


นิยาย


ใต้ปีกอำนาจ
ชลารีน หญิงสาววัย 21 ปี ที่เติบโตมาอย่างกำพร้า ถูกลุงป้าผีพนันขายให้แก๊งค้ามนุษย์ และลักลอบส่งมายังอิตาลีเพื่อเป็นสินค้าแลกหนี้ ในการกวาดล้างขบวนการค้าเถื่อน ลีวาย มือขวามาเฟียผู้เย็นชาช่วยเธอออกมา และจำต้องพาไปอยู่ด้วยเพียงชั่วคราว แต่คืนหนึ่งที่เมามายกลับเปลี่ยนทุกอย่าง ความสัมพันธ์ที่ไม่ตั้งใจ นำไปสู่การตั้งครรภ์ที่ไม่คาดคิด เขาให้สัญญาเพียงว่า "ฉันจะรับผิดชอบเด็กในท้อง แต่จะไม่มีงานแต่งเด็ดขาด"


พิษสวาทในกรงศัตรู
เธอได้รับภารกิจจากบิดาเพื่อสังหารเขา แต่กลับพลาดเป้า จนทำให้ตกอยู่ในเงื้อมมือของมาเฟียต้องแลกด้วยพันธนาการร่างกายและหัวใจ “ขอร้องเถอะ ช่วยออกไปได้ไหม” “แค่ท้องกับฉันรู้สึกแย่มากเลยเหรอ” เอ่ยถามเสียงอ่อน ขณะเดียวกันมือหนากำแน่นอย่างระงับโทสะ “ใช่!” “ทำไม” “ฮึก สถานะฉันตอนนี้คือของเล่นของคุณ อีกอย่างระหว่างเราก็คือศัตรู แล้วคุณจะให้ลูกเกิดมาในสถานการณ์แบบนี้งั้นเหรอ” เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น เธอไม่ได้เสียใจสักนิดกับการมีลูก ทว่าระหว่างเธอกับเขาความสัมพันธ์ไม่เหมือนเดิม “พูดไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นแล้ว สิ่งที่เธอทำได้คือดูแลเด็กในท้องให้ดี” “ออกไป! ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ คุณมันเลวที่สุด” “เธอมันก็เป็นซะแบบนี้ทำร้ายฉันอย่างไม่ลังเลมาตลอด ใจจริงเธออยากจะฆ่าฉันมากใช่ไหม” “คุณไม่เคยเข้าใจอะไรฉันเลย” “ก็พูดมาสิ เธอมีอะไรก็พูดมาดิ” คนตัวโตพุ่งไปหาคนบนเตียงพร้อมบีบหัวไหล่บอบบาง “ปล่อยฉันนะลูคัส ฉันเจ็บ”


ทัณฑ์รักเพลิงแค้น
เธอและเขาแต่งงานด้วยความรัก แต่ต้องจบความสัมพันธ์ลงเพราะเหตุผลบางอย่าง เขาทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอเจ็บปวดถึงที่สุด แต่ทุกครั้งที่เห็นน้ำตาของสาวคนรัก เขาเองก็ปวดใจไม่น้อย “น้ำหนึ่งจะหย่ากับพี่เซน” เธอหันไปมองหน้าหล่อเหลาพลางจ้องเขม็งอย่างไม่เกรงกลัว เมื่อเขาไม่รักก็ไม่จำเป็นต้องทนฝืน “ฝันไปเถอะน้ำหนึ่ง อย่าคิดจะหนีจากฉันพ้น เธอจะต้องทนอยู่เป็นของเล่นให้ฉันระบายความแค้น” “พี่เซน” คาดไม่ถึงประโยคนั้นจะดังออกมาจากปากชายคนรัก “เลิกเรียกฉันว่าพี่เซนสักที ฟังแล้วน่าขนลุกขยะแขยง ฉันจะให้คนรักของฉันเรียกเพียงคนเดียว คนอื่นไม่มีสิทธิ์” “คนอื่นเหรอ” นลินญาเอ่ยเสียงแผ่วเบาแทบไม่ได้ยินแต่คนหูดีได้ยินชัดเจน “ใช่!! คนอื่นไม่มีสิทธิ์” เขาเน้นเสียงหนักอย่างชัดถ้อยชัดคำ


รักในความลับของท่านประธาน
ความเสียใจถูกชายคนรักและเพื่อนสนิทหักหลัง ปลายฟ้าจึงเข้าไประบายความเครียดด้วยการดื่มเหล้าในผับแห่งหนึ่ง ความเมาทำให้หญิงสาวขาดสติยับยั้งชั่งใจ เผลอมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับชายแปลกหน้าคนหนึ่ง ซึ่งเขาอายุเพียงสิบแปดปีเท่านั้น หลังจากเหตุการณ์วันนั้นโชคชะตาได้นำพาเธอและเขามาพบเจอกันอีกครั้งในฐานะลูกน้องกับเจ้านา “ทำไมทุกครั้งที่ถาม ฟ้าชอบบอกว่าตัวเองไม่เป็นอะไรตลอด รู้ไหมว่าผมเป็นห่วง” เขาระเบิดอารมณ์ใส่หญิงสาว “ทำไมต้องตะคอกฟ้าด้วย” ช่วงนี้ยิ่งอารมณ์อ่อนไหวแล้ว ดันมาเจอคำพูดของคนตัวโต ยิ่งเหมือนอยากจะร้องไห้ โชคดีห้องที่คนทั้งสองคุยงานเมื่อสักครู่ค่อนข้างเก็บเสียงเงียบ แม้จะเสียงดังเพียงใดไม่มีทางเล็ดลอดแน่นอน “ผมถามอะไรก็ตอบว่าไม่รู้ตลอด รู้ไหมว่ามันอึดอัด” “ถ้าภีมอึดอัดก็อย่ามายุ่งกับฟ้า!!” “ได้ฟ้า!! แล้วอย่ามาเรียกร้องอะไรจากผมทั้งนั้น ต่อไปนี้ต่างคนต่างอยู่” ชายหนุ่มลุกพรวดเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งคนตัวเล็กไว้เพียงคนเดียว “อึก ฮือ ๆ คงเบื่อฟ้าเต็มทีแล้วใช่ไหม” มือบางยกขึ้นมาปิดหน้าตนเอง ปล่อยน้ำตาพรั่งพรูออกมาพร้อมความรู้สึกมากมาย เธอมันก็แค่ของเล่นคนรวยเท่านั้นพอเขาเบื่อก็แค่เขี่ยทิ้ง...


จ้างรักนายมาเฟีย
เขา หลี่เหว่ยไม่ต้องการแต่งงานกับคนที่ครอบครอบหาให้ เธอ ลลิตาต้องการเงินจำนวนมากในการรักษามารดา โชคชะตานำพาคนทั้งสองมาพบเจอกัน เขาต้องการตัวหญิงสาวมาเป็นเมียปลอมๆ หรือนางบำเรอ เพื่อเล่นละครตบตาครอบครัว ทว่าหัวใจหญิงสาวกลับไม่รักดี เปิดรับเขาเข้ามาในหัวใจอย่างหันหลังกลับไม่ได้อีก ทั้งที่รู้เต็มอกคนอย่างเขาไม่มีทางรักใครได้ง่ายๆ แต่เธอก็ไม่สามารถหักห้ามใจได้อีก “คุณกำลังโกหกริน รินเห็นคุณกลับมาคุณก็เอาแต่หลบหน้าริน ไม่ยอมกลับเข้าห้อง” “ก็ฉันเบื่อเธอไง น่ารำคาญ ทำตัวงี่เง่าแบบนี้ไงใครเขาอยากจะอยู่ด้วย หงุดหงิดชะมัด” คำพูดของเขาเหมือนมีดแหลมคมปักลงกลางหัวใจหญิงสาว เขาพูดอย่างไร้เยื่อใยทำเหมือนที่ผ่านมาไม่มีอะไรเกิดขึ้น หญิงสาวทนความเจ็บปวดไม่ไหว ปล่อยโฮต่อหน้าชายหนุ่มอย่างไม่อาย


True love กว่าจะรู้ว่ารัก
เพราะบิดาโดนโกงจนล้มละลาย ติดหนี้จำนวนมหาศาล ทำให้ ‘เปมิกา’ เพิ่งเดินทางกลับจากต่างประเทศ ต้องไปชดใช้หนี้คืนแก่ ‘ก้องฤทธา’ ศัลยกรรมแพทย์และเจ้าของโรงพยาบาลชั้นนำ โดยมีระยะเวลาสองปี ความใกล้ชิดส่งผลให้เธอตกหลุมรักเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่กลับกันเขาไม่คิดจะรักผู้ใดทั้งสิ้น เพียงเพราะไม่สามารถลบเลือนใครคนหนึ่งไปจากใจได้ “ฮึก ฮือ ที่เคยบอกชอบมายด์ หมายความว่าไงคะ” มือบางจับขยำคอเสื้อแพทย์หนุ่มอย่างแน่น ก้มหน้างุดมองพื้น ปล่อยน้ำตาไหลรินเรื่อย ๆ ข้างแก้มนุ่ม “เมื่อก่อนเคยชอบ แต่ตอนนี้ไม่ชอบแล้ว” เอ่ยเสียงเรียบ พยายามทำใจแข็งไม่สนใจกับท่าทีของคนตัวเล็ก แม้น้ำตาของเธอจะทำให้เขาเจ็บปวดขนาดไหนก็ต้องอดทน เพราะไม่อยากให้เธอจมปลักกับคนอย่างเขาอีกต่อไป “ฮึก ฮือ สุดท้ายแล้วมายด์ก็คิดไปเองฝ่ายเดียว คุณหมอไม่คิดจะรักมายด์เลย แม้แต่คำว่าชอบก็กลายเป็นอดีตไปแล้ว” เปมิกาค่อย ๆ ปล่อยคอเสื้อของชายหนุ่มเป็นอิสระ แหงนหน้ามองพร้อมส่งยิ้มทั้งน้ำตา “ฉันขอให้เธอโชคดี” ก้องฤทธาคว้าเอวคอด ก่อนโน้มประทับจูบบนหน้าผากกลมกลึงแผ่วเบา


แผนร้ายสะดุดรัก
เพราะน้องชายฝาแฝดถูกลอบทำร้ายจนปางตาย มาเชลโล่จึงต้องสวมรอยเป็นฝาแฝดของตัวเองเพื่อตามหาตัวคนร้าย ระหว่างนั้นเขาได้พบกับมธุรินเลขาสาวสุดสวย ที่หวังใกล้ชิดเขาเพราะมีจุดประสงค์บางอย่าง “ผมชื่อลีโอ คุณควรเรียกผมว่าพี่ลีโอ” เขาคว้ามือเล็กมาวางทาบหน้าอกข้างซ้ายของตนเองพลางสบเข้าไปในดวงตากลมโต “คุณไม่ได้ชื่อโนเอลเหรอ” มธุรินชะงักครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถามด้วยความสงสัย “ชื่อนี้ผมจะให้เรียกเฉพาะคนสนิทเท่านั้น คุณเป็นของผมเข้าใจไหมแคลร์” ฝ่ามือใหญ่อีกข้างยกขึ้นรั้งท้ายทอยมธุริน จากนั้นคว้ามาประกบปากจูบอย่างดูดดื่ม บดขยี้กลีบปากอวบอิ่มด้วยความรักที่รุนแรงและเร่าร้อน เขาโกรธและโมโหที่เธอทำตัวสนิทสนมกับชายอื่นนอกเหนือจากเขา


แค่ของชั่วคราวที่คุณไม่รัก
เธอเพียงแค่ต้องการสร้างครอบครัวแสนอบอุ่นกับใครสักคน ส่วนเขาไม่คิดจะจริงจังกับใครเลยหวังเพียงแค่เรื่องบนเตียงเท่านั้น เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อเธอต้องไปทำงานเป็นผู้ช่วยเขา เพราะข้อตกลงระหว่างครอบครัวทำให้คนทั้งสองใกล้ชิดกัน เรื่องราวมากมายจึงเริ่มต้นขึ้น…


เหลี่ยมร้ายหวนคืนรัก
เพราะรักมากจนยอมแต่งงานด้วยและมอบทรัพย์สินทั้งหมดให้แก่เธอ ก่อนจะมารับรู้ภายหลังว่าเธอแค่ต้องการเงินเท่านั้น หนำซ้ำยังโดนพ่อของเธอทำร้ายจนปางตาย หลังจากหายไปถึงสามปี จึงกลับมาทวงคืนทุกอย่างที่เป็นของตนเองพร้อมเอาคืนผู้หญิงร้ายกาจเช่นเธอ


ปรารถนารัก ภรรยาไร้ราคา
ความสัมพันธ์ในวัยเด็กระหว่างอคินและกรรวีต้องจบลง เมื่อเธอดันเป็นต้นเหตุของเรื่อง ทำให้ภรรยาและลูกน้อยในครรภ์ของเขาต้องตาย “ทำไมต้องปิดบังเกรซด้วย ฮือๆ” “หึ! คงรู้แล้วใช่ไหม” เสียงทุ้มกล่าวอย่างเยือกเย็น “ฮึก ฮื้อ เกรซขอโทษ” “มันสายไปแล้ว!! ต่อให้เธอขอโทษสักหมื่นครั้ง แอนนี่คงไม่มีทางฟื้นขึ้นมา” เขายิ่งเพิ่มแรงบีบใบหน้างาม “แล้วจะให้เกรซทำอย่างไร ถ้าจะแค้นเกรซขนาดนี้ ฆ่าให้ตายเถอะ” “ความตายสำหรับเธอมันง่ายเกินไป!!” อคินยอมปล่อยมือออกจากใบหน้างาม ลุกขึ้นหันหลังออกจากห้องไม่อยากจะมองคราบน้ำตาบนใบหน้าหญิงสาว กลัวจะใจอ่อน “เกรซต้องทำอย่างไรพี่คินถึงจะยอมให้อภัย” เธอวิ่งไปกอดเขาจากด้านหลัง ใบหน้าแนบชิดหลังแกร่ง ความอบอุ่นจากการโดนคนตัวเล็กกอด แทบจะทำให้เขาใจอ่อน มือหนาแกะแขนเรียวออกจากร่างกายตนเอง หันมาเผชิญหน้ากับหญิงสาว พร้อมจับไหล่มนทั้งสองข้างของเธอ “เธอไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เพราะฉันจะทรมานให้เธอเจ็บปวดจนทนไม่ไหว อีกอย่างฉันบอกหลายรอบแล้วใช่ไหมว่าอย่าเรียกเหมือนสนิทกัน จำใส่สมอง!!” มือหนาผลักร่างบางอย่างแรงจนล้มลง ศีรษะกระแทกกับพื้นห้อง


บ่วงเสน่หาซ่อนเร้น
เมื่อการตายของแม่กลายเป็นบาดแผลในใจ เธอจึงกลับมาแก้แค้นครอบครัวเมียน้อยของพ่อ และได้เจอกับเขา คนที่เข้ามาขัดขวางทุกแผนการ โดยไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอสักนิด


ระยะห่างของความบังเอิญ
แสงดาว หญิงสาวที่กำลังจะแต่งงาน กลับจับได้ว่าแฟนหนุ่มแอบมีความสัมพันธ์กับเพื่อนสนิท ด้วยหัวใจที่แตกสลาย เธอจึงประชดชีวิตด้วยการนอนกับชายแปลกหน้า ก่อนจะรู้ภายหลังว่าเขาคือประธานบริษัทคนใหม่ ซึ่งเขาไม่ได้ต้องการความสัมพันธ์คืนเดียว แต่กลับเรียกร้องให้เธอรับผิดชอบเขา


บ่วงรักหนี้สวาท
เด็กกำพร้าคนหนึ่งอาศัยอยู่กับครอบครัวของป้า ทว่าวันหนึ่งลุงของเธอดันไปติดหนี้มาเฟียจอมโหด หญิงสาวจำเป็นต้องไปชดใช้หนี้แทนลูกสาวของผู้มีพระคุณ ความสัมพันธ์ลึกซึ้งเผลอทำให้หญิงสาวมอบหัวใจให้มาเฟียจอมโหด ทั้งที่เขาไม่รู้จักความรักด้วยซ้ำ คนที่เจ็บปวดก็คงมีแต่เธอเท่านั้น... “มินเข้าใจแล้ว พี่ฌานไม่ได้รู้สึกอะไรกับมินแล้ว ขอโทษที่รบกวนและขอบคุณที่ยอมให้มินทำตามที่ต้องการครั้งสุดท้าย” เมื่อเธอทนไม่ไหวอีกต่อไป จำต้องผละออกจากคนตัวโต “ได้ในสิ่งที่ต้องการทั้งหมดแล้ว ไปสิ!!” “ค่ะ มินจะไปเดี๋ยวนี้เลย” หันหลังกลับและวิ่งออกไปทันที ไม่อาจทนเจ็บปวดได้อีกแล้ว แค่นี้หัวใจก็ชอกช้ำมากเกินพอ


เล่ห์ลวงซ่อนเสน่หา
'แก้วลดา' สาวการตลาดที่พลาดพลั้งมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับ 'อนาวิล' ประธานหนุ่ม ในคืนงานเลี้ยงบริษัทโดยไม่ตั้งใจแต่มันไม่ได้จบเพียงเท่านั้น เมื่อเธอดันไปหลอกเขาเรื่องลูกก่อนจะถูกลงทัณฑ์อย่างไม่ไยดีจากผู้ชายไร้หัวใจ “ระหว่างแก้วกับคุณรดา คุณธันย์เลือกใคร” เจ็บแต่จบดีกว่าปล่อยให้คาราคาซัง ที่ผ่านมาเธอทนให้เขาย่ำยีมากพอถึงคราวต้องปกป้องตัวเองบ้าง “เธอถามอะไรของเธอ แก้วลดา” “รบกวนช่วยตอบด้วยค่ะ ระหว่างแก้วกับคุณรดา คุณเลือกใคร” “รำคาญจริงอยากไปไหนก็ไปสิวะ ฉันก็ไม่อยากรั้งแล้วเหมือนกัน นับวันยิ่งทำตัวน่ารำคาญมากขึ้น ผู้หญิงแบบเธอ ฉันจะหาใหม่กี่คนก็ได้ อยากไปก็ไปเลย แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกนะ”


รักที่ไม่เคยจางหาย
คำโปรย สี่ปีที่เธอรอเขา ก่อนจะกลับมาเจอกันอีกครั้งในฐานะลูกน้องกับเจ้านาย มิหนำซ้ำเขายังจำไม่ได้อีกต่างหากว่าเธอคือใครและเคยรักกันมากแค่ไหน… ตัวอย่าง “จะหนีไปไหน จูบคนอื่นแล้วก็รับผิดชอบด้วยสิครับ” “เปล่า” เบือนหน้าหนีไปทางอื่น “ปากแข็งจังเลยนะครับ” “ปล่อยขวัญนะคะ” พยายามขัดขืนแต่สู้แรงมหาศาลของอีกคนไม่ได้เลย “ถ้าผมไม่ปล่อยล่ะครับ” “นี่คุณ…อุ๊บ” ประธานหนุ่มใช้ฝ่ามือใหญ่รั้งท้ายทอยของขวัญอนงค์ แล้วจูบคนตัวเล็กอย่างรวดเร็ว “อื้อ” เดิมทีหญิงสาวไม่ยอมทำตามความต้องการของเขา แต่จูบแสนหวานฉ่ำของชายหนุ่มทำเอายากจะปฏิเสธ สุดท้ายขวัญอนงค์หลงใหลไปกับสัมผัสนั้น


กลลวงแพทย์
ก้องภัทร ศัลยกรรมแพทย์มือหนึ่ง เพราะถูกคนรักหักหลัง เขาจึงประชดแฟนสาวด้วยการแอบมีความสัมพันธ์กับหญิงสาวอีกคน โดยที่เขาไม่ได้รู้สึกรักเธอ เพียงแค่ต้องการใช้เธอเป็นเครื่องมือเท่านั้น เอิงเอย พนักงานบัญชี ถูกเขาหลอกใช้เป็นเครื่องมือในการแก้แค้นแฟนสาว โดยที่ชายหนุ่มไม่เคยรับรู้มาก่อนว่าเขา คือรักแรกของเธอ "สองขีด!!!" เสียงทุ้มตะโกนอย่างตกใจ "ฮึก ฮื้อ เอยขอโทษ" หญิงสาวรู้สึกเสียใจ ปล่อยโฮออกมา ป่นเสียงร้องสะอึกสะอื้นอย่างน่าสงสาร "ที่ผ่านมาเธอไม่เคยป้องกันเลยใช่ไหม" มือหนาคว้าแขนเรียวมาบีบอย่างแรง แทบแหลกคามือ "ไม่เคย ฮื้อๆ" คนตัวเล็กส่ายศีรษะอย่างเบาๆ น้ำตาจากเบ้าตายังคงหลั่งไหลไม่หยุด "โง่สิ้นดี!! ปล่อยให้ตัวเองท้องกับผู้ชายที่มีคนรักแล้ว ไปเอาเด็กออกซะ!!!" คำพูดแสนเย็นชาถูกเปล่งออกมาจากปากก้องภัทร เอิงเอยไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะใจร้ายกับเธอถึงเพียงนี้ แม้แต่เลือดเนื้อเชื้อไขของตนเอง เขาคิดจะฆ่าได้ หมดสิ้นแล้ว กว่าจะรู้ตัวว่ารักเธอ ก็ตอนที่เธอจากไปพร้อมกับความจริงบางอย่างแสนเจ็บปวด..


กับดักร้ายล่ามหัวใจ
แพตตี้กำลังเผชิญกับความเจ็บปวดจากการที่แฟนหนุ่มนอกใจและไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับหญิงอื่น ขณะเธอกำลังรู้สึกเสียใจและอ่อนแอก็ได้พบกับนิโคลัส ชายหนุ่มเข้ามารักษาบาดแผลทางใจให้หายดี ก่อนจะมารับรู้ภายหลังว่าทั้งหมดที่เขาทำก็แค่การหลอกลวง


คลั่งรักเพียงเธอ
เธอตกที่นั่งลำบากกำลังจะถูกป้าแท้ ๆ พาไปขายให้กับซ่องโสเภณีหวังนำเงินมาใช้หนี้พนัน เขาคือคนผ่านทางดันบังเอิญมาเห็นเข้า ก่อนจะยอมจ่ายเงินก้อนโตแลกกับตัวเธอ “พิมพ์ดาว” คนตัวโตมองคนตรงหน้าด้วยความตกใจ คาดไม่ถึงเธอจะมาอยู่ตรงนี้ “ประชุมวันนี้เหนื่อยไหม” ฝืนถามทั้งน้ำตา เธอพยายามแสร้งทำเหมือนไม่เจ็บปวด ต่อให้ใจกำลังแหลกสลายแล้วก็ตาม “พิมพ์ดาวกลับไปก่อนเถอะ ไว้ค่อยคุยกัน” เขากลัวนิรินจะเข้ามาเห็นพิมพ์ดาว “ฮึก ทำไมแต่งงานแล้วไม่เชิญเพื่อนอย่างฉันเลย” เอ่ยถามด้วยเสียงสะอื้น เธอแทบอยากทรุดกายนั่งลงกับพื้นประเดี๋ยวนี้ นึกไม่ถึงคนที่พร่ำบอกรักกันจะทำกันได้ลงคอ “กลับก่อนนะพิมพ์ดาว เชื่อฉันเถอะ” “กรี๊ด!!” เสียงกรี๊ดกร๊าดของนิรินดังแทรกบทสนทนา ก่อนเธอจะมาหยุดข้างกายคิลเลียน “แกจะมาพังงานแต่งของฉันกับพี่คิลเลียนเหรอ” นิรินตะคอกถามเสียงดังสนั่น จนผู้คนภายในงานหันมามองเป็นตาเดียวกันด้วยความสนใจกับสถานการณ์ตอนนี้ “นิรินใจเย็น ๆ” “พี่คิลเลียนจะให้นิรินใจเย็นยังไง มันจะพังงานแต่งของเรา ที่ผ่านมานิรินรู้มาตลอดว่ามันเป็นนางบำเรอของพี่ แต่ตอนนั้นนิรินยอมให้พี่อยู่กับมันแต่ตอนนี้เราแต่งงานกันแล้ว นิรินจะไม่ยอมอีกต่อไป” จบคำพูด นิรินหมุนตัวเดินไปหยิบแก้วน้ำส้มก่อนสาดใส่หน้าพิมพ์ดาว “หยุดนะนิริน”


ล่ามร้ายพันธะหัวใจ
กรรมที่ไม่ได้ก่อแต่ต้องทนรับผล เพราะพี่ชายเพียงคนเดียวดันหักหลังเพื่อนสนิท จนเขาเอาความเกลียดชังมาลงทัณฑ์กับเธอ “พอใจแล้วใช่ไหม สมใจพี่ภาสแล้วใช่ไหม” น้ำเสียงสะอึกสะอื้นเอ่ยถามคนตัวโต “เสียใจขนาดนั้นเลยเหรอ แค่มีลูกกับฉัน” “ฮึก แล้วพี่ภาสรักมิ้นต์เหรอคะ ถึงอยากให้มิ้นต์ตั้งท้องลูกพี่ภาส” “คือ ฉัน...” เขาตอบได้ไม่เต็มปากว่ารักเธอไหม แค่อยากมีลูกด้วยกันเท่านั้น เดิมทีแค่อยากเอาคืนเพื่อนสนิทอย่างซีนาย ทว่าความคิดเหล่านั้นเริ่มจางหายไปจากหัว ตั้งแต่มิลินาเข้ามาในชีวิต “ฮึก ฮือ ๆ”


เล่ห์ร้ายมัจจุราชรัก
คำโปรย แค่เด็กกำพร้าคนหนึ่งที่มีฐานะต่ำต้อย ทั้งยังถูกมารดาของเขารับไปเลี้ยงดู ชายหนุ่มจึงเกลียดเธอเข้าไส้เพราะคิดว่ากำลังแย่งทุกอย่างไปจากตนเอง เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเขาโทษว่าเป็นความผิดของเธอแต่เพียงผู้เดียว ชายหนุ่มจึงทำร้ายจิตใจหญิงสาวสารพัด โดยไม่สนใจว่าเธอจะเจ็บปวดหรือไม่ ***ตัวอย่างเนื้อเรื่อง**** "เมื่อคืนเกิดเป็นบ้าอะไรขึ้นมา!!" ขณะกชนิภาจะเดินไปห้องครัว จู่ ๆ ต้องสะดุ้งกับเสียงเข้มของธมนินทร์ตำหนิ "คุณธาม" เสียงหวานเอ่ยอย่าแผ่วเบา คาดไม่ถึงจะต้องมาเจอเขาในช่วงเช้าอย่างนี้ "ตามมานี่เลยสายขิม" มือหนาเข้าไปคว้าแขนเรียว กระชากให้เดินตามหลังตนเอง กระทั่งมาหยุดยังห้องนั่งเล่น เขาเหวี่ยงร่างบางลงพื้นด้วยความแรง ไม่สนว่าคนตัวเล็กจะเจ็บหรือไม่ เพราะตอนนี้ตนเองกำลังโกรธมาก "โอ๊ย!! คุณธาม ขิมเจ็บนะ" เงยหน้ามองคนตัวโตอย่างไม่พอใจ "แค่นี้มันยังน้อยไปสายขิม!" มือหนาบีบคางมนแทบแหลกคามือ "คุณเป็นบ้าเหรอคุณธาม ปล่อยนะขิมเจ็บ" ใบหน้างามสะบัดไปมา หวังให้หลุดจากการเกาะกุมของคนตัวโต "เธอต่างหากสายขิมที่เป็นบ้า เมื่อคืนฉันอุตส่าห์ไปเรียกเธอหลายรอบที่ห้อง แต่เธอไม่ยอมเปิด มันหมายความว่าไง!!" ตะคอกเสียงแข็งใส่คนตัวเล็ก แววตาดุจดั่งซาตานร้ายจ้องเขม็งร่างบาง "แล้วคุณธามจะมายุ่งกับขิมอีกทำไม คุณธามก็มีคุณแอนจี้แล้วทั้งคน" ต่อว่าเขาด้วยอารมณ์น้อยใจ พยายามกระพริบน้ำตาไม่ให้ไหลลงมา "เธอคงลืมไปแล้วสินะสายขิม ระหว่างเธอกับฉันไม่ได้มีความรู้สึกอะไรทั้งนั้น เธอมันก็แค่ของเล่นชั่วคราวของฉันเท่านั้น" พูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ทว่าแฝงไปด้วยความเยือกเย็น "ฮึก ขิมเข้าใจแล้ว" เสียงหวานกล่าวออกมาอย่างแผ่วเบาปนเสียงสะอึก แทบจะไม่ได้ยินทว่าคนหูดีกลับได้ยินชัดเจน "เข้าใจแล้วก็ดี ต่อไปนี้อย่ามาล้ำเส้นฉันและแอนจี้อีก" /// ภาคลูก/// - เสน่ห์ร้ายพ่ายรัก (เดหลี x เดย์ตัน) - เล่ห์วิวาห์ซ่อนรัก (แก้มหวาน x ควินตัน)


เล่ห์วิวาห์ซ่อนรัก
การแต่งงานที่ไม่ได้เกิดจากความรักจะลงเอยอย่างไร เมื่อเขาถูกคลุมถุงชนกับลูกสาวเพื่อนสนิทแม่ ต่อให้เธอทำดีแค่ไหนในสายตาเขาคงไม่พ้นคำว่าผู้หญิงหน้าเงินหวังแค่สมบัติ ----------------------- "เมื่อคืนเป็นความผิดพลาด ฉันอยากบอกให้เธอรู้ไว้ซะไม่ว่าจะเหตุผลอะไรก็ตามอย่าท้องเด็ดขาด" "อะไรนะคะ!" สิ้นคำพูดควินตัน เธอรีบเงยหน้ามองเขาทันใด เธอไม่ได้หูฝาดใช่ไหมเมื่อสักครู่ "ฉันไม่อยากมีลูกกับผู้หญิงอย่างเธอ เพราะฉะนั้นห้ามท้อง" "คุณพูดจริงเหรอคะ" ถามเสียงสั่นเครือ "ใช่ ฉันไม่อยากมีลูกกับเธอ" เน้นเสียงดังอย่างชัดถ้อยชัดคำ ฝ่ามือใหญ่จับหัวไหล่บอบบางทั้งสองข้าง "เข้าใจไหม" "ค่ะ" พังไม่มีชิ้นดีหัวใจของเธอ สมองขาวโพลนจนคิดอะไรไม่ออกสักอย่าง ลำคอตีบตันราวกับมีก้อนจุก -------------------------- นิยายในซีรีส์ชุด เล่ห์ซ่อนเสน่หา -เสน่ห์ร้ายพ่ายรัก (เดย์ตัน x เดหลี) -เล่ห์วิวาห์ซ่อนรัก (ควินตัน x แก้มหวาน)


แค่ตัวแทนที่คุณไม่รัก
เธอต้องคอยอยู่เป็นเงาของพี่สาว โดยไม่มีสิทธิ์ร้องขอความรักจากเขา สิ่งเดียวที่เขาจะมอบให้ได้มีแค่ความเจ็บปวด จากชายหนุ่มผู้แสนอ่อนโยน กลายเป็นคนเย็นชาไร้หัวใจเพียงเพราะถูกหักหลัง เธอต้องทนรับผลกรรมที่ตนเองไม่ได้ก่อ -------------- "จำไว้เธอเป็นของฉันยี่หวา อย่าทำตัวร่านให้มันมากนัก" มือหนาจับเชยคางมนและบดจูบกลีบปากอวบอิ่มอย่างหนักหน่วง เธอคือของเขาคนเดียวไม่ว่าใครหน้าไหนไม่มีสิทธิ์แตะต้องทั้งนั้นจนกว่าเขาจะเป็นฝ่ายเขี่ยทิ้งเอง "อื้อ" แขนขาวเนียนรัดคอแกร่งเมื่อเขายิ่งจูบปากนุ่มหนัก ๆ "ถ้าเธออยากไปหาพวกมันมากก็ต้องรอให้ฉันเบื่อก่อน ถึงวันนั้นเธอจะไปเอากับใครฉันไม่สนใจทั้งนั้น" "ค่ะ" เธอไม่มีอะไรจะพูดกับเขาไปมากกว่านี้ ทำได้แค่ตอบสั้น ๆ ตอนนี้ทั้งจุกอกและหายใจไม่สะดวก ใช่ว่าเธออยากทนให้เขาย่ำยีแต่มันคือข้อตกลงระหว่างนี้คือต้องทำให้เขามีความสุข


ตรวนรักไร้ใจ
เพราะเธอคือตัวต้นเหตุที่ทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเขากับคนรัก จึงถูกจองจำอยู่ในพันธนาการอันไร้ใจ ปราศจากเยื่อใยและความรัก “จะอะไรนักหนาเดือนฉาย หยาดเขาท้องอยู่นะอย่างี่เง่าหน่อยได้ไหม” “มันไม่ใช่แค่นั้นไงพี่เมฆ ไม่ใช่แค่นั้นเลย” หญิงสาวหันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับคนตัวโต โต้กลับด้วยความรู้สึกเสียใจ “แล้วอะไรล่ะ เธอก็บอกมาสิ” มือหนาเอื้อมไปบีบท่อนแขนเล็ก พยายามเค้นหาคำตอบ “พี่เมฆไปหาพี่หยาดเถอะ ไม่ต้องสนใจฉายหรอก” เธอแกะมือใหญ่ก่อนจะก้าวเท้าหนีไปอีกทาง “เธอพูดแบบนี้หมายความว่าไง จำที่ฉันพูดครั้งก่อนไม่ได้เหรอ ที่บอกให้รอไง” ภูเมฆเดินไปขวางทางเดือนฉาย ไม่ยอมให้เธอจากไปง่าย ๆ “แล้วพี่เมฆจะให้ฉายรอไปถึงเมื่อไร รอให้พี่กับคนรักของพี่ปรับความเข้าใจกันก่อนเหรอ หรือว่ารอให้พี่หยาดคลอดลูกก่อนล่ะ” “เธอเป็นอะไรเดือนฉาย ทำไมวันนี้ถึงพูดไม่รู้เรื่อง” “ฉายเป็นผู้หญิงหน้าโง่ไงคะ โง่ที่รักพี่เมฆ โง่ที่คิดว่าพี่เมฆจะเปิดใจรักฉาย ฉายมันก็แค่คนโง่คนหนึ่ง” เธอพูดด้วยเสียงสะอึกสะอื้น “หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว เดือนฉาย” ภูเมฆตะคอกใส่หน้าคนตัวเล็กดังลั่นพร้อมกับจับหัวไหล่มนทั้งสองข้าง “ฮือ ๆ ฉายทำอะไรไม่ถูกใจพี่เมฆสักอย่าง ฉายพยายามต่อไปไม่ไหวแล้ว”


เสน่ห์ร้ายพ่ายรัก
เขาคือผู้ชายอันตรายที่ไม่ควรเข้าไปยุ่งเกี่ยว เธอรักเขาหมดหัวใจแต่กลับโดนย่ำยีสารพัด เพียงเพราะความเข้าใจผิดจากคำบอกเล่าของเพื่อนสนิทหักเหลี่ยม "เป็นอะไร" เดย์ตันหยุดชะงัก เขาได้ยินเสียงสะอื้นจากคนตัวเล็กเมื่อผงกหัวขึ้นพบคราบน้ำตาเปรอะเปื้อนใบหน้าหวาน "ทำแบบนี้กับเดหลีอีกทำไมคะ" ถามด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น "ทำไม จะเป็นจะตายเลยเหรอแค่มีอะไรกับฉัน อย่าทำเหมือนไม่เคยไปหน่อยเลยเดหลี เอากันมากี่ครั้งแล้ว" "ฮึก ฮือ เดหลีต้องทำยังไงเหรอคะ เฮียเดย์ถึงจะไม่ใจร้ายกับเดหลี เกลียดกันมากเลยเหรอ" "เออ เกลียดมาก เกลียดที่สุดเลย" ตะคอกใส่หน้าคนตัวเล็กอย่างจังทำเอาเดหลีสะดุ้งเฮือก


ปรารถนารัก แรงแค้น
ความรักระหว่าง นายหัวอานนท์ และ แพรวา เป็นอันต้องจบสิ้น หลังจากที่เขารู้ว่าคนที่ทำให้น้องสาวเขาต้องตายคือพี่ชายของเธอ ไฟแค้นที่เกิดขึ้นในใจเขา หนทางเดียวจะกำจัดพ้น คือการเหยียบย่ำน้องสาวของมันให้เจ็บช้ำมากที่สุด “ที่ผ่านมา พี่นนท์รักแพรจริงหรือเปล่า หรือรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าแพรเป็นน้องสาวของพี่ชัช เลยตั้งใจจะหลอก” ดวงตากลมโตมองริมฝีปากหยักได้รูปอย่างลุ้นคำตอบ “ฉันไม่เคยรักเธอ ได้ยินแล้วเชิญออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้” เขาพูดน้ำเสียงเยือกเย็น ใบหน้าหล่อเหลาไม่เผยความรู้สึกใด ๆ ทั้งสิ้น “แพรเข้าใจแล้วค่ะ” เสียงหวานตอบรับอย่างแผ่วเบา หัวใจบัดนี้แหลกสลายไม่มีชิ้นดี “เข้าใจแล้วก็ออกไปซะ!! ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ” เขาตะคอกด้วยน้ำเสียงดุดัน คำยืนยันจากริมฝีปากหยักได้รูป ทำให้แพรวาปล่อยน้ำตาให้ไหลทะลักเหมือนทำนบแตกอย่างอดกลั้นไม่ไหว ก่อนพยายามพยุงร่างไร้เรี่ยวแรงย่างกรายออกจากห้องด้วยจิตใจบอบช้ำ


กรงพิศวาสทาสรักมาเฟีย
ณิชานักศึกษาทุนปีสี่ซึ่งใกล้จะเรียนจบอีกในไม่กี่เดือน แต่ต้องเข้าไปพัวพันกับมาเฟียหนุ่มจอมโหดอย่างเจย์เดน เพราะความเข้าใจผิดเรื่องน้องสาวเขาที่สูญเสียลูกน้อยในครรภ์