ทะลุมิติมาอยู่ในร่างสาวน้อยพร้อมระบบเส็งเคร็งยุค 70
แป้งร่ำสาวใหญ่วัยสี่สิบ ชีวิตของเธอเต็มไปด้วยงานจนกระทั่งเพิ่งรู้ตัวว่าไม่มีใครเคียงข้าง หลังจากทบทวนชีวิตดีแล้วจึงยื่นขอลาออกจากบริษัท และนับตั้งแต่นั้นมาชีวิตของเธอก็เปลี่ยน ระบบเส็งเคร็งนี่คืออะไร!
ทะลุมิติมาเป็นแม่ใจร้ายในยุค70
หยูเจี้ยนทะลุมิติมาอยู่ในยุค70ยุคที่เรียกได้ว่านรกบนดินดีๆ ยิ่งร่างเดิมเป็นคนที่นิสัยย่ำแย่ขนาดนั้นคิดหรือว่าการดำเนินชีวิตของเธอจะเป็นไปได้ด้วยดี เด็กผอมแห้งสองคนนั้นอีกที่มองเธอด้วยสายตาตื่นกลัว
ย้อนเวลามาเป็นมารดาของสามวายร้าย
เกิดใหม่เป็นมารดาของตัวร้ายในยุค 60 คนในครอบครัวล้วนมีชะตากรรมอันโหดร้ายรออยู่ จบไม่สวยสักราย เธอจึงต้องปฏิวัติตัวเองและเจ้าก้อนแป้งทั้งหลายใหม่ โชคดีมีตลาดออนไลน์ช่วยหาเงิน คนอื่นลำบากแต่เธอจะร่ำรวย!
กำหัวใจของพ่อเลี้ยง
{อารัมภบท} “ฮึ บุรนีย์ หากหล่อนคิดจะออกไปจากไร่แห่งนี้ก็เอาเงินจำนวนเท่ากับสินสอดที่ฉันไปขอหล่อนมา หล่อนมีไหมล่ะ ถ้าไม่มีก็อย่าคิดในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้!” {เรื่องย่อ} เมื่อ บุรนีย์ หญิงสาวเจ้าของใบหน้าที่สวยหวาน จิตใจงดงาม เก่งงานบ้านงานเรือน สดใส แต่ก็แอบดื้อ ภายนอกดูอ่อนไหวแต่ภายในกลับเข้มแข็ง อายุเพียง 18 ปี ได้ตกลงแต่งงานกับ รณพัชร์ พ่อเลี้ยงแห่งจังหวัดจันทรบุรี ชายหนุ่มในวัย 28 ปี ผู้ที่มีใบหน้าหล่อคมเข้ม ซึ่งมีนิสัยที่ชอบทำงาน โหด ดิบ เถื่อน สวนทางกับเจ้าสาวป้ายแดงของเขาแบบสุดๆ สาวน้อยอย่างบุรนีย์จะใช้วิธีใดมาปราบพ่อเลี้ยงสุดโหดแบบรณพัชร์จนเขาต้องยอมสยบหัวใจให้เธอติดตามได้ใน “กำหัวใจของพ่อเลี้ยง” บทประพันธ์โดย : บารณีย์ จัดเรียง/เผยแพร่ : บารณีย์ ออกแบบปกโดย : บารณีย์
เกมส์ล่า คว้าหัวใจรัก
เธอหนีออกจากชีวิตเขาไปเพราะความเข้าใจผิด 4 ปีต่อมา โชคชะตาทำให้กลับมาเจอกัน และทำให้ชายหนุ่มรู้ว่า เธอได้ให้กำเนิดบุตรชายของตนเอง อนวินทร์ตกอยู่คำถามมาตลอด 4 ปี ว่าเหตุผล ภรรยาสาว ที่รักกันดี ถึงหายออกจากชีวิต เขาไป ชายหนุ่มตามหาหญิงสาวแทบพลิกแผ่นดิน แต่ก็ไม่เจอ แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลกทำให้ ชายหนุ่มตามหาภรรยาสาวจนเจอ ทำให้ อนวินทร์ ทั้งไล่ล่าา เรียกร้อง บังคับ ให้หญิงสาว กลับมาเป็นครอบครัวกันอีกครั้ง ซึ่งจะสำเร็จ หรือไม่ นั้น โปรดติดตาม เนื้อหาในเรื่องค่ะ ขอบคุณค่ะ
ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70
นอนอ่านนิยายอยู่ดี ๆ ถิงถิงก็ไปโผล่ในนิยายที่ไม่เคยได้อ่าน นอกจากไม่เคยได้อ่านแล้ว สามีเจ้าของร่างก็พึ่งเสียไปหลายวันก่อน ลูกสาวก็พึ่งจะเดือนเศษ แม่สามีก็ป่วย อีถิงถิงคนนี้สุดจะงง
ไอดินกลิ่นหญ้า
เมื่อถึงคราวต้องเลือกภูผายอมเจ็บหนักเรื่องรักคงต้องพักยาวแต่แล้วเจ้ากรรมนายเวรก็เข้ามาในรูปของตัวกวนป่วนหัวใจ...... ...................................... “มานั่งทำอะไรตรงนี้” ชายหนุ่มอ่อนใจที่เห็นยัยเด็กแสบสะพายย่ามนั่งยิ้มแป้นพิงล้อรถสงสัยกลัวอดไปดูช้าง เมื่อเช้ามืดเขาได้ยินเสียงกุกกักในครัวแสดงว่าเจ้าหล่อนคงรีบตื่นมาเตรียมตัวในย่ามนั่นก็คงไม่พ้นอาหารกลางวัน...อืม...ก็รอบคอบใช้ได้ภูผานึกชื่นชมอยู่ในใจแต่ไม่ได้พูดออกไปเกรงว่าเจ้าหล่อนจะคุยฟุ้งอวดโอ่จนหนวกหู “รอนายค่ะ ......สงสัยมัวแต่งหล่อไปอวดแม่ช้างถึงได้ช้า” ประโยคหลังกอหญ้าพูดเบา ๆ เหมือนบ่นกับตัวเองมากกว่าแต่คนหูดีดันได้ยินถึงได้ถลึงตากลับมา “วอนอดไปแล้วนะไอ้หญ้า” “โธ่ นายจ๋าหญ้าล้อเล่น” เรือนร่างปราดเปรียวในชุดเสื้อกางเกงม่อฮ่อมอย่างที่หล่อนชอบใส่พร้อมกับผ้าโพกหัวสีสดใส กระโดดแผล็วขึ้นไปนั่งประจำข้างคนขับทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ถึงขนาดนี้แล้วไอ้หญ้าไม่ยอมโดนทิ้งเด็ดขาด ภูผาส่ายหน้ายิ้ม ๆ เห็นสภาพแบบนี้ใครจะเชื่อว่าเจ้าหล่อนจบจากโรงเรียนฝรั่งชื่อดังในกรุงเทพฯ มองยังไงก็เด็กบ้านป่าชัด ๆ ...อืม....หรือว่าเพราะเขาชอบป่า ชอบทุกอย่างที่เป็นป่าจึงได้เอ็นดูกอหญ้าเป็นพิเศษเขารู้สึกสนิทใจแล้วก็..........ไม่มีทางเขาไม่ได้ชอบกอหญ้าแบบชู้สาว ชายหนุ่มรีบปัดความคิดนอกลู่นอกทางออกจากสมองอย่างเร็ว........