นักศึกษา

ทาสสวาทวิศวะโหด

"เธอ...กินยาคุมฉุกเฉินรึยัง?" เสียงของฟาเรนเอ่ยถามดังมาจากทางด้านหลัง และคำถามของเขานั้น มันก็ทำเอาฉันชะงักไปเลยเหมือนกัน ฉันมัวแต่วิตกเรื่องอื่น ๆ จนลืมเรื่องยาคุมฉุกเฉินไปซะสนิทเลยจริง ๆ เพราะถึงแม้ว่าฟาเรนจะปล่อยน้ำสกปรก ๆ นั้นด้านนอก แต่มันก็ไม่ได้ปลอดภัยจากการตั้งครรภ์ได้ 100% เพราะเขาไม่ได้ใส่ถุงยางอนามัย ยังไงก็เสี่ยงท้องอยู่ดี "ทำไมฉันถึงลืมเรื่องนี้ไปได้นะ" ฉันยกมือทุบหัวของตัวเองอย่างเครียดหนักกว่าเดิมไปอีกเท่าตัว "ยัยโง่เอ๊ย!" ฟาเรนสบถออกมาทันทีก่อนจะปล่อยบุหรี่ทิ้งและขยี้มันด้วยเท้าของเขา เขาเดินมาหาฉันจากทางด้านหลัง และยังไม่ทันที่ฉันจะตั้งตัว ใบหน้าที่เย็นเฉียบของคนตัวสูงก็ยื่นมาข้าง ๆ ใบหน้าของฉันแล้ว "อสุจิของฉันเพียงหยดเดียว ถ้ามันพุ่งเข้าไปในตัวของเธอ" ฟาเรนกัดริมฝีปากเล็กน้อยและพูดอย่างตรงไปตรงมา "ก็ปั้นเด็กได้เป็นตัวแล้วนะ ยัยโง่!" เขาลูบที่หน้าท้องของฉันเบา ๆ ในท่าทางที่เหมือนเขากำลังโอบกอดฉันจากทางด้านหลัง "ปล่อยนะ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น" ฉันพยายามจะสะบัดตัวออกแต่ฟาเรนก็รัดเอวของฉันเอาไว้แน่น "เธอคงไม่ได้คิดจะจับฉันด้วยวิธีนี้หรอกใช่ไหม?" แบดบอยอย่างฟาเรนกระซิบด้วยเสียงกระเส่า ๆ ที่ข้างใบหูของฉัน "ฉันจะไปซื้อยาคุมกินเดี๋ยวนี้แหละ" ฉันพยายามจะงัดฝ่ามือหนา ๆ ของเขาออกจากเอวของตัวเองให้ได้ "ไม่ต้องไป!" ฟาเรนถอนหายใจออกมา จู่ ๆ เขาก็เอื้อมมือมาบีบปากของฉันและแกะยาคุมฉุกเฉินออกจากกล่อง และยัดใส่ปากของฉันสองเม็ดทันที "อื้อ ~" ฉันพยายามจะขัดขืนแต่ก็ต้องกลืนยาเม็ดนี้ลงคอไปในที่สุด _________ ตัวอย่างตอนสำคัญ ฟุ่บ ~ ทันทีที่กระดุมเม็ดบนของเสื้อเชิ้ตสีขาวหลุดออกมาได้สามเม็ดเท่านั้น... "ฟาเรน เดี๋ยว!" น้ำขิงหยุดชะงักทุกอย่างในทันที ฟาเรนเองก็ชะงักไปเหมือนกันเมื่อเห็นใบหน้าที่ดูตกใจของเธอในตอนนี้ "เธอหยุดทำไม มีอะไรสำคัญรึไงที่รัก ~" เขาขมวดคิ้วถามกลับอย่างข้องใจในตอนที่เกือบจะเข้าได้เข้าเข็ม "เป็นอะไรไป?" เขาถามเมื่อเห็นน้ำขิงนิ่งไปอยู่พักใหญ่ "รอยแดง ๆ นี่มันอะไร?" เธอมองที่แผ่นอกของเขา ก่อนจะแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตเพื่อสำรวจดูอย่างถี่ถ้วนด้วยความสงสัย... "ช่างมันเถอะน่า" ฟาเรนจับมือของเธอเอาไว้และดึงเธอมาจูบพร้อมกับตีหน้านิ่ง ๆ แต่น้ำขิงกลับไม่ยอมลดละ เธอยังคงพยายามจะเปิดเสื้อของเขาดูให้ได้ "ไปเอากับคนอื่นมาใช่ไหม?" ___________________ อ่านต่อได้ที่ ฟาเรนไฮต์คลั่งรัก ตัวอย่างตอนสำคัญ ในนิยายเรื่อง พิษสวาท ฟุ่บ! ร่างบางถูกผลักลงเตียงทันที รันเวย์ไม่รอช้าที่จะขึ้นคร่อมเธอเอาไว้ และยังไม่ทันที่เด็กสาวจะกรีดร้องออกมา ฝ่ามือหนาของเขาก็ปิดปากของเธอเอาไว้แทนที่ "หนึ่งบอกให้รอ..รันก็รอ" ร่างสูงที่เปลือยท่อนบนยังคงเพ้อถึงคนรักเก่าของเขาไม่ยอมหยุด "แต่รอแล้วรันได้อะไร?" กลิ่นวอดก้าร้อนผ่าว ออกมาจากริมฝีปากเรียวบางของเขา เรือนร่างของเขาแดงก่ำและร้อนระอุไปหมด ".. (หนูไม่ใช่คุณหนึ่ง) .." คนตัวเล็กส่ายหน้าและเธอพยายามเปล่งเสียงบอกผ่านฝ่ามือหนาไปทั้งน้ำตา "เธอคือนับหนึ่ง.." คนเมาที่ขาดสติย้ำกับเธอไปอีกครั้งแววตาของเขาสื่อความหมายบางอย่างที่ยากจะเข้าใจได้.. เขาค่อย ๆ ปล่อยมือที่ปิดปากเธออยู่เลื่อนมาเช็ดน้ำตาให้แทน "และเธอเป็นของฉัน..." คนเมาหลับตาลงและพูดออกมาด้วยน้ำเสียงกระเส่า "อย่าทำอะไรหนูเลยนะ มันเจ็บมาก....หนูไม่ไหวแล้วจริง ๆ คุณ" เธอยังคงพยายามขอร้อง ทั้ง ๆ ที่เขาไม่รับฟังอะไรทั้งนั้นก้มหน้าลงประทับริมฝีปากจูบเธออีกครั้ง ขณะที่เขาประกบปากจูบสาวน้อยอย่างดูดดื่ม มือสากค่อย ๆ ลูบไล้เรือนร่างของเด็กสาวก่อนจะล้วงเข้าไปใต้เสื้อเพื่อปลดตะขอชุดชั้นในออก พร้อมดันแผ่นหลังเธอขึ้นมา กดริมบดขยี้อย่างดิบเถื่อน ก่อนจะฝีปากผละออกจากเธอเพียงเล็กน้อย.. มือหนากระชากถอดเสื้อของเธอออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกระแทกริมฝีปากจูบอีกอย่างรุนแรง เขาจูบเธออย่างบดขยี้ แลกปลายลิ้นเข้ามาในโพรงปากและตวัดเลียชิม แลกน้ำลายเธออย่างไม่รังเกียจใด ๆ แม้ว่าเด็กสาวไม่ได้ตอบรับจูบกลับไปเพราะเธอไม่เคยจูบกับใครมาก่อนเลย ยิ่งไปกว่าเธอคือเธอจูบไม่เป็นสักนิด เธอกลั้นหายใจอยู่นานจนแทบจะหมดลมหายใจตายคาจูบที่เร่าร้อนของเขาอยู่แล้ว พลั่ก! เธอผลักคนตัวใหญ่ออกไปในเฮือกสุดท้าย "เฮ่อ ๆ ๆ ๆ" สาวน้อยหายใจอย่างหอบเหนื่อย ร่างสูงกระชากกางเกงขาสั้นรวบพร้อมกับกางเกงในถอดออกและโยนลงพื้นไปทันที "…." เด็กสาวหายใจหอบเหนื่อยเงยหน้ามองเพดานห้องนอนหรูอย่างหมดเรี่ยวแรงจะขัดขืนแล้วจริง ๆ รันเวย์ลูบใบหน้า ของเธอก่อนจะไล่ต่ำลงมาถึงหน้าอกที่ขนาดเล็กกว่าฝ่ามือของเขา มือสากลูบลงมาจนถึงหน้าท้องของเธอก่อนจะแยกเรียวขาเล็ก ๆ ให้ถ่างออกเพื่อที่จะได้มองเห็นชอกช้ำตามผิวกายและเนื้อกายขาวเนียนนุ่มของเด็กสาววัยแรกแย้มตรงหน้า "หนูไม่ใช่คุณนับหนึ่ง..ปล่อยหนูไปนะ" เธอพูดออกไปอย่างแผ่วเบา สาวน้อยมองที่เรือนร่างแกร่งของรันเวย์อย่างหวาดผวา "งั้น..ฉันจะสมมุติว่าเธอเป็นหนึ่งก็แล้วกันนะ" ร่างสูงเอ่ยตอบเธอด้วยแววตาที่เศร้า ๆ สวบ!! "อะ.อึก... (กรี๊ด) " ร่างบางกระตุกเกร็งทันทีที่เขากระทำลงไปโดยที่เธอไม่เต็มใจ "หนูเจ็บ..ไม่ไหวแล้ว ๆ " เธอส่ายหน้าพร่ำบอกเขาไปทั้งน้ำตา แต่ทว่าตับ ตับ ตับ.. ____________________ ตัวอย่างตอนสำคัญ ในนิยายเรื่อง ทาสรัก ทาสรัก (1) “คือ...ฉันยังไม่พร้อมน่ะค่ะ” เธอตัดสินใจพูดออกไปอย่างเสียงสั่น ๆ และจับมือของคลินต์เอาไว้ คลินต์จึงค่อย ๆ ดึงปลายนิ้วจากร่องสวาทขึ้นมา ซึ่งมีเมือกน้ำใส ๆ ติดปลายนิ้วของเขามาด้วย และคลินต์ก็เลียชิมรสชาติความหวานของเซลีนอย่างหน้าตาเฉย “คุณคลินต์?” เซลีนเอ่ยขึ้นอย่างตกใจกับการกระทำของเขาเป็นอย่างมาก เพราะที่เขากินเข้าไปมันคือน้ำจาก...ร่องรักของเธอ... “ฉันไม่รังเกียจ...แล้วเธอล่ะรังเกียจฉันไหม?” เขาถามขึ้นอย่างลองใจอีกฝ่าย “ก็ไม่ค่ะ...เพียงแต่ว่า...” เซลีนส่ายหน้าตอบไปทันที คลินต์เลิกคิ้วมองเธอด้วยแววตาที่กดดัน ๆ เพราะเขาพร้อมที่จะสอดใส่แล้วแต่เหมือนเซลีนต้องการหยุดเอาไว้จนมันเริ่มน่ารำคาญเกินไปสำหรับคนใจร้อนอย่างคลินต์ “ฉันคิดว่ามันเร็วเกินไปที่เราจะ...” คนตัวเล็กพูดออกไปอย่างลำบากใจ ถึงเธอจะชอบเขามาก แต่ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพียงแค่ไม่กี่วันเอง “ไม่มีอะไรเร็วเกินไป...ถ้ามันใช่ก็คือใช่...เซลีน~” คลินต์จ้องใบหน้าของอีกฝ่ายและพูดต่อด้วยแววตาที่แน่วแน่

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เพื่อนที่แปลว่า (เมีย) bad friend

59.0K·Story Truth / ลำเจียก

เพราะความที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กจึงยากที่จะคิดอะไรเกินเลย สองคนหนักแน่นกับคำว่าเพื่อนมาตลอด จนกระทั่งวันหนึ่งตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าคนที่นอนข้างๆ คือ ‘เพื่อนที่คบกันมานาน’ แถมยังเปลือยกายทั้งคู่ นับจากนั้นสถานะก็ค่อยๆ เปลี่ยนกลายเป็น ‘เพื่อนที่แปลว่าเมีย’

นิยายรักจบแล้ว

หลุมพรางมาเฟีย

180.0K·โซลสตาร์ Seoul Star

"ขออนุญาตเสิร์ฟอาหารนะคะ" รอยยิ้มบางๆฉายขึ้นบนใบหน้าหวานพยายามแสดงความเป็นมิตรให้กับแขกเหมือนทุกครั้งที่ฉันทำ ฉันค่อยๆหยิบอาหารออกจากรถเข็นและจัดวางไว้ตรงหน้าของทั้งสองคนด้วยท่าทางอ่อนน้อมและระมัดระวังมากที่สุด ทุกการกระทำของฉันถูกสายตาคมกริบจ้องมองอยู่ตลอดเวลา ถึงจะไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปมองแต่ก็รับรู้ได้ว่ามีคนกำลังจ้องอยู่ ส่วนหญิงสาวชุดแดงเพลิงก็มองมาที่ฉันด้วยสายตารังเกียจอย่างเปิดเผยตั้งแต่ฉันเดินเข้ามา "อ๊ะ" ลินร้องเสียงหลงเมื่อเธอเดินเข้าไปใกล้ๆกับหญิงสาวชุดแดง แต่แล้วเท้าของผู้หญิงคนนั้นที่สวมใส่รองเท้าส้นเข็มก็เหยียบและบดขยี้ปลายเท้าของเธออย่างแรง "เป็นอะไรจ๊ะ" โซเฟียถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง แต่สีหน้าเธอกำลังเยาะเย้ยอย่างเปิดเผย "เปล่าค่ะ" และนี่คือคำตอบของหน้าที่ลูกจ้างอย่างฉัน ต้องจำยอมลูกค้าที่ดุจดั่งพระเจ้า แต่ถ้าฉันไม่ได้อยู่ในหน้าที่ก็ไม่ยอมเหมือนกัน ฉันไม่ใช่คนที่จะเสียเปรียบอยู่ฝ่ายเดียว "ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติมกดกริ่งบนโต๊ะเรียกพนักงานได้นะคะ" ฉันพูดหลังจากวางอาหารจานสุดท้ายลง และโค้งคำนับอย่างเช่นทุกครั้งที่ทำตามแบบฉบับของร้านอาหารแห่งนี้ "เธอควรแจ้งวัตถุดิบของอาหารในตอนที่เสิร์ฟฉัน" น้ำเสียงเข้มพูดขึ้นในตอนที่หญิงสาวกำลังจะหมุนตัวเดินออกไป "ชาร์ลคะเสียบรรยากาศเปล่าๆ มันจะพานทำให้อาหารเสียรสชาตินะคะ" "เธอไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอไง" คิ้วหนาเลิกขึ้น เมื่อเห็นว่าเด็กสาวกำลังจะก้าวเดินออกไป สายตาคมกริบยังคงจับจ้องที่ผู้หญิงตัวเล็กไม่วางตา "ขอโทษค่ะ ดิฉันจะให้เชฟมาอธิบายให้คุณฟังนะคะ ฉันเป็นแค่เด็กเสิร์ฟเรื่องรายละเอียดของอาหารคงบอกคุณไม่ได้" เคล้ง… ครืด.... ชาร์ลโยนช้อนให้กระทบกับจานเสียงดัง และเลื่อนเก้าอี้ออกก่อนจะลุกขึ้นอย่างไม่พอใจ "กลับ!" "ชาร์ลคะ แต่เรายังไม่ได้ทานเลยนะคะ" "เธอควรดีใจนะโซเฟีย ที่เด็กคนนี้จะรับผิดชอบค่าเสียหายทุกอย่างในวันนี้" ใบหน้าคมคายหันไปพูดคุยกับหญิงสาวข้างกาย แต่คำพูดของเขาก็ทำให้เด็กสาวอีกคนได้ยิน ------------------------- "อื้อ...ปล่อยนะ" ฝ่ามือหนาบีบเข้าที่ลำคอระหงด้วยความเร็วและดันตัวฉันติดกับกำแพงห้องอย่างแรง แรงที่เขากระทำราวกับไม่เห็นว่าฉันเป็นคน ฉันพยายามแกะฝ่ามือหนาออกจากลำคอตัวเองแต่กลับไม่เป็นผลเหมือนฉันยิ่งดิ้นเขายิ่งเพิ่มแรงมากขึ้นกว่าเดิม สายตาคมคู่นั้นราวกับซาตาน ไม่รู้เลยว่าตอนนี้เขากำลังคิดจะทำอะไร ทุกอย่างมันดูไร้ความรู้สึกแม้แต่หน้าตาของเขา "คะ คุณชาร์ล อึก" "หึ สายตาเธอกำลังกลัวฉันบีบคอเธอตายตรงนี้นะอลินดา" "ปะ ปล่อย อื้อ.. แค่กๆ" "ฉันมาวันนี้ไม่ได้มาฟังเธอพูดพร่ำ ฉันมาวันนี้แค่บอกให้เธอทำตามคำสั่งฉันเท่านั้น เธอไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะปฏิเสธฉันแม้แต่คำเดียว” “ฉัน…ไม่มีทาง…ทำตาม…คำสั่ง…คุณ!” ใบหน้าหวานแดงก่ำเมื่อเขาเพิ่มแรงบีบขึ้นเรื่อยๆ ลมหายใจเริ่มติดๆขัดๆ “แน่ใจแล้วที่พูดคำนี้” “….อึก….อื้อ ฉัน…หายใจ…ไม่ออก” “ไหนๆก็จะตายแล้ว ลองนึกถึงหน้าพ่อแม่เธอดูสิ ตอนนี้จะทำอะไรอยู่นะ อยู่บ้าน ทำงาน หรือ…นอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล” “มะ หมาย…ความ…ว่าไง” ภาพของคนตรงหน้าเริ่มพร่ามัวลงไปทุกที สายตาของฉันริบหรี่ลงเรื่อยๆ แต่ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดออกมามันเกี่ยวกับพ่อแม่ของฉัน “ในเมื่ออีกไม่ถึงห้านาทีเธอก็จะตายคามือฉัน ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกจริงไหม” “อื้อ ออ…ขอร้อง…อย่า ทำอะไร พ่อแม่…ฉัน ยอม แล้ว ฉันยอม…อึก” “หึ! มันเป็นภาพที่สวยงามซะเหลือเกิน” ชาร์ลหัวเราะในลำคอเบาๆ เมื่อเห็นคนตรงหน้าเริ่มตาเหลือก ใบหน้าจากแดงก่ำเริ่มซีดเผือดลงต่อหน้าต่อตา ลมหายใจรวยรินลงไปทุกที น้ำเสียงสั่นเครือเริ่มพูดไม่เป็นคำ “อึก…คะ คุณ ชาร์ล…” มือหนาค่อยๆคลายมือออกจากลำคอระหง เมื่อพอใจกับภาพตรงหน้าและได้คำตอบที่เขาต้องการ แค่เพียงเธอเป็นอิสระ เด็กสาวตัวเล็กก็ร่วงลงไปกองกับพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง สายตาคมปรายตามองเธอเพียงนิด แค่กๆ แค่กๆ… ลินรีบโกยอากาศเข้าปอดอย่างเร็ว มือบางลูบลำคอของตัวเองไปพลางๆ แรงบีบรัดทำให้เธอรู้สึกปวดร้าว “อย่าริอาจมาสอนฉันอีก คนอย่างฉันสามารถฆ่าเธอได้โดยไม่รู้สึกอะไร เธอไม่มีสิทธิ์กลับไปทำร้านอาหารนั้นอีก เพราะตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปเธอต้องไปทำงานที่บริษัทฉัน”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

Bad CEO หนี้รักท่านประธาน

37.0K·ณดารินทร์

“แค่หวงฉัน หนี้อาจไม่ลด แต่ถ้ารัก..ก็ไม่แน่” ***************** Bad CEO หนี้รักท่านประธาน ท่านประธานหนุ่มรูปหล่อสั่งให้ลูกน้องไปลากตัวลูกสาวของพนักงานที่ยักยอกเงินบริษัทไปถึงสิบห้าล้านบาท เพื่อเค้นความจริงว่าแม่ของเธอไปซ่อนตัวอยู่ที่ไหน แต่ความสวยของสาวน้อยตรงหน้า กระตุ้นสัญชาตญาณนักล่าจอมตะกละให้ตื่นขึ้นอีกครั้งหลังจากเพิ่งอกหักจากดาราสาวที่ทิ้งเขาไปคบกับคนอื่น สาวน้อยอ้อนวอนขอความเห็นใจไม่ให้เขาจับแม่เธอเข้าคุก และขอเป็นฝ่ายรับผิดชอบหนี้สินทั้งหมดด้วยตัวเอง เข้าทางเขาพอดีอย่างนี้ ก็คงไม่อาจปล่อยกวางน้อยเนื้อหวานให้หลุดออกไปได้ จึงเสนอให้เธอมาทำงานด้วยเพื่อหักหนี้จากเงินเดือน และหนี้มหาศาลที่เธอต้องทำงานกับเขาจนตายจากกันไปข้างหนึ่งก็ไม่มีทางใช้หมด เป็นเหตุผลให้เสือหนุ่มนักล่าเรียกร้องขอดอกเบี้ยจากเธอเป็นการทอดกายให้เขาเชยชม แม้ว่าเธอจะมีคนรักที่กำลังจะแต่งานกันอยู่แล้ว แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ เพราะมีชีวิตของแม่เธอเป็นเดิมพัน สาวน้อยยอดกตัญญูทำทุกอย่างเพื่อหาเงินมาใช้หนี้ แต่เจ้าหนี้อย่างเขากลับไม่ยินดีรับเงินคืนจนต้องหาทางเพิ่มหนี้ให้เธอเรื่อยๆ สุดท้าย เขาก็รู้แล้วว่าไม่อาจรั้งเธอเอาไว้ด้วยยอดหนี้ที่กำลังจะหมดลง จึงตั้งใจรั้งเธอไว้กับตัว ด้วยบางสิ่งที่ทำให้เธอต้องอยู่ชดใช้หนี้รักให้กับเขา..ตลอดไป

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ไอรักอสูรร้อน

26.0K·รินธารา

“วินเซนต์ ไซน์แกนด์" CEO ของแกนด์กรุ๊ป ที่มีเครือข่ายโรงแรมอยู่ทั่วโลก วินเซนต์ เป็นหนุ่มลูกครึ่งอังกฤษ-อิตาลี สำหรับเขาอยากได้อะไรก็ต้องได้ ไม่เว้นแม่แต่ผู้หญิง เขาใช้ผู้หญิงเปลืองอย่างกับทิชชู แต่แล้วเขาก็ต้องมาเสียท่าให้นางแบบสาว ที่วางยาหวังจะจับเขา จนเขาต้องทำร้ายสาวน้อยคนหนึ่ง แต่ก็อย่างว่า ให้เงินก็จบ!! “ไอลดา อรุณพันธ์” สาวน้อยจากเชียงใหม่ที่เข้ามาเรียนต่อในกรุงเทพ ด้วยความที่ไอลดาอยากช่วยแม่แบ่งเบาค่าใช้จ่ายเธอจึงไปทำงานที่โรงแรมแกนด์กรุ๊ป ตั้งแต่เธอเรียนอยู่ปี1 จนตอนนี้เหลือแค่อีกสามเดือน ไอลดาก็จะจบการศึกษาอย่างที่เธอฝันไว้แล้วกลับไปทำงาน และดูแลแม่ที่เชียงใหม่ แต่แล้วชีวิตของไอลดาก็เปลี่ยนไปเมื่อเจอกับ อสูรร้ายที่พรากพรหมจรรย์ของเธอไป และ เธอจะทำเช่นไรเมื่อในท้องของเธอมี ”เลือดเนื้อเชื้อไข”ของเขา

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

พยศรักร้ายนายมาดนิ่ง

9.0K·Kim Nayeol

คำโปรย “แอบฟังแล้วคิดว่าฉันจะปล่อยผ่านไปง่ายๆ งั้นเหรอ” “ฉันไม่ได้แอบ” “แต่เธอได้ยิน” “ช่วยไม่ได้นายกับแฟนนายอยากจะคุยเรื่องลับๆ ของพวกนายตรงนี้เอง และฉันขอบอกไว้ตรงนี้ว่าไม่ได้แอบฟัง” “ใครสน” โรมไม่พูดเปล่าแต่มือหนากับหยิบแว่นตาทรงกลมออกจากใบหน้าของคนตัวเล็ก กลิ่นน้ำหอมเจือจางที่ลอยมาแตะจมูกของคนตัวโต ยัยพิษสุนัขบ้านั้นตัวหอมชะมัด สายตาคมคู่ดุจ้องมองใบหน้าสวยใสไร้กรอบแว่นตาอย่างใกล้ชิดพิจารณา ราวกับถูกใบหน้าสวยหวานตรงหน้านั้นต้องมนต์สะกดเข้าอย่างจัง “แว่นฉันนั้นนายจะเอาไปไหน เอาคืนมานะ” “รับปากกับฉันว่าเธอจะไม่เอาเรื่องที่ได้ยินไปพูดที่ไหน ห้ามเอาเรื่องของฉันไปเผยแพร่เด็ดขาด” โรมเอ่ยกับคนตรงหน้าเสียงเข้ม “ทำไมรับไม่ได้ อายเหรอ” นานิลเอ่ยอย่างเชิดหน้า นี้เหรอโรม บริหารปี 3 ที่สาวๆ คลั่งไคล้นักหนา แต่น่าเสียดายหน้าตาก็ดี แต่ไม่คิดจะหน้าตัวเมีย “ไม่ใช่...เรื่องของเธอ แค่ทำตามที่ฉันสั่ง” “เป็นใครมาสั่งฉัน” เธอสวนกลับเขาทันที แต่นั้นกับถูกฝ่ามือหนาบิดเข้าที่เอวเล็ก นานิลถึงกับรู้สึกได้ “ไม่รับปาก แต่จะพยายามปิดปากให้เงียบละกัน” นานิลเชิดหน้าใหเกับเขา เธอตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำว่าไม่รับปาก นั้นยิ่งทำให้โรมนั่นหัวเสียอยู่ไม่น้อยกับคำตอบของนานิล สายตาคมเข้มสำรวจใบหน้าสวย จมูกโด่งคมสันโน้มเข้าหาอย่างใกล้ชิด จมูกโด่งคมสันโน้มแตะเข้าที่จมูกคนตัวเล็ก ทั้งสองสบตารับรู้ลมหายใจอุ่นๆ ตาคมสบตาเข้ากับนัยน์ตาคู่สวยเปล่งประกายตรงหน้า “จะว่าไปของแปลกๆ อย่างเธอก็น่าสน น่าลองดีเหมือนกันนะ” รอยยิ้มอันร้ายกาจผุดขึ้นมาบนใบหน้า อยากสั่งสอน หรืออยากลอง ในเมื่อตนมองปากบางจิ้มลิ้มตรงหน้าไม่ไหว เห็นทีน่าจะอย่างหลังมากกว่า

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เมียสุดแสบของท่านประธาน

38.0K·J.Jusmin

นิยายโรมานซ์ เรื่อง เมียสุดแสบของท่านประธาน ธีร์ (อธิวัฒน์ ธนามหาเศรษฐ์) CEO หนุ่มในวัย 30 ปี หล่อ รวย กรวย 60 โสดสนิท (เคยมีแฟนแต่ผิดหวัง) พรีม (ศรัณย์ภัทร หิรัญอัครมนตรี) นักศึกษาสาวสวย อายุ 20 ปี โสดซิง นิสัยน่ารัก เข้ากับคนได้ง่าย **คำโปรย** ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มต้นเพราะความต้องการของผู้ใหญ่ และเพื่อช่วยประคองธุรกิจครอบครัวของพรีม ธีร์จึงต้องจำยอมหมั้นหมายกับผู้หญิงที่เขาไม่ได้เลือก แต่ใครจะคิดว่าหญิงสาวที่ดูน่ารักในสายตาของผู้ใหญ่ แต่พอย้ายมาอยู่ร่วมบ้านกับเขาแล้วจะกลายเป็นยัยตัวแสบที่ขี้อ้อนและอ่อยเก่ง ***** "ถ้าพี่ไม่ใช่ผัวแล้วจะเป็นอะไร” “เป็นแค่คู่หมั้นค่ะ เรายังไม่ได้คบกัน จะข้ามขั้นมาเป็นผัวเลยได้ยังไงคะ” “เธอขย่มพี่ทั้งคืนแล้วจะไม่รับผิดชอบเหรอยัยตัวแสบ” *****

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

พิษรักมาเฟีย

77.0K·โซลสตาร์ Seoul Star

เธอควรภูมิใจ "ที่ฉันสดกับเธอนะอลินดา"

นิยายปัจจุบันจบแล้ว

อ้อนรักวิศวะร้าย (Kyle & Queen)

3.0K·In-Yun

เมื่อเธอตกหลุมรักเพื่อนพี่ชายเข้าอย่างจังตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ แต่ทว่า เขานั้นมีคนในใจอยู่แล้วซึ่งก็คือเพื่อนสาวเพียงคนเดียวในกลุ่ม แต่คนอย่างเธอนะเหรอจะสน ในเมื่อคนที่เขาชอบไม่ได้ชอบเขา นั่นก็หมายความว่าเธอก็มีสิทธิ์ที่จะทำให้เขามารับรักเธอ "ถึงเขาไม่รักพี่แต่ควีนรักพี่นะ"

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เด็กเลี้ยงคนเถื่อน

34.0K·violet

"ผมลงทุนไปตั้งเยอะ ถึงเวลาที่ผมจะเก็บผลผลิตเสียที"

ประธานจบแล้ว

หวงรักยัยจอมหื่น

33.0K·รินธารา

จะเป็นยังไงเมื่อเธอแอบชอบเพื่อนสนิทของพี่ชาย และวันๆเธอต้องใกล้ชิดอยู่กับเขา ได้เห็นหุ่นฟิตๆล่ำๆของเขาทุกวัน แล้วเธอจะหักห้ามใจตัวเองได้อย่างไรกัน งานนี้เธอขอแหกกฏของพี่ชายเธอหน่อยเถอะ งานนี้ต้องได้! ธาม ธามไท คณาพรหมวานิช อายุ 22 ปี หนุ่มวิศวะสุดหล่อดาวเด่นของมหาวิทยาลัยที่ใครๆต่างก็รู้จักเขา แต่เขากลับมีนิสัยเงียบขรึมไม่สนใจใคร นอกจากเรื่องกีฬาที่เขาชอบและการเรียนเท่านั้น และความโสดของเขาก็ทำให้เขานั้นเป็นที่หมายปองของสาวๆในมหาวิทยาลัย แต่ใครจะคิดล่ะว่าเขากลับมาหวั่นไหวให้กับยัยจอมโก๊ะที่ตื้อจีบเขาด้วยความใสซื่อและหื่นจัดแบบสุดๆ ชนิดที่ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าทำกับเขามาก่อน ผู้หญิงคนอื่นชอบเขายังทำตัวมีมารยาทรู้จักอาย แต่เธอนอกจากไม่มีมารยาทแล้วยังเทะโลมเขาทั้งจากสายตาและคำพูดอีกด้วย จนเขาบอกกับตัวเองเลยว่าเขาไม่มีทางเอาผู้หญิงอย่างเธอมาเป็นแฟนของเขาแน่...แต่สวรรค์ก็เล่นตลกกับเขา เพราะเขาดันพลาดท่าเสียทีให้ยัยหื่นนี่จนได้ และจากที่เธอชอบมาตื้อเขาเธอก็เริ่มออกห่างจากเขาแล้วมันก็ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดมาก ยิ่งเธอไปเล่นหูเล่นตาแล้วสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่นมันก็ยิ่งทำให้เขาไม่ชอบ เพราะเธอเป็นผู้หญิงของเขาแล้ว เธอไม่มีสิทธิ์ไปใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่น...เขาเลยต้องประกาศศักดาให้ทุกคนรู้ไปเลยว่า...ยัยจอมโก๊ะนี่คือผู้หญิงของเขา! เจด้า เจนลดา แมควายน์ อายุ 19 ปี สาวลูกครึ่งหน้าสวยที่รักการทำอาหารเป็นชีวิตจิตใจ เธอก็ได้เข้ามาเรียนคหกรรมศาสตร์ด้านอาหารและโภชนาการตามที่เธอต้องการ และมันก็ทำให้เธอได้เจอกับหนุ่มในฝันของเธอ แต่เขากลับกลายเป็นหนุ่มหล่อที่สาวๆทั้งมหาวิทยาลัยนั้นอยากจะได้เป็นแฟน แล้วเธอจะเอาอะไรไปสู้เพื่อให้ได้เขามากันล่ะ หน้าตาเธอก็บ้านๆไม่ได้สวยอะไรเลย แถมยังโก๊ะๆอีกต่างหาก แต่โชคก็เข้าข้างเธอ เพราะพี่ชายตัวแสบของเธอน่ะดันเป็นเพื่อนกับหนุ่มในฝันของเธอพอดี เธอเลยใช้ความเป็นน้องสาวของเพื่อนนี่แหละเข้าหาเขา และเธอก็รุกจีบเขาแบบซึ่งๆหน้าให้เขารู้ไปเลยว่าเธออยากจะได้เขา...จนมาดนิ่งๆที่เขาแสดงออกมานั้นถึงกับเสียฟอร์มเลยทีเดียว เมื่อเขาเจอโหมดอ่อยอย่างหื่นๆของเธอ แต่จะทำยังไงได้ล่ะก็เขาน่ากินซะขนาดนั้นนิ หล่อๆแบบนี้ใครดีใครได้ ถ้าช้าเดี๋ยวก็โดนแย่งไปอีก ดังนั้นเธอเลยจับเขารวบหัวรวบหางกินเขาทั้งตัวซะเลย...แต่เขาก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำให้เธอถอยห่างจากเขา แต่เขากลับมายุ่งวุ่นวายกับเธอ ไม่ให้เธอใกล้ชิดผู้ชายคนอื่น ทำให้เธอสับสนว่าเขาต้องการอะไรจากเธอกันแน่ จนกระทั่งเขาบอกกับทุกคนว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขา เธอก็เข้าใจแล้วว่าเขาน่ะ หึงหวงเธอนี่เอง....มันเลยทำให้เธอนั้นเริ่มเล่นตัวใส่เขาบ้าง.... เรื่องย่อบางส่วนจากนิยาย.... "เจด้า....เรามานอนอยู่ในห้องพี่ได้ยังไง..." "เดี๋ยวนะคะพี่ธาม ดูให้ดีสิคะว่าตอนนี้พี่อยู่ห้องของใครน่ะ...ห้องเจด้านะคะ ไม่ใช่ห้องพี่...คิดดูให้ดีสิคะว่าเมื่อคืนเราสองคนทำอะไรที่นี่...." "เราจงใจมอมเหล้าพี่ให้เมาแล้วพามาที่นี่ใช่ไหมเจด้า...." "่ขอตอบแบบไม่อายเลยนะคะ ใช่ค่ะ...เมื่อคืนเจด้ามอมเหล้าพี่เอง แต่ว่าพี่ก็มีสติอยู่นะคะไม่ได้เมามากมายขนาดนั้นสักหน่อย ไม่งั้นเมื่อคืนพี่คงไม่แซ่บซะขนาดนั้นหรอกค่ะ นี่เจด้ายังจำได้ทุกท่า ทุกลีลาของพี่ไม่ลืมเลยนะคะเนี่ย..." "พี่จำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น...แล้วก็ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นไปซะ ระหว่างเราไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น จำเอาไว้...." "ไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ยังไงล่ะคะ ดูสิคะ หน้าอกแล้วก็คอของเจด้านี่ก็ฝีมือพี่ธามกัดแล้วก็ดูดล้วนๆเลยนะคะ ถ้าพี่ธามจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ เดี๋ยวเจด้าจะรื้อฟื้นให้เองค่ะ..." "เห้ย...จะทำอะไรเจด้า ปล่อยพี่นะ.." "ก็จะทำให้พี่ธามดูไงคะว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ถ้าพี่เมาแล้วจำไม่ได้ เดี๋ยวเจด้าจะทำให้พี่จำได้เองค่ะ....ทุกท่า..ทุกลีลาเลย..." "อ่าส์....เจด้า....อย่า อือ...เอามือออกไปนะ อย่ามาจับของพี่นะ...เจด้า.....หยุด...เดี๋ยวนี้....อ่าส์....ซี๊ด....เจ....ด้า....อ่าส์...."

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

(ผัว) เด็กมันร้าย BAD LOVE

47.0K·Story Truth / ลำเจียก

โปรย… ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกันฉันก็ปฏิญาณกับตัวเองเลยว่าจะเอาเด็กคนนี้มาเป็นแฟนให้ได้ แต่มันคงไม่ง่ายขนาดนั้นเพราะเขาไม่ชายตามองผู้หญิงเอ็กซ์อึ้มแบบฉันเลย “ตุลดูรถให้พี่หน่อยสิรถเป็นอะไรไม่รู้ติดๆ ดับๆ” “วันก่อนแอร์เสีย เมื่อวานยางรั่ว วันนี้ติดๆ ดับๆ ถ้าจะเป็นบ่อยขนาดนี้แนะนำให้ซื้อใหม่!!” เขาบอกแบบไม่สบอารมณ์ คงจะดูออกมาฉันจงใจมาเจอ “จะซื้อใหม่ให้เปลืองเงินทำไม พี่ชอบรถคันนี้นะมีปัญหาบ่อยดี ^_^” “ไม่ชอบคนแก่…มากประสบการณ์” คำพูดของตุลทำให้ฉันหน้าเหวอกันเลยทีเดียว ครั้งแรกที่มีคนพูดว่าฉันแก่ แถมยังบอกว่ามากประสบการณ์อีก ฉันยังบริสุทธิ์อยู่นะไอ้เด็กบ้า!!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

SO BAD ทวงรักเมียเก่า

36.0K·นิยายของ อิแย้ม

ตึก ตึก ตึก เสียงรองเท้านักศึกษาหุ้มส้นพื้นเรียบดังขึ้นภายในโถงทางเดินของคอนโดมิเนียมสุดหรูใจกลางเมืองกรุง หญิงสาวใบหน้ารูปไข่มีแก้ม ริมฝีปากกระจับสวยอวบอิ่มรูปร่างสมส่วนมีน้ำมีนวลอยู่ในชุดรักษาของมหาวิทยาลัยชื่อดัง เธอกำลังเดินกลับห้องพักด้วยความกระวนกระวาย หัวใจดวงน้อยอยู่ไม่เป็นสุขเมื่อเธอไม่สามารถต่อสายหาคนรักของตัวเองได้ เขาไม่ยอมรับสายอีกทั้งยังตัดสายโทรศัพท์ของเธอทิ้งทั้งที่เขารู้ว่าเธอทั้งรักและเป็นห่วงเขามากขนาดไหน ติ๊ด แกรก "ระ...ราล์ฟ"ร่างสมส่วนในชุดนักศึกษาเปล่งเสียงเรียกชื่อร่างสูงใหญ่ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เมื่อเห็นว่าเขากำลังนัวเนียอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่บนโซฟา เสื้อผ้าของหญิงสาวหลุดหลุ่ยจนเห็นชั้นใน ส่วนฝ่ายชายตอนนี้มีเพียงกางเกงยีนสีเข้มตัวเดียวที่ยังคงติดกาย ด้านบนถอดเสื้อออกเผยให้เห็นรอยสักเต็มทั้งแผ่นหลังและไหนจะยังลามมาถึงท่อนแขนและแผงอกด้านหน้า "อื้อ ราล์ฟคะ เพื่อนของคุณมา"หญิงสาวในอ้อมกอดเอ่ยบอกแต่ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะไม่สนใจ ราฟาเอลหรือราล์ฟ ยังคงก้มหน้าซุกไซร้ซอกคอหอมของร่างเพรียวบางอย่างต่อเนื่องโดยไม่คิดจะหันมาสนใจร่างมีสัดส่วนอวบอิ่มของเซลีนซึ่งกำลังยืนมองทั้งคู่ด้วยดวงตาสั่นไหว หัวใจดวงน้อยของเธอปวดหนึบ น้ำตาแทบจะไหลออกมาแม้เธอพยายามหักห้ามมันแล้วก็ตาม "ราล์ฟ"เพียงแค่เสียงหวานของเซลีนเรียกชื่อชายหนุ่มอีกครั้งก็ทำเอาใบหน้าหล่อเหลาซึ่งกำลังซุกไซร้ซอกคอขาวของหญิงสาวอีกคนหยุดชะงัก ราฟาเอลเงยหน้าเขาหันมามองเซลีนด้วยแววตารำคาญเมื่อเธอเอาแต่ยืนเรียกชื่อของเขาไม่หยุด "ทำไมวันนี้ไม่ไปเรียน"ที่จริงแล้วเธออยากจะถามเขาว่า'ทำไมถึงได้เอาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาอยู่ในห้องของเรา'แต่นั่นมันก็เป็นคำถามที่เซลีนได้แต่คิดไม่กล้าที่จะถามออกไป เพราะความสัมพันธ์ที่แท้จริงระหว่างเธอกับเขามันถูกเก็บเอาไว้เป็นความลับ ต่อหน้าทุกคนเขาและเธอคือเพื่อนสนิทในกลุ่มเดียวกันแต่อันที่จริงแล้วนั้นมันมีอะไรมากกว่าที่คิด "กูไม่ว่าง" "แต่วันนี้" "มึงจะยุ่งวุ่นวายอะไรกับชีวิตของกูนักฮะเซลีน กูรำคาญ"คำพูดสุดท้ายชายหนุ่มกระแทกเสียงใส่จนหญิงสาวชะงัก ร่างอวบอิ่มในชุดนักศึกษายืนตัวสั่นฝ่ามือกำหมัดแน่นเมื่อเห็นสายตารำคาญปนดูแคลนมองมาที่เธอ "มึงจะไปไหนก็ไปเถอะเซลีน ให้ชีวิตของกูได้มีความสุขเหมือนกับคนอื่นเขาบ้าง"น้ำตาของคนฟังแทบไหล ราวกับมีคมมีดกรีดลงบนหัวใจดวงน้อยของหญิงสาวที่รักเขาจนหมดใจ เซลีนได้แต่ยืนมองร่างของชายหนุ่มนั่งโอบกอดหญิงสาวร่างบางข้างกายเอาไว้อย่างหวงแหน ความน้อยใจกระแทกเข้าจุกอกเมื่อเธอไม่เคยได้รับสัมผัสที่อบอุ่นจากเขาเลยนับตั้งแต่เรื่องราวระหว่างเราสองคนเลยเถิดเกินคำว่าเพื่อนนับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา วันเกิดของเขา คือวันที่ทำให้เราสองคนก้าวข้ามคำว่าเพื่อนด้วยความเมา เขาประกาศคบหาแฟนสาวต่อหน้าของเธอ ราฟาเอลเลี้ยงฉลองวันเกิดพร้อม ๆ กับเลี้ยงฉลองที่เขาและน้ำเหนือผู้หญิงที่เขารักคบหาเป็นแฟนกันตามใจหวัง ส่วนเธอนั้นต้องนั่งกลั้นน้ำตาสาดน้ำเมาลงคอเพื่อย้อมหัวใจไม่ให้มันเจ็บปวดไปกว่านี้ และคืนนั้นคือจุดเปลี่ยนที่ทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก้าวข้ามคำว่าเพื่อน เมื่อทั้งสองตื่นเช้าขึ้นมาแล้วพบว่าเขาและเธอนอนกอดอยู่บนเตียงเดียวกันโดยร่างกายไร้เสื้อผ้าและที่พีคไปกว่านั้นคือพ่อแม่ของเขาและเธอต่างเข้ามาเห็น 'แกกับหนูเซลีนต้องแต่งงานกัน' 'ไม่ ผมไม่ยอม เรื่องเมื่อคืนผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดอะไรขึ้น' 'อาผิดหวังใจตัวของราล์ฟจริง ๆ'อังเดรส่ายหน้ามองชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับลูกสาวของเขาด้วยสายตาผิดหวังซึ่งไม่ต่างอะไรกับภรรยาอย่างมีนามารดาของเซลีน 'แกไม่มีทางปฏิเสธอะไรทั้งนั้น แกต้องแต่งงานกับหนูเซลีนราฟาเอล นี่เป็นคำสั่ง'คำสั่งของบิดายากที่จะทำให้ราฟาเอลปฏิเสธได้ งานแต่งงานเล็ก ๆ ถูกจัดขึ้นภายในครอบครัวมีเพียงคนสำคัญเท่านั้นซึ่งจะได้รู้ถึงความสัมพันธ์ของทั้งสอง 'กูเกลียดมึงเซลีน'วาจาร้ายกาจถูกพ่นออกมาฟาดใส่ใบหน้าของเจ้าสาวในระหว่างที่ทั้งคู่กำลังอยู่ในห้องหอ 'ราล์ฟ' 'หยุดเรียกชื่อกูสักที กูเกลียดมึงเข้าใจไหม' 'แต่เรารักราล์ฟนะ ฮึก ได้ยินไหมว่าเรารักราล์ฟ' 'กูไม่เคยรักมึงเลยเซลีน'หอกแหลมพุ่งเข้าจุกอกคนฟังอย่างเธอ ความปวดร้าวกลางใจมันทำให้เธอประคองตัวยืนแทบไม่ไหว 'เมื่อก่อนกูเคยคิดนะ ว่าระหว่างมึงกับกูยังคงมีความสัมพันธ์ถึงความเป็นเพื่อนตลอดไป' '...' 'แต่ตอนนี้แม้แต่ความเป็นเพื่อนกูก็คงมีให้คนอย่างมึงไม่ได้แล้วว่ะ' 'ระ...ราล์ฟ' 'ในเมื่อมึงอยากได้กูเป็นผัวมากนักกูก็จะสนองให้'ราฟาเอลผลักร่างอวบอิ่มไปด้วยเนื้อหนังให้ล้มลงนอนบนเตียงหลังใหญ่โดยมีร่างของเขารีบขึ้นไปคร่อมเอาไว้ แววตาของชายหนุ่มมีแต่ความไม่พึงพอใจ ชีวิตของเขาไม่เคยพบเจอกับความสุขอีกเลยเมื่อต้องมาผูกมัดกับหญิงสาวใต้ร่างในตำแหน่งสามีภรรยา 'ถ้ามึงอยากได้กูเป็นผัวนักกูก็จะเป็นให้' '...' 'แต่มึงจำเอาไว้นะเซลีน ว่ามึงจะได้แต่ร่างกายไม่มีวันที่จะได้หัวใจของกู จำเอาไว้'ชายหนุ่มประกาศด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวก่อนที่เขาจะจัดการทำให้หญิงสาวใต้ร่างไม่ต่างอะไรกับการตกนรกทั้งเป็น

พลิกชีวิตจบแล้ว

WRITE TO LOVE | เขียนรักปรุงสวาท SM+

4.0K·อะพอลโล่_

“ถ้าเธอมีฉันเป็นอิมเมจพระเอก ..เรื่องบนเตียง ฉันไม่ได้ง่อยขนาดนั่น” “…ใครจะไปรู้เล่า ไม่เคยนอนด้วยซะหน่อย” “ก็นอนซะสิ จะได้เขียนฉันออกมาให้มันดีกว่านี้”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ทายาทมาเฟีย

309.0K·ณดารินทร์

อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนี้..ถ้าไม่อยากโดน จนเดินไม่ไหว..

ประธานจบแล้ว

บ่วงรัก ทินกร

2.0K·โอชิม่อน

...เมื่อเธอได้หายไปจากชีวิตของเขา เมื่อ 5 ปีก่อน ...และวันนี้เธอกลับมา...พร้อมกับบ่วงที่ติดมากับเธอ ...แล้วเขาจะทราบหรือไม่ ว่าบ่วงรักที่เขามอบให้เธอในวันนั้น คือเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาเอง..

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

พิศวาสรักเมียแต่ง

60.0K·violet

"ผัวเมียก็ต้องคอยช่วยเหลือกันและตอนนี้ฉันอยากให้เธอช่วย มันแข็งจนนอนไม่หลับ"

โรงแรม/มหาลัยจบแล้ว

วิศวะพลาดรักเมียจำยอม

10.0K·J.Jusmin

***คำโปรย*** ผู้หญิงอย่างเธอ ระวังจะได้เจอกับไอ้คนปากปีจอ ***แนะนำตัวละคร*** ไต้ฝุ่น : วิศวกรรมเครื่องกล ปี 3 หล่อ รวย สายเปย์ ลูกชายเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพท์และธุรกิจร้านอาหารกึ่งผับ เรียนเก่ง สถานะโสด นิสัยเย็นชา เป็นคนปากร้ายแต่ใจดี ********** "ฉันชื่อไต้ฝุ่น วิศวะเครื่องกลปีสาม จำไว้ให้ขึ้นใจด้วยนะ" "ผู้หญิงอย่างเธอ ระวังจะได้เจอกับไอ้คนปากปีจอ" ********** นับดาว : บริหารธุรกิจ ปี 2 สวย โสด นิสัยน่ารัก กตัญญู มีความต่อปากต่อคำเก่ง ไม่ชอบให้ใครมาหาเรื่อง บ้านรวยมีธุรกิจแฟรนไชส์ชานมไข่มุก (แต่ต้องมีปัญหาการเงินเพราะพ่อติดการพนันจนเป็นหนี้และต้องขายบ้าน) ********** “นายนี่มั่นหน้าเกินไปรึเปล่า ฉันไม่รู้จักนายและก็ไม่ได้คิดจะอ่อยหรืออยากนอนกับนายเลยสักนิด ********** ***คำเตือน*** เนื้อหาในเรื่อง ตัวละคร สถานที่ เป็นเพียงเรื่องสมมติที่แต่งขึ้นตามจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น มีการบรรยายถึงเนื้อหาทางเพศและการใช้คำพูดที่ไม่สุภาพ เหมาะสำหรับบุคคลที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น โปรดใช้วิจารณาญาณในการอ่าน

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เด็กมันยั่ว BAD LOVE

57.0K·Story Truth / ลำเจียก

“…อยากลองนอนบนเตียงกับผมสักคืนไหม ?”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ข้ามเส้นมาเล่นเพื่อนจบ

45.0K·เดย์ไลลา

"เราเป็นเพื่อนกันนะ...แถมไม่ได้รู้สึกชอบกันสักหน่อย" "แต่เราเอากันไปแล้ว คบกับกูก็ไม่ได้เสียหายตรงไหนนี่" กลีบปากบางเม้มหาเข้ากันครุ่นคิดตามคำพูด เธอกลัวว่าความสัมพันธ์ฉาบฉวยแบบนี้มันจะไม่ยั่งยืนเท่าความเป็นเพื่อนที่มีมาตลอดสิบห้าปี กลัวว่าพอเปลี่ยนสถานะไปแล้ววันหนึ่งเธอจะเสียเพื่อนสนิทคนเดียวไปตลอดกาล "ก็ไม่เอาอยู่ดีอะ" "เฮ้ออออ~ ทำไมดื้อจังวะ" "มึงแค่อยากรับผิดชอบเพราะกูเป็นเพื่อนไม่ใช่เหรอ...ถ้าเป็นคนอื่นมึงไม่สนใจความรู้สึกหรอก" "ก็รู้นี่ แล้วจะปฏิเสธทำไมอีก" ใบหน้าหล่อเหลาดูขัดเคืองใจที่ม่านฟ้าไม่ยอมตอบตกลง เนื่องจากเป็นเพื่อนกันมานานทำให้ทั้งคู่พอจะรู้ความคิดอีกฝ่ายได้ เพราะม่านฟ้าเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของเขา ก็อยากให้เกียรติ ไม่อยากทำตัวมักง่ายใส่เหมือนผู้หญิงทั่วไปจึงแสดงความรับผิดชอบ ซึ่งเธอไม่ต้องการแบบนี้ "ก็ให้มันจบแค่วันนี้พอ แล้วเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้เหรอ" "ไม่...กูอยากเอามึงอีก" "ไอ้เค!" ม่านฟ้าหน้าบึ้งเรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงดัง เมื่อคาเตอร์ยอมรับออกมาตรง ๆ แบบหน้าไม่อาย พร้อมใช้กำปั้นเล็ก ๆ ทุบเข้าที่อกกว้างด้วยความหงุดหงิด "จะเอาไง? อยากโดนกูเอาแบบไม่มีสถานะเหรอไง" "กูไม่ให้แล้วโว้ย!" เธอทั้งโกรธทั้งอายกับความหน้าด้านของเขา ใช้เรี่ยวแรงน้อยนิดดีดดิ้นพยายามดันตัวชายหนุ่มออกห่าง มุมปากหนากระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ เพียงแค่ออกแรงเบา ๆ ก็สามารถกดหญิงสาวในอ้อมแขนลงไปนอนราบกับโซฟาในท่าทางล่อแหลมได้แล้ว ม่านฟ้านอนหอบหายใจเหนื่อยอยู่คนเดียว ขณะที่ร่างสูงเปลี่ยนมาขึ้นคร่อมเธอเอาไว้ พร้อมยักคิ้วกวนอารมณ์ให้เธอขัดใจเล่น "มีแรงแค่นี้จะห้ามกูได้เหรอ" "ปล่อยเลย! ถ้ากูไม่ยอมแล้วมึงจะข่มขืนกูเหรอไง" "ม่าน~ กูไม่ต้องใช้กำลังหรอก มีวิธีอีกเยอะที่จะทำให้มึงเคลิ้มจนต้องยอม เหมือนในห้องน้ำนั่นไง" "..." กลีบปากแดงระเรื่อเม้มเข้าหากันแน่น ไม่อาจคิดหาคำมาตอบโต้ได้อีก ใบหน้าร้อนผ่าวยามคิดถึงเหตุการณ์ร้อนแรงวาบหวามที่เพิ่งเกิดขึ้น "หึ! มึงความรู้สึกไวแค่ไหน กระตุ้นนิดเดียวก็เตลิดแล้ว" "เค~ กูไม่เล่นนะ ปล่อยได้แล้ว" เธอเปลี่ยนมาอ้อนเขาเสียงอ่อนเมื่อหมดทางต่อกรกับความร้ายกาจของเพื่อนสนิท "กูก็ไม่ได้เล่น กูเอาจริง" "แต่..." "มึงรู้จักกูดีม่าน...อะไรที่กูอยากได้กูก็ต้องได้ และตอนนี้กูอยากได้มึง" พวงแก้มเธอร้อนผ่าวลามลงมาลงถึงหน้าท้อง มันวูบไหวปั่นป่วนประหลาดยามสบเข้ากับสายตาร้อนรุ่มของเขา อกซ้ายทำงานอย่างหนักเมื่อใบหน้าอยู่ห่างกันเพียงไม่กี่เซ็นต์ คาเตอร์กระตุกยิ้มร้ายพร้อมใช้ปลายจมูกโด่งมาสัมผัสปลายจมูกเธอแผ่วเบาหยอกล้อ "เมื่อกี้ก็รู้สึกดีมากไม่ใช่เหรอ อย่าปฏิเสธตัวเองเลย" น้ำเสียงทุ้มลึกเซ็กซี่กระซิบยั่วราวกับจะค่อย ๆ สะกดจิตเธอให้ยอมคล้อยตาม "แต่กูก็ไม่อยากคบมึงอยู่ดีอะ" คาเตอร์ขี้เบื่อและเจ้าชู้แค่ไหนเธอรู้ดีที่สุด เขาเปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าและไม่เคยจริงจังกับใคร ทำให้เธอไม่อยากจะเอาความสัมพันธ์ตลอดสิบห้าปีไปเสี่ยงบนเส้นด้ายแบบนั้น "กลัวอะไรม่าน มึงไม่มีใคร กูก็ไม่มีใคร เราไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย" "ไม่อยากเสียมึงไปอะ" ม่านฟ้ายอมรับออกมาตามตรง หันหน้าไปอีกทางเพื่อหลบสายตาคมกริบของคนด้านบน แต่ก็ถูกปลายนิ้วเรียวยาวช้อนใบหน้าให้หันกลับมาสบตาอีกครั้ง "ใครบอกว่าจะเสียกูไป มึงสำคัญกับกูที่สุด รู้ดีไม่ใช่เหรอ" น้ำเสียงนุ่มพร้อมถ้อยคำหวานและสายตาหนักแน่นสั่นคลอนความตั้งมั่นของเธอให้ค่อย ๆ ทลายลงมาทีละน้อย "แล้ว...ไม่ต้องคบกันไม่ได้เหรอ" "มึงโอเคไหมล่ะ ถ้าเราจะมีเซ็กซ์กันเฉย ๆ นึกว่าผู้หญิงเขาจะอยากได้สถานะกันซะอีก" "กูไม่รู้อะ" เธอไม่เคยมีแฟนหรือคบหากับใคร ระดับความรู้เรื่องความรักต่ำเตี้ยเรี่ยดินมาก จึงไม่รู้ว่าคนอื่นจะตัดสินใจแบบเธอไหม คาเตอร์บีบปลายจมูกของเธอด้วยความมันเขี้ยวปนเอ็นดู ซึ่งม่านฟ้าก็ปั้นหน้าบึ้งแล้วปัดมือหนาออก "มีอะไรยังคาใจอีกไหม" "ไม่บอกใครได้ไหม กูไม่อยากให้เพื่อนคนอื่นรู้" เธอไม่อยากให้คนอื่นต้องมากระอักกระอ่วนใจไปด้วย กับความสัมพันธ์แปลก ๆ นี้ "ตามใจมึงทุกอย่างเลยม่าน" "แล้วถ้าวันหนึ่ง...มึงเจอคนที่ชอบอะ" "ถ้าความรู้สึกเราทั้งคู่ยังไม่เปลี่ยนไป...วันหนึ่งมึงหรือกูจะมีแฟน เราก็แค่หยุดความสัมพันธ์นี้ แล้วก็กลับไปเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม" "กูกับมึงจะไม่เปลี่ยนไปใช่ไหม" เธอถามย้ำด้วยสีหน้าลังเล กลัวเหลือเกินว่ามันจะถลำลึกจนไม่อาจกลับมามองหน้ากันได้สนิทใจเหมือนที่ผ่านมา "กูไม่มีทางเปลี่ยน มึงจะเป็นเพื่อนที่กูรักที่สุดตลอดไป มึงนั่นแหละอย่าหลบหน้ากูเหมือนที่ผ่านมาอีก" "อืม"

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว