ห้วงเวลาลิขิตรัก

102.0K · จบแล้ว
ประดับดิน
61
บท
2.0K
ยอดวิว
9.0
การให้คะแนน

บทย่อ

อ๋องเซียวอี้หยาง บุรุษมากความสามารถแต่เพราะมารดามีชาติกำเนิดต่ำต้อยทำให้เขาไม่อาจได้รับการแต่งตั้งเป็นรัชทายาท บ้านเมืองวุ่นวายราษฏรต่างลำบากยากเข็ญ ฮ่องเต้ไร้คุณธรรม เขาจึงตั้งใจจะก่อกบฏ แต่แผนการของเขาได้ถูกท่านแม่ทัพล่วงรู้ พลาดท่า จึงกระโดดหน้าผาเพื่อความปลิดชีพตัวเอง ใต้หน้าผาลึกเป็นแม่น้ำขนาดใหญ่อ๋องเซียวอี้หยางเมื่อได้สติก็พยายามเอาชีวิตรอด เมื่อโผล่ขึ้นเหนือผิวน้ำก็เจอกับมาเฟียหลี่หรงที่หนีการไล่ล่ากระโดนลงหน้าผาลงมา กระสุนนับร้อยกระหน่ำยิงลงมา เขาให้กำลังภายในต้านกระสุนปกป้องตนเอง หลี่หรงตกตะลึง ไม่แน่ใจสิ่งที่มองเห็นแต่ก็เอ่ยขึ้น "ช่วยข้าแล้วข้าจะตอบแทนเจ้า" เซียวอี้หยางรู้สึกถูกชะตากับบุรุษคนนี้ พวกเขาต่างตกในสถานการณ์เดียวกัน

นิยายรักโรแมนติกนิยายจีนโบราณนิยายรักพลิกชีวิตข้ามมิติจีนโบราณโรแมนติกกำลังภายในนักรบคู่รักลิขิต

ตอนที่ 1 ช่วยข้าแล้วข้าจะตอบแทนเจ้า

ตุ๊บ!!

เสียงร่างของเซียวอี้หยางกระทบตกลงไปในแม่น้ำ ร่างของเขาจมดิ่งลงไปเบื้องลึกของแม่น้ำ เมื่อได้สติเซียวอี้หยางจึงเร่งแหวกว่ายให้ตัวเองขึ้นสู่ผิวน้ำ

ปัง! ปัง!

เสียงปืนกระหน่ำยิงลงแม่น้ำ ตั้งใจไม่ให้ใครสักคนมีชีวิตรอด เซียวอี้หยางให้กำลังภายในปัดลูกกระสุนออกอย่างรวดเร็ว หลี่หรงมองมาตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น

“ช่วยข้าแล้วข้าจะตอบแทนเจ้า”

ทั้งสองต่างตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน เซียวอี้หยางมองขึ้นไปยังหน้าผาเห็นคนกำลังเพ่งมองมา พวกเขามีกันเพียงไม่กี่ 10 คน

ในยามมืดราตรี มองไม่เห็นชัดเจนแต่พวกเขาก็เห็นว่าหลี่หรงกำลังได้รับการช่วยเหลือ

“รีบยิงเข้าไป ก่อนจะมีคนตามมาทัน”

พวกเขาเปิดเผยสายลับคนสำคัญอย่างไรวันนี้ หลี่หรงต้องเอาชีวิตทิ้งไว้ที่นี่

ปัง! ปัง!

เซียวอี้หยางมองดูอาวุธของฝ่ายตรงข้าม ช่างแปลกประหลาดยิ่งนัก แต่ด้วยจำนวนคนไม่มากเขาจึงปัดลูกกระสุนเหล่านั้นได้อย่างง่ายดาย

“เรารีบหนีไปจากที่นี่กันเถอะ”

หลี่หรงเอ่ยเตือนบุรุษนิรนาม เหมือนเขาจะนิ่งงันไปอาจจะตกใจและหวาดกลัว แม้จะสามารถหลบลูกกระสุนได้แต่อาจจะพลาดได้พวกเขาแค่ยืดเวลาไม่นานคนของเขาก็จะตามมา

เซียวอี้หยางหันมามองหลี่หรงที่กำลังว่ายน้ำไปอีกฝั่ง เขาเบือนหน้ามองขึ้นไปมองคนข้างบนอีกครั้ง จากนั้นก็คว้าร่างของหลี่หรงขึ้นวิ่งแตะผิวน้ำและขึ้นฝั่งไปอย่างรวดเร็ว

หลี่หรงตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น ในใจผุดคิดไปต่าง ๆ นา ๆ ชีวิตนี้แม้ไม่ได้กระทำชั่วช้าแต่ใช่เป็นคนดีบริสุทธิ์ ไม่น่าเชื่อว่าจะได้รับการคุ้มครองจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้

เมื่อถึงฝั่ง เซียวอี้หยางก็ปล่อยร่างของหลี่หรงลงกับพื้น

บุรุษที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าพ่อมาเฟียที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเหอ เขาแทบทรุดเข่าลงกับพื้นหัวใจยังเต้นระรัว ตาเบิกกว้างมองดูบุรุษนิรนามคนนั้น

“ท่าน ท่าน เป็นใครกัน”

เมื่อเริ่มสังเกตอีกครั้งท่ามกลางแสงไฟสลัว รูปร่างสูงโปร่งยืนเด่นเป็นสง่า ม้วยผมยกสูง เขาแต่งกายดั่งคนโบราณ ใบหน้าหล่อเหลา คิ้วโกงเข้ม ริมฝีปากบางรับจมูก แต่มีสีหน้าดุดันเหี้ยมเกรียม ขัดกับใบหน้าละมุนนั้น

เซียวอี้หยางไม่เอ่ยตอบ เขามองไปยังบริเวณที่เขายืนอยู่ แสงจากโคมไฟประหลาด ถนนพื้นแข็ง บ้านเรือนไม่คุ้นตา บุรุษที่เขาพึ่งช่วยเหลือแต่งกายไม่เหมือนเขาและมีสำเนียงแปลก ๆ

“ที่นี่ ที่ไหนกันแน่” ในใจเซียวอี้หยางผุดคำถามขึ้นมากมาย

“เจ้าไม่ต้องกังวล ขอเพียงเราหลบพวกนั้นได้อีกสักพักคนของข้าก็จะมาแล้ว”

เมื่อขาดการติดต่อไม่เกิน 10 นาที สมุนที่อยู่รอบบริเวณนี้ต้องรีบรุดมาช่วยเหลือเขาแน่นอน