Genres
ชายามกุฎเหมย เหนือโบราณกาล
การข้ามภพคราหนึ่ง ดันกลายเป็นพระชายาไร้รักซะได้ ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า เพิ่งจะย้อนเวลามาถึง อ๋องเลือดเย็นก็พาพระชายารองผู้เป็นที่รักมาหาถึงที่ "กฎเจ็ดข้อละภรรยา ข้าอิจฉาริษยา?"นางยักคิ้ว มองเขาด้วยสายตาเย็นชา ชายารองผู้สวยหยาดเยิ้มที่อยู่ข้างๆ กล่าวอย่างมีเจตนาร้าย:"พระชายา พวกเราต่างเป็นผู้หญิงของท่านอ๋อง ควรจะทำใจให้กว้างหน่อย" ดีจริง สองคนมาทำอะไรน่าเกลียดกับนาง นางยื่นมือไปทางอ๋องเลือดเย็น "ในเมื่อหม่อมฉันละเมิดกฎเจ็ดข้อละภรรยา งั้นท่านอ๋องก็รีบให้หนังสือหย่าหม่อมฉันเถิดเพคะ!" ผ่านไปไม่นาน อ๋องบางคนมาตามหาถึงราชวัง"หญิงที่ฮ่องเต้พระราชทานแด่ข้า ท่านจัดนำไปยังเรือนเหนือแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ?" "ใช่ ส่งไปเป็นอนุของท่านอ๋องแล้วไม่ใช่รึ?" "มู่จิ่งซี!!!" "ชายาเอกอย่างข้าเอื้ออาทรมากนัก" อย่าว่าแต่หญิงสิบคนเลย เป็นพันเป็นหมื่นข้าก็รับได้
ชายาหมอพิษไร้รัก
ลูกศิษย์สำนักหมอพิษคนสุดท้าย การข้ามภพคราหนึ่งกลายเป็นชายาไร้รักของอ๋องเทพสงคราม! โดนคนรังแกดูถูกสารพัด ในท้องยังตั้งครรภ์เสียอีก?? นางวางหนังสือหย่าไว้บรโต๊ะด้วยความโมโห:“ข้าไม่เอาด้วยแล้วโว๊ย!” นับแต่นี้ผู้คนรู้ด้วยความตื่นตระหนก หมอพิษตัวฉกาจเป็นนาง กุนซือผู้ลึกลับที่วางกลยุทธ์เป็นนาง เถ้าแก่ภัตตาคารผู้ร่ำรวยก็เป็นนางอีกเช่นกัน มีอยู่วันหนึ่ง นางเดินออกจากโรงหมอ พบชายผู้หนึ่งอยู่หน้าประตู เขายื่นมืออย่างสูงส่ง:“เมียจ๋า ข้ามาขอเจ้ากลับบ้าน”
ข้ามภพมาเป็นฮองเฮา แม่ครัวมือทองแห่งยุค
ว่าข้ายโสโอหัง?งั้นข้าจะจัดให้สักสิบฉาด! ถูกเย็นชาใส่?นั่นมันอ๋องขี้หึงตัวพ่อเชียวนะ! นักฆ่าลอบสังหารกำลังมาเยือน?ข้าจะตบมันให้คว่ำซะเลย! เฟิ่งเฉี่ยนเป็นถึงนักฆ่าอัจฉริยะศตวรรษที่ 21 การข้ามภพคราหนึ่ง กลับกลายเป็นฮองเฮาตัวร้ายเผด็จการ ถูกฮ่องเต้เมินใส่ ไม่สนใจไยดี? นางมีสามีไร้ค่าที่หล่อเทห์สุดๆ และลูกน้อยอัจฉริยะที่น่ารักเกินห้ามใจ นอกจากนี้ยังมีระบบราชากุ๊กที่จับรางวัลก็จะได้อุปกรณ์ครัวหนึ่งอย่าง มาดูกันว่านางจะใช้ฝีมือทำครัว พิชิดใจชายรูปงาม ครองตำแหน่งนางใน เดินทางไปถึงจุดสูงสุดของชีวิตได้ยังไง!
หลิวเมิ่งหลีบุตรีท่านแม่ทัพ
"พวกเจ้าดูถูกใครกัน? ข้าหรือ?" เธอเป็นถึงหัวหน้าอันดับหนึ่งขององค์กรลับเชียวนะมีอะไรที่ทำไม่ได้บ้างล่ะ?
ม่านหทัยชายาโฉมสะคราญ
"มาทำนกเขาข้าแข็งแกร่งแล้วคิดจะหนีงั้นรึ?" หลินหวานหว่านไม่คิดไม่ฝันเลยว่าตัวเองนั้นอดไม่ได้ที่จะวางยาราคะให้แม่เลี้ยงใจร้าย ดันบังเอิญทำให้นกเขาอ๋องอำมหิตขันขึ้นมาซะงั้น ถึงขนาดที่ว่ามาจับดัวนางไปรวบรัดตัดตอนซะเลย ขณะที่ถูกเขาทิ้งลงบนเตียง นางอยากขัดขืน:"ท่านอ๋องเพคะ ข้าแรงไม่ดีพอ" "ตัดมือทั้งสองข้างหรือว่าจับตอนเป็นมนุษย์หมูดีรึ?"อ๋องอำมหิตแสยะยิ้ม "ท่านอ๋อง ข้ายังเก็บสินเดิมไม่ครบเลย!" อ๋องอำมหิตเขยิบใกล้เข้ามา:"สองส่วนสามของร้านค้าในเมืองหลวงยกให้เจ้า หนึ่งส่วนที่เหลือเป็นของลูก ดีไหมจ๊ะ?" หลินหวานหว่านงงงัน:"ลูกมาจากไหนเพคะ?" อ๋องอำมหิตทำเนียน:"ก็ทำมันขึ้นมาไงจ๊ะ!"
เจาะมิติพลิกชีวิตแม่หญิงชาวบ้าน
พอลืมตาขึ้น กู้หมิงซวงพบว่าตัวเองกลายเป็นยัยอ้วนบ้านนอกที่ถูกถอนการแต่งงานอย่างอนาถใจ พอเห็นชีวิตที่ยากจนค่นแค้น บิดาป่วยหนักอยู่บนเตียง มารดาอ่อนอกไร้สามารถ ญาติครอบครัวมีเรื่องขี้หมูราขี้หมาแห้งไม่เว้นแต่ละวัน ใครๆต่างก็เอ่ยว่าครอบครัวกู้หมิงซวงจบเห่เป็นแน่ แต่ใครจะรู้ว่า กู้หมิงซวงยัยอ้วนบ๊องคนนั้นกลับพาทั้งบ้านบุกเบิกทำไร่ทำนา ล่าสัตว์เก็บสมุนไพร เปิดร้านค้า ทำอาหารขาย...... พอเห็นว่าชีวิตเริ่มดีขึ้น มีคนเอ่ยอีกว่า:ก็ยังเป็นยัยอ้วนไม่มีใครเอาอยู่ดี!วันถัดมากู้หมิงซวงก็ตกผู้ชายมาแต่งงานด้วยเลย เดิมคิดว่าเป็นไอ้หนุ่มจนๆ ไม่คาดว่าจะกลายเป็นแม่ทัพใหญ่ผู้มีอำนาจล้นฟ้า โปรดปรานรักนางอย่างมีเกียรติ ให้เป็นขวัญตาของผู้คน
ราชินีหงสาร้อยเล่ห์
หยุนหรั่นเฟิงผู้เชี่ยวชาญวิชาหมอพิษข้ามภพมาอีกยุคสมัยหนึ่ง กลายเป็นพระชายาขององค์ชายผู้ที่ใครๆก็เกลียดชัง อะไรนะ?คนรับใช้ไม่เคารพ อัดมันซะสิ!ชายารองไม่ให้เกียรติ ทำพิษให้ตายเลย!องค์ชายไม่รัก ก็หย่าให้รู้รอด!นางเป็นถึงหงสาผู้สูงส่ง เป็นดาราสุกสกายเจิดจรัสบนเมฆา ความเลิศเลอของนางจะมาเประเปื้อนกับพวกมนุษย์ไง่งมได้เยี่ยงไร!เขาเป็นองค์ชาย และยังเป็นเทพสงคราม เขาถูกบังคับให้แต่งงานกับบุตรธิดาแม่ทัพใหญ่ เขาเกลียดชังจนขนาดอยู่ไกลได้เท่าไหร่ก็ยิ่งดี พอนางจากไป เขาถึงรู้สึกตระหนกใจว่าตนนั้นทำอะไรผิดไปหรือเปล่า ถึงครานี้ความทะนงตนก็ยิ่งมาเข้าไปใหญ่น่ะสิ ชายตามหญิงสุดหล้าฟ้าเขียว น้ำตาที่ร่วงหล่นของวันนี้ มันก็มาจากสมองโง่ๆชั่วขณะแท้ๆเลย!คุณหนูหยุนเอ่ยเสียงต่ำอย่างสง่า เสียใจหรือ?มันสายไปแล้วล่ะ!
จอมนางข้ามพิภพ
นางเป็นบุตรีเอกแห่งจวนเฉิงเสี้ยง เป็นยัยอัปลักษณ์ไร้ค่าผู้ฉาวโฉ่ กลับมีรักแรกพบกับหลีอ๋อง คะยั้นคะยอจะอภิเษกสมรสกับหลีอ๋องอย่างไม่กลัวสิ่งใด ณคืนวันอภิเษกถูกหลีอ๋องทำอัปยศอดสูจนตาย พอลืมตาขึ้นดันทะลุมิติมาอีกภพหนึ่งกลายเป็นศาสตราจารย์หมอพิษสมัยใหม่ควบสองบัณฑิต คนที่เคยรังแกนาง มันต้องเอาคืนเป็นร้อยเท่าพันเท่า นาง...จัดการกับพวกสันดานชั่วอย่างออกนอกหน้า หาเงินอย่างถ่อมตน มัสมบัติระรวยใต้หล้า เพื่อหลุดพ้นจากหลีอ๋อง เลยแต่งในฐานะนางสนมของซื่อจื่อ กลับคิดไม่ถึงว่าจะไปกระตุกหนวดเสือให้เข้าแล้ว เขาเป็นซื่อจื่อผู้ป่วยเสาะแสะ สุขุมอ่อนโยน เย็นชาเจ้าเล่ห์ ร่างมีพิษที่จะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน หยุนถิงเป็นคนช่วยเขาแก้พิษ ทำให้เขากลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง เขาสาบานว่า จะอยู่กินกับนางแต่เพียงผู้เดียว หลังแต่งงาน นางนวดเอวที่ปวดอยู่ เตะเขาลงจากเตียง:“รับจดหมายรักจากหญิงอื่น ยังกล้ามานอนกับหม่อมฉันอีกรึ?” เขารีบอธิบาย:“น้องนาง ข้าผิดไปแล้ว ใครกล้ามาแย่งข้าไปจากเจ้า ข้าจะตัดขานางให้รู้แล้วรู้รอด” นางยักคิ้วหลิ่วตา:ก็ท่านนี่แหละที่เป็นต้นเหตุ
ยอดชายากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้
หนานว่านเยียนอัจฉริยะแห่งแวดวงแพทย์ ข้ามภพมาเป็นชายาอัปลักษณ์ที่ไม่เป็นที่โปรดปราน คืนวันห้องหอถูกเหยียบย่ำศักดิ์ศรี โดนอ๋องห่วยๆจับขังตำหนักเย็น ผู้คนต่างเย้ยหยันนางว่าอยู่ได้ไม่เกินสามวัน! ไม่คาดว่า เธอกลับมาอย่างแข็งแกร่ง พร้อมกับเด็กน้อยก้อนแป้งทั้งสอง ทรมานพวกกากเดนให้หนำใจ สำหรับอ๋องกากๆน่ะหรอ หย่าให้มันรู้แล้วรู้รอด!เขากล่าวอย่างเย็นชา:“จะหาที่ไหนได้อีก!” แต่พอนางจะพาลูกน้อยจากไป เขามาเสียใจทีหลัง ฉีกหนังสือหย่าทิ้ง!“อะไรกัน นี่มันหนังสือรับประกันต่างห่าง ทะนุถนอมพระชายา รักบุตรสาว เป็นชายผู้ยึดหลักสามคล้อยตาม สี่คุณธรรม” นางกัดฟัน:“กู้โม่หาน!”เขาคุกเข่าลง:“นวลน้อง ข้าผิดไปแล้ว......”
นวลชายาหยกงามของท่านอ๋องจอมมาร
การข้ามภพคราหนึ่ง เธอกลายเป็นคุณหนูบุตรีเอกแห่งตระกูลหมอหลวง! ความอัปลักษณ์?มันก็แค่ตำหนิเล็กบนใบหน้าแค่นั้นเอง ง่ายนิดเดียวเองที่จะกำจัดออก ยัยโง่วิชาแพทย์?ไร้ค่า?งั้นยัยไร้ค่าคนนี้จะพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินให้ดูเป็นขวัญตา โดนท่านป้าและน้องสาวต่างบุพการีรังแกงั้นหรือ?งั้นก็เอาคืนซะให้สาสม! ฮ่องเต้พระราชทานการอภิเษกสมรส?เดี๋ยวนะ ท่านอ๋องไม่เข้าใกล้ผู้หญิง?มันก็สมใจนางแล้วแหละ! คืนแรกที่ส่งตัวเข้าห้องหอ ท่านอ๋องรับบัญชาออกรบ งั้นจวนอ๋องเยี่ยนที่ถึงจะใหญ่คับฟ้า ก็กลายเป็นสิ่งที่นางครอบครองอย่างง่ายดาย! ท่านอ๋องกลับมาพร้อมชัยชนะ พบว่าเหล่านางสนมนางบำเรอล้วนถูกกำจัดออกไปหมด มุมปากยิ้มแย่างมีเลศนัย“ในเมื่อพระชายาช่างเอาใจใส่เยี่ยงนี้ งั้นก็มานอนเป็นเพื่อนข้ากระไร!” หลอกกันซะแล้ว ไหนว่าท่านอ๋องไม่เข้าใกล้ผู้หญิงไง ? “ไอ้คนบ้า !ไม่เพียงลวงความบริสุทธิ์ของข้า ซ้ำยังลวงใจข้าไปอีก!” หญิงรับใช้ซับเหงื่ออยู่ข้างๆ“พระชายาเจ้าคะ ท่านก็เต็มใจให้เขาหรอกกระมัง?”
อนงค์ใจพระชายาราชสีห์
คืนวันข้ามภพ ณห้องหอ หยุนหว่านหนิงถูกชายชั่วโม่เยว่เนรเทศออกมาจากวังหลัง ถูกจองจำสี่ปีเต็มๆ! เดิมคิดว่า สี่ปีมานี้นางอยู่อย่างยากลำบาก ต้องกลายเป็นยายแก่ขี้เหร่เป็นแน่! แต่หุ่นเธอช่างอรชรอ้อนแอ้นเต่งตึงเสน่ห์บาดใจ ผิวขาวราวกับหิมะ ใช้เงินมือเติบ ข้างกายยังมีเจ้าก้อนแป้งที่หน้าเหมือนเขาอย่างกับแกะ...... โม่เยว่นัยน์ตาร้อนเผ่า “เจ้าเอาเงินมาจากที่ใด!แล้วลูกมาจากไหน?!” เจ้าก้อนแป้งถลึงตามองเขา:“ไปให้ไกลจากท่านแม่ข้า!” หลังจากสืบรู้เรื่องเมื่อปีนั้นแล้ว โม่เยว่สีหน้าจริงใจ:“เมียจ๋า ข้าผิดไปแล้ว!ลูกชาย พ่อผิดไปแล้ว!”
ข้ามเวลามาเป็นภรรยาสามีขาพิการ
เรื่องย่อ เยว่ฉีตื่นขึ้นมาในห้องกลางเก่ากลางใหม่ มองมือซูบผอมตรงหน้าที่ไม่คล้ายมือของเธอเลยสักนิด หญิงสาวขยับตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียง ก่อนจะพบว่าภายในห้องมีใครอีกคนกำลังมองมา บุรุษหนุ่มใบหน้าหล่อเหลา งดงาม ทว่าน่าเสียดายที่เขานั่งอยู่บนรถเข็น ไม่นานความทรงจำที่ไม่คล้ายใช่ของเธอพลันแล่นผ่านสมองให้ความรู้สึกปวดแปลบยากจะทน หลังผ่านความเจ็บปวดเหล่านั้นมา เธอจึงได้รู้ว่า เจ้าของร่างถูกบุคคลลึกลับซื้อมาจากตลาดทาส ก่อนจะพาไปทิ้งกลางป่าและเสียชีวิตลงในเวลาต่อมา บุรุษขาพิการตรงหน้าคือสามีที่พึ่งตบแต่งกันไปของเจ้าของร่าง ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะได้สัมผัสความอัศจรรย์ที่เรียกว่าการสวมร่าง เยว่ฉีมองพินิจพิเคราะห์ ในโลกไม่คุ้นชินใบนี้สิ่งที่นางพอจะเรียกว่าครอบครัวได้คือบุรุษตรงหน้า แม้ขาจะใช้การไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ขอเพียงเขาดีกับนางก็พอ เธอคืดเช่นนั้น พร้อมกับยื่นมือออกไป "ยินดีที่ได้รู้จัก ข้าหวังว่าเราจะมีแต่ความใจดีให้แก่กัน"
เกิดใหม่อีกครากลายมาเป็นผู้ช่วยตัวน้อยของมารดาที่บิดาไม่รัก
ภารกิจสำคัญของนักเขียนที่ข้ามเวลามาเกิดใหม่ในยุคโบราณคือการเป็นผู้ช่วยมารดาหลบหนีจากบิดาไร้หัวใจ และพามารดาไปพบโลกใหม่ที่เต็มไปด้วยทุ่งดอกลาเวนเดอร์อันงดงาม
สักวารัก อาบแผ่นดิน
การทะลุมิติคราหนึ่งของเฟิ่งหมิงชี กลายเป็นจวิ้นจู่ผู้มีโฉมหน้าอันอัปลักษณ์ซ้ำยังไร้ความสามารถแห่งเป่ยฉี แต่ปางก่อน เป็นคุณหนูผู้เอาแต่ใจ อาศัยบารมีของพ่ออยู่เหนือกว่าคนอื่น ถูกบังคับให้แต่งงานกับเทพสงครามอันดับหนึ่งแห่งเป่ยฉี ไม่คาดว่า จะมีวันนี้ ตระกูลล้ำละลาย จากที่เคยอยู่ที่สูงตกต่ำลงมาอย่างไม่เหลืออะไร นังดอกบัวขาวอยากคิดทำลายชื่อเสียงและเกียรติยศนางอย่างไม่เหลือชิ้นดี?วงศ์ตระกูลตกต่ำใครใครก็รังแก?ครอบครัวก็ต้องช่วยเกื้อหนุน ความแค้นก็ต้องชำระ อำนาจจักรพรรดิข่มเหงข้า เขาเกิดใหม่มาอย่างสมบูรณ์แบบ แบบที่เอื้อมไม่ถึง แต่ชายผู้ที่ว่าเฉยเมยไม่สนใจนาง กลับตามนางมาตลอดทางจนถึงตอนเหนือ ขวางนางเอาไว้:“น้องหญิงชี เจ้าลืมของ” เฟิ่งหมิงชี:“ไม่มีนี่” มู่หรงเซียว:“มีสิ เจ้าลืมข้าเอาไว้ และยังมี......” พอสิ้นเสียง ข้างหลังผู้ชายก็มีหนูน้อยน่ารักผิวขาวอมชมพูสองคนโผล่ออกมา “ท่านแม่ ยังมีพวกเราจ้ะ” เฟิ่งหมิงชี:“……”
ข้าคือภรรยายุค 2024
สวรรค์!! ทำไมถึงกลั่นแกล้งกันเช่นนี้ ให้โอกาสเธอได้เกิดใหม่ทั้งที ทำไมถึงมีชะตาอาภัพนัก ตายเพราะบุรุษมากรักยังไม่พอ กลับต้องมาพบพานสามีหลายใจอีก 'หนิงหนิง' เธอมันเกิดใหม่เพื่อใช้กรรมโดยแท้ สวรรค์!! ทำไมถึงกลั่นแกล้งกันเช่นนี้ ให้โอกาสเธอได้เกิดใหม่ทั้งที ทำไมถึงมีชะตาอาภัพนัก ตายเพราะบุรุษมากรักยังไม่พอ กลับต้องมาพบพานสามีหลายใจอีก 'หนิงหนิง' เธอมันเกิดใหม่เพื่อใช้กรรมโดยแท้
ข้ามภพมาพบรัก
"แม่นางหลินเจ้าไม่ใช่อยากถอนหมั้นกับข้าหรอกหรือ?""ใครบอกว่าข้าจะมาถอนหมั้นกับท่าน..ข้าแค่มาถามว่าเราจะแต่งงานกันเมื่อไหร่ดีต่างหาก"
นางร้ายผู้นี้จะทำให้พวกท่านร่ำรวย
ฟ้าใสย้อนกลับมาในยุคจีนโบราณเป็นนางร้ายในนิยายที่จุดจบอนาถยิ่งนัก นอกจากจะต้องฝืนชะตาที่ถูกกำหนดมา นางยังต้องรับมือกับพระเอกที่มีพฤติกรรมเปลี่ยนไป..ไม่ได้คลั่งไคล้นางเอกแต่คลั่งไคล้นางร้ายแทน!
น้องนางชายาบ๊องป่วนนคร
การทะลุมิติคราหนึ่ง ดันกลายเป็นยัยบ๊องที่ผู้คนต่างดูถูกเหยียดหยาม คู่หมั้นก็ยังเป็นผู้ชายเฮงซวยอีกซะงั้น! ฉู่หวูโยวแสดงท่าที ช่างมันประไร มาดูซิว่าใครแน่กว่าใคร! ฉะนั้นนางก็เลยลุกขึ้นสู้สิคะ จัดการผู้ชายห่วยแตก ปราบเรียบนังเสแสร้ง ต่อมา องค์ชายเจ็ดผู้สูงศักดิ์เหนือใคร ถูกฮ่องเต้พระราชทานให้อภิเษกสมรสกับนาง นางผู้รักความอิสระนั้น ก็ต้องหนีน่ะสิจ๊ะ! ณวันอภิเษกฯ ในเกี้ยวเจ้าสาวไม่เห็นแม้แต่เงาเจ้าสาว เห็นเพียงแผ่นกระดาษหนึ่งใบ เห็นตัวอักษรที่มีชีวาของนาง องค์ชายเจ็ดยิ้ม เขาอุตส่าห์วางแผนป้องกันหลายตลบ สุดท้ายก็หนีไปได้ซะงั้น ดี มันดีจริงๆ!เขาจะดูซิว่านางจะหนีไปไหนได้?!
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ
เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว เหลือเพียงน้องสาวกับน้องชายร่างกายผอมแห้งหิวโซสองคน เธอต้องช่วยพวกเขาให้รอด ก่อนจะถูกคนชั่วพวกนี้ขายทิ้งไปแบบเธอ +++ “จ้านเออร์ข้าเอาเสื้อผ้าของซือซือมาไว้ในห้องของเจ้านะ” บอกแล้วเดินเอาห่อผ้าไปใส่ไว้ในตู้เสื้อผ้าของลูกชาย “ซือซือเจ้าอยู่ดูแลสามีของเจ้าอยู่ที่นี่ไปก่อน น้อง ๆ ของเจ้าไม่ต้องเป็นห่วงข้าจะดูแลให้เอง วันนี้เจ้าไม่ต้องหาอาหารให้น้อง ถือว่าข้าเลี้ยงต้อนรับสะใภ้ก็แล้วกัน” เอ่ยเพียงเท่านั้นนางถานก็เดินออกจากห้องของลูกชายไป ปล่อยให้เซี่ยซือซือยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่กลางห้อง ส่วนเจ้าของห้องนั้นทำเหมือนนางเป็นฝุ่นผงในอากาศ หันไปคัดตำราของตนเองต่อ เจ้าเด็กหน้าตายนี่ ! “เอ่อ ข้าควรเรียกท่านว่าอย่างไร” นางทำใจกล้าเดินเข้าไปหาถานจ้านใกล้ ๆ แต่เขาไม่ตอบไม่รับรู้การมีตัวตนของนางด้วยซ้ำ “พี่จ้าน” “ท่านพี่” “หรือว่า...สามี” ถานจ้าน “...!” มีปฏิกิริยาแล้วสินะ เจ้าไม่อยากได้ข้าเป็นภรรยา ข้าก็ไม่อยากได้เจ้าเป็นสามีเหมือนกัน แต่ข้ายังเด็กอยู่ออกไปใช้ชีวิตข้างนอกกับน้อง ๆ ตอนนี้ยังไม่ได้ รอข้าร่ำรวยก่อนเถอะ ! ถานจ้านวางพู่กันในมือลง เงยหน้าขึ้นมามองภรรยาตัวน้อยของตนเอง สีหน้าใสซื่อเหมือนไม่รู้ว่าตัวเองทำผิดอันใด ช่างขัดใจเขานัก “เรียกข้าว่าพี่จ้านก็พอ ส่วนสองคำนั้นอย่าได้คิด ซือซือเจ้าอายุสิบสามใช่ไหม” “เจ้าค่ะ” “ยังเด็กเกินไป” “ถูกของท่าน ข้านั้นยังเด็กอยู่ยังเข้าหอไม่ได้เจ้าค่ะ !” ถานเจ้า “...!” เจ้าคิดไปถึงไหนกัน “เช่นนั้นเจ้ามีประโยชน์อันใดต่อข้า” “ประโยชน์ ?” เซี่ยซือซือกะพริบตาปริบ ๆ ไม่ใช่ท่านแม่ของเจ้าหรอกหรือที่ซื้อข้ามา ทำไมยามนี้กลายเป็นข้าต้องมามองหาประโยชน์ของตัวเองเสียแล้วล่ะ ประโยชน์ของข้านั้นเกินจะคณานับ เพียงแต่ข้าต้องใช้มันกับคนที่คู่ควรเท่านั้น เซี่ยซือซือคิดแล้วก็ปรายตามองไปที่ขาด้านซ้ายของเขา ตั้งแต่เข้าบ้านหลังนี้มานางยังไม่เห็นตอนเขายืน ถานเจ้าชักสีหน้าอย่างไม่พอใจ น้อยคนนักจะหาญกล้ามองขาข้างซ้ายของเขาตรง ๆ “ว่าอย่างไร ข้าถามว่าเจ้าทำอะไรได้บ้าง” เซี่ยซือซือยกนิ้วขึ้นมานับระหว่างเฟ้นหาประโยชน์ของตัวเอง “ข้าปัดกวาดเช็ดถูได้ ทำอาหารได้ ซักเสื้อผ้าได้...” พลันสมองก็คิดต่อไม่ออก “หยิบกระโถนด้วย” ถานจ้านต่อคำให้นางเอง “หา หยิบกระโถน ?” “ท่านแม่ให้เจ้ามานอนในห้องของข้า ต้องการให้เจ้าช่วยหยิบกระโถนให้ข้ายามค่ำคืน เพราะข้าเดินเหินไม่สะดวก” เซี่ยซือซือ ” ...” เกินไปแล้ว ! เจ้ามนุษย์หน้าตายผู้นี้ ต้องการให้นางหยิบกระโถนถ่ายหนักถ่ายเบาให้ตอนกลางคืนเช่นนั้นหรือ นางผงะอย่างตกใจเล็กน้อย “ท่านป้าถานคงไม่ได้ซื้อข้ามาเป็นคนใช้ท่านใช่ไหม” นางอดถามออกไปตรง ๆ ไม่ได้ ถานจ้านกลอกตามองคนถามเล็กน้อย จากนั้นก็ระบายลมหายใจแผ่วเบาตามมา “ก่อนถึงวัยปักปิ่น เจ้าย่อมเป็นคนใช้ไปก่อน”
หลินซือเยว่ผู้นี้ มีสามชะตาในคราเดียว
หลังผ่าตัดนักพรตเฒ่าผู้หนึ่งนั้น นางวูบหมดสติและเสียชีวิตลงไป ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที ก็อยู่ในร่างของคุณหนูปัญญาอ่อนที่มีชื่อเดียวกันผู้นี้เสียแล้ว ทั้งยังจำอดีตชาติยามเป็นปรมาจารย์เต๋าได้อีกด้วย +++โปรย+++ “บอกมาเจ้าเป็นใครกันแน่!” หลินซือเยว่พ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ หากไม่บอกความจริงไป เขาคงไม่ปล่อยนางไปง่าย ๆ “นายกองลู่ เจ้าบอกนายท่านผู้สูงศักดิ์ผู้นี้ทีว่าข้าเป็นใคร” “คุณหนูหลินเป็นนักโทษถูกเนรเทศมาอยู่ที่ค่ายทหารเมืองเหลียง นางออกมาทำงานนอกค่าย ตอนนี้ต้องกลับไปรับโทษที่ค่ายตามเดิม นายท่านโปรดอย่าขวางทางพวกเราเลย” นายกองลู่รู้สึกได้ว่าคนผู้นี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ เขาจึงเอ่ยอย่างนอบน้อมออกมา “หึ เป็นแค่นักโทษถูกเนรเทศ” นี่มันสายตาอันใดกัน หลินซือเยว่มองเห็นแล้วไม่สบอารมณ์ยิ่งนัก นางมองดูโหงวเฮ้งของเขา ลองทำนายดูเสียหน่อยจะเป็นไรไป “นายท่านดวงชะตาของท่านช่างลำบากนัก เติบโตมาท่ามกลางการแก่งแย่งชิงดี สูญเสียมารดาไปแล้วมีบิดาก็เหมือนไม่มี แต่ปราณมังกรของท่านยังพอมีพลังอยู่บ้าง เลยทำให้ท่านมีชีวิตรอดมาถึงทุกวันนี้ ตอนนี้แม้แต่บิดาก็ไม่มีแล้ว จุ๊ ๆ ชะตาดอกท้อยิ่งน่าสงสาร สามปีนี้ท่านคงไม่อาจตบแต่งสตรีเข้าจวนได้ แต่ก็ยังมีเรื่องดีอยู่บ้าง สิ่งของที่ท่านตามหานั้น...อยู่ที่นี่” นางดึงเชือกบังคับม้ากลับคืนไป เซวียนหมิงยู่ไม่รู้ว่าตัวเองปล่อยเชือกในมือไปตอนไหน ราวกับถ้อยคำของนางมีมนต์สะกดตรึงให้เขาอยู่กับที่ เขาหันไปทางองครักษ์คนสนิท “เก็บนางไว้ไม่ได้!”