พันธนาการรักมาเฟียร้าย

เครื่องบินสุดหรูจอดสนิทพร้อมกับร่างกำยำก้าวเดินลงจากเครื่องบินส่วนตัว มือหนาของชายหนุ่มถอดแว่นตาสีดำกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณ แดดแสนร้อนระอุทำเอาลูกน้องคนสนิทนามว่าพีระรีบหยิบร่มออกมากางบังแดดให้ผู้เป็นนาย

“ของพร้อมแล้วใช่ไหม?” คริสเตียนตวัดสายตาคมแล้วเอ่ยถามผู้เป็นลูกน้อง

“ครับ” ภิภพพยักหน้ารับคำพร้อมกับก้มหน้า เขาไม่ค่อยกล้าที่จะสบสายตาผู้เป็นนายสักเท่าไหร่ ใบหน้าเเสนเหี้ยมโหดนั้นยิ้มปีล่ะครั้งก็ว่าได้ แต่จะมียิ้มบ้างก็เพียงแค่แสยะยิ้มเท่านั้น

คริสเตียน ดำรงค์พงษ์เมธา ทายาทตระกูลชื่อดัง มาเฟียที่โหดร้ายที่สุดของประเทศ เจ้าของธุรกิจสีขาวสีเทาสีดำและร่ำรวยอันดับต้น ๆ ของเมืองไทยก็ว่าได้

ตระกูลของเขามีธุรกิจมากมาย คริสโตเฟอร์อลิสผู้เป็นพี่ชายพี่สาวฝาแฝดทั้งสองดูแลธุรกิจสีขาว คริสดูแลเกี่ยวกับการค้าอาวุธ ส่วนเขาดูแลเรื่องการผลิตหัวเชื้อยา ยาที่ทำให้คนเพลิดเพลินยิ่งเสพก็ยิ่งติดแต่ไม่ถึงตาย นั่นคือยาพีที่สกัดมาจากใบของเมล็ดบีบีสีดำ

มันจะอยากเสพอยากสนุกแต่ถ้าขาดก็จะรู้สึกหิว แต่ต่อให้หาสิ่งมาเติมเต็ม คุณก็จะไม่รู้สึกอิ่มหรือรู้สึกถูกเติมเต็มถ้าคุณไม่ได้เสพมัน ถ้าคุณไม่เสพคุณก็จะไม่ตายไม่ได้มีอันตรายต่อร่างกาย

ในสถานการณ์บ้านเมืองที่กำลังย่ำแย่ผู้คนต่างเคร่งเครียดและหันมาเสพยาพี เพียงเพราะต้องการความสุขหลบเลี่ยงความทุกข์ที่กำลังเกิดอยู่ในตอนนี้ แต่ถึงแม้ว่าสิ่งนี้จะเป็นสิ่งที่ทำให้ผู้คนมีความสุขที่ได้ลิ้มลองและเสพมัน

แต่ก็ยังเป็นสิ่งผิดกฎหมายอยู่ดี...

“แล้วไอ้คริสมันไปที่เกาะมันตราแล้วหรือยัง?”

“นายคริสไปแล้วครับนาย ทุกอย่างเรียบร้อยดีไม่มีอะไรที่ต้องเป็นห่วงครับ”

“ดี” ริมฝีปากหนายกยิ้มมุมปากเบา ๆ แล้วก้าวย่างเดินเข้าไปในคฤหาสน์หรูราวกับพระราชวัง ชายชุดดำหลายสิบคนเฝ้าตรวจตรา เพื่อป้องกันอันตรายที่จะย่างกรายเข้ามา

“มาแล้วเหรอ” เสียงชายวัยกลางคนเอ่ยทักทายเด็กคราวลูกอย่างคริสเตียน ชายหนุ่มยิ้มมุมปากเล็กน้อยแล้วกระดิกนิ้วให้ลูกน้องคนสนิททั้งสองยกกระเป๋าหัวเชื้อมาวางไว้บนโต๊ะ

“เปิดดูแล้วโอนเงินสองร้อยล้านมาให้กู” น้ำเสียงเข้มเอ่ยทำให้ไตรภพหัวเราะออกมาเบา ๆ เขาเปิดดูแล้วยิ้มอย่างพอใจส่งสัญญาณมือลูกน้อง ชายชุดดำก็กรูกันเข้ามาเต็มห้อง ตระกูลของเขากับตระกูลของมาเฟียหนุ่มตรงหน้า ไม่ค่อยถูกกันตั้งแต่ไหนแต่ไรแต่ที่ไปมาหาสู่กันก็เพราะทำธุรกิจสีดำร่วมกันเพียงเท่านั้น แต่ถ้าหากตระกูลฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเพลี่ยงพล้ำ อีกตระกูลก็พร้อมที่จะขย้ำและกระทืบให้จมดินทันที

“หึหึ” ไตรภพหัวเราะในลำคอเบา ๆ ก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นมากระดกเข้าปากรวดเดียว

“คิดตุกติกกับกูเหรอ?”

“ใจเย็น ๆ สิครับคุณคริสเตียน มานั่งดื่มไวน์กับผมก่อนสิครับ” ไตรภพเทไวน์ใส่แก้วแล้วยื่นให้มาเฟียหนุ่ม เขาพอจะทราบมาว่าคริสเตียนเป็นคนอารมณ์ร้อน ดุดัน เกรี้ยวกราดเวลาที่ลูกน้องหรือใครทำให้เขาไม่ได้สบอารมณ์ และไตรภพก็อยากจะรู้ว่าคนตรงหน้าจะร้ายกาจมากแค่ไหน

ปึง! มือหนาทุบโต๊ะดังปึง ๆ กัดฟันอย่างโกรธจัด

“กูไม่ได้มีเวลาว่างทั้งวัน” น้ำเสียงห้วนกระด้างดังขึ้น นัยน์ตาคมจ้องมองไตรภพอย่างไม่พอใจ

“หึ! แต่ผมมีทั้งวัน” ไตรภพเอ่ยอย่างไม่ยี่หระ ชื่อเสียงของมาเฟียหนุ่มตรงหน้าก็อาจจะแค่ข่าวลือ เมื่อก่อนเขาทำธุรกิจสีดำกับวิคเตอร์ คริสเตียนก็แค่เด็กที่คอยเดินตามบิดาเท่านั้น

แกรก!

“งั้นมึงก็เชิญไปมีเวลาในนรกเถอะ” คริสเตียนล้วงปืนออกมาจากกระเป๋าอย่างรวดเร็ว

ปัง! ปัง! ปัง!

----------------------------------------------