พายุของน้ำค้าง

เคยไหมที่รักใครคนนึงมาตั้งแต่เด็ก เวลาที่ฉันเจอเขา ฉันก็แทบคลั่งตาย เพราะความรักที่มันแน่นอก ฉันรักผู้ชายคนนั้นมาแสนนานและผู้ชายคนนั้นชื่อว่าพายุ

คุณพายุคือคนที่ชอบพี่สาวของฉันนั้นคือพี่ม่านหมอก ตอนที่เขาจีบกันฉันอายุแค่ 8-9 ขวบเองค่ะ ฉันรู้สึกชอบรู้สึกรักพี่เขามาก ฉันคงเป็นเด็กที่แก่แดดมากจริง ๆ ฮ่า ๆ ๆ

ฉันปฏิญาณกับตัวเองมาตลอดว่าคุณพายุต้องเป็นของฉันหรือของอีน้ำค้างนั่นแหละ แล้วแต่จะเรียกแล้วกัน ฉันจะฟาดฟันกับผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในชีวิตของเขา เชื่อฉันสิว่าฉันต้องได้ผู้ชายคนนี้ ต่อให้ฉันต้องฟาดฟันกับผู้หญิงกี่คนฉันก็จะทำ

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อน้ำค้างเป็นน้องสาวของพี่ม่านหมอกเป็นเด็กบ้านนอกอยู่ในภาคอีสาน ฉันเป็นเด็กผู้หญิงที่ไม่ค่อยสวย แต่พอดีฉันมีพี่เขยรวยมาก พอพี่สาวของฉันแต่งงานเเล้วได้กลับมาอยู่กับพี่เขยอีกครั้ง ฉันก็ต้องระเห็จมาอยู่บ้านพี่เขยกับพี่สาว (เรื่องเพื่อน(ไม่)รัก)

ส่วนผู้ชายที่ฉันแอบชอบนะเหรอ? เขาไปทำธุรกิจอยู่ที่ต่างประเทศได้เกือบปีแล้วค่ะ ฉันกับเขาก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย

แต่มีหรือคนอย่างฉันจะยอม ถึงแม้ว่าระยะทางจะไกลกัน ฉันก็เฝ้ารอคอยเขากลับมาทุกวันและส่อง IG ผู้ชายที่ฉันแอบรักมาตลอด บางครั้งความรักมันแน่นอก ยกออกไม่ได้ฉันก็โทรไปค่ะ แต่ส่วนมากคุณพายุติดงาน ติดงาน ติดงาน และก็งาน

“อีค้าง!” เสียงตะโกนเรียกฉันดังโวยวาย ราวกับเปรตขอส่วนบุญดังมาแต่ไกล ฉันขมวดคิ้วเป็นปมทันทีแล้วหันไปมองดู และเจ้าของเสียงนั้นคือยัยน้ำฝนเพื่อนสนิทของฉันเอง เพิ่งจะมีเพื่อนสนิทก็ตอนเรียนหมาลัย เอ้ย! มหา'ลัย' นี่แหละคะ

“อะไรของมึงวะ? อีห่านจิก” ฉันพูดแบบใส่อารมณ์นิดหน่อย เราจะพูดกันแบบนี้เสมอ ฉันจะออกแนวดิบ ๆ เถื่อน ๆ รั่ว ๆ หน่อยฉันมันคนฮาร์ดคอร์เพื่อนของฉันมันรู้ใจฉันมากและนิสัยคล้าย ๆ กันกับฉัน เราก็เลยไปกันได้

“พี่ปีสามชอบมึงว่ะเขาฝากขนมมาให้มึงดูด้วย” น้ำฝนมันชูถุงขนมขึ้น ฉันจะกลอกตามองบน ฉันไม่ชอบกินขนมแบบนี้และฉันไม่ต้องการรับของของใคร

ขนมมีให้กินเยอะแยะฉันเลือกที่จะซื้อกินดีกว่า ดีกว่าให้ผู้ชายมาซื้อให้ฉันกิน ถึงแม้ว่าเขาจะตั้งใจซื้อมาให้ฉันกิน แต่ฉันก็ไม่จำเป็นต้องกินของเขา พวกผู้ชายที่ซื้อของมาให้ฉันส่วนมากก็อยากมาจีบฉันเท่านั้นแหละ

“แกเอาไปกินเถอะฉันไม่อยากกินหรอก แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้สนใจพวกผู้ชายที่เอาข้าวของมาฝากฉันหรอกนะ เพราะผู้ชายที่ฉันสนใจและคิดถึงอยู่ตลอดเวลาคือคุณพายุคนเดียวเท่านั้น”

“อ๋อเหรอ? ผู้ชายที่มึงชอบส่อง IG เขาอยู่ทุกวันน่ะเหรอ? มึงก็รู้อยู่นะว่าเขาอายุเยอะแล้ว” โถอีเพื่อนปากหมา พูดได้ยังไงว่าคุณพายุของฉันแก่แล้วมันน่าตบปากเท่าอายุเลย

“อีสัส!” ฉันท้าวสะเอวจ้องอีน้ำฝน มันนี่ปากหมาจริง ๆ

“เอ้า!อีนี่”

“มึงเคยได้ยินไหม? มะพร้าวห้าวยิ่งแก่ยิ่งมัน คุณพายุก็เหมือนมะพร้าวห้าวนั่นแหละ อายุก็แค่ตัวเลขเว้ย” ฉันพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ อายุมันก็แค่ตัวเลข ตอนนี้พี่เขยของฉันอายุ เกือบ40 คุณพายุก็คงจะอายุเท่ากัน แต่อายุก็แค่ตัวเลขฉันไม่สนใจหรอก

“ก็แก่นั่นนั่น”

“เดี๋ยวกูตบแม่งเลย!” ฉันง้างมือขึ้น

“ขอโทษจ้า แม่คุณคนสวย รีบไปเรียนกันเถอะเดี๋ยวอาจารย์จะบ่นเอา”

“อืม” ฉันพยักหน้าก่อนจะรีบเข้าไปเรียน ฉันมีเรียนแค่ตอนเช้าพอตอนบ่ายฉันไปเดินเล่นเฉย ๆ แถวห้างบ้างค่ะ ดูหนังบ้าง ตามประสาคนโสด โส๊ด โสด ทั้งที่ไม่อยากโสดเลยสักนิด (ขออนุญาตมองบนแป๊บ?)

“วิ้ดวิ้ว น้องคนน้ำค้างคนสวย” เสียงสัมภเวสีอีกล่ะค่ะ แต่ฉันไม่สนหรอก ในเมื่อฉันตั้งปฏิญาณไว้แล้ว ฉันจะไม่สนใจใครเด็ดขาดในหัวใจของฉันจะมีแค่คุณพายุคนเดียวเท่านั้น

“พี่เพลิงเรียกแกอ่ะน้ำค้าง พี่เขาสนใจแกนะรู้ไหม?”

“เขาสนใจฉันแต่ก็ไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องสนใจเขา ฉันมีผู้ชายที่ฉันรักอยู่แล้ว”

“เหอะ! แกจะเอาแต่รอคอยเขาแบบนี้แกจะรอคอยไปเพื่ออะไรวะ? เขาไม่เคยกลับมาเลย ไม่ใช่ป่านนี้เขามีลูกมีเมียอยู่ที่ต่างประเทศล่ะมั้ง”

“เหอะ! คุณพายุยังไม่มีลูกมีเมียฉันสืบประวัติเขามาหมดแล้ว ตระกูลของพี่เขยของฉันเป็นญาติกับคุณพายุ ฉันรู้ความเคลื่อนไหวของคุณพายุทุกอย่างก็จากปากพี่เขยและพ่อของคุณพายุนั่นแหละ”

“เขาอาจจะปิดแกก็ได้ ถ้าคุณพายุเขาแต่งงานมีครอบครัวอยู่ที่โน่นแล้วเขาไม่อยากให้ผู้หญิงหน้าโง่อย่างแกเสียใจ เขาก็เลยปิดช่วยกันก็ได้”

“เลิกพูดก่อนที่ฉันจะหงุดหงิดไปมากกว่านี้” ฉันพูดพร้อมกับกอดอกตัวเอง พี่เพลิงจ้องฉันนานมาก เขารู้ว่าฉันไม่ชอบเขา แต่เขาก็ยังตามเธอฉันจนน่ารำคาญ