


นิยาย


ข้าเป็นแค่สาวใช้
เมื่อรู้สึกตัวขึ้นมา เหมยหลิงก็มั่นใจในทันทีว่า... นี่ไม่ใช่บ้านของเธอแน่ เพดานไม้เก่า กลิ่นสมุนไพรจาง ๆ และเสียงสาวใช้ข้างนอกที่พูดจาแปลกหู ล้วนยืนยันสิ่งเดียวกัน — เธอหลุดเข้ามาอยู่ในโลกนิยายที่เพิ่งอ่านก่อนนอนเมื่อคืน! “อย่าบอกนะว่า...นี่มัน ‘ชะตาสาวใช้ในจวนอ๋อง’?” เธอพึมพำออกมาเบา ๆ ก่อนจะหน้าซีดเผือดขึ้นทันที เพราะจำได้ดีว่าตัวละครชื่อเหมยหลิงในเรื่องนี้ — สาวใช้คนงามที่บังเอิญล่วงรู้ความลับของเจ้านาย — ถูกโบยจนตายอย่างอนาถในตอนที่สาม “ไม่เอานะ...อีกแค่สองตอนเองก็จะถึงฉากนั้นแล้ว!” เธอกุมขมับ ถอนหายใจยาว “เฮ้อ...ใครจะยอมตายกันล่ะ” ไหน ๆ ก็ต้องติดอยู่ในเรื่องนี้แล้ว เหมยหลิงจึงนั่งทบทวนเนื้อเรื่องทั้งหมดที่จำได้ พลางคิดหาทางเอาตัวรอดให้เร็วที่สุด ก่อนที่โชคชะตาในนิยายจะตามมาทัน


ห้วงเวลาลิขิตรัก
อ๋องเซียวอี้หยาง บุรุษมากความสามารถแต่เพราะมารดามีชาติกำเนิดต่ำต้อยทำให้เขาไม่อาจได้รับการแต่งตั้งเป็นรัชทายาท บ้านเมืองวุ่นวายราษฏรต่างลำบากยากเข็ญ ฮ่องเต้ไร้คุณธรรม เขาจึงตั้งใจจะก่อกบฏ แต่แผนการของเขาได้ถูกท่านแม่ทัพล่วงรู้ พลาดท่า จึงกระโดดหน้าผาเพื่อความปลิดชีพตัวเอง ใต้หน้าผาลึกเป็นแม่น้ำขนาดใหญ่อ๋องเซียวอี้หยางเมื่อได้สติก็พยายามเอาชีวิตรอด เมื่อโผล่ขึ้นเหนือผิวน้ำก็เจอกับมาเฟียหลี่หรงที่หนีการไล่ล่ากระโดนลงหน้าผาลงมา กระสุนนับร้อยกระหน่ำยิงลงมา เขาให้กำลังภายในต้านกระสุนปกป้องตนเอง หลี่หรงตกตะลึง ไม่แน่ใจสิ่งที่มองเห็นแต่ก็เอ่ยขึ้น "ช่วยข้าแล้วข้าจะตอบแทนเจ้า" เซียวอี้หยางรู้สึกถูกชะตากับบุรุษคนนี้ พวกเขาต่างตกในสถานการณ์เดียวกัน


เกิดใหม่พร้อมมิติ ข้าคือแม่ค้าตัวร้าย
ทูตสวรรค์ผิดพลาด... จับวิญญาณผิดตัว กำลังจะส่งหลินเยว่มาเกิดใหม่ในบทชีวิตรันทด เพื่อชดใช้เวรกรรมที่เจ้าตัวไม่เคยก่อ พวกเขาปิดปากนางด้วยการมอบมิติลับ พร้อมของสี่อย่างที่ใช้เอาตัวรอด หลินเยว่รู้ดี เธอไม่มีทางเอาชนะเจ้าหน้าที่ของสวรรค์ได้ การร้องเรียนไปอาจยิ่งทำให้แย่กว่าเดิม เอาเถอะ... ข้าไม่มีทางก้มหัวให้โชคชะตา ลำบากอีกกี่ชาติ ก็ไม่หวั่น เพราะข้าจะลิขิตทุกอย่างเอง!


ชายาพิษ โฉมสะคราญบรรณาการ
พระชายาเว่ยเยว่ซินโฉมงามบรรณาการ มอบร่างให้วิญญาณนางบุตรสาวของเจ้าสำนักหมื่นพิษถูกฆ่าตาย การแก้แค้นและทำหน้าที่พระชายาจึงได้เริ่มต้นขึ้น


ฮูหยินแม่ทัพมากวาสนา
“เจียเออร์ชาตินี้เป็นข้าเองไม่เหมาะสมกับเจ้า…ข้าขอร้องเจ้าให้ความผิดของข้าในชาตินี้กลายเป็นเถ้าถ่านไปพร้อมกับร่างของข้า ชาติหน้าข้าจะเป็นคนตามหาเจ้าเอง ชาติหน้าเราจะชมทะเลดาวใต้แสงจันทราด้วยกัน" เสียงของหวงซีซวนแหบแห้งแผ่วเบา แม้จะมีคำพูดมากมายที่ชายหนุ่มอยากจะเอื้อนเอ่ยทว่าตอนนี้เขาเพียงกุมมือของหญิงสาวถ่ายเทความอบอุ่นผ่านมือที่เยือกเย็น “ไม่ ๆ ๆ ท่านจะต้องไม่เป็นอะไร” ไป๋เจียเจียมองดูพิษอสูรค่อย ๆ กัดกร่อนร่างกายของหวงซีซวนจนกลายเป็นเถ้าถ่าน ปลิวล่องไปตามสายลม หญิงสาวลนลานพยายามคว้าไม่ให้มันหลุดลอย ทั้งที่อยู่ในอ้อมกอด แต่นางก็ไม่สามารถหยุดยั้งได้ ชาติที่แล้วโชคชะตาลิขิตให้นางลืมไยชาตินี้ถึงให้นางจดจำได้เพียงบางส่วน สวรรค์ท่านรู้ท่านเป็นผู้ลิขิตใช่หรือไม่ บ่วงกรรมของข้ากับหวงซีซวนชาตินี้เพียงพอหรือไม่ ไป๋เจียเจียกู้ร้องประท้วงภายในใจ


เกิดใหม่เป็นนายหญิงมากสามี
สามีกลับไม่รัก ไม่มีทางที่นางจะทน เงินทองมีมากมาย ออกไปสั่นล้าใช้เงินแก้ปัญหา ความรักจากบุรุษนางก็จะซื้อ


ฮูหยินแม่ทัพไม่ง่าย
สามีฟื้นความทรงจำรู้ว่าตนเองเป็นถึงแม่ทัพ เดิมกู้เฉียวจิงจะต้องกลายเป็นอนุ แต่ว่ากู้เฉียวจิงในฐานะอดีตนักฆ่าเกิดใหม่พร้อมตู้ยา ไม่ยอม แม้เป็นฮูหยินแม่ทัพไม่ใช่เรื่องง่าย ก็จะทวงคืนฐานะเมียเอกให้ดู


ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ
จิตสุดท้ายก่อนจะสิ้นสติ ถังชิงหว่านตำรวจหน่วยพิเศษขอพรให้ชาติหน้าได้มีโอกาสใช้ชีวิตสงบสุขบ้าง ได้เกิดใหม่ในร่างสาวงามมีเงิน มีครอบครัว ทุกอย่างเหมือนจะเรียบง่ายแต่กลับไม่เป็นเช่นนั้น