ของรัก ของหวง อ๋องอำมหิต

แนะนำเรื่อง

หลิวฉูฉู่อดีตฮองเฮาตัวร้าย ในยามที่ยังมีชีวิตนางเป็นคนหลงใหลในอำนาจ ไม่ว่าจะเป็นวางแผนชั่ว วางยาพิษเด็ก วางเพลิง เผากระท่อม นางล้วนทำมาทั้งหมดเพราะอำนาจอันสูงสุด ทว่าสวรรค์กลับลงโทษนางให้ผู้อื่นมาเข้าร่างของนางเอง ยามนั้นวิญญาณของหลิวฉูฉู่ออกจากร่างมาแล้วก็นับว่าได้ตายจาก นางโกรธแค้นผู้ที่ทำให้นางเป็นเช่นนี้นางจึงได้กลายเป็นวิญญาณอาฆาตกระทั่งถูกไต้ซือผู้หนึ่งจับขังเอาไว้ในร่างของกระต่ายน้อยตัวหนึ่งไม่ให้ทำเรื่องเลวร้ายได้อีก

แต่เพราะวิญญาณของนางร้ายกาจเกินไป นางจึงกลืนกินวิญญาณของกระต่ายตัวน้อยและหลบหนีไป กระทั่งไต้ซือผู้มีอาคมแก่กล้าจับนางเอาไว้ได้และกักขังนางเอาไว้ในร่างของแมวอันมีพลังชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุด

ในช่วงแรกหลิวฉูฉู่พยายามหลบหนีจากไต้ซือผู้นั้นแต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีทางหลบหนีได้ หลิวฉูฉู่เวียนว่ายตายเกิดถึงเก้าภพเก้าชาติในร่างของแมว และทุกชาตินางต้องพบเจอกับฉีกงไต้ซือผู้คอยกักขังและเลี้ยงดูนาง ไต้ซือผู้นี้แม้จะอยู่ในร่างกายที่แตกต่างทั้งหนุ่มและแก่ในแต่ละชาติภพ แต่เขาก็มีความทรงจำที่เกี่ยวกับนางโดยไม่ขาดตกบกพร่อง

ในชีวิตสุดท้ายหลิวฉูฉู่ได้กลายเป็นสัตว์เลี้ยงของท่านหญิงผู้หนึ่งนาม 'หลินจื่อเว่ย' บุตรีที่อ่อนแอของหลินอ๋อง สตรีผู้งดงามอ่อนหวานและมีจิตใจที่แสนดีจนไม่น่าเชื่อว่าจะสามารถใช้ชีวิตอยู่ในโลกนี้ได้ดั่งคนทั่วไป

และเป็นไปอย่างที่หลิวฉูฉู่คาดการณ์เอาไว้ บุตรีของหลินอ๋องร่างกายอ่อนแอ มารดาของนางซึ่งเป็นพระชายาจู่ ๆ ถูกใส่ความว่าคบชู้ และถูกทำโทษจนทนพิษบาดแผลไม่ไหวจึงสิ้นชีวิต

หลินจื่อเว่ยเสียใจจนล้มป่วย หลังจากนั้นก็ถูกคนรังแกสารพัด หลินอ๋องคนนั้นหูเบา ยังรังเกียจว่าหลินจื่อเว่ยอาจจะไม่ใช่บุตรสาวของตนเอง จึงไม่ไยดีนาง ทั้งเลื่อนชายารองขึ้นมาเป็นเป็นชายาเอก สนับสนุนลูกอนุให้เป็นท่านหญิงผู้สูงศักดิ์และข่มเหงหลินจื่อเว่ยไม่เว้นวัน

หลินจื่อเว่ยตกกระป๋อง กลายเป็นสตรีหลังจวนที่แม้แต่บิดายังไม่เหลียวแล นางถูกรังแกสารพัด และสุดท้ายก็ถูกผลักให้ตกน้ำจนตาย

 เมื่อเจ้านายตายเดิมทีหลิวฉูฉู่ต้องหานายคนใหม่ ทว่าคนของท่านหญิงคนใหม่กลับไม่ละเว้นกระทั่งแมวตัวน้อยอย่างนางที่เป็นสัตว์เลี้ยงของหลินจื่อเว่ย

แมวน้อยจึงถูกมีดกระซวกแทงจนตายในสภาพอนาจ ไส้ไหลนองพื้น วิญญาณของหลิวฉูฉู่หลุดออกจากร่างทันใด เมื่อเห็นสภาพร่างแมวของตนเองนางโกรธจนแทบจะพังจวนอ๋อง เสียแต่ว่านางไม่มีพลังมากพอจึงทำได้เพียงปัดแจกันล้มใส่คนเท่านั้น และเป็นเวลาพอดีที่วิญญาณของหลินจื่อเว่ยหลุดออกมาพร้อมกัน

พวกนางได้พบหน้ากัน หลินจื่อเว่ยร้องไห้อ้อนวอนให้หลิวฉูฉู่เข้าร่างของนางเพื่อคืนความยุติธรรมให้นางกับมารดา ไต้ซือบอกกับหลิวฉูฉู่ว่า นี่คือชาติสุดท้ายชีวิตที่เก้าของนางแล้ว หากหลิวฉูฉู่ไม่อยากลงนรกก็ต้องทำความดีชดเชยเสีย

ทว่าเวรกรรมของนางยังเหมือนจะไม่สิ้นสุด เมื่อนางได้ของแถมคือคู่หมั้นซึ่งมีฐานะเป็นถึงท่านอ๋องผู้หนึ่ง ด้วยเพราะนางต้องหาคนหนุนหลังจึงต้องดึงเขาเข้ามาช่วยเหลือ ทว่าเมื่อได้พบคนผู้นี้กลับทำให้นางนึกเสียใจ เมื่อคู่หมั้นของนางถึงแม้จะหล่อเหลาทว่าเขาผู้นั้นกลับมีจิตวิปริตบ้าตัณหายิ่งนัก เขามักชอบทรมานนางบนเตียงจนหลินจื่อเว่ยคิดว่าตนเองอาจจะตายคาเตียงในสักวัน

โม่หรานอ๋อง มีสัญญาผูกพันธ์ต้องแต่งงานกับบุตรสาวคนโตอันเกิดจากพระชายาของหลินอ๋อง หลังจากที่ออกรบหลายปีจึงกลับเข้าวังหลวง เขาไม่เคยสนใจสตรีผู้นี้เพราะได้ข่าวว่านางอ่อนแอใกล้ตาย กระทั่งยังคิดจะปฏิเสธการแต่งงาน ทว่าเขากลับได้รับจดหมายขอความช่วยเหลือจากคู่หมั้นเพื่อแลกกับบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ

เหมือนนางจะรู้ถึงความลับบางอย่างที่เขาซ่อนเอาไว้ และนางคิดหาผลประโยชน์จากเรื่องนี้ นางรู้ได้อย่างไร เขาสงสัยยิ่งนักที่สตรีใกล้ตายผู้หนึ่งไยจึงกล้าหาญท้าทายอำนาจมืดของเขาเช่นนี้ ในเมื่อนางไม่หวาดกลัวเขา เขาจะทำให้นางรู้ว่าความกลัวนั้นมีหน้าตาเป็นอย่างไร!

เรื่องนี้เป็นภาคต่อ ของเรื่อง ฮองเฮาไม่ได้ร้าย สามารถอ่านแยกกันได้ค่ะ เนื้อหาไม่ได้เกี่ยวข้องกัน ผู้แต่งคนเดียวกันคือนามปากกาซีไซต์ค่ะ

บทที่ 1

คืนนี้แม้จะเป็นยามจื่อ[1] แล้วหลิวฉูฉู่ในร่างของหลินจื่อเว่ยก็ยังนอนไม่หลับ นางขยับตัวอย่างเชื่องช้า ลุกขึ้นจากเตียงอุ่นเดินไปเปิดหน้าต่างบานเล็กบานหนึ่งแล้วนั่งลงที่ตั่งคนงามข้างหน้าต่างบานนั้น

ทันทีที่หน้าต่างบานเล็กถูกเปิดออกลมหนาวก็พัดโชยเข้ามาภายในกระทบร่างบอบบางและอ่อนแอของนางจนเกิดเป็นตุ่มขนเล็ก ๆ ไปทั้งร่างเพราะขนลุกชัน ทว่าแม้อากาศจะหนาวเพียงนั้นนางกลับนั่งนิ่ง สองมือวางบนกรอบหน้าต่างแล้วซบใบหน้าเล็กของตนเองลงมา

เรื่องราวในอดีตผุดขึ้นเบื้องหน้า หลายเรื่องที่นางได้ลืมไปแล้วด้วยเวลานั้นผ่านมาถึงสองร้อยปีตั้งแต่นางถูกกักขังอยู่ในร่างของแมวน้อย กลับยังมีสิ่งที่นางจำได้ดี ภาพอันสยดสยองที่นางฉีกทึ้งร่างกระต่ายน้อยจนเลือดไหลนองแล้วลอยออกมาจากซากศพสัตว์ตัวนั้นยังฝังแน่นอยู่ในความทรงจำ ก่อนที่นางจะหลบหนีและถูกไต้ซือเฒ่าจับนางได้อีกครั้ง

"เจ้าต้องอยู่ในร่างของแมวตนนี้และชดใช้เวรกรรมจนกว่าจะถึงเก้าชีวิต"

ผู้คนอาจจะคิดว่าอยู่ในร่างแมวนั้นแสนสบายนัก แต่หากไม่ใช่นางคงไม่รู้ว่าแสนทรมานเพียงใด การที่วิญญาณร้ายตนหนึ่งต้องฟังบทสวดทุกวันและถูกคุมขังอยู่ที่กรงเล็ก ๆ ตลอดสองร้อยปีที่ผ่านมานั้นทำอย่างไรก็ไม่เคยชินเสียที ทุกครั้งที่ฉีกงไต้ซือผู้นั้นสวดมนต์นางยังรู้สึกราวกับว่าบทสวดนั้นกำลังเชือดเฉือนจิตวิญญาณของนางจนเจ็บปวดจนต้องดิ้นทุรนทุรายแทบจะขาดใจตายอยู่ในกรงน้อย

แม้จะร้องขอความตาย นางก็ไม่อาจตายได้ คำกล่าวที่ว่าอยู่ไม่สู้ตายหลิวฉูฉู่รับรู้ได้ลึกซึ้งมากกว่าผู้ใด

กว่าสองร้อยปีแห่งความทรมานนั้นจะผ่านมาได้จนถึงวันนี้นางลงแรงอดทนไปไม่น้อย กระทั่งชีวิตที่เก้าของนางจึงได้รับการปลดปล่อยชีวิตนี้นางยังคงกำเนิดมาในร่างแมวเช่นเคยเพียงแต่ได้รับของกำนัลล้ำค่า คือนางไม่ต้องถูกคุมขังแล้ว และยังได้กลายเป็นสัตว์เลี้ยงของท่านหญิงผู้สูงศักดิ์ ใช้ชีวิตที่สุขสบายภายใต้แสงแดดอุ่นและความรักจากผู้เป็นนาย

ทว่านางใช้ชีวิตอย่างรื่นรมย์มาได้ไม่กี่ปีก็ต้องตกต่ำ เมื่อมารดาของเจ้านายถูกใส่ความว่าคบชู้และถูกลงโทษจนตาย ท่านหญิงหลินจื่อเว่ยแม้จะไม่ถูกลดฐานะทางสังคม แต่ฐานะในจวนกลับตกต่ำ บิดาของนางเลื่อนฐานะพระชายารองเป็นพระชายาเอก ลูกอนุทั้งหลายต่างได้ดิบได้ดี ตรงกันข้ามกับหลินจื่อเว่ยที่ถูกตราหน้าว่าอาจเป็นลูกชู้ จึงถูกจับโยนไว้ที่ท้ายจวนมีเพียงบ่าวที่ซื่อสัตย์คนเดียวคอยรับใช้

หลินจื่อเว่ยถูกพี่น้องรังแกสารพัด เดิมร่างกายอ่อนแออยู่แล้วก็ยิ่งทำให้นางเหมือนศพที่เดินได้ กระทั่งถูกผลักให้จมน้ำตาย เรื่องมันกำลังซ้ำซ้อน ชาติก่อนหลิวฉูฉู่ก็ตกน้ำเพื่อเรียกร้องความสนใจคน แต่กลับจมจริง ๆ และวิญญาณออกจากร่างถูกผู้อื่นสวมแทน

ชาตินี้คนที่ดูแลนางกลับจมน้ำอีก คนเราจะจมน้ำอะไรได้บ่อยครั้งเช่นนี้ หลิวฉูฉู่ย่อมคิดว่ามันไม่ปกติ

ในยามที่นางกำลังนั่งมองอย่างเกียจคร้านอยู่ที่หัวสะพาน ร่างแมวของนางกลับถูกคนผู้หนึ่งจับเอาไว้และในยามที่นางไม่ทันตั้งตัวก็ได้ยินคนผู้นั้นเอ่ยว่า

"ทุกอย่างที่เกี่ยวกับท่านหญิงจื่อเว่ยต้องสังหารทิ้งให้หมด"

หลิวฉูฉู่คิดว่าตนเองอาจถูกวางยา คงจะตายไม่ทรมานนักอย่างไรนางก็ตายมาหลายครั้งชักจะเคยชินแล้ว ทว่าคนที่จับนางกลับเหี้ยมโหดนัก ไม่ยอมวางยากลับใช้มีดแทงจนร่างนางพรุน ยังผ่าท้องลากไส้นางออกมาอีก

หลิวฉูฉู่จำหน้าคนผู้นั้นได้อย่างแม่นยำ นางต้องเอาคืนคนผู้นี้แม้จะผิดกฎที่นางรับปากไต้ซือไว้แล้วก็ตาม นางแค้นจนแทบจะทึ้งผมตนเองให้หลุดออกมาอยู่แล้ว

ทว่าหลังจากตายอย่างทรมานวิญญาณหลุดออกจากร่าง นางกระโจนเข้าหาคนผู้นั้นสิ่งที่ทำได้คือไม่สามารถแตะต้องผู้ใดได้ ให้ตายเถอะแล้วอย่างนี้จะให้นางอยู่มาจนสองร้อยปีเพื่อเหตุใดกัน วิชาอาคมอันใดล้วนไม่มีทั้งสิ้น

ยามนั้นโกรธมากนัก เห็นแจกันใบใหญ่ตั้งอยู่บนโต๊ะ จึงออกแรงสุดกำลังพุ่งชนแจกันจนหล่นลงมาทับหัวคนผู้นั้นแตกและร้องลั่น แม้จะไม่สาสมกับความผิดที่เขาฆ่าคน แต่ก็ยังพอบรรเทาความโกรธลงได้เล็กน้อย

วิญญาณกอดอกอย่างเย่อหยิ่ง เพียงนางออกจากร่างฉีกงไต้ซือก็ปรากฏกายทันใด

หลิวฉูฉู่ทำความเคารพเขาอย่างเสียไม่ได้ ใบหน้างามงอง้ำเมื่อมองเห็นร่างแมวของตนเอง

"ท่านจะให้ข้าตายดีสักชาติจะได้หรือไม่ ไยต้องให้แมวน้อยเช่นข้าต้องทรมานตายทุกชาติด้วยเล่า"

ฉีกงไต้ซือยกมือกล่าวถึงพระโพธิสัตว์แล้วเอ่ยว่า

"เป็นไปตามลิขิตสวรรค์ เพื่อให้เจ้าชดใช้บาปที่ก่อเอาไว้"

หลังจากนั้นนางก็ได้พบวิญญาณของหลินจื่อเว่ยที่ออกจากร่างเช่นกัน สองคนมองสบตากัน หลินจื่อเว่ยไม่รู้ว่านางคือแมวน้อยตัวนั้นเห็นนางอยู่กับไต้ซือที่อาคมแก่กล้าก็นึกว่านางเป็นเทพเซียน และร้องไห้อ้อนวอนทั้งน้ำตา

"ท่านเซียนขอร้องท่าน เข้าร่างของข้าคืนความเป็นธรรมให้ข้าหากเป็นท่านต้องทำสำเร็จแน่"

ฉีกงไต้ซือกล่าวอมิตาพุทธ เอ่ยอีกสองสามประโยค

"โอกาสแทนคุณและทำความดีเพื่อปลดปล่อยตนเองอยู่ในมือเจ้าแล้ว ชะตาเจ้าอย่างไรก็ผูกพันกับนางไม่อาจหลีกเลี่ยงได้"

"หากข้าทำความดีนี้ ข้าจะถูกปลดปล่อยหรือไม่"

หลิวฉูฉู่ย่อมไม่ยอมเสียเปรียบ นางต้องได้รับคำตอบแน่ชัดก่อนที่จะยื่นมือเข้าไปสอด

ผ่านมาสองร้อยปี นางก็คือนางไร้ความเห็นใจผู้อื่น เห็นประโยชน์เป็นสำคัญ เพียงแต่ลดความโหดเหี้ยมลงไปแล้ว บัดนี้หากจะสอดเรื่องผู้อื่นย่อมต้องลงมือเพื่อให้ตนเองรอดและได้ประโยชน์สูงสุด

นางไม่คิดทำชั่วอีกขอเพียงทำความดีแล้วนางไม่ต้องลงนรกนางก็ยินดีทำสุดชีวิต

ฉีกงไต้ซือพยักหน้า

"ผู้ทำความดีย่อมได้รับผลตอบแทน โอกาสนี้เป็นของเจ้าแล้ว"

หลิวฉูฉู่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ตัดสินใจแน่วแน่

"ไม่ว่าผู้ใดก็ตามที่บังอาจใส่ร้ายพระชายาและทำร้ายหลินจื่อเว่ยจนถึงแก่ความตาย ข้าในฐานะพี่สาวสองร้อยปีจะจัดการมันและเรียกร้องความยุติธรรมให้เจ้าเอง ต่อไปข้าคือหลินจื่อเว่ย หลินจื่อเว่ยคือข้าทุกเรื่องปล่อยให้พี่สาวสะสางแทนเจ้าเอง"