Genres

อคิณณ์หวงรัก
เฟย์รับปากกาและเอกสารมาเซ็นชื่อและระบุลงไปในสัญญาว่า ‘ขอเป็นการผ่อนชำระ’ ซึ่งอคิณณ์ก็ไม่ได้ทักท้วงแต่อย่างใด “ขอเบอร์พี่และบัญชีหรือพร้อมเพย์พี่ค่ะ” อคิณณ์ยื่นโทรศัพท์ให้เฟย์กดเบอร์เบอร์เขาออกไปยังโทรศัพท์ของเธอ “เบอร์นี้พร้อมเพย์” “พี่ก็รวยจะตาย ขี้งกไปได้” “งกอะไร ลดจากห้าแสนเหลือสองแสน หรือไม่เอา” “เอาค่ะ” “แล้วอย่าโทรมาพร่ำเพรื่อหรือคิดมาจีบฉันล่ะ” เฟย์ส่งสายตาค้อนใส่คนพี่อย่างไม่ชอบใจ เธออยากขอคืนคำที่ว่าหากไม่ได้พี่อคิณณ์เป็นแฟนจะไม่มีแฟนใหม่เลย ทำไมคนเราถึงได้ซวยขนาดนี้ เข้าเรียนที่ใหม่ได้เพียงสองเดือนแต่ทำหนี้สองแสน “ถ้าหนูหนักห้าสิบ พี่จะทำแล้วหมดหนี้ไหม” “คิดว่าตัวเองทำได่เหรอหนักห้าสิบน่ะยัยแม่วัว” “ถามเฉยๆ” “เอาสิ หนักห้าสิบค่อยมาคุยกัน” คนพี่รับปากออกไปแบบส่งๆเท่านั้นเพราะเธอคนนี้ประกาศไปว่าตัวเองหนักร้อยโล คงไม่มีทางที่จะทำได้อย่างแน่นอน ส่วนตัวอคิณณ์เองก็มั่นใจอย่างที่เขาคิดคือ ‘ไม่มีทาง’ หลังจากเซ็นเอกสารไปแล้วเฟย์ขอตัวกลับห้องพักของเธอก่อนพร้อมเอกสารยอมรับหน้สองแสนบาท เฟย์คิดจนหัวจะปวดเพราะเสียดายเงินจำนวนสองแสนบาทนี้มากแต่ที่เธอเลือกชำระเงินยังดีกว่าการมีคดีติดตัวเนื่องด้วยไม่อยากให้คนที่อุปการะเธอต้องผิดหวังในตัวเธอนั่นเอง เฟย์กลับถึงห้องแล้วค้นบัญชีเงินฝากของตัวเองที่มีจำนวนหกหมื่นบาท ซึ่งเงินนี้เธอได้มาจากการทำงานพิเศษตั้งแต่ช่วงมัธยมปลายแล้ว ตอนนี้เมื่อเข้ามหาวิทยาลัยเนื่องจากยังใหม่กับที่นี่จึงยังไม่ได้สมัครงานหรือเริ่มทำงานพาร์ททามที่ไหน “แล้วจะหาเงินจากไหนนะ” “ไม่รู้ล่ะขออาบน้ำแล้วนอนก่อน” เมื่อจบกระบวนการความคิด เฟย์พาตัวเองเข้าห้องน้ำแล้วอาบน้ำชำระร่างกายให้ตัวเองชดชื่น จากนั้นสวมชุดนอนมาล้มตัวลงนอนในเตียงขนาด 6 ฟุตของเธอ “หรือจะลดน้ำหนักให้พี่นั่นเอาวะ” “อย่าบ้านะยัยเฟย์” “ครั้งเดียวสองแสนเลยนะ” “นอนก่อนตื่นมาค่อยคิด” เหมือนสมองของเฟย์จำนวนถามตอบกลับไปมาอย่างหาจุดตรงกลางไม่ได้ จนเธอพล็อยหลับไปด้วยร่างกายที่เหนื่อยล้า เอกสารยอมรับสภาพหนี้ก็วางบนเตียงข้างเธอนั่นเอง ผ่านไปนานหลายชั่วโมง เฟย์ตื่นขึ้นมาพร้อมกับความงัวเงีย สิ่งที่เธอตื่นมาพบกับความจริงที่ไม่อยากเชื่อ คือตอนนี้เธอติดหนี้ถึงสองแสนบาท ว่าแล้วเธอจึงหยิบโทรศัพท์เมื่อเช็คข่าวคราวต่างๆและกลุ่มไลน์เพื่อนและสิ่งที่ทำให้เธอต้องตกใจกับเพื่อนไลน์คนใหม่ที่เธอแอดพร้อมส่งข้อความไป Fayya : พี่คะ เฟย์เองค่ะ เฟย์จะให้พี่เอาใช้หนี้ค่ะ ไม่มีนอกกาย ไม่มีนอกใจ #อคิณณ์หวงรัก ขอเรียนนักอ่านที่น่ารัก โปรดทำความเข้าใจก่อนอ่านนะคะ เนื้อหาของนิยายเรื่องนี้เกี่ยวกับความรักของชายหญิง เนื้อเรื่องทั้งหมดเป็นการสมมติขึ้นมาจากจินตนาการของผู้เขียน จึงอาจจะมีบทที่ไม่เหมาะสมและไม่สมจริง เนื้อหาเหมาะสำหรับผู้มีอายุ 18 ปีขึ้นไป เนื่องจากมีเนื้อหาเกี่ยวกับการร่วมเพศ ตัวละครมีความสีเทาอาจไม่สมเหตุผล บางตัวละครมีพฤติกรรมที่ไม่ควรทำตามหรือลอกเลียนแบบ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ ขอให้นักอ่านที่น่ารักสนุกกับการอ่านนิยาย และสุดท้ายนี้โปรดแสดงความคิดเขียนอย่างสุภาพ ให้เกียรติซึ่งกันและกันค่ะ ........................................ นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 และพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ฉบับอื่นๆ ห้ามมิให้ผู้ใดคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลง นำเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายหรือนำเนื้อหาไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนจะดำเนินคดีตามกฎหมาย นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ของนักเขียนนามปากกา ริตต้า619

Balance Engineer เดบิตเกียร์ เครดิตรัก
"ไม่เสือกสิคะ หนูมีปัญหากับน้องสาวเพื่อนพี่ ไม่ใช่มีปัญหากับพี่สักหน่อย"

Bad doctor ขอโทษที่รักคุณ
...เพราะรักมากเลยไร้ค่า... ให้ได้ทุกอย่าง...แม้กระทั่งชีวิต แม้กระทั่งวันที่เธอเกือบเอาชีวิตไม่รอดเพราะช่วยเขา แต่เขากลับตีค่าให้เธอเป็นได้แค่...เด็กกำพร้าอยู่วันยังค่ำ เหตุการณ์เลวร้ายขึ้นเรื่อยๆเพราะเธอดันไปรู้ความลับของ ม่านมัสลิน...แฟนสาวของดานิเอล ทำให้ชีวิตของเธอตกอยู่ในอันตราย เพราะลึกๆแล้วม่านมัสลินไม่ได้หวังดีกับครอบครัวคลินตัน แต่สุดท้าย...เธอก็กลายเป็นคนผิดที่บังอาจไปใส่ร้ายแฟนสาวของเขา และเมื่อหมดผลประโยชน์...เขาก็พาเธอกลับมาส่งที่บ้านเด็กกำพร้าและทอดทิ้งเธอไว้ตรงนั้น ...จากไปอย่างไม่ใยดี... ตัวอย่างบางช่วง “ลงไปพราวตะวัน เธอมาจากไหนก็กลับไปในที่ที่เธอมาซะ บ้านเด็กกำพร้า...คงเหมาะสำหรับเธอที่สุดแล้ว” เมื่อมาถึงหน้าบ้าน 'ไออุ่นรัก' ชายหนุ่มก็บังคับให้หญิงสาวลงจากรถ แต่เธอปฏิเสธเพราะอยากกลับไปอธิบายให้ประมุขของบ้านเข้าใจว่าเรื่องทั้งหมดไม่ได้เป็นอย่างที่คิด เธอไม่ได้เป็นคนทำ ม่านมัสลินต่างหากที่เป็นคนทำ! “ลงไป!!” “ไม่....คุณดานิเอลคะ พาพราวกลับไปที่บ้านที พราวขอร้อง ฮื้อๆๆ” “ฉันไม่ให้เธอกลับ!” เขาตะคอกใส่เหมือนกำลังหงุดหงิดเต็มที “ลงไปซะ! อย่าให้ฉันต้องหมดความอดทนพราวตะวัน” “ฮึก~ พราวขอถามอะไรสักอย่างได้ไหมคะ” เธอสะอื้นหนักขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะเงยหน้ามองชายที่รักหมดหัวใจแล้วเอ่ยถามคำนั้นออกมา “ที่ผ่านมาเคยมีสักครั้งไหมที่เห็นพราวอยู่ในสายตา หรือสำหรับคุณ...พราวมันก็เป็นได้แค่เด็กกำพร้าที่คุณท่านเก็บมาเลี้ยง” จบประโยคนั้นชายหนุ่มก็นิ่งไปทันทีเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง ใช่! เขารู้สึกดีที่มีพราวตะวันอยู่ข้างๆ แค่รู้สึกดีเฉยๆเพราะเขามีม่านมัสลินอยู่แล้ว แต่พอมารู้อะไรแบบนี้ก็ไม่ลังเลเลยที่จะตัดพราวตะวันออกไปจากชีวิต ในเมื่อเธอไม่ได้หวังดีกับครอบครัวของเขา มันคงถึงเวลาที่พราวตะวันต้องออกไปจากครอบครัวคลินตันสักที “ใช่! สำหรับฉัน...เธอมันก็เป็นได้แค่เด็กกำพร้า พวกหอกข้างแคร่จ้องจะแทงข้างหลังอยู่ตลอดเวลา ฉันไม่เก็บไว้ให้รกหูรกตาหรอก เพราะหลังจากนี้ฉันจะแต่งงานกับม่านมัสลินแล้วย้ายไปสร้างครอบครัวที่อังกฤษด้วยกัน ส่วนเธอก็กลับไปอยู่บ้านเด็กกำพร้ากระจอกๆนั่นซะ เราสองคนจะไม่มีวันได้เจอกันอีก เพราะเมื่อไหร่ที่ฉันเจอเธอ...ฉันฆ่าเธอแน่!”

Not Love | ไม่รัก(อย่ากั๊ก)
"ฉันมันรักใครไม่เป็นหรอก เธออย่ามาคาดหวังอะไรจากฉันเลย" นั่นคือประโยคที่พี่เรย์เป็นคนบอกฉันในวันที่ฉันถามถึงความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคน เขาบอกว่าฉันเป็นคนที่ดี แต่เขาไม่เคยรัก เคยบอกว่าพยายามรักฉัน แต่ทำไม่เคยได้ เขาไม่เคยลืมคนในใจ เพราะแบบนี้ ฉันจึงไม่โง่รักเขาต่อ

CHAOTIC LOVE รักวุ่นวาย...นายจอมหยิ่ง
ตั้งแต่สูญเสียครอบครัวอันเป็นที่รักในวัยเด็ก เขาก็ปิดกั้นตัวเองและจมอยู่กับความเจ็บปวด จนมาเจอเธอ เด็กสาวผู้สดใส ร่าเริง โลกของเขาก็เปลี่ยนไป และเธอยังนำพาเขากลับสู่ความทรงจำที่หลงลืมไปหลายปีอีกด้วย CHAOTIC LOVE "เด็กน้อยอย่างเธอ ทำลายกำแพงของฉันไม่ได้หรอกนะ อย่าพยายามเลย มันน่ารำคาญ" "แต่เด็กน้อยอย่างเพลิน อาจจะสูบเรี่ยวแรงจากเฮียจนหมดตัวเลยก็ได้นะ" "อย่ามาทะลึ่ง ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่น แล้วก็อย่ามาเรียกฉันแบบนั้น!" "ทำไมอ่ะ เพลินจะเรียก ทีมิณยังเรียกได้เลย" "แต่ฉันไม่ได้สนิทกับเธอ" "เดี๋ยวเราก็สนิทกัน เชื่อเพลินสิ" ยัยเด็กบ้า!! พระเอก พีรกานต์ ภูริศิรินันท์...เฮียฟิวส์ อายุ 27 ปี ทายาทเจ้าของธนาคารเอกชนชื่อดัง นิสัยรักความเป็นส่วนตัวสุด นิ่ง เงียบ พูดน้อย เรื่องความหยิ่งติดอันดับหนึ่ง และเขามันไม่มีหัวใจ นางเอก เพลินตา ลีธากร...เพลิน อายุ 21 ปี เรียนบัญชี มหาวิทยาลัย A ปี 3 เธอสวยแต่แสบซ่าสุดๆ ทะเล้น ขี้เล่น ไม่ยอมคน สู้สุดตัวเหมือนกันถ้าถูกตอนจนมุ ตัวละครสมทบ หนูดา & ดิน จากเรื่อง MY SISTER พี่สาวคนเนี้ย...ของผม มิณา & ยูตะ จากเรื่อง THE FLIRT ป่วนใจนายเจ้าชู้ โรส & ธาม จากเรื่อง THE HEARTLESS ทวงรักร้าย...นายไร้ใจ หนูเฌอ & วาโย จากเรื่อง DANGEROUS LOVE รักอันตราย...นายมาดเซอร์ ลลิล & แม็กซ์ จากเรื่อง DEEP LOVE รักสุดใจ...นายแบดบอย และคนโสดคนเดียวของแก๊งค์ อย่าง หมอไวน์

อ้อนรักไต้ฝุ่น
“อนุญาตให้อ้อนได้แค่กับฉันคนเดียวเท่านั้น"

พิษเพื่อนสนิท
"อย่าทำให้กูหงุดหงิดนะพีช ตอนนี้กูกำลังอารมณ์ดี อย่ามาทำให้กูต้องหงุดหงิดเพราะถ้ากูหงุดหงิดขึ้นมามึงจะเจ็บหนัก หันหลังไป" คาวีออกคำสั่งข่มขู่เสียงเรียบทำเอาหญิงสาวสะอื้นไห้หนักกว่าเดิม

รัก(ห้าม)ร้าย
แอบรักมาตั้งหลายปี แต่สุดท้ายก็ได้แค่เพื่อน บางคนบอก 'แค่เพื่อนก็ดีเท่าไหร่แล้ว' ดีจริงเหรอ ? ทำไมฉันไม่อยากได้มันล่ะ ! จะว่าโลภก็ได้ แต่ฉันอยากได้มากกว่านั้น อยากเป็นมากกว่าเพื่อน อยากเป็นคนที่เขารัก และเพราะฉันอาจจะโลภเกินไป แม้แต่คำว่าเพื่อนก็เลยไม่เหลือ 'พัง' ทุกความสัมพันธ์ของเรามันพัง เขาไม่เหลือเยื่อใยให้ฉันสักอย่าง จะเรียกชั่วก็ไม่ผิดที่ฉันแอบนอนกับเพื่อนตัวเองตอนมันเมาไม่ได้สติ ฉันปล่อยให้ตัวเองท้อง คิดง่าย ๆ แค่ว่า.. แม้ไม่ได้ตัวและหัวใจ ขอแค่เลือดเนื้อเชื้อไข ฉันก็เอา !

เมื่อของตายกลายเป็นของรัก
เขาเคยผลักไสความรักของเธอด้วยการเก็บเธอไว้เป็นของตาย แต่โชคชะตาเล่นตลกเพราะวันที่เขาอยากได้เธอคืน เธอกลับไม่เหลือแม้แต่เศษใจให้เขาอีกต่อไป...

สายใยในวันวาน
เรื่องนี้เป็นเรื่องของเฮียกานต์ เรื่องสุดท้ายของเซ็ตเฮียเฟยค่ะ ทั้งที่เธอมาก่อน แต่มักเป็นคนที่ถูกทิ้งให้รอเสมอ บางคนก็คิดว่าเธอเป็นชู้ เธอเหรอชู้ เธอถูกแย่งนะ หากเขารู้เรื่องลูก ลูกเธอจะกลายเป็นลูกนอกสมรสของเขา หากลูกต้องแบ่งพ่อกับเด็กคนอื่นแล้วต้องหลบซ่อนเหมือนเดิม ก็คงไม่ต่างกับตอนไม่มี ถ้างั้นก็ไม่ต้องมีดีกว่า ‘เรื่องที่ผ่านมาเฮียขอโทษ’ ‘ขอโทษเรื่องอะไร’ มีหลายเรื่องที่เขาควรขอโทษฉัน เขาจะรู้บ้างไหมว่าฉันลำบากแค่ไหน ‘เรื่องที่ทำกับพริกทุกอย่าง ตอนนั้นเฮียยังเด็ก ขอโทษที่ทำแบบนั้น’ ‘หมายถึงเรื่องที่มีอะไรกันเหรอ’ ‘อือ นั่นก็ด้วย’ ‘แล้วยังไงต่อ ไหนเคยบอกว่าพริกสำคัญกับเฮียที่สุด ทำไมวันนี้เฮียมาขอโทษพริก รู้บ้างไหมคำขอโทษเป็นสิ่งสุดท้ายที่พริกอยากได้ยินจากปากเฮีย ถ้าเฮียไม่ทำผิดคำนี้ไม่มีทางจะออกจากปาก’ ‘หมวยยังเป็นคนที่สำคัญ’ ‘แล้วยังไง ไหนบอกว่าแก้แค้นเสร็จจะกลับมา ตอนนี้ทำไมมาขอโทษ นี่ทำอะไรอยู่รู้ตัวบ้างไหมเฮีย’ ‘ใช่ เฮียอยากแก้แค้นที่โดนแบบนั้น แต่กล้วยหอมกับเฮียมีลูกด้วยกัน ลูกของเรากำลังน่ารัก กล้วยจะแต่งงานกับเฮีย… เฮียอยากแต่งงานกับกล้วย’ ‘…อะไรนะ อยากแต่งานกับมันเหรอ’ ‘…’ ‘เฮียทำพริกหายใจไม่ออกเลยว่ะ นี่เฮียรักมันแล้วใช่ไหม ไม่สิ เฮียรักมันมาตลอด คนที่เฮียไม่รักคือพริกต่างหาก’ ‘...’ ‘พูดอะไรบ้างสิ’ ---- สายใยในวันวานเป็นเรื่องสุดท้ายของแก๊งเฮียเฟยค่ะ เรื่องของแก๊งเฮียเฟยมีดังต่อไปนี้... Lie ซ้อนรักลวง (เฮียเฟย สไปรท์) บ่มรักผูกใจ (พี่ซัน เฌอปราง) PLEASE โปรดรักกันอีกครั้ง (พี่นิก เจี๋ย) ก็ไม่ได้คิดอะไร (เฮียหิน อาอี้) สายใยในวันวาน (เฮียกานต์ พริกหวาน)

ทฤษฎีล้ำเส้นเพื่อน
เพื่อนพ่อมึงสิ กูเป็นผัวหลวงมันเว่ย!!

ตุลา(ไม่)อ่อนโยน
เด็กผู้หญิงตัวอ้วนกลมแก้มยุ้ย แต่ในวันนี้เธอเป็นหญิงสาวตัวเล็กน่ารักที่ทำให้เขาใจเต้นแรง แต่ต้องทำหน้านิ่งเข้าไว้ และที่สำคัญ เธอคือลูกสาวของเพื่อนแม่ที่ถูกฝากฝังให้ดูแลในช่วงที่น้ำท่วม 'ตุลา'ในความทรงจำของ 'ข้าวจี่' คือผู้ชายที่อายุมากกว่าเธอ5ปีและชอบดึงแก้ม ดึงผมเปีย ทำให้เธอร้องไห้และวิ่งไปหลบแผ่นหลังของแม่ทุกครั้งที่เจอเขา และที่สำคัญ เขาคือลูกชายของเพื่อนแม่ที่รับหน้าที่ดูแลเธอและเจ้าแมวอวบตัวกลม ที่ต้องอพยพหนีน้ำท่วมไปอาศัยที่บ้านของเขา "เอาเถอะ เพื่อแมวแล้วต้องทำหน้าหนาไว้ก่อน ยังไงต้องรบกวนเขาอยู่ดี" แล้วเรื่องของคนสองคนและแมวหนึ่งตัวก็เริ่มต้นขึ้นในเดือนตุลาคม

ก็ไม่รักแล้วนะเธอ
คบกันมาตั้งแต่เด็ก จนกลายเป็นคุณแม่วัยใส ยอมเสียสละทุกอย่างเพื่อเลี้ยงดูลูก ปล่อยให้เขาได้ใช้ชีวิตตามวัยมีทางของตัวเอง ทำหน้าที่ตัวเองไม่ขาดตกบกพร่อง ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเราหมดรักกันตั้งแต่ตอนไหน?

กักขังรักวิศวะเลว
เขาเย็นชาเหมือนไร้ความรู้สึกแต่ที่จริงแล้วมันไม่ใช่แบบนั้นเลย สายลม เป็นผู้ชายที่เลวที่สุดในชีวิตของเธอ เขาไม่เคยสนใจความรู้สึกของเธอเลย กักขังเธอเอาไว้ไม่ต่างนกน้อยในกรงทอง

My Wife เมียเด็กของนายวิศวะ
เมื่อสาวน้อยอย่างน้ำพิ้งค์ถูกจับแต่งงานกับชายหนุ่มจอมเย็นชาอย่างทามไท เรื่องวุ่นๆจึงเกิด (น้ำพิ้งค์ VS แม่) “แม่อยากให้ลูกแต่งงานกับทาม” ขวับ!! !!! “อะไรนะคะ แม่อยากให้หนูแต่งงานกับพี่ทามงั้นเหรอคะ” ฉันหันขวับอย่างตกใจทันทีที่แม่ของฉันเอ่ยเรื่องสุดแสนจะช็อคและตะลึงจนต้องเบิกตาโตอย่างเรื่องที่จะให้ฉันแต่งงานกับพี่ทาม ก็เรื่องที่แม่กำลังพูดอยู่มันใช่เรื่องเล่นไก่กาที่จะเอามาพูดเล่นที่ไหนละ นั้นมันเรื่องแต่งงานเลยนะ แต่งงานที่แปลว่าฉันกำลังจะมีสามีเป็นตัวเป็นตนในวัย20อะ มันใช่ที่ไหนเล่า! “ก็ลูกแอบแม่ไปสมัครเรียนที่ไกล ๆ เองทำไมละ ถ้าลูกอยากไปเรียนที่กรุงเทพลูกก็ต้องแต่งงานกับพี่ทาม ไม่งั้นหนูไม่ต้องไปเรียนนะพิ้งค์” “แม่! แม่คิดอะไรอยู่ หนูไม่แต่งหนูเพิ่งจะเข้าปีหนึ่งเองนะแม่” ฉันโวยวายไม่ยอมพร้อมหน้าบึ้งปากยื่นไม่พอใจใส่แม่ “ก็นั้นแหละ หนูจะเข้าไปเรียนที่กรุงเทพใช่ไหม แล้วหนูก็ไม่มีคนรู้จัก ไม่มีคนที่จะคอยดูแล...ทามนะเหมาะที่สุดที่จะดูแลลูกช่วงที่เรียนกรุงเทพตอนห่างไกลแม่ไง แม่แค่อยากหายห่วงตอนลูกอยู่ไกลหูไกลตาแม่อะพิ้งค์” ___________ (น้ำพิ้งค์ VS ทามไท) ตุบ! “อั๊ก!” ไอ้พี่ทาม! ไอ้คนบ้าเอ้ยใช้หน้าแข้งกระแทกบั้นท้ายฉันลงจากเตียงแบบนี้เลยเหรอ! นี่มันเข้าค่ายทำร้ายร่างกายและใช้ความรุนแรงเลยนะ ใช่ค่ะอีพีทามคนหมาบ้ามันถีบฉันลงจากเตียงมานั่งพับเพียบอยู่ข้างล่าง! แต่เหนือกว่าการนั่งพับเพียบคืออะไรรู้ไหม ก็คือมันเจ็บไง! ก้นฉันจะระบมหมดไหมเนี้ย แล้วไหนจะกระดูกก้นกบฉันอีกมันจะเคลื่อนไหมเนี้ย ฮึ่ย “พี่ทาม! พี่ทำบ้าอะไรรู้ตัวหรือเปล่าห้ะ!” ฉันหันไปแหว่ตาเขียวใส่พี่ทามทันทีที่ทำให้ก้นฉันเจ็บและกระดูกดังแกร็บ แต่ดูคนที่ทำฉันเจ็บสิ! “ทำอะไร” เหอะ! ยังมีหน้ามาลอยหน้าลอยตาถามอีก ได้! จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม ชอบความรุนแรงแบบนี้ใช่ไหม งั้นน้ำพิ้งค์คนนี้จะไม่ทนแล้วเหมือนกันเว้ย! ทำมาทำกลับ! ร้ายมาร้ายกลับ!ผู้หญิงกับผู้ชายต้องเท่าเทียมกัน! ฟุบ! หมับ! “โอ้ย ยัยบ้าเอ้ยเธอมากัดแขนฉันทำไมวะ!” ใช่ฉันกัดแขนพี่ทาม และตอนนี้พี่ทามก็กำลังพยายามดันหน้าของฉันที่กำลังกัดแขนของตัวเองออกไปด้วยใบหน้าที่เหยเกสุดๆ แล้วไงฉันไม่สงสารหรอกนะ “ก็แล้วใครสั่งใครสอนให้พี่เตะพิ้งค์ตกเตียงก่อนละ พี่ทำพิ้งค์ก่อนพี่ก็ต้องโดนเอาคืนแบบนี้แหละ!” สิ้นสุดเสียงอันแข็งกร้าวของฉัน ฉันก็ก้มลงไปกัดแขนพี่ทามอย่างไม่ปราณีอีกครั้ง กัดจนพี่ทามต้องร้องโอดครวญขอชีวิตจากฉันเลย แต่ฉันไม่ยอมปล่อยง่ายๆหรอก เพราะฉันจะกัดจนกว่าจะพอใจกันไปข้าง “ไอ้เหี้ยเอ้ย!” ฟึบ! ตุบ! “อ๊ะ!” แต่จู่ ๆสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อพี่ทามสบถคำหยาบออกมาเสียงดังลั่นด้วยความโมโหแล้วสะบัดแขนพลิกตัวขึ้นมาคร่อมฉันอย่างดุดันแทน พร้อมกับกดข้อมือทั้งสองข้างของฉันลงกับเตียงจนรู้สึกเจ็บไปหมด “กัดแขนฉันจนหนังมันจะหลุดอยู่แล้ว เป็นบ้าไปแล้วหรือไงวะ!” เหอะ! ยังมีหน้ามาตะคอกถามฉันอีกเหรอ แล้วเมื่อกี้ใครมันเตะฉันลงเตียงก่อนละ! “แล้วเมื่อกี้พี่ทำพิ้งค์ก่อนทำไมละ พิ้งค์แค่ขอนั่งด้วยเฉยๆ” “ก็ฉันรำคาญพูดไม่รู้เรื่องหรือไง” “แต่พิ้งค์อยากนั่ง! และพิ้งค์ก็ต้องได้นั่งด้วย!” เอาสิ คิดว่าแหกปากตะคอกเก่งคนเดียวหรือไง น้ำพิ้งค์ก็มีปากนะคะ และน้ำพิ้งค์ก็จะไม่ยอมตกเป็นทาสได้รับความรุนแรงป่าเถื่อนนี่คนเดียวแน่ “แต่ฉันไม่ให้นั่ง!” “แต่พิ้งค์อยากนั่ง!” “อยากนั่งมากใช่ไหม” “เอ่อ!” “หึ...ได้ งั้นก็ต้องแลก” “แลกอะไร?” “แลกด้วยนี้ไง” จุ๊บจ๊วบ! O_O อื้อออ ไอ้พี่ทาม! ไอ้พี่บ้าไอ้คนเฮงซวย! มาจูบปากฉันแบบนี้ได้ไงห้ะ! “อื้อออออ” จ๊วบ! แฮ่กๆ “ไง จะตายแล้วเหรอ?” ยิ้มมุมปาก

ล่ามรักร้ายวิศวะหวงรัก Bad Engineer
"ไฟ" หนุ่มฮอตประจำคณะวิศวกรรมยานยนต์ปี 3 พ่อของเขาเป็นถึงเจ้าของสนามแข่งรถ Fire Speed Racetrack ชื่อดังอันดับต้น ๆ ของประเทศ ไฟมักจะมาประลองความเร็วแข่งรถในสนามแข่งอยู่เสมอ และแน่นอนขึ้นชื่อไฟ! ลูกชายเจ้าของสนามแข่งไม่มีครั้งไหนที่คนอย่างเขาจะเคยแพ้! เว้นก็แต่...วันหนึ่ง! ที่คนอย่างไฟต้องแพ้ให้กับคู่แข่งอย่างไม่มีใครคาดคิด ทำให้เขาต้องเสียรถคันโปรดไป ไฟทั้งโกรธทั้งหัวเสีย แต่ในขณะเดียวกันเขากับเพื่อนกลับพบความผิดปกติว่าคู่แข่งที่แท้จริงของเขาเข้าโรงพยาบาล! แล้วใครล่ะ? ที่ปลอมตัวมาแข่งแทน ทำให้คนอย่างไฟต้องเสียหน้า! หลังจากเหตุการณ์พ่ายแพ้ ไฟและกลุ่มเพื่อนของเขาคือเพลิง กับ พายุ ช่วยกันพยายามตามสืบ จนกระทั่งได้รู้ว่าคู่แข่งที่ถูกจ้างมาแข่งแทนเป็นใคร และนั่นยังไม่น่าแค้นเท่ากับการที่เขารู้มาว่าคนที่ชนะเขาได้คือผู้หญิง! เธอชื่อ "มีอา" อยู่คณะบริหารปี 3 สวยระดับดาวคณะ เมื่อไฟรู้ความลับของเธอทำให้เขาทั้งโกรธทั้งเสียหน้า เขาเลยขู่จะเอาเรื่องเธอที่เธอปลอมตัวมาแข่งแทน ซึ่งมีอาต้องชดใช้เงินจำนวนมากที่ทำผิดกฎกับสนาม แต่เธอไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น เธอโดนผู้ว่าจ้างบิดเงินบอกปัดไม่รับผิดชอบ ซ้ำยังต้องหาเงินจำนวนมากไปรักษาพ่อซึ่งป่วยหนัก! ทำให้มีอาตกอยู่ในที่นั่งลำบาก เพียงเพราะอยากเอาชนะผู้หญิงที่เคยชนะแข่งรถกับเขา! ไฟเลยเสนอทางออกด้วยการบังคับให้เธอชดใช้ด้วยร่างกาย และมีอาไม่มีทางเลือก! จำยอมตกลงอย่างหาทางหลีกเลี่ยงไม่ได้ ทว่าเมื่อไฟได้ทุกอย่างจากเธอแล้ว เขากลับไม่ยอมปล่อยเธอไปอย่างที่รับปาก นั่นเป็นเพราะเขาเริ่มติดใจมีอา ยิ่งเมื่อได้ใกล้ชิด และค่อย ๆ รับรู้ถึงปัญหาที่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างที่เธอเจอ เขาก็เริ่มเห็นใจและรู้สึกสงสาร ไฟแอบช่วยเหลือเธอเรื่องพ่อ ในขณะที่มีอาไม่รู้และคิดว่าเขาทำไปเพราะต้องการเซ็กส์จากเธอเท่านั้น จากเกมที่ไฟคิดว่าตัวเองต้องชนะตลอด สุดท้ายเขาก็เริ่มแพ้ใจตัวเองเรื่อย ๆ แต่! เขาจะทำยังไงเพื่อที่จะชนะใจเธอได้จริง ๆ

หัวใจกระชากรัก…วิศวะร้าย (ฟาโรห์ & ชะเอม)
รุ่นพี่วิศวะที่ทั้งเพลย์บอยและดูร้ายกาจอย่างเขา คือตัวอันตรายที่สุดในสายตาของรุ่นน้องอย่างเธอ แต่ทว่าเวลาที่เธอกำลังตกอยู่ในอันตราย เขากลับเป็นคนที่คนเดียวที่เข้ามาปกป้องและดูแลเธออย่างดี

Beloved ไม่เคย(ไม่)รัก
ยิ้มหวาน หญิงสาวน่ารักที่แอบรักพี่แถวบ้านมาตั้งแต่เด็ก เธอโดนโชคชะตากลั่นแกล้ง คนที่เธอรักเป็นอริตัวฉกาจของพี่ชาย อริชนิดที่ว่ามีโอกาสเมื่อไหร่ก็ฟาดฟันกันตลอด เธออยากเกิด แต่โดนพี่ชายคุมกำเนิดซะได้ พี่ไทน์ หนุ่มหล่อ แสนดีของน้องยิ้ม อริกับพี่ชายไม่ได้เกี่ยวกับน้องสาวสักหน่อย พี่ไทน์เขาแสนดีกับน้องยิ้ม ทว่าแค่ในฐานะพี่ชายแถวบ้านจ้า เพราะพี่เขาแฟนอยู่แล้ว อุปสรรคยัยยิ้มช่างเยอะซะจริง ไหนจะพี่ชาย ไหนจะแฟนเขา ปัญหาใหญ่สุดคือเขาบอกว่าเขารักเราเหมือนน้องสาวนี่สิ เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของไทน์ยิ้มหวาน เรื่องสุดท้ายในเซ็ต เมียสุดที่รักนะคะ ของรักของยักษ์ (จบแล้ว) หลอมรวมรัก (จบแล้ว) Beloved ไม่เคย(ไม่)รัก (จบแล้ว)

บาปรักพันธนาการซาตานเถื่อน
ความผิดที่เธอไม่ได้ก่อกลับถูกชายผู้เคยปกป้องลวงล่อให้มารับกรรม หัวใจดวงน้อยเจ็บช้ำเกินจะทน แต่หากจะคิดว่าเธอจะยอม เขาก็คิดผิดแล้วต่อจากนี้ไปเขาจะได้รู้ว่าตาต่อตาฟันต่อฟันเป็นเช่นไรเธอจะไม่ยอมอีกแล้ว แนะนำตัวละคร ฟลินท์ เทย์เลอร์ (สมิท) " หึ!! ทีครอบครัวเธอทำกับคนอื่นได้ไม่เป็นไรอย่างนั้นสิ แต่พอตัวเองโดนบ้างจะมาร้องหาสวรรค์วิมานอะไร" "ที่นี่มีแต่นรกเท่านั้นแหละที่คนอย่างเธอคู่ควร นั่งผู้หญิงบ้าผู้ชาย" "ผมรู้ว่าตัวแล้วว่าผิดเอง ผมมันโง่เองที่เอาความแค้นไปลงที่คุณผมขอโทษ" กนกวรรณ สุนทรโวหาร น้องกิ๊ก "มะ..หมายความว่าไง ทะ..ทำไม..ทำไมเป็นนาย...โกหก!! ไม่จริงใช่ไหม ฟลินท์จะจับตัวน้องกิ๊กมาทำไม ไม่จริงใช่ไหม..ฟลินท์" "กรี๊ด...ปล่อยฉันไปนะไอ้บ้า ฉันไม่รู้จักใบเฟิร์นอะไรทั้งนั้นปล่อย!!..." บุรินทร์ สุนทรโวหาร เฮียบุตร "เฮียขอโทษ" อลินดา ปัญญาโสพล ใบเฟิร์น " เฟิร์นไม่มีค่าพอให้ใครรักหรอกค่ะ เฟิร์นมันสกปรก"

เดิมพันรักคว้าหัวใจนายวายร้าย
"นี่ยั่วกันใช่ไหม" "ใครยั่ว นี่ปล่อยนะ" "ช่วยหน่อย นะริน ช่วยแฟนหน่อยนะครับ" ถึงเวลาผมอ้อนบ้าง คือผมทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ถ้าไม่ได้สักอย่างผมคงลงแดงตาย "ช่วยยังไง ฉันไม่ทำหรอกนะ" นั่นไง เธอรู้ทันผมไปซะหมด
