อันดับรายสัปดาห์

เซี่ยชิงหลี ดรุณีเปลี่ยนชะตาพลิกอนาคต
หลายปีที่ใช้ชีวิตเป็นสายลับ หลังจากตายเซี่ยชิงหลีได้เข้าไปอยู่ในร่างหญิงใบ้ในยุคโบราณ ทั้งชีวิตไม่เคยได้อยู่ดีๆ หลังจากนี้เธอจะทำให้ครอบครัวใหม่มีแต่ความสุข เซี่ยชิงหลี สายลับที่แฝงตัวในนามหมอเถื่อนได้รับมอบหมายให้เจาะเอาข้อมูลลับของกลุ่มวิจัยมนุษย์ จากสถาบันวิจัยเถื่อน ทว่าเกิดการทรยศขึ้นภายในองค์กรทำให้สถานะตนเองถูกเปิดโปง การทรมานทุกรูปแบบได้เริ่มขึ้นเพื่อรีดเค้นเอาความลับ กว่าครึ่งปีที่ต้องทนทุกข์ทรมาน ทว่าฝ่ายศัตรูก็มิได้สิ่งใดจากปากของตน สองศูนย์แปด คือรหัสของเซี่ยชิงหลี พวกมันได้ไปเพียงเท่านั้น ทว่าต่อมาเธอได้ถูกส่งตัวไปยังห้องทดลองวิจัยเพื่อทดลองยาพิษ สามปีที่ติดอยู่ที่นั่นกว่าจะหลบหนีออกมาได้ ภายหลังจากส่งข้อมูลลับให้กับทางองค์กร ที่อยู่ของตนกลับถูกถล่มด้วยละเบิดนาปาล์มลูกใหญ่ เสียงสุดท้ายที่เซี่ยชิงหลีได้ยินคือคำบอกลาจากหัวหน้าครูฝึกของเธอ ตนถูกทิ้งแล้วสินะ... ********************************************* ม่านหมอกยามเช้าลอยอ้อยอิ่งอยู่เหนือพื้นดินและยอดไม้ ละอองน้ำค้างยัง เกาะพราวอยู่บนใบหญ้า เปล่งประกายระยิบระยับเมื่อกระทบกับแสงอาทิตย์ดวงน้อยที่กำลังคลี่แสงออก แม้รอบกายจะดูสวยงามจนมิอาจละสายตา ทว่า...ที่นี่คือที่ไหน! ดวงตาดำขลับสำรวจรอบกายอย่างระมัดระวังตามความเคยชินที่ฝึกเป็นประจำ ทำให้ร่างกายจดจำและกลายเป็นสัญชาตญาณ ไร้แผ่นดินที่แห้งแล้ง ไร้การต่อสู้ ไร้เสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว ไร้เสียงปืนและระเบิด ************************************************* ร่างบางพึมพำเสียงเบา สมองยังไม่ทันได้ประมวลผลว่าเหตุใดตนเองยังคงมีชีวิตอยู่ วินาทีต่อมากลับมีผู้หญิงคนหนึ่งพุ่งตัวเข้าหาอย่างรวดเร็วจนไม่อาจหลบได้ทัน เซี่ยชิงหลีตกอยู่ภายใต้อ้อมแขนของหญิงสาวแปลกหน้า ท่าทางที่ดูเป็นกังวลและซุ่มเสียงที่เหมือนกำลังตำหนิตนเองทำให้คนพูดไม่ออก ดวงตากลมโตจดจ้องใบหน้าของหญิงสาวผู้นั้นด้วยท่าทีงงงัน พลันเสียงอื้ออึงก็ดังขึ้นในหัวราวกับประทัดแตก ความเจ็บปวดบางอย่างกรีดแทงเข้าไปในส่วนลึกของประสาท เซี่ยชิงหลียกมือขึ้นกุมหัวของตนด้วยสีหน้าเจ็บปวด แต่แล้วเสียงนั้นก็หายไป ความโล่งสบายเกิดขึ้นในชั่วขณะ ในหัวราวกับถูกกระชากบางอย่างออกไป “....เจ้าได้ยินที่แม่พูดหรือไม่!! หลีเอ๋อ!! เกิดอะไรขึ้น ลูกไม่สบายหรือเจ็บตรงไหนบอกแม่มา” ฟังออกแล้ว!! ในที่สุดตนเองก็สามารถฟังผู้หญิงตรงหน้าเข้าใจ มหัศจรรย์จริงๆ “ชิ! คนก็หาเจอแล้วยังต้องร้องไห้คร่ำครวญอันใดอีก” จางซุนโหรวที่ตามขึ้นเขาในตอนเช้าเพื่อดูลาดเลาเอ่ยเหน็บแนม หญิงสาวหันขวับไปในทันที ความทรงจำหนึ่งพลันแล่นเข้ามาในหัว ทว่าครั้งนี้กลับต่างออกไปเพราะมันคือความทรงจำของคนอื่น และนั่นทำให้ร่างกายของเซี่ยชิงหลีทำไปตามสัญชาตญาณเดิม หญิงสาวพุ่งเข้าคว้าลำคอสตรีนางนั้นด้วยใบหน้าสงบนิ่ง ดวงตาเย็นชาจ้องมองไปยังนางราวกับกำลังมองคนตาย หลายปีที่ต้องคุกคลีอยู่กับความตาย ทำให้กลิ่นอายที่แผ่ออกมาดูน่าพลั่นพรึง บัดนี้เซี่ยชิงหลีรู้แน่ชัดแล้วว่าตนไม่ได้อยู่ที่โลกเดิมที่คุ้นเคย และร่างที่ตนมาอาศัยอยู่เจ้าของเดิมถูกสังหารอย่างโหดเหี้ยมจากคนในครอบครัว ชีวิตที่สองนี้ต้องมาอยู่ในยุคโบราณที่แสนแปลกประหลาด แต่นางก็สามารถยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็ว ทว่า...หากไม่แก้แค้นใจดวงนี้คงมิอาจสงบได้ หญิงสาวออกแรงอีกครั้งใบหน้าของคนที่ตกอยู่ภายใต้กรงเล็บของเธอ เริ่มบิดเบี้ยวเขียวคล้ำเพราะขาดอากาศหายใจ เซี่ยชิงหลีรู้ดีว่าหากออกแรงเพิ่มอีกเล็กน้อย คอเล็กๆ ที่แสนบอบบางคงจะหักอย่างง่ายดาย “หลี่เอ๋อ!! หยุดเดี๋ยวนี้!! ปล่อยป้าสะใภ้ของลูกเร็วเข้า!!” ราวกับได้รับคำสั่งจากผู้บัญชาการ หญิงสาวปล่อยมือโดยอัตโนมัติ แม้จะรู้สึกมึนงงในปฏิกิริยาของตนและเหมือนการควบคุมร่างกายนี้ช่างเป็นไปอย่างยากลำบาก เห็นทีในอนาคตต้องฝึกฝนให้ร่างกายนี้สามารถตามทันความเร็วที่เคยฝึกในชีวิตก่อน “แค่ก!! แค่ก!! แค่ก!!” หญิงผู้เคราะห์ร้ายรีบสูดอากาศเข้าปอดเพื่อให้ตนเองมีชีวิตอยู่ แม้จะถูกทำให้เกือบตายทว่าก็ยังไม่รู้สึกสลด นางชีนิ้วมายังเซี่ยชิงหลีด้วยท่าทางเอาเรื่อง หลังจากกลับมาเป็นปกติจึงร้องโวยวายด้วยสีหน้าเดือดดาล

คุณหนูกู้ผู้ร้ายกาจ Boss Mafia ข้ามภพ
ในเมืองลั่วเฉินไม่มีใครไม่รู้จักคุณหนูรองกู้บุตรสาวอนุของจวนแม่ทัพฮู่กั๋วนอกจากใบหน้าที่งดงามมากแล้วอย่างอื่นล้วนสวนทางไปหมด กลอน กวี ดนตรี คัดอักษร นางไม่สนใจเลยคอยไล่ตามแต่องค์ชายรองจนน่ารังเกียจ .... กู้อวิ๋นเหยาเดิมทีก็เป็นบอสตัวร้ายขององค์กรลับใต้ดิน รถระเบิดครั้งหนึ่งวิญญาณก็มาอยู่ในร่างของคุณหนูรองกู้ผู้มาจากบ้านนอกเสียแล้ว กู้อวิ๋นเหยาเป็นบุตรสาวที่เกิดจากหญิงสาวที่ชายแดนในตอนแม่ทัพกู้พานางกลับมาก็อายุสิบสามปีแล้ว เด็กสาวใช้ชีวิตในจวนแม่ทัพภายหลังจากที่แม่ทัพกลับชายแดนก็ไม่ค่อยราบรื่นนัก จนกระทั่งตกน้ำและล้มป่วยไปหลายวันตื่นมาอีกทีก็เปลี่ยนไป จากคนไม่เอาไหน ไร้สมองทึ่มทื่อกลับกลายเป็นเด็กสาวที่ฉลาดเฉลียว มีไหวพริบวาจาคมคายไปเสียแล้ว ที่ต่างออกไปคือ "ข้าเคยไล่ตามท่านหรือ? ขอโทษทีตอนนั้นข้าคงตาบอด" "พี่สาวเจ้าเลิกเล่นละครได้แล้วตั้งแต่ข้ากลับมาจากชายแดนท่านก็เล่นไม่หยุดไม่เหนื่อยบ้างหรือ?" "ฮูหยินใหญ่ก่อนท่านพ่อกลับชายแดนได้สั่งเอาไว้ว่าให้ดูแลข้าเหมือนบุตรสาว ไหนหล่ะเสื้อผ้าดีดี อาหารดีดี เบี้ยหวัดรายเดือนถึงอย่างไรท่านก็เป็นผู้ดูแลจวนอย่าหน้าไหว้หลังหลอกสิ!" ไกลออกไป "นายท่าน ท่านเฝ้ามองนางจนนางจะละลายแล้วนะขอรับ มืดค่ำแล้วพวกเราก็กลับเถิด" .... นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องสมมุติ

หรือรักไม่มีจริง
“น้องออโต้คุณพ่อมารับแล้วครับ” “ไม่ใช่ครับลูกสาวผมชื่อน้องมัดหมี่” “คุณครูครับ ออโต้ไม่มีคุณพ่อนะครับ” (น้องออโต้หน้าเหมือนคุณพ่อของมัดหมี่มากกว่าน้องมัดหมี่เองซะอีก)

ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
เพราะปัญหาของพี่ชายเธอจึงทะเลาะกับพ่ออย่างรุนแรงเป็นครั้งแรก ด้วยความน้อยใจจึงวิ่งออกจากบ้านมากลางดึกเพื่อจะไปหาเพื่อนสนิท ในตอนที่กำลังข้ามถนนมีรถยนต์ขับมาด้วยความเร็ว พุ่งเข้ามาหาเธอจะหลบก็ไม่ทันแล้ว ร่างของเธอจึงถูกชนอย่างแรงกระเด็นลอยไปหลายเมตร และเธอก็หมดลมหายใจจากอุบัติเหตุครั้งนี้ทันที เมื่อลืมตาอีกทีปรากฎว่าวิญญาณของเธอมาอยู่ในร่างของเด็กสาวอายุสิบสองปีที่ป่วยตาย แถมครอบครัวก็ลำบากแต่ทุกคนกลับรักใคร่กลมเกลียวกัน นี่สิครอบครัวที่เธอใฝ่ฝันในเมื่อเธอมาเกิดใหม่ในร่างนี้แล้ว จากนี้ไปเธอจะทำให้ทุกคนมีชีวิตที่ดีขึ้นให้ได้อย่างแน่นอน

เนรเทศไม่เป็นไร ข้าเกิดใหม่พร้อมคลังเสบียง!
ถูกเนรเทศ…!? เรื่องเล็ก! เพราะข้าเกิดใหม่พร้อมคลังเสบียงไร้ขอบเขต เซี่ยหยู่ หญิงสาวศตวรรษที่ 21 ทะลุมิติมาอยู่ในร่างขององค์หญิงที่ถูกฮ่องเต้โยนให้ไปอยู่ในดินแดนกันดารพร้อมกับองค์ชายตัวน้อย แต่ไม่เป็นไร ในมือของนางมีระบบคลังเสบียง มีให้กินให้แจกแบบไม่อั้น ของหายากทั่วแผ่นดิน รวมถึงคลังสมบัติของฮ่องเต้ นางจะกวาดเข้าคลังสมบัติให้เรียบ! ดินแดนกันดารหรือ? ฟื้นฟูใหม่ไม่ยาก รอหน่อยเถอะ...องค์หญิงผู้นี้จะสร้างอาณาจักรใหม่ให้ฮ่องเต้ตะลึงจนพูดไม่ออกเลย!

ทะลุมิติไปเป็นภรรยาตัวน้อย
เฉียนซีเว่ยทดลองดาวน์โหลดเกมส์ทางอินเตอร์เนตมาลองเล่น เมื่อลงทะเบียนเข้าสู่เกมส์กลับเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น เธอทะลุมิติไปยังโลกที่เธอไม่รู้จัก แถมชีวิตในมิตินี้ยังถูกขายให้ไปเป็นภรรยาเด็กของบุตรชายในครอบครัวชาวบ้านที่ยากจน มิหนำซ้ำสามีในนามของนางยังหายสาบสูญไปในสงครามไม่ได้กลับมาบ้านอีกด้วย ภาระกิจของเฉียนซีเว่ยที่ต้องทำตามระบบภรรยาตัวน้อยจึงเริ่มขึ้นท่ามกลางข้อจำกัดมากมายในชีวิต "ภรรยาตัวน้อยหมายถึงเป็นภรรยาที่แต่งงานตั้งแต่เด็กถูกเลี้ยงให้เติบโตอยู่ในบ้านของสามี ว่าแต่สามีของข้ายามนี้เขาอยู่ที่ไหนเจ้าคะ" เฉียนซีเว่ยเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสงสัย .... "ท่านช่วยบอกข้าอีกที สตรีนางนั้นเป็นสะใภ้ตระกูลเซี่ยที่อยู่หมู่บ้านติงเซียนอย่างนั้นหรือ" เซี่ยอวี่เฉินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสงสัยปนมึนงง เขามีภรรยาตั้งแต่เมื่อไหร่เพราะเหตุใดเขาจึงไม่รู้เรื่องนี้ .....

ซือหยา...ย้อนเวลามาหาดวงใจทั้งสาม
ตื่นขึ้นมาพบลูกกับสามีที่จากไป แต่น้ำท่วมใหญ่กำลังจะมา! มีมิติ มีเสบียง มีครอบครัวดี ซือหยาไม่สนคำครหา ใช้เงินซื้อที่นา ที่อยู่อาศัย ที่ทำกิน! สร้างความมั่นคง จนคนที่เคยดูถูกต้องก้มหัวขอความช่วยเหลือ!

หยางชินลูกสาวมาเฟียทะลุมิติ
หยางชินเป็นลูกสาวมาเฟียที่มีนิสัยร้ายกาจเอาแต่ใจและหญิงสาวก็ได้ไปเกิดใหม่ใยยุคโบราญที่ชีวิตรันทดนักแถมยังต้องมาเป็นเสาหลักของบ้าน นางจะผ่านไปได้มั้ย

ข้ามมิติมาพาครอบครัวหนีภัยแห้ง
ลูซี่นักฆ่าสาวที่มีฝีมือระดับพระกาฬหาตัวจับยากแต่ต้องมาข้ามมิติไปในยุคโบราญที่อยู่ในช่วงภัยแล้ง ภัยแล้งก็ต้องหนีไหนจะโจรป่าที่ค่อยดักปล้นอีก เธอจะสามามรสพาครอบครัวผ่านภัยแล้งไปได้ยังไง

บุปผาเหล็กทะลุมิติไปปี1975
เธอคือหมอทหารจากอนาคตที่แลกชีวิตด้วยข้อตกลงลึกลับเมื่อถูกจับคลุมถุงชนกับอันธพาลประจำหมู่บ้านเธอกลับยื่นข้อเสนอแต่งกับนายทหารพิการที่ถูกทางบ้านทอดทิ้งหลังจากเขาตกลงชีวิตของเขาและน้องๆก็เปลี่ยนไปตลอดกาล

ทะลุมิติมาพลิกชะตา
อยู่ๆนางก็ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของไป๋ซูหนี่ว์ที่มีอายุเพียงสิบห้าหนาว และยังเป็นยุคจีนโบราณแถมทุกคนในยุคนี้ยังฝากความหวังไว้กับนาง แล้วนางที่มาจากยุคปัจจุบันจะทำเช่นไรดี

อยากรักมานานแล้ว
ความสัมพันธ์ของคนที่เป็นเพื่อนกันมานาน เป็นทุกอย่างในชีวิตของกันและกัน ___________________ "แกกำลังจะทิ้งเรา แกมีแฟนแล้วใช่ไหม" น้ำเสียงที่ตอบกลับสั่นเล็กน้อย อ้อมแขนของเขาสัมผัสได้ถึงความสั่นสะท้าน "เฮ้ย แกไปเอามาจากไหน" คนตัวโตร้อนรนขึ้นมาทันทีผุดลุกขึ้นกลางเตียง ฉุดร่างเล็กที่นอนอยู่ให้ลุกขึ้นนั่งหันหน้ามาประชันกับเขา "อาทิตย์ก่อน ตัวแกมีน้ำหอมผู้หญิง ที่เสื้อแกมีรอยลิปสติก ที่เราตกลงกันไว้ใครมีแฟนแล้วต้องบอกไม่ใช่เหรอ บอกเราดิ ถ้ามีแฟนแล้วก็ไม่ต้องมายุ่งกับเราอีก ชีวิตที่เหลือเราดูแลตัวเองได้" ___________________ ปากหยักกดลงบนริมฝีปากเล็ก ดูดดึงริมฝีปากเล็กที่กำลังเผยอขึ้น พรมจูบรอบใบหน้าของเธอแล้วจึงผละออก "เพื่อนกันเขาไม่ทำแบบนี้"เอ่ยจบมือหนาตวัดเสื้อตัวสวยที่นิษฐกานต์สวยใส่ให้ขึ้นไปกองอยู่ด้านบนอก มีเพียงบราสีดำที่ห่อหุ้มอกอบที่แทบจะล้นทะลักเอาไว้ ปากหยักกดจูบลงบนเนินเนื้อสีขาวสลับไปมาทั้งสองด้าน ก่อนทิ้งรอยสีกุหลาบเอาไว้ "แบบนี้เพื่อนกันเขาก็ไม่ทำ" ปากหยักจูบไล่ลงไปตามหน้าท้อง ขณะที่สองมือเล็กไขว่คว้าไหล่แกร่ง

ซีรีส์เล่ห์รักร้อนทะเลสวาท
คืนหนึ่งที่ถูกวางแผน... เปลี่ยนเพื่อนของเพื่อน ให้กลายเป็นสามี! เธอถูกเพื่อนหักหลัง ทิ้งไว้ให้เขาเอา แต่ใครจะคิดว่า...ผู้ชายที่ได้ตัวเธอไป จะตามมาด้วยหัวใจทั้งดวง และแหวนแต่งงานวงนั้น...

คือเธอ รริสา
การที่รับคำชวนมาเยือนที่บ้านเพื่อนมิตรภาพที่ดีมันเป็นเรื่องที่ดีสำหรับคนต่างถิ่นแบบเขา "หวัดดีเจ้าปี้ๆอ้ายๆกู่คนเจ้า" รสารู้ว่าพี่สาวของเธอหนูอิงได้มาเรียนที่ม. X ที่เชียงใหม่เธอก็เลยตั้งใจจะเลี้ยงตอนรับพี่สาวโดยวานให้พี่ชายอย่างวาคิมไปชวน... ในขณะที่เตรียมของอยู่ที่บ้านเธอก็ได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามาไม่ใช่แค่คันเดียวเข้ามาพร้อมกัน 2 คันเธอก็เดินออกไปดูก็มองเห็นคนกลุ่มใหญ่ไม่ใช่มีเพียงแค่พี่หนูอิง,พี่หนูจ๋า,พี่เจ้าคุณและพี่วาคิมแต่มีคนอื่นรวมอยู่ด้วย.. ตามนิสัยเจ้าของบ้านแบบเธอก็เลยเดินออกมาแต่เสียงไปก่อนหน้านั้นแล้ว.. บาสในวันนี้ตั้งใจจะไปทักทายหนูอิงเฉยๆพี่คุณชวนให้มารู้จักคุณอาตัวเขาเองคิดว่าเป็นเรื่องที่ดีก็เลยมาตามคำชวนหรือเปล่า พอมาถึงก็รู้ด้วยว่าคุณอาของพี่คุณเป็นเพื่อนสนิทของพี่ชายผมเอง เสียงใสๆของใครบางคนทำผมชะเง้อตามองมาหาทันที ตัวเขาว่ารู้สึกชอบในน้ำเสียงนี้มากเพียงแค่เจอหน้าผมก็ถึงกับอึ้งน่ารักของเธอเข้าจังๆ... "รสาทำไมพูดเหนือเนี่ย" เสียงของที่หนูจ๋าพี่พูดขึ้นมาทันที.. "ก่อน้องชอบนิ" ( - _ - )( _ _ ) "เราคิดหรือว่าคนอื่นเขาจะเข้าใจเห็นไหมเพื่อนพี่หนูอิงทำหน้างงเลย" คนที่หนูจ๋าพูดถึงก็คือบาสที่ยืนอยู่นิ่งๆจริงๆเขาไม่ได้งงแต่เขาตกหลุมอากาศอย่างจัง... เธอหันไปมองคนที่ยืนมองหน้าเธอนิ่งๆแล้วเธอก็เดินเข้าไปใกล้ๆ "อ้ายจื่อหยังงงหยังเจ้า" ^_^ ตัวเขาหลุดภวังค์ทันทีแล้วยิ้มให้ "สวยครับ" "ห๊ก..อะหยังงามเจ้า" ? นาทีนี้ผมไม่รู้จะตอบว่ายังไงจะตอบว่าหนูสวยผมก็โดนกินหัวสิครับ เพราะตอนที่ผมหลุดจากภวังผมจับรังสีอำมหิตได้ใกล้ไม่ไกลว่าที่พ่อตาของผมนั้นเอง ได้แต่ยิ้มแหย่ๆ "เอ้า..ถามบ่อตอบเป็นหยังนี้"? "ไม่ต้องถามแล้วรสาไปเลยไปเตรียมของเลย" วาคิมบอกน้องสาว "มีอะไรให้ช่วยไหมครับ...

เพลิงแค้นนางพญา: สามีชั่ว...เราหย่ากันเถอะ!
เพลิงแค้นที่แผดเผา นำมาซึ่งวิวาห์กับราชสีห์ที่ทรงอำนาจที่สุด! เธอใช้ความสัมพันธ์เป็นอาวุธ... แต่ไม่รู้เลยว่ากำลังถูกเขาช่วงชิงหัวใจตั้งแต่คืนแรก

คุณหนูใหญ่เกิดใหม่ทวงคืนวาสนา
ชาติก่อนถูกสลับตัวช่วงชิงโชคชะตาคุณหนูใหญ่ ชาตินี้เกิดใหม่อีกครั้ง เธอจะไม่มีวันให้ใครมาสวมรอย ทั้งครอบครัว คนรัก และวาสนา ชาตินี้เธอจะไม่ให้หลุดมือไปอีกแล้ว

รักอันตรายกับนายสองเลิฟ ภาค 1
"เย็นนี้ห้ามกลับบ้าน รออยู่หน้าโรงเรียน จะมารับ ถ้าหนีกลับ โรงเรียนเธอเป็นถ่านแน่ ได้ยินไหมยัยฟู ถ้าลงจากรถแล้วไม่เห็นเธอ ฉันจะเผาที่นี่ไม่ให้เหลือซาก ไปละภรรยา"

หวนคืนครานี้ ข้าไม่ใช่สตรีแสนดีอีกต่อไป
ด้วยแสนดีจนโง่งมจึงต้องสูญเสียทุกอย่าง ทั้งบุตรชายอันเป็นที่รักและลูกน้อยในครรภ์ นางสิ้นชีพไปอย่างไร้การเหลียวแลจากผู้เป็นสามี หวนคืนครานี้ขอเพียงได้ใช้ชีวิตอยู่กับลูก ๆ ต่อให้ต้องกลายเป็นคนชั่วช้าอำมหิตนางก็หาได้ใส่ใจ เป้าหมายในชีวิตนี้มีเพียงปกป้องบุตรทั้งสองให้รอดพ้นเงื้อมมือคนชั่วเป็นพอ สตรีที่แสนดีผู้นั้นได้ตายจากทุกคนไปแล้ว...รวมทั้งสตรีที่เคยรักเทิดทูนผู้เป็นสามีเสียยิ่งกว่าสิ่งใดนั่นด้วย

ซูเชี่ยว นางร้ายกลับตัวเป็นคนใหม่
ลี่จูสาวออฟฟิต ตื่นขึ้นมาจู่ๆก็อยู่ในร่างของซูเชี่ยว นางร้ายที่ใครๆก็ต่างถอยหนี ลี่หยางที่แสนเย็นชาเมื่อเห็นนางเปลี่ยนไป ไม่รู้ทำไมจู่ๆถึงได้สนใจนางขึ้นมา ทั้งที่ไม่ชอบนางมาโดยตลอด

หลี่ซิ่วอิง สาวใช้ไร้ตัวตนในจวนอ๋องร้าย
“ตัวร้ายแล้วอย่างไร พระเอกแล้วอย่างไร ใช่ว่าหน้าตาดีแล้วจะมารบกวนชีวิตที่แสนสงบของข้าได้หรือ” ใครจะคิดว่าคนธรรมดาที่วันๆโหยหาแต่วันหยุด เพื่อดูซีรีส์หรือไม่ก็อ่านนิยายเงียบๆกับแมวในห้องเล็กๆเท่านั้น วันหนึ่งจะเข้าไปอยู่ในนิยายที่อ่านจบไปนานแล้ว เนื้อเรื่องก็แทบจำไม่ได้ในร่างของหญิงสาวธรรมดา ไม่ได้มีแม่เลี้ยงใจร้าย ตระกูลใหญ่โต ใกล้ชิดเชื้อพระวงศ์ เป็นเพียงคนไร้ตัวตนในนิยายที่ไม่ถูกกล่าวถึงแม้เพียงประโยค เธอตั้งใจจะใช้ชีวิตที่สงบสุขแต่แล้ววันหนึ่งกลับถูกจวนขุนนางใหญ่บังคับให้ไปเป็นอนุผลิตทายาท เพื่อหนีฐานะอัปยศนี้เลยเข้าจวนอ๋องร้ายไปเป็นสาวใช้ที่ทำตัวกลืนกินไปกับกำแพงจวนอย่างเช่นตุ๊กแก จิ้งจก “เว่ยตงหยาง” หรือใครๆที่เรียกเขาว่าเว่ยอ๋อง สมยานามว่าโหดร้ายและป่าเถื่อนอีกทั้งยังเป็นตัวร้ายในนิยายอีกด้วย เอาเถอะอยู่ใกล้คนเช่นนี้ดีกว่าต้องไปเป็นอนุของชายที่ไร้ค่าเช่นนั้น…
