คุณอาจชอบ

ทะลุมิติมาครองสามีผู้แกร่งกล้า

ย้อนเวลาไปยุคโบราณ กลายเป็นคุณหนูโชคร้ายที่ไม่เป็นที่โปรดปราน แต่งงานกับพ่อหม้าย เลี้ยงบุตรสาวไร้ค่า กันท่านยายที่รักเงินทองมากกว่าชีวิต ต่อกรกับท่านป้า โชคดีที่ได้รับพื้นที่กาลเวลาลึกลับ มาดูกันว่าหรงซู่ซู่จะเลี้ยงผู้ชายในยุคโบราณยังไง

ชายามกุฎเหมย เหนือโบราณกาล

การข้ามภพคราหนึ่ง ดันกลายเป็นพระชายาไร้รักซะได้ ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่า เพิ่งจะย้อนเวลามาถึง อ๋องเลือดเย็นก็พาพระชายารองผู้เป็นที่รักมาหาถึงที่ "กฎเจ็ดข้อละภรรยา ข้าอิจฉาริษยา?"นางยักคิ้ว มองเขาด้วยสายตาเย็นชา ชายารองผู้สวยหยาดเยิ้มที่อยู่ข้างๆ กล่าวอย่างมีเจตนาร้าย:"พระชายา พวกเราต่างเป็นผู้หญิงของท่านอ๋อง ควรจะทำใจให้กว้างหน่อย" ดีจริง สองคนมาทำอะไรน่าเกลียดกับนาง นางยื่นมือไปทางอ๋องเลือดเย็น "ในเมื่อหม่อมฉันละเมิดกฎเจ็ดข้อละภรรยา งั้นท่านอ๋องก็รีบให้หนังสือหย่าหม่อมฉันเถิดเพคะ!" ผ่านไปไม่นาน อ๋องบางคนมาตามหาถึงราชวัง"หญิงที่ฮ่องเต้พระราชทานแด่ข้า ท่านจัดนำไปยังเรือนเหนือแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ?" "ใช่ ส่งไปเป็นอนุของท่านอ๋องแล้วไม่ใช่รึ?" "มู่จิ่งซี!!!" "ชายาเอกอย่างข้าเอื้ออาทรมากนัก" อย่าว่าแต่หญิงสิบคนเลย เป็นพันเป็นหมื่นข้าก็รับได้

ชายาหมอพิษไร้รัก

ลูกศิษย์สำนักหมอพิษคนสุดท้าย การข้ามภพคราหนึ่งกลายเป็นชายาไร้รักของอ๋องเทพสงคราม! โดนคนรังแกดูถูกสารพัด ในท้องยังตั้งครรภ์เสียอีก?? นางวางหนังสือหย่าไว้บรโต๊ะด้วยความโมโห:“ข้าไม่เอาด้วยแล้วโว๊ย!” นับแต่นี้ผู้คนรู้ด้วยความตื่นตระหนก หมอพิษตัวฉกาจเป็นนาง กุนซือผู้ลึกลับที่วางกลยุทธ์เป็นนาง เถ้าแก่ภัตตาคารผู้ร่ำรวยก็เป็นนางอีกเช่นกัน มีอยู่วันหนึ่ง นางเดินออกจากโรงหมอ พบชายผู้หนึ่งอยู่หน้าประตู เขายื่นมืออย่างสูงส่ง:“เมียจ๋า ข้ามาขอเจ้ากลับบ้าน”

หักเหลี่ยมหัวใจ ภรรยาตัวแสบ

เตชินท์เจ้าพ่อแห่งวงการค้าผู้เหี้ยมโหดแต่งงานแล้วซะงั้น ผู้หญิงที่แต่งงานด้วยเป็นปาปารัสซี่ที่ไม่มีชื่อเสียง ณคืนแต่งงาน ชายหนุ่มออกลายปีศาจ:"ตอนจับตัวเรียกค่าไถ่ฉัน เคยคิดว่าจะมีวันนี้ไหม?" ห้าปีต่อมา สาวน้อยซบในอ้อมอกของชายหนุ่ม:"สามีขา เดือนนี้ผลงานยังไม่ถึงขั้น ช่วยฉันหาข่าวอะไรเด็ดๆมาหน่อยได้ไหมคะ?" "อยากได้ข่าวใคร?บอกมาได้เลย" มีวันนึง ผู้มีอิทธิพลวงการธุรกิจถึงกับหอบแหกๆ:เตชินท์ เมียแกไม่แค่แอบถ่ายฉันอย่างเดียว ซ้ำยังใส่ร้ายป้ายสีฉันว่าเป็นชายเฮงซวยอีก ฉันจะฟ้องเธอเดี๋ยวนี้แหละ ชายบางคงทำนิ่งๆ:ไม่ต้องฟ้องหรอก รูปน่ะผมเป็นคนถ่ายเอง ผู้มีอิทธิพลวงการธุรกิจ:เพราะอะไร? เตชินท์:ช่วยภรรยาทำผลงาน

นวลชายาหยกงามของท่านอ๋องจอมมาร

การข้ามภพคราหนึ่ง เธอกลายเป็นคุณหนูบุตรีเอกแห่งตระกูลหมอหลวง! ความอัปลักษณ์?มันก็แค่ตำหนิเล็กบนใบหน้าแค่นั้นเอง ง่ายนิดเดียวเองที่จะกำจัดออก ยัยโง่วิชาแพทย์?ไร้ค่า?งั้นยัยไร้ค่าคนนี้จะพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินให้ดูเป็นขวัญตา โดนท่านป้าและน้องสาวต่างบุพการีรังแกงั้นหรือ?งั้นก็เอาคืนซะให้สาสม! ฮ่องเต้พระราชทานการอภิเษกสมรส?เดี๋ยวนะ ท่านอ๋องไม่เข้าใกล้ผู้หญิง?มันก็สมใจนางแล้วแหละ! คืนแรกที่ส่งตัวเข้าห้องหอ ท่านอ๋องรับบัญชาออกรบ งั้นจวนอ๋องเยี่ยนที่ถึงจะใหญ่คับฟ้า ก็กลายเป็นสิ่งที่นางครอบครองอย่างง่ายดาย! ท่านอ๋องกลับมาพร้อมชัยชนะ พบว่าเหล่านางสนมนางบำเรอล้วนถูกกำจัดออกไปหมด มุมปากยิ้มแย่างมีเลศนัย“ในเมื่อพระชายาช่างเอาใจใส่เยี่ยงนี้ งั้นก็มานอนเป็นเพื่อนข้ากระไร!” หลอกกันซะแล้ว ไหนว่าท่านอ๋องไม่เข้าใกล้ผู้หญิงไง ? “ไอ้คนบ้า !ไม่เพียงลวงความบริสุทธิ์ของข้า ซ้ำยังลวงใจข้าไปอีก!” หญิงรับใช้ซับเหงื่ออยู่ข้างๆ“พระชายาเจ้าคะ ท่านก็เต็มใจให้เขาหรอกกระมัง?”

แม่ศรีเรือนอสรพิษคู่เคียงนา

ทะลุมิติไปในร่างของนางอ้วนผู้พิษสงร้ายซ้ำยังมีเคราะห์ หมิงจิ่วเหนียงอยากร้องแต่ร้องไม่ออก----ร่างเดิมคิดฆ่าพระสวามีกลับแสวงหาความตายให้ตัวเอง...... เพลาตื่นขึ้นมาพบกับความยากจนค่นแค้น บุตรชายหน้าเหลืองซุบซีด เซียวเท่ฉื้อผู้เป็นสามีเกลียดนางเข้ากระดูกดำ คนอื่นข้ามภพมาก็ชำนาญเรื่องหมอ เรื่องยา เรื่องอาวุธสงคราม ส่วนนางล่ะ......ไม่ชำนาญอะไรสักอย่าง ลุกขึ้นสู้สิ ทำให้ครอบครัวร่ำรวยมีกินมีใช้ ดูแลสามีและลูกตามหน้าที่ เซียวเท่ฉื้อ:เพื่อฝ่าบาท ก็ทนไปหน่อยคราหนึ่งแล้วกัน......แม่หญิงพิษร้ายผู้นี้เอาแต่อยากพิชิตใจอยู่ยองใย ยังไงข้าก็ไม่ยอม......ยอมแล้วยอมแล้ว ข้าจะเป็นผ้าห่มให้นางคนนี้เอง!

สตรีร้ายกาจผู้นี้จะเลิกรักท่านเอง!

เสิ่นอวี้หลันมีฐานะเป็นถึงหลานสาวของฝ่าบาท นางมีนิสัยเอาแต่ใจและร้ายกาจ วันหนึ่งนางได้พบมู่หยางโหวที่มาช่วยนางจากคนร้าย . นางตกหลุมรักเขาทันใด นางทุ่มเทรักมู่หยางโหวหมดใจ นางทำทุกอย่างเพื่อได้แต่งให้เขากระทั่งบังคับเขาด้วยสมรสพระราชทาน มู่หยางโหวจำใจต้องรับนางเข้าจวน . แม้จะแต่งงานแล้ว แต่เขาไม่แตะต้องนาง กลับเอาแต่รังเกียจและเห็นนางเป็นสตรีร้ายกาจที่เขาขยะแขยง กระทั่งเขาแต่งญาติผู้พี่ของนางเข้าจวนในฐานะอนุรอง พวกเขารักกันยิ่งนัก และเขายังเข้าข้างญาติผู้พี่และทำร้ายหัวใจของนางอย่างรุนแรงอยู่หลายครา . ในที่สุดเสิ่นอวี้หลันก็ตาสว่างมอบหนังสือหย่าให้เขา แต่มู่หยางโหวกลับแปลกไป เขาตามตอแยนางไม่หยุด มิหนำซ้ำยังงอนง้อขอคืนดี เสิ่นอวี้หลันเกลียดเขานัก ชาตินี้ข้าไม่มีวันให้อภัยท่านเด็ดขาด สตรีร้ายกาจเช่นข้าได้เลิกรักท่านไปแล้ว!

ONS Secret ดีลแลกรัก

"คุณคิดจริงๆ เหรอ ว่าแค่เอาผมบังหน้า ผมจะจำไม่ได้...คุณทิชา" เธออยากจะร้องไห้ออกมาตรงนี้เหลือเกิน ไม่เข้าใจว่าทำไมพระเจ้าถึงได้ใจร้ายกับเธอนัก ถึงขนาดส่งหนุ่มที่เธออยากหนีหน้าไปตลอดชีวิตให้เวียนกลับมาเจอกันตลอด ยิ่งเขาเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงมั่นอกมั่นใจขนาดนี้ หญิงสาวก็ไม่อาจหาข้อแก้ตัวอื่นได้อีกแล้ว นิ้วเรียวค่อยๆ เกลี่ยเส้นผมยุ่งเหยิงที่ปรกหน้าออก ก้มหน้านิ่งไม่กล้าสบสายตา ราวกับเด็กน้อยทำความผิดแล้วถูกคุณครูจับได้ "บอกผมซิ ว่าทำไม AE คนเก่งถึงได้โผล่มาเป็นเด็กนั่งดริงก์ในเลานจ์หรูได้" น้ำเสียงทุ้มยังคงราบเรียบ แต่เพราะเธอเอาแต่ก้มหน้าจึงไม่ได้ทันเห็นกระแสคลื่นริ้วแห่งความไม่พอใจปรากฏชัดบนสีหน้าหล่อเหลาของเขา ทิชายังคงพูดไม่ออก นั่งตัวแข็งค้างอยู่เช่นเดิม หัวใจเต้นโครมครามพยายามคิดหาทางออก แต่ทางไหนก็ดูไม่เข้าท่าเสียเลย ขณะที่กำลังตัดสินใจว่าควรจะพูดยังไงกับเขา เสียงสวรรค์ก็ดังขึ้นด้านหลัง "เอ่อ...คุณไทเปคะ พอดีน้องทิชาเขาไม่ได้รับงานอย่างว่านะคะ ถ้าคุณไทเปสนใจฝนว่า..." "ฉันเลือกคนนี้...เธอกลับไปทำหน้าที่ตัวเองได้แล้ว ไม่ต้องยุ่ง" หน้าของฝนเหลือเพียงสองนิ้วเมื่อถูกนัยน์ตาเหี้ยมเกรียมเย็นชาจ้องกลับ ขนในกายลุกวาบเสียวสันหลังขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ ทำได้เพียงกะพริบตาปริบๆ ให้รุ่นน้องสาวว่าไม่อาจช่วยเหลืออะไรได้จริงๆ ก่อนจะต้องรีบเดินกลับนั่งที่เดิม เมื่อไทเปยังคงแผ่ไอรังสีกดดันออกมาไม่เลิก "เอาละ...ตอบคำถามผม คุณมาทำอะไรที่นี่" แม้น้ำเสียงของไทเปจะดูเรียบนิ่งเป็นปกติ แต่ทิชาก็พอจะรับรู้ได้ถึงกระแสความไม่พอใจคุกรุ่นอัดมาในคำพูดนั้น "ขะ...ขอทิชา ลงไปนั่งดีๆ ได้ไหมคะ" "ถ้าไม่ตอบคำถาม ทั้งคืนก็นั่งอยู่ท่านี้ก็แล้วกัน" ไม่พูดเปล่า ร่างสูงถือวิสาสะโอบเอวคอดกิ่วของเธอจนร่างกายยั่วเย้าสัมผัสกับกายร้อนรุ่มของชายหนุ่มแนบแน่น ทำให้เธอต้องใช้มือน้อยค้ำยันหน้าอกแกร่งเพื่อรักษาระยะห่าง หัวใจเธอเต้นแรงแทบบ้า หากมันจะวายเสียตอนนี้ทิชาจะไม่แปลกใจเลย ภายในมันแตกตื่นลนลานไปหมด ดวงตากลมเอ่อรื้นด้วยหยาดน้ำตาจางๆ หลังจากทำอะไรไม่ถูก และอยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายแปลกหน้ายิ่งกว่าครั้งไหน "อธิบายมา..." หญิงสาวหมดทางเลือก เธอเม้มปากสูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่รวบรวมความกล้า ข่มอาการหวาดกลัวในจิตใจ ก่อนจะยอมเปิดปากอธิบายเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบให้เขาฟัง คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันครุ่นคิดตาม หลังจากปล่อยให้ทิชาหอบหายใจเหนื่อยบนตัก เมื่อเล่าทุกอย่างให้เขาฟังจนหมดสิ้น "..." "..." เธอเงียบ เขาก็เงียบ ต่างฝ่ายต่างไม่มีใครพูดอะไรออกมาสักคำ ทำหญิงสาวทนอึดอัดไม่ไหวจนต้องเป็นฝ่ายเอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมา "ทะ...ทิชาเล่าจบแล้ว...ขอลงไปนั่งดีๆ ได้หรือยังคะ" "นั่งนี่ก่อน ผมกำลังใช้ความคิด" ชายหนุ่มตอบกลับเสียงทุ้ม จ้องกลับเธอด้วยสายตาแปลกๆ ยากจะคาดเดาความหมาย ทำทิชาอดหวาดเสียว รู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ ขึ้นมาไม่ได้ แต่สิ่งที่ทำให้เธอขนลุกหนักกว่าเดิม นั่นคือมือหยาบลูบไล้แผ่วเบาไปตามช่วงเอวบางผ่านเนื้อผ้าบาง จู่ๆ มันก็วาบหวามเสียวแวบราวกับอยู่บนเครื่องรถไฟเหาะ ทำเธอต้องรีบเม้มปากเข้าหากันแน่ ข่มความรู้สึกแปลกๆ ที่ก่อตัวขึ้นภายในร่างกาย "คุณบอกว่าต้องการหาเงินเพื่อมาเคลียร์ปัญหาหนี้สิน และใช้จ่ายประจำวัน จนกว่าจะได้เงินเดือนในเดือนหน้าใช่ไหม" "ชะ...ใช่ค่ะ" "งั้นผมมีข้อเสนอ" "ขะ...ข้อเสนออะไรคะ?" ทิชาถามกลับเสียงสั่น ใจหนึ่งก็ยังคงหวาดระแวงแต่อีกด้านก็สนใจเช่นกัน อย่างที่ทราบว่าไทเปเป็นตัวแทนและคนสนิทของประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ ไม่แน่เขาอาจจะมีงานดีๆ เงินเดือนสูงให้เธอทำ แทนที่จะต้องมาฝืนทนรับมือกับพวกผู้ชายเจ้าชู้หัวงูนับร้อยที่จ้องจะลวนลามเธอทุกวินาที มุมปากหยักกระตุกยิ้มจางๆ เธอชะงักค้าง ตกตะลึงในทีแรก ก่อนจะรู้สึกว่าหัวใจตัวเองเต้นแรงกว่าเดิม มันไม่ใช่อาการแตกตื่นเหมือนปกติ แต่มันเป็นความเขินอายกับเสน่ห์เหลือล้นของหนุ่มหล่อเหลาที่ดูดีทุกกระเบียดนิ้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกใจเต้นกับความหล่อของผู้ชาย ใบหน้าชวนฝันคมเข้มค่อยๆ โน้มเข้ามาใกล้ สาวบนตักนิ่งค้างไปราวกับตกอยู่ในมนตร์สะกด ทำให้เธอไม่เบี่ยงตัวหนีเหมือนอย่างเคย ลมหายใจร้อนจ่อรดส่วนอ่อนไหวที่ใบหู เพียงแค่นั้นทิชาก็รู้สึกเหมือนร่างกายหมดแรงอ่อนระทวยไปเสียดื้อๆ เฝ้าจดจ่ออยู่กับคำพูดของชายหนุ่มด้วยอาการตื่นตัวสุดขีด "มาเป็นคู่นอนผมสิ" !!!

เด็กเลี้ยงเฮียมาเฟีย

“ทำไมต้องเป็นหนูคะ” “ก็เห็นเธอแล้วมันเสี้ยนปาก ถ้าจะให้พูดตรง ๆ ก็คือ ถูกใจตั้งแต่แรกพบ เห็นแล้วเงี่ยน เธอหน้าสวย หุ่นเอ็กซ์ ทั้ง ๆ ที่อายุเท่านี้ เห็นแล้วอยากเอาจนเอ็นแข็ง ยื่นข้อเสนอไปแล้วเธอกลับปฏิเสธ มันก็เลยยิ่งรู้สึกตื่นเต้น เหตุผลมีแค่นี้ ส่วนเธอจะยอมหรือไม่ก็แล้วแต่ ตัดสินใจเองฉันไม่บังคับอยู่แล้ว” หญิงสาวเงียบอยู่นาน นั่นเพราะเธอตกใจ เธอไม่เคยมีแฟนจึงไม่เคยมาก่อน ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่พูดจาตรงไปตรงมาแบบไม่อายปากและทำให้เธออายแทน เธออายจนพูดไม่ออก คำพูดของเขาจะเรียกว่าอะไรดีนะ ชมหรือกำลังบอร์ดี้ชาร์มมิ่งกันแน่ เขามองดูเธอด้วยสายตาหื่น ๆ โดยไม่ปิดบัง ดูไปดื่มไปเหมือนกำลังดูทีวีโดยมีเธอเล่นเป็นนางเอก หลังจากดื่มไปอีกหลายอึก สูบบุหรี่จนหมดมวนแล้วยืนขึ้น “โอ้เอ้เล่นตัวคิดจะเรียกเงินเพิ่มหรือไง รู้หรือเปล่าว่าหนี้น้องชายเธอเท่าไหร่ เกือบล้านเชียวนะ เงินจำนวนนี้สำหรับฉันมันแค่ขี้เล็บ แต่กับเธอที่มีแม่ป่วยติดเตียงก็คงไม่ใช่เรื่องเล็ก” เขาทำท่าจะเดินออกไป แต่ผักบุ้งขวางเขาเอาไว้ หลังจากใคร่ครวญอย่างหนัก เรื่องเกิดขึ้นไม่ทันให้ตั้งตัว พรุ่งนี้แล้วที่เธอต้องเคลียร์เงินให้น้อง แล้วเธอจะไปหาเงินล้านมาจากที่ไหนตอนตีสอง “ฉันยอมค่ะ เมื่อไหร่คะ ที่ฉันต้องทำ”
ฟาเรนไฮต์คลั่งรัก

ผู้ชายที่เลวที่สุดและคลั่งรักมากที่สุด THE BAD BOY : ALWAYS MORE FUN Fahrenheit ฟาเรนไฮต์. - ผู้ชายสารเลวที่ไร้สามัญสำนึก - "สำหรับฉัน...ผู้หญิงอย่างเธอ" "ไม่มีค่าอะไรเลยนอกจาก เอา!" Nam Khing น้ำขิง - ผู้หญิงที่ยอมอดทนจนถึงวินาทีสุดท้าย - "ฆ่าฉันให้ตายเลยดีไหม?" "เพราะทุกวันนี้ที่เป็นอยู่" "มันก็ไม่ต่างจากตกนรกทั้งเป็นเลยสักนิด"

ข้ามเส้นมาเล่นเพื่อนจบ

"เราเป็นเพื่อนกันนะ...แถมไม่ได้รู้สึกชอบกันสักหน่อย" "แต่เราเอากันไปแล้ว คบกับกูก็ไม่ได้เสียหายตรงไหนนี่" กลีบปากบางเม้มหาเข้ากันครุ่นคิดตามคำพูด เธอกลัวว่าความสัมพันธ์ฉาบฉวยแบบนี้มันจะไม่ยั่งยืนเท่าความเป็นเพื่อนที่มีมาตลอดสิบห้าปี กลัวว่าพอเปลี่ยนสถานะไปแล้ววันหนึ่งเธอจะเสียเพื่อนสนิทคนเดียวไปตลอดกาล "ก็ไม่เอาอยู่ดีอะ" "เฮ้ออออ~ ทำไมดื้อจังวะ" "มึงแค่อยากรับผิดชอบเพราะกูเป็นเพื่อนไม่ใช่เหรอ...ถ้าเป็นคนอื่นมึงไม่สนใจความรู้สึกหรอก" "ก็รู้นี่ แล้วจะปฏิเสธทำไมอีก" ใบหน้าหล่อเหลาดูขัดเคืองใจที่ม่านฟ้าไม่ยอมตอบตกลง เนื่องจากเป็นเพื่อนกันมานานทำให้ทั้งคู่พอจะรู้ความคิดอีกฝ่ายได้ เพราะม่านฟ้าเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของเขา ก็อยากให้เกียรติ ไม่อยากทำตัวมักง่ายใส่เหมือนผู้หญิงทั่วไปจึงแสดงความรับผิดชอบ ซึ่งเธอไม่ต้องการแบบนี้ "ก็ให้มันจบแค่วันนี้พอ แล้วเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้เหรอ" "ไม่...กูอยากเอามึงอีก" "ไอ้เค!" ม่านฟ้าหน้าบึ้งเรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงดัง เมื่อคาเตอร์ยอมรับออกมาตรง ๆ แบบหน้าไม่อาย พร้อมใช้กำปั้นเล็ก ๆ ทุบเข้าที่อกกว้างด้วยความหงุดหงิด "จะเอาไง? อยากโดนกูเอาแบบไม่มีสถานะเหรอไง" "กูไม่ให้แล้วโว้ย!" เธอทั้งโกรธทั้งอายกับความหน้าด้านของเขา ใช้เรี่ยวแรงน้อยนิดดีดดิ้นพยายามดันตัวชายหนุ่มออกห่าง มุมปากหนากระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ เพียงแค่ออกแรงเบา ๆ ก็สามารถกดหญิงสาวในอ้อมแขนลงไปนอนราบกับโซฟาในท่าทางล่อแหลมได้แล้ว ม่านฟ้านอนหอบหายใจเหนื่อยอยู่คนเดียว ขณะที่ร่างสูงเปลี่ยนมาขึ้นคร่อมเธอเอาไว้ พร้อมยักคิ้วกวนอารมณ์ให้เธอขัดใจเล่น "มีแรงแค่นี้จะห้ามกูได้เหรอ" "ปล่อยเลย! ถ้ากูไม่ยอมแล้วมึงจะข่มขืนกูเหรอไง" "ม่าน~ กูไม่ต้องใช้กำลังหรอก มีวิธีอีกเยอะที่จะทำให้มึงเคลิ้มจนต้องยอม เหมือนในห้องน้ำนั่นไง" "..." กลีบปากแดงระเรื่อเม้มเข้าหากันแน่น ไม่อาจคิดหาคำมาตอบโต้ได้อีก ใบหน้าร้อนผ่าวยามคิดถึงเหตุการณ์ร้อนแรงวาบหวามที่เพิ่งเกิดขึ้น "หึ! มึงความรู้สึกไวแค่ไหน กระตุ้นนิดเดียวก็เตลิดแล้ว" "เค~ กูไม่เล่นนะ ปล่อยได้แล้ว" เธอเปลี่ยนมาอ้อนเขาเสียงอ่อนเมื่อหมดทางต่อกรกับความร้ายกาจของเพื่อนสนิท "กูก็ไม่ได้เล่น กูเอาจริง" "แต่..." "มึงรู้จักกูดีม่าน...อะไรที่กูอยากได้กูก็ต้องได้ และตอนนี้กูอยากได้มึง" พวงแก้มเธอร้อนผ่าวลามลงมาลงถึงหน้าท้อง มันวูบไหวปั่นป่วนประหลาดยามสบเข้ากับสายตาร้อนรุ่มของเขา อกซ้ายทำงานอย่างหนักเมื่อใบหน้าอยู่ห่างกันเพียงไม่กี่เซ็นต์ คาเตอร์กระตุกยิ้มร้ายพร้อมใช้ปลายจมูกโด่งมาสัมผัสปลายจมูกเธอแผ่วเบาหยอกล้อ "เมื่อกี้ก็รู้สึกดีมากไม่ใช่เหรอ อย่าปฏิเสธตัวเองเลย" น้ำเสียงทุ้มลึกเซ็กซี่กระซิบยั่วราวกับจะค่อย ๆ สะกดจิตเธอให้ยอมคล้อยตาม "แต่กูก็ไม่อยากคบมึงอยู่ดีอะ" คาเตอร์ขี้เบื่อและเจ้าชู้แค่ไหนเธอรู้ดีที่สุด เขาเปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าและไม่เคยจริงจังกับใคร ทำให้เธอไม่อยากจะเอาความสัมพันธ์ตลอดสิบห้าปีไปเสี่ยงบนเส้นด้ายแบบนั้น "กลัวอะไรม่าน มึงไม่มีใคร กูก็ไม่มีใคร เราไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย" "ไม่อยากเสียมึงไปอะ" ม่านฟ้ายอมรับออกมาตามตรง หันหน้าไปอีกทางเพื่อหลบสายตาคมกริบของคนด้านบน แต่ก็ถูกปลายนิ้วเรียวยาวช้อนใบหน้าให้หันกลับมาสบตาอีกครั้ง "ใครบอกว่าจะเสียกูไป มึงสำคัญกับกูที่สุด รู้ดีไม่ใช่เหรอ" น้ำเสียงนุ่มพร้อมถ้อยคำหวานและสายตาหนักแน่นสั่นคลอนความตั้งมั่นของเธอให้ค่อย ๆ ทลายลงมาทีละน้อย "แล้ว...ไม่ต้องคบกันไม่ได้เหรอ" "มึงโอเคไหมล่ะ ถ้าเราจะมีเซ็กซ์กันเฉย ๆ นึกว่าผู้หญิงเขาจะอยากได้สถานะกันซะอีก" "กูไม่รู้อะ" เธอไม่เคยมีแฟนหรือคบหากับใคร ระดับความรู้เรื่องความรักต่ำเตี้ยเรี่ยดินมาก จึงไม่รู้ว่าคนอื่นจะตัดสินใจแบบเธอไหม คาเตอร์บีบปลายจมูกของเธอด้วยความมันเขี้ยวปนเอ็นดู ซึ่งม่านฟ้าก็ปั้นหน้าบึ้งแล้วปัดมือหนาออก "มีอะไรยังคาใจอีกไหม" "ไม่บอกใครได้ไหม กูไม่อยากให้เพื่อนคนอื่นรู้" เธอไม่อยากให้คนอื่นต้องมากระอักกระอ่วนใจไปด้วย กับความสัมพันธ์แปลก ๆ นี้ "ตามใจมึงทุกอย่างเลยม่าน" "แล้วถ้าวันหนึ่ง...มึงเจอคนที่ชอบอะ" "ถ้าความรู้สึกเราทั้งคู่ยังไม่เปลี่ยนไป...วันหนึ่งมึงหรือกูจะมีแฟน เราก็แค่หยุดความสัมพันธ์นี้ แล้วก็กลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม" "กูกับมึงจะไม่เปลี่ยนไปใช่ไหม" เธอถามย้ำด้วยสีหน้าลังเล กลัวเหลือเกินว่ามันจะถลำลึกจนไม่อาจกลับมามองหน้ากันได้สนิทใจเหมือนที่ผ่านมา "กูไม่มีทางเปลี่ยน มึงจะเป็นเพื่อนที่กูรักที่สุดตลอดไป มึงนั่นแหละอย่าหลบหน้ากูเหมือนที่ผ่านมาอีก" "อืม"

เมียรอง

"ใครเป็นพ่อของเด็กคนนี้กันแน่ ใช่พี่หรือเปล่า"เคนมองหน้าเด็กน้อยด้วยความเอ็นดู"คุณไม่ควรมาที่นี้ กลับไปเถอะ"แก้มรีบหมุนตัวหันหลังหนีชายหนุ่มทั้งน้ำตาคลอเบ้า"พี่ขอโทษ"ร่างหนาเข้าไปขวางหน้าหญิงสาวเอาไว้

Bet love mafai เดิมพันรักมาเฟีย

"ฉันจะบอกให้เธอรู้เอาไว้" เขากระซิบข้างหูของเธอด้วยท่าทางโรคจิต กระจกบานใหญ่ของตู้ส่องสะท้อนร่างของเธอและเขา ทำให้เห็นสายตาที่ซุกซ่อนความโหดร้ายเอาไว้ภายใน "ถ้าฉันเจอมัน ฉันฆ่ามันตายแน่" "ละ...แล้วทำไมน้องชายฉันถึงเดิมพันด้วยชีวิต" "เพราะมันไม่มีเงินเดิมพันไงล่ะ มันต้องการเงินเพิ่มสิบเท่า ถ้าฉันชนะฉันได้ชีวิตมัน แต่ถ้าเกิดว่ามันชนะมันได้เงินไป" “ฉันจะเชื่อคำพูดของนายได้ไง ว่าเป็นเรื่องจริง” “หน้าฉันมันเหมือนคนพูดเล่นหรือยังไง?”

ราชินีหงสาร้อยเล่ห์

หยุนหรั่นเฟิงผู้เชี่ยวชาญวิชาหมอพิษข้ามภพมาอีกยุคสมัยหนึ่ง กลายเป็นพระชายาขององค์ชายผู้ที่ใครๆก็เกลียดชัง อะไรนะ?คนรับใช้ไม่เคารพ อัดมันซะสิ!ชายารองไม่ให้เกียรติ ทำพิษให้ตายเลย!องค์ชายไม่รัก ก็หย่าให้รู้รอด!นางเป็นถึงหงสาผู้สูงส่ง เป็นดาราสุกสกายเจิดจรัสบนเมฆา ความเลิศเลอของนางจะมาเประเปื้อนกับพวกมนุษย์ไง่งมได้เยี่ยงไร!เขาเป็นองค์ชาย และยังเป็นเทพสงคราม เขาถูกบังคับให้แต่งงานกับบุตรธิดาแม่ทัพใหญ่ เขาเกลียดชังจนขนาดอยู่ไกลได้เท่าไหร่ก็ยิ่งดี พอนางจากไป เขาถึงรู้สึกตระหนกใจว่าตนนั้นทำอะไรผิดไปหรือเปล่า ถึงครานี้ความทะนงตนก็ยิ่งมาเข้าไปใหญ่น่ะสิ ชายตามหญิงสุดหล้าฟ้าเขียว น้ำตาที่ร่วงหล่นของวันนี้ มันก็มาจากสมองโง่ๆชั่วขณะแท้ๆเลย!คุณหนูหยุนเอ่ยเสียงต่ำอย่างสง่า เสียใจหรือ?มันสายไปแล้วล่ะ!

คำสั่งรักมาเฟียร้าย

"คุณอัลเฟรโด้ต้องหาโซเฟียให้เจอ ก่อนที่ ก่อนที่พวกมันจะ..." นางอันนาสะอื้นเล็กน้อย คิดถึงลูกสาวสุดที่รักซึ่งไม่รู้ว่าเวลานี้ไปอยู่ที่ไหน "ผมสัญญาว่าจะพาโซเฟียกลับมาให้เร็วที่สุด ส่วนเรื่องแต่งงาน..." "หนูขวัญ" หญิงวัยกลางคนหันมาหาครองขวัญ "คะ คุณแม่" ครองขวัญตกใจเมื่อได้ยินเสียงเรียก และยิ่งตกใจมากขึ้นเมื่อนางอันนาจับมือเธอให้เดินมาหาเขาแล้วพูดว่า "เป็นเจ้าสาวแทนโซเฟียได้ไหม" "คุณแม่" ครองขวัญอุทานด้วยความตกใจ ดวงตาคู่สวยเงยหน้าขึ้นสบตากคนที่กุมมือเธอไว้ คล้ายกับจะบอกให้เขาพูดคำว่าไม่ออกมา "เราควรรีบหาโซเฟียไม่ใช่มาคิดเรื่องการแต่งงาน" สาวน้อยยืนยันคำเดิมอย่างที่พูดแต่แรก แต่เมื่อเห็นดวงตาคู่คมนั้นเปล่งประกายแสดงความไม่พอใจออกมาก็ทำให้ต้องรีบหยุดพูดและก้มหน้าหนีทันที "การแต่งงานต้องเกิดขึ้น ต้องไม่มีใครรู้ว่าโซเฟียหายไป ถ้าไม่อยากนั้นทุกอย่างอาจจะเลวร้ายมากกว่านี้" น้ำเสียงหญิงวัยกลางคนสั่นสะอื้นเล็กน้อย "ช่วยเราสักครั้งได้ไหม" นางอันนาขอร้อง ช่วยเราในที่นี้ หมายถึงช่วยใครกันแน่ ชื่อเสียงของตระกูลเบลลูชชี่หรือว่า ความต้องการของหมอนั่น ครองขวัญไม่มีเวลาได้ตัดสินใจใดๆ ทั้งสิ้น เพราะอัลเฟรโด้สั่งให้ช่างแต่งหน้าและช่างทำผม จัดการเนรมิตรตัวเธอให้เป็นเจ้าสาวภายในเวลาสิบนาทีสุดท้ายที่เหลืออยู่ โดยมีคำพูดประโยคสุดท้ายที่ท่านประธานหนุ่มกระซิบที่ข้างหูให้ได้ยินกันเพียงสองคนก็คือ "ถ้ายังอยากเห็นหน้าเพื่อนเธออีกครั้งจงสวมชุดแต่งงานเข้าพิธีกับฉันเสีย ไม่อยากนั้นรับรองได้เลยว่าเธอจะไม่เห็นแม้แต่เศษเสื้อผ้าที่โซเฟียสวมใส่ เพราะฉันจะไม่ตามหาผู้หญิงที่ทิ้งงานแต่งงานหนีไปแน่ๆ"

รักนะจุ๊บๆ คุณสามีพันล้าน

เทวิกาถูกบังคับแต่งงานซ้ำๆจนบ้านก็ไม่กล้ากลับ เพื่อที่จะใช้ชีวิตอย่างสงบ เช่าพี่ชายเพื่อนอย่างยศพัฒน์มาเป็นสามี นึกว่าเค้านั้นจะเป็นแค่ผู้ชายที่เกิดในครอบครัวธรรมดาๆ ใครจะรู้ว่าครอบครัวเค้าเป็นตระกูลร่ำรวยเชียว ......พันธะสัญญาของเทวิกาเป็นโมฆะ ยศพัฒน์:คุณภรรยา อย่างอแงสิครับ เด็กดี กลับบ้านกลับสามีเถอะ

โซ่หัวใจอสูร

“รู้ไหมว่า คืนนี้เธอต้องดูแลฉันแบบไหน” คำถามของเขาทำให้อารดารู้สึกประหม่า ยิ่งเมื่อพอลดึงเธอเข้ามาแนบชิดจนเกือบจะใกล้กับใบหน้าด้วยแล้ว ลมหายใจร้อนที่พัดผ่านแก้มสาวอย่างไม่ตั้งใจทำให้ร้อนวูบวาบไปทั้งร่าง “ดูแลให้คุณให้มีความสุข และอยากกลับมาที่นี่อีกค่ะ” อารดายืนยันคำเดิมที่พูดไว้ครั้งแรก “แล้วเธอจะทำอย่างไรให้ฉันมีความสุข และอยากกลับมาที่นี่อีกล่ะ” แน่นอนว่ามือไม้เขาเริ่มไม่อยู่สุข ปลายนิ้วลูบไล้ๆ เบาๆ สัมผัสผิวกายที่พ้นเสื้อผ้า สายตาที่จ้องมองมีความหมายและประกายแห่งปรารถนา มันทำให้อารดารู้สึกกลัวและประหม่ามากขึ้นไปอีก

หัวใจเมียน้อย

เรื่อง...หัวใจเมียน้อย คำโปรย...บุญคุณครั้งแรก แลกด้วยพรหมจรรย์ บุญคุณครั้งที่สอง แลกด้วยหัวใจ แนะนำตัวละคร คาลอส เกลนดาลอร์ท (คุณคาร์) อายุ 39 ปี เขาเป็นนักลงทุนชาวต่างชาติ จำพวกธุรกิจอหังสาริมทรัพย์ เขาหล่อ รวย ผู้มีใบหน้าคมเข้ม ดวงตาสีฟ้าอ่อน รูปร่างสูงใหญ่ อายุ 39 ปี ละอองดาว (แป้งฝุ่น) อายุ 24 ปี นักเรียนทุนฝึกงานปีสุดท้าย เธอเป็นเด็กกำพร้า เธอเรียนเก่งจึงสอบชิงทุนเรียนแพทย์ได้สำเร็จ เธอสวย ตัวเล็ก ผิวขาว นิสัย อ่อนหวาน เจ้าน้ำตา อ่อนแอ ขี้อ้อน น่าทะนุถนอม @@@@@@ นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรักโรแมนติก มีดราม่าช่วงแรกๆ พระเอกอบอุ่นใจดี

ข้าคือไป๋ฟางหรง (จีนโบราณ)

“วันนี้ข้าไป๋ฟางหรง ขอหย่าขาดจากตระกูลจ้าว ด้วยความผิดอิจฉาริษยา อับอายต่อบรรพชนตระกูลจ้าว จึงขอหย่าร้างด้วยตนเอง หลังจากนี้จะเป็นตายร้ายดีอย่างไร ไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลจ้าวอีก” เรื่องย่อ เพราะเป็นคู่หมั้นกับเขามาตั้งแต่เยาว์วัย นางมีเขาเป็นส่วนหนึ่งเสมอ ตลอดระยะเวลาที่นางกับเขาหมั้นหมายกัน สุดท้ายแล้วเขาก็ยังคิดว่าทุกอย่างเป็นแผนของนางที่คิดจะจับเขาหลอกลวงกอบโกยผลประโยชน์ เมื่อถึงวันแต่งงาน เขาเข้าหอตามทำเนียม ยิ่งถูกยาปลุกกำหนัดเล่นงาน ก็ยิ่งคิดว่านางเป็นคนลงมือ สุดท้ายแล้ว หลังจากเข้าหอหลับนอนกับนาง รุ่งเช้าอีกวันก็เดินทางกลับไปยังชายแดนทันที เขาทอดทิ้งนางเอาไว้ในเมืองหลวง ระยะเวลาห้าปีมานี้ นางรอคอยให้เขากลับมาด้วยหัวใจอันมีรักอยู่เปี่ยมล้น สุดท้ายก่อนขึ้นเดือนเอ้อร์เยว่เข้าสู่ปีที่หก เขาเดินทางกลับเมืองหลวงพร้อมสตรีนางหนึ่ง เขาประกาศก้องออกมาว่า จะแต่งนางมาเป็นภรรยารอง ทำให้ไป๋ฟางหรงตัวแข็งทื่อราวกับถูกของแข็งกระแทกเข้าศีรษะอย่างจัง นางเห็นสามีตระกองกอดสตรีนางนั้นด้วยความอบอุ่นแววตาดูมีแต่ความรักใคร่เอื้อเอ็นดู เมื่อสายนั่นมองมาที่นาง มีแต่แววตาเย็นชาเยียบเย็นจนทำให้นางหนาวเหน็บสะท้านกาย จวนเจียนแทบจะล้มลงได้ทุกเมื่อแต่ก็ต้องฝืนยิ้มกลั้นน้ำตามิให้มันไหลออกมา ภายในอกนั้นปวดร้าวราวกับถูกหนามพิษทิ่มแทงทะลุทลวงเจียนตายอยู่รอมร่อ “สุดท้ายแล้วข้ากลายเป็นคนโง่ที่รักและยอมทุกอย่าง ต่อไปนี้ข้าควรจะหยุดเอาไว้ หยุดหัวใจเอาไว้เพียงเท่านี้ ข้าจะไม่ฝืนไม่รั้งเอาไว้อีกแล้ว”

ชะตารักข้ามมิติ

"พบเจอสามครามิแยกจาก" เราไม่มีทางรู้ได้เลยว่าคู่ชีวิตอยู่ที่ไหน เมื่อพบกันคราหนึ่งแล้ว ขอเจอเจ้าอีกได้หรือไม่ ถึงยามนั้นข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปอีกเป็นอันขาด ใครจะคิดล่ะว่าคำพูดเขามันจะทำให้ทุกอย่างวนมาอีก