Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
นักเขียน
นิยาย
เด็กเลี้ยงของจันทร์ฉาย
258·ต้นอ้อ/ปั้นสิบจันทร์ฉายหม้ายสาวที่เพิ่งหย่าร้างกับสามี ถูกพี่ชายยุยงให้มีหนุ่มโฮตส์คชายเหงา เธอรู้ว่าสิ่งที่จะทำมันน่าอาย แต่จะให้ทำอย่างไร เมื่อเด็กหนุ่มนามว่าคชาภัทร หล่อเหลาร่างกายกำยำน่าขย้ำน่ากอด เขากำลังหาเงินเรียน ฐานะทางบ้านเดือดร้อนอย่างหนัก จันทร์ฉายหม้ายสาวผู้มีหัวใจเปลี่ยวเหงา เลยยื่นข้อเสนอให้เขามาปรนเปรอ เขาได้เงินเธอได้ความสุข วิน ๆ กันทั้งสองฝ่าย “พี่ขอสั่งให้นายจูบพี่เดี๋ยวนี้” “อ…อะไรนะครับ?” คชาภัทรมองหน้าจันทร์ฉาย เขาตามไม่ทันเลย ทุกอย่างรวดเร็วไปหมด “พี่สั่งให้นายจูบพี่เดี๋ยวนี้” “เอ่อ…ผมยังไม่เคยจูบใครเลย” คำพูดของชายหนุ่มทำจันทร์ฉายต้องขมวดคิ้ว เขาไม่เคยจูบใครอย่างนั้นเหรอ เธอไม่อยากจะเชื่อเลย แต่ท่าทางไก่อ่อนขนาดนี้ ดูท่าแล้วก็คงจะจริง “ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่จูบน้องช้างเอง” จันทร์ฉายยิ้มประคองใบหน้าหล่อเหลา แล้วประกบลิ้มฝีปากลงไป
พี่เขยร่านสวาท
11.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ“ใช้ปากกับมันสิฉันอยากน้ำแตกกับปากเล็ก ๆ ของเธอ”
รานใจในรอยลวง
474·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ“คะ…คุณพันไมล์ กระถินขอโทษค่ะ” หญิงสาวพูดตะกุกตะกัก ก้มหน้ามองมือตัวเอง จากคนที่เขารักมากที่สุด กลายเป็นคนที่เกลียดที่สุด เกลียดจนเขาไม่อยากจะญาติดีด้วย “แล้วมาที่นี่มีเรื่องอะไร?” “กระถินจะมาเจรจาเรื่องหนี้ค่ะ “เจรจาด้วยวิธีไหน บนเตียงหรือบนโต๊ะดี” พันไมล์เหยียดยิ้ม มองคนตรงหน้าอย่างสมเพช กว่าจะมายืนจุดนี้ กว่าจะมาถึงจุดที่ทำให้สองพ่อลูกจอมร้ายกาจตกต่ำได้ เขาต้องผ่านอะไรมามากมาย “คุณพันไมล์”
รักฉันฝันสลาย
1.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบความรู้สึกที่ฉันมีต่อเขา เขาคือโลกทั้งใบ ความรู้สึกที่เขามีต่อฉัน ฉันคือใครสักคน ที่ไม่เคยอยู่ในสายตา
ดอกไม้ของพ่อเลี้ยง
3.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ“พะ…พี่ชาวี” พวงชมพูร่างกายชาวาบ น้ำตาร่วงผล็อยเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ชาวีนอนกอดผู้หญิงคนหนึ่ง และผู้หญิงคนนั้นคือมะลิน้องสาวของเธอเอง ทั้งสองนอนกอดกันหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข มันช่างต่างกับความรู้สึกของเธอในตอนนี้ “กรี๊ดดดด!” เธอกรีดร้องดังลั่น หัวใจเหมือนกำลังจะแตกสลาย มันเจ็บราวกับถูกทุบจนแหลกละเอียดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ภาพเสื้อผ้าน้องสาวและคนรักที่ถูกถอดเกลื่อนพื้นคงจะเป็นอะไรไปไม่ได้ นอกจากน้องสาวกับคนรักของเธอมีอะไรกัน “ชะ…ชมพู” ชาวีตื่นขึ้นมาด้วยสมองมึนงง มองไปที่คนรักที่กรีดร้อง น้ำตาไหลพรั่งพรู ผู้หญิงที่เป็นคนรักของเขาอยู่ที่นู่น แล้วผู้หญิงในอ้อมแขนของเขาคือใคร ชาวีมองคนหน้าสวยที่เพิ่งตื่นเหมือนกัน ก่อนจะผละออกจากเธอ เมื่อผู้หญิงในอ้อมกอดเป็นน้องสาวของพวงชมพู นี่มันเรื่องนรกอะไรกัน “พี่ทำแบบนี้กับชมพูได้ยังไง เธอก็เหมือนกันมะลิ เธอทำแบบนี้กับพี่ได้ยังไง ฮือ ๆ” “พี่ชมพู ฮึก มะลิขอโทษ มะลิ…” มะลิกลืนก้อนบางอย่างที่มันวิ่งมาจุกที่ลำคออย่างยากลำบาก “ชมพู” “เลว สารเลว” พวงชมพูแผดเสียงร้องดังลั่น น้ำหูน้ำตาหลั่งไหลออกมาไม่ขาดสาย เธอเสียใจที่คนที่เธอรักที่สุดทั้งสองคนหักหลังเธอทำลายทำร้ายความรู้สึกของเธออย่างเลือดเย็น ที่ผ่านมาเธอรักทั้งสองมาก ไม่เคยคิดว่าคนใจร้ายพวกนี้ จะใจร้ายกับเธอได้ “ชมพู พี่อธิบายได้นะ พี่…พี่ขอโทษ”
Bet love mafai เดิมพันรักมาเฟีย
9.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ"ฉันจะบอกให้เธอรู้เอาไว้" เขากระซิบข้างหูของเธอด้วยท่าทางโรคจิต กระจกบานใหญ่ของตู้ส่องสะท้อนร่างของเธอและเขา ทำให้เห็นสายตาที่ซุกซ่อนความโหดร้ายเอาไว้ภายใน "ถ้าฉันเจอมัน ฉันฆ่ามันตายแน่" "ละ...แล้วทำไมน้องชายฉันถึงเดิมพันด้วยชีวิต" "เพราะมันไม่มีเงินเดิมพันไงล่ะ มันต้องการเงินเพิ่มสิบเท่า ถ้าฉันชนะฉันได้ชีวิตมัน แต่ถ้าเกิดว่ามันชนะมันได้เงินไป" “ฉันจะเชื่อคำพูดของนายได้ไง ว่าเป็นเรื่องจริง” “หน้าฉันมันเหมือนคนพูดเล่นหรือยังไง?”
ภรรยาไม่เจตนารัก
8.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ"พลอย" น้ำเสียงนุ่มทุ้มดังขึ้นข้างหู พราวรุ้งพยายามผลักร่างหน้าให้พ้นกาย แต่ทว่าคนตัวโตกลับต่อต้านไม่ยอมให้เธอผลักไสเขาจนสำเร็จ "พี่ขุนคะ พราวไม่ใช่พี่พลอย" แม้จะมีสติไม่เต็มร้อยเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่พราวรุ้งก็พยายามปราม ให้ชายหนุ่มได้รับรู้ว่าเธอไม่ใช่พราวรุ้งอย่างที่กำลังเข้าใจ "พี่ขุน อย่าทำแบบนี้ อื้อ" พราวรุ้งทำได้เพียงเปล่งเสียงครางเมื่อริมฝีปากหนาของขุนเขาจูบหนักหน่วงเมื่อหนาลูบไล้ไปทั่วร่างงาม กระโปรงสีหวานถูกถลกขึ้นแพนตี้ตัวจิ๋วถูกดึงแล้วเหวี่ยงลงพื้นอย่างไม่ไยดี ท่อนเนื้ออวบใหญ่สอดแทรก ความคับแน่นทำให้ขุนเขาชะงัก เขามองคนตัวเล็กใต้ร่างเพียงครู่ก่อนจะกระแทกเต็มแรง จนท่อนเนื้อมุดร่องสาวจนสุดความยาวแก่นกาย พราวรุ้งกรีดร้องดังลั่นเมื่อเขาชำแรกกายสาวอย่างรุนแรง ส่งผลให้ดอกกุหลาบสีสวยเกิดแผลฉีกขาดเป็นทางยาวเปรอะเปื้อนผ้าปูเตียงสีขาว "พลอย"
ถ้าเลวฉันจะร้าย
2.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ"เอาเท่าไหร่" "สิบเท่าของเงินที่แม่คุณจ้าง!" หน็อย ยัยเด็กหน้าเงิน ผมได้แต่ข่มอารมณ์ไว้ ไม่ลั่นคำพูดไม่สุภาพออกมา "แม่ฉันให้เธอเท่าไหร่" "ล้านกว่า ให้เงินไปทำทุนพ่อแม่ด้วยอีกหนึ่งล้าน สิบเท่าก็ยี่สิบล้าน ถ้าคุณยอมจ่าย ฉันก็โอเค!" "เธอนี่มัน!" ผมนี่หน้าแดงก่ำด้วยความไม่พอใจ ผู้หญิงตรงหน้าผมนี่โคตรจะหน้าเลือด ผมมือสั่นระริกก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเข้าแอพธนาคาร เงินผมมีมากมาย เงินที่เธอเรียกมาก็แค่เศษเงิน ปกติถ้าผู้หญิงที่ผมพอใจร้องขอ ผมพร้อมจ่ายพร้อมเปย์ แต่พอมาเจอผู้หญิงอย่างคนตรงหน้าร้องขอ ผมกลับเสียดาย "จ่ายมาสิ เอาเลขบัญชีไหม?" เธอยิ้มแววตาร้ายกาจ "เอามา!" ผมกัดฟันพูด ถ้าแม่ของผมได้จ้างเธอมาเป็นเด็กผม เรื่องไม่จบง่าย ๆ ผมจำต้องจ่ายเพื่อจบปัญหาทุกอย่าง ผมกรอกเลขบัญชีตามที่เธอบอก ไม่ถึงหนึ่งนาทีข้อความก็เด้งเข้าโทรศัพท์ของเธอ "ว้าว ยี่สิบล้าน ยอมจ่ายในราคาที่โคตรแพง" เธอยิ้มแล้วหัวเราะในลำคอ แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนกับว่าเธอกำลังหัวเราะเยาะผม "ออกไป!" "ไม่ออกค่ะ สัญญาระหว่างฉันกับคุณอลิซจะยังคงเหมือนเดิม ถ้าเกิดว่าคุณอยากไล่ฉันไป คุณก็ต้องไปคุยกับแม่ของคุณ" ว่าจบก็นอนคุมโปง แต่ผมกลับรู้สึกโมโห ผมกระโจนขึ้นเตียงแล้วกระชากผ้าห่มออก "ออกไปจากห้องฉัน! เงินก็ได้แล้วยังจะสาระแนอยู่อีก ออกไปอย่าให้ฉันต้องใจร้ายกับเธอ" "ไม่ออก!" "ฉันจะฆ่าเธอให้ตายคามือฉัน"
พ่ายรักแทนคุณ
1.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ“เธอบอกความจริงฉันมาสิ!” ชายหนุ่มยังคงดึงดัน แล้วหยิบแท่งสีขาวที่เขาเจอเมื่อคืนให้หล่อนดู “ไม่มีอะไร?” ลิลดาครางในใจ เธอไม่น่าเก็บเอาไว้ไม่เป็นที่เลย ทำให้แทนคุณรู้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ “บอกมา!” “มันไม่มีอะไรจริง ๆ นะคะ” ลิลลดารีบหยิบยาดมมาสูดดม เมื่อกลิ่นเหล้าที่มันคละคลุ้งในตัวของชายหนุ่มเข้ามาในจมูก ทำให้เธอแทบจะวิ่งไปอาเจียนอีกครั้ง “เธอท้องใช่ไหม?” คนถูกถามถึงกับมือไม้สั่น ช้อนสายตาขึ้นมอง “เปล่าค่ะ” “เธอจะโกหกทำไมในเมื่อความจริงมันฟ้อง ต่อให้เธอปฏิเสธ สักวันฉันก็รู้อยู่ดี” “พี่แทน” “เธอท้องลูกของมันหรือว่าลูกของฉัน” “พะ…พี่แทน” ลิลลดาหน้าซีดเผือด “ไม่มั่นใจสินะ ก็อย่างว่าแหละเธอกับมันมีอะไรกันบ่อยจะตาย เปอร์เซ็นต์ที่จะเป็นลูกฉันมันน้อยมาก”
love return หวนรัก
14.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ"อ๊า พะ...พี่ฉลามเบาหน่อย" หญิงสาวใต้ร่างส่งเสียงครวญครางอย่างซ่านเสียว มือเล็กยันหน้าท้องแกร่งเอาไว้ เมื่อเขากระแทกกระทั้นเธออย่างรุนแรง "หึ! พี่เหรอ? กล้าดียังไงมาเรียกฉันว่าพี่ในเมื่อเธอไม่มีสิทธิ์" เขาหัวเราะอย่างเย้ยหยัน เธอมีสิทธิ์อะไรมาเรียกเขาว่าพี่ ในเมื่อเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกเขาแบบนี้ด้วยซ้ำ เธอกล้านอกใจเขาไปเอาผู้ชายคนอื่น มีความสุขไม่สนใจว่าเขาจะรู้สึกอย่างไร เธอต้องเป็นคนแบบไหนกันถึงกล้าบากหน้ามาให้เขา ทั้งที่ทำให้เขาเอาไว้อย่างเจ็บแสบ "พะ...พี่ฉลาม"
Just Prana | เพียงปราณ
7.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบเควิลนั่งเอนกายพิงพนักพิงเก้าอี้ตัวใหญ่ ในมือแกว่งไกว่แก้วไวน์ไปมา แล้วกระดกมันลงคอรวดเดียว เขามองหญิงสาวยืนก้มหน้า เธอมองมือตัวเองที่จิกกันไปมา เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่เข้าใจในสิ่งที่หญิงสาวตรงหน้าเอ่ยเมื่อครู่ "เธอว่ายังไงนะ?" ชายหนุ่มเอ่ยถามคนตัวเล็กที่ยืนนิ่ง เธอยังคงก้มหน้ามองพื้น เขามองเธออย่างไม่เข้าใจ "ถ้าพี่ยินดีช่วย ปราณยินดีขายความบริสุทธิ์ให้พี่" ปรรณพัชร์เอ่ยเสียงสั่น พยายามรวบรวมความกล้าของตัวเอง เธอมีเหตุผลที่ต้องทำแบบนี้ ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะความจำเป็น ไม่มีใครอยากขายความบริสุทธิ์แลกกับเงิน ไม่มีใครอยากทำในสิ่งที่น่าอับอาย แต่ที่เธอทำก็เพราะไม่มีทางเลือก "...." ชายตรงหน้าไม่พูดอะไร ปรรณพัชร์จึงเงยหน้าขึ้นมองเขา คนตัวโตที่นั่งอยู่ เขาดูเหมือนจะไม่พอใจที่เธอพูดแบบนี้ "ถะ...ถ้าพี่เควิลไม่ช่วย ปราณ..." "ถอดเสื้อผ้าแล้วมาหาฉัน!" ++++++++
ตรวนรัก(สามี)ไร้ใจ
20.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบทุกคนบนโลกนี้กำลังมีความสุข ยกเว้นเธอที่ไม่เคยมีความสุขเลย ตั้งแต่แม่จากไป เธอหยัดกายลุกขึ้นเดินตรงไปหาเขา เเม้ร่างเล็กจะเซถลา แต่เธอก็เดินไปจนถึงเป้าหมายจนสำเร็จ มือบางยันกับพื้นโต๊ะแล้วโน้มตัวมองคนตรงหน้า ท่ามกลางสายตาชายฉกรรจ์ที่นั่งร่วมโต๊ะกับคนที่เธอสนใจ "นอนกับฉันไหม ฉันให้นายห้าพัน!"
bad love ร้ายเพราะใจมันรัก
3.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ"นายควรจะออกไปจากชีวิตของฉัน ปล่อยให้ฉันได้ใช้ชีวิตของตัวเองสักที" "ฉันก็บอกอยู่ ว่าฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอ!" "ฉันมีแฟนอยู่แล้ว นายควรเลิกวุ่นวาย" กัดปากจนเจ็บแล้วพูดออกไป แต่คนตัวโตกลับไม่สนใจเลยสักนิด "คนที่เลิกวุ่นวายกับเธอ คือมัน ไม่ใช่ฉัน!"
เมียเก็บ(รัก)ซาตาน
49.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ"คุณต้องการให้ฉันทำอะไร?" "นอนกับผม!" ผมพูดออกมายิ่งทำให้ดอกหญ้าตกใจ ผมรู้สึกถูกชะตาเธอรู้สึกชอบเธออย่างบอกไม่ถูก ในเมื่อเธอเดือดร้อน ผมช่วยเหลือ ผมก็ต้องได้อะไรตอบแทน ผมไม่ช่วยใครฟรีๆหรอกนะครับ ผมเป็นนักธุรกิจ ทุกอย่างที่ผมลงทุนและเสียเงินไป ผมไม่เสียฟรีผมต้องได้กลับมา
พลาดรักบำเรอใจ
16.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบสายฟ้ายืนอยู่หน้าบ้านสักพักก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปในบ้าน ใบหน้าของเขาแดงก่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ เขาพาร่างหนักอึ้งของตนไปจนถึงห้องของตนเอง เตียงนอนเคยว่างเปล่า บัดนี้มีร่างหญิงสาวใบหน้างดงามราวกับเทพธิดานอนอยู่ เธออยู่ในชุดราตรีสีแดงเพลิง สายฟ้าสะบัดหน้า2-3ครั้งเพราะคิดว่าตนเองกำลังตาฝาด ก่อนจะเพ่งสายตามอง เธอยังคงนอนอยู่ที่เดิม อา... เขาไม่ได้ฝัน... เขาพาร่างมึนเมาของตนไปที่เตียง สายฟ้าโน้มใบหน้าไปจ้องใบหน้าสวยหวานของแพรวาอยู่บนเตียง เธอเป็นคนสวยมาก แม้กระทั่งตอนหลับใหลเธอก็ยังสวย “นี่คงจะเป็นของขวัญที่พี่วิคเตอร์ให้สินะ แหม่ โคตรรู้ใจเลยพี่เรา” สายฟ้าลูบที่แก้มของแพรวาเบา ๆ ก่อนจะเลื่อนไปลูบที่ริมฝีปากบาง นัยน์ตาดวงโตเปิดขึ้นอย่างสะลึมสะลือ แพรวาจ้องใบหน้าของสายฟ้าไม่ต่างกัน “เธอ” เขายิ้มอย่างพอใจพร้อมกับลูบหน้าของเธออย่างเสน่หา มือหนาอีกข้างเลื่อนต่ำมาจับที่อกสล้าง “อื้อ” ร่างกายเธอบิดไปมาเพราะฤทธิ์ยาที่กออ้อผสมนมให้เธอทาน สองแขนกลมกลึงโอบรัดรอบคอชายหนุ่มพร้อมกับแอ่นอกอวบบดเบียดร่างหนาของสายฟ้า เขาจ้องมองแม่กวางสาวร่างบอบบางสวยหวาน เเต่กลับเร่าร้อนมากกว่าที่เขาคิด วันนี้แหละเขาจะเผด็จศึกสวาทกับเธอเอง
พิรุณร้ายรักษ์
5.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบผ่านไปสามสิบนาทีร่างสามีชั่วแห่งชาติที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้น เขาหย่อนก้นลงนั่งเก้าอี้แล้วเอนกายพิงพนักพิงอย่างสบายใจ กร๊อบ! ฉันหักนิ้วไปมาแล้วนั่งมองผู้หญิงสวยคนหนึ่งเดินนั่งลงบนตักของเขา ผู้ชายที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของฉัน
เมียหลวงที่(ชื่อ)แสนดี
15.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบชีวิตคู่ที่แทบจะไม่ได้ใช้คำว่าผัวเมีย เราแต่งงานกันในนามสมรสของครอบครัวของเรา มีทะเบียนสมรสได้ครอบครองทั้งสองฝ่ายแต่มันก็เป็นเพียงชื่อและนามสกุลในใบสมรสเท่านั้น ฉันเปลี่ยนมาใช้นามสกุลของคุณอาวุธ เป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่สำหรับฉันมันไม่มีค่าอะไรเลยเมื่อคนที่เป็นสามีของตัวเองไม่เคยเหลียวแล
พายุของน้ำค้าง
10.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบฉันชอบผู้ชายคนนี้มาตั้งแต่เด็ก ฉันวาดฝันว่าจะเอาเขาให้ได้ และเมื่อฉันโตเป็นสาว เขาต้องเป็นผัวของฉัน
โฉมงามกับนรสิงห์
7.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ“7 ปีที่ผ่านมา เสือเคยรักโฉมบ้างไหม? ฮึก....” “ตอบโฉมซิ.... ตอบมาสักอย่าง บอกให้โฉมรู้หน่อย โฉมขอร้องละเสือ ฮึก....” “โฉม.... เสือว่า....”เสือก้มหน้าตัวเองลงพร้อมกับเอื้อมไปจับข้อมือของฉันมากุมไว้ในมือของเขา “อะไรอ่ะ? เสือ ฮึก.... พูดมาซิ ฮึก....” ฉันบีบมือเขาแน่น “เราเลิกกันเถอะนะ” นี้ใช่ไหม?.... การเจ็บปวดจากความรัก ตอนนี้ทุก ๆ อย่างมันชาไปหมด ฉันแทบจะไม่มีเรี่ยวแรงยืน หูของฉันไร้การได้ยินเสียง ตาของฉันไร้การมองเห็น ร่างกายของฉันไร้ความรู้สึก และหัวใจของฉันมันกำลังแตกสลาย “ฮึก... อย่าทิ้งโฉมได้ไหม โฉมขอร้องละเสือ ฮือ ๆ อย่าทิ้งโฉมไป” วันนั้นโฉมกอดเสือพร้อมกับรอยยิ้ม แต่วันนี้โฉมกำลังกอดเสือพร้อมกับน้ำตา....
เมียไอ้โรม
9.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ“หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มคนนี้จะถูกเปิดประมูลที่ราคาเริ่มต้น 10 ล้านบาท” 'หึ' เด็กกำพร้าอย่างฉันมีค่าตั้ง 10 ล้านน่ะ ฉันมองผู้คนที่ต่างพากันแย่งประมูลตัวฉัน พลางน้ำตาก็ไหลไปด้วย ฉันได้แต่นั่งกุมมือตัวเองแน่นแล้วมองภาพที่หน้าขยะแขยงพวกนั้น “20 ล้าน” ชายวัยกลางคนหนึ่งประมูลฉันในราคา 20 ล้านจนทุกคนหันไปให้ความสนใจเขา “30 ล้าน” แน่นอนว่าฉันอยากจะเอาหัวโขกกับกระจกนี้ให้ตายไปเลย ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย “40 ล้าน” “50 ล้าน” “60 ล้าน” ราคาค่าตัวฉันยังคงพุ่งสูงขึ้นไม่ลดละ ผู้คนต่างพากันแย่งประมูลอย่างไม่ถอยหลัง ฉันหันไปมองผู้หญิงที่ไปอุปการะฉันมาจากบ้านเด็กกำพร้า หล่อนยืนยิ้มอย่างพอใจที่เงินประมูลสูงขึ้นราวกับราคารถหรู “ฮึก.... แม่พิม ช่วยหนูด้วย”
แค่ของ(กิน)เล่น
9.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ"ถ้าเหมียวอยู่กับศินแบบไม่ผูกมัด เราก็จะอยู่แบบนี้ตลอดไป เราจะมีความสุขกันแบบนี้ตลอด แต่จะไม่มีใครรู้สถานะของเรา" "อะ...อะไรนะ!" หญิงสาวเม้มปากเป็นเส้นตรง ใจเธอมันสั่นรัวเมื่อได้ฟังประโยคที่เขาพูดจบ เขาไม่เคยรักเธอตั้งแต่ต้น เธอมันแค่ของกินเล่นเท่านั้น "อย่าล้ำเส้นกัน ศินกับเหมียวจะเป็นแค่คนที่ใช้ร่างกายร่วมกัน มันไม่มีอะไรไปมากกว่านี้ มันไม่มีความรักมันมีเพียงแค่ความต้องการทางร่างกายเท่านั้น" วศินเอ่ยออกมาอย่างคนเห็นแก่ตัว "..." "เหมียวจะยอมรับในจุดนี้ไหม?" "..." "มันก็ไม่ต่างจากของกินเล่นนะวศิน วศินเห็นเหมียวเป็นตัวอะไร คิดว่าเหมียวเป็นของกินเล่นของวศินเท่านั้นเหรอ?" เหมียวกัดปากตัวเอง พร้อมกับพูดออกไป ความสุขที่ผ่านมามันกลายเป็นความทุกข์ทันที แต่จะโทษใครได้ล่ะเธอทำตัวเองทั้งนั้น "เป็นมากกว่านั้นไม่ได้หรอก เพราะศินไม่ได้รักเหมียว" คำพูดของวศินมันทำให้หญิงสาวสะอึก เขาไม่เคยรักเธอเลย "อืม เหมียวเข้าใจทุกอย่างแล้ว เหมียวโง่เองแหละ" ร่างบางเล็กรีบหันหลังให้เขา เธอไม่อยากให้เขาเห็นความอ่อนแอของเธอ น้ำตาที่มันเอ่อรื้นมาเต็มขอบตาไหลรินออกมาเงียบๆ การที่รักเขาข้างเดียว มันเจ็บมากจริงๆ เธอกำลังจะทำใจได้แล้ว เขาก็เข้ามาในชีวิตเธออีกครั้ง ทำให้เธอเจ็บมากกว่าเดิม "ศินรักเปลว" คำรักของเขาที่พูดถึงเปลวกนก คำว่ารักของเขา เธอไม่มีทางได้สัมผัสมันสินะ มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน สถานะนี้เธอต้องอยู่กับมัน หรือจะเรียกว่าของกินเล่นแก้เหงาก็ไม่ผิด เจ็บมากกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว แต่จะโทษใครล่ะนอกจากโทษตัวเอง เพราะความรักของเธอที่มีต่อเขา นำพาให้เธอเจ็บปวดอยู่ร่ำไป เหมียวลุกขึ้นจากเตียง จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ เธออาบน้ำพร้อมกับปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาราวกับเม็ดฝนโปรยปราย แค่เขาพูดดีก็ใจอ่อนไปกับเขา สุดท้ายก็ต้องเสียตัวเสียใจ และจะโทษใครได้ล่ะ ต้องโทษตัวของเธอเอง ที่ยอมเขาเพราะเธอรักเขา แต่เขามองเธอแค่ของกินเล่นแค่นั้นเอง ในหัวใจของเขามีเพียงแค่เปลวกนก และคนอย่างเธอไม่อาจเข้าไปยืนในพื้นที่หัวใจของเขาได้เลย เธออาบน้ำเสร็จก็เดินออกมาใส่เสื้อผ้า เขายังคงนอนอยู่ที่เดิม เธอสับสนไปหมดไม่รู้จะทำยังไง กับสถานะการณ์ตรงหน้านี้ "ยอมรับได้ไหม จะไม่มีข้อผูกมัดระหว่างเรา"
ทัณฑ์สวาททาสหัวใจ
5.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ“ค่ะ” ม่านหมอกประครองสามีให้ลุกขึ้น “เดี๋ยวอันนาช่วยค่ะ” “อันนาอยู่กับราเมศเถอะจ้ะ เดี๋ยวแม่ให้คชามาช่วย” “ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้ารับคำแล้วเดินเข้าไปใกล้ๆบิดา “อันนารักพ่อนะคะ” อันนาเอ่ยแล้วเขย่งเท้าหอมแก้มบิดา “พ่อต้องระวังตัวมาก ๆ นะคะ” “ครับพ่อจะระวังตัว พ่อเองก็รักหนูรักแม่หมอกรักคชาที่สุดเลยรู้ไหม?” คำตอบของปั้นจั่นทำเอาราเมศกำมือแน่น ใช่สินะ! ชีวิตของคนเลว ๆ ก็มีแต่ครอบครัวกับลูกสองคนของเขา โดยที่ไม่คิดถึงลูกที่ถูกทิ้งอย่างเขาเลย หลายปีที่เขาเก็บความคั่งแค้น แล้วมันถึงเวลาแล้วที่เขาจะเอาคืน
ดอกไม้ของจอมมาร
13.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ"ฮ่าๆ ฉันโคตรชอบเลยเวลาที่เห็นเธอกลัว ถ้าพ่อกับแม่เธอยังอยู่แล้วเห็นว่าฉันกำลังทำอะไรกับลูกมันคงสะใจพิลึก" เขาหัวเราะออกมาราวกับคนเสียสติ มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกกลัว "แต่ฉันก็เชื่อนะ ว่าพ่อแม่สารเลวของเธอก็ยังเฝ้ามองเธออยู่ตลอด หึหึ! อย่าเพิ่งไปเกิดล่ะ อยู่เป็นผี อยู่ดูความฉิบหายของลูกมึงเลย เพราะกูจะให้มันย่อยยับด้วยน้ำมือกูเอง" "ฮึก! คุณป๋า อย่าทำอะไรทานตะวันเลย ถ้าคุณป๋าเกลียดทานตะวัน ทานตะวันไปอยู่ที่อื่นไม่มาให้คุณป๋าเห็นหน้าตลอดชีวิตเลยก็ได้ ฮึก! แต่ขอร้องอย่าทำอะไรทานตะวัน" ยกมือไหว้เขาประหลกๆ ขอความเมตตาจากเขา ใบหน้าสวยเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา "ขอความเห็นใจจากฉันเหรอ?" เขาแสยะยิ้มแล้วนั่งยองๆ ยื่นมือมาบาดน้ำตาของเธอเบาๆ ทานตะวันขนลุกซู่เมื่อสัมผัสได้ถึงความโรคจิตจากเขา "อย่าทำอะไรทานตะวันเลย ฮึก" "ฉันก็อยากเห็นใจนะ แต่ ..." เขาเว้นวรรคแววตากระด้างนั้น ไม่ได้มีความสงสารแม้แต่น้อย "ความรู้สึกนั้นในใจฉันมันไม่มี"
เล่ห์หัวใจนายคนเลว
13.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ“เรียบร้อยแล้ว มะ... มัดของตัวกลับก่อนนะคะ” มัดไหมบอกชายหนุ่มตรงหน้า เธอต้องรีบพาตัวเองออกจากที่นี่ เธอกลัวจนสั่นไปทั้งกาย “มีกี่ถุง” เขาไม่สนใจประโยคก่อนหน้า เขากลับเป็นฝ่ายถามเธอมากกว่า “10ถุง ส่งของแล้วมัดขอตัวก่อนนะคะ” เธอเอ่ยออกมาพร้อมกับหันหลังให้เขาแล้วจะเปิดประตู “พี่มึงไม่ได้บอกเหรอ....?” น้ำเสียงเย็บเฉียบทำเอาเธอสะดุ้ง มือที่จับลูกบิดประตูชะงัก “....” เธอพยายามเปิดประตูแต่มันก็เปิดไม่ออก ร่างสูงย่างสามขุมเข้ามาหาเธอ “ว่ามันโกงของกู” โจเซฟบีบคางเธอแรง ๆ จนรู้สึกเจ็บ มัดไหมตกใจกับการกระทำของเขา พยายามดิ้น เขาบีบเพิ่มแรงบีบจนเธอเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด ขอบตาร้อนผะผ่าวค่อย ๆ รื้นด้วยน้ำตา ก่อนจะไหลออกมาไม่อาจห้ามได้
บำเรอสวาทเทพบุตรเถื่อน
6.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ“ฉันไม่ปล่อยเธอไป เธอเป็นของฉัน” ธานินทร์เอ่ย เขาจะไม่ยอมปล่อยเธอไป เขาจะกักขังให้เธออยู่ในอาณัติของเขา “ไม่ได้เป็น” “ให้ฉันรื้อฟื้นมันไหมชะเอม” มือสองข้างยันกำแพง ในขณะที่หญิงสาวอยู่ตรงกลางจ้องมองหน้าของเธอในระยะประชิด “...” “ลองดูไหมว่าเธอเป็นของฉัน เธอกล้าลองไหม?” “...” “พิสูจน์กันไหม” เขาเอ่ยพร้อมกับก้มหน้าใกล้ ๆ เธอ ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดที่พวงแก้มของหญิงสาว “ไม่ค่ะ เอมไม่พิสูจน์เอมแค่อยากยืนยันว่าเอมไม่ใช่ของคุณแค่นั้น” “เมื่อก่อนเธอเคยเป็นของฉันยังไง ตอนนี้ก็ยังเป็นของฉันอยู่เหมือนเดิมต่อให้เธอพยายามปฏิเสธเธอก็หนีความจริงไม่พ้นหรอกชะเอม” “เอมไม่ใช่ของคุณ” “เมื่อก่อนหรือตอนนี้ก็ยังเป็นของฉันอยู่ เข้าใจไหมว่ายังเป็น” “ไม่ใช่” “เธออยากเป็นของคนอื่นเหมือนที่เธอเคยเป็นสินะ ถึงได้เอาแต่ปฏิเสธ” ธานินทร์เอ่ยอย่างเหยียด ๆ “เอมไม่เคยเป็นของใคร”
บทรักบทลงทัณฑ์
5.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบเสียงฝีเท้าใหญ่หนักๆวิ่งมายังจุดเกิดเหตุด้วยความร้อนรนใจ ใบหน้าคมคายที่เต็มไปด้วยความสับสนปะปนไปพร้อมกับหยดน้ำตาไหลพรั่งพรูอาบแก้มทั้งสองข้าง เขาจุกจนพูดไม่ออก เมื่อได้เห็นร่างไร้วิญญาณของหญิงคนรักที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น "ริตา! ริตา! ฮื่อๆ" "เข้าไปที่เกิดเหตุไม่ได้นะครับ" ตำรวจสองนายช่วยกันกีดกันชายคนนั้น เพื่อไม่ให้เข้าไปยังจุดที่ผู้เสียชีวิตนอนอยู่ "หลบไป!" ชายหนุ่มพยายามผลักทั้งสองให้พ้นตัว แต่ตำรวจนายหนึ่งกลับล็อคแขนของเขาเอาไว้ ส่วนอีกคนกันร่างของเขาไว้แทน ต่อให้เขาจะถูกแรงมหาศาลหักห้ามเขาแค่ไหนก็ไม่อาจขวางทางหัวใจที่กำลังสลายของเขาได้เลย "ริตา ฮึก ปล่อยกูสิวะ! ฮื่อ ริตา ปล่อยกู! "ชายหนุ่มพยายามสบัดร่างกาย เพื่อให้พ้นธนาการ เมื่อเจ้าหน้าที่ทั้งสองล็อคแขนของเขาไปยอมปล่อย "ใจเย็นๆนะครับ ตอนนี้ทางตำรวจกำลังเก็บหลักฐานอยู่" เจ้าหน้าที่ตำรวจนายหนึ่งพูดขึ้น พร้อมกับกันชายหนุ่มเอาไว้สุดฤทธิ์ "มึงก็เก็บไปสิวะ กูจะเข้าไปหาเมียกู ฮึก ปล่อยกู! "ชายหนุ่มดิ้นพล่าน พยายามตะเกียกตะกายสุดฤทธิ์ เพื่อจะเข้าไปหาร่างไร้วิญญาณของแฟนสาวตรงหน้า "ผมบอกว่าเข้าไม่ได้ไงครับ!" "มึงอยากตายหรือไงวะ! ปล่อยกู! ฮึก"
ร่านเซ็กส์
6.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ“กรอด ๆ อีติ๋ม กรอด ๆ” ผมกำหมัดพร้อมกับกัดฟันตัวเอง อีนี่มันกล้าดีมากนะที่มาเล่นกับคนอย่างผม มันรู้จักผมน้อยเกินไป ยิ่งมันเล่นตัว ผมก็ยิ่งอยากได้ แล้วถ้ากูอยากได้ กูก็ต้องได้ “เสี่ยคะ ออฟขอกราบขอขมาแทนเด็กของออฟด้วยนะคะเสี่ย” “มันกล้าดียังไงมาเดินหนีกู” “อีติ๋มมันเป็นยังงั้นแหละค่ะ เดี๋ยวออฟจะไล่มันออกให้นะคะเสี่ย แต่อย่าเผาบาร์ของออฟเลยนะคะ ออฟขอล่ะค่ะ” “หึ มึงจะขายบาร์นี้ให้กูเท่าไหร่” “อะไรนะคะเสี่ย” มันทำหน้าตกใจ “กูจะซื้อบาร์นี้ของมึง ถ้ามึงอยากให้บาร์นี้ยังอยู่ มึงก็ขายให้กูซะ” “แล้วออฟจะทำมาหากินอะไรล่ะคะ” “มึงก็ทำหน้าที่ของมึงเเบบเดิม แต่กูเป็นเจ้าของ เงินทุกบาทมึงก็เอาไปแบบเดิม” “แล้วเสี่ยจะได้อะไรล่ะคะ เงินทองไม่เอาแล้วเสี่ยจะซื้อไปทำไม” “เพราะกูอยากได้อีนั่น” สวัสดี ผมชื่อหมื่นสงคราม อายุ 29 ส่วนสูงน้ำหนักช่างแม่งมันกูไม่ได้วัด ผมเป็นนักธุรกิจอันดับต้น ๆ ของจีน และเป็นเจ้าพ่อที่ใคร ๆ ต่างเกรงขาม จะว่าผมเป็นหลังคาใหญ่ของจีนและฮ่องกงก็ได้ เพราะว่าที่นั้นไม่มีใครกล้าลองดีกับผม ยกเว้นอีกระหรี่คนนั้น
my fat cat - แฟนหนูเป็นเศรษฐี
8.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ“และอีกอย่าง... กูไม่ชอบผู้หญิงนมเล็ก!” กรี๊ดดดดดดด!!! นมเล็กแต่เซ็กส์จัดนะเว้ยไอ้เสี่ย! ฉันแทบกระอักออกมาเป็นเลือด อ้าปากค้างแบบกลางอากาศ นี้ตรูไม่ตรงสเปคมันเลยรึไงฟะ! แทบสะดุดล้ม เข่าทั้งสองแทบทรุดลงกับพื้น เจ็บจึกกับคำว่า ตรูนมเล็ก!!! “กูไปละ มีธุระต่อ” เค้าหันไปบอกเสี่ยภูแบบไม่แยแสฉันเลยสักนิด ไม่เลยสักนิด หึ! คิดว่าคนอย่างอีชาจะไม่มีอะไรดีเลยรึไง! “แต่หนูซิงนะคะ!!!” ฉันรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่นดักหน้าเค้าไว้ที่กำลังจะเดินจากไป และมันได้ผล ฉันมองเท้าของเขาที่หยุดชะงักและปลายเท้าหันกลับมา “เมื่อกี้...เธอพูดว่าไงนะ?” สีหน้าท่าทางของเค้าเปลี่ยนโว๊ย “...” พะนะ! ซิงช่วยชีวิต! ฉันยกยิ้มขึ้นพร้อมกับเดินไปใกล้ๆใบหน้าของเค้า สายตาแบบนี้ผู้ชายทุกคนต้องสยบ “ถึงหนูจะนมเล็ก แต่เรื่องเซ็กส์หนูยังเวอร์จิ้นนะคะ เสี่ยไม่สนใจหน่อยเหรอ?” เชื่อสิว่าอีชาจะต้องได้ผัว เชื่อหัวอีชาเถอะ ชาต้องได้เค้ามาเป็นผัว ทุกคนต้องเชื่อชา!! จงรักกูหลงกู เพี้ยงงงง!!
หวานใจนายกำนัน
10.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ"หวาน พ่อจะให้หวานแต่งงานกับลูกผู้ใหญ่ถึกนะ พอดีพ่อแม่กับผู้ใหญ่ถึก เราเคยสัญญากันไว้ว่าถ้าใครมีลูกจะให้ลูกได้แต่งงานกัน แม่น้ำค้างเองก็รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะกับคุณจินดาแล้ว" พร่วด! ฉันที่กำลังดูดชานมไข่มุกที่สั่งสาวใช้ซื้อมาให้ ถึงกับสำลักจนไข่มุกสีดำพุ่งออกมาจากรูจมูก ฉันรีบหันขวับไปจ้องมองท่าน ในหัวของฉันมีแต่คำว่า อิหยังนิ่ เครื่องหมายคำถามอยู่เต็มหัว...???? "พะ...พ่อว่าไงนะ" ฉันเอ่ยเสียงดังเกือบจะเป็นตะคอกด้วยซ้ำด้วยความตกใจ ไปสัญญากับเพื่อนไว้ตั้งแต่ตอนไหน ทำไมฉันจะต้องทำตามคำสัญญานั้นด้วย "พ่อบอกว่า พ่อจะให้น้ำหวานแต่งงานกับลูกผู้ใหญ่ถึก เพื่อนของพ่อที่พ่อเคยพาน้ำฝนกับน้ำหวานไปเที่ยวหาตอนวัยเด็ก น้ำหวานกับน้ำฝนน่าจะจำได้นะ ตอนนั้นพี่เหมราชก็น่าจะป.6 ส่วนน้ำหวานน่าจะป.2 พอดีพ่อกับผู้ใหญ่ถึกได้เจอกันโดยบังเอิญ ผู้ใหญ่ถึกก็เลยทวงสัญญาครั้งเก่าก่อน" ห้ะ! เหมราช ไอ้เด็กตัวอ้วนที่ชอบปั้นข้าวเหนียวแล้วจิ้มปลาร้าเป็นตัวๆ เเล้วก็กินแมงป่องทอดเป็นอาหาร ฉันจำได้มันเคี้ยวตุ้ยตุ้ย ฉันเห็นแล้วรู้สึกขยะแขยง หนำซ้ำมันยังฉีกปลาร้าเป็นตัวเข้าปากตามด้วยแมงป่องสีดำทอด อี๋ ไอ้อ้วนดำ ไอ้ขี้เหร่ จะให้แต่งงานด้วย ไม่มีทาง ฉันไม่มีวันยอมแต่งงานกับมันเด็ดขาด คนอะไรนอกจากจะขี้เหร่ แล้วยังซกมกสกปรกอีก ฉันไม่ยอม ไม่มีทางที่คนสวยอย่างฉันจะยอม
ผู้ชายคนนี้ก็มีหัวใจ
3.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบเธอมาทำให้เขารัก เธอมาทำให้เขามีใจ สุดท้ายเธอก็ไปแต่งงานกับพี่ชายของเขา การแย่งชิงเจ้าสาวจึงเริ่มขึ้น
เพื่อนไม่รัก
5.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ“โฮ่ง ๆ” เห่ากันเสียงดังเชียวครับ ผมเลือกที่จะเดินต่อไปไม่สนใจเสียงหมาเห่า ผมทำราวกับว่าผมเป็นดาราและมีแฟนคลับคอยกรี๊ด และแฟนคลับของผมไม่ใช่คนแต่เป็นสุนัขสี่ขาที่เห่าผมเสียงดัง “พวกมึงจะเอาอะไรกูกันนักกันหนาวะ!” ผมสบถเสียงดังลั่นก่อนจะรีบสาวเท้ายาวๆ เดินไปจนกระทั่งเกือบถึงบ้านที่ปลูกแทนกระท่อมหลังเดิมที่ผมเคยมีสัมพันธ์สวาทกันกับม่านหมอก ตอนนี้บ้านที่ปลูกแทนกระท่อมสวยมาก ๆ เลยครับ ตลอดทางที่เดินผมเดินมามีไฟติดส่องสว่างจนกระทั่งมาถึงบ้านเลย ทุกอย่างลงตัวมาก ๆ บรรยากาศดีสุด ๆ ผมค่อย ๆ เดินย่องไปเรื่อย ๆจนกระทั่งถึงบันได มันถูกทำยื่นออกมาจากตรงลานข้างบน ผมกำลังก้าวขึ้นบันได พลันสายตาของผมก็หันไปเจอพ่อสุนทรที่ยืนจ้องผมพร้อมกับเท้าสะเอวอย่างโมโห งานงอกไหมล่ะ งานนี้ผมว่าผมไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตกันล่ะคราวนี้ “พะ... พ่อ... สะ... สุนทร” ผมพูดเสียงสั่นจ้องมองพ่อสุนทร ท่านหยิบไม้กวาดที่อยู่ข้าง ๆ บันไดปาใส่ผมเลย “ไอ้คนระยำ มาทางไหน มึงไสหัวกลับไปทางนั้นเลย!!” นี่คือคำทักทายของพ่อตาครับ แววตาของท่านลุกโชนไปด้วยไฟโทสะ ที่พร้อมกับแผดผมให้ไหม้เป็นจุล เฮ้อ! ทุกคนโกรธเกลียดผมหมดแล้วครับ
หัวใจเปลื้องรัก
20.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ“เธอก็รู้ว่าฉันไม่ได้รักไม่ได้ชอบเธอ แต่ที่นอนกับเธอก็แค่” พี่คชาเว้นวรรคมองฉันตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า แล้วลูบหน้าตัวเองเบาๆ “...” “แก้เหงี่ นเท่านั้น เธอควรรู้ว่าข้อตกลงของเราคืออะไร เพราะฉะนั้นอย่าพยายามมีตัวตนขึ้นมา” ว่าจบเขาก็เดินไปหากลุ่มเพื่อน ฉันได้แต่มองตามแผ่นหลังหนานั้นจนลับตา การเป็นคนที่ไม่ถูกรัก การเป็นอะไรที่ไม่ได้อยู่ในสายตา มันเป็นอะไรที่เจ็บดีเหมือนกัน
รักที่แสนเกลียด
72.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ"อย่ามายุ่งกับฉัน เธอไม่มีวันแทนปอได้จำใส่สมองเอาไว้ เธอไม่ได้ครึ่งปอแก้ว ไม่มีวันที่เธอจะแทนได้" "ป่านรู้ดีว่าไม่มีวันแทนพี่ปอได้ ป่านรับรู้มาตลอดว่าป่านไม่มีวันได้ครึ่งพี่ปอ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ช่างในชีวิต ป่านไม่เคยสู้พี่ปอได้เลย แต่ตอนนี้พี่ดีแล่นคือสามีตามกฎหมายของป่าน ป่านดูแลพี่ดีแล่นตามหน้าที่ภรรยา" "ภรรยาเหรอ? หึ! เธอไม่มีสิทธิ์ใช้คำนี้ด้วยซ้ำ" "ในทะเบียนสมรส นางสาวป่านทอทอง ภักดีพิพัฒน์ได้จดทะเบียนสมรสกับนายดีแล่น..." ฉันพูดไม่ทันจบเขาก็รีบพูดแทรกขึ้น ใบหน้าบ่งขอกว่าไม่พอใจที่สุด "มันก็แค่กระดาษใบเดียว ผู้หญิงแบบเธอต่อให้อ้าขาให้ฉัน ฉันก็ไม่เอา อย่าคิดมาเสมอเหมือนปอแก้ว เธอไม่มีวันได้เป็น" พี่ดีแล่นปรามาสฉันด้วยถ้อยคำร้ายกาจ ฉันเชิดหน้าขึ้นแล้วพ่นคำพูดเผ็ดร้อนตอกกลับทันที "แล้วพี่คิดว่าป่านอยากได้พี่เป็นผัวเหรอ ป่านไม่ได้อยากได้ พี่ปอก็คงไม่อยากได้เหมือนกัน ถ้าอยากได้พี่เป็นผัว พี่ปอคงไม่หนีไปหรอก มีอย่างที่ไหนรักกันปานจะกลืนกินพอถึงวันแต่งงานเจ้าสาวก็หนีหาย ถ้าพี่ดีจริงเจ้าสาวคงไม่หายหรอกจริงไหมพี่ดีแล่น!" จ้องหน้าพี่ดีแล่นอย่างท้าทาย ในเมื่อเขาอยาบคายกับฉันก็ไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องพูดจารักษาน้ำใจเขา "ป่านทอทอง!" พี่ดีแล่นตะเบ็งเสียงดังลั่น "อย่าปากดีให้มันมาก" "พี่ไม่มีสิทธิ์ว่าป่าน พี่เกลียดอะไรป่านพี่ถึงทำนิสัยแบบนี้ใส่ป่าน" ฉันเริ่มขึ้นเสียงใส่บ้าง "หึ! ฉันไม่ได้เกลียด แต่ฉันไม่ชอบผู้หญิงแบบเธอ"
พันธนาการรักมาเฟียร้าย
12.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ“อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันขอโทษฉันจะไม่ทำแบบนี้อีก ฉันจะเชื่อนายทุกอย่าง ฮึก ฉันผิดไปแล้วอย่าทำฉันเลย” ฉันยกมือไหว้เขาด้วยน้ำตานองหน้า ฉันเลือกที่จะอ้อนวอนเขาแทนการต่อต้าน เพราะถ้าฉันต่อต้านฉันก็จะยิ่งเจ็บกว่าเดิม “กลัวฉันทำ แต่ก็ยังทำอยู่ดี แต่ฉันชอบดูเธอเจ็บ” “ไม่ ฮึก! ฉันจะไม่ทำอีกแล้ว” ฉันส่ายหน้าไปมาอ้อนวอนเขาทั้งน้ำตา หวังว่าเขาจะเห็นใจฉัน “อยากมาขอร้องความเห็นใจ เพราะว่าเธอจะไม่มีวันได้มัน” “อย่า...”
เล่ห์รักร้ายนายบำเรอ
7.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบเมื่อรสรินทร์ต้องหาข้อมูลเรื่องพี่สะใภ้ของเธอมีชู้ เพื่อเป็นหลักฐานให้พี่ชายฟ้องหย่า ทำให้เธอต้องเข้าไปในบ้านของชายชู้นั้น เหตุการณ์จะเป็นอย่างไร เมื่อถูกจับได้ และชายชู้ของพี่สะใภ้นั้น ไม่ใช่คนธรรมดา
เทพบุตรทวงแค้น
5.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ"เดี๋ยวพ่อจัดการมันเอง" โจเซฟกำหมัดแน่นเอ่ยอย่างเคียดแค้น คนที่มันคิดลองดีกับเขา มันต้องไปตายดีแน่ มันทำร้ายบุตรชายของเขายังไม่พอ มันยังทำร้ายคนบนเกาะ ชาวบ้านที่เป็นผู้บริสุทธิ์อย่างเลือดเย็น เขาไม่มีทาง ที่จะปล่อยให้มันเสวยสุขแน่ๆ เขาจะทำให้มันได้รู้ ว่าเจ็บจนต้องร้องขอความตายมันเป็นอย่างไร "ปล่อยมันไปก่อนครับพ่อ เอาไว้ผมหายดี ผมจะไปทวงแค้นมันเอง" "ตอนนี้พ่อแค้นมันมาก พ่ออยากจะลากมันมาสับให้ละเอียด" โจเซฟกัดฟันกรอด นัยน์ตาโชติช่วงไปด้วยเพลิงโทสะ ไอ้ตำรวจชั่วที่พยายามเสแสร้งว่าเป็นคนดี มันก็ไม่ต่างจากคนที่กระทำความเลวกระทำความผิดอย่างพวกเขาหรอก "อย่าเพิ่งเลยครับพ่อ" "แต่…" "นะพ่อ เมื่อถึงวันนั้นผมจะให้พ่อจัดการมันพร้อมกับผมเอง"
จะเอาเธอให้ได้ยัยคนเก่ง
7.0K·ต้นอ้อ/ปั้นสิบ"รู้ไหมว่าปั้นชอบอินทิรามากเลย" ฉันมองผู้ชายอายุ10ขวบอย่างเอือมระอา ผู้ชายที่ชอบพูดประโยคนี้กับฉัน เขาชื่อปั้นสิบ เป็นลูกของแม่น้ำชากับพ่อโจฮาน ท่านทั้งสองเป็นผู้มีพระคุณของฉัน คอยช่วยเหลือครอบครัวของฉันส่งเสียฉันกับพี่ชายเรียน ซึ่งแม่ของฉันกับแม่น้ำชาเป็นเพื่อนสนิทกัน ฉันรักแม่น้ำชากับพ่อโจฮานมาก แต่ลูกชายของท่านชอบมาวุ่นวาย ชอบตามตื๊อฉันจนน่ารำคาญ "อินไม่เคยชอบปั้นสิบ" ฉันพูดออกไปตรงๆ มองผู้ชายที่อายุเท่ากันกับฉัน ปั้นสิบหน้าเสียเล็กน้อย ก่อนจะฝืนยิ้มให้ฉันใหม่ "ตอนนี้ยังไม่รัก ถ้าเราเป็นแฟนกัน คบกันไปเรื่อยๆเดี๋ยวมันก็รักกันเอง" "มันไม่มีทางเป็นแบบนั้นไปได้หรอกปั้นสิบ!ไม่รักก็คือไม่รัก" ฉันพูดออกไปอย่างหงุดหงิด ฉันอายุแค่10ขวบ ฉันรู้จักแต่ความรักที่มีให้แม่กับพี่ชาย ฉันไม่รู้จักความรัก แบบผู้หญิงผู้ชายเขารักกันหรอก " อินยังไม่เคยคบกันปั้น อินรู้ได้ไงว่าไม่มีทาง" ปั้นสิบมองหน้าฉัน พร้อมกับพูดออกมา " นายพูดไม่รู้เรื่องหรือไงปั้นสิบ! อินบอกว่าอินไม่ชอบปั้น เลิกมาวุ่นวายกับอินซะที" " ปั้นไม่ได้วุ่นวาย ปั้นชอบอินปั้นผิดอะไร อินถึงไม่ชอบปั้น" "ปั้นไม่ได้ผิดที่ชอบอิน มันผิดที่อินไม่ได้ชอบปั้นไงล่ะ" ฉันพูดก่อนจะหยิบกระเป๋านักเรียนเดินออกไป โดยที่มีสายตาของปั้นสิบมองมาที่ฉันอย่างผิดหวัง