My Wife เมียเด็กของนายวิศวะ

บทย่อ

เมื่อสาวน้อยอย่างน้ำพิ้งค์ถูกจับแต่งงานกับชายหนุ่มจอมเย็นชาอย่างทามไท เรื่องวุ่นๆจึงเกิด (น้ำพิ้งค์ VS แม่) “แม่อยากให้ลูกแต่งงานกับทาม” ขวับ!! !!! “อะไรนะคะ แม่อยากให้หนูแต่งงานกับพี่ทามงั้นเหรอคะ” ฉันหันขวับอย่างตกใจทันทีที่แม่ของฉันเอ่ยเรื่องสุดแสนจะช็อคและตะลึงจนต้องเบิกตาโตอย่างเรื่องที่จะให้ฉันแต่งงานกับพี่ทาม ก็เรื่องที่แม่กำลังพูดอยู่มันใช่เรื่องเล่นไก่กาที่จะเอามาพูดเล่นที่ไหนละ นั้นมันเรื่องแต่งงานเลยนะ แต่งงานที่แปลว่าฉันกำลังจะมีสามีเป็นตัวเป็นตนในวัย20อะ มันใช่ที่ไหนเล่า! “ก็ลูกแอบแม่ไปสมัครเรียนที่ไกล ๆ เองทำไมละ ถ้าลูกอยากไปเรียนที่กรุงเทพลูกก็ต้องแต่งงานกับพี่ทาม ไม่งั้นหนูไม่ต้องไปเรียนนะพิ้งค์” “แม่! แม่คิดอะไรอยู่ หนูไม่แต่งหนูเพิ่งจะเข้าปีหนึ่งเองนะแม่” ฉันโวยวายไม่ยอมพร้อมหน้าบึ้งปากยื่นไม่พอใจใส่แม่ “ก็นั้นแหละ หนูจะเข้าไปเรียนที่กรุงเทพใช่ไหม แล้วหนูก็ไม่มีคนรู้จัก ไม่มีคนที่จะคอยดูแล...ทามนะเหมาะที่สุดที่จะดูแลลูกช่วงที่เรียนกรุงเทพตอนห่างไกลแม่ไง แม่แค่อยากหายห่วงตอนลูกอยู่ไกลหูไกลตาแม่อะพิ้งค์” ___________ (น้ำพิ้งค์ VS ทามไท) ตุบ! “อั๊ก!” ไอ้พี่ทาม! ไอ้คนบ้าเอ้ยใช้หน้าแข้งกระแทกบั้นท้ายฉันลงจากเตียงแบบนี้เลยเหรอ! นี่มันเข้าค่ายทำร้ายร่างกายและใช้ความรุนแรงเลยนะ ใช่ค่ะอีพีทามคนหมาบ้ามันถีบฉันลงจากเตียงมานั่งพับเพียบอยู่ข้างล่าง! แต่เหนือกว่าการนั่งพับเพียบคืออะไรรู้ไหม ก็คือมันเจ็บไง! ก้นฉันจะระบมหมดไหมเนี้ย แล้วไหนจะกระดูกก้นกบฉันอีกมันจะเคลื่อนไหมเนี้ย ฮึ่ย “พี่ทาม! พี่ทำบ้าอะไรรู้ตัวหรือเปล่าห้ะ!” ฉันหันไปแหว่ตาเขียวใส่พี่ทามทันทีที่ทำให้ก้นฉันเจ็บและกระดูกดังแกร็บ แต่ดูคนที่ทำฉันเจ็บสิ! “ทำอะไร” เหอะ! ยังมีหน้ามาลอยหน้าลอยตาถามอีก ได้! จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม ชอบความรุนแรงแบบนี้ใช่ไหม งั้นน้ำพิ้งค์คนนี้จะไม่ทนแล้วเหมือนกันเว้ย! ทำมาทำกลับ! ร้ายมาร้ายกลับ!ผู้หญิงกับผู้ชายต้องเท่าเทียมกัน! ฟุบ! หมับ! “โอ้ย ยัยบ้าเอ้ยเธอมากัดแขนฉันทำไมวะ!” ใช่ฉันกัดแขนพี่ทาม และตอนนี้พี่ทามก็กำลังพยายามดันหน้าของฉันที่กำลังกัดแขนของตัวเองออกไปด้วยใบหน้าที่เหยเกสุดๆ แล้วไงฉันไม่สงสารหรอกนะ “ก็แล้วใครสั่งใครสอนให้พี่เตะพิ้งค์ตกเตียงก่อนละ พี่ทำพิ้งค์ก่อนพี่ก็ต้องโดนเอาคืนแบบนี้แหละ!” สิ้นสุดเสียงอันแข็งกร้าวของฉัน ฉันก็ก้มลงไปกัดแขนพี่ทามอย่างไม่ปราณีอีกครั้ง กัดจนพี่ทามต้องร้องโอดครวญขอชีวิตจากฉันเลย แต่ฉันไม่ยอมปล่อยง่ายๆหรอก เพราะฉันจะกัดจนกว่าจะพอใจกันไปข้าง “ไอ้เหี้ยเอ้ย!” ฟึบ! ตุบ! “อ๊ะ!” แต่จู่ ๆสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อพี่ทามสบถคำหยาบออกมาเสียงดังลั่นด้วยความโมโหแล้วสะบัดแขนพลิกตัวขึ้นมาคร่อมฉันอย่างดุดันแทน พร้อมกับกดข้อมือทั้งสองข้างของฉันลงกับเตียงจนรู้สึกเจ็บไปหมด “กัดแขนฉันจนหนังมันจะหลุดอยู่แล้ว เป็นบ้าไปแล้วหรือไงวะ!” เหอะ! ยังมีหน้ามาตะคอกถามฉันอีกเหรอ แล้วเมื่อกี้ใครมันเตะฉันลงเตียงก่อนละ! “แล้วเมื่อกี้พี่ทำพิ้งค์ก่อนทำไมละ พิ้งค์แค่ขอนั่งด้วยเฉยๆ” “ก็ฉันรำคาญพูดไม่รู้เรื่องหรือไง” “แต่พิ้งค์อยากนั่ง! และพิ้งค์ก็ต้องได้นั่งด้วย!” เอาสิ คิดว่าแหกปากตะคอกเก่งคนเดียวหรือไง น้ำพิ้งค์ก็มีปากนะคะ และน้ำพิ้งค์ก็จะไม่ยอมตกเป็นทาสได้รับความรุนแรงป่าเถื่อนนี่คนเดียวแน่ “แต่ฉันไม่ให้นั่ง!” “แต่พิ้งค์อยากนั่ง!” “อยากนั่งมากใช่ไหม” “เอ่อ!” “หึ...ได้ งั้นก็ต้องแลก” “แลกอะไร?” “แลกด้วยนี้ไง” จุ๊บจ๊วบ! O_O อื้อออ ไอ้พี่ทาม! ไอ้พี่บ้าไอ้คนเฮงซวย! มาจูบปากฉันแบบนี้ได้ไงห้ะ! “อื้อออออ” จ๊วบ! แฮ่กๆ “ไง จะตายแล้วเหรอ?” ยิ้มมุมปาก