จีบเมียเก่า

ชายาตัวร้ายเช่นข้า ท่านอ๋องอย่าคิดหมายปอง
ราชินีแห่งหน่วยพิเศษสมัยปัจจุบันทะลุมิติไปในร่างของคุณหนูใหญ่มู่จิ่วซีแห่งจวนแม่ทัพ อันดับแรกโดนใส่ร้ายป้ายสีว่าคบชู้ เลยถูกขังกรงหมูถ่วงน้ำ ต่อมาเซ่อเจิ้งอ๋องก็ยกเลิกงานแต่งและทำลายชื่อเสียงนางย่อยยับ ใครๆต่างคิดว่าคุณหนูใหญ่จะกลายเป็นคนโง่เขลาจากการโดนประณาม ไม่คิดว่านางจะไม่เดือดเนื้อร้อนใจอะไรเลย จัดการกับอีผู้หญิงไร้ยางอาย สยบอีนังตอแหลทั้งหลาย จับทุ่มไอพวกเล่ห์เหลี่ยมจัด รวมคุมเหล่านักฆ่าทั้งหลาย ทุกท่าไม้ตาย ทักษะเด็ดๆทั้งหลายเอามันออกมาให้หมด ใช้ชีวิตให้มันมีแต่ดีขึ้น สำเร็จในทุกด้าน เซ่อเจิ้งอ๋องเห็นเขาดีเลิศหาใดเปรียบมิได้ รูปลักษณ์งามสง่าอรชรอ้อนแอ้น ตกหลุมอ่อยนางไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ทำเอาใจลุกซู่ “จิ่วซี ให้โอกาสข้าอีกครั้งได้หรือไม่?” “ถุย!”

สตรีร้ายกาจผู้นี้จะเลิกรักท่านเอง!
เสิ่นอวี้หลันมีฐานะเป็นถึงหลานสาวของฝ่าบาท นางมีนิสัยเอาแต่ใจและร้ายกาจ วันหนึ่งนางได้พบมู่หยางโหวที่มาช่วยนางจากคนร้าย . นางตกหลุมรักเขาทันใด นางทุ่มเทรักมู่หยางโหวหมดใจ นางทำทุกอย่างเพื่อได้แต่งให้เขากระทั่งบังคับเขาด้วยสมรสพระราชทาน มู่หยางโหวจำใจต้องรับนางเข้าจวน . แม้จะแต่งงานแล้ว แต่เขาไม่แตะต้องนาง กลับเอาแต่รังเกียจและเห็นนางเป็นสตรีร้ายกาจที่เขาขยะแขยง กระทั่งเขาแต่งญาติผู้พี่ของนางเข้าจวนในฐานะอนุรอง พวกเขารักกันยิ่งนัก และเขายังเข้าข้างญาติผู้พี่และทำร้ายหัวใจของนางอย่างรุนแรงอยู่หลายครา . ในที่สุดเสิ่นอวี้หลันก็ตาสว่างมอบหนังสือหย่าให้เขา แต่มู่หยางโหวกลับแปลกไป เขาตามตอแยนางไม่หยุด มิหนำซ้ำยังงอนง้อขอคืนดี เสิ่นอวี้หลันเกลียดเขานัก ชาตินี้ข้าไม่มีวันให้อภัยท่านเด็ดขาด สตรีร้ายกาจเช่นข้าได้เลิกรักท่านไปแล้ว!

เมื่อแม่เลี้ยงเดี่ยวถูกกล่าวหาว่าเป็นนางร้าย
กลับมาเมืองหลวงครานี้ ข้าจะเป็นนางร้าย 8ปีก่อนถูกถีบหัวส่งไปเป็นตัวประกันต่างแคว้นจนได้ลูกติดมาหนึ่ง พวกเขายังกล้าส่งคนมาเรียกตัวนางอีกหรือ!ได้ ในเมื่อเรียกกลับมาแล้วก็จงยินดีรับของกำนัลจากข้าด้วยสิ

SO BAD เพื่อนสนิทร้ายซ่อนรัก
"ต่อไปนี้เรามาคบกันแบบเพื่อนนอนด้วยได้ไหมวะ เอากันสนุก ๆ มีความสุขทั้งสองฝ่าย แต่ไม่ต้องผูกมัด”

สัญญามัดใจยัยพริตตี้
"ถ้าจะให้พี่ช่วย เธอต้องเรียกพี่ว่า ผัวขา ให้พี่ฟังก่อน...ไหนลองเรียกสิครับ พี่รอฟังอยู่" แนะนำตัวละคร โรม รัชตะ อายุ 28 ปี เขาเป็นเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ยานยนต์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศและเป็นเจ้าของบ่อนคาสิโน เขามีบุคลิกที่เงียบขรึม ดุดัน ขี้หึง โมโหร้าย แต่แฝงไปด้วยความอบอุ่น -------------------------------- นิลิน อายุ 25 ปี เธอคือเป็นพริตตี้ตัวท็อปแห่งวงการพริตตี้มอเตอร์โชว์รถยนต์ จากผู้หญิงที่แสนดีอ่อนหวานกลับกลายเป็นสาวแซ่บที่มีบุคลิกแรง ๆ ตรง ๆ เพียงเพราะในอดีตเธอถูกผู้ชายใจร้ายหลอกให้รักและทิ้งเธอไปแบบไม่ใยดี -------------------------------- คำเตือน! นิยายเรื่องนี้มีฉาก NC เรท 18+ และพฤติกรรมไม่ค่อยเหมาะสม เหมาะสำหรับบุคคลที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป [ตัวละคร สถานที่ ในนิยายเรื่องนี้ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงจินตนาการที่แต่งขึ้นของนักเขียนเพียงเท่านั้น ผู้แต่งไม่ได้มีเจตนายุยงส่งเสริมให้ลอกเลียนแบบพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของตัวละครในเรื่องนี้แต่อย่างใด กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่าน] *ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 *ห้ามคัดลอก ลอกเลียน ดัดแปลง เนื้อหาโดยเด็ดขาด

อีหนูของเฮียเจีย
ห้าปีที่เเล้วเขาเคยทำผิดที่ทิ้งเธอไป ตอนนี้เขากลับมาเพื่อชดใช้ด้วยการรักเธอตลอดชีวิตที่เหลืออยู่ เพราะเหตุจำเป็น ตรีคุณจึงต้องทอดทิ้ง ยาหยีไปเมื่อห้าปีก่อน ตอนนี้เขากลับมาใหม่ พร้อมหัวใจที่ยังมั่นคง “เฮียรู้...ว่าเฮียทำให้หยีเสียใจ ทำให้หยีทรมานเเค่ไหนกับสิ่งที่เฮียทำ” ความผิดไม่อาจลบล้าง เเต่เขาอยากใช้ทั้งชีวิตตนเเก้ไข “เฮียไม่เคยลืมหยีสักวินาทีเลยนะ…” “เเค่พูดใครก็พูดได้…” “เเต่เฮียทำจริง..เรื่องของเราวันนี้ เฮียบอกป๊า ไม่ใช่เเค่จะหยุดงานเเต่งงาน เเต่เฮียตัดสินใจเเล้ว ว่าเฮียจะไม่ยอมเสียหยีไปอีก…” ดวงตาคู่งามในอ้อมอก กลอกมองเขาไปมาอย่างสับสนเเละหาคำตอบ ตรีคุณส่งคำตอบที่เขามีให้ ผ่านเเววตาอย่างชัดเจน ยิ่งเห็น...นัยน์สีน้ำตาลอ่อนประกายน้ำของเธอ ชายหนุ่มไม่อาจปล่อยเธอไปได้อีกเเล้ว ให้ตายยังไงเขาจะทำไม่พลาดอีกเป็นครั้งสอง อะไรจะเกิดก็เกิดไป ทว่าขอให้ร่างน้อยในอ้อมอกอยู่กับเขาเเบบนี้ ริมฝีปากจุ๋มจิ๋มก็เอ่ยออกมาเสียงสั่น “เรื่องที่ผ่านมา จะให้หยีลืมง่ายๆ เหรอ” “หยีไม่ต้องลืม เเค่ช่วยเปิดใจให้เฮียอีกครั้งได้ได้ไหม…” ความเงียบครอบคลุม จนตรีคุณได้ยินเสียงหัวใจจากร่างเล็กเต้นเเรง ดวงหน้าหวานเเดงซ่าน ฉาบเเสงไฟสีส้มเหลือง ขับผิวผ่องพรรณ ดวงหน้าที่ได้ชื่อมีเขาเป็นเจ้าของ ชายหนุ่มอดรนทนไม่ไหว ก้มลงกดจูบหนักไปหนึ่งครั้ง ไม่รู้ว่าเธอยินยอมหรือไม่ เเต่เขาขอเห็นเเก่ตัวลักขโมยความหอมนุ่มจากปากเล็กนี้อีกสักครั้ง “เฮียไม่ขอให้เราเป็นเหมือนเดิม เเต่ขอโอกาสให้เฮียจีบหยีอีกครั้งได้ไหม ให้เฮียเป็นฝ่ายจีบหยีบ้าง…ทำเพื่อหยีบ้าง…เเค่นี้ก็พอ” “เเล้วถ้าจีบไม่ติดล่ะ…” “ไม่ติดก็จีบต่อ รอมาห้าปีเเล้ว รอต่อไปก็จะรอ...”

เมื่อของตายกลายเป็นของรัก
เขาเคยผลักไสความรักของเธอด้วยการเก็บเธอไว้เป็นของตาย แต่โชคชะตาเล่นตลกเพราะวันที่เขาอยากได้เธอคืน เธอกลับไม่เหลือแม้แต่เศษใจให้เขาอีกต่อไป...

เล่ห์รักร้ายนายแฟนเก่า
หกเดือนก่อน ตอนเลิกรา…. ปกติแล้วคนเรามักเลิกกับแฟนที่คบกันมานานเพราะเหตุผลอะไรเหรอ มีคนอื่น โดนทำร้ายร่างกาย ปัญหาทางความคิดหรือปัญหาครอบครัวของทั้งสองฝ่ายหรือเพราะปัจจัยอื่น ๆ ที่ทำให้ความรักไม่สามารถเดินต่อไปได้ แล้วคุณเคยเลิกกับใครเพราะความรู้สึกที่เคยมีมันหมดไปบ้างไหม เคยตั้งคำถามรึเปล่าว่าเพราะทำไม ทั้งที่เคยรักกันมากแท้ ๆ อะไรที่นำพาให้เรามาถึงจุดนี้ จุดที่ความรักมันจืดจางจนไม่รับรู้ถึงรสชาติของมัน จุดที่ความสัมพันธ์มันแหลกสลายไม่เหลือชิ้นดี ‘เราเลิกกันเถอะ’ การแยกกันจึงเป็นทางออกที่ดี ทิ้งท้ายคำลาปิดฉากรักเก้าปีของเขาและเธอลงอย่างสมบูรณ์

(ทะลุมิติ) เกิดใหม่เป็นเมียบำเรอตัวร้าย
"ทำไมลิ้นเธอมันดีแบบนี้..แบบนั้นแหละกำลังเสียว..ซี๊ด อ๊าส์~"

รักนี้ขอเริ่มใหม่
ในเมื่อฉันได้มีโอกาสกลับมาอีกครั้ง.. รักครั้งเก่าทำให้ฉันต้องเสียใจและผิดหวังจนฉันต้องเลือกทางออกที่ผิด.. แต่รักครั้งนี้..ฉันขอเริ่มใหม่กับคนที่เขาเห็นคุณค่าฉันและรักฉันจริง.. รักครั้งนี้…ฉันขอเริ่มใหม่ ฉันขอเป็นคนเลือกเอง

ภรรยา(เก่า)ของมาเฟีย
เพราะความเข้าใจผิดในครั้งนั้น ทำให้ ⌜เธอ⌟ และ ⌜เขา⌟ ต้องจบความสัมพันธ์ลงแบบไม่สวยเท่าไร

สะใภ้น้อยแม่ทัพไร้รัก
ชาติก่อน 6 ขวบ ถูกขายเข้าจวนแม่ทัพเป็นสะใภ้น้อยเลี้ยงบุตรของผู้อื่น 14 ปีถูกส่งตัวเป็นสาวใช้ห้องข้างคนเผด็จการ 17 ปี เหลือเพียงป้ายวิญญาณ ไร้ชื่อแซ่ ในหอบรรพชน เมื่อได้เกิดใหม่ชาตินี้ นางตั้งใจใช้ชีวิตเรียบง่าย ปลูกผัก เลี้ยงสัตว์ เปิดโรงน้ำชาและร้านอาหารเล็กๆ ใช้ชีวิตสุขสงบ แบบ slice of life หาเงินเลี้ยงชีพ ทว่ากลับมีผู้หวังดีหยิบยื่นมีดและยาพิษให้นางเพื่อสังหารศัตรู !?! เอาล่ะ หากสวรรค์ลิขิตเช่นนั้น นางก็จะส่งเสริม ให้เหล่าคนชั่วได้สมหวัง ถูกถีบลงนรกเร็วขึ้น!

สายลับทะลุมิติ ไปเป็น คุณหนูพิษไร้ค่า
เมื่อสายลับทะลุมิติมาเกิดในร่าง คุณหนูจวนขุนนางที่.... มารดาผู้ให้กำเนิดตาย บิดาหมางเมิน แม่เลี้ยงรังแก ผู้คนด่าว่าเป็นนางแม่มดเพราะเลือกเรียนวิชาพิษ และสุดท้ายดันท้องไม่มีพ่อ! จนถูกตระกูลขับไล่ออกมาอยู่จวนบ้านนอก! หมดกัน ชาติก่อนเป็นสายลับไร้ครอบครัว มาชาตินี้ดั๊นข้ามขั้นมามีลูกเลยหรือนี่!!! ___________________________________________________ ปล. เรื่องนี้เป็นจินตนาการของไรท์ไม่ได้อ้างอิงประวัติศาสตร์ใดทั้งสิ้น เป็นเรื่องยาวค่ะ เรื่องนี้ไรท์ติดเรท 18 เพราะเนื้อหาในช่วงครึ่งหลังถึงนะคะ ฝากติดตาม กดใจ กดเข้าชั้นด้วยนะคะ?

ภรรยาเก่าไม่หวนคืน
"พลอย เราหย่ากันเถอะ" คำพูดแสนเย็นชาจากชายที่แอบรักพาให้ใจเจ็บ เธอกลั้นน้ำตาพลางตอบเขาสั้นๆ "ค่ะ" หย่าก็หย่า..ลูกคนเดียวเธอเลี้ยงได้!

รักนี้มีแสงตะวัน
รักแรกของเธอทำเธอแสนสาหัส รักแรกที่ทำให้เธอโดนครอบครัวของเธอตัดขาดจากเธอ เธอโดนพ่อและแม่ขับไล่ออกจากบ้าน ไม่รับเธอเป็นลูกอีกต่อไปเพียงเพราะเธอท้อง และเขา ชายคนแรก รักแรกของเธอ ไล่ให้เธอไปเอาลูกของเธอและเขาออก เขาไม่ยอมรับว่าลูกของเธอเป็นลูกของเขา ทั้งที่เธอมีเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น จนวันนั้น วันที่เธอคิดได้ว่าในเมื่อโลกนี้ไม่มีใครต้องการเธอ เธอก็ขอจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับมาจะดีกว่า... แต่แล้วโชคชะตาก็ไม่เป็นใจให้เธอทำอย่างนั้น เพราะมีหญิงกลางคนคนนึงได้ฉุดเธอจากทางเดินที่ก้าวสู่นรก เธอคนนั้นคือแสงสว่างของเธอและลูก เพียงแค่มีเธอ ป้าโฉม และลูกสาวตัวน้อยของเธอ... อย่างอื่นเธอก็ไม่ต้องการแล้ว...

ไม่รักแน่นะเฮีย
‘...กำลังบอกเลิกเจนเหรอ’ ‘ไม่ใช่คนโง่ ฉลาดนักไม่ใช่เหรอ ชอบจัดแจงชีวิตคนอื่นมาตลอด แค่นี้น่าจะเข้าใจ แต่ถ้าไม่เข้าใจเฮียจะพูดให้ชัด ๆ นะ เลิกกันเถอะเจนิส อย่ามายุ่งกับชีวิตเฮียอีก ถ้าอยากแต่งงานมากนักก็ไปแต่งกับคนอื่นเลยไป’ ‘อืม ได้ เฮียพูดเองนะ แล้วอย่ามาเสียใจทีหลังแล้วกัน’ ‘หึ จะยกมือขึ้นหัวสาธุเลยด้วยที่เฮียหลุดพ้นจากเจนสักที’ ‘เฮียแม่งโคตรเหี้ยเลยอะ ไอ้คนเลว’ . . “จะติดต่อให้ใครยาย สงสารคนที่เขาได้ไปเถอะ หนวกหูตายพอดี ขี้บ่นแบบนี้” “เจนบ่นแค่เฮียค่ะ คนอื่นเจนไม่บ่น” “น่าภูมิใจนะเนี่ย เฮียได้สิทธิพิเศษนั้น” “เพราะตอนนั้นเฮียมันคนไม่ได้เรื่อง” “ยายฟังดูสิ ปากแบบนี้ใครจะเอา” “เจนพูดเรื่องจริง ยายเห็นด้วยกับเจนทุกอย่าง อันไม่ได้เรื่องจริง ๆ” “ยายครับ อันหลานยายนะ ยายต้องเข้าข้างอันสิ” “เจนก็หลานยายเหมือนกัน ยายรักเจนมากกว่ารักอันอีก” “โห โคตรน่าน้อยใจ” สีหน้าไม่ได้น้อยใจสักนิด เฮียอันหันมองเจนิสแล้วเอ่ย “ถ้าจับหลานยายทำเมีย อันก็จะเป็นที่รักของยายไหมครับ” “ต้องถามเจนก่อนนะว่าเจนจะเอาอันทำผัวไหม” “นี่ไงครับยาย ยายจะหาคนดี ๆ ให้น้อง ยายจะไปมองหาที่อื่นทำไม อันก็นั่งอยู่ตรงนี้” “อันขาดคุณสมบัติหนึ่งข้อนะลูก” “อันขาดอะไรยาย อันมีครบนะ หล่อ รวย” “แต่อันไม่ใช่คนดีไงลูก ยายอยากหาคนดีให้เจน เจนจะได้ไม่ต้องเสียใจอีก”

เกิดใหม่อีกที ข้าก็[ไม่]รักท่าน
เขาคือบุรุษโหดเหี้ยมอำมหิต ปล่อยข้าทิ้งไว้จนตาย ทว่าพอข้าได้เกิดใหม่อีกครา เหตุใดสวรรค์ต้องกลั่นแกล้งให้ต้องพบเจอเขาอีก ต่างกันก็แค่คราวนี้ข้ามิต้องวิ่งไล่ตามเขาก็เท่านั้น

ตรวนเสน่หาคล้องใจ
“พี่ถามตรงๆ นะว่า น้องไหมเป็นลูกของพี่ใช่ไหม” ช่วงเวลาสั้นๆ ไม่กี่นาที เดือนแรมไม่ได้ตั้งตัว ไม่ได้เตรียมใจในหลายเรื่อง คำถามนี้ก็เช่นกัน เธอไม่คาดฝันว่าได้เจอณนนท์ ยิ่งเขาได้เจอไหมขวัญด้วยแล้ว เป็นเรื่องที่ไกลความคิดมาก การถูกตามแบบขวานผ่าซาก เธอจึงไม่ตระเตรียมคำตอบไว้ “พี่ถาม แรมต้องตอบ” “ไม่ใช่ น้องไหมไม่ใช่ลูกของคุณ” เดือนแรมตอบกลับ พยายามปั้นสีหน้าจริงจัง ดวงตาแน่วแน่ไม่สั่นไหว ทว่าการปั้นหน้านั้นทำง่าย นัยน์ตานี่สิ ยากเหลือเกิน “คุณเอาความมั่นใจมาจากไหน ถึงคิดว่าน้องไหมเป็นลูกของคุณ อย่าลืมสิว่า เราเลิกกันหลายปีแล้วนะ ฉันอาจมีสามีใหม่ที่พร้อมใช้ชีวิตคู่กับฉันจริงๆ ก็ไม่แปลกที่ฉันจะมีน้องไหม” เดือนแรมย้ำคำว่า พร้อมใช้ชีวิตคู่กับฉันจริงๆ พูดด้วยนัยน์ตาสั่นระริก ณนนท์ไม่ได้สนใจกับคำพูดเน้นหนัก เพราะตอนนี้ใขเขามุ่งอยู่กับเรื่องไหมขวัญ “เท่าที่พี่จำได้ พี่ไม่ได้เลิกกับแรมนะ อยู่ๆ แรมก็หนีพี่ไป พี่อยากรู้เหมือนกันว่า แรมทำอย่างนั้นทำไม” ณนนท์คล้ายยิงคำถามใส่ จ้องมองนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนที่ยังคงสวยและมีเสน่ห์เช่นเดิม เพิ่มเติมคือมีความกลัว หวาดระแวงจนเขาจับสังเกตได้ “ส่วนเรื่องที่แรมบอกว่ามีผัวใหม่ ถ้ามีจริง ทำไมน้องไหมถึงบอกว่า ไม่มีพ่อจนต้องแคะกระปุกออมสินเพื่อเอาเงินไปเช่าพ่อ ไปงานวันพ่อน่ะ แรมตอบคำถามนี้ได้ไหมล่ะ” เดือนแรมทำท่าอึกอักขึ้นมาทันที คำถามณนนท์ เธอตอบได้ ทว่าเลือกไม่ตอบ เพราะไม่อยากให้เขาเข้ามาวุ่นวายในชีวิตตน เขาไม่ต้องการเธอก็เท่ากับว่าไม่ต้องการลูกด้วย “จะด้วยเหตุผลอะไรก็ช่าง ฉันไม่จำเป็นต้องตอบคุณ เรื่องระหว่างคุณกับฉันจบไปตั้งนานแล้ว จะรื้อฟื้นทำไม” เดือนแรมต้องทำใจแข็งเข้าไว้ “ส่วนเรื่องพ่อของน้องไหม เขาตายไปตั้งแต่ฉันท้องได้สี่เดือน นี่แหละคำตอบของฉัน” ณนนท์ไม่เชื่อคำตอบเดือนแรมเลยสักนิด เขาก้าวเดินไปหาร่างสาวช้าๆ เธอถอยก้าวหนีร่างหนาก้าวต่อก้าว จนแผ่นหลังชิดผนังห้อง “แรมอย่าลืมสิว่า แรมโกหกไม่เก่ง แล้วพี่ก็จับพิรุธคนโกหกเก่งมาก ที่แรมพูดมาทั้งหมดเป็นเรื่องโกหก พี่จะถามดีๆ อีกครั้ง ถ้าแรมยังโกหกพี่อีกล่ะก็ ได้เห็นดีกันแน่” “คะ...คุณจะทำอะไรฉัน อย่าเข้ามานะ” เธอห้ามเสียงหลง หัวใจเต้นแรงมาก มองเขาด้วยใจหวาดหวั่น “ตอบคำถามพี่มาก่อนสิ ตอบถูกใจจะไม่ทำอะไร แต่ถ้าไม่ โดนดีแน่” ไม่วายขู่ ยิ่งโดนขู่ ใจเดือนแรมยิ่งทำงานหนัก “น้องไหมไม่ใช่ลูกของคุณ” แม้กลัวแต่ก็ตอบออกไป “ไม่ใช่ลูกของคุณ” เดือนแรมย้ำตอบสองครั้ง หมายให้ณนนท์เข้าใจและตระหนักตามคำตอบนั้น แต่ดูเหมือนว่า ณนนท์ไม่เชื่อเธอเลยสักนิดเดียว เขาจ้องมองแววตาติดสั่น และพยายามหลบสายตา “ตรวจดีเอ็นเอ” พูดแค่นี้เดือนแรมก็รู้ความหมาย ณนนท์ไม่ลดละ แถมก้าวเดินมาหาเธออีกหนึ่งก้าว ระยะห่างตอนนี้ประมาณสองศอก ใกล้มาก ใกล้จนเธอทำตัวไม่ถูก ขยับเท้าไปทางด้านข้างหลายก้าวเพื่อหนีร่างหนา “ไม่ตรวจ” จบคำพูดประโยคนี้ ณนนท์ประชิดตัวเดือนแรม รั้งเอวสาวด้วยลำแขนใหญ่ เธอตกใจจนตัวสั่น อ้าปากค้างไม่คิดว่าเขาทำเช่นนี้ มือดันอกกว้าง “ปะ...ปล่อยนะ” “ทำไมไม่ตรวจ กลัวเหรอ” “ไม่ได้กลัว” ตอนนี้เดือนแรมยิ่งกว่ากลัวเสียอีก กลัวมากที่สุดคือ กลัวใจตัวเอง “ไม่กลัวก็ตรวจสิ จะได้รู้กันไปเลยว่า น้องไหมเป็นลูกสาวของพี่หรือเปล่า” ณนนท์ตื้อไม่หยุดเพราะมั่นใจว่า ไหมขวัญเป็นลูกตน

แค่พ่อของลูกที่เคยรัก
*แจ้งล่วงหน้ากันดราม่านะคะ* เนื้อหาเป็นพล็อตตลาดทั่วไป หากใครไม่ชอบไม่ใช่แนวกดออกได้เลยนะคะไม่ต้องทิ้งคอมเมนต์ที่ทำร้ายจิตใจนักเขียนน้าาา เนื้อหาในเรื่องอาจมีความรุนแรง/เพศ/การใช้ภาษาที่หยาบคาย/ใช้กำลังบังคับ/ข่มขู่ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ หากไม่ชอบให้เลื่อนผ่านอย่าดราม่า --- แค่พ่อของลูกที่เคยรัก 18+ จากความผูกพันแปรเปลี่ยนเป็นความรักที่เธอมอบให้แต่เขาเพียงคนเดียวและคิดว่าเขาก็รู้สึกเหมือนกันกับเธอ แต่ทว่าทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างที่คิดเมื่อพี่ชายที่แสนดีมาตลอดกลับกลายเป็นซาตานร้ายที่เธออยากหนีให้พ้น ๆ หน้า แต่ยิ่งหนีเขากลับยิ่งตามทำให้ทุกอย่างเกินเลยจนกระทั่งชีวิตของเธอพลิกผัน จากคนที่รักจึงกลายเป็น...แค่พ่อของลูกที่เคยรัก มังกร พี่ชายข้างบ้านผู้แสนดีและอ่อนโยน? หึ..นั่นมันไม่ใช่ตัวเขา เอิงเอย หญิงสาวผู้เข้มแข็ง อ่อนโยนแต่เด็ดเดี่ยว เพราะคำว่ารักที่มีให้เขาจึงยอมทุกอย่างแม้กระทั่งยอมเป็นที่ระบายอารมณ์คั่นเวลาของคนที่แอบรัก โปรย... "ถ้าเอยท้องพี่จะรับผิดชอบเอยไหมคะ" "ทำไมถึงถามแบบนั้น" "เอยแค่อยากรู้ค่ะว่าถ้าเอยท้องขึ้นมาจริง ๆ พี่จะทำยังไงคะ" "อย่าถามอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้เลย..." "...เพราะถ้าเอยท้องจริง ๆ ลูกในท้องจะเป็นลูกพี่ได้ยังไง" "แล้วพี่ไม่คิดบ้างเหรอคะว่าอาจจะเป็นลูกของพี่" "มันเป็นไปไม่ได้เพราะพี่ปล่อยนอกตลอด แล้วที่สำคัญพี่บอกให้เอยกินยาคุมทุกครั้ง" ••• "อะ...เอย ลูก..." "เขาไม่ใช่ลูกของพี่" "ไม่! พี่มั่นใจว่าเขาคือลูกของพี่" "หึ! พ่อ? พ่อที่ลูกไม่ควรจะเรียกพ่อ แบบนี้น่าจะถูกมากกว่านะคะ" ---- เรื่องนี้เป็นนิยายหนึ่งในเซต 'บริหาร' นะคะ สามารถติดตามเรื่องอื่น ๆ ได้ในลิงก์ด้านล่าง ? เสือหลงเหยื่อ (จบแล้ว) ? แค่พ่อของลูกที่เคยรัก (เรื่องนี้) ---- ห้าม! : ห้ามคัดลอกเนื้อหาภายในเรื่องไปดัดแปลงหรือนำไปทำเป็นผลงานของตัวเองเด็ดขาดไม่ฉะนั้นจะดำเนินคดีให้ถึงที่สุด เพราะเนื้อหาทั้งหมดคือจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้น ฝากกดติดตามกันไว้ด้วยนะเพื่อไม่พลาดเรื่องใหม่ ๆ น้าาา CHAOIL.

จากนางแบบสู่สตรีอ้วนหมู่บ้านโจวตง
"สวัสดีค่ะ วันนี้หลิงหลิงจะมานำเสมอการออกกำลังกายเพื่อให้คุณมีหุ่นเหมือนหลิงหลิงค่าาาา" ทุกวันของซิงหลิงนอกจากงานถ่ายแบบเดินแบบที่เธอยึดเป็นอาชีพหลักแล้ว ก็คงเป็นอีกอย่างคือการถ่ายทอดชีวิตในแต่ละวันของเธอลงโซเซียลให้คนติดตาม ตั้งแต่ตื่นนอนตอนเช้า เธอเริ่มตั้งกล้องเพื่อให้ทุกคนได้เห็นว่าเธอดูแลตนเองเช่นไร ตั้งแต่ยาสีฟันที่ใช้เพื่อทำให้ฟันของเธอขาว (แต่ความจริงเธอก็เข้าคลินิกเพื่อทำวีเนียร์) หรือจะเป็นมาร์คหน้าที่ใช้ก่อนจะลงครีม ขั้นตอนการลงเซรั่มไปจนถึงครีม แม้แต่การแต่งหน้าที่ดูธรรมชาติจนเหมือนไม่ได้แต่ง เรื่องอาหารการกินเธอก็ทำเองทุกขั้นตอน ตั้งแต่การเลือกซื้อผัก เนื้อสัตว์ไปจนถึงปรุงสำเร็จ การออกกำลังกายควรออกท่าไหน เพื่อให้ส่วนใดกระชับ ชิงหลิงเธอทั้งตั้งกล้องตัดต่อด้วยตนเองทั้งสิ้น ทุกคลิปของเธอสร้างรายได้มหาศาลมากกว่าเงินค่าจ้างเดินแบบเสียอีก หากผู้ติดตามเบื่อคลิปรูปแบบเดิมๆ เธอก็ออกไปถ่ายสิ่งต่างๆ เพิ่มเติมอยู่เสมอ แม้กระทั่งการขุดรากบัวขึ้นมาทำแป้งรากบัวเพื่อสุขภาพ หรือจะเป็นสบู่ล้างหน้า อาบน้ำแบบออแกนิค เธอก็ถ่ายทำทุกขั้นตอนให้ได้ชม คนยุคใหม่ชื่นชอบคลิปของเธอมากนักจนมีคนทำตามวิธีของเธอจนสามารถเปลี่ยนรูปร่างได้จริง จนทำให้ชื่อเสียงของเธอเพิ่มขึ้นอีกมาก วันนี้ก็เช่นกัน ชิงหลิง ตื่นขึ้นมาตั้งกล้องทำทุกอย่างเช่นปกติ ทั้งยังพูดแนะนำไปตามแบบของเธอ จนเมื่อถึงตอนที่ไลฟ์สดกินอาหารเพื่อให้ทุกคนได้ดู ชิงหลิงอ่านทุกคอมเม้นและโต้ตอบกับผู้ติดตามเช่นปกติ “พี่หลิงหลิง ไม่กลัวอาหารติดคอหรือคะ พูดไปกินไป” “ฮ่า ฮ่า ไม่ค่ะ ทุกครั้งหลิงหลิงก็ทำแบบนี้ แต่ต้องเคี้ยวให้ละเอียดก่อนกลืนนะคะ” เธอขยิบตาให้กล้องอย่างซุกซน แต่แล้วเหตุการณ์ที่เธอไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้นก็เกิด เนื้ออกไก่ชิ้นใหญ่หลุดเข้าไปในหลอดลมของเธอ คอมเม้นจากผู้ติดตาม กระหน่ำถามรัวๆ ว่าเธอเป็นอะไร ตอนนี้ชิงหลิง เธอหลบออกจากกล้อง เพราะเริ่มหายใจไม่ออก เธอพยายามล่วงคอเพื่อเอาเศษอาหารออกแต่ก็ไม่เป็นผล เธอใช้ท้องกระแทกกับพนักพิงของเก้าอี้อยู่หลายครั้ง แต่ที่ไม่ออกเสียที เพราะเธอไม่กล้าออกแรงมาก กลัวท้องจะเป็นรอยช้ำ เมื่อใส่เสื้อออกกำลังกายแล้วคนจะเห็น ครั้งนี้ชิงหลิงคิดน้อยไปเสียหน่อย เพราะมันไม่โชคดีเหมือนครั้งก่อนๆ เธอลืมหายใจไม่ออกจนล้มไปนั่งกลับพื้น เธอพยายามคลานไปที่โทรศัพท์เพื่อขอความช่วยเหลือจากผู้ติดตามที่กำลังดูไลฟ์สดอยู่ เพียงอีกแค่ช่วงมือเดียวที่เธอจะเอื้อมถึง แต่กลับหมดเรี่ยวแรงเสียก่อน เธอใช้แรงเฮือกสุดท้ายทุบไปที่โต๊ะทานอาหารเพื่อส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ มีหนึ่งในผู้ติดตามพบความผิดปกตินี้ แล้วโทรตามรถพยาบาลให้เธอ แต่อนิจจา ไม่มีผู้ใดรู้ที่อยู่ของเธอ เพราะเธอหวาดกลัวพวกโรคจิตที่ชอบส่งข้อความแปลกมาหาเธอ ทุกครั้งที่ถ่ายคลิปหรือไลฟ์สด เธอจะไม่ถ่ายมุมกว้างเพื่อให้ผู้อื่นรู้ที่อยู่ของเธอ ชิงหลิงสิ้นใจลงในห้องพักของเธอในเช้าวันนั้น กว่าผู้จัดการของเธอจะรู้เรื่องก็เกือบจะถึงเวลานัดเพื่อไปถ่ายงาน แต่เธอไม่มาเสียทีเขาจึงมาดูที่ห้อง ไลฟ์สดของเธอก็ยังเปิดอยู่พร้อมทั้งคอมเม้นที่ยังเด้งไม่หยุดเพื่อถามว่าเธอเป็นเช่นไรกันแน่
