Genres

เมียบังเอิญของมาเฟีย
“ฉันจ่ายค่าตัวให้เอเย่นต์เธอไปแล้วนะแต่เช็คที่วางอยู่บนหัวเตียงนั่น ฉันจ่ายให้เธอต่างหาก ถือเป็นค่าพรหมจรรย์ของเธอก็แล้วกันนะอีกอย่างเมื่อคืนเธอก็ทำให้ฉันปล่อยได้หลายน้ำหวังว่าเธอคงไม่ต้องรับแขกอีกนาน” คำพูดที่กระซิบอยู่ข้างหูทำให้หญิงสาวที่นอนซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มตัวสั่นน้ำตาไหลพรากเธอไม่คิดมาก่อนเลยว่า ความบริสุทธิ์ที่หวงแหนไว้จะเสียให้กับชายแปลกหน้าที่เธอไม่รู้แม้กระทั่งชื่อของเขา

ทะลุมิติมาเป็นสาวใช้ตัวร้ายของเจ้าพ่อมาเฟีย
แนะนำเรื่อง โซฟียคือมาเฟียสาวผู้ทรงอิทธิพลแห่งยุค ทว่าชะตาชีวิตของเธอกลับพลิกผันต้องข้ามมิติแห่งเวลามาอยู่ในร่างของสาวใช้ผู้เก็บตัวอย่างหลี่ซีเหมย มิหนำซ้ำยังต้องมาอยู่ในยุคที่ต้องดิ้นรนทุกทาง ดีหน่อยที่แห่งนี้ยังมีป้าหลี่หงครอบครัวเพียงหนึ่งเดียวที่หลี่ซีเหมยมีอยู่ แต่มาเฟียสุดโหดจากยุคอนาคต ไม่คิดที่จะเป็นสาวใช้ไหจนวันตายแน่ ๆ ด้วยมันสมองอันชาญฉลาด รวมถึงมิติคฤหาสน์ที่มีติดตัว เธอจะพลิกฟื้นโชคชะตาของสาวใช้ที่ยากลำบากคนนี้ให้กลับมารุ่งเรืองเฉิดฉายอีกครั้ง และจะสร้างความมั่นคงและฐานอำนาจให้ยิ่งใหญ่ขึ้น จะว่าไปอุปสรรคครั้งใหญ่ของเธอไม่ใช่ป้าหลี่หงหรือใครที่ไหน แต่กลับเจ้าพ่อมาเฟียผู้เย็นชา ซึ่งนั่นก็คือเจ้านายของเธอนั่นเอง!! แล้วแบบนี้สาวใช้ตัวร้ายอย่างหลี่ซีเหมยจะทำอย่างไรต่อไป เพื่อจะหลุดพ้นจากคำว่าสาวใช้ และเจ้านายจอมเผด็จการคนนี้

เดิมพันรักมาเฟียร้าย
Writer : เดย์ไลลา Illust 1 : Shanoki Illust 2, 3 : Roseped ภาพประกอบ : สนิมกิน พิสูจน์อักษร : Ni-Nid ลิขสิทธิ์เป็นเพียงของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติพุทธศักราช 2558 ห้ามดัดแปลงบทความ คัดลอก และนำไปใช้บางส่วนและนำไปเผยแพร่ ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีบทลงโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2537 พูดคุยกับนักเขียน ผลงานเรื่อง เดิมพันรักมาเฟียร้าย ถือเป็นภาคต่อจากนิยายเรื่องแรกของไรต์ นั่นคือ หลงรักนายมาเฟีย โดยครั้งนี้ตัวละครที่จะรับบทพระเอกของเราคือ เควิน ตัวร้ายซึ่งเคยโผล่มาในเรื่องของไคโรและมิลิน เป็นเรื่องราวในมุมของตัวโกงที่วันหนึ่งบังเอิญไปพบหญิงสาวซึ่งบังเอิญเธอมีใบหน้าคล้ายคลึงกับผู้หญิงที่เขาเคยติดใจ ครั้งนี้เจ้าตัวร้ายจึงพยายามทุกทางเพื่อครอบครองเธอให้ได้แบบไม่สนวิธีการ ด้วยความหัวอ่อน ใสซื่อของเธอ ทำให้เควินคิดว่าจะสามารถควบคุมเธอได้ง่ายๆ แต่เพราะแรงกดดันมหาศาลจากรอบด้าน ค่อยๆ หล่อหลอมให้ผู้หญิงอ่อนต่อโลกต้องลุกขึ้นสู้เพื่อเอาตัวรอด จนมาเฟียหนุ่มกลายเป็นฝ่ายถูกคุมซะเอง นิยายเรื่องนี้โปรดอย่าถามหาความเป็นพระเอก และพึงระลึกเอาไว้เสมอว่านี่คือตัวร้าย ดังนั้นเควินก็จะคงคอนเซ็ปต์แบบตัวร้ายไปจนเกือบจบเรื่อง ผลงานเรื่องนี้อ่านแยกได้ เนื่องจากเนื้อหาไม่ได้เกี่ยวเนื่องกัน และเพื่ออรรถรสครบถ้วน นักอ่านสามารถไปติดตามชีวิตของตัวร้ายได้ในเรื่อง หลงรักนายมาเฟีย นะคะ เดย์ไลลา คำเตือน นิยายเรื่องนี้มีการกระทำไม่เหมาะสมเรื่องเพศ คำพูดจาหยาบคาย การใช้ความรุนแรง การกระทำผิดกฎหมาย มีการบรรยายฉากร่วมรักอย่างละเอียด พฤติกรรมที่ไม่ควรลอกเลียนแบบเด็ดขาด เหมาะกับผู้ที่มีอายุ 20 ปี ขึ้นไป เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น ไม่อิงตามความจริง ไม่ได้มีเจตนาเพื่อยุยง ส่งเสริม ก่อให้เกิดความเสียหาย หรือมีเจตนามุ่งร้ายต่อตัวบุคคลหรือวิชาชีพใด วิชาชีพหนึ่ง สถานที่ของเรื่องก็เป็นแค่สถานที่สมมติเท่านั้น อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

BAD GUY มาเฟีย (เคี้ยวเด็ก) 20+
เฟย มาเฟียและนักธุรกิจสีเทาที่ทรงอิทธิพล อายุ 30 เขาคือผู้ชายที่เย็นชา ไร้หัวใจเพราะเคยผิดหวังกับความรักมาก่อนจึงปิดกั้นตัวเอง ‘เตียงของฉันไม่มีที่ว่างสำหรับผู้หญิงใจง่ายอย่างเธอ’ น้ำอิง อายุ 20 เด็กสาวต่างจังหวัด เธอดูไร้เดียงสาแต่ความจริงแล้วเป็นคนช่างพูด จิตใจดี สดใสร่าเริง ‘ว่าหนูง่ายคุณเคยได้หนูแล้วหรอคะ’ โปรย: แนะนำเรื่อง ตอนแรกก็คิดว่าจะถูกมาเฟียจับตัวมาเป็นนางบำเรอเหมือนในนิยายที่เคยอ่าน ที่ไหนได้กลับถูกจับมาเป็นคนใช้ซะงั้น “ฉันจะไปส่งเธอที่ต่างจังหวัด” “ไม่!! หนูไม่กลับ ถ้ากลับไปแล้วใครจะกวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า หุงข้าว ทำอาหาร ล้างจาน ล้างห้องน้ำ” “ฉันจ้างคนอื่นมาทำแทนเธอได้ ไม่ต้องห่วง” “ไม่เอาหนูไม่กลับ!! ตอนจับตัวมาหนูก็บอกแล้วว่าไม่ไปๆ ก็ดันทุรังพามาถึงกรุงเทพ ทีตอนนี้จะไล่ให้กลับมันไม่ง่ายไปหน่อยรึไง คนแก่ใจดำชะมัดเลย” เพราะความสุขสบายในคฤหาสน์หลังใหญ่ทำให้น้ำอิงไม่อยากกลับบ้านต่างจังหวัดที่เคยจากมาเพราะที่นั่นไม่มีใครต้องการเธอ ถึงแม้จะอยู่ที่คฤหาสน์หลังนี้ในฐานะคนรับใช้ แต่มันก็สุขสบายกว่ากลับไปเป็นทาสครอบครัวนั้นที่ไม่เคยดีกับเธอ

เมื่อฉันไม่ขอเป็นนางร้ายโง่งมในนิยายรักมาเฟีย
“เมื่อความตาย...ไม่ใช่จุดจบ แต่คือจุดเริ่มต้นของโชคชะตาใหม่” เสียงหัวใจสุดท้ายของ วิเวียน แผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน ในขณะที่โลกทั้งใบค่อย ๆ มืดดับลงต่อหน้าเธอจำได้เพียงว่าร่างของเธอที่ลอยคว้างกลางอากาศก่อนจะกระแทกพื้น และทุกอย่างจบลงในชั่วพริบตาเดียว แต่เมื่อเปลือกตาเปิดขึ้นอีกครั้ง กลับไม่ใช่ห้องพักคนป่วยในโรงพยาบาล ไม่ใช่กลิ่นยาฆ่าเชื้อจาง ๆ ที่คุ้นเคย ทว่าเป็นกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกกุหลาบ... และเพดานหรูหราที่เธอไม่คุ้นตา พร้อมภาพสะท้อนในกระจกตรงหน้า ใบหน้าของหญิงสาวคนหนึ่งสะท้อนกลับมา ผิวขาวราวหิมะ ดวงตาเรียวยาวที่แฝงแววเย่อหยิ่ง และริมฝีปากสีแดงสด เธอรู้จักใบหน้านี้ดี เพราะนี่คือ เซเรน่า นางร้ายในนิยายรักโรแมนที่เธอเคยอ่าน หญิงสาวที่หลงรักพระเอกจนกลายเป็นคนบ้าคลั่ง และสุดท้ายต้องตายอย่างน่าสมเพชในตอนจบ “อย่าบอกนะ ว่าตอนนี้ฉันทะลุมิติเข้ามาในนิยายบ้า ๆ นี่!” เสียงเธอสั่นอย่างตื่นตระหนก “เป็นนางร้ายที่ต้องตายตอนจบเนี่ยนะ? ชีวิตฉันมันบัดซบขนาดนี้” แต่แน่นอนว่าครั้งนี้ วิเวียนในร่างของ เซเรน่า จะไม่ยอมช้ชีวิตครั้งที่สองของเธอจบแบบนั้น เธอไม่คิดจะหลงรักผู้ชายที่ไม่เคยรักเธอ ไม่คิดจะรังแกนางเอกเพียงเพราะความริษยา และที่สำคัญ... จะไม่ยอมให้ชีวิตของเธอต้องดับสูญอีกครั้ง!

แบรด
"แก้ผ้า!" เสียงเข้มห้วนดังลอดจากปากหนาพร้อมกับสายตาสีเหล็กกล้าจดจ้องมองคนตัวเล็กตรงหน้าตน มือน้อยที่สั่นเทายกขึ้นปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนทีละเม็ดพร้อมกับร้องไห้สะอื้นไปด้วย อึก! ฮือๆ หึหึ มาเฟียหนุ่มแค่นขำในคอเบาๆ ออกมาเมื่อเห็นกระต่ายสาวตัวน้อยกำลังสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวตนเอง "ให้ไวหน่อย หรือต้องให้ฉันเรียกพวกข้างนอกมาช่วยถอดเสื้อผ้าให้" คนที่แช่ในอ่างอาบน้ำเอนตัวพิงปากอ่างอาบน้ำพร้อมกับดูดบุหรี่ที่ถือในมือไปด้วย พิงค์มองควันบุหรี่สีเทาลอยคละคลุ้งไปทั่วห้องพร้อมมองร่างเปลือยเปล่ามาเฟียหนุ่มที่แช่อยู่ในน้ำครึ่งตัวด้วยความประหม่า "ขอฉันเจอพี่พรีนหน่อยได้ไหม หรือให้ฉันได้ยินเสียงพี่สาวฉันสักนิดก็ยังดี" น้ำเสียงสั่นเทาปนเสียงสะอื้นเอ่ยขอร้องมาเฟียโฉด "แก้ผ้าหมดก่อนแล้วฉันจะให้เธอฟังเสียงพี่สาวเธอ ถ้ายังชักช้าลีลา เธอจะไม่ได้ยินเสียงพี่สาวจอมลวงโลกของเธอ" "ดะได้ ฉันจะรีบถอดเสื้อผ้าให้หมดเดี๋ยวนี้" แล้วพิงค์ก็รีบใช้สองมือสั่นเทาตัวเองรีบปลดเปลื้องเสื้อผ้าออก "น่าสมเพช!" แบรดวางบุหรี่ในมือกับที่เขี่ยบุหรี่บนขอบอ่างอาบน้ำแล้วหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบดื่ม มองกระต่ายสาวที่น่าสงสารกำลังร้องไห้พร้อมปลดเปลื้องผ้าต่อหน้าตนอย่างอารมณ์ดี ****ชื่อสถานที่และโรคระบาดชื่อไวรัลเป็นเพียงเรื่องสมมุติที่นักเขียนแต่งขึ้นเองเท่านั้น แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้นค่ะ

โซ่รักคาซาร์
เธอช่วยชีวิตผู้ชายคนหนึ่งไว้ด้วยความบังเอิญ แต่ใครจะรู้ว่ามันคือการหาเหาใส่หัวดีดีนี่เอง ชีวิตที่แสนเรียบง่ายของเธอเปลี่ยนไปตลอดกาลและเขากักเก็บเธอไว้ใต้ร่างอย่างเป็นเจ้าของ//ถึงจะดูร้ายแต่ก็คลั่งรัก

InBox ร้อนรัก
แชตที่เริ่มจากเกม กลายเป็นไฟรักที่เผาใจ เมื่อแมตช์ออนไลน์เปลี่ยนโลกให้ร้อนแรงเกินต้าน!

เชลยรักท่านประธาน
นิยายเซ็ทมาเฟีย ประกอบด้วย 1.หลงรักนายมาเฟีย 2.เล่ห์ร้ายนายบอดี้การ์ด 3.เชลยรักท่านประธาน เนื้อหาในนิยายมีความเกี่ยวข้องกันเล็กน้อย โดยจะแยกเป็นเนื้อหาของแต่ละตัวละคร สามารถเลือกอ่านเรื่องที่สนใจ หรืออ่านทั้งหมดได้เลยค่ะ Writer : เดย์ไลลา Illust : s.xxmona Proofread & Design : เดย์ไลลา สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติพุทธศักราช 2557 ห้ามดัดแปลงบทความ คัดลอกและนำไปใช้บางส่วนและนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีบทลงโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2537 คำเตือน นิยายเรื่องนี้มีการกระทำไม่เหมาะสมเรื่องเพศ คำพูดจาหยาบคาย การใช้ความรุนแรง มีฉากการร่วมเพศรุนแรง/ไม่สมยอม มีฉากNC20+ เหมาะกับผู้ที่มีอายุ 20 ปี ขึ้นไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น ไม่อิงตามความจริง อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ แนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนเพื่อประกอบการตัดสินใจ ก่อนซื้อเล่มเต็มนะคะ

หนี้รักมาเฟียจอมคลั่ง
ถ้าไม่มีปัญญาใช้หนี้ก็เอาลูกสาวแกมาขัดดอกไปก่อนแล้วกัน พอดีฉันทำธุรกิจไม่ได้ทำการกุศล…

EVIL LOVE รักร้ายนายหมอมาเฟีย
หมอวอร์ม เขาคือศัลยแพทย์ที่ขึ้นชื่อเรื่องความเก่ง ฉลาด และเนิร์ด พูดน้อย มาดนิ่ง วัน ๆ ขลุกอยู่แต่ในโรงพยาบาลและหนังสืออันเป็นที่รัก แต่ใครจะไปรู้ว่าภายใต้หน้ากากความดีพวกนั้นกลับมีอีกหนึ่งตัวตนที่ซ่อนงำ เขาจะไม่มีวันเผยมันออกมา ตราบใดที่ไม่มีใครเปิดประตูเข้ามาเพื่อฆ่าตัวตาย น้ำฝน เธอคือนักแสดงหญิงดาวรุ่งแห่งปี โลดแล่นในวงการบันเทิงทำตามความฝัน ด้วยหน้าตาและฝีมือการแสดงทำให้เธอกวาดรางวัลพร้อมกับฉายามาครอง ชีวิตการทำงานกำลังไปได้ดี ทว่าวันหนึ่งมันกำลังจะเปลี่ยนไปเมื่อถูกขึ้นหน้าหนึ่งพาดหัวข่าวว่า "เจ้าหญิงแห่งวงการบันเทิง…กำลังจะแต่งงาน"

The Dangerous รักร้ายของคิงส์ตัน
เขาคือมาเฟียผู้ทรงอิทธิพล ทว่าคืนหนึ่งกลับถูกดึงเข้าไปพัวพันกับการเลิกรากันของใครบางคน ด้วยความที่เขาไม่เคยไว้ใจใครง่าย ๆ และเธอก็เป็นคนรักของน้องชายคู่อริ จึงคิดว่าอีกฝ่ายจงใจเข้าหาเพราะมีแผนการบางอย่าง และในเมื่อทุกอย่างมันเป็นแค่เกม ความสัมพันธ์ที่ต่างฝ่ายต่างมุ่งหวังเพียงผลประโยชน์จึงเริ่มต้นขึ้น เขาดึงเธอเข้ามาเพื่อแก้แค้นคู่อริ และเพื่อไม่ให้ถูกจับคู่กับคนที่แม่หามาให้ ส่วนเธอต้องการเพียงแค่เงินเพื่อประคองธุรกิจครอบครัวและจ่ายค่าเล่าเรียน นำมาสู่การตัดสินใจอยู่ร่วมบ้านกันโดยไร้งานแต่ง มีเพียงทะเบียนสมรสที่ผูกมัดกันและกันเอาไว้ ท่ามกลางส่วนลึกของความรู้สึกสับสน เร่าร้อน กลืนกินจิตใต้สำนึกแรกเริ่มของการมาอยู่ด้วยกัน "ครบหนึ่งปีแล้ว ถึงเวลาที่เราต้องหย่ากัน" "ไม่ ฉันไม่หย่า นอกจากฉัน เธอก็ไม่มีสิทธิ์ไปมีคนอื่น"

ภรรยา มาเฟีย
เมื่อมีเหตุผลบางอย่างทำให้ฮาเกนต้องอยากเลิกกับเอวา ฮาเกนจึงจะทำทุกวิถีทางเพื่อจะเลิกกับยัยเอว่าจอมตื้อให้ได้ เมื่อโชคชะตาฟ้าลิขิตให้ฮาเกนได้เจอกับลินดา เด็กผู้หญิงที่ดูใสๆไร้เดียงสาจึงทำให้เขาตกหลุมรักจนกระทั่งคิดแผนการณ์บางอย่างออก ฮาเกนจะมีวิธีการอย่างไร ที่จะทำให้ชีวิตของเขาตัดขาดกับเอวาได้ และจะมีวิธีการอย่างไรที่จะได้ลินดามาครอบครอง ติดตามได้ที่ ซีรี่ชุด มาเฟียตามหารัก เรื่องแรก "ภรรยามาเฟีย"

หวงรักเพื่อนน้องสาว
สำหรับเขาผู้หญิงก็เป็นได้แค่ที่ระบายความใคร่ เขาไม่เคยมีความรักไม่เคยรักใคร แต่พอได้มาเจอเธอ เพื่อนของน้องสาวเขา ใจที่ด้านชากลับเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง…

บ่วงพยศ ซาตานเถื่อน ( ตระกูลมัส 1 )
“ใช่! ฉันก็แค่อยากให้เธอรักฉัน เพราะถ้าเธอรักฉันไอ้หมอนั่นมันก็จะเจ็บปวดไง ฮึ! สุดท้ายเธอก็รักฉันจริงๆแล้วนี่ แล้วมีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้องเก็บเธอไว้”

นายหัวพญาเป็นมาเฟีย
ตลอดระยะเวลาที่รู้จักกันมา เขาก็แค่นายหัวผู้ครอบครองสมบัติมากมายจากต้นตระกูล แต่ใครจะไปรู้ ว่าเขามีเบื้องหลังที่น่ากลัวยิ่งกว่านี้

เมียสุดแสบของCEOเจ้าเล่ห์
หญิงสาวที่ใสซื่อบริสุทธิ์และไร้เดียงสาต้องตกไปเป็นภรรยาคนที่ห้าของ CEO จอมเจ้าเล่ห์ เธอจะอยู่รอดได้ยังไงเมื่อต้องปะทะกับภรรยาทั้งสี่คนที่ร้ายกาจของเขา แล้วเธอจะมีวิธีอะไรจัดการกับพวกหล่อนกันแน่ ไคล์ ฟรอกแกตต์ หนุ่มหล่อลูกครึ่งวัย 35 ปี มีภรรยา 4 คน นิสัยสุขุมและเย็นชา ไม่เคยอ่อนโยนกับใครนอกจากมารดาและภรรยาคนที่ห้า แข็งกร้าวกับทุกคน ยกเว้นเมียคนที่ 5 คลั่งรักอย่างฉุดไม่อยู่ มารุหรือมารูโกะ เด็กสาวที่ใสซื่อและไร้เดียงสา วัย 18 ปี แม้ว่าจะเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แต่เธอกลับมีร่างกายที่แข็งแรง เพราะเรียนการต่อสู้มาตั้งแต่อายุ 1 ขวบเท่านั้น เป็นคนที่ไม่ปล่อยให้ใครมารังแกได้ง่าย ๆ ไม่เช่นนั้น เธอจะเอาคืนเป็น 10 เท่า นิสัยของเธอคือไร้เดียงสามาก และเป็นคนตรงไปตรงมา จนพ่อและแม่ต้องให้ฉายานามว่า ศรีธนญชัย เธอก่อเรื่องเก่งจนทุกคนต้องปวดหัว และบางครั้งแทบอกแตกตาย

My sister สายฟ้าพ่ายรัก
"พี่ไม่เคยรักเธอ ไม่เคยรักเธอ พี่ทำทุกอย่างเพื่อแก้แค้นเท่านั้น"

ใต้อาณัติมาเฟีย
ลดา เด็กสาววัยสิบแปดปี ถูกผู้เป็นยายส่งตัวให้กับมาดามตามข้อตกลงโดยไม่ล่วงรู้เลยว่า หลานสาวกำลังจะถูกนำไปประมูลเป็นนางบำเรอให้กับพวกเศรษฐีกระเป๋าหนักได้เชยชม หากแต่ ไม่รู้เพราะความบังเอิญหรือโชคชะตานำพา... เด็กสาวได้พบกับคาลิกซ์ มาเฟียผู้ทรงอิทธิพลวัยสามสิบแปดปีที่เป็นคนประมูลเธอไปด้วยมูลค่ามากถึงแปดหลักพร้อมข้อตกลงที่ว่า... เมื่อเธออายุครบยี่สิบปีจะต้องมอบความบริสุทธิ์ให้แก่เขาและพร้อมขึ้นเตียงตลอดเวลาโดยปราศจากข้อแม้ใดๆ ทั้งสิ้น!

หลุมพรางมาเฟีย
"ขออนุญาตเสิร์ฟอาหารนะคะ" รอยยิ้มบางๆฉายขึ้นบนใบหน้าหวานพยายามแสดงความเป็นมิตรให้กับแขกเหมือนทุกครั้งที่ฉันทำ ฉันค่อยๆหยิบอาหารออกจากรถเข็นและจัดวางไว้ตรงหน้าของทั้งสองคนด้วยท่าทางอ่อนน้อมและระมัดระวังมากที่สุด ทุกการกระทำของฉันถูกสายตาคมกริบจ้องมองอยู่ตลอดเวลา ถึงจะไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปมองแต่ก็รับรู้ได้ว่ามีคนกำลังจ้องอยู่ ส่วนหญิงสาวชุดแดงเพลิงก็มองมาที่ฉันด้วยสายตารังเกียจอย่างเปิดเผยตั้งแต่ฉันเดินเข้ามา "อ๊ะ" ลินร้องเสียงหลงเมื่อเธอเดินเข้าไปใกล้ๆกับหญิงสาวชุดแดง แต่แล้วเท้าของผู้หญิงคนนั้นที่สวมใส่รองเท้าส้นเข็มก็เหยียบและบดขยี้ปลายเท้าของเธออย่างแรง "เป็นอะไรจ๊ะ" โซเฟียถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง แต่สีหน้าเธอกำลังเยาะเย้ยอย่างเปิดเผย "เปล่าค่ะ" และนี่คือคำตอบของหน้าที่ลูกจ้างอย่างฉัน ต้องจำยอมลูกค้าที่ดุจดั่งพระเจ้า แต่ถ้าฉันไม่ได้อยู่ในหน้าที่ก็ไม่ยอมเหมือนกัน ฉันไม่ใช่คนที่จะเสียเปรียบอยู่ฝ่ายเดียว "ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติมกดกริ่งบนโต๊ะเรียกพนักงานได้นะคะ" ฉันพูดหลังจากวางอาหารจานสุดท้ายลง และโค้งคำนับอย่างเช่นทุกครั้งที่ทำตามแบบฉบับของร้านอาหารแห่งนี้ "เธอควรแจ้งวัตถุดิบของอาหารในตอนที่เสิร์ฟฉัน" น้ำเสียงเข้มพูดขึ้นในตอนที่หญิงสาวกำลังจะหมุนตัวเดินออกไป "ชาร์ลคะเสียบรรยากาศเปล่าๆ มันจะพานทำให้อาหารเสียรสชาตินะคะ" "เธอไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอไง" คิ้วหนาเลิกขึ้น เมื่อเห็นว่าเด็กสาวกำลังจะก้าวเดินออกไป สายตาคมกริบยังคงจับจ้องที่ผู้หญิงตัวเล็กไม่วางตา "ขอโทษค่ะ ดิฉันจะให้เชฟมาอธิบายให้คุณฟังนะคะ ฉันเป็นแค่เด็กเสิร์ฟเรื่องรายละเอียดของอาหารคงบอกคุณไม่ได้" เคล้ง… ครืด.... ชาร์ลโยนช้อนให้กระทบกับจานเสียงดัง และเลื่อนเก้าอี้ออกก่อนจะลุกขึ้นอย่างไม่พอใจ "กลับ!" "ชาร์ลคะ แต่เรายังไม่ได้ทานเลยนะคะ" "เธอควรดีใจนะโซเฟีย ที่เด็กคนนี้จะรับผิดชอบค่าเสียหายทุกอย่างในวันนี้" ใบหน้าคมคายหันไปพูดคุยกับหญิงสาวข้างกาย แต่คำพูดของเขาก็ทำให้เด็กสาวอีกคนได้ยิน ------------------------- "อื้อ...ปล่อยนะ" ฝ่ามือหนาบีบเข้าที่ลำคอระหงด้วยความเร็วและดันตัวฉันติดกับกำแพงห้องอย่างแรง แรงที่เขากระทำราวกับไม่เห็นว่าฉันเป็นคน ฉันพยายามแกะฝ่ามือหนาออกจากลำคอตัวเองแต่กลับไม่เป็นผลเหมือนฉันยิ่งดิ้นเขายิ่งเพิ่มแรงมากขึ้นกว่าเดิม สายตาคมคู่นั้นราวกับซาตาน ไม่รู้เลยว่าตอนนี้เขากำลังคิดจะทำอะไร ทุกอย่างมันดูไร้ความรู้สึกแม้แต่หน้าตาของเขา "คะ คุณชาร์ล อึก" "หึ สายตาเธอกำลังกลัวฉันบีบคอเธอตายตรงนี้นะอลินดา" "ปะ ปล่อย อื้อ.. แค่กๆ" "ฉันมาวันนี้ไม่ได้มาฟังเธอพูดพร่ำ ฉันมาวันนี้แค่บอกให้เธอทำตามคำสั่งฉันเท่านั้น เธอไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะปฏิเสธฉันแม้แต่คำเดียว” “ฉัน…ไม่มีทาง…ทำตาม…คำสั่ง…คุณ!” ใบหน้าหวานแดงก่ำเมื่อเขาเพิ่มแรงบีบขึ้นเรื่อยๆ ลมหายใจเริ่มติดๆขัดๆ “แน่ใจแล้วที่พูดคำนี้” “….อึก….อื้อ ฉัน…หายใจ…ไม่ออก” “ไหนๆก็จะตายแล้ว ลองนึกถึงหน้าพ่อแม่เธอดูสิ ตอนนี้จะทำอะไรอยู่นะ อยู่บ้าน ทำงาน หรือ…นอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล” “มะ หมาย…ความ…ว่าไง” ภาพของคนตรงหน้าเริ่มพร่ามัวลงไปทุกที สายตาของฉันริบหรี่ลงเรื่อยๆ แต่ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดออกมามันเกี่ยวกับพ่อแม่ของฉัน “ในเมื่ออีกไม่ถึงห้านาทีเธอก็จะตายคามือฉัน ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกจริงไหม” “อื้อ ออ…ขอร้อง…อย่า ทำอะไร พ่อแม่…ฉัน ยอม แล้ว ฉันยอม…อึก” “หึ! มันเป็นภาพที่สวยงามซะเหลือเกิน” ชาร์ลหัวเราะในลำคอเบาๆ เมื่อเห็นคนตรงหน้าเริ่มตาเหลือก ใบหน้าจากแดงก่ำเริ่มซีดเผือดลงต่อหน้าต่อตา ลมหายใจรวยรินลงไปทุกที น้ำเสียงสั่นเครือเริ่มพูดไม่เป็นคำ “อึก…คะ คุณ ชาร์ล…” มือหนาค่อยๆคลายมือออกจากลำคอระหง เมื่อพอใจกับภาพตรงหน้าและได้คำตอบที่เขาต้องการ แค่เพียงเธอเป็นอิสระ เด็กสาวตัวเล็กก็ร่วงลงไปกองกับพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง สายตาคมปรายตามองเธอเพียงนิด แค่กๆ แค่กๆ… ลินรีบโกยอากาศเข้าปอดอย่างเร็ว มือบางลูบลำคอของตัวเองไปพลางๆ แรงบีบรัดทำให้เธอรู้สึกปวดร้าว “อย่าริอาจมาสอนฉันอีก คนอย่างฉันสามารถฆ่าเธอได้โดยไม่รู้สึกอะไร เธอไม่มีสิทธิ์กลับไปทำร้านอาหารนั้นอีก เพราะตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปเธอต้องไปทำงานที่บริษัทฉัน”
