ตรวนหวามพ่อเลี้ยง ชุด One Night Stand

ธาวิน รัฐวิริยะกุล พ่อเลี้ยงหนุ่มหล่อลากดิน แถมยังร่ำรวยมหาศาลจากเชียงราย ชายหนุ่มอายุ 39 ปี แต่หน้าตาของเขาไม่ต่างจากเด็กหนุ่มวัย 20 ต้นๆ แม้แต่น้อย นั่นคงเป็นเพราะธาวินรักการออกกำลังกายมาตั้งแต่สมัยแตกเนื้อหนุ่ม ทำให้ได้อานิสงส์มาถึงปัจจุบัน

ด้วยใบหน้าหล่อเหลาหาบุรุษใดในโลกหล้าทัดเทียมได้ ทำให้ธาวินเป็นที่หมายตาแก่สาวน้อยใหญ่จากทั่วสารทิศ ทุกวันจะมีผู้หญิงเข้ามาอ่อยถึงในไร่สตอเบอรี่ของเขาที่เปิดเป็นจุดชมวิวมากหน้าหลายตา แม่นางเหล่านั้นจะมาอ่อยด้วยวิธีและลีลาที่แตกต่างกันออกไป แต่ผู้ชายที่เจนจัดในเรื่องกามาอย่างธาวินไม่เคยหลงกลแม้แต่ครั้งเดียว อาจจะมีบ้างบางครั้งที่ยอมทำตัวโง่เล่นไปตามเกมส์ของสาวๆ พวกนั้น เพราะอยากระบายความใคร่ แต่หลังจากเสร็จกิจกาม เขาก็มีวิธีจัดการกับความงี่เง่าของพวกหล่อนได้ไม่ยากเย็นเลย นั่นก็คือเงินนั่นเอง

ใช่... เขามีเงินมาก ต่อให้ใช้สักสิบชาติก็ไม่มีวันหมด ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องที่ผิด ที่เขาจะนำเงินพวกนี้มาหาความสุขใส่ตัวเอง

ผู้หญิงที่โชคดีได้รับใช้เขาบนเตียง แม้จะเพียงแค่ครั้งเดียว แต่พวกหล่อนก็ได้เงินก้อนโตติดมือกลับไปทุกคน และนอกจากความหล่อรวยของเขาแล้ว นี่ก็อาจจะเป็นเหตุผลรองๆ ที่ทำให้ผู้หญิงเหล่านั้นมาวอแวอยากขึ้นเตียงกับเขาก็เป็นได้

มุมปากข้างซ้ายของริมฝีปากหยักสวยราวกับอิสตรีของธาวินยกสูงขึ้น ดวงตาคมกริบสีน้ำตาลที่ทอดมองออกไปยังไร่สตอเบอรี่ที่ด้านหลังมาขุนเขาลูกใหญ่ตั้งตะหง่านอยู่เต็มไปด้วยรอยยิ้มหยันเยาะ

เมื่อก่อนเขาไม่เคยให้ค่าของสตรียังไง ตอนนี้ก็ยังเป็นเช่นนั้นไม่เปลี่ยนแปลง

เพราะอย่างนี้ไง เขาถึงได้ครองตัวเป็นหนุ่มโสดเจ้าเสน่ห์มาเป็นเวลานานเกือบสี่สิบปี

ที่ผ่านมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขารู้สึกใจเต้นแรงได้ตั้งแต่สบตาเลยแม้แต่คนเดียว

ถ้วยชาในมือหนาถูกยกขึ้นจิบอีกครั้ง แสงแดดอ่อนๆ ยามเช้าตรู่ของวันเสาร์สาดส่องมากระทบผิวสีน้ำผึ้งของธาวิน นั่นยิ่งทำให้เขาหล่อเลิศที่สุดในปฐพีนี้

“พ่อเลี้ยงคะ อย่าลืมไปรับคุณอิงที่สนามบินนะคะ”

ใบหน้าหล่อจัดละสายตาจากวิวเขาสูงเบื้องหน้ามามองเจ้าของคำพูดแหบแห้ง

นมแช่ม หญิงสูงวัยที่เป็นแม่บ้านเก่าแก่ที่ไร่มานานค่อนชีวิตกำลังยืนยิ้มให้อยู่

ธาวินระบายยิ้มทรงเสน่ห์ให้กับคู่สนทนา วางถ้วยชาลงกับโต๊ะไม้เตี้ยข้างตัว ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงค่อนข้างนุ่มนวล

“ผมไม่มีทางลืมไปรับหลานสาวของตัวเองหรอกครับนมแช่ม”

เจ้าของชื่อสูงวัยระบายยิ้มกว้างจนเห็นร่องรอยของตอฟันหลายซีกเลยทีเดียว

“นมเห็นพ่อเลี้ยงทำงานหนักมาก ก็คิดว่าอาจจะหลงลืม ก็เลยมาเตือนนะค่ะ”

“ขอบคุณครับนม”

“เอ่อ... แล้วพ่อเลี้ยงรู้เรื่องที่คุณอิงจะพาเพื่อนสนิทมาพักที่ไร่ด้วยหรือยังคะ”

คิ้วเข้มหนาดกที่พาดอยู่เหนือดวงตาคมกริบสีน้ำตาลเลิกสูง

“ไม่เห็นอิงฟ้าบอกผมเลยครับ”

“นมก็เพิ่งรู้ตอนที่คุณอิงโทรมาคุยเมื่อคืนนี่น่ะค่ะ”

สีหน้าของธาวินเคร่งขรึมลง พร้อมกับถอดถอนใจออกมาแผ่วเบา

“พ่อเลี้ยงอย่ากังวลไปเลยค่ะ นมคิดว่าเพื่อนที่คุณอิงพามาด้วยน่าจะเป็นคุณทอฝันคนเดิมนั่นแหละค่ะ”

เขาหลบสายตาของนมแช่ม ไปมองที่ขุนเขาด้านนอกตัวระเบียงแทน

ก็เพราะคาดเดาได้ว่าจะเป็นทอฝันยังไงล่ะ เขาถึงรู้สึกไม่สบายใจ

กรามแกร่งที่มีไรหนวดสีเขียวจางๆ ขบกันแน่นด้วยความไม่พอใจ แต่ก็พยายามเก็บซ่อนเอาไว้

“ครับ”

“เอ่อ งั้นนมขอตัวไปดูแม่ส้มจัดห้องก่อนนะคะ”

“เชิญตามสบายครับนมแช่ม”

หญิงสูงวัยเดินจากไปแล้ว แต่ธาวินยังคงนั่งนิ่งเหมือนเดิม ความรู้สึกผ่อนคลายที่เคยมีก่อนหน้านี้จางหายไปจนหมดสิ้น พร้อมๆ กับความทรงจำในอดีตที่ไม่เคยลืมเลือน แม้ว่าจะพยายามสักเท่าไหร่มันก็ย้อนกลับคืนมาเล่นงานอย่างอำมหิต

เมื่อสองปีก่อน... อิงฟ้าก็พาเพื่อนสนิทที่ชื่อทอฝันมาค้างที่ไร่สตอเบอรี่ในช่วงปิดภาคเรียน

แรกสบตากับทอฝัน เขารู้สึกเหมือนถูกแรงดึงดูดเข้าไปในโลกที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อน เขาไม่เคยรู้สึกเช่นนั้นกับหญิงใดมาก่อน แต่กระนั้นก็จำต้องสะกดกลั้นความรู้สึกน่าอัศจรรย์นี้เอาไว้ เพราะทอฝันเป็นเพื่อนของหลานสาว และก็อายุห่างจากเขาถึงยี่สิบปีเต็ม

เขาทนอดกลั้นต่อความอยากจะขย้ำเพื่อนของหลานสาวเอาไว้อย่างยากลำบาก พยายามออกไปนอกบ้านให้มากที่สุดในช่วงเวลาที่อิงฟ้ากับทอฝันมาค้างที่ไร่

แต่ระยะเวลาที่ต้องเผชิญหน้ากันมานานเกินไป ทำให้ปีศาจร้ายในตัวของเขาที่เต็มไปด้วยความหื่นกระหายมีอำนาจมากขึ้นเรื่อยๆ

จนกระทั่งค่ำคืนหนึ่งที่เขากลับจากงานเลี้ยง และเมามายครองสติแทบไม่อยู่

เขาฝืนสังขารขับรถกลับมาบ้าน และก็บังเอิญเจอกับทอฝันที่ยังไม่ได้นอน หล่อนใส่ชุดนอนแม้จะเป็นชุดนอนแบบเด็กๆ ลงมาเดินที่สนามหญ้า ซึ่งเมื่อเห็นเขาเดินโซเซจะล้มแหล่มิล้มแหล่ ก็มีน้ำใจเข้ามาช่วยเหลือ ด้วยการประคองขึ้นไปยังห้องนอน