Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
นักเขียน
นิยาย
หัวใจฉันเป็นของนาย
3.0K·Peachy"ถ้านายไม่ได้รู้สึกเหมือนฉันตอนนี้ ขอนะ...ปล่อยฉันเถอะ" ฉันกลั้นก้อนสะอื้นเมื่อได้พรั่งพรูทุกอย่างออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ ตอนแรกฉันไม่ได้จะพูดขนาดนี้ แต่พอมันได้พูด มันก็เหมือนระเบิดออกมา ฉันพูดไปหมดแล้วล่ะ "ฉัน...อุ้บ" แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้นทำให้ฉันเบิกตากว้างอย่างตกใจพร้อมกับพยายามผลักตัวพีทออกโดยสัญชาติญาณ เพราะจู่ๆเขาก็ก้มลงมาจูบฉัน ทั้งๆที่มองไม่เห็นอะไร แต่เขากลับประกบริมฝีปากลงมาได้แบบพอดิบพอดี ฉันยกมือขึ้นดันเขาไปแบบสะเปะสะปะ ส่วนพีทเคลื่อนฝ่ามือข้างหนึ่งขึ้นมาประคองใบหน้าฉันให้เงยหน้ารับริมฝีปากเขาอย่างเต็มรูปแบบ มะ ไม่เอานะ ทำไมฉันยิ่งพูด เขายิ่งเล่นแรงกับฉันมากขึ้นล่ะ ฉันขอให้ปล่อย ไม่ได้ขอให้จูบซักหน่อย! "อื้อ" ฉันส่งเสียงประท้วงพลางทุบเขาไปหลายที แต่พีทไม่มีทีท่าจะหยุดตักตวงจากริมฝีปากฉันเลย "..." "ฮึก" จนเมื่อเขาพอใจ เขาถอนริมฝีปากออก ฉันกำมือแน่นพลางกัดริมฝีปากตัวเอง น้ำตาฉันไหลและสะอื้นออกมาอย่างห้ามไม่ได้อีกแล้ว "พอใจหรือยัง!" แน่นอนว่าฉันคิดว่าเขาใจร้ายที่สุด "เล่นกับความรู้สึกฉันพอหรือยัง ไอ้บ้า!"
หัวใจเธอเป็นของฉัน
4.0K·Peachyตอนนี้ฉันกำลังนอนอยู่ท่ามกลางผู้ชายหลายคน ฉันนอนตะแคงหันหน้าเขาหาพี่คิณ หัวของฉันหนุนอยู่ที่หน้าขาของพี่เรย์ ส่วนขาของฉันเกี่ยวพันอยู่กับพีทที่นอนทับขาพี่คิณอีกที... และด้านหลังของฉัน ผู้ชายที่ตะแคงข้างมาทางฉันและเรียวแขนเขาอยู่ใต้ต้นคอของฉันคือพี่เกียร์ จู่ๆ หัวใจฉันเต้นแรงเมื่อภาพความจำเลือนลางเมื่อคืนนี้แว่บเข้ามาเป็นช็อตๆ ฉันมาในห้องน้ำ ฉันเจอคนยืนอยู่ในห้องน้ำ และฉันกับเขาก็... "มะ ไม่จริง" ปฏิเสธไม่ได้ว่าสิ่งที่ฉันเสียไปมันคือครั้งแรกของฉัน! "ใคร..." และมันเฮงซวยกว่านั้นก็ตรงที่ฉันไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร!
แผนร้ายรัก
6.0K·Peachy"จะพูดว่าคบกับฉันน่ะ...ผู้ชายในสต็อกโละหมดหรือยังล่ะ" "แล้วไง? ก็ถ้าฉันอยากจะโยนนายเข้าไปไว้ในสต็อกอีกคนมันจะมีปัญหาอะไรหรือไงล่ะ?" ฉันผลักอกเขาออกไปจ้องหน้าเขาแล้วพูดขึ้น ตะวันเซถอยหลังไปก้าวเดียวเท่านั้นก่อนจะเดินเข้าหาฉันอีกครั้ง "ชอบฉัน?" เขาเลิ่กคิ้วถามพลางผลักไหล่ฉันจนฉันเซถอยหลังไปชนกับกำแพงของตึกไหนสักตึกในคณะเนี่ยแหละก่อนจะยกแขนขึ้นมาเท้ากับกำแพงเพื่อกักฉันไว้ ฉันเชิดหน้ามองเขาอย่างท้าทาย "ที่อยากจะได้ฉันไว้ในสต็อกเนี่ย เกิดชอบฉันขึ้นมาแล้วหรือไง?" เขาก้มหน้าลงมาถามฉันดวงตาของเราจ้องประสานกันฉันใช้ดวงตากลมโตมองเขาอย่างหว่านเสน่ห์พลางกระตุกยิ้มมุมปาก "แล้วถ้าฉันบอกว่าใช่ล่ะ?" ฉันถามเขาออกไปนายนั่นก็ได้แต่มองฉันนิ่งไม่ได้แสดงท่าทีตกใจหรือแปลกใจอะไรออกมาเลย บางทีฉันก็ไม่ชอบผู้ชายโหมดนี้น่ะเพราะมันดูยากไม่รู้ว่าเขาคิดหรือรู้สึกอะไรบ้างมั้ยไง ตะวันกระตุกยิ้มมุมปากเหมือนที่ฉันทำก่อนจะก้มหน้าลงมาจนปลายจมูกของเราชนกัน "ชอบฉันจริงเหรอ?" เขาถามขึ้นอีกครั้ง ฉันมองตาเขาก่อนจะกลั้นใจตอบออกไป "อืม...ชอบ" สิ้นสุดประโยคจากปากฉันเขาก็ตามมาทาบทับริมฝีปากลงบนปากฉันและถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้ขัดขืนหรือผลักเขาออกเหมือนทุกทีแต่ฉันก็แอบตกใจอยู่ลึกๆน่ะ ตะวันแค่สัมผัสริมฝีปากลงบนปากฉันกดมันลงมาเน้นๆแค่นั้นก่อนจะผละออกไปเขาก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าวแล้วพูดขึ้น "แต่ฉันไม่ชอบ...ง่ายไป" พูดจบเขาก็หันหลังเดินออกไปทันที ฉันได้แต่จ้องแผ่นหลังของเขาแล้วกำมือแน่นอย่างโกรธเคือง เขาด่าฉันแบบนี้อีกแล้วน่ะ คอยดูเถอะ!ไม่ชอบเหรอ...คอยดูต่อไปแล้วกันไอ้บ้าตะวัน!
For Love หวงรัก ต้องห้าม!
2.0K·Peachy"ฟ้า..." "ตบฉันที" "ห๊ะ?" "ฉันฝันหรือเปล่านะยุ นายมาอยู่ตรงนี้กับฉันจริงๆเหรอ..." "ให้ตบใช่มั้ย" ฉันพยักหน้า วายุเลื่อนมืออีกข้างที่โอบฉันขึ้นมารั้งต้นคอฉันไว้ส่วนอีกข้างที่จับข้อมือฉันอยู่เขาก็ปล่อยให้มันเป็นอิสระ ก่อนจะเลื่อนมันขึ้นมาประคอบใบหน้าฉันให้เงยหน้าขึ้น "อะ อื้อ" เขากดจูบลงมาบนปากฉัน บดขยี้ค่อนข้างแรงจนฉันส่งเสียงออกมาเพราะรู้สึกว่าปากแตก "ตบด้วยปาก" พอถอนจูบออกวายุก็พูดขึ้น ฉันยังคงมองหน้าเขา ฉันเจ็บที่ปากแตก ฉันเจ็บและรับรู้ถึงรสสัมผัสริมฝีปากของเขา เรื่องจริง ฉันไม่ได้ฝันไปจริงๆ... ฉันโผเข้ากอดวายุ ใบหน้าฉันแนบกับแผ่นอกเปลือยเปล่าของเขา หูของฉันได้ยินเสียงหัวใจของเขา "ฟ้า..."
รักเธอเข้าแล้วยัยตัวร้าย
1.0K·Peachy"เธอทำให้ฉันเจ็บก่อนนะ" เขากดดวงตาคมจ้องฉันพลางต้อนให้ฉันเดินถอยหลังไปอย่างช่วยไม่ได้ "เธอร้ายกับฉันก่อนเอง" เขาพูดเมื่อขาของฉันชนกับเตียงที่อยู่ด้านหลังแล้วเกือบจะหงายหลังแต่เขารั้งแขนฉันไว้ "เหนือ...อื้อ" พูดแต่แค่คำเดียวเขาก็ฉกริมฝีปากลงมาปิดปากฉันพลางใช้ฟันขบผิวปากของฉันจนรู้สึกถึงคาวเลือดด้วย ฉันเจ็บและตกใจเลยดันอกเขาไว้แต่เขากลับยื้อฉันด้วยการทิ้งน้ำหนักลงมาที่ตัวฉันพร้อมกับสอดเรียวลิ้นเข้ามาในปากและช่วงชิงลมหายใจของฉันผ่านรสจูบที่ร้อนแรงนั่น "จะ เจ็บ" ฉันร้องออกมาเพราะพอเขาถอนจูบกระชากวิญญานออกไปเขาก็ก้มลงไปขบเม้มบริเวณต้นคอฉันจนเจ็บแปล่บ จากนั้นก็รวบข้อมือฉันด้วยมือข้างเดียวแล้วดันขึ้นไปกดไว้กับฟูกเตียงเหนือหัวของฉัน "ฉันก็เจ็บ เจ็บกว่านี้เยอะ" เขากัดฟันพูด แววตาเขาแสดงออกว่าเจ็บปวดจริงๆ…
พ่ายรักเธอ
7.0K·Peachy"คนคนนั้นชื่อมะลิ" "ฉันไม่ได้อยากรู้" "มะลิเกิดวันที่ยี่สิบเก้ากุมภาและปีเดียวกับพี่" เขาคิดจะทำอะไร จะจับผิดงั้นเหรอ "ประเทศนี้มีคนหกสิบล้านคน นายรู้หรือเปล่าว่าในหนึ่งวัน มีเด็กเกิดวันเดียวกันกี่คน" "..." "เรื่องบังเอิญอะไรแบบนี้มันเกิดขึ้นได้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ" "..." "ฉันจะกลับบ้าน" ฉันพูดพลางจะก้าวขาเดินต่อเหมือนไม่สนใจอะไร "แต่มะลิมีปาน..." "..." "เหมือนที่พี่มี" ฉันชะงักและครั้งนี้รู้สึกได้เลยว่าหัวใจฉันไหววูบไปมากแค่ไหน ฉันเม้มปากเข้าหากันอย่างตึงเครียดและรู้สึกกดดันมากขึ้น ฉันคงไม่ถามหรอกว่าเขาเห็นปานของฉันได้ยังไง ถ้าพูดมาขนาดนี้ก็คงจะเป็นคืนนั้นที่บ้านเขา... ฉันแค่ไม่คิดว่าเขาจะได้เห็นมัน ไม่คิดจริงๆ! "ปานดำรูปคล้ายขนนกที่กลางหลังตำแหน่งเดียวกับพี่" "..." "ผมก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าในหกสิบล้าน มันจะบังเอิญมีคนที่มีอะไรตรงกันไปหมดแบบนี้กี่คน" "แล้วยังไง!" ในที่สุดฉันก็อึดอัด มันอึดอัดจนทนไม่ไหว ยิ่งมันเป็นเรื่องที่ฉันต้องเก็บไว้และเขาก็เอาแต่คาดคั้นความจริงจากฉัน ฉันฝันถึงเรื่องเลวร้ายนั่นทุกคืน ฉันเอาแต่คิดเรื่องนั้น มันยิ่งทำให้ฉันอยากระเบิดออกมา ฉันไม่รู้หรอกว่าเขาต้องการอะไรหากรู้ว่าฉันคือมะลิ คือคนที่เขาทำลายจนยับเยินเมื่อเจ็ดปีก่อน ฉันรู้ว่าความลับไม่มีในโลก และฉันจะไม่เก็บมันไว้อีกแล้ว ในเมื่อเขาอยากรู้นัก ฉันก็จะให้เขารู้ เขาเคยพูดว่าไงนะ เคยบอกอยากขอโทษฉันใช่ไหม เคยอยากให้ฉันอภัยให้ใช่ไหม อยากรู้สึกผิดน้อยลงใช่ไหม แต่เขาคงไม่รู้หรอกว่าคนที่เขาทำร้ายมันเจ็บปวดเพียงใด ในเมื่อเขาเลือกที่จะดึงฉันกลับไปอีก ฉันก็จะทำให้เขากลับมารู้สึกเหมือนฉัน ในเมื่อเขารู้สึกผิด ถ้าเขารู้สึกผิดจริงๆ ฉันจะไม่ทำให้เขารู้สึกผิดน้อยลง แต่ฉันจะทำให้เขารู้สึกผิดมากขึ้น ให้เขาเจ็บเหมือนที่ฉันเจ็บบ้าง
ฉบับรักร้ายของยัยปีศาจ
3.0K·Peachy"อย่าลามปามแม่ฉัน!" "ฉันจะลาม ใครจะทำไม" "นี่เธอ..." "เห็นบอกว่าดีนักดีหนา ที่แท้ก็แค่ผู้หญิงที่เข้ามาแย่งพ่อไปจากแม่ฉัน" "หยุดพูด!" เขากดเสียงต่ำใส่ฉัน คิดจะสั่งฉันเหรอ เหอะ! "ก็แค่ผู้หญิงที่เข้ามาจดทะเบียนสมรสเพราะสมบัติ..." "ฉันบอกให้หยุด!" "ทำไม รับไม่ได้เหรอ ที่แม่นาย...อุ้บ!" ฉันสะดุ้งเฮือกที่อยู่ดีๆเขาก็จัดการปิดปากฉันด้วยการกดริมฝีปากหนักๆลงมาบนปากฉันแบบที่ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าคนอย่างเขาจะกล้าทำ "อื้อ!" ฉันเผลอเผยอปากเพราะเจ็บแต่มันดันเป็นโอกาสให้เขาสอดเรียวลิ้นเข้ามาในปากฉัน มือของฉันที่เคยทุบเขาตวัดขึ้นข่วนต้นคอเขาแทน ไม่นะ ฉันจะไม่จูบกับเขา มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ!