
อีหนูของเฮียเจีย
ห้าปีที่เเล้วเขาเคยทำผิดที่ทิ้งเธอไป ตอนนี้เขากลับมาเพื่อชดใช้ด้วยการรักเธอตลอดชีวิตที่เหลืออยู่ เพราะเหตุจำเป็น ตรีคุณจึงต้องทอดทิ้ง ยาหยีไปเมื่อห้าปีก่อน ตอนนี้เขากลับมาใหม่ พร้อมหัวใจที่ยังมั่นคง “เฮียรู้...ว่าเฮียทำให้หยีเสียใจ ทำให้หยีทรมานเเค่ไหนกับสิ่งที่เฮียทำ” ความผิดไม่อาจลบล้าง เเต่เขาอยากใช้ทั้งชีวิตตนเเก้ไข “เฮียไม่เคยลืมหยีสักวินาทีเลยนะ…” “เเค่พูดใครก็พูดได้…” “เเต่เฮียทำจริง..เรื่องของเราวันนี้ เฮียบอกป๊า ไม่ใช่เเค่จะหยุดงานเเต่งงาน เเต่เฮียตัดสินใจเเล้ว ว่าเฮียจะไม่ยอมเสียหยีไปอีก…” ดวงตาคู่งามในอ้อมอก กลอกมองเขาไปมาอย่างสับสนเเละหาคำตอบ ตรีคุณส่งคำตอบที่เขามีให้ ผ่านเเววตาอย่างชัดเจน ยิ่งเห็น...นัยน์สีน้ำตาลอ่อนประกายน้ำของเธอ ชายหนุ่มไม่อาจปล่อยเธอไปได้อีกเเล้ว ให้ตายยังไงเขาจะทำไม่พลาดอีกเป็นครั้งสอง อะไรจะเกิดก็เกิดไป ทว่าขอให้ร่างน้อยในอ้อมอกอยู่กับเขาเเบบนี้ ริมฝีปากจุ๋มจิ๋มก็เอ่ยออกมาเสียงสั่น “เรื่องที่ผ่านมา จะให้หยีลืมง่ายๆ เหรอ” “หยีไม่ต้องลืม เเค่ช่วยเปิดใจให้เฮียอีกครั้งได้ได้ไหม…” ความเงียบครอบคลุม จนตรีคุณได้ยินเสียงหัวใจจากร่างเล็กเต้นเเรง ดวงหน้าหวานเเดงซ่าน ฉาบเเสงไฟสีส้มเหลือง ขับผิวผ่องพรรณ ดวงหน้าที่ได้ชื่อมีเขาเป็นเจ้าของ ชายหนุ่มอดรนทนไม่ไหว ก้มลงกดจูบหนักไปหนึ่งครั้ง ไม่รู้ว่าเธอยินยอมหรือไม่ เเต่เขาขอเห็นเเก่ตัวลักขโมยความหอมนุ่มจากปากเล็กนี้อีกสักครั้ง “เฮียไม่ขอให้เราเป็นเหมือนเดิม เเต่ขอโอกาสให้เฮียจีบหยีอีกครั้งได้ไหม ให้เฮียเป็นฝ่ายจีบหยีบ้าง…ทำเพื่อหยีบ้าง…เเค่นี้ก็พอ” “เเล้วถ้าจีบไม่ติดล่ะ…” “ไม่ติดก็จีบต่อ รอมาห้าปีเเล้ว รอต่อไปก็จะรอ...”

เมื่อของตายกลายเป็นของรัก
เขาเคยผลักไสความรักของเธอด้วยการเก็บเธอไว้เป็นของตาย แต่โชคชะตาเล่นตลกเพราะวันที่เขาอยากได้เธอคืน เธอกลับไม่เหลือแม้แต่เศษใจให้เขาอีกต่อไป...

วิศวะหวงเด็ก
" ก็แค่อยากเปิดซิงเล่น ๆ มีเหตุผลอะไรจะต้องแคร์ "

Hot Romance คุณหนูสุดสวาท
เขา ยอมตกลงหมั้นกับลูกสาวของ อา ด้วยเหตุผลทางธุรกิจ ส่วนเธอ.....พยายามทำทุกอย่างเพื่อให้อีกคนยกเลิกงานหมั้น แต่ดูเหมือนคราวนี้สวรรค์จะไม่เป็นใจ เพราะคู่หมั้นคนที่สี่ของเธอนั้น ช่างดูแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง หลังจากที่ได้เจอ....คุณหนูปรีชญาเป็นครั้งแรก อาชาก็รู้สึกอยากจะ’กำราบ’ คุณหนูสาวให้อยู่หมัด เพราะความดื้อด้ายชองเธอ เขาจึงเปลี่ยนใจจากสถานะ คู่หมั้น กลายไปเป็น คู่แต่งงาน ของเธอซะให้มันหมดเรื่อง!! “เมื่อคืนเราสองคนมีอะไรกันจริงเหรอ“ อาชาได้ยินคำถามก็ยังคงทำหน้านิ่งตอบกลับไป ”ฉันจะโกหกเธอไปทำไม“ เขายังคงเก็บความรู้สึกและโกหกได้แนบเนียนอย่างเคย ”แล้วทำไมมันไม่เห็นมีคราบเลือดเลอะเลยล่ะ“ ”คราบเลือด?“ ”ถามจริง ถ้าเรามีอะไรกันจริงๆมันก็ควรจะมีเลือดซิงของฉันออกมาด้วยสิ แต่ผ้าปูที่นอนของคุณก็ยังดูสะอาดดีอยู่เลยนี่“ ปากเล็กอธิบายออกไปยาวเหยียดพร้อมกับคิดวิเคราะห์ แม้จะไม่เคยมีประสบการณ์ในเรื่องนี้โดยตรง แต่ปรีชญาก็พอจะมีความรู้ในเรื่องพวกนี้อยู่บ้าง อีกฝ่ายที่ได้ยินแบบนั้นก็นิ่งอึ้งไป เพราะเขาไม่คิดว่าคนอย่างปรีชญาจะยังไม่เคยมีอะไรกับใคร หรือว่าเธอกำลังโกหกเพื่อลองใจเขาอยู่กันแน่ “หรือว่าของคุณมันเล็กมากเลยเหรอ ทำไมฉันไม่เห็นรู้สึกเจ็บอะไรเลยล่ะ ถ้าครั้งแรกมันก็ควรจะเจ็บสิ“ (ความในใจพระเอก อยากจะโกนออกไปแทบบ้า ว่าถ้าของฉันเล็ก....บนโลกนี้ก็คงจะไม่มีใครใหญ่!!!)

ทวงชะตาชายาอ๋องตัวร้าย
เจิ้งซูอี้ บุตรสาวของจวนแม่ทัพเจิ้งถูกธนูยิงจนได้รับบาดเจ็บสาหัส ทำให้วิญญาณของนางหลุดไปเข้าร่างของหลิวอันอันหญิงสาวชาวบ้านที่ถูกท่านย่าทุบตีจนเกือบตาย เมื่อทั้งสองได้สติฟื้นคืนกลับมา จึงพบว่าตนเองได้มาอยู่ในร่างของคนอื่นไปเสียแล้ว เจิ้งซูอี้จึงต้องใช้ชีวิตในร่างของหลิวอันอันเพื่อต่อกรกับท่านย่าและคนตระกูลหลิว ซีหยวนไห่หนานได้ออกไปทำภารกิจตามรับสั่งของฮ่องเต้ ทำให้เขาได้พบกับเด็กสาวที่แปลกประหลาดแต่กลับให้ความรู้สึกคุ้นเคยผู้หนึ่งโดยบังเอิญ เขารู้สึกสนใจจึงตามดูชีวิตของนางทุกวันจนกระทั่งความสนใจธรรมดาหลายเป็นความรู้สึกที่แสนพิเศษ

วิวาห์รักในเงาเงิน
เมื่อคนรักเก่ากลับมาในฐานะว่าที่แม่เลี้ยง เขาไม่เคยลืมเธอ แต่โชคชะตาเหวี่ยงให้เธอกลายเป็นว่าที่ภรรยาของพ่อเขา คราวนี้หัวใจที่เคยรักกลายเป็นความเกลียดชังที่ขมขื่น เธอต้องได้รับความทรมานในแบบที่เขาเป็น

ไม่รักแน่นะเฮีย
‘...กำลังบอกเลิกเจนเหรอ’ ‘ไม่ใช่คนโง่ ฉลาดนักไม่ใช่เหรอ ชอบจัดแจงชีวิตคนอื่นมาตลอด แค่นี้น่าจะเข้าใจ แต่ถ้าไม่เข้าใจเฮียจะพูดให้ชัด ๆ นะ เลิกกันเถอะเจนิส อย่ามายุ่งกับชีวิตเฮียอีก ถ้าอยากแต่งงานมากนักก็ไปแต่งกับคนอื่นเลยไป’ ‘อืม ได้ เฮียพูดเองนะ แล้วอย่ามาเสียใจทีหลังแล้วกัน’ ‘หึ จะยกมือขึ้นหัวสาธุเลยด้วยที่เฮียหลุดพ้นจากเจนสักที’ ‘เฮียแม่งโคตรเหี้ยเลยอะ ไอ้คนเลว’ . . “จะติดต่อให้ใครยาย สงสารคนที่เขาได้ไปเถอะ หนวกหูตายพอดี ขี้บ่นแบบนี้” “เจนบ่นแค่เฮียค่ะ คนอื่นเจนไม่บ่น” “น่าภูมิใจนะเนี่ย เฮียได้สิทธิพิเศษนั้น” “เพราะตอนนั้นเฮียมันคนไม่ได้เรื่อง” “ยายฟังดูสิ ปากแบบนี้ใครจะเอา” “เจนพูดเรื่องจริง ยายเห็นด้วยกับเจนทุกอย่าง อันไม่ได้เรื่องจริง ๆ” “ยายครับ อันหลานยายนะ ยายต้องเข้าข้างอันสิ” “เจนก็หลานยายเหมือนกัน ยายรักเจนมากกว่ารักอันอีก” “โห โคตรน่าน้อยใจ” สีหน้าไม่ได้น้อยใจสักนิด เฮียอันหันมองเจนิสแล้วเอ่ย “ถ้าจับหลานยายทำเมีย อันก็จะเป็นที่รักของยายไหมครับ” “ต้องถามเจนก่อนนะว่าเจนจะเอาอันทำผัวไหม” “นี่ไงครับยาย ยายจะหาคนดี ๆ ให้น้อง ยายจะไปมองหาที่อื่นทำไม อันก็นั่งอยู่ตรงนี้” “อันขาดคุณสมบัติหนึ่งข้อนะลูก” “อันขาดอะไรยาย อันมีครบนะ หล่อ รวย” “แต่อันไม่ใช่คนดีไงลูก ยายอยากหาคนดีให้เจน เจนจะได้ไม่ต้องเสียใจอีก”

First Lady ผู้หญิงคนแรก
...ผมจะเริ่มยังไง?? ผมจะทำยังไง??? มือผมสั่นไปหมดแล้ว ทำไงดีวะ ....." นาย ไม่เคยหรอ " ...

เมียเก่ามาเฟีย
"เรามีเรื่องต้องคุยกัน ถ้าคุณหนี ผมก็จะล่า แล้วมันไม่จบง่ายๆ แน่ คุณน่าจะรู้นิสัยผมดีนะว่า ทำอะไรได้บ้าง ยิ่งผมรู้ว่า เรามีลูกด้วยกัน อย่าหวังว่าจะหนีได้" นิคโกโลไม่ได้ขู่ เขาทำจริง ซึ่งภาพิมลรู้ดีว่า แม้เขาอยู่เมืองไทย อำนาจมาเฟียไม่จางหาย "เราหย่ากันแล้ว ทุกอย่างมันจบลงตั้งแต่วันนั้น เราไม่มีอะไรต้องคุยกัน" "ใช่ เราหย่ากันแล้ว แต่คุณไม่ได้บอกผมนี่ว่า เรามีลูกด้วยกัน ฉะนั้นเรามีเรื่องคุยกันเยอะเลย" "คุณรู้ได้ยังไงว่ากัปตันเป็นลูกคุณ กัปตันเป็นลูกฉันกับสามีใหม่ต่างหากล่ะ" ภาพิมลโต้กลับ ทว่าอีกฝ่ายกลับยกมุมปากขึ้นข้างหนึ่ง "เหรอ ผัวใหม่คุณหน้าตาคงคล้ายผมนะ เพราะกัปตันหน้าตาเหมือนผมเลย หรือว่าตอนนอนกับผัวใหม่ นึกถึงหน้าผม ลูกเลยออกมาหน้าตาเหมือนผมขนาดนี้" เจอย้อนแบบนี้ ภาพิมลถึงกับไปไม่เป็น "ผมสืบมาหมดแล้ว กัปตันคือลูกของผม คุณยืนยันกับแพมว่า คือลูกของผมจริง มันเป็นความจริงที่คุณปฏิเสธยากนะ" ภาพิมลมองหน้านิคโกโล หล่อนได้คำตอบแล้วว่า ความลับนี้เข้าถึงหูเขาได้อย่างไร เป็นความกลัว ความกังวลที่เกิดขึ้นจริง แต่ไม่คิดว่า นิคโกโลจะมาเร็ว ยังมีอีกคนหนึ่งที่มองหน้านิคโกโลคือ ชลกวี ที่มองไปยิ้มให้ไป หัวใจคนเป็นพ่อยิ่งสั่น อยากกอด อยากหอมลูกชายใจแทบขาด ทว่าน้อยกว่าอยากกอดแม่ของลูก

ใจข้าสิ้นรักในตัวท่านแล้ว
โอกาสแก้ไขชะตาใช่ว่าทุกคนจะได้พานพบ สำหรับเหอหลันถิง เมื่อนางได้รับมันแล้ว หญิงสาวจะขอรักษาเอาไว้ให้ดี จะไม่ให้เรื่องเลวร้ายในชาติภพก่อน หวนกลับมาทำร้ายนางได้อีก คำโปรย... “ใจข้าสิ้นรักในตัวท่านแล้ว" ถ้อยคำนี้ เหอหลันถิงได้กลั่นมันออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ ทุกสิ่งอย่างระหว่างนางกับเขามันจบสิ้นลงแล้ว นับตั้งแต่สามีอันเป็นที่รัก ใช้หมอนปลิดชีพนาง แววตาเย็นชาไร้ความปรานีนั้น นางยังจดจำได้ดี จากนี้ไป... ท่านและข้าจะไม่ข้องเกี่ยวกันอีก

ถ่านไฟ (ไม่) เก่า
คำโปรย “พยายามพาตัวเองหนีออกไปด้วยความไวแสนมัค...แต่เหมือนวิ่งมาเจอกับดัก เพียงแค่สบตาคู่นั้นครั้งเดียว” เบลล์ บุษบา อารัมภบท หญิงสาวผู้อกหักคนหนึ่ง พยายามทำทุกอย่างให้ตัวเอง move on… move on ภายใต้ปมต่างๆ ในความสัมพันธ์ที่เธอเป็นคนเลือกที่จะจบไป ทุกอย่างกำลังไปได้ดี เธอเกือบจะลืมไปแล้วทั้งหมด ถ้าไม่ติดที่...โลกมันกลมเกินกว่าที่เธอจะเตรียมตัว เตรียมใจ ถ่านไฟ(ไม่)เก่า ที่เหมือนจะยังไม่ดับ เธอรู้อยู่แก่ใจ แต่ไม่รู้เลยว่าสำหรับเขา มันเก่าเกินไปแล้วหรือยัง... แววตาสีน้ำตาลอ่อนคู่นั้น มีผลต่อการทรงตัวเสมอ ในคราที่ได้สบด้วย นานเท่าไหร่แล้วนะ? เหมือนจะไม่นานหรอก เพราะไอ้ความรู้สึกที่กรุ่นขึ้นมาอัตโนมัตินี้ ช่างอุ่น...ปนร้อน จนแม้จะผินหน้าหนี มันก็ยังตามติดไปไม่ห่าง ‘เบ๊บ...’ วลีที่เขาเคยเรียก ดังก้องไปทั้งใจ ‘เป็นสาย ฝ. นี่ใจไม่แข็งอยู่ไม่ได้จริงๆ’ วลีของเพื่อนสาวผู้คร่ำหวอดในวงการนี้มากกว่า แล่นเตือนเข้ามาในความรู้สึก เธอยอมรับว่าตัวเองยอมตัดจากเขาเพราะความกลัว บวกกับความไม่ชัดเจนหลายๆ อย่างที่มันเกิดขึ้น... เธอหันหนี วิ่งเข้าสู่วงการทำงานอย่างหนัก พัฒนาตัวเองแหลก เพื่อที่จะหลุดพ้นจากความรู้สึกพวกนั้น แต่ดูสิ...ดูความรู้สึกพวกนั้นสิ อยู่ตรงหน้าแค่นี้เอง!

รัก(ไม่)ร้างหลังใบหย่า
เธอเลือกเดินจากไปพร้อมใบหย่า ทิ้งหัวใจที่แตกสลายไว้เบื้องหลัง แต่ห้าปีต่อมา... เขาก็เจอเธออีกครั้ง ในสถานะเจ้าของที่ดินที่เขากำลังจะเวนคืน "ฉันเคยขอให้คุณกอดฉันหลังจากที่คุณเสร็จ" เธอยังคงพูดต่อไปโดยไม่สนใจคำเรียกของเขาแม้แต่น้อย "แต่คุณก็ลุกไปอาบน้ำเลย ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คุณทำราวกับฉันเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์... เท่านั้น" เธอกัดริมฝีปากแน่น พยายามกลั้นเสียงสะอื้นที่กำลังตีขึ้นมาในลำคอเอาไว้สุดกำลัง "คุณไม่เคยรักฉัน ไม่เคยสนใจว่าฉันต้องการอะไร แล้ววันนี้... คุณคิดเหรอว่าฉันจะยอมให้คุณแตะต้องลูกของฉันง่ายๆ เพียงเพราะคุณเพิ่งรู้ว่าเขาคือลูกของคุณ!" "แต่คุณก็ควรบอกผมว่าคุณท้อง" เขาเอ่ยเสียงเย็น น้ำเสียงที่แฝงทั้งความเจ็บปวดที่ซ่อนไม่มิด "แต่นี่คุณเลือกที่จะปิดบังผมมาตลอด ทั้งๆ ที่คุณก็รู้ดีว่าผมเกลียดการถูกโกหกมากแค่ไหน" "แล้วถ้าฉันบอกคุณ? คุณจะทำอะไร?" เธอสวนกลับทันที น้ำเสียงนั้นสั่นเทาและเจ็บปวด "คุณจะเปลี่ยนใจไม่หย่าใช่ไหม? คุณจะรับผิดชอบอย่างนั้นเหรอ?" "ใช่" เขาตอบทันควันโดยไม่แม้แต่จะกะพริบตา "ถ้าคุณบอกผม ผมจะไม่หย่า ผมจะดูแลคุณกับลูก" "นั่นมันก็แค่การ 'รับผิดชอบ' เพราะคุณไม่มีทางเลือก ไม่ใช่เหรอรชานนท์" เธอจ้องตาเขาไม่หลบ หัวใจเจ็บช้ำราวกับจะแตกสลายในไม่ช้า "ฉันไม่ต้องการความรับผิดชอบที่คุณ จำใจ ต้องทำ ฉันไม่ต้องการความรักที่เกิดจากความผิดพลาด!" เธอกัดริมฝีปากแน่น ข่มกลั้นน้ำตาที่ร้อนผ่าวไม่ให้ไหลออกมา "ปล่อยพวกเราไปเถอะ คุณก็รู้ดีว่านี่ไม่ใช่โลกของคุณ" "คุณจะไปก็ได้" ในที่สุดเขาก็เค้นเสียงตอบออกมา ในขณะที่ดวงตายังคงจ้องมองเธอนิ่ง "แต่ลูก... ต้องไปกับผม"

น้องแป้งสุดเนิร์ด ถือศีล กินมัง(กร)
พอดูรวม ๆ แล้วมีเสน่ห์เหลือเกิน.....คำนี้สามารถใช้อธิบายเกี่ยวกับน้องแป้งสุดเนิร์ดได้เป็นอย่างดีหน้าตาน่ารักระดับปานกลาง แต่ทว่ากลับมีเสน่ห์โดยธรรมชาติ ถึงไม่ได้สวยมาก แต่น่ามองจนไม่อาจละสายตา

พบเพื่อพรากจากเพื่อเจอ
ขอบคุณวาสนา พาให้วันนี้ ได้พบพาน มีวันหวาน เพื่อเราสอง ต้องพรากจาก กลายเป็นอื่น เพียงรอจน พ้นคืนหม่น วันฟ้าเปลี่ยน ย่อมพบกัน อีกครา

1.เพราะรักมันฝังใจ (แดนดิน)
เราสองคนเริ่มต้นความรักด้วยความเข้าใจ...แต่ตอนที่เขาจะจากไป... ฉันไม่เคยเข้าใจอะไรเลย เขาเป็นคนสอนให้ฉันได้รู้จักกับ ความรัก เขาเป็นคนแรกที่ทำให้ฉันเปิดใจ แต่เขากลับตอบแทนความเชื่อใจ ไว้ใจของฉัน ด้วยการหักหลังกันได้อย่าง เลือดเย็น ผ่านไป 7 ปี ในตอนที่ฉันกำลังจะเริ่มต้นใหม่กับใครอีกคน เขาก็ดันกลับเข้ามาในชีวิตฉันอีกครั้ง แล้วบอกกับฉันว่า.... เรากลับมาเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหม ดินยังรักอิงอยู่นะ รักมาตลอด เหอะ! ผ่านมาตั้ง 7 ปี เขากลับมาทำไมตอนนี้....น่าตลกนะ ว่าไหม?

ของขวัญปีเก่า
ปีใหม่แล้ว ใครๆ ก็ได้ของขวัญหรือไม่ก็หาของขวัญให้กันและกัน แต่คนช้ำรักอกกลัดหนองอย่างเขา ขอแค่ #ของขวัญปีเก่า กลับคืนได้ไหม ขอคืนได้ไหม ‘ของขวัญ’ ที่มีค่าสำหรับหัวใจ +++++ ‘ขวัญจ๋า... ขวัญสวยเหลือเกิน’ ครองขวัญที่คลายจากความเสียวรู้ตัว ใบหน้างามออกจะอึ้งๆ ปากอ้าค้างก่อนจะรีบหุบต้นขาโดยไว แต่ยังช้า เขากระชับฝ่ามือที่เข่าพร้อมกับแยกออกเบาๆ ทว่าครองขวัญกลับเอื้อมมือมาปิด แม้ว่าฝ่ามือน้อยนิดนั้นจะปิดความงามละลานตาไม่มิดก็ตาม ‘พี่ไท...’ ‘ขอพี่ดูของขวัญนะครับ ขวัญสวยมาก’ เขาอ้อนวอนมองหล่อนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความกระสันอยากอย่างถึงที่สุด เพราะสิ่งสวยงามที่อยู่ตรงหน้านี้ เขาจะไม่ยอมให้อะไรมาบดบังแน่ ‘นะครับขวัญ พี่อยากเห็น’ ครองขวัญเม้มริมฝีปากน้อยๆ อย่างเอียงอายก่อนจะค่อยๆ เคลื่อนฝ่ามือออก หันหน้าไปทางอื่น หลับตาแต่หัวคิ้วขมวดมุ่น หล่อนกำลังประหม่า แต่เขาจะช่วยเอง

หลังฉันแต่งกับเศรษฐีหนุ่ม แฟนเก่ามาคุกเข่าขอรีเทิร์น
วันนัดหมายจดทะเบียนสมรส แฟนหนุ่มภูผาไม่ปรากฏให้เห็นแม้เงา เพื่อนรักวัยเด็กของเขาโพสต์รูปพรีเวดดิ้งยั่วโมโหฉัน เหล่าเพื่อนร่วมแก๊งของหล่อนเยาะเย้ยฉันว่า:"กันตากับภูผาเป็นคู่ที่เหมาะสมที่สุด!" ฉันอยากอ้วกเถียงกลับ“ชายโฉดหญิงชั่วรักกันตราบชั่วฟ้าดินสลาย” สุดท้ายฉันก็ไปแต่งงานกับคนอื่น ภูผาคุกเข่าลงที่พื้น:“ณิชา ผมรักคุณ ไม่ได้รักยัยเน่ากันตานั่น...” แต่ฉันปฏิเสธคำขอแต่งงานของเขา และไปแต่งกับซีอีโอที่แอบรักฉันมานาน15ปี

ก่อนสิ้นแสงรัก
เขาไม่เคยรู้เลยว่า ทรงจันทร์ แม่บ้านคนใหม่ คือผู้หญิงที่เขาเคยมีความสัมพันธ์กับเธอแค่คืนเดียว และให้กำเนิดลูกชายแสนน่ารัก ประจักษ์แห่งความสัมพันธ์ลึกซึ้งที่ทั้งเขาและเธอ ต่างไม่อาจเลือนลืมกันและกันได้เลย

เพื่อนชายวัยเด็กกลับมา ภรรยาไม่เอาลูกและผมแล้ว
ภรรยาที่แต่งงานมาหลายปีกลับตัดสินใจทำแท้งเพื่อเพื่อนชายวัยเด็ก ซ้ำยังครอบงำผมไม่เลิกรา ผมตามใจเธอทุกอย่าง ไม่คิดว่าเธอจะทำกับผมแบบนี้ เธอแสดงในโมเมนต์: “วิพุช ฉันอนุญาตให้ลูกในท้องของฉัน เป็นลูกคุณเพียงคนเดียว” วิพุช ก็คือชื่อเพื่อนชายวัยเด็กของเธอ วินาทีที่ผมเห็นในโมเมนต์นั้น ความเจ็บปวดมันทิ่มแทงหัวใจผมแปลบๆ และคอมเมนต์ไปว่า: “ในเมื่อคุณรักเขาปานนั้น เพื่อเขาแล้วทำแท้งโดยไม่สนอะไรเลย งั้นเราก็หย่ากันเถอะ”

พันธะร้ายแฟนเก่า
เพราะความเจ็บปวดกับความรักที่ผิดหวังมันทำให้เธอเจ็บช้ำจนไม่อยากคิดจะรักใคร กระทั่งฟ้ากลั่นแกล้งทำให้เธอต้องมาเจอเขาอีกครั้งคนที่สร้างความเจ็บปวดให้แก่เธอแต่ในครั้งนี้เขากลับมาอ้างสิทธิในในสถานะเก่าของตัวเองด้วยทั้งๆที่เขาเป็นคนทิ้งเธอไปแท้ๆ
