กับดักร้ายล่ามหัวใจ

ณ ประเทศฝรั่งเศส

ชายร่างสูงโปร่งก้าวเดินไปยังสถานที่แห่งหนึ่งด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ไม่แสดงความรู้สึกใดออกมาให้แก่ผู้คนที่ได้พบเห็นรับรู้ถึงความในใจ ก่อนมาหยุดยังห้องหนึ่ง

ก๊อก! ประตูห้องถูกเคาะอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย นิโคลัสกำลังจดจ่อกับการดูข้อมูลบางอย่างในแท็บเล็ตจำเป็นต้องละสายตาไปมองต้นเสียง

“เข้ามา” เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงน่าเกรงขาม

“นายครับ ผมได้ข้อมูลที่นายต้องการมาแล้ว” บรูซบอดี้การ์ดหนุ่มมากฝีมือเอ่ยบอกแก่ผู้เป็นนายทันทีที่ย่างเท้าเข้ามาในห้องหลังได้รับอนุญาต ก่อนวางซองสีน้ำตาลลงบนโต๊ะทำงาน

“ทำได้ดีมาก” ว่าแล้วยกยิ้มมุมปาก จากนั้นหยิบซองดังกล่าวขึ้นมาเปิดดู

นัยน์ตาคมกริบดุจดั่งพญาเหยี่ยว จ้องมองรูปภาพใบหนึ่งที่อยู่ในมืออย่างพิจารณา

“เฮอะ! สวยกว่าที่คิดซะอีก” เสียงทุ้มพึมพำ

“นายจะให้ผมทำยังไงต่อครับ ให้จัดการเลยดีไหม”

“ไม่ต้อง”

“ทำไมล่ะครับ” บรูซมองผู้เป็นนายด้วยความไม่เข้าใจ

“สัปดาห์หน้าเราจะไปที่ไทยใช่ไหม”

“ครับ”

“ไปสืบข้อมูลผู้หญิงคนนี้มาให้ละเอียดซะ ฉันคิดแผนดี ๆ ออกละ”

“ครับ” โน้มตัวทำความเคารพเจ้านายเสร็จก็หันหลังเดินจากไป

พ้นร่างของบอดี้การ์ดหนุ่มไม่กี่นาที เจ้าของกายแกร่งลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วก้าวเดินไปยังระเบียง ก่อนจ้องรูปภาพในมือด้วยแววตาเคียดแค้น

“แล้วเราจะได้เห็นดีกัน” พูดจบ นิโคลัสหรือมาเฟียไร้ใจจัดการฉีกรูปภาพใบนั้นเป็นชิ้นเล็ก ๆ และทิ้งลงสู่พื้น จากนั้นยกเท้าใหญ่เหยียบก่อนย่างกรายเข้าด้านใน

ภายในร้านดอกไม้สไตล์โมเดิร์นและมินิมอลย่านเมืองกรุง หญิงสาวรูปร่างอรชรกำลังวุ่นวายกับการจัดดอกไม้ตามคำสั่งซื้อของลูกค้า ซึ่งใช้เวลาไม่นานก็เสร็จเรียบร้อย

“เรียบร้อยค่ะ” ยื่นช่อดอกไม้ให้แก่ลูกค้าตรงหน้า

“ผมมาซื้อดอกไม้ร้านคุณแพตกี่ครั้งก็ถูกใจแฟนผมตลอด ไว้จะมาอุดหนุนอีกนะครับ” เอ่ยบอกด้วยความพึงพอใจ

“ขอบคุณนะคะ” ส่งยิ้มหวานให้แก่ลูกค้าหนุ่ม อีกฝ่ายหมุนตัวเดินออกจากร้านจนลับหาย

“เฮ้อ...” หลังจากเข้าสู่สถานการณ์ปกติ แพตตี้ถอนหายใจเฮือกหนึ่งด้วยความโล่งอก นัยน์ตากลมโตชำเลืองมองนาฬิกาเพื่อเช็กดูเวลา

“ห้าโมงเย็นแล้วเหรอ” เพราะลูกค้าในร้านวันนี้ค่อนข้างเยอะ แถมลูกจ้างทั้งสองดันลาหยุด เลยยังไม่มีอะไรตกถึงท้องตั้งแต่เที่ยง กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็เย็นมากแล้ว

“วันนี้พี่ชนไม่ทำงานนี่น่า โทรไปหาดีกว่า” ใบหน้างดงามเปื้อนรอยยิ้มเมื่อเอ่ยถึงคนรัก ไม่รอช้าคว้าโทรศัพท์ต่อสายหาอีกคนทันที ทว่าไม่มีการตอบรับจากปลายสาย

แพตตี้ตัดสินใจเก็บร้านเร็วกว่าปกติ เนื่องจากอยากทำเซอร์ไพรส์แฟนหนุ่มด้วยการทำอาหารไปให้รับประทาน จึงเดินขึ้นไปชั้นสองของร้านที่เป็นสถานที่พักอาศัย ก่อนลงมือประกอบอาหาร

ผ่านไปสักพักใหญ่ ๆ หลังจากเตรียมอาหารเสร็จเรียบร้อย ไม่รอช้าทำความสะอาดร่างกายเพราะเหนียวตัวมาทั้งวัน ก่อนแต่งกายด้วยชุดเดรสกระโปรงสีหวานยาวถึงเข่า ซึ่งก่อนไปเจอแฟนหนุ่มไม่ลืมจัดช่อดอกไม้ให้ด้วย

แพตตี้เดินไปพบแฟนหนุ่มที่คอนโดแห่งหนึ่ง ใช้เวลาค่อนข้างนานพอสมควรเนื่องจากช่วงเย็นการจราจรค่อนข้างติดขัด

ทันทีมาถึงยังที่หมาย ดวงตากลมโตมองประตูห้องแฟนหนุ่มครู่หนึ่ง แล้วก้มหน้ามองปิ่นโตอาหารกับช่อดอกไม้ข้างละฝั่ง

“พี่ชนจะทำอะไรอยู่นะ” แค่คิดว่าจะได้เจอแฟนหนุ่มในไม่กี่นาที ใจสาวเต้นตึกตักด้วยความตื่นเต้น

เธออยากทำให้คนรักรู้สึกแปลกใจกับการมาของตัวเอง เลยไม่ได้กดออดแต่ใช้กุญแจสำรองที่เขาเคยให้มา แล้วไขประตูเข้าไปด้านในแทน

“ไม่อยู่เหรอ” คิ้วเรียวสวยเลิกขึ้น หลังจากเข้ามาอยู่ในห้องเธอวางปิ่นโตอาหารกับช่อดอกไม้ลงบนโต๊ะ กวาดสายตามองรอบห้องนั่งเล่น

ทันใดนั้นเสียงหนึ่งดังเล็ดลอดมาจากห้องนอน แพตตี้ยกเท้าเรียวไปยังต้นเสียงก่อนแง้มประตูเล็กน้อย

“พี่ชน!” มือบางยกขึ้นปิดปากเพื่อกลั้นเสียง

ภาพตรงหน้าทำเอาช็อกไม่น้อย เพราะแฟนหนุ่มกำลังร่วมรักกับผู้หญิงคนหนึ่ง ในสภาพเปลือยเปล่ากอดกันกลมอย่างกับจะหลอมเป็นร่างเดียวกัน

แพตตี้มองดูคนทั้งสองคนด้วยความช้ำใจ เธอทนไม่ไหวอีกต่อไปจึงผลักประตูเข้าไปด้านในจนเกิดเสียงดังสนั่น ทำคนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันหันมามอง

“แพต!!” ชนาธิปหันมามองคนมาใหม่อย่างตกตะลึง

“นี่เหรอ คนที่เคยบอกว่ารักแพต” พูดด้วยเสียงสั่น พยายามข่มน้ำตาสุดขีดไม่ให้หลั่งไหล

“ไม่ใช่อย่างที่แพตเข้าใจนะครับ”

“ยังจะมีหน้ามาแก้ตัวอีกเหรอ” นัยน์ตาคู่หวานจ้องมองแฟนหนุ่มอย่างผิดหวัง

“แพตกำลังเข้าใจพี่ผิดนะครับ” ชนาธิปกระโดดลงจากเตียงพร้อมคว้าผ้าขนหนูปิดท่อนล่างและตรงมาหาแพตตี้

“พี่เห็นแพตโง่ขนาดนั้นเลยเหรอ”

“อย่าพูดแบบนี้สิครับ พี่รักแพตนะ”

“ไปให้พ้น อย่ามาใกล้แพตนะคะ” เธอผลักคนตรงหน้าที่ทำท่าจะเข้ามากอด แล้วถอยหลังอย่างเว้นระยะห่างหลายก้าว

“พี่รักแพตแค่คนเดียวนะครับ ผู้หญิงพวกนั้นไม่มีค่ากับพี่สักหน่อย”

“พี่ชน...นี่ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อยที่แพตจับได้ว่าพี่นอกใจ มันหลายครั้งแล้วแต่แพตก็ยังยอมให้อภัย ทำไมถึงยังทำอีกคะ” เพราะรักจึงยอมให้อภัยเขานับครั้งไม่ถ้วน ทว่าอีกฝ่ายไม่มีท่าทีจะสำนึกผิดสักนิด แถมยังทำซ้ำอีกหลายครั้ง

“แพต! แต่นี่เพิ่งจะเป็นครั้งแรกเองนะครับ หลังจากพี่สัญญากับแพตเมื่อสิ้นปี”

“นี่เธอ!! ได้กับพี่ชนกี่ครั้งแล้ว” ไม่สนใจคำพูดของคนรักแต่หันไปถามผู้หญิงอีกคนแทน เนื่องจากจำได้ว่าผู้หญิงเมื่อสิ้นปีกับคนในห้องตอนนี้ไม่ใช่คนเดียวกัน

“เอ่อ คือ”

“ฉันถามว่ากี่ครั้งแล้ว ตอบสิ!!” ตะคอกเสียงแข็งทำผู้หญิงคนนั้นสะดุ้งโหยงด้วยความกลัว

“สะ สามครั้ง”

“สามครั้งแล้วสินะ” หลังจากได้ยินคำนั้น ใบหน้างดงามหันมองแฟนหนุ่ม

“แพต คือ...” ว่าพลางเอื้อมมือหมายจะจับหัวไหล่บอบบาง

“ไม่ต้องมาจับ” ปัดมือใหญ่ของอีกคนไปพ้นด้วยความรู้สึกขยะแขยง

“แพตอย่าทำแบบนี้สิ เดือนหน้าเราจะแต่งงานกันแล้วนะครับ อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เลย”

“เรื่องเล็กเหรอ” แสยะยิ้มพลางมองเขาอย่างรังเกียจ

“พี่รักแพตนะครับ”

“รักเหรอ ถ้ารักกันไม่ทำแบบนี้หรอก”

เพียะ! ด้วยความโมโหแพตตี้ง้างมือเรียวทั้งห้าฟาดเข้ากับใบหน้าของอีกคน จนหันไปอีกด้าน

“นี่แพตตบพี่เหรอ” มองคนตรงหน้าอย่างคาดไม่ถึง

“งานแต่งเดือนหน้า ยกเลิกเถอะค่ะ” พูดจบ แพตตี้หมุนตัวเตรียมจะยกเท้าออกจากห้องแต่หยุดชะงักกับเสียงของชนาธิป

“ความผิดทั้งหมดมันเป็นเพราะแพตทั้งนั้น”

“ว่าไงนะ!!” หันไปประชันหน้ากับอีกคน เรื่องที่เขานอกใจเป็นความผิดเธองั้นเหรอ “ความผิดของแพตเหรอ พี่ชน”

“ก็เพราะแพตหวงตัวเกินไปไง ไม่ยอมให้ทำอะไรเลยนอกจากจับมืออย่างเดียว คิดว่าผู้ชายที่ไหนเขาจะทนได้ล่ะ เพราะแบบนี้ไงพี่ถึงต้องนอนกับผู้หญิงอื่น ก็แพตไม่ยอมนอนกับพี่สักที”

ถ้อยคำของชนาธิปทำเอาแพตตี้รู้สึกกระอักกระอ่วน คาดไม่ถึงผู้ชายที่ตนเองรักตลอดสามปีจะเปล่งประโยคเห็นแก่ตัวมากขนาดนี้

“นี่พี่ชนคิดกับแพตแบบนี้มาตลอดเลยเหรอ”

“แต่แพตไม่ต้องห่วงนะครับ หลังจากเราแต่งงานกันแล้ว จะไม่มีเรื่องแบบนี้แน่นอน” ชายหนุ่มเอื้อมมือไปกุมมือเรียวของหญิงสาว พยายามเกลี้ยกล่อมให้เธอคล้อยตาม ทว่าคนโดนทำร้ายจิตใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่หลงกล

“คิดว่าแพตจะเชื่อคำพูดของพี่ชนเหรอ” สะบัดมือใหญ่ไปพ้น

“แล้วจะเอายังไงวะ” ชนาธิปเริ่มเดือด

“ทำไงล่ะ ก็เลิกกันไง” เธอไม่สามารถทนใช้ชีวิตคู่กับผู้ชายที่มีทัศนคติด้านลบแบบนี้หรอก

“เออ อยากเลิกก็เลิกเลย ผู้หญิงอย่างมึงถ้าไม่ใช่กูใครจะเอา” เอ่ยบอกอย่างไม่สบอารมณ์

“นี่สินะ ธาตุแท้ของพี่ชน” ทำได้แค่นยิ้มก่อนวิ่งออกจากห้องไปทันใด ไม่แม้เหลียวหลังมองชายคนรัก วินาทีนี้ใจแตกสลายอย่างไม่มีชิ้นดี