แผนร้ายรัก

00.10 น.

"ทำอะไรกันอยู่?"

เสียงของฉันที่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงปกติพร้อมกับประตูรถที่ถูกดึงให้เปิดออกทำให้ชายหนุ่มกับหญิงสาวที่กำลังนัวเนียกันอยู่ในรถผละออกจากกันทันที

"ลูกโซ่"

เสียงทุ้มของแทนเอ่ยขึ้นเมื่อเหลือบมามองแล้วก็เห็นว่าคนที่เข้ามาขัดจังหวะเขาก็คือฉัน ฉันกอดอกพิงรถพลางพยักหน้ากับแทนก่อนจะส่งสายตาไปมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ในรถซึ่งตอนนี้เธอกำลังมองฉันอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ แต่ใครสนล่ะ?

"โทษทีที่ขัดจังหวะ"

ฉันพูดพลางจิกตามองผู้หญิงคนนั้น

"หมดหน้าที่ของคนคั้นเวลาแล้วมั้ง..."

ฉันพูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเหมือนไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรที่มาเห็นผู้หญิงคนนี้กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่กับแทน ก็น่ะ สถานะของฉันกับเขา'ไม่ชัดเจน' ก็แค่ไปไหนมาไหนด้วยกัน สนิทกันมาก รู้ทันกัน เวลาที่ฉันมาทำงานที่นี่ถ้าแทนว่างเขาก็จะมาคอยดูฉันเหมือนกับเวลาที่ฉันมักจะตามไปดูเขาแข่งรถบ่อยๆ ความชอบของเราเหมือนกันก็เลยเข้ากันได้ดี แต่ถึงยังนั้นเราสองคนก็ไม่ได้ใช้คำว่า'แฟน'แทนสามารถมีคนอื่นได้ฉันก็มีได้เราสองคนเคารพในสิทธิของอีกคนฉันถึงไม่ได้อะไรเลยที่เห็นแทนกับผู้หญิงคนนี้ไงถ้าจะเรียกให้ถูกจริงๆเราน่าจะเป็นแค่'คู่ควง'กันซะมากกว่า แต่ในที่นี้แทนเหมือนให้ความสำคัญกับฉันมากกว่าคนอื่นเพราะถ้าฉันโผล่มาเมื่อไหร่ผู้หญิงคนอื่นก็จะต้องกระเด็นออกไปเขาเป็นแบบนั้นเสมอ ตอนนี้ก็เช่นกัน

"แทนคะ..."

"แล้วจะไลน์ไปหาน่ะ"

"แต่ว่า..."

"ออกไปสิ คนที่ฉันรอมาแล้วไม่เห็นเหรอ"

แทนพูดเสียงเข้มขึ้นผู้หญิงคนนั้นเงียบก่อนจะกระฟัดกระเฟียดเดินออกจากรถและไม่ลืมส่งสายตามาด่าฉันที่ยืนพิงรถอยู่ด้วยแต่ฉันก็ไม่สนใจแค่ก้าวเข้าไปนั่งในรถแล้วปิดประตู

ปึ้ง~

"วันนี้ไม่เข้าไปตามฉันเลยน่ะ สนุกจนลืมกันเลยสิท่า"

ฉันเหล่ตาพูดกับแทนเพราะทุกครั้งที่ฉันออกมาจากที่ทำงานช้าและแทนไม่ได้ตามมาเฝ้าเวลาเขามารับเขาก็มักจะเข้าไปตามฉันเป็นประจำแต่ที่พูดฉันก็ไม่ได้จริงจังอะไรหรอกก็แค่หยอกเขาแค่นั้น

แทนมองฉันพลางยกยิ้มมุมปากนิดๆก่อนจะสตาร์ทรถแล้วเหยียบคันเร่งออกไปทันที ส่วนฉันก็เอนหลังพิงเบาะพลางหันหน้ามองออกไปตามเส้นทางที่รถของแทนขับเคลื่อนไปเรื่อยๆ

ไม่นานก็ถึงที่พักของฉัน ฉันอาศัยอยู่ที่คอนโดแห่งหนึ่งเป็นคอนโดระดับกลางไม่แพงระยับเหมือนคอนโดหรูของพวกไฮโซเพราะฉันก็แค่นักศึกษาที่ทำงานหารายได้เลี้ยงปากท้องต้วเองส่วนพ่อกับแม่ของฉันพวกท่านอยู่ไกล...ไกลจากวงจรชีวิตฉันมากอ่ะมากจนฉันคิดว่าอยู่ตัวคนเดียวมาตลอดยังมีก็แค่เงินเข้าบัญชีที่บ่งบอกให้รู้ว่าพวกท่านยังไม่ลืมว่ามีฉันเป็นลูกอีกหนึ่งคน ก็น่ะ ฉันมันไม่ใช่ลูกรักก็เงี๊ย เกิดจากความผิดพลาด บางที...ชื่อของฉันอาจจะเป็นเพราะที่มานี้ก็ได้เป็นโซ่ล่ามขาให้พวกเขาต้องผูกมัดกันไง เหอะ!แต่ฉันก็เฉยๆแล้วอ่ะ ชินแล้ว...

เช้าวันต่อมา...

"ไอ้คุณ'ตะวัน'ครับ"

ผมหันไปหาเจ้าของเสียงทุ้มที่เรียกชื่อผมพลางปาก้อนหินลงไปในสระน้ำด้านหลังของคณะ

จ๋อม~

"อะไร?"

ผมถามแต่สายตายังทอดมองไปที่น้ำในสระที่กระจายเป็นวงกว้างเมื่อก้อนหินที่ผมปาลงไปกระทบกับผิวน้ำและจมหายไปในที่สุด

"สรุปอะไรยังไง ไอ้ไปป์บอกว่าแกทำเรื่องย้ายไปเรียนคณะเดียวกับมันจริงป่ะว่ะ?"

'เพิร์ธ'เพื่อนสนิทร่วมคณะของผมทิ้งตัวลงนั่งพลางถามผมทันที ผมไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่พยักหน้าเท่านั้น

"เห้ย ย้ายทำไมว่ะ"

"ก็เปล่า..."

จ๋อม~

ผมตอบส่งๆพลางปาก้อนหินที่อยู่บนโต๊ะตรงหน้าลงไปในน้ำอีก

"แค่อยากย้าย"

"ไม่เชื่อเว้ย มันต้องมีเหตุผลมากกว่านั้นดิว่ะ"

เพิร์ธหน้ายุ่งพลางจ้องหน้าผม ผมเหล่ตามองมันก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง

ฟลุ่บ~

"ช่างเหตุผลฉันเถอะน่า ไม่มีอะไรน่าสนใจหรอก"

"แกมันก็เป็นซะแบบนี้ ชอบมีอะไรในใจตลอด"

เพิร์ธบ่นอุบเมื่อรู้ว่าถึงมันเค้นยังไงมันก็ไม่ได้คำตอบจากผมหรอก เหตุผลที่ผมทำเรื่องย้ายคณะกลางคันแบบนี้น่ะเหรอ...เดี๋ยวก็รู้

"ฉันไม่ได้ลึกลับขนาดนั้น"

"ไม่ลึกลับ แต่ตานี่ส่อแววร้ายกาจเลยน่ะครับ"

"หัดมองเพื่อนในแง่ดีมั่งก็ได้น่ะไอ้เพิร์ธ"

ผมผลักหัวมันไปทีนึง เกลียดจริงๆพวกรู้ทันเนี่ย

"เห้ย แล้วแกจะไปไหนว่ะ?"

ไอ้เพิร์ธพูดขึ้นอีกขณะที่ผมกำลังจะเดินออกไปจากตรงนี้แล้ว

"เตรียมตัว"

ผมตอบ

"เตรียมตัว?"

"เออ เตรียมตัวเรียนคณะใหม่ไง"

พูดจบผมก็กระตุกยิ้มให้มันหนึ่งทีก่อนจะยกมือขึ้นโบกลามันสองสามทีจากนั้นก็เดินออกไปจากที่นี่

ผมอุตส่าห์ลงทุนตามสืบและย้ายคณะเพื่อเธอคนนี้เลยน่ะ แล้วเราจะได้พบกันแน่...ลูกโซ่