เจ้าสาวไร้รัง

ณ.คฤหาสน์สุวรรณมณีวงศ์

ตอนนี้มีหญิงสาววัยกลางคนและเด็กหญิงหน้าตาจิ้มลิ้มวัย7ขวบนั่งพับเพียบก้มหน้าก้มตาอยู่ที่พื้นห้องรับแขกอย่างเรียบร้อย โดยมีคุณหญิง มาติกา สุวรรณมณีวงศ์ ประมุขของบ้านหลังนี้นั่งอยู่บนชุดโต๊ะรับแขกที่ราคาที่คนธรรมดาไม่สามารถเอื้อมถึง คุณหญิงมาติกาเรียกทุกคนในบ้านให้มาพร้อมหน้าพร้อมตากันทุกคน

"คุณหญิงแม่มีอะไรเหรอคะ ถึงได้เรียกพวกเรามาพร้อมหน้าพร้อมตากันขนาดนี้" เสียงของคุณ พิไลลักษ์ สุวรรณมณีวงศ์ ได้เอ่ยถามขึ้นมาขณะเดินมาพร้อมคุณ ภูเบศ สุวรรณมณีวงศ์และด.ช ภูษิต สุวรรณมณีวงศ์วัย12ขวบ สามีและลูกชาย ซึ่งพิไลมีศักดิ์เป็นลูกสะใภ้ของคุณหญิงมาติกา

"ฉันเรียกก็มาเถอะไม่ต้องถามให้มากความ ถ้าไม่มีอะไรฉันก็ไม่เรียกเธอมาหรอกแม่พิไล"

"เอาล่ะที่ฉันเรียกทุกคนมารวมกันในวันนี้ ฉันมีคนที่จะแนะนำให้พวกเราทุกคนได้รู้จัก นั่นคือแม่เดือนแรมและหนูน้ำค้าง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปสองคนนี้จะเข้ามาอยู่ที่นี่ในฐานะคนของฉัน"

พิไลและภูเบศถึงกับเบิกตากว้างอย่างตกใจทันทีที่มองเห็นบุคคลนิรนามที่คุณหญิงมาติกาประมุขของบ้านแนะนำให้ได้รู้จัก

"คุณแม่หมายความว่ายังไงคะ? ที่ให้แม่คนนี้เข้ามาอยู่ในบ้านของเราคุณแม่จะทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ" พิไลเอ่ยขึ้นท่ามกลางเสียงที่เงียบ

"หยุดเลยนะแม่พิไล! ฉันไม่ได้ให้เธอมาต่อรองหรือแสดงความคิดเห็นอะไรกับฉัน แต่ที่ฉันบอกคือฉันต้องการให้ทุกคนรับรู้ว่าฉันจะให้สองแม่ลูกเข้ามาอยู่ที่นี่ในฐานะคนของฉันที่บ้านของฉันเท่านั้น เข้าใจไว้ซะด้วย"

ทุกคนต่างเงียบไม่มีใครกล้าเอ่ยสิ่งใดออกมาทั้งสิ้น เพราะทุกคนต่างรู้ดีว่าเหตุใดที่คุณพิไลถึงได้ไม่พอใจขนาดนี้

ย้อนกลับไปเมื่อ13ปีก่อน

"เดือนแรมฉันมีอะไรจะบอกเธอ" พิไลบอกเพื่อนของเธอ

"มีอะไรเหรอพิไล" เดือนแรมหันไปยิ้มให้เพื่อนสาวที่สนิทกัน และอยู่ในฐานะคนสนิทและสาวรับใช้ส่วนตัวของคุณหญิงมาติกา ในคฤหาสน์สุวรรณมณีวงศ์

"เดือนจะไม่โกรธเรานะ เราขอโทษ"

เดือนแรมงงและพยายามบอกให้พิไลใจเย็นๆ แล้วค่อยๆพูด

"เดือนเรา..เอิ่ม..เรา..ฮือ...ฮือ...ฮือ.." พิไลปล่อยโฮร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร ทำให้ใจเดือนแรมที่เป็นเพื่อนสนิทกระตุกวูบเพราะสงสารเพื่อน

"พิไลมีอะไรจะบอกเดือนเหรอ หรือพิไลมีอะไรให้เดือนช่วยไหมบอกเดือนได้นะ" เดือนแรมยืนกอดเพื่อนสาวอย่างพิไล และลูบหลังปลอบโยนพิไลเพื่อให้ใจเย็นลง

"เดือน เราท้อง!!!!ฮือ...ฮือ...ฮือ"

"ฮะ!! พิไล...พิไลท้องกับใครบอกเดือนได้ไหมใจเย็นๆ นะพิไล" หญิงสาวพยายามปลอบโยนเพื่อนสาวทุกอย่างด้วยความเป็นห่วง

"พิไล...คือ...พิไลท้อง..ท้อง..ท้อง..ฮือๆๆ .......พิไลท้องกับ...กับ...กับ...คุณธิเบศ...ฮือ...ฮือ...ฮือ"

เหมือนดั่งดวงใจเดือนแรมแตกสลายพังไม่มีชิ้นดี เพราะเดือนแรมกับธิเบศรักกันอยู่ และเรื่องนี้คุณหญิงมาติกาท่านรู้ดีแก่ใจแต่ก็ไม่ได้ปิดกั้นเดือนแรมและลูกชายเพียงคนเดียว เพราะคุณหญิงมาติกาเห็นว่าเดือนแรมเป็นเด็กดีและน่ารักกิริยามารยาทอ่อนน้อม น่ารัก จิตใจดี คุณหญิงมาติกาไม่ได้แบ่งคนที่ชนชั้นวรรณะ และยังไงทุกอย่างก็อยู่ในสายตาของคุณหญิงมาติกาตลอด

"พิไล" เดือนแรมเอ่ยเรียกเพื่อนรักเสียงแผ่วเบา เพราะจิตใจเดือนแรมตอนนี้กำลังสิ้นหวังและเจ็บปวดเหลือเกินที่ได้รู้ว่าเพื่อนรักและคนรักกำลังจะมีลูกด้วยกัน

ทำไมเพราะเหตุใดมันถึงเป็นแบบนี้ เดือนแรมได้แต่ยืนอึ้ง และร้องไห้และมีคำถามที่ตั้งอยู่ในใจว่า

"มันเกิดอะไรขึ้น และเกิดขึ้นตอนไหน"

"ขอโทษนะเดือน วันนั้นคุณธิเบศเมามากและเดือนออกไปซื้อของ ทุกอย่างมันเลยเป็นแบบนี้เดือน...ฮือ....ฮือ...และมันเกิดขึ้นเร็วมากพิไลโดนข่มเหง"

-------------------------------------------------------------------------