เมียเก่ามาเฟีย

กรุงโรม ประเทศอิตาลี

คฤหาสน์หรูกลางกรุงโรมเปิดประตูต้อนรับ ญาติสนิทมิตรสหายราวหนึ่งร้อยยี่สิบชีวิต มาร่วมงานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันเกิดครบหกสิบเอ็ดปีของ เอริเก้ เดอมาร์ชี ผู้กว้างขวางระดับตำนาน หรือเรียกว่ามาเฟีย ที่ใครอาจคิดว่า เขาร้าย เลว ป่าเถื่อน โหดเหี้ยม ซึ่งก็ใช่ตามนั้น แต่ขึ้นอยู่กับว่า เขาคนนั้นทำเรื่องร้ายแรงกับเขาหรือไม่ หากใครดีมา เอริเก้ดีกลับ ร้ายมาน่ะหรือได้ตายกันไปข้างหนึ่ง

เอริเก้มีภรรยาเป็นสาวไทย อรกมลหรือทีน่า ลูกชายของเขาจึงเป็นลูกครึ่งไทย - อิตาเลี่ยนผู้หล่อเหลา ผสมผสานสองเชื้อชาติได้อย่างลงตัว รูปร่างหน้าตาเอนเอียงมาทางชายอิตาเลี่ยนมากกว่า ชีวิตครอบครัวเอริเก้สมบูรณ์ ต่างกับลูกชาย

ทุกคนที่มาร่วมงาน ต่างสนุกสนานและมีความสุขกับงานเลี้ยง ที่จัดอย่างหรูหราด้วยอาหารชั้นเลิศ ไวน์ชั้นเยี่ยมขวดละไม่ต่ำกว่าสองแสนบาท ที่มีไว้ให้แขกดื่มกว่าสิบขวด ไม่รวมกับราคาค่าไวน์แดงลดหลั่นกันมาอีกสามสิบกว่าขวด วิสกี้ บรั่นดีพร้อมสรรพให้เลือกดื่ม

จะมีเพียงคนเดียวในงานที่เอาแต่ดื่มวิสกี้ แก้วแล้วแก้วเล่ามากกว่าสิบแก้ว ราวกับว่าไม่สนใจฤทธิ์ของมันอาจทำให้ตัวเองมึนเมา เพราะเวลานี้เขาอยากเมาเป็นที่สุด สาเหตุเป็นเพราะ ญาติสนิทหรือแม้แต่ครอบครัวเพื่อนบิดา ต่างมีชีวิตคู่อยู่กันพร้อมหน้าพ่อแม่ลูก ซึ่งครั้งหนึ่งเขาวาดหวังว่า ชีวิตสมรสของตนคงราบรื่น มีบุตรธิดาหลายคน อยู่ด้วยกันจนถึงบั้นปลายชีวิต

ทว่าชีวิตคู่ระหว่างนิคโกโล เดอมาร์ชีกับภาพิมล สาวชาวไทยหนึ่งเดียวที่ตรึงใจเขา กลับล่มไม่เป็นท่า จบลงด้วยการเลิกรา ทางใครทางมัน เขาใช้ชีวิตอยู่กรุงโรม ส่วนภาพิมลกลับไปอยู่เมืองไทย สาเหตุไม่ได้มาจากทั้งคู่หมดรัก หรือมีมือที่สาม แต่เป็นปัญหาโลกแตกที่ไม่ว่ายุคสมัยใด แก้ไม่ได้คือ ปัญหาแม่ผัว ลูกสะใภ้

“ทำไมทำหน้าเหมือนคนอยากจะตายวะ” เรนาโดลูกพี่ลูกน้องที่สนิทกันมาก อาจเพราะวัยเดียวกันที่มักไปไหนมาไหน ใช้คำว่าเพื่อนสนิทก็ไม่ผิดเอ่ยถาม เมื่อสังเกตเห็นสีหน้าลูกชายเจ้าของงานเลี้ยง

“เบื่อ” คำเดียวได้ใจความ

“คนอย่างนายเนี่ยนะเบื่อ” เรนาโดทำเสียงเหลือจะเชื่อ “หาเมียใหม่สิวะจะได้หายเบื่อ มีเมียเป็นตัวเป็นตน ดีกว่าโฉบไปโฉบมานะ”

“ไม่ล่ะ อยู่แบบนี้ดีกว่า ไม่อยากปวดหัว”

“นายจะหายปวดหัวก็ต่อเมื่อ เมียนายคือคนที่แม่นายเลือก ซึ่งนายไม่ชอบ”

ปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้ ไม่ว่าผ่านมากี่ยุค หรือแม้แต่ประเทศไหน เป็นปัญหาโลกแตกที่แก้ไขยากมาก คำที่ว่าได้ผัวดีถือว่าถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง แต่ถ้าหากได้พ่อผัวแม่ผัวดี คือถูกแจ็คพอตพาวเวอร์บอล ภาพิมลแม้โชคดีได้สามีดี รักและเอาใจใส่หล่อน ทว่ากับแม่สามี คนละโลก

“ก็จริง” พูดไปกระดกดื่มวิสกี้หมดแก้ว “นี่แหละที่โคตรเบื่อ”

“ออกไปจากงาน ไปหาอะไรแก้เบื่อกันดีมั้ย” นิคโกโลมองตาก็รู้ใจเรนาโด “เพื่อเจอสาวถูกใจ จะได้จีบเป็นเมีย”

“ไม่อ่ะ ฉันไม่อยากมีใคร กลัวประวัติศาสตร์ซ้ำรอย”

“จะไม่ซ้ำรอยก็ต่อเมื่อ ตามที่ฉันพูดก่อนหน้านี้ แล้วฉันก็มั่นใจว่า นายไม่มีวันแต่งงานกับผู้หญิงที่คุณป้าหาให้”

“ทำไมวะ ฉันไม่เข้าใจ ฉันจัดการอะไรหลายอย่างได้แบบเด็ดขาด แทบไม่มีเรื่องที่ฉันจัดการไม่ได้ แต่ทำไมเรื่องในบ้าน ฉันถึงจัดการไม่ได้ ซ้ำร้ายยังเสียคนที่ฉันรักไปอีก” นิคโกโลเหมือนระบายความอัดอั้นตันใจ กับคนที่คิดว่า พูดคุยได้ทุกเรื่อง

“ฉันว่านะ ตัวปัญหาอยู่ที่ไหน นายก็จัดการตรงนั้นแหละ จบเลย” สองหนุ่มรู้ดีว่า คือใคร

“นี่แหละที่ยาก ไม่งั้นฉันกับโรสคงไม่เลิกกัน ทั้งที่รักกัน” เสียงนิคโกโลโศร้าเสมือนหน้าตา

“คงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่นายไม่อยากมีเมีย คือนายยังไม่ลืมโรส”

“ฉันไม่ลืมรักแรกของฉันหรอก แล้วฉันก็คงดึงโรสกลับมาอีกไม่ได้ ฉันไม่รู้จะทำยังไง นั่นก็เมีย นี่ก็แม่ ฉันเลือกยากมาก สุดท้ายคนที่เลือกคือโรส เธอเลือกจากฉันไป” เรนาโดตบบ่าญาติสนิทเบาๆ เชิงปลอบ “แต่ก็ดีแล้วที่เป็นแบบนี้ โรสไม่ต้องทุกข์ แม่ฉันไม่เป็นอะไร เป็นฉันเองที่ทุกข์และเจ็บปวดคนเดียว”

“ถ้าฉันเป็นนาย ฉันก็คิดว่า วิธีนี้ดีที่สุด ใครบ้างอยากเห็นแม่ตัวเองตายล่ะ ยิ่งเป็นโรคหัวใจด้วย ตายได้ทุกเวลาถ้าถูกขัดใจ” ไม่รู้ว่าเป็นคำปลอบหรือกึ่งประชดอรกมล “ฉันว่าเราเปลี่ยนเรื่องคุยกันดีกว่า ทำตัวให้สนุกหน่อยเพื่อน จะได้ไม่มีใครสงสัยว่า คนอย่างนิคโกโลทุกข์ใจและเครียดเรื่องอะไร”

คนพูดยื่นแก้วไปตรงหน้านิคโกโลนำแก้วตนไปชนเบาๆ ก่อนทั้งคู่นั่งดื่ม นั่งคุยกันเรื่องอื่น ทว่าในใจนิคโกโลกลับคิดถึงอดีตภรรยา ที่ไม่ว่าผ่านมากี่ปี เขาไม่เคยลืมหล่อนได้สักวัน

ความสนุกของทุกงานดำเนินต่อไป และคงไว้ซึ่งความเบื่อ เซ็งในใจนิคโกโลที่อยากลุกเดินขึ้นชั้นบนมากกว่า นั่งปั้นหน้ายิ้มใส่คนมาร่วมงาน โดยเฉพาะกับมารดา ที่วันนี้มีเป้าหมายสำคัญ มากไปกว่าจัดงานเลี้ยง นั่นคือ พาผู้หญิงมาแนะนำให้ตนรู้จัก