
เล่ห์รักนายวายร้าย
เขาจองเธอมาตั้งแต่เด็ก แต่เธอกลับให้สถานะเขาแค่ 'พี่ชาย' แต่มีหรือว่าคนอยากเขาจะยอมให้เธอเป็นแค่น้องสาว เพราะสถานะเดียวที่เหมาะกับเธอนั่นก็คือ 'สถานะเมีย' เท่านั้น “หนูไม่ได้รู้สึกอะไรกับเฮียเลยสักนิด นอกจากคิดว่าเฮียเป็นแค่พี่ชาย..” “แต่เท่าฉันจำได้ ฉันไม่เคยมีน้องสาวหน้าตาแบบเธอ” “ถึงตอนนี้เฮียจะไม่ยอมรับหนูเป็นน้องสาว แต่หนูนี่แหละจะยัดเยียดตัวหนูเป็นน้องสาวของเฮียเอง” “อย่ามาพูดจาเพ้อเจ้อ แล้วก็เตรียมตัวไว้ให้ดี เพราะฉันอาจจะยัดเยียดความเป็นผัวให้เธอซะก่อน..” -------------------------------- คำเตือน! นิยายเรื่องนี้มีฉาก NC เรท 18+ และพฤติกรรมไม่ค่อยเหมาะสม เหมาะสำหรับบุคคลที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป [ตัวละคร สถานที่ ในนิยายเรื่องนี้ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงจินตนาการที่แต่งขึ้นของนักเขียนเพียงเท่านั้น ผู้แต่งไม่ได้มีเจตนายุยงส่งเสริมให้ลอกเลียนแบบพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของตัวละครในเรื่องนี้แต่อย่างใด กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่าน] *ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 *ห้ามคัดลอก ลอกเลียน ดัดแปลง เนื้อหาโดยเด็ดขาด แคปเนื้อหา

พลาดรักคุณสามี
"ถ้าคืนนี้คุณทำอะไรฉันอีกฉันจะร้องให้พ่อกับแม่ช่วยจริงๆด้วย""แล้วไงถ้าพวกท่านถามเธอจะตอบว่าสามีกำลังจะปล้ำอย่างนั้นเหรอ"คุณรามิลในเมื่อคุณไม่ได้รักฉัน คุณก็อย่าทำแบบนี้กับฉันอีกเลย"แต่ก็เคยทำไปแล้วนี่

หลงทอม (NC20+)
หลงรักพี่สาวข้างบ้านมานาน พอโตขึ้นถึงรู้ว่าเธอกลายเป็นสาวทอมสุดสวย มันยิ่งทำให้เขาอยากจะเอาชนะให้ได้แม้ว่าจะต้องใช้แผนร้ายแบบไหนก็ตาม

ของเล่น
เพราะปมที่เขาได้จากวัยเด็ก เพราะเรื่องราวที่มีแม่เธอเป็นส่วนหนึ่งของเหตุการณ์ เขาจึงจมอยู่กับความแค้นและเจ็บปวด และเมื่อถึงเวลา ลูกสาวอย่างเธอเลยต้องรับผิดชอบความรู้สึกทั้งหมดของทุกคน ด้วยการเป็นของเล่นระบายแค้น

พยัคฆราช
มือเรียวพยายามผลักมืออีกฝ่ายออกแต่ก็ดูจะไม่เป็นผล เมื่อเขายกชายกระโปรงขึ้นมาจนเห็น เนินน้องสาวที่ซ่อนอยู่ในกางเกงชั้นในตัวบางนั้น "อืมมม" หญิงสาวทำอะไรไม่ได้เลยปากก็ยังถูกเขาปิดไว้ ส่วนด้านล่างก็ไม่สามารถที่จะปกป้องตัวเองได้ เพียงไม่นานนิ้วแกร่งก็ได้แหย่เข้ามาจนถึงเนื้อใน จนเธอคิดว่าคงจะสู้ไม่ได้แล้ว ก็เลยปล่อยให้เขาทำไป เขาคงจะไม่ทำเกินเลยมากไปกว่านี้แล้ว เพราะนี่มันเป็นห้องทำงาน ..แต่ไม่ใช่เลย ตอนนี้นิ้วแกร่งได้แทรกเข้ามาในร่องคับแคบ "อืมม!" แสนสวยตกใจมากที่เขากล้าทำแบบนี้ในห้องทำงาน "อย่าค่ะ" พอริมฝีปากบางเป็นอิสระเธอก็ขอร้องให้เขาหยุด "แสดงว่าเธอยังไม่พร้อม..ใช่ไหม" เขาพูดในขณะที่ชักนิ้วออกมาจากร่องนั้น แต่ใบหน้าคมก็ยังไม่ได้ขยับออกห่าง "แต่นี่มันห้องทำงานนะ" "ห้องทำงานแล้วไง ก็แค่ล็อกไว้" ว่าแล้วพยัคฆราชก็เดินไปล็อกประตูห้อง

วังวนร้อนรักจวนแม่ทัพใหญ่
ซุนหลีถูกจับมาเป็นเชลยสงครามพร้อมพี่ชายบุญธรรมที่นางแอบมีใจให้เขาและมารดา แต่ด้วยความงามของนางจึงทำให้ฮูหยินใหญ่ที่ไร้ทายาท ต้องการให้นางอุ้มท้องตั้งครรภ์แทนตนเองที่ไม่อาจมีบุตรได้ ซุนหลีจึงถูกฝึกฝนอย่างหนักให้เก่งกาจในเรื่องการทำให้บุรุษลุ่มหลง เพื่อที่จะเป็นอนุของท่านแม่ทัพผู้หนึ่งที่มีอายุคราวบิดา ทว่านางไม่เคยรู้มาก่อนว่า บุรุษที่นางคิดว่าเป็นคนแก่ จะทำให้นางบังเกิดความรู้สึกซาบซ่านและติดใจได้เพียงนี้ และที่นางไม่คาดคิดก็คือ เรื่องหาได้จบเพียงเท่านี้ เมื่อสุดท้ายแล้วความรักของนางจะกลายมาเป็นความลับของเราทั้ง 4 คนอย่างที่ไม่เคยคาดคิด เรื่องราวที่ต้องปกปิดเอาไว้ นั้นคือเรื่องสุดเร้าใจชวนให้ซ่านเสียวสยิว ระหว่างซุนหลี ฮูหยินใหญ่ ท่านแม่ทัพ และพี่ชายบุญธรรม! หมายเหตุนิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ เน้นฉาก NC มีแทบทุกตอน เหมาะกับสายแซ่บ และมีฉากบรรยายบท NC ที่มีมากกว่า 2 คน ดังนั้นหากไม่ใช่แนวกรุณาเลื่อนผ่านค่ะ

ยอดรักยอดร้าย ชุด จอมใจเทพบุตรกรีก
แองเจลอส เมเนนเดซ คุณชายแห่งตระกูลยิ่งใหญ่ในเอเธนส์ เจ้าพ่อแห่งวงการห้างสรรพสินค้ารายใหญ่ที่สุดในโลก บุรุษที่หล่อ รวย สมบูรณ์แบบไปเสียทุกอย่าง แองเจลอส คือชายผู้มีคุณสมบัติเพียบพร้อม เป็นที่ใฝ่ฝันของสาวๆ ทั่วทั้งโลก หากเขากลับไม่ใช่คนน่าพิสมัยสำหรับยายเด็กตัวแสบที่ตกอยู่ในความดูแลของตนแทนผู้ปกครองตัวจริงสักนิด เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่ไม่ใช่แค่ไม่ชอบเด็กในปกครองของพี่ชาย แต่เขาถึงขั้นเกลียดขี้หน้าหล่อนเชียวล่ะ ยิ่งเมื่อผู้หญิงหิวเงินอย่างหล่อนริอ่านทำตัวเป็นสาวไซด์ไลน์หวังจับพวกเสี่ยแก่ๆ เป็นเหยื่อ คุณชายแห่ง เมเนนเดซ ยิ่งแทบคลั่ง ก็ดี!! ในเมื่ออยากเป็นผู้หญิงหน้าด้านนัก เขานี่แหละจะยอมเป็นลูกค้าของหล่อน เป็นมัจจุราชฉุดผู้หญิงร่านรักเช่นหล่อนให้จมอยู่ในอเวจีพิศวาสจนกว่าเขาจะเบื่อเชียว!! “ครั้งละเท่าไร” ในที่สุดเขาก็ถามออกมา ภิญญาพัชฌ์ อ้าปากค้างกับการดูถูกที่ร้ายกาจของผู้ชายที่ตนเองหลงรักอย่างแองเจลอส ไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะตีค่าความเป็นคนของหล่อนด้วยเศษเงินเช่นนี้ น้ำตาที่แค่ซึมทะลักทลายออกมาอาบแก้ม หล่อนกัดปากจนไม่รู้สึกเจ็บอีกต่อไป ‘ในเมื่อเขาอยากซื้อ หล่อนก็จะขายให้ จะได้จบสิ้นกันไปเสียที!’ “หนึ่งล้านบาท ถ้าคุณจ่าย ภิญก็จะนอนกับคุณ” เพียงเพราะต้องการเงินจำนวนมากเพื่อยื้อชีวิตของผู้มีพระคุณ แต่เมื่อทางเลือกของคนจนอย่างหล่อนมันคือศูนย์ ภิญญาพัชฌ์ จำต้องทำตัวไร้ยางอายยอมขายตัวให้กับชายที่ตนหลงใหลจนหัวปักหัวปำ ชายที่หล่อนไม่มีทางหมดรักได้ แถมผู้ชายที่ซื้อความสาวของหล่อนยังเกลียดหล่อนเข้าไส้อีกต่างหาก ทุกสัมผัสของเขาจึงเต็มไปด้วยความดุดัน ดิบ เถื่อน หากความร้อนแรงและแสนเซ็กซี่ก็ทำให้หญิงสาวต้องยอมแพ้ให้แก่หนุ่มกรีกผู้เชี่ยวชาญในเชิงรัก หัวใจดวงน้อยของ ภิญญาพัชฌ์ จึงเผลอไผลไปกับความหวั่นไหวรุนแรงต่อเสน่ห์แห่งบุรุษเพศของเทพบุตรอย่างแองเจลอส เมเนนเดซ!! ‘ใช่สินะ แองเจลอสคือเทพบุตร แล้วหล่อนล่ะเป็นอะไร นางฟ้าเหรอ? ไม่ใช่ หล่อนมันต่ำยิ่งกว่ายาจกเสียอีก!!’

รักวุ่นๆ ของนายวายร้าย (ออสติน)
เมื่อเขาร้ายเธอก็พร้อมจะร้ายตอบ แต่ถ้าเขารักละเธอจะตั้งรับยังไงดี เมื่อชะตาฟ้าลิขิตส่งให้นายวายร้ายอย่างเขาโคจรมาพบกับยัยตัวแสบอย่างเธอ ซึ่งตั้งแต่เล็กจนโตทั้งสองไม่เคยพูดดีกันเลย

สายใยในวันวาน
เรื่องนี้เป็นเรื่องของเฮียกานต์ เรื่องสุดท้ายของเซ็ตเฮียเฟยค่ะ ทั้งที่เธอมาก่อน แต่มักเป็นคนที่ถูกทิ้งให้รอเสมอ บางคนก็คิดว่าเธอเป็นชู้ เธอเหรอชู้ เธอถูกแย่งนะ หากเขารู้เรื่องลูก ลูกเธอจะกลายเป็นลูกนอกสมรสของเขา หากลูกต้องแบ่งพ่อกับเด็กคนอื่นแล้วต้องหลบซ่อนเหมือนเดิม ก็คงไม่ต่างกับตอนไม่มี ถ้างั้นก็ไม่ต้องมีดีกว่า ‘เรื่องที่ผ่านมาเฮียขอโทษ’ ‘ขอโทษเรื่องอะไร’ มีหลายเรื่องที่เขาควรขอโทษฉัน เขาจะรู้บ้างไหมว่าฉันลำบากแค่ไหน ‘เรื่องที่ทำกับพริกทุกอย่าง ตอนนั้นเฮียยังเด็ก ขอโทษที่ทำแบบนั้น’ ‘หมายถึงเรื่องที่มีอะไรกันเหรอ’ ‘อือ นั่นก็ด้วย’ ‘แล้วยังไงต่อ ไหนเคยบอกว่าพริกสำคัญกับเฮียที่สุด ทำไมวันนี้เฮียมาขอโทษพริก รู้บ้างไหมคำขอโทษเป็นสิ่งสุดท้ายที่พริกอยากได้ยินจากปากเฮีย ถ้าเฮียไม่ทำผิดคำนี้ไม่มีทางจะออกจากปาก’ ‘หมวยยังเป็นคนที่สำคัญ’ ‘แล้วยังไง ไหนบอกว่าแก้แค้นเสร็จจะกลับมา ตอนนี้ทำไมมาขอโทษ นี่ทำอะไรอยู่รู้ตัวบ้างไหมเฮีย’ ‘ใช่ เฮียอยากแก้แค้นที่โดนแบบนั้น แต่กล้วยหอมกับเฮียมีลูกด้วยกัน ลูกของเรากำลังน่ารัก กล้วยจะแต่งงานกับเฮีย… เฮียอยากแต่งงานกับกล้วย’ ‘…อะไรนะ อยากแต่งานกับมันเหรอ’ ‘…’ ‘เฮียทำพริกหายใจไม่ออกเลยว่ะ นี่เฮียรักมันแล้วใช่ไหม ไม่สิ เฮียรักมันมาตลอด คนที่เฮียไม่รักคือพริกต่างหาก’ ‘...’ ‘พูดอะไรบ้างสิ’ ---- สายใยในวันวานเป็นเรื่องสุดท้ายของแก๊งเฮียเฟยค่ะ เรื่องของแก๊งเฮียเฟยมีดังต่อไปนี้... Lie ซ้อนรักลวง (เฮียเฟย สไปรท์) บ่มรักผูกใจ (พี่ซัน เฌอปราง) PLEASE โปรดรักกันอีกครั้ง (พี่นิก เจี๋ย) ก็ไม่ได้คิดอะไร (เฮียหิน อาอี้) สายใยในวันวาน (เฮียกานต์ พริกหวาน)

ตุลา(ไม่)อ่อนโยน
เด็กผู้หญิงตัวอ้วนกลมแก้มยุ้ย แต่ในวันนี้เธอเป็นหญิงสาวตัวเล็กน่ารักที่ทำให้เขาใจเต้นแรง แต่ต้องทำหน้านิ่งเข้าไว้ และที่สำคัญ เธอคือลูกสาวของเพื่อนแม่ที่ถูกฝากฝังให้ดูแลในช่วงที่น้ำท่วม 'ตุลา'ในความทรงจำของ 'ข้าวจี่' คือผู้ชายที่อายุมากกว่าเธอ5ปีและชอบดึงแก้ม ดึงผมเปีย ทำให้เธอร้องไห้และวิ่งไปหลบแผ่นหลังของแม่ทุกครั้งที่เจอเขา และที่สำคัญ เขาคือลูกชายของเพื่อนแม่ที่รับหน้าที่ดูแลเธอและเจ้าแมวอวบตัวกลม ที่ต้องอพยพหนีน้ำท่วมไปอาศัยที่บ้านของเขา "เอาเถอะ เพื่อแมวแล้วต้องทำหน้าหนาไว้ก่อน ยังไงต้องรบกวนเขาอยู่ดี" แล้วเรื่องของคนสองคนและแมวหนึ่งตัวก็เริ่มต้นขึ้นในเดือนตุลาคม

รอยอาญา [Sign of Love]
ดนุพร ปรีชากุล (คุณดำ) นักธุรกิจหนุ่ม ผู้มีความหลังอันสลับซับซ้อน และซ่อนไว้ด้วยความโกรธแค้น เพื่อรอลงอาญา คนที่ทำให้เขากับครอบครัว ต้องพบกับความลำบากยากเข็น ------- ระพีพรรณ (คุณเพลง) หญิงสาวผู้จำต้องชดใช้ให้เขา เพราะรักและกตัญญูต่อผู้ให้กำเนิดอย่างล้นเหลือ -------------------------------------------------------------- "ก็ฉันกำลังจะทำให้พ่อกับพี่เลวๆ ของเธอได้รับรู้ว่า การที่มีลูกกับน้องสาวถูกข่มขืนจนเป็นบ้า มันรู้สึกยังไง น่ะสิ! .และเธอก็จะต้องเป็นสารให้ฉันไง” เขาคว้าข้อมือเธอลากเดินตรงไปที่ห้องทันที “คุณหมายความว่ายังไง ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ ปล่อย” เธอขัดขืนเขาด้วยแรงที่มี แต่ก็ทานแรงเขาไม่ได้ จนร่างแทบจะปลิวไปตามแรงของเขาก็ว่าได้ เธอรีบเอามืออีกข้างยึดขอบประตูเอาไว้ พร้อมกับพยายามจะสบัดแขนออกจากแรงฉุดของเขา “มานี่!!!” ดนุพรเข้ามาโอบร่างเธอเอาไว้ และแกะมือออกจากประตู “ปล่อยฉันนะ ปล่อย ช่วยด้วย ช่วยด้วย” เธอร้องขอความช่วยเหลือทันทีที่มือถูกเขาฉุดให้หลุดจากการยึดเหนี่ยว “โอ้ย!!!” แขนที่คว้าเธอเอาไว้ ถูกฟันของเธอกัดเข้าเต็มๆ จนต้องร้องออกมาเพราะความเจ็บ และก็ปล่อยร่างเธอให้หลุดมือไป เธอตั้งสติได้ รีบวิ่งหนีออกมาจากห้องและตรงไปยังประตูทันที เพื่อหมายหนีให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของเขา ประตูถูกเปิดออกอย่างง่ายดาย เธอวิ่งออกจากห้องได้สำเร็จ แต่ก็หนีมาได้ไม่กี่ก้าว ก็ถูกเขาวิ่งมาคว้าเอาแขนได้ทัน “จะไปไหน มานี่ เธอหนีไม่พ้นฉันหรอก” “ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยด้วย ช่วยด้วย” เธอร้องขอความช่วยเหลือจากห้องข้างๆ จนแทบจะสุดเสียง แต่ก็เปล่าประโยชน์ ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่ที่ห้อง หรือได้ยินเสียงเธอเลย ไม่นานตัวเองก็ถูกเขาลากเข้ามาในห้อง และปิดประตูทันที เขารวบมือสองข้างของเธอเอาไว้ พร้อมกับลากเธอไปในห้อง และโยนร่างเธอไปที่เตียงทันที โดยที่เขาไม่รอช้าที่จะตามขึ้นกดแขนเธอเอาไว้ “เธอจะร้องจนคอแตกก็ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอกนะ เธอไม่เคยได้ยินเหรอ ว่าเวรกรรม น่ะมันมีจริง พวกเธอทำกรรมอะไรไว้กับพวกฉัน กรรมนั้นมันก็กำลังจะตอบสนองไง ไม่มีใครมาช่วยได้หรอกนะ” “ฉันไปทำอะไรให้พวกคุณตั้งแต่เมื่อไหร่ ปล่อยฉันนะ คุณมันบ้า ปล่อย” เธอด่าเขาด้วยความรู้สึกโกรธและกลัวระคนกันไป “ใช่เธอไม่ได้ทำ แล้วน้องฉันล่ะ ไปทำอะไรให้พี่เธอตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันบอกแล้วไง ว่าเธอจะต้องเป็นสารให้ฉันส่ง” ไม่ทันที่เธอจะได้ตอบโต้อะไร เรียวปากก็ถูกเขาปิดด้วยริมฝีปากหนานุ่มของเขา หญิงสาวดิ้นรนหาอิสระด้วยแรงที่พอจะเหลืออยู่ พลางมือสองข้างก็ใช้เล็บหยิกไปที่แขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเป็นมัดๆ “โอ้ย!!!” เขาเริ่มโกรธเพราะความเจ็บปวดและตรงแขนก็มีรอยเล็บจากการจิกจนมีเลือดซิบๆ ออกมา “ปล่อยฉันนะ คุณมันบ้า ฉันเกลียดคุณ ปล่อย” เธอร้องออกมาด้วยความโกรธเขา “ปล่อยเหรอ! นี่ไงปล่อย” เขาต่อปากต่อคำกับเธอ พร้อมๆ กับมือก็กระชากชายเสื้อจนกระดุมหลุดออกไปหลายเม็ด แล้วเขาก็ไม่รอช้า รีบทาบร่างลงไปบนร่างเธออีกครั้ง และระดมจูบไปอีกครั้ง เรียวปากเธอถูกบดขยี้อย่างรุนแรงด้วยความโกรธของเขา มืออีกข้างของเขาไม่รอช้าที่จะปลดกระดุมเม็ดที่เหลือออกไป แล้วเขาก็สอดมือเข้าไปใต้บราเพื่อเคล้าคลึงหาความนุ่มจากอกอวบอิ่มของเธอ หญิงสาวรู้สึกได้จากความโกรธของเขา ผ่านความรุนแรงที่บดลงไปบนเรียวปากของเธอ เรี่ยวแรงที่จะเอามาต่อสู้กับเขานั้น มันแทบจะไม่หลงเหลืออีกแล้ว เพราะมืออีกข้างของเขากดข้อมือเธอไว้กับที่นอน ส่วนมืออีกข้างของเธอที่พอจะต่อสู้เขาได้ ก็ยังคงจิกและทุบไปที่หัวไหล่ของเขา แต่มันก็แทบจะไม่ระคายผิวเขาด้วยซ้ำ ไม่นานท่อนล่างของเธอก็ปราศจากอาภรณ์ใดๆ ปกปิดเอาไว้ด้วยมือข้างเดียวของเขา แล้วหญิงสาวก็รับรู้ด้วยสัญชาตญาณว่า คงจะไม่สามารถทานแรงของเขาได้อีกต่อไปแล้ว น้ำตาแห่งความเจ็บปวดมันเริ่มไหลรินออกมาอย่างช่วยไม่ได้ และก็ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายนั้น จะไม่ได้สนใจด้วยซ้ำ จมูกของเขาชอนไช ซอกซอนไปตามคองามระหง แล้วลงมาหยุดที่บัวคู่งามทันทีที่บราตัวน้อยหลุดติดมือเขาและขว้างไปโดยไม่ได้สนใจทิศทาง หญิงสาวหลับตาพริ้มลงด้วยความอาย เมื่อเขาใช้สายตาเชยชมเรือนร่างที่เปล่าเปลือยของเธอ แล้วเรียวปากก็ถูกเขาก้มลงมาดูดดื่มอีกครั้ง แต่ก็ผิดจากครั้งก่อนๆ เพราะสัมผัสเขาแผ่วเบา นุ่มนวล เธอปฏิเสธไม่ได้เลยว่า รู้สึกวาบหวิวกับสัมผัสของเขาไม่น้อย ในเวลาเดียวกันเธอก็สัมผัสได้ว่า ร่างของเขาบัดนี้ ไม่มีอาภรณ์ใดๆ ปกปิดไว้อีกต่อไปแล้ว น้ำตาไหลรินออกมาอีกครั้ง เมื่อความรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่กำลังจะสูญเสียไปให้กับเขา “ได้โปรดเถอะค่ะคุณดำ ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ คุณจะต้องเสียใจกับการกระทำของคุณในวันนี้ ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ ฉันขอร้อง” เธอตัดสินใจอ้อนวอนเขาเป็นวาระสุดท้าย เพราะคาดหวังว่าเขาอาจจะเปลี่ยนใจ “เธอกำลังขอร้องไม่ให้ฉันกินน้ำ ทั้งๆ ที่ฉันรู้สึกหิว และมันก็ตั้งอยู่ตรงหน้าฉันอย่างนั้นเหรอ มันไม่มีประโยชน์หรอกนะเพลง มันสายไปแล้ว มันสายไปตั้งแต่วันแรกที่เธอตัดสินใจ เข้ามาทำงานที่บ้านฉันด้วยซ้ำ” แล้วปากหนานุ่มก็ปิดเรียวปากเธออีกครั้ง เพื่อหยุดการร้องขอจากเธอ เขารู้สึกเป็นสุขอย่างบอกไม่ถูกกับความสุขที่ได้รับจากเรือนร่างของเธอ เพราะร่างเปล่าเปลือยของเธอนั้น มันเต็มไปด้วยสิ่งที่หน้าค้นหา และน่าลิ้มลองเหลือเกิน ผิดกับหญิงหลายๆ คน ที่เขาได้ผ่านมือมา หรือมันอาจจะเป็นเพราะเธอมีเลือดของศัตรูที่เขาเกลียดและอยากทำลายอยู่เป็นทุนเดิมแล้วก็เป็นได้ “เธอไม่รู้เหรอ ว่าฉันดีใจแค่ไหน ที่เห็นเธอเดินเข้ามาขอผ่อนผันหนี้ตั้งแต่วันแรก และเธอคงคิดไม่ออกหรอก ว่าฉันรอคอยวันนี้มานานแค่ไหน” นั่นคือคำพูดของเขาที่สื่อไปถึงอะไรหลายๆ อย่างจากความคิดของเขาเพื่อให้เธอรับรู้ แต่เธอก็ไม่สนใจที่จะตีความใดๆ อีกแล้ว เพราะรู้ดีว่ามันหาประโยชน์ไม่ได้เลย มือของเขาลูบไล้ไปแทบทุกสรรภางค์ บัวคู่งามถูกปากนุ่มเขาครอบครองเอาไว้โดยไม่คิดจะคำนึงว่าเจ้าของที่เฝ้าหวงแหนเอาไว้นั้น จะเสียใจแค่ไหน สิ่งที่เธอเก็บรักษามาทั้งชีวิต โดยที่ไม่เคยมีใครเข้ามาแผ้วพาน บัดนี้มันได้ถูกค้นพบและรุกรานจากเขา แล้วก็ดูเหมือนว่าเขาจะยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ ที่เห็นดวงตาเธอปิดลงเพื่อรับสัมผัสที่เขามอบให้ และมันก็ส่งสัญญาณให้เขารู้ว่า เธอกำลังพ่ายแพ้ต่อกฏเกณฑ์ธรรมชาติที่สร้างเอาไว้ เขายกแขนเธอทั้งสองข้างให้มาโอบหลังเขาไว้ และดูเหมือนว่าเธอจะทำตามอย่างว่าง่าย และปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามที่เขาจะสั่งการ ระพีพรรณรู้สึกโกรธตัวเองยิ่งนัก ที่ยอมทำตามที่เขาร้องขอ แต่เธอก็คือมนุษย์ปุถุชน ที่ยากจะต่อต้านกับความสุขที่เขากำลังจะมอบให้นี้ เธอปล่อยให้เขาครอบครองเรือนร่างของเธอเอาไว้ ตามแต่เขาจะปรารถนาที่จะหาความสุขจากมัน

Crusty girl กำราบรักภรรยาตัวร้าย (ฉบับรีไรท์)
ไม่ชอบเธอใช่ไหม? อย่ามาเสียดายทีหลังก็ละกัน... คำเตือน : นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุมากกว่า 18 ต่ำกว่านี้ควรได้รับคำแนะนำ ดั่งโชคชะตาเล่นตลก ให้เขาและเธอแลกเปลี่ยนความรู้สึกกัน คนหนึ่งแอบรักมาเนิ่นนาน แต่กลับเปลี่ยนเป็นเฉยชาเพราะถูกทำร้ายความรู้สึก อีกคนไม่เคยมองเห็นค่า จนวันหนึ่งได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง และตกหลุมรักเธอในเสี้ยววินาทีแรกที่ได้พบ... แก้มหอม : เด็กผู้หญิงขี้อายคนหนึ่ง กว่าจะรวบรวมความกล้าไปสารภาพรักกับคนที่ชอบได้ มันไม่ง่ายเลยสักนิด แต่กลับโดนคำพูดร้ายๆ ของผู้ชายคนนั้น ทำลายมันจนย่อยยับไม่เหลือชิ้นดี…หลังจากนี้เธอจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง!! แผ่นดิน : ใครจะไปคิดล่ะว่า เด็กสาวข้างบ้านหน้าตาจืดชืดธรรมดา ไม่มีอะไรโดดเด่นแถมยังขี้อาย จะเปลี่ยนไปเป็นผู้หญิงสวยหรูดูแพง และยังดูโดดเด่นน่าหลงไหลได้ขนาดนี้…

คิดจะพักคิดถึงเพื่อนสามี
ในเมื่อสามีไม่รักดีเหตุใดต้องเฝ้ารอ เหล่าเพื่อนสามีต่างหากคือที่พักพิงแสนดีทั้งรดน้ำจนนางชุ่มฉ่ำกายใจ นางเป็นถึงคุณหนูของแม่ทัพใหญ่ แต่ยอมมาแต่งงานกับบุตรชายพ่อค้าก็ด้วยเห็นแก่คำหวานที่เขามอบให้ ไม่คิดว่าผ่านมาเพียงไม่ถึงปี ทุกสิ่งกลับสลายกลายเป็นแค่ลมปาก เขากล่าวหาว่านางจืดชืดไม่น่าค้นหา จึงต้องมีภรรยาอีกหลายคน ในเมื่อไร้ความซื่อสัตย์ คำมั่นกลายเป็นเพียงการผายลม เช่นนั้นนางก็ไม่จำเป็นต้องเฝ้ารอน้ำฝนจนแห้งเหี่ยวเช่นนี้ เหล่าเพื่อนสามีล้วนเป็นที่พักพิงที่ดี พวกเขาทั้งดูแลเอาใจใส่ ทั้งตามใจและคอยรดน้ำไม่เคยขาด ในเมื่อสามีไม่รักดี เหตุใดต้องเฝ้ารอ นางคงต้องพึ่งพาเหล่าเพื่อนสามี ให้พวกเขาได้เติมเต็มความชุ่มฉ่ำจนสาสมใจ

My Evil Twin แฝดผม นรกส่งมาเกิด
พวกผู้ใหญ่มักจะเรียกน้องชายฝาแฝดผมว่าไอ้เด็กนรกมาแต่ไหนแต่ไร ตอนเด็กๆ ผมก็ไม่คิดแบบนั้นหรอกนะ... แต่โตขึ้นนี่สิ... ไอ้เด็กนร๊กกก!! เอ็งอย่าเข้ามานะเฟ้ยยย!

ข้านี่แหละหลาน(ไม่แท้)ของท่านอ๋องจอมโหด
เรียกข้าว่าพระสวามีสิ อย่าเรียกเสด็จอา มิเช่นนั้นข้าไม่หยุดเพียงรอบเดียวแน่เยว่ซิน!! มาอีกแล้วค่าๆๆๆ เรื่องใหม่อุ่นๆ (พร้อมอุ่นเตียง อั๊ยย...) ท่านอ๋องคนที่ 3 ออกแนวเสด็จอาที่อายุน้อย เรื่องนี้พระเอกเป็นเสด็จอาของนางเอก แต่อายุต่างกันแค่ 8 ปี ส่วนที่มาที่ไป...ก็ต้องติดตามกันนะคะ ท่านอ๋องของเราขี้หวงหลานสาว(ปลอมๆ)ของตัวเองม๊ากกกก หวงแหละ แต่ปากแข็ง เรื่องความรักที่ดูเหมือนจะง่าย แต่.... .....เรื่องมันไม่ได้ง่ายๆแบบนั้นน่ะสิ มีทั้งมือที่ 3 4 5 ไหนจะเรื่องสาเหตุการตายของพ่ออีก ฝากติดตามด้วยน้าติดตามต่อได้ในเรื่องเลยจ้า...... บอกไว้ก่อนว่าทั้งเรื่องมีแต่เรื่องรักๆใคร่ๆ ไม่ดราม่านะคะ เบาสมองนิดนึงเจอเรื่องดราม่ามาเยอะแล้วค่ะช่วงนี้ ไม่ไหวจริงๆแม่ หัวใจไรต์อ่อนแอมากค่ะ ช่วยเติมใจให้หน่อยย....

กรุ่นรักผลิบาน
กรุ่นความรักที่เคยเหลืออยู่ จะผลิบานได้ขนาดไหนกันนะ...

สะใภ้วิศวะ
พี่ชายที่แสนอบอุ่นกับน้องสาวที่สดใส กลับมาเจอกันอีกครั้ง แต่เขากลับแปรเปลี่ยนเป็นนิ่งและเย็นชากับเธอ เมื่อทั้งคู่ต้องแต่งงานอยู่กินกันตั้งแต่ยังเรียนมหาลัยเหตุการณ์หลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น!! สิบปีที่แล้ว "เฮียครามสัญญากับเดียร์น๊า ว่าโตขึ้นเราจะแต่งงานกัน" "ครับ เฮียสัญญา" "เฮียจะมีแค่เดียร์คนเดียวใช่ไหมคะ" "ชีวิตนี้เฮียจะไม่นอกใจและนอกกายเดียร์ตลอดชีวิต เฮียสัญญา"

เสน่หานางมารหน้าใส
“พี่สาวข้าไม่อยากแต่งกับไท่จือ”หลินเสี่ยวหลิน ทำสีหน้าเศร้าสร้อย เหมือนกับจะตายดับลงตรงหน้า “ ท่านพ่อหมายมั่นให้เจ้าจะต้องแต่งกับไท่จือ”หลินเจี้ยนหลิงเอ่ยเรื่องจริงที่ถูกวางไว้แล้วไม่มีทางเป็นอื่น “ท่านพ่อคงเห็นว่าข้าไร้ซึ่งปากเสียง ต่างจากท่านที่มักจะเก่งกาจเกินหญิง ท่านมีความสามารถรอบด้าน มีคนนับหน้าถือตามากมายอีกทั้งยังกล้าที่จะต่อคำท่านพ่อ ชีวิตท่านจึงไม่ต้องถูก ….กดดันเช่นข้า”

สหายคิดไม่ซื่อ
จู่ๆ สหายสนิทตั้งแต่วัยเยาว์ก็ขอตัดความสัมพันธ์ อีกทั้งยังยัดเยียดความเป็นสามีให้นางอย่างหน้าไม่อาย ‘ข้าไม่อยากเป็นสหายแต่อยากเป็นสามีของเจ้า!’/ ‘อาหลง นะ.นี่เจ้าใหญ่โตถึงเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!' ++++ อี้เฟยหลงไม่รอให้อีกฝ่ายปฏิเสธ เขาตวัดลิ้นชื้นแฉะเลียลงบนปลายถันอีกครา สองมือสากกระด้างกอบกุมเต้าขาวๆ แล้วบีบเฟ้นเคล้นจนเนื้อนมทะลักออกตามง่ามนิ้วมือ ‘ทั้งนุ่ม ทั้งหอมหวาน ซินเอ๋อร์ข้าแทบจะบ้าอยู่แล้ว ข้าต้องการเจ้ามากมายเพียงใดเจ้าคงไม่มีวันรู้ เพราะเจ้ามองข้าเป็นเพียงสหาย แต่ข้าไม่เคยอยากได้เจ้าเป็นสหายเลย ข้าอยากได้เจ้าเป็นเมียมาโดยตลอด!’ จ๊วบ! เสียงดูดนมดังราวกับจะเขย่าความรู้สึกของจางซินเหยียนให้ยิ่งแกว่งไกวสับสน ด้วยการถูกเขาดูดเลียเต้านมทำให้นางเสียวซ่านและสุขสมอย่างที่ไม่เคยสัมผัส ไม่คิดว่าการถูกบุรุษสัมผัสแตะต้องร่างกายจะทำให้นางรู้สึกราวกับจะคลั่งเช่นนี้ อี้เฟยหลงบีบสองเต้าให้ชิดเข้าหากัน แล้วแลบลิ้นเลียไปยังร่องอกแผ่วเบา พลางจ้องมองใบหน้าหวานที่แดงระเรื่อ ยามเมื่อกามราคะมอดไหม้ ใบหน้าของนางก็ยิ่งเย้ายวนน่าหลงใหล “ดูนี่สิซินเอ๋อร์ ดูเจ้าในเวลานี้” ชายหนุ่มผายมือเรียกกระจกที่วางอยู่มุมหนึ่งให้ลอยเข้ามาอยู่ในมือ ก่อนจะยื่นให้นางมองใบหน้าของตนเอง “นะ...นี่ข้าหรือ” จางซินเหยียนสับสน นางไม่เคยเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความใคร่ของตนเองเช่นนี้มาก่อน ใบหน้าที่ราวกับหญิงร่านราคะ ดวงตาของนางฉ่ำเยิ้ม เรียวปากอ้ากว้างหอบกระเส่าหายใจแรง “ซินเอ๋อร์ข้าไม่โกหกเจ้าหรอก” เขาพลิกตัวแล้วอุ้มคนเมาขึ้นนั่ง วางกระจกไว้ที่ปลายตั่งเพื่อให้นางมองเห็นตนเองอย่างถนัดถนี่ “อาหลงจะ...เจ้าจะทำอะไร” จางซินเหยียนสับสนยิ่งกว่าเดิมเมื่อเขานั่งซ้อนนางจากทางด้านหลัง ก่อนที่มือหนาจะคว้าเต้านมกลมกลึงแล้วเริ่มบีบขยำ “ไม่นะ...ต้องหยุดได้แล้ว มะ...มันอันตรายเกินไป” สติที่พอจะมีอยู่น้อยนิดเฝ้าบอกว่าสิ่งที่สหายหนุ่มทำนั้นไม่ถูกต้อง แต่นางก็ไร้เรี่ยวแรงเกินกว่าจะขัดขืน “มองเงาตนเองในกระจกสิซินเอ๋อร์ มองดูว่าเจ้างดงามมากเพียงใดยามถูกข้าสัมผัสแตะต้องเช่นนี้” พูดพลางใช้นิ้วโป้งบี้บดปลายถันช้าๆ “อะ...ฮึก อื้อ....” ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาซุกไซ้ไปตามซอกคองามระหงของสหายวัยเยาว์ ค่อยๆ บรรจงจูบ ค่อยๆ ตวัดลิ้นลามเลียอย่างช้าๆ ราวกับต้องการเล้าโลมให้หญิงสาวซ่านกระสันไร้หนทางจะต้านทาน “อะ...อื้อ อะ...อาหลง อาหลง มะ...ไม่นะ...” ได้ผล...หญิงสาวระทวยอ่อน ยิ่งนางครวญครางดั่งใจจะขาดรอนๆ ก็ยิ่งเขินอายที่เห็นตนเองบิดเร่าไปกับฝ่ามือที่บีบเฟ้นเต้านม เงาสะท้อนในกระจกทำให้นางรู้สึกวูบวาบหัวใจเต้นระรัวแรง

ฮูหยินเรือนรอง
“สุ่ยเซียน เจ้าหยุดร้องไห้เถิด อย่าได้เสียใจเพราะข้าเลย” สตรีอีกหนึ่งนางรีบขยับเข้ามาใกล้เตียงกว้างมากขึ้น เอื้อมมือไปจับมือเรียวงามมาวางบนศีรษะของตนเอง ดวงตาสองข้างแดงก่ำดุจสีเลือด เพราะผ่านการร้องไห้มาตลอดหลายวันมานี้ “คุณหนู บ่าวเสียใจ ที่บ่าวไม่สามารถช่วยอะไรคุณหนูได้เลย” “จะเสียใจไปไย ชีวิตของคนเราล้วนมีเกิดมีดับ สุ่ยเซียนเอย หากข้าหมดลมหายใจลง ซึ่งก็น่าจะใกล้ถึงเวลาแล้วล่ะ เจ้าจงกลับไปอยู่จวนสกุลจ้าว นำเถ้ากระดูกของข้าไปให้ท่านพ่อด้วย” เสียงแหบระโหยเอ่ยสั่งสาวใช้ ที่เฝ้าติดตามนางมาตั้งแต่เยาว์วัย หากนางหมดลมไปจริง ๆ สุ่ยเซียนจะต้องอยู่ที่จวนสกุลหานอย่างยากลำบากแน่ สตรีที่อายุน้อยกว่าส่ายหน้า ไม่อยากยอมรับในวาระสุดท้ายของผู้เป็นนาย หากเพียงคุณหนูได้รับการรักษา คุณหนูของนางจะต้องกลับมาเป็นปกติแน่ “คุณหนูรอบ่าวก่อนนะเจ้าคะ บ่าวจะไปที่เรือนหงเป่าอีกสักรอบ” ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยปากห้าม สาวใช้ข้างกายก็วิ่งพรวดออกไปพ้นจากห้องนอนแล้ว ‘จ้าวซีฮัน’ ไม่อยากให้คนของนางต้องไปพบกับความชอกช้ำใจ เพราะสักกี่รอบแล้ว ที่สุ่ยเซียนไปนั่งคุกเข่าอยู่หน้าเรือนหลัก แต่คนผู้นั้นก็ไม่เคยที่จะเห็นใจพวกนางเลย คงอยากจะให้นางตายไปเสียให้พ้น ๆ กระมัง เขากับนางอันเป็นที่รักจะได้ครองคู่กันเป็นผัวเดียวเมียเดียว “เจ้ากล้าดีอย่างไร ถึง...” หานห่าวซวนดวงตาวาวโรจน์ด้วยเพลิงโทสะ มองสตรีที่นั่งร้องไห้อยู่บนเตียงกว้าง อยากจะเข้าไปจับตัวนางเขย่า ๆ ให้แรง ๆ ที่นางกล้าเอาตัวเข้ามาพัวพันกับเขา “ท่านแม่ทัพ ฮึก ๆ ข้าไม่ได้ทำ” ใบหน้างามอาบไปด้วยหยดน้ำใสที่เอ่อล้นขึ้นมาไม่ขาดสาย เนื้อตัวก็ปวดระบมไปหมด โดยเฉพาะส่วนของร่างกายด้านล่าง จิตใจดวงน้อย ๆ ก็ยิ่งจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ยามคิดย้อนถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น หมดไปแล้วความบริสุทธิ์ที่เฝ้ารักษามาตามคำสั่งเสียของมารดา ไหนจะบิดาอีกถ้าท่านรู้ความจริง จะผิดหวังในตัวนางมากเพียงไหนหนอ แล้วกุ้ยฟางเล่าจะมองนางว่าเป็นสหายรัก ที่ทรยศแย่งบุรุษที่นางชอบหรือเปล่า และที่สำคัญ สายตาของบุรุษที่กำลังแต่งกาย มองนางด้วยความโกรธเกลียด ไม่เหลือแววของความอบอุ่นเหมือนครั้งก่อน ๆ เลย “เจ้ารู้ไหม โทษของการวางยาข้า มีโทษถึงชีวิต เจ้าจะบอกเจ้าไม่ได้ทำ ถ้าอย่างนั้นคงเป็นพี่สาวของเจ้าทำ แล้วเจ้ามารับเคราะห์แทนอย่างนั้นหรือ” “ข้ากินไม่ลง หากแม่ทัพไม่ฟื้น ข้า...ข้าจะทำอย่างไรละสุ่ยเซียน” หยดน้ำตาไหลตามร่องแก้ม ก่อนจะหยดลงบนหลังมือหนา ที่มือเรียวงามกอบกุมเอาไว้ตลอดเวลา เพราะความกลัวว่าคนที่นอนเป็นผักปลาอยู่จะไม่ยอมฟื้นขึ้นมา หากเขาไม่ฟื้นจริง ๆ หัวใจทั้งดวงของนาง คงต้องแตกสลายกลายเป็นเศษผงเป็นแน่ แม้ที่ผ่านมาสิ่งที่ชายหนุ่มกระทำจะทำร้ายจิตใจนางมากเพียงไหน แต่ความรักที่นางมีให้เขามาตั้งแต่ในวัยเด็กยังไม่เสื่อมคลายลงไปเลยแม้แต่น้อย “ท่านแม่ทัพ รีบฟื้นขึ้นมาเถอะ ข้ารอฟังความจริงจากปากของท่านอยู่” ซีฮันยกมือใหญ่กว่าขึ้นมาทาบที่แก้มของตนเอง นัยน์ตาหงส์จ้องมองใบหน้าหล่อเหลา ภาวนาในใจขอร้องสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้มอบโอกาสให้แม่ทัพหนุ่ม เหมือนที่ได้มอบโอกาสให้นาง
