือนในห้องน้ำนั่นไง" "..." กลีบปากแดงระเรื่อเม้มเข้าหากันแน่น ไม่อาจคิดหาคำมาตอบโต้ได้อีก ใบหน้าร้อนผ่าวยามคิดถึงเหตุการณ์ร้อนแรงวาบหวามที่เพิ่งเกิดขึ้น "หึ! มึงความรู้สึกไวแค่ไหน กระตุ้นนิดเดียวก็เตลิดแล้ว" "เค~ กูไม่เล่นนะ ปล่อยได้แล้ว" เธอเปลี่ยนมาอ้อนเขาเสียงอ่อนเมื่อหมดทางต่อกรกับความร้ายกาจของเพื่อนสนิท "กูก็ไม่ได้เล่น กูเอาจริง" "แต่..." "มึงรู้จักกูดีม่าน...อะไรที่กูอยากได้กูก็ต้องได้ และตอนนี้กูอยากได้มึง" พวงแก้มเธอร้อนผ่าวลามลงมาลงถึงหน้าท้อง มันวูบไหวปั่นป่วนประหลาดยามสบเข้ากับสายตาร้อนรุ่มของเขา อกซ้ายทำงานอย่างหนักเมื่อใบหน้าอยู่ห่างกันเพียงไม่กี่เซ็นต์ คาเตอร์กระตุกยิ้มร้ายพร้อมใช้ปลายจมูกโด่งมาสัมผัสปลายจมูกเธอแผ่วเบาหยอกล้อ "เมื่อกี้ก็รู้สึกดีมากไม่ใช่เหรอ อย่าปฏิเสธตัวเองเลย" น้ำเสียงทุ้มลึกเซ็กซี่กระซิบยั่วราวกับจะค่อย ๆ สะกดจิตเธอให้ยอมคล้อยตาม "แต่กูก็ไม่อยากคบมึงอยู่ดีอะ" คาเตอร์ขี้เบื่อและเจ้าชู้แค่ไหนเธอรู้ดีที่สุด เขาเปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าและไม่เคยจริงจังกับใคร ทำให้เธอไม่อยากจะเอาความสัมพันธ์ตลอดสิบห้าปีไปเสี่ยงบนเส้นด้ายแบบนั้น "กลัวอะไรม่าน มึงไม่มีใคร กูก็ไม่มีใคร เราไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย" "ไม่อยากเสียมึงไปอะ" ม่านฟ้ายอมรับออกมาตามตรง หันหน้าไปอีกทางเพื่อหลบสายตาคมกริบของคนด้านบน แต่ก็ถูกปลายนิ้วเรียวยาวช้อนใบหน้าให้หันกลับมาสบตาอีกครั้ง "ใครบอกว่าจะเสียกูไป มึงสำคัญกับกูที่สุด รู้ดีไม่ใช่เหรอ" น้ำเสียงนุ่มพร้อมถ้อยคำหวานและสายตาหนักแน่นสั่นคลอนความตั้งมั่นของเธอให้ค่อย ๆ ทลายลงมาทีละน้อย "แล้ว...ไม่ต้องคบกันไม่ได้เหรอ" "มึงโอเคไหมล่ะ ถ้าเราจะมีเซ็กซ์กันเฉย ๆ นึกว่าผู้หญิงเขาจะอยากได้สถานะกันซะอีก" "กูไม่รู้อะ" เธอไม่เคยมีแฟนหรือคบหากับใคร ระดับความรู้เรื่องความรักต่ำเตี้ยเรี่ยดินมาก จึงไม่รู้ว่าคนอื่นจะตัดสินใจแบบเธอไหม คาเตอร์บีบปลายจมูกของเธอด้วยความมันเขี้ยวปนเอ็นดู ซึ่งม่านฟ้าก็ปั้นหน้าบึ้งแล้วปัดมือหนาออก "มีอะไรยังคาใจอีกไหม" "ไม่บอกใครได้ไหม กูไม่อยากให้เพื่อนคนอื่นรู้" เธอไม่อยากให้คนอื่นต้องมากระอักกระอ่วนใจไปด้วย กับความสัมพันธ์แปลก ๆ นี้ "ตามใจมึงทุกอย่างเลยม่าน" "แล้วถ้าวันหนึ่ง...มึงเจอคนที่ชอบอะ" "ถ้าความรู้สึกเราทั้งคู่ยังไม่เปลี่ยนไป...วันหนึ่งมึงหรือกูจะมีแฟน เราก็แค่หยุดความสัมพันธ์นี้ แล้วก็กลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม" "กูกับมึงจะไม่เปลี่ยนไปใช่ไหม" เธอถามย้ำด้วยสีหน้าลังเล กลัวเหลือเกินว่ามันจะถลำลึกจนไม่อาจกลับมามองหน้ากันได้สนิทใจเหมือนที่ผ่านมา "กูไม่มีทางเปลี่ยน มึงจะเป็นเพื่อนที่กูรักที่สุดตลอดไป มึงนั่นแหละอย่าหลบหน้ากูเหมือนที่ผ่านมาอีก" "อืม"

ภรรยาในนาม

หญิงสาวต้องเป็นภรรยาในนามของเขาแบบเลี่ยงไม่ได้ เพราะชีวิตของเธอไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ พอเจอวิกฤต เธอก็ต้องได้ยอมรับตำแหน่งที่เขาเสนอให้มาแบบจำยอม

หัวใจเมียน้อย

เรื่อง...หัวใจเมียน้อย คำโปรย...บุญคุณครั้งแรก แลกด้วยพรหมจรรย์ บุญคุณครั้งที่สอง แลกด้วยหัวใจ แนะนำตัวละคร คาลอส เกลนดาลอร์ท (คุณคาร์) อายุ 39 ปี เขาเป็นนักลงทุนชาวต่างชาติ จำพวกธุรกิจอหังสาริมทรัพย์ เขาหล่อ รวย ผู้มีใบหน้าคมเข้ม ดวงตาสีฟ้าอ่อน รูปร่างสูงใหญ่ อายุ 39 ปี ละอองดาว (แป้งฝุ่น) อายุ 24 ปี นักเรียนทุนฝึกงานปีสุดท้าย เธอเป็นเด็กกำพร้า เธอเรียนเก่งจึงสอบชิงทุนเรียนแพทย์ได้สำเร็จ เธอสวย ตัวเล็ก ผิวขาว นิสัย อ่อนหวาน เจ้าน้ำตา อ่อนแอ ขี้อ้อน น่าทะนุถนอม @@@@@@ นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรักโรแมนติก มีดราม่าช่วงแรกๆ พระเอกอบอุ่นใจดี

วังวนร้อนรักจวนแม่ทัพใหญ่

ซุนหลีถูกจับมาเป็นเชลยสงครามพร้อมพี่ชายบุญธรรมที่นางแอบมีใจให้เขาและมารดา แต่ด้วยความงามของนางจึงทำให้ฮูหยินใหญ่ที่ไร้ทายาท ต้องการให้นางอุ้มท้องตั้งครรภ์แทนตนเองที่ไม่อาจมีบุตรได้ ซุนหลีจึงถูกฝึกฝนอย่างหนักให้เก่งกาจในเรื่องการทำให้บุรุษลุ่มหลง เพื่อที่จะเป็นอนุของท่านแม่ทัพผู้หนึ่งที่มีอายุคราวบิดา ทว่านางไม่เคยรู้มาก่อนว่า บุรุษที่นางคิดว่าเป็นคนแก่ จะทำให้นางบังเกิดความรู้สึกซาบซ่านและติดใจได้เพียงนี้ และที่นางไม่คาดคิดก็คือ เรื่องหาได้จบเพียงเท่านี้ เมื่อสุดท้ายแล้วความรักของนางจะกลายมาเป็นความลับของเราทั้ง 4 คนอย่างที่ไม่เคยคาดคิด เรื่องราวที่ต้องปกปิดเอาไว้ นั้นคือเรื่องสุดเร้าใจชวนให้ซ่านเสียวสยิว ระหว่างซุนหลี ฮูหยินใหญ่ ท่านแม่ทัพ และพี่ชายบุญธรรม! หมายเหตุนิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ เน้นฉาก NC มีแทบทุกตอน เหมาะกับสายแซ่บ และมีฉากบรรยายบท NC ที่มีมากกว่า 2 คน ดังนั้นหากไม่ใช่แนวกรุณาเลื่อนผ่านค่ะ

คำสั่งรักมาเฟียร้าย

"คุณอัลเฟรโด้ต้องหาโซเฟียให้เจอ ก่อนที่ ก่อนที่พวกมันจะ..." นางอันนาสะอื้นเล็กน้อย คิดถึงลูกสาวสุดที่รักซึ่งไม่รู้ว่าเวลานี้ไปอยู่ที่ไหน "ผมสัญญาว่าจะพาโซเฟียกลับมาให้เร็วที่สุด ส่วนเรื่องแต่งงาน..." "หนูขวัญ" หญิงวัยกลางคนหันมาหาครองขวัญ "คะ คุณแม่" ครองขวัญตกใจเมื่อได้ยินเสียงเรียก และยิ่งตกใจมากขึ้นเมื่อนางอันนาจับมือเธอให้เดินมาหาเขาแล้วพูดว่า "เป็นเจ้าสาวแทนโซเฟียได้ไหม" "คุณแม่" ครองขวัญอุทานด้วยความตกใจ ดวงตาคู่สวยเงยหน้าขึ้นสบตากคนที่กุมมือเธอไว้ คล้ายกับจะบอกให้เขาพูดคำว่าไม่ออกมา "เราควรรีบหาโซเฟียไม่ใช่มาคิดเรื่องการแต่งงาน" สาวน้อยยืนยันคำเดิมอย่างที่พูดแต่แรก แต่เมื่อเห็นดวงตาคู่คมนั้นเปล่งประกายแสดงความไม่พอใจออกมาก็ทำให้ต้องรีบหยุดพูดและก้มหน้าหนีทันที "การแต่งงานต้องเกิดขึ้น ต้องไม่มีใครรู้ว่าโซเฟียหายไป ถ้าไม่อยากนั้นทุกอย่างอาจจะเลวร้ายมากกว่านี้" น้ำเสียงหญิงวัยกลางคนสั่นสะอื้นเล็กน้อย "ช่วยเราสักครั้งได้ไหม" นางอันนาขอร้อง ช่วยเราในที่นี้ หมายถึงช่วยใครกันแน่ ชื่อเสียงของตระกูลเบลลูชชี่หรือว่า ความต้องการของหมอนั่น ครองขวัญไม่มีเวลาได้ตัดสินใจใดๆ ทั้งสิ้น เพราะอัลเฟรโด้สั่งให้ช่างแต่งหน้าและช่างทำผม จัดการเนรมิตรตัวเธอให้เป็นเจ้าสาวภายในเวลาสิบนาทีสุดท้ายที่เหลืออยู่ โดยมีคำพูดประโยคสุดท้ายที่ท่านประธานหนุ่มกระซิบที่ข้างหูให้ได้ยินกันเพียงสองคนก็คือ "ถ้ายังอยากเห็นหน้าเพื่อนเธออีกครั้งจงสวมชุดแต่งงานเข้าพิธีกับฉันเสีย ไม่อยากนั้นรับรองได้เลยว่าเธอจะไม่เห็นแม้แต่เศษเสื้อผ้าที่โซเฟียสวมใส่ เพราะฉันจะไม่ตามหาผู้หญิงที่ทิ้งงานแต่งงานหนีไปแน่ๆ"

ชะตารักข้ามมิติ

"พบเจอสามครามิแยกจาก" เราไม่มีทางรู้ได้เลยว่าคู่ชีวิตอยู่ที่ไหน เมื่อพบกันคราหนึ่งแล้ว ขอเจอเจ้าอีกได้หรือไม่ ถึงยามนั้นข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปอีกเป็นอันขาด ใครจะคิดล่ะว่าคำพูดเขามันจะทำให้ทุกอย่างวนมาอีก

Bet love mafai เดิมพันรักมาเฟีย

"ฉันจะบอกให้เธอรู้เอาไว้" เขากระซิบข้างหูของเธอด้วยท่าทางโรคจิต กระจกบานใหญ่ของตู้ส่องสะท้อนร่างของเธอและเขา ทำให้เห็นสายตาที่ซุกซ่อนความโหดร้ายเอาไว้ภายใน "ถ้าฉันเจอมัน ฉันฆ่ามันตายแน่" "ละ...แล้วทำไมน้องชายฉันถึงเดิมพันด้วยชีวิต" "เพราะมันไม่มีเงินเดิมพันไงล่ะ มันต้องการเงินเพิ่มสิบเท่า ถ้าฉันชนะฉันได้ชีวิตมัน แต่ถ้าเกิดว่ามันชนะมันได้เงินไป" “ฉันจะเชื่อคำพูดของนายได้ไง ว่าเป็นเรื่องจริง” “หน้าฉันมันเหมือนคนพูดเล่นหรือยังไง?”

โซ่หัวใจอสูร

“รู้ไหมว่า คืนนี้เธอต้องดูแลฉันแบบไหน” คำถามของเขาทำให้อารดารู้สึกประหม่า ยิ่งเมื่อพอลดึงเธอเข้ามาแนบชิดจนเกือบจะใกล้กับใบหน้าด้วยแล้ว ลมหายใจร้อนที่พัดผ่านแก้มสาวอย่างไม่ตั้งใจทำให้ร้อนวูบวาบไปทั้งร่าง “ดูแลให้คุณให้มีความสุข และอยากกลับมาที่นี่อีกค่ะ” อารดายืนยันคำเดิมที่พูดไว้ครั้งแรก “แล้วเธอจะทำอย่างไรให้ฉันมีความสุข และอยากกลับมาที่นี่อีกล่ะ” แน่นอนว่ามือไม้เขาเริ่มไม่อยู่สุข ปลายนิ้วลูบไล้ๆ เบาๆ สัมผัสผิวกายที่พ้นเสื้อผ้า สายตาที่จ้องมองมีความหมายและประกายแห่งปรารถนา มันทำให้อารดารู้สึกกลัวและประหม่ามากขึ้นไปอีก

บังคับรักมาเฟียไร้ใจ

จำเอาไว้ว่าผัวของเธอชื่อ “เหนือเมฆ” หลังจากนี้ ถ้าเธอไปอ่อยผู้ชายหน้าไหนอีก..ฉันเอาเธอตายแน่

ไร่รัก ลวงแค้น

เธอ นางแบบสาวแสนอาภัพ เขา เจ้าของไร่หนุ่มผู้ที่มีอดีตอันแสนเจ็บปวดไม่ต่างกัน แต่เขาจะมาลงทัณฑ์เธอ ขวัญ ขวัญข้าว นางแบบสาวชื่อดังเธอกำลังไปได้ดีกับเส้นทางชีวิตใหม่ แต่แล้วทุกอย่างมันกับพังไปเพราะเขา ชีวิตเธอดิ่งลงเหวครั้งแล้วครั้งเล่าไม่จบไม่สิ้น จนบางครั้งเธออยากที่จะตายไปให้มันรู้แล้วรู้รอด แต่ทว่ากลับทีอีกหนึ่งชีวิตบริสุทธิ์ที่ไม่รู้เรื่องราว เธอจึงจำเป็นต้องรักษาชีวิตตัวเองไว้เพื่อเขา วินท์ วายุ แม่ของเธอเป็นต้นเหตุต้องทำให้แม่เขาต้องตรอมใจตาย เธอในฐานะลูกต้องชดใช้!!! “เธอต้องชดใช้!!!” “ฮึก แค่นี้มันยังไม่สาแก่ใจคุณอีกหรอ ถ้าฉันตายคุณจะพอใจใช่ไหม” “ฮือ ตอบฉันมาสิ ฉันต้องตายไปเลยรึเปล่าคุณถึงจะพอใจ”

พระชายาตำหนักร้างรัก

ตวนอ๋องจำใจต้องแต่งกับข้า ข้ารู้ว่าเขาเกลียดข้า แต่ถึงขั้นต้องส่งบุรุษอื่นมาให้ข้าดูแลปรนนิบัติเลยหรือ... เพื่อความอยู่รอดเสวียนซือชิงจำต้องแต่งกับตวนอ๋องไร้ใจที่ชิงชังนางและบิดาหลังจากถูกทิ้งไว้ในตำหนักร้างนานสามปี วันหนึ่งเขากลับส่งบุรุษอื่นมาให้นางปรนนิบัติดูแล เรียกร้องให้ตอบแทนที่เขายอมแต่งกับบุตรสาวนักโทษประหาร ************ “เหตุใดเจ้าต้องทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยาก เจ้าควรยินดีที่ได้ดูแลข้า ตอบแทนบุญคุณตวนอ๋องที่อุตส่าห์ยอมแต่งกับเจ้าไม่ใช่หรือ” “หากเป็นคำสั่งของท่านอ๋องจริง ข้าจะไม่เอ่ยขัดเลยแม้เพียงครึ่งคำ แต่นี่ท่านเล่นบุกรุกเข้ามา คิดบังคับใจข้า โดยไม่มีหลักฐานอันใดพิสูจน์ได้เลยว่าทุกอย่างที่ท่านพูดมาเป็นเรื่องจริง” “ที่แท้เจ้าต้องการหลักฐาน เรื่องนั้นจัดการได้ไม่ยาก ส่วนเรื่องบังคับใจเจ้า... เสวียนซือชิง เจ้าคิดว่าบุรุษรูปงามเช่นข้า จำเป็นต้องใช้กำลังบังคับจิตใจสตรีใดให้ยินยอมด้วยหรือ” เสียงหัวเราะทุ้มต่ำดังลั่นตำหนักเยว่ฉี เสวียนซือชิงไม่แน่ใจว่าเขาเมาสุราหรือขบขันที่ถูกนางกล่าวหาว่าคิดบังคับใจ “แต่ท่านบังคับให้ข้าอาบน้ำให้” “เพราะข้าเหนื่อยเกินกว่าจะอาบน้ำด้วยตนเอง เอาเถิด ในเมื่อไม่เชื่อว่าเรื่องที่ข้าพูดเป็นความจริง คิดว่าอ้างเอาชื่อของตวนอ๋องมาข่มขู่กัน ข้าก็จะให้เจ้าครองตำแหน่งเจ้าของบ้านไปก่อน มีหลักฐานวันใดค่อยมาตกลงกันอีกที และหากเจ้าไม่อยากดูแลแขกเอง ก็จงไปเรียกสาวใช้มาปรนนิบัติ เติมน้ำให้ร้อนกว่านี้สักหน่อยก็ยังดี” เขาตำหนิเสียงแข็ง ก่อนเดินจากไปโดยไม่สนใจนางเลยสักนิด เสวียนซือชิงมองตามแผ่นหลังของเขา ความมืดมิดทำให้นางมองเห็นอันใดไม่ชัดนัก แต่พอแสงสว่างจากท้องฟ้าปรากฏขึ้นอีกครั้ง นางก็พลันกรีดร้องออกมาเบาๆ ไม่แน่ใจว่าตกใจเสียงและแสงที่เกิดจากภัยธรรมชาติ หรือเพราะช่วงเวลาสั้นๆ นางได้เห็นบั้นท้ายของบุรุษที่เดินกลับไปห้องอาบน้ำอย่างหน้าไม่อายที่สุด เขาเป็นใครกันแน่ เหตุใดจึงหยิ่งยโสยิ่งนัก!

อุ้มรักเพื่อนสนิท

เพราะความผิดพลาดเพียงค่ำคืนเดียวทำให้ทั้งสองต้องเลื่อนสถานะจากเพื่อนสนิทสู่คู่สามีภรรยา และพ่อแม่ของลูก

ข้ามภพสยบอ๋องร้าย

"เจ้ากล้าเข้าวังไปขอเสด็จพ่อหย่ากับข้าหรือไม่?" เหอะเจ้าอ๋องหลงตัวเอง "ได้ วันนี้ข้าจะหย่ากับท่านให้ได้" กลัวที่ไหนรู้จักข้าสตรียุคใหม่น้อยไปแล้ว "อยากหย่ากับข้าเพื่อไปอยู่ชายอื่นสินะฝันไปเถอะ.."

Destiny Love หลงกลรัก

ถึงนักอ่าน สวัสดีนักอ่านที่รักทุกท่านนะคะ แสงเทียนดีใจที่ได้กล่าวทักทายกันอีกครั้งแบบนี้ นิยายเรื่อง หลงกลรัก เป็นนิยายเล่มสุดท้ายใน SET Destiny Love ในชุดจะประกอบไปด้วย พี่ฉาย หลงทางรัก พี่เอก หลงบ่วงรัก และปิดจบสวย ๆ กับพี่จินในเล่มนี้นะคะ หลงกลรักเป็นนิยายดราม่า-โรแมนติก ขึ้นอย่างหงส์ลงก็ไม่ต้องพู๊ดดด พระเอกในเรื่องค่อนข้างปากชัดเจน คนมันแซ่บไม่ไหว เรียกได้ว่าตอนลงรายตอน คือนักอ่านสรรเสริญจนคนเขียนต้องอ่านข้าม 555555 พี่จินเขาเป็นประเภทปากร้าย ใจดี หนึ่งไม่เอา สองไม่เอา แต่พอชอบแล้วก็นั่นแหละงับ หอนนนนนน นางเอกเป็นคนเก่ง น่ารัก จะนุ่มก็ไม่นุ่ม จะนิ่มก็ไม่นิ่ม แต่พี่จินอยากเป็นผู้ชายนุ่ม ๆ ให้น้องวีนะครับ งื้ออออ นางเอกไม่ชอบพึ่งพาคนอื่น แต่ต้องมาพึ่งพาพระเอกซึ่งก็อยากจะบอกว่าน้องวีควรไปทำบุญต่อชะตาบ้างนะคะ 555555 เรื่องนี้อ่านได้เรื่อย ๆ จบสุขนิยม มีตอนพิเศษให้พอกรุบกริบ ชื่นใจ ยังไงทดลองอ่านก่อนได้นะคะ ขอบคุณทุกท่านที่ทั้งติดตามกันอยู่ตลอด และเพิ่งมาติดตาม แสงเทียนฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ น้อมรับทุกคำติ-ชม นิยายเรื่องนี้ติดโครงการบางอย่าง จึงทำให้ต้นฉบับออกมาถึง MEB ก็เดือนมิถุนายนแล้ว กราบขออภัยในความไม่สะดวก ขอให้ทุกคนมีความสุข สุขภาพแข็งแรงนะคะ โชคดีมีสุข แสงเทียน มิถุนายน 2566

เล่ห์เถื่อนเพลิงเสน่หา

เพราะหลานชายผิดหวังในความรักจนไม่อยากมีเมียอีก ธารจึงต้องหาผู้หญิงสักคนมาอุ้มท้อง เพื่อให้มีทายาทสืบสกุล แต่พ่อหลานชายตัวดีเกลียดผู้หญิงเข้าไส้ แล้วท่านจะทำอย่างไรดี