วิศวะคนโหดโหมดหวงเมีย

วิศวะคนโหดโหมดหวงเมีย 1

อกหัก

@King Club

“อึก!” เสียงจังหวะดนตรีดังขึ้นมาอย่างสนุกสนานยกเว้นแต่ร่างเล็กของหญิงสาวนักศึกษาที่อยู่ในชุดเดรสเกาะอกสั้นสีดำซึ่งตัดกับผิวขาวผ่องของเธอแม้แสงไฟภายในคลับจะมืดสลัว แต่ก็ยังทำให้เธอโดดเด่นต่อสายตาใครหลายๆ คนอยู่ดี แต่ไม่ว่าจะมีใครมองอย่างสนใจหรืออยากทำความรู้จักยังไงเธอก็ไม่นึกจะใส่ใจ มือเล็กยกแก้วค็อกเทลตรงหน้าขึ้นมากระดกรวดเดียวจนหมดเพราะความเสียใจจึงทำให้เธอเป็นแบบนี้

“เบาๆ หน่อยลูกแพรเดี๋ยวแกก็เมาหรอก” ลูกแก้วที่นั่งอยู่ด้วยตะโกนแข่งกับเสียงเพลงที่เปิดสนั่นอยู่ขึ้นมาเมื่อเห็นเพื่อนรักนั้นยกแก้วกระดกรวดเดียวจนหมด และแน่นอนว่าลูกแพรไม่ใช่คนคอแข็ง

“ฮึก! ทำไมเขาถึงทำกับฉันแบบนี้...อึก” ลูกแพรเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสะอื้นเพราะสาเหตุที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ก็เพราะแฟนหนุ่มรุ่นพี่ที่คบมาสองปีนั้นนอกใจนอกกายไปมีคนอื่นมานานนับเดือนเธอเองก็เพิ่งจะจับได้ แต่ก็ไม่รู้ว่าหญิงสาวปริศนาคนนั้นเป็นใคร

“ใจเย็นๆ ฉันรู้ว่าแกเสียใจแต่ในเมื่อมันเป็นแบบนี้แล้วแกก็ตัดใจซะ ฉันรู้ว่ามันไม่ง่ายแต่ยิ่งแกตัดได้เร็วเท่าไรมันยิ่งเป็นผลดีกับตัวแกเองนะ” ลูกแก้วเองก็เข้าใจว่าการตัดใครที่รักสักคนออกไปจากชีวิตมันไม่ใช่เรื่องง่าย แล้วยิ่งเป็นผู้หญิงที่แข็งนอกอ่อนในแบบลูกแพรแล้วมันไม่ง่ายเลยเธอได้แต่มองเพื่อนรักที่เริ่มเมามายด้วยความสงสารและเห็นใจ

“ให้ลูกแพรกินไปเถอะ อย่างน้อยก็เป็นการระบายออกมาอย่างหนึ่งนะ” หยาดฟ้าที่นั่งอยู่เอ่ยออกมาเพราะเธอเองก็รู้สึกเห็นใจเพื่อนรักไม่น้อย

“เฮ้อ ฉันเห็นใจแกจริงๆ เลยลูกแพร ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าคนสุภาพอ่อนโยนอย่างพี่ติณณ์จะเป็นคนแบบนั้น” ชายหนุ่มที่เอ่ยถึงก็คือติณณ์แฟนหนุ่มของลูกแพรที่ทั้งสุภาพและอ่อนโยนไม่คิดเลยว่าจะมาทำเลวกับเพื่อนของเธอแบบนี้

“นั่นสิ ฉันเองก็เห็นใจลูกแพรมาก” ทั้งคู่ถอนหายใจก่อนจะมองเพื่อนรักที่นั่งกระดกค็อกเทลลงคอหลายต่อหลายแก้ว

“อือ~ เดี๋ยวช้านไปเข้าห้องน้ำก่อนน้า~” ชั่วโมงต่อมาเสียงหวานยานคางของลูกแพรก็ดังขึ้นเพราะเธอดื่มเข้าไปเป็นจำนวนมากจนทำให้ถูกฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เล่นงานเข้า

“เดี๋ยวฉันพาไป หยาดแกนั่งอยู่นี่แล้วกัน”

“อื้ม”

“เดินดีๆ ไหวไหมเนี่ย” ลูกแก้วประคองร่างที่แทบจะทรงตัวไม่อยู่ของลูกแพรฝ่าฝูงชนไปยังห้องน้ำที่อยู่อีกมุมหนึ่งด้วยความทุลักทุเลเพราะขนาดตัวของทั้งคู่ก็เท่าๆ กัน

“เมื่อไหร่จาถึง~” ลูกแพรเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงยานคางตาลายราวกับโลกหมุนทำให้เธอเริ่มมึนหัว

“แกดื่มเยอะเกินไปแล้วนะ ถ้าออกจากห้องน้ำไปฉันจะไม่ให้แกดื่มแล้ว” เพราะตั้งแต่ที่รู้จักกับลูกแพรมาหญิงสาวไม่เคยดื่มหนักขนาดนี้มาก่อนคงเป็นเพราะความเสียใจจริงๆ ถึงทำให้คนๆ หนึ่งเป็นได้ถึงขนาดนี้

“อะ...ถึงแล้ว แกเข้าห้องน้ำนะเดี๋ยวฉันรออยู่ตรงนี้ถ้ามีอะไรก็ตะโกนเรียก โอเคนะ” ศีรษะทุยเล็กพยักหน้ารับก่อนจะเดินโซเซเข้าไปในห้องน้ำโดยมีลูกแก้วยืนรออยู่ทางด้านนอก ด้วยที่ในตอนนี้เริ่มจะดึกจึงไม่ค่อยมีผู้คนพลุกพล่านในห้องน้ำเพราะกำลังเมามันส์อยู่ที่หน้าเวที

ครืด~ ครืด~

แต่ในระหว่างที่ยืนรอเพื่อนรักเข้าห้องน้ำอยู่นั้นเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายข้างก็ดังขึ้นซึ่งสายนี้เธอไม่รับไม่ได้

“ลูกแพรถ้าเข้าเสร็จแล้วแกยืนรอฉันอยู่ข้างหน้านี้นะเดี๋ยวฉันไปรับโทรศัพท์พ่อก่อน” ลูกแก้วตะโกนบอกเพื่อนรักที่ยังอยู่ในห้องน้ำเพราะไม่สามารถรับสายตรงนี้ได้แน่นอนถึงแม้ว่ามันจะเป็นบริเวณห้องน้ำแต่ก็ยังมีเสียงเพลงแทรกเข้ามาเสียงดังไม่ต่างจากข้างใน

“ลูกแก้วไปไหนแล้ว~” ในเวลาต่อมาร่างเล็กเดินออกมาจากห้องน้ำแต่กลับไม่เห็นเพื่อนรักยืนรออยู่ทำให้เธอขมวดคิ้วพร้อมกับมองหาแต่กลับไม่พบผู้คนในบริเวณนี้แม้แต่คนเดียว หญิงสาวเดินไปตามทางเดินเรื่อยๆ ด้วยความเมาโดยที่ไม่รู้เลยว่าทางที่เธอเดินไปนั้นมันจะพาเธอที่ไหน เท้าเล็กเดินฝ่าแสงสลัวไปเรื่อยๆ จนกระทั่งสายตาพร่ามัวมองไปเห็นร่างของชายหญิงคู่หนึ่งที่ยืนนัวเนียกันอยู่ในมุมที่พอมีแสงไฟส่องเข้ามาอย่างสลัวๆ

“นี่นายทามอารายเพื่อนช้าน” หญิงสาวเดินเข้าไปดึงร่างของชายหนุ่มออกจากหญิงสาวคนหนึ่งที่เธอคิดว่าเป็นลูกแก้วที่กำลังถูกคนรังแกอยู่

“อะไรวะ?!” เสียงเข้มสบถออกมาอย่างหัวเสียเมื่อถูกขัดจังหวะในขณะที่กำลังมีอารมณ์ก่อนที่สายตาคมจะตวัดมองใบหน้าหวานแดงก่ำด้วยความเมาอย่างเอาเรื่อง

“นายจาทามอารายเพื่อนช้าน~” คำพูดของเธอทำให้ชายหนุ่มตวัดสายตามองหญิงสาวในชุดน้อยชิ้นที่เขานัวเนียอยู่ในตอนแรกทันที

“ไม่ใช่นะคะลี่ไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้เลยค่ะ นี่พูดอะไรของเธอฉันไม่ใช่เพื่อนและไม่เคยรู้จักเธอ” หญิงสาวรีบเอ่ยตอบทันควันเพราะไม่อยากให้ผู้ชายที่หมายปองในคืนนี้นั้นอารมณ์เสียเพราะรู้มาว่าเขาไม่ชอบความวุ่นวายก่อนจะหันไปพูดกับลูกแพรด้วยความไม่พอใจที่กำลังจะทำให้ทุกอย่างพังลง ซึ่งลูกแพรที่ได้ยินแบบนั้นก็พยายามเพ่งสายตามองหญิงสาวที่คิดว่าเป็นลูกแก้วแต่มันกลับไม่ใช่แต่ยังไม่ทันที่เธอจะตอบอะไรกลับไปเสียงเรียบนิ่งไร้อารมณ์ก็ดังขึ้น

“ออกไป”

“ได้ยินแล้วก็ออกไปสิ” หญิงสาวในชุดน้อยชิ้นเอ่ยออกมาพร้อมยิ้มมุมปากที่ร่างสูงนั้นยังคงต้องการเธอ

“เธอนั่นแหละออกไปซะ”

“อะไรนะคะ แต่...” ริมฝีปากที่กำลังจะเอ่ยออกมาจำต้องหุบลงเมื่อเจอสายตาเรียบนิ่งที่แฝงไปด้วยความดุดันมองอยู่แน่นอนว่าเธอไม่อยากเสี่ยงทำให้เขาโมโหเพราะไม่ใช่ผลดีแก่ตัวเธอเลย สุดท้ายหญิงสาวก็จำต้องเดินออกไปพร้อมกับตวัดสายตามองร่างเล็กของลูกแพรด้วยความไม่พอใจอย่างถึงที่สุดแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้

“จะไปไหน” มือหนาดึงข้อมือเล็กของหญิงสาวที่เข้ามาขัดจังหวะเอาไว้เมื่อเธอกำลังจะเดินออกไป

“ปะ...ปล่อย” ลูกแพรเริ่มรู้สึกกลัวร่างสูงตรงหน้าทั้งแววตาและการกระทำของเขามันบ่งบอกว่าให้เธอรีบออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดอีกทั้งในตอนนี้ร่างกายเธอก็เกิดอาการร้อนรุ่มขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุราวกับถูกไฟแผดเผาภายใน

“คิดว่ามาอ่อยฉันแล้วฉันจะปล่อยไปงั้นเหรอ ลูกไม้ตื้นๆ แต่ก็นับว่าเป็นความโชคดีของเธอนะที่วันนี้ฉันกำลังมีอารมณ์” เพราะมีผู้หญิงมากมายที่พยายามเข้าหาเพื่อนอยากขึ้นเตียงกับเขาด้วยวิธีนี้และนับว่าเป็นความโชคดีของเธอที่เข้ามาในตอนนี้ตอนที่เขากำลังมีอารมณ์ มือหนาจัดการผลักร่างเล็กในชุดเซ็กซี่ชิดกับผนัง

“จะ...จะทำอะไร อึก!” ลูกแพรเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นกลัวและตกใจกับการกระทำอุกอาจนี้แต่ในขณะเดียวกันร่างกายก็เกิดปฏิกิริยาแปลกร้อนรุ่มอย่างต้องการอะไรมาเติมเต็ม ขาเรียวหนีบเข้าหากันพร้อมบิดไปมาเมื่อรู้สึกถึงช่องทางรักเริ่มปลดปล่อยน้ำบางอย่างออกมา

“หึ” มุมปากหนากับท่าทางของเธอ สายตาคมไล่มองเรือนร่างขาวผ่องภายใต้ชุดเดรสเกาะอกรัดรูปสีดำด้วยความพึงพอใจเนินเนื้อขาวเนียนที่โผล่พ้นเกาะอกออกมามันก็ทำให้เขารู้ว่ามันมีขนาดที่เกินจากตัวของเธอมาก

“อื้อ.. ระ...ร้อน อ๊า~” ริมฝีปากอวบอิ่มเอ่ยออกมาเสียงกระเส่าในขณะที่มือลูบไล้ไปตามร่างกายของตัวเองอย่างห้ามไม่ได้

“ชะ...ช่วยฉันหน่อย อ๊ะอ่า~” สุดท้ายเธอก็ไม่สามารถต้านทานกับความต้องการนี้ได้ก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างคนไม่มีสติ รู้เพียงแต่ว่าในตอนนี้เธอต้องการ

“หึ ถ้าอยากนอนกับฉันขนาดนั้น...”

“เดี๋ยวฉันจะสนองให้เธอเอง”

- - - -

เรื่องแรกของไรท์นะคะอาจจะไม่สนุกภาษาไม่สระสวยยังไงก็ขอฝากลองเข้ามาอ่านกันดูนะคะ สามารถคอมเมนต์ติชมกันได้น้าา ถ้าหากขอบช่วยกดใจเพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ