
เชลยรักท่านประธาน
นิยายเซ็ทมาเฟีย ประกอบด้วย 1.หลงรักนายมาเฟีย 2.เล่ห์ร้ายนายบอดี้การ์ด 3.เชลยรักท่านประธาน เนื้อหาในนิยายมีความเกี่ยวข้องกันเล็กน้อย โดยจะแยกเป็นเนื้อหาของแต่ละตัวละคร สามารถเลือกอ่านเรื่องที่สนใจ หรืออ่านทั้งหมดได้เลยค่ะ Writer : เดย์ไลลา Illust : s.xxmona Proofread & Design : เดย์ไลลา สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติพุทธศักราช 2557 ห้ามดัดแปลงบทความ คัดลอกและนำไปใช้บางส่วนและนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีบทลงโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2537 คำเตือน นิยายเรื่องนี้มีการกระทำไม่เหมาะสมเรื่องเพศ คำพูดจาหยาบคาย การใช้ความรุนแรง มีฉากการร่วมเพศรุนแรง/ไม่สมยอม มีฉากNC20+ เหมาะกับผู้ที่มีอายุ 20 ปี ขึ้นไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น ไม่อิงตามความจริง อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ แนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนเพื่อประกอบการตัดสินใจ ก่อนซื้อเล่มเต็มนะคะ

ทายาทมาเฟียหวงรัก
ความเข้าใจผิดทำให้เขามีค่ำคืนอันเร่าร้อนกับเธอ..และเขาจะถือว่าเธอเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์ แม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจก็ตาม และของที่เป็นของเขา จะไม่มีวันปล่อยให้ใครหน้าไหนได้เชยชมทั้งนั้น..อย่าฝันจะเป็นอิสระ

หลิวเมิ่งหลีบุตรีท่านแม่ทัพ
"พวกเจ้าดูถูกใครกัน? ข้าหรือ?" เธอเป็นถึงหัวหน้าอันดับหนึ่งขององค์กรลับเชียวนะมีอะไรที่ทำไม่ได้บ้างล่ะ?

ชายาไร้ใจ
เหลียงซิน นิติเวชที่ยอดเยี่ยมที่สุดในศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดกลับข้ามภพกลายเป็นพระชายาที่ท่านอ๋องรังเกียจ แถมยัง ถูกเขาทรมานจนเกือบเสียชีวิต นางสาบานว่าจะต้องล้างแค้นให้ได้แล้วหย่ากับเขา แต่เขากลับไล่ตามนาง

ทายาทมาเฟีย
อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนี้..ถ้าไม่อยากโดน จนเดินไม่ไหว..

เมียในสมรส
คานส์ นักธุรกิจหนุ่มผู้ไร้ความรู้สึก เขาคือคนที่เย็นชากับความรักและไม่คิดจะจริงจังกับผู้หญิงคนไหน แต่ชีวิตที่แสนจะสุขสำราญก็ต้องเปลี่ยนไป เมื่อมีผู้หญิงมาบอกกับเขาว่าเธอท้อง แถมยังบอกอย่างมั่นใจว่าเด็กในท้องของเธอคือลูกของเขา ฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่าเด็กในท้องเธอ ‘เป็นลูกของฉัน’ อลิช เธอเป็นผู้หญิงใสซื่อแต่ดันพลาดท่าท้อง เหตุการณ์ในคืนนั้นเธอจำได้ดีว่าผู้ชายคนนั้นคือใคร และเธอก็ไม่เคยมีความสัมพันธ์กับชายหนุ่มคนไหน นอกจากเขา… ถ้าคุณไม่มั่นใจว่าเด็กในท้องเป็นลูกของคุณ ฉันยินดีให้คุณตรวจดีเอ็นเอ

ข้ามเวลามาเป็นภรรยาสามีขาพิการ
เรื่องย่อ เยว่ฉีตื่นขึ้นมาในห้องกลางเก่ากลางใหม่ มองมือซูบผอมตรงหน้าที่ไม่คล้ายมือของเธอเลยสักนิด หญิงสาวขยับตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียง ก่อนจะพบว่าภายในห้องมีใครอีกคนกำลังมองมา บุรุษหนุ่มใบหน้าหล่อเหลา งดงาม ทว่าน่าเสียดายที่เขานั่งอยู่บนรถเข็น ไม่นานความทรงจำที่ไม่คล้ายใช่ของเธอพลันแล่นผ่านสมองให้ความรู้สึกปวดแปลบยากจะทน หลังผ่านความเจ็บปวดเหล่านั้นมา เธอจึงได้รู้ว่า เจ้าของร่างถูกบุคคลลึกลับซื้อมาจากตลาดทาส ก่อนจะพาไปทิ้งกลางป่าและเสียชีวิตลงในเวลาต่อมา บุรุษขาพิการตรงหน้าคือสามีที่พึ่งตบแต่งกันไปของเจ้าของร่าง ไม่อยากจะเชื่อว่าเธอจะได้สัมผัสความอัศจรรย์ที่เรียกว่าการสวมร่าง เยว่ฉีมองพินิจพิเคราะห์ ในโลกไม่คุ้นชินใบนี้สิ่งที่นางพอจะเรียกว่าครอบครัวได้คือบุรุษตรงหน้า แม้ขาจะใช้การไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ขอเพียงเขาดีกับนางก็พอ เธอคืดเช่นนั้น พร้อมกับยื่นมือออกไป "ยินดีที่ได้รู้จัก ข้าหวังว่าเราจะมีแต่ความใจดีให้แก่กัน"

ขย่มรักคุณหมอ
อลิษา ผู้บริหารบริษัทหาคู่ที่กำลังมาแรงและประสบความสำเร็จ ในวัยยี่สิบแปดปีหญิงสาวที่ไม่เคยคบหากับใครนึกอยากจะมีลูกน่ารัก ๆ ที่เกิดจากสายเลือดตัวเองซักคน เธอวางแผนหาพ่อพันธุ์ที่ดีที่สุดเพื่อซื้อสเปิร์มมาฉีดเข้ามดลูก แล้วก็พบว่าคุณหมอที่เธอเข้ารับปรึกษาการมีบุตรนี่แหละ...พ่อพันธุ์ที่คู่ควร "คุณหมอขา ขายสเปิร์มให้ฉันเถอะนะคะ" "ผมไม่ขาย"

เด็กเสี่ย
"ฉันไม่ต้องการเด็กเพิ่ม ที่มีอยู่ก็เพียงพอแล้ว..." พรึ่บ! ชุดเกาะอกสีดำที่เคยอยู่บนตัวร่วงลงไปกองกับพื้นทันทีที่ได้ยินคำปฏิเสธ ในตอนนี้บนกายขาวผ่องเหลือเพียงแค่แพนตี้ตัวจิ๋ว และสติกเกอร์ปิดหัวนมเท่านั้น "ไม่ต้องการจริงๆ หรือคะเสี่ย?" "แก้ผ้าให้ดูขนาดนี้ จะให้ฉันตอบว่าอะไรล่ะ?" พิธานขยับกายเล็กน้อยเพื่อระบายความอึดอัดจากส่วนกลางลำตัวที่เริ่มขยับขยาย "มาสิ... ลองทำให้ฉันพอใจดู เผื่อว่าฉันจะเปลี่ยนใจ รับเลี้ยงเธออีกคน"

เมียเด็ก Honey (I hate you)
“เชี้ย...เลือด !!” ผมมองผู้หญิงตรงหน้าที่กำลังนอนหายใจโรยรินอยู่ เธอนอนน้ำตาคลอ สั่นระริกๆ ไปทั้งตัว “เธอ..ไม่ใช่...(แม่งเอ้ย)” ผมสบถคำหยาบออกมาเบาๆ ผมคิดว่าเธอเล่นละครสะอีก ใครจะไปรู้วะว่าเธอไม่ใช่คนที่ไอ้คลาสส่งมาให้ จู่ๆ มาเคาะห้องเป็นใครๆ ก็เข้าใจแบบผม มาถึงขั้นนี้แล้วจะให้หยุดก็ไม่ได้สะด้วย “อยากได้เท่าไหร่...แลกกับเซ็กส์ครั้งนี้ ?” ผมถามผู้หญิงที่นอนเปลือยกายอยู่ใต้ร่าง เธอเงียบไม่ตอบผม เอาแต่นอนสะอื้นอยู่ “ไม่มีปากรึไงวะ...” ผมกระแทกท่อนเอ็นเข้าไปจนสุดลำ ทำให้คนตัวเล็กถึงกับสะดุ้งโหย่ง “...อร้าย...กรี๊ด จะ..เจ็บ” “กูถามว่ามึงจะเอาเท่าไหร่ แลกกับความบริสุทธิ์ของมึง ?” เธอหายใจเข้าออกช้าๆ แล้วจ้องหน้าผม แววตาเธอมันทำผมสะตั้นไปชั่วขณะ ผู้หญิงคนนี้เหมือนมีอะไรดึงดูดให้ผมมอง หน้าเธอคล้ายกับผู้หญิงที่ผมเคยรู้จัก “....10 ล้าน” หึ สุดท้ายผู้หญิงแม่งก็หน้าเงินทุกคน...

ของรัก ของหวง อ๋องอำมหิต
วิญญาณฮองเฮาชั่วร้ายต้องเข้ามาอยู่ในร่างสตรีอ่อนแอเพื่อทำความดีชดใช้ความผิดที่เคยก่อ แต่เวรกรรมของนางกลับไม่สิ้นสุด เมื่อของแถมที่นางได้รับนั้นคือคู่หมั้นที่วิปริตเย็นชาและยังเป็นโรคประสาทบ้าตัณหาผู้หนึ่ง!

ชายาร้ายที่ไม่ได้รัก
นางเจ็บปวดปางตายเมื่อเขาโยนร่างบอบช้ำทิ้งไว้หลังจวนโดยไม่แยแส เมิ่งลี่เฟยน้ำตาไหลพรากทว่ากลับไม่ทำให้คนที่เพิ่งเหยียบย่ำร่างกายเล็กเห็นใจแต่ประการใด"เฝ้านางเอาไว้ให้ดีอย่าให้ออกมาทำเรื่องชั่วอีก"

บำเรอรักคุณหมอ
หมอภาคิน นายแพทย์หนุ่มผู้ที่เคยใช้ผู้หญิงเปลืองแอบชอบสาวเสริฟในผับตัวเองแต่ไม่กล้าพูดออกไป.. มุขลิน หญิงสาวทำงานพาร์ทไทม์ในผับวันหนึ่งแม่ของเธอป่วยหนักไม่มีเงินรักษา หญิงสาวจึงยอมขายเรือนร่างให้นายแพทย์หนุ่ม เพื่อเอาเงินมารักษามารดาของเธอ

อุ้มบุญมาเฟีย
เมื่อเธอคือผู้ถูกเลือกให้มาอุ้มบุญลูกของมาเฟียหนุ่ม เธอจึงไม่มีทางเลี่ยงได้

แพ้ทางร้ายนายคู่หมั้น
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติพุทธศักราช 2557 ห้ามดัดแปลงบทความ คัดลอกและนำไปใช้บางส่วนและนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีบทลงโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2537 คำเตือน นิยายเรื่องนี้มีการกระทำไม่เหมาะสมเรื่องเพศ คำพูดจาหยาบคาย การใช้ความรุนแรง มีฉากการร่วมเพศรุนแรง มีฉาก NC20+ เหมาะกับผู้ที่มีอายุ 20 ปี ขึ้นไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น ไม่อิงตามความจริง อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ

ยอดชายาของอ๋องอำมหิต
ก็ตั้งใจเอาไว้ว่าจะยกเลิกงานแต่ง แต่เมื่อเห็นแผ่นหลังอันสูงส่ง แต่ทว่าโดดเดี่ยวของคู่หมั้นเจ้าของร่างแล้วหัวใจที่งดงามก็พลันอ่อนยวบลง "ไม่ยกเลิกแล้วงานแต่งรีบเข้าหอกันเลยเถอะ!"

ฮองเฮาไม่ได้ร้าย
หลิวฉูฉู่เป็นสตรีย้อนเวลาที่ดวงซวยที่สุดในโลก เพราะดันมาอยู่ในร่างของฮองเฮาผู้เป็นนางร้าย ที่สุดท้ายต้องตายเพราะถูกพระเอกฆ่า เธอจึงต้องทำทุกทางเพื่อเอาตัวรอด "ฝ่าบาท รักนะเพคะ"

ตีตรารัก
“ลูกกวาง…” “คะ...คะ พี่สิงห์มีอะ...อะไรหรือคะ?” “เธอรู้ไหมว่าเธอเป็นใคร...และฉันเป็นใคร…” “...........” “อย่าใฝ่สูงให้มาก...และแฟนฉันเขาเป็นคนขี้หวง” “ละ...ลูกกวางไม่เข้าใจที่พี่สิงห์พูดค่ะ” “หัดเจียมตัวบ้าง...ที่ไหนควรอยู่!!” “...........” “และฉันไม่ใช่พี่ชายเธอ!!” สิงโต หรือ สิงห์ เหมราช เวชญานันท์ นักธุรกิจเจ้าของบริษัทนำเข้ารถซูเปอร์คาร์รายเดียวในไทย ส่วนสูง 185 ซม. อายุ 30 ปี หนุ่มหน้าหยก เจ้าสำราญ เพลย์บอยตัวพ่อ ผู้ครองโสดยาวนาน เพราะคบใครไม่เคยยั่งยืน! นิสัยเหมือนจะเป็นคนง่าย ๆ แต่เขาเป็นคนเจ้ายศเจ้าอย่าง ถือตัว ไม่ก้มหัวให้ใคร สนิทก็คุย ไม่ชอบหางตาก็ไม่แล! ลูกกวาง อโณณา เทพสิทธิ์ หญิงสาววัยแรกแย้ม ผู้มีรูปร่างอรชร ใบหน้าสวยหวาน ดวงตากระปุกกลมโต ส่วนสูง 165 ซม. อายุ 22 ปี เรียบจบคณะบัญชี เกียรตินิยมอันดับ 2 มหาวิทยาลัยชื่อดังภาคเหนือ นิสัย พูดน้อย เฉย ๆ ไม่ชอบมีปัญหากับใคร ๆ สั่งอะไรก็ทำ ดื้อเงียบ

Mr. Coldman รักร้ายของนายเย็นชา
หมับ~ “…” อะไร…วะเนี่ย หมับ~ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน ไม่ใช่สิแต่ต้องเน้นเลยต่างหากว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกับ...ก้นฉัน! ฟรืบ~ OoO! ใคร...ใครมาลูบก้นมิ่น! ฉันยืนสั่นอยู่ในบีทีเอสประเทศไทยที่ตอนเช้าอัดแน่นกันเป็นลูกอ๊อดที่ถูกอัดอยู่ในถุงสูญญากาศ นี่แทบจะเรียกกว่าหายใจรดต้นคอไม่ได้แล้ว เรียกว่าหายใจรดรูขุมขนของเชื้อแบคทีเรียที่เกาะตามผิวหนังยังจะเห็นภาพได้ชัดกว่า! ฟรืบ~ มะ มันเริ่มลูบอีกแล้ว มาอีกแล้วค่ะ ลูบแล้วก็เริ่มนวดด้วย ฮื่อ~ ฮื่อ ๆๆ แม่จ๋าพ่อจ๋า ปู่ย่าตายายญาติสนิทมิตรสหายทุกคนช่วยมิ่นด้วย มิ่นโดนจับก้น! T^T “ชะ...” หมับ! กำลังจะร้องขอความช่วยเหลือแต่มือที่กำลังเริ่มจะบีบก้นก็ผละออก สงสัยได้แค่เสี้ยววินาทีคิดว่าโรคจิตมันตกใจเสียงฉันเลยรีบเอามือออกแต่ที่ไหนได้มีคนจับออกนี่เอง “เฮ้ย! ทำอะไร?” ขวับ! ฉันหันไปมองพลเมืองดีที่มาช่วยแต่ไม่ใช่เลยค่ะ ไม่ใช่พลเมืองดี นี่มัน...เนื้อคู่ชัด ๆ -///- เนื้อคู่ไม่ได้อยู่ประตูถัดไปแต่อยู่ในโบกี้เดียวกันแถมยังมาในเวลาที่มิ่นต้องการฮีโร่ขี่ แต่ฮีโร่ของมิ่นไม่ได้ขี่ม้าขาวนะคะ ฮีโร่ของมิ่นขึ้นบีทีเอสต่างหาก หล่อ เขาหล่อมาก หน้าหล่อ เสียงหล่อ น้ำใจก็ยังหล่อ หล่อมากเลยค่ะคุณขา หล่อแบบที่มิ่นพร้อมถวายตัวให้เลย >///< “ว่าไง ทำอะไร จับก้นผู้หญิงเหรอ?” เสียงเขาดึงฉันออกจากภวังค์ความหล่อ นี่ไม่ใช่เวลามาหลงความหล่อนะขมิ้น! จับไอ้โรคจิตก่อน! ดูสิคนในโบกี้หันมามองกันเต็มเลยแกอย่าเพิ่งทำหน้าเคลิ้มหลงใหลความหล่อให้อายคนนะขมิ้น “เอ่อ...ปะ เปล่านะ ผมไม่ได้ทำอะไรเลย” ฉันเห็นหน้าไอ้โรคจิตแล้ว หน้าตาดีนะคะแต่สันดานโคตรแย่ “ไม่ทำอะไรก็เห็นอยู่” “บ้าเหรอผมไม่ได้ทำอะไร รถแน่นคนเบียดกันขนาดนี้มันก็ต้องมีโดนกันบ้างล่ะน่า” “เหรอ? ถ้างั้นไปคุยกับตำรวจดีกว่า อาการแบบคุณผมว่าตำรวจสอบไม่นานหรอก รีบไหมครับ” เขาคุยกับไอ้โรคจิตแล้วหันมาถามฉัน อาการขมิ้นคนนี้เลิกลั่กยิ่งกว่าตอนโดนจับก้นซะอีกค่ะ “เอ่อ...ต้องรีบไปสอบค่ะ” “โทรบอกอาจารย์ เอาหลักฐานไปให้ดูแล้วขอสอบนอกรอบ” “คะ?” ก็ ก็น่าจะได้นะ มั้งนะ แต่ก็คงได้ล่ะ แต่ก็ไม่รู้จะขอได้ไหม แต่ก็คงได้แหละ “อยู่ม. A ถูกไหม?” “ค่ะ” เขาเห็นเข็มมั้งคะ มหาลัยฉันเป็นมหาวิทยาลับชื่อดังระดับต้น ๆ ของประเทศเลยนะ “คณะอะไร” “อัก อักษรศาสตร์ค่ะ” “วิชาของใคร” ถามเพื่อ? ตอบไปแล้วพี่จะรู้จักคณาจารย์ในคณะของหนูรึไงคะ -_-! “ของอาจารย์ประวิทย์ค่ะ” สงสัยนะแต่ก็ยังตอบออกไป “อ่อ โอเคถ้างั้นเดี๋ยวผมจัดการให้ คุณไปโรงพักกับผมแล้วก็ไอ้นี่ก็พอนักศึกษา” ...นักศึกษา อาจารย์เหรอ? ใช่เหรอคะ? มหาลัยฉันมีอาจารย์หล่อที่ไม่ถูกบอกต่อด้วยเหรอ ไม่จริงอ่ะ... -เวลาต่อมา- “ขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ ถ้าไม่ได้คุณหนูคงแย่” ฉันกับเขาที่ได้รู้ตอนเขาบอกตำรวจว่าชื่อ คุณปกป้อง เดินออกมาจากโรงพกพร้อมกันฉันก็ยกมือไหว้ขอบคุณเขาทันที ชื่อปกป้องแถมยังปกป้องผู้หญิงได้ดีสมชื่อ เขาเกิดมาเพื่อเป็นสุภาพุรุษแบบที่หลายคนตามหาชัด ๆ “ไม่เป็นไร คราวหลังก็ระวังตัวดี ๆ เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ทุกวัน ถ้าเดินอีกก็อย่ากลัวอย่าปล่อยให้มันลวนลาม โวยวายหรือไม่ก็ด่าออกมาเลย” “หนูก็อยากด่านะคะ แต่ตอนนั้นมันตกใจมากจนทำอะไรไม่ถูก” “ก็จำไว้เป็นบทเรียน เอาล่ะเสร็จธุระแล้วก็รีบไปสอบเถอะเดี๋ยวอาจารย์ดุ” “จริงด้วย! หนูลืมไปเลย ว่าแต่ที่คุณบอกว่าคุณจะจัดการเอง / ผมโทรบอกอาจารย์ของคุณให้แล้ว ไปเถอะไม่ต้องห่วง” ท่าทางเขาจะดูออกว่าจะถามอะไรถึงได้พูดแทรกออกมา แถมยังยิ้มให้ด้วยนะ เป็นรอยยิ้มให้กำลังใจที่ทำให้ใจมิ่นฟูมากเลยค่ะคุณขา -///- “คุณ...เป็นอาจารย์ที่มหาลัย หนูไม่เคยเห็นเลย” ก่อนที่เราจะจากกันฉันก็เอ่ยปากถามในสิ่งที่สงสัย คุณปกป้องของขมิ้นก็ยิ้มอ่อนโยนให้ทันที “กำลังจะเป็น คงได้เจอกันนะ...นักศึกษา” ใช่จริง ๆ ด้วย คำว่ากำลังจะเป็นแสดงว่าเขาเป็นอาจารย์ใหม่สินะ “...ค่ะ” คงได้เจอแล้วหนูก็หวังว่าเราจะได้เจอกันบ่อย ๆ นะคะ...อาจารย์ >///< ฉันลาเขา ยกมือไหว้เขาอีกครั้ง อยากทำความรู้จักให้มากกว่านี้แต่ก็ดูท่าทางเขาจะมีธุระเหมือนกันเลยไม่ได้ทิ้งคอนแท็คอะไรไว้เพื่อสานสัมพันธ์ต่อ เอาเถอะคุณเขาบอกว่ากำลังจะเป็นอาจารย์แถมยังบอกทิ้งท้ายเองว่าคงได้เจอกันนะนักศึกษา นั่นก็หมายความว่าต้องได้เจอแน่ ๆ ฉันเลยไม่ได้ทอดสะพานอะไรอีกเพราะทำอาหารไม่เก่งซะด้วยสิ อีกอย่างฉันก็ถือคติ...คู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอก ^^ ...ถ้าเราคู่กันสักวันอาจารย์จะเดินเข้ามาหาหนูเอง ^^ เซย์ไฮนะคะ ฉันลืมแนะนำตัวไปใช่ไหม ฉันเป็นสาวน้อยนักศึกษาอยู่ปี 2 คณะอักษรศาสตร์ชื่อ ขมิ้น ชื่อน่ารักใช่ไหมคะ ใช่ค่ะใครต่อใครก็บอกแบบนั้นเวลาได้ยินชื่อครั้งแรกหรือรู้จักกันครั้งแรก แต่พอนาน ๆ ไปทุกคนกลับเรียกฉันว่า...มิ่น อีมิ่น หรือ...อีมี้น~ -_-! แต่ช่างเถอะ ชื่อนั้นสำคัญไฉนฉันเชื่อคำนี้มาเสมอเพราะต่อให้ชื่อจะน่ารักแค่ไหนแต่สุดท้ายชีวิตของฉันดันบัดซบบรมตั้งแต่ที่ได้เจอไอ้สำเพ็ง เอ๊ย! ไอ้เส็งเคร็ง ไอ้เส็งเคร็งที่หน้าตาโคตรหล่อแต่สันดานดันอุบาทว์ชาติชั่วอย่างไอ้คนที่ชื่อ...แม็คเวล

รวมเรื่องแซ่บ SS4
รวมเรื่องสั้นสุดแซ่บ ที่จะทำให้คุณเสพติดจนถอนตัวไม่ขึ้น! SS4 จำนวนตอนต่อเรื่องประมาณ 6-9 ตอนค่ะ หนึ่งตอนมี 2,000-3,000 คำ (อ่านจุกๆ คุ้มเหรียญแน่นอนค่ะ) -คำเตือน- รวมเรื่องแซ่บ SS4 แต่งขึ้นมาเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ มีฉากการใช้ความรุนแรง การใช้ภาษา เซ็กส์ และเรื่องผิดศีลธรรม ไม่ได้มีเจตนาแต่งขึ้นเพื่อเป็นการส่งเสริมในเรื่องไม่ดีแต่อย่างใด เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป โปรดใช้วิจารณญานในการอ่านนะคะ ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่านค่ะ^^
