ครอบครัวใช้ความรุนแรง

ร้อยดาวตะวันเดียว [My DayLight]
ตะวันฉายเป็นลูกของสุพรมกับอุบล ซึ่งเคยทำงานเป็นคนขับรถกับแม่ครัวในบ้านของชมจันทร์กับจิรเดช จิณณวัตรเป็นลูกชายคนโตของชมจันทร์กัจิรเดช ซึ่งสมัยเขายังเด็กเป็นคู่ปรับกับตะวันฉาย ----------------- จิณณวัตร วัชราเวโรจน์ หนุ่มนักเรียนนอก อารมณ์ดี และมีความรับผิดชอบสูง ด้วยความที่เป็นลูกคนโตของบ้าน และเป็นทายาทอันดับแรก เขาจึงต้องกลายเป็นตัวช่วยและที่พึ่งพิงให้น้องๆ ในยามยากไปในเวลาเดียวกัน และในขณะเดียวกัน เขาก็เป็นตัวป่วน ชวนให้เลขาคนสวยของแม่ต้องหงุดหงิดไม่มีที่สิ้นสุดเช่นกัน “อะไรนะครับ! คุณแม่จะให้ผมไปตามยัยเด็กหัวถั่วงอกนั่นน่ะเหรอครับ แล้วเขาจะกลับมาเหรอ ยิ่งไม่ชอบหน้าผมอยู่ จำไม่ได้หรือไงครับว่าผมทำวีรกรรมอะไรไว้ ให้ผมทำอย่างอื่นให้ดีกว่านะครับ งานนี้ขอบายแล้วกันครับ ว่าแต่ทำไมเขาถึงออกล่ะครับ หรือคุณแม่ให้เงินเดือนน้อยไป” “แหม! ถึงจะเหนื่อยแต่ก็มียาชูกำลังเป็นหนุ่มนักเรียนนอกมาคอยตามต้อยๆ ๆ ตั้งแต่บ่ายๆ ก็นับว่าคุ้มหรอกน่า ว่าแต่คุณชอบแบบนั้นเหรอ อย่างคุณผมคิดว่าจะอยากได้แฟนอายุมากกว่านั้นหน่อย ประสบการณ์เยอะกว่านั้นหน่อยมากกว่านะ พวกผู้หญิงที่ชอบมีแฟนรุ่นราวคราวเดียวกันหรือว่ารุ่นน้องกว่าน่ะ มักจะไปไม่รอดหรอกนะผมเห็นมาแยะละ” “ว่าไงครับคุณถั่วงอก ไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะเราพักนี้ หรือว่ามัวแต่เดทกับหนุ่มนักเรียนนอกอยู่เลยไม่มีเวลาว่าง” แถมยังตอกเขากลับจนน่าหงาย และเพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้เองว่าแม่ถั่วงอกนอกจากจะทำงานเก่งแล้วยังปากเก่งอีกต่างหาก ‘มันน่าจะจูบซะให้เข็ด’ และไม่รู้สมองส่วนใจสั่งใจให้คิดแบบนี้ ร่างสูงเลยก้าวยาวๆ ตรงไปหาอีกร่างที่ยืนชิดประตูรถเตรียมจะเปิดทุกเมื่อ “อูวห์! ท่าทางคุณอยากจะเป็นผู้หญิงพวกนั้นของผมบ้างล่ะสิท่า แต่คงจะไม่ไหวหรอก เพราะมีคุณสมบัติเพียงข้อเดียวนั่นคือสมอง ส่วนสวยๆ ใสๆ นี่ผมหาไม่ยักจะเจอ หรือถ้าจะไปโมไปอัพเกรดขึ้นมาให้ใกล้เคียงหน่อย คุณก็คงจะต้องจับบัตรคิวรอเลยล่ะ เพราะผมจะว่างอีกทีก็กลางปีหน้าโน่น เสียใจด้วยนะจ๊ะแม่ถั่วงอก” อาทิตยา พุทธิรักษ์ ด๊อกเตอร์สาวผู้มีทางให้ไปมากมาย ทว่าก็จำใจต้องทำงานชดใช้หนี้บุญคุณ ท่ามกลางความกดดันของคนรอบข้าง ไม่ว่าจะเป็นเจ้านายผู้เป็นคุณผู้หญิงของบ้าน ตามติดด้วยลูกๆ ทั้งสี่ของเจ้านาย ที่มักจะนำเรื่องปวดเศียรเวียนเกล้ามาให้เสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ลูกชายคนโตของเจ้านาย หน้าหล่อลากดิน ส่วนน้ำคำนั้นคมราวกับมีดโกน แต่มีหรือที่ด๊อกเตอร์สาวจะทนให้ว่าหรือประชดประชันอยู่ฝ่ายเดียว เมื่อไหร่สบโอกาส ก็ไม่พลาดที่จะสวนคืนทันควัน “ฉันก็มาทำงานทุกวันนี่คะ ทุกคนในวันเห็นหน้าฉันหมด เว้นเสียแต่คุณจะหูอื้ออึง สายตาฟ่าฟาง เวล่ำเวลาหดหายไปกับพวกสวยใสไร้สมองของคุณเท่านั้น” “หัวถั่วงอกก็ยังดีกว่าหัวอ่อน หัวขี้เลื่อยเหมือนพวกผู้หญิงของคุณ ที่ยอมถูกปั่นจนหัวหมุน ถูกสั่งให้หันซ้ายขวาเพียงเพราะอยากได้เงินจากหนุ่มไฮโซหลงตัวเองอย่างคุณไปใช้จ่ายในเรื่องที่ไม่จำเป็น เชิญคุณสำเริงสำราญไปเถอะ อีกหน่อยแม่คุณทำเรื่องให้ต้องนั่งกุมขมับ อย่าวิ่งมาหายัยหัวถั่วงอกอย่างฉันให้ช่วยก็แล้วกัน ออกไป! ฉันจะกลับ!”

ท่านร้ายข้าก็ร้าย...มีสิ่งใดไม่เหมาะสม
ครั้นเมื่อลืมตาตื่นขึ้นอันเนี่ยนฉีพบว่าตนเองได้รับโอกาสให้มีชีวิตใหม่อีกครั้ง สวรรค์ส่งให้นางย้อนเวลากลับมา แต่เหตุใดจึงไม่ให้นางย้อนเวลาไปก่อนหน้านั้นสักสองถึงสามชั่วยาม อย่างน้อยก็ควรจะเป็นก่อนที่นางจะกระทำเรื่องโง่เง่าอย่างการวางยาพิษกับบุรุษที่นอนร่วมเตียงกับนางในเวลานี้ เมื่อได้รับโอกาสก็ต้องลองดู เป้าหมายของนางคือการแก้แค้นครอบครัวที่เคยทอดทิ้ง แก้แค้นทุกคนที่กระทำเรื่องชั่วช้าต่อนาง แต่ไฉนเลยเมื่อนางยิ่งแก้ทุกอย่างยิ่งกลับตาลปัตรเลวร้ายลงยิ่งกว่าเดิม ทุกอย่างดำเนินไปราวกับผีเสื้อขยับปีก เมื่อเดินไปเส้นทางหนึ่ง อีกทางหนึ่งก็ย่อมเปลี่ยน ทุกสิ่งทุกอย่างที่นางคาดเดาล้วนแล้วแต่เปลี่ยนแปลงไปราวกับพลิกฝ่ามือ หรือจริง ๆ สาเหตุที่สวรรค์ส่งนางมาอีกครั้งก็เพื่อให้เผชิญกับความยากลำบากอีกครั้ง หรือสวรรค์ก็เพียงแค่ต้องการกลั่นแกล้งเล่นสนุกกับชีวิตมนุษย์ที่ไร้ค่าของนางแค่เพียงเท่านั้นงั้นเหรอ?

ข้ามเวลามาเพื่อเธอ
ลินดา ที่พลัดตกสะพาน แบบไม่ตั้งใจ จนกระทั่งมาปรากฏ ยังโลกที่เธอไม่รู้จัก และยังถูกเข้าใจผิดว่าเป็นเซียน จึงได้เกิดภารกิจที่เธอจะต้องทำให้สำเร็จขึ้น

ของเล่น
เพราะปมที่เขาได้จากวัยเด็ก เพราะเรื่องราวที่มีแม่เธอเป็นส่วนหนึ่งของเหตุการณ์ เขาจึงจมอยู่กับความแค้นและเจ็บปวด และเมื่อถึงเวลา ลูกสาวอย่างเธอเลยต้องรับผิดชอบความรู้สึกทั้งหมดของทุกคน ด้วยการเป็นของเล่นระบายแค้น

เพลิงแค้น สีรุ้ง
พราวดีหลงกลนายเพลิงเจ้าของไร่ชาเข้าให้ พลาดพลั้งได้เสียตกเป็นของเขา จู่ ๆ กลับมีผู้หญิงคนหนึ่งแสดงตัวว่า กำลังจะมีลูกด้วยกัน ผู้หญิงคนนั้นตัดพ้อต่อว่าสารพัดพร้อมมีหลักฐานมาแสดงให้ดู พราวดีเชื่อเสียสนิทใจสุดท้ายแล้วเธอเป็นคนโง่ที่ถูกหลอกเข้าให้ เรื่องย่อ เพลิง พร้อมจะแผดเผาและทำลายเธอให้แหลกสลายไปกับมือ เพราะความเคียดแค้นชิงชัง จนได้จับตัวเธอมาหวังจะแก้แค้นและจัดการสั่งสอนเธอให้เธอชดใช้รับผิดชอบต่อสิ่งที่ได้กระทำลงไป แต่ทว่า...เขากลับกลายเป็นคนที่ถูกเธอจัดการ!ทรมานอย่างแสนสาหัส เมื่อจู่ ๆ เธอหายไป เขาคลุ้มคลั่งเจียนบ้า เพลิงแค้นในใจได้มลายหายไปสิ้น เหลือเพียงแค่สีรุ้งในใจเท่านั้น เขาได้พบกับเธออีกครั้งและยังมีของขวัญอันแสนล้ำค่าอีกด้วย “พ่อรักแม่ไหมฮะ” คำพูดของลูกชายมันทิ่มแทงใจเขาเข้าให้อย่างจัง จากผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกจับตัวไปกลับกลายเป็นผู้หญิงที่แกร่งที่สุด สุดท้ายแล้วเพลิงแค้นในใจได้มอดดับลงไป หลงเหลือเพียงแค่สีรุ้งเท่านั้นในตอนนี้ เมื่อก่อนสุดแสนจะแค้นเธอ ตอนนี้กลับกลายเป็นว่า สุดแสนจะรักเธอมากมายจนไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้หมด “รักสิครับ”

เสิ่นชิงรั่ว
บรรยากาศในห้องหนักอึ้งราวกับมีพายุกำลังก่อตัว"หนิงชิงรั่ว" หนิงเจิ้งเป็นฝ่ายเปิดฉาก เขากระแทกมือลงบนโต๊ะเสียงดังปัง "เมื่อเช้าเธอทำบ้าอะไรลงไป คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงกล้ามาพูดจาสั่งสอนพี่ๆ ของเธอแบบนั้น เธอจงใจจะสร้างความแตกแยกให้บ้านนี้ใช่ไหม" ชิงรั่วเพียงยืนนิ่ง มองตอบกลับไปด้วยแววตาที่ว่างเปล่า ไม่ได้แสดงความหวาดกลัวออกมาเลยแม้แต่น้อย "พี่ๆ เหรอคะ?" เธอทวนคำ "หนูไม่แน่ใจว่าตอนนี้เรายังอยู่ในสถานะนั้นกันอีกหรือเปล่า" "แก" คำตอบของเธอราดน้ำมันลงบนกองไฟ สวีลู่ลุกพรวดขึ้นชี้หน้าเธอ "นังเด็กอกตัญญู ตระกูลหนิงเลี้ยงแกมาจนโต ยังไม่สำนึกบุญคุณอีก ตั้งแต่เวยอันกลับมา แกก็พยศขึ้นทุกวัน ทำให้ลูกสาวฉันไม่สบายใจ แกมันเป็นตัวหายนะ"

รอยอาญา [Sign of Love]
ดนุพร ปรีชากุล (คุณดำ) นักธุรกิจหนุ่ม ผู้มีความหลังอันสลับซับซ้อน และซ่อนไว้ด้วยความโกรธแค้น เพื่อรอลงอาญา คนที่ทำให้เขากับครอบครัว ต้องพบกับความลำบากยากเข็น ------- ระพีพรรณ (คุณเพลง) หญิงสาวผู้จำต้องชดใช้ให้เขา เพราะรักและกตัญญูต่อผู้ให้กำเนิดอย่างล้นเหลือ -------------------------------------------------------------- "ก็ฉันกำลังจะทำให้พ่อกับพี่เลวๆ ของเธอได้รับรู้ว่า การที่มีลูกกับน้องสาวถูกข่มขืนจนเป็นบ้า มันรู้สึกยังไง น่ะสิ! .และเธอก็จะต้องเป็นสารให้ฉันไง” เขาคว้าข้อมือเธอลากเดินตรงไปที่ห้องทันที “คุณหมายความว่ายังไง ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ ปล่อย” เธอขัดขืนเขาด้วยแรงที่มี แต่ก็ทานแรงเขาไม่ได้ จนร่างแทบจะปลิวไปตามแรงของเขาก็ว่าได้ เธอรีบเอามืออีกข้างยึดขอบประตูเอาไว้ พร้อมกับพยายามจะสบัดแขนออกจากแรงฉุดของเขา “มานี่!!!” ดนุพรเข้ามาโอบร่างเธอเอาไว้ และแกะมือออกจากประตู “ปล่อยฉันนะ ปล่อย ช่วยด้วย ช่วยด้วย” เธอร้องขอความช่วยเหลือทันทีที่มือถูกเขาฉุดให้หลุดจากการยึดเหนี่ยว “โอ้ย!!!” แขนที่คว้าเธอเอาไว้ ถูกฟันของเธอกัดเข้าเต็มๆ จนต้องร้องออกมาเพราะความเจ็บ และก็ปล่อยร่างเธอให้หลุดมือไป เธอตั้งสติได้ รีบวิ่งหนีออกมาจากห้องและตรงไปยังประตูทันที เพื่อหมายหนีให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของเขา ประตูถูกเปิดออกอย่างง่ายดาย เธอวิ่งออกจากห้องได้สำเร็จ แต่ก็หนีมาได้ไม่กี่ก้าว ก็ถูกเขาวิ่งมาคว้าเอาแขนได้ทัน “จะไปไหน มานี่ เธอหนีไม่พ้นฉันหรอก” “ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยด้วย ช่วยด้วย” เธอร้องขอความช่วยเหลือจากห้องข้างๆ จนแทบจะสุดเสียง แต่ก็เปล่าประโยชน์ ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่ที่ห้อง หรือได้ยินเสียงเธอเลย ไม่นานตัวเองก็ถูกเขาลากเข้ามาในห้อง และปิดประตูทันที เขารวบมือสองข้างของเธอเอาไว้ พร้อมกับลากเธอไปในห้อง และโยนร่างเธอไปที่เตียงทันที โดยที่เขาไม่รอช้าที่จะตามขึ้นกดแขนเธอเอาไว้ “เธอจะร้องจนคอแตกก็ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอกนะ เธอไม่เคยได้ยินเหรอ ว่าเวรกรรม น่ะมันมีจริง พวกเธอทำกรรมอะไรไว้กับพวกฉัน กรรมนั้นมันก็กำลังจะตอบสนองไง ไม่มีใครมาช่วยได้หรอกนะ” “ฉันไปทำอะไรให้พวกคุณตั้งแต่เมื่อไหร่ ปล่อยฉันนะ คุณมันบ้า ปล่อย” เธอด่าเขาด้วยความรู้สึกโกรธและกลัวระคนกันไป “ใช่เธอไม่ได้ทำ แล้วน้องฉันล่ะ ไปทำอะไรให้พี่เธอตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันบอกแล้วไง ว่าเธอจะต้องเป็นสารให้ฉันส่ง” ไม่ทันที่เธอจะได้ตอบโต้อะไร เรียวปากก็ถูกเขาปิดด้วยริมฝีปากหนานุ่มของเขา หญิงสาวดิ้นรนหาอิสระด้วยแรงที่พอจะเหลืออยู่ พลางมือสองข้างก็ใช้เล็บหยิกไปที่แขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเป็นมัดๆ “โอ้ย!!!” เขาเริ่มโกรธเพราะความเจ็บปวดและตรงแขนก็มีรอยเล็บจากการจิกจนมีเลือดซิบๆ ออกมา “ปล่อยฉันนะ คุณมันบ้า ฉันเกลียดคุณ ปล่อย” เธอร้องออกมาด้วยความโกรธเขา “ปล่อยเหรอ! นี่ไงปล่อย” เขาต่อปากต่อคำกับเธอ พร้อมๆ กับมือก็กระชากชายเสื้อจนกระดุมหลุดออกไปหลายเม็ด แล้วเขาก็ไม่รอช้า รีบทาบร่างลงไปบนร่างเธออีกครั้ง และระดมจูบไปอีกครั้ง เรียวปากเธอถูกบดขยี้อย่างรุนแรงด้วยความโกรธของเขา มืออีกข้างของเขาไม่รอช้าที่จะปลดกระดุมเม็ดที่เหลือออกไป แล้วเขาก็สอดมือเข้าไปใต้บราเพื่อเคล้าคลึงหาความนุ่มจากอกอวบอิ่มของเธอ หญิงสาวรู้สึกได้จากความโกรธของเขา ผ่านความรุนแรงที่บดลงไปบนเรียวปากของเธอ เรี่ยวแรงที่จะเอามาต่อสู้กับเขานั้น มันแทบจะไม่หลงเหลืออีกแล้ว เพราะมืออีกข้างของเขากดข้อมือเธอไว้กับที่นอน ส่วนมืออีกข้างของเธอที่พอจะต่อสู้เขาได้ ก็ยังคงจิกและทุบไปที่หัวไหล่ของเขา แต่มันก็แทบจะไม่ระคายผิวเขาด้วยซ้ำ ไม่นานท่อนล่างของเธอก็ปราศจากอาภรณ์ใดๆ ปกปิดเอาไว้ด้วยมือข้างเดียวของเขา แล้วหญิงสาวก็รับรู้ด้วยสัญชาตญาณว่า คงจะไม่สามารถทานแรงของเขาได้อีกต่อไปแล้ว น้ำตาแห่งความเจ็บปวดมันเริ่มไหลรินออกมาอย่างช่วยไม่ได้ และก็ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายนั้น จะไม่ได้สนใจด้วยซ้ำ จมูกของเขาชอนไช ซอกซอนไปตามคองามระหง แล้วลงมาหยุดที่บัวคู่งามทันทีที่บราตัวน้อยหลุดติดมือเขาและขว้างไปโดยไม่ได้สนใจทิศทาง หญิงสาวหลับตาพริ้มลงด้วยความอาย เมื่อเขาใช้สายตาเชยชมเรือนร่างที่เปล่าเปลือยของเธอ แล้วเรียวปากก็ถูกเขาก้มลงมาดูดดื่มอีกครั้ง แต่ก็ผิดจากครั้งก่อนๆ เพราะสัมผัสเขาแผ่วเบา นุ่มนวล เธอปฏิเสธไม่ได้เลยว่า รู้สึกวาบหวิวกับสัมผัสของเขาไม่น้อย ในเวลาเดียวกันเธอก็สัมผัสได้ว่า ร่างของเขาบัดนี้ ไม่มีอาภรณ์ใดๆ ปกปิดไว้อีกต่อไปแล้ว น้ำตาไหลรินออกมาอีกครั้ง เมื่อความรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่กำลังจะสูญเสียไปให้กับเขา “ได้โปรดเถอะค่ะคุณดำ ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ คุณจะต้องเสียใจกับการกระทำของคุณในวันนี้ ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ ฉันขอร้อง” เธอตัดสินใจอ้อนวอนเขาเป็นวาระสุดท้าย เพราะคาดหวังว่าเขาอาจจะเปลี่ยนใจ “เธอกำลังขอร้องไม่ให้ฉันกินน้ำ ทั้งๆ ที่ฉันรู้สึกหิว และมันก็ตั้งอยู่ตรงหน้าฉันอย่างนั้นเหรอ มันไม่มีประโยชน์หรอกนะเพลง มันสายไปแล้ว มันสายไปตั้งแต่วันแรกที่เธอตัดสินใจ เข้ามาทำงานที่บ้านฉันด้วยซ้ำ” แล้วปากหนานุ่มก็ปิดเรียวปากเธออีกครั้ง เพื่อหยุดการร้องขอจากเธอ เขารู้สึกเป็นสุขอย่างบอกไม่ถูกกับความสุขที่ได้รับจากเรือนร่างของเธอ เพราะร่างเปล่าเปลือยของเธอนั้น มันเต็มไปด้วยสิ่งที่หน้าค้นหา และน่าลิ้มลองเหลือเกิน ผิดกับหญิงหลายๆ คน ที่เขาได้ผ่านมือมา หรือมันอาจจะเป็นเพราะเธอมีเลือดของศัตรูที่เขาเกลียดและอยากทำลายอยู่เป็นทุนเดิมแล้วก็เป็นได้ “เธอไม่รู้เหรอ ว่าฉันดีใจแค่ไหน ที่เห็นเธอเดินเข้ามาขอผ่อนผันหนี้ตั้งแต่วันแรก และเธอคงคิดไม่ออกหรอก ว่าฉันรอคอยวันนี้มานานแค่ไหน” นั่นคือคำพูดของเขาที่สื่อไปถึงอะไรหลายๆ อย่างจากความคิดของเขาเพื่อให้เธอรับรู้ แต่เธอก็ไม่สนใจที่จะตีความใดๆ อีกแล้ว เพราะรู้ดีว่ามันหาประโยชน์ไม่ได้เลย มือของเขาลูบไล้ไปแทบทุกสรรภางค์ บัวคู่งามถูกปากนุ่มเขาครอบครองเอาไว้โดยไม่คิดจะคำนึงว่าเจ้าของที่เฝ้าหวงแหนเอาไว้นั้น จะเสียใจแค่ไหน สิ่งที่เธอเก็บรักษามาทั้งชีวิต โดยที่ไม่เคยมีใครเข้ามาแผ้วพาน บัดนี้มันได้ถูกค้นพบและรุกรานจากเขา แล้วก็ดูเหมือนว่าเขาจะยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ ที่เห็นดวงตาเธอปิดลงเพื่อรับสัมผัสที่เขามอบให้ และมันก็ส่งสัญญาณให้เขารู้ว่า เธอกำลังพ่ายแพ้ต่อกฏเกณฑ์ธรรมชาติที่สร้างเอาไว้ เขายกแขนเธอทั้งสองข้างให้มาโอบหลังเขาไว้ และดูเหมือนว่าเธอจะทำตามอย่างว่าง่าย และปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามที่เขาจะสั่งการ ระพีพรรณรู้สึกโกรธตัวเองยิ่งนัก ที่ยอมทำตามที่เขาร้องขอ แต่เธอก็คือมนุษย์ปุถุชน ที่ยากจะต่อต้านกับความสุขที่เขากำลังจะมอบให้นี้ เธอปล่อยให้เขาครอบครองเรือนร่างของเธอเอาไว้ ตามแต่เขาจะปรารถนาที่จะหาความสุขจากมัน

เกิดใหม่ครั้งนี้ขอเป็นนางร้ายหย่ารักยุค 80
“เพราะรักจึงยอมจนตัวตาย ชาตินี้เกิดใหม่ขอไม่รักใครนอกจากตัวเอง ดังนั้นหย่าให้ฉันซ่ะ!! ท่านนายพล”

รักร้ายๆ
เสียงตีดังเพียะ ดังออกมานอกห้อง คนข้างนอกต่างสงสารคนในห้องจับใจนัก ทำไมนะทำไม น้องครีมต้องทนถึงเพียงนี้ คนข้างนอกห้องต่างภาวนาให้พายุอารมณ์ของคนในห้อง สงบลงโดยไว ภาวนาให้ทุกอย่างจบลงอย่างรวดเร็ว ก่อนที่คนที่ถูกกระทำ จะบอบช้ำไปมากกว่านี้

(ภรรยา) ไร้สถานะ ( Mpreg )
เพราะสถานะที่เขาให้ผมยืนอยู่มันไม่เคยชัดเจน และผมเองก็ไม่กล้าเรียกร้อง เพราะผมรู้ตัวเองดีว่าไม่คู่ควรกับคนอย่างเขา แต่ทำไมล่ะ ผมเป็นคนมาก่อน ผมรักของผมมาก่อน ผมมีลูกกับเขาแล้ว แต่เขากลับไปแต่งงานกับคนที่ครอบครัวหามาให้อย่างเหมาะสม แล้วมีลูกด้วยกัน แล้วผมกับลูกล่ะ? ผมพยายามเอ่ยปากชวนลูกออกไปอยู่ข้างนอก แต่เพราะแกยังอยากอยู่กับพ่อผมจึงทำอะไรไม่ได้นอกจากข่มใจอยู่กับความรู้สึกที่น่าอึดอัดนี้ แต่สถานะที่เขาไม่เคยให้ผม จนตอนนี้มันมีสถานะแทรกเข้ามา นั่นก็คือเมียน้อย ถึงผมจะมาก่อนแต่ก็ไม่ใช่เมียนายทะเบียนสมรส ถึงจะมีลูกกับเขาก่อน แต่ก็ไม่สามารถเรียกร้องอะไรได้ เพราะผมไม่คู่ควร... ฟ้านำพาให้เราสองคนได้มาเจอกัน แต่ไม่ได้ทำให้เราคู่กัน จนเราสองคนได้มาเจอกันอีกครั้งเพราะฟ้าลิขิต ต่อจากนี้และอีกหลายพันปีข้างหน้า เราสองคนจะอยู่ด้วยกันแบบนี้ ตลอดไป...

ทะลุมิติมาพร้อมระบบภารกิจเลี้ยงน้องให้เติบโต ยุค 70
เมื่อฉันสาวมั่นในยุคปัจจุบันทะลุมิติมาอยู่ในยุค 70 ที่มีสามีเลวทรามต่ำช้า มีหรือที่ฉันจะยอมทนชีวิตครั้งนี้ฉันจะขอหย่าและพาน้องออกมาใช้ชีวิตไม่ให้ผู้ใดมารังแกจิกหัวใช้อีกต่อไป บทนำ ซิ่งผิง สาวมั่นในยุคปัจจุบันกำลังใช้ชีวิตของเธออย่างเคยเป็นจู่ ๆ ถูกดูดเข้าไปในทีวีและเข้าไปอยู่ในร่างของนางเอกเรื่องที่เธอกำลังดูอยู่ แม่สามีเฮงซวยสามีหลอกลวงเลวทรามต่ำช้าปกป้องชู้รักจนทำให้เธอแท้งลูก เมื่อตอนนี้ซิ่งผิงเข้ามาอยู่ในร่างของหวังเสี่ยวอิงมีหรือที่เธอจะยอมทนรับใช้คนตระกูลโจวที่ไม่เคยมองเห็นว่าเธอเป็นคนในครอบครัว ให้เธอทำงานสารพัด เธอจึงแสร้งแกล้งเป็นบ้าทำให้แม่สามีอย่างเหม่ยฉีไม่อยากรับเธอกลับบ้านแค่หนี้ที่มีอยู่ก็มากโขแล้ว หากเอาตัวเธอที่เสียสติหลังจากเสียลูกในท้องแถมยังมีน้องของเธออีกสองคนคงเปลืองข้าวเปลืองน้ำจึงคิดทิ้งเธอไว้ที่โรงพยาบาล สามีห่วยแตกก็ลอยหน้าลอยตากับหญิงชู้ทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซิ่งผิงกลับดีใจเสียอีกที่ไม่ได้กลับไปเหยียบบ้านตระกูลโจว ในความโชคร้ายยังมีความโชคดีเมื่อเธอทะลุมิติมาพร้อมระบบมิติ แม้จะมีภารกิจก็ตามแต่เธอไม่เกรงกลัวเพราะภารกิจที่ระบบให้มาแค่เพียงเลี้ยงดูเด็กทั้งสองคนให้เติบโตเมื่อนั้นเธอจะได้กลับมิติของตนเอง ชีวิตของซิ่งผิงที่อยู่ในร่างของเสี่ยวอิงจะเป็นอย่างไรต่อไปเมื่อเธอกลับมาอยู่บ้านเกิดทำกิจการขายซาลาเปา แต่ไม่วายที่แม่สามีเก่ายังตามมารังควานแต่โชคดีที่มีนายอำเภอหนุ่มปกป้องดูแลอยู่ไม่ห่าง เธอจะทำภารกิจสำเร็จและได้กลับโลกเดิมหรือไม่ติดตามไปพร้อม ๆ กันในนิยายเรื่องนี้นะคะ นิยายเรื่องนี้แต่งตามความเข้าใจของนักเขียนเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน อ่านเพื่อความบันเทิง หากขาดตกบกพร่องตรงไหนขออภัยไว้ ณ ที่นี่ด้วยนะคะ @สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537

ตัณหาราคะ
นิยายเรื่องนี้อาจ มี เนื้อหาความรุนแรง เพศภาษา นิยายจีนอิโรติด รวมเล่ม คุณหนูสี่สกุลโม่ คุณชายใหญ่ ข้าหาใช่สตรีนำโชค คืนเหมันต์ที่ไร้เเสงดาว ความรักของคณิกา

ซีรี่ย์เลือกใหม่อีกครั้งไม่ขอเลือกแบบเดิม
“พระเอกอย่างท่านหลีกไปเพราะนางร้ายอย่างข้าสนใจเพียงพระรองเท่านั้น ” เรื่องที่ 1 พระรองผู้นี้ต้องเป็นของนางร้ายอย่างข้า ซูเม่ยนักอ่านตัวยงที่ทะลุมิติเข้าไปในนิยายที่ตัวเองชื่นชอบแต่เธอไม่ได้ชอบพระเอก คนที่เธอชอบคือพระรองแถมนางยังถูกให้เข้าไปอยู่ในร่างของนางร้ายที่จะต้องตายในตอนจบ เมื่อเธอทะลุเข้ามาในนิยายเธอจะไม่สนใจพระเอกอีกต่อไปเพราะเมนของเธอคือพระรองที่แสนดีต่างหากและจุดจบเธอจะต้องเปลี่ยนไป เธอจะไม่ยอมตายเพื่อยื้อแย่งพระเอกเด็ดขาด แต่ทว่าผู้ใดจะไปคิดว่าพระรองแสนดีกลับกลายเป็นคนไร้ใจโหดร้ายยิ่งกว่าพระเอกเสียอีก แต่อย่างไรนางก็ไม่ย่อท้อหากเขาไม่สนใจนางต้องใช้วิธีของนางร้ายเพื่อได้เขามาครอบครอง เรื่องที่ 2 เหมันต์ที่ผ่านพ้นไป "ความรักเป็นดั่งสายลมเมื่อพัดผ่านไปแล้วยากจะหวนคืน ชีวิตของหลิ่งฟางเช่นกัน ต่อจากฤดูเหมันต์ที่ผ่านพ้นชีวิตของนางและบุตรชายต้องพลิกผันกลายเป็นเพียงคนที่ตายไปแล้ว" บทนำ ชีวิตแสนอาภัพของหลิ่งฟางที่ได้ตกมาเป็นอนุแสนรักของท่านโหว และได้ถือกำเนิดบุตรชายให้แก่เขาเป็นที่ไม่พอใจของฮูหยินใหญ่ นางทั้งเกลียดและคอยกลั่นแกล้งสองแม่ลูกตลอดมา จนกระทั่งวันหนึ่งที่ท่านโหวไม่อยู่จวนนางจึงวางแผนจัดการสองแม่ลูกให้หายไปจากจวนและบนโลกนี้ แต่ทว่าโชคชะตาไม่ได้เลวร้ายกับทั้งสอง ทำให้ท่านประมุขน้อยแคว้นสือเจ้าพบเจอและช่วยเหลือเอาไว้ ต่อจากนี้หลิ่งฟางจึงถือว่าตนและบุตรชายได้จากไปแล้ว และตลอดชีวิตที่เหลืออยู่นางจะใช้ชีวิตเป็นจื่อหลินอยู่ในจวนของประมุขเฟย เพื่อความปลอดภัยของตนและบุตรชาย เรื่องที่ 3 คุณชายท่านอย่าใจร้ายนักสิ "สตรีเช่นเจ้า ข้าไม่มีวันเหลียวมอง" "ท่านไม่มองไม่เป็นไร ข้าจะตามเกี้ยวท่านมาเป็นฟูจวินของข้าให้ได้" "ฝันไปเถอะไม่มีวันเสียหรอก" "คุณชายท่านอย่าใจร้ายนักสิ" บทนำ เฟินเยว์นางร้ายที่ได้กลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง ในชาติที่แล้วนางได้เสียบิดาอันเป็นที่รักในสนามรบเพราะความจงรักภักดีต่อท่านอ๋อง เขานั้นได้ตอบแทนบุญคุณด้วยการพานางกลับมาที่จวนและแต่งตั้งให้นางเป็นพระชายารอง ด้วยความเงียบเหงาและอิจฉาริษยาที่ท่านอ๋องนั้นรักแต่เพียงพระชายาเอกทำให้นางได้ทำเรื่องร้ายแรงขึ้น ชาตินี้นางได้เกิดมาใหม่อีกครั้ง นางจึงตัดสิ้นใจไม่กลับไปเป็นพระชายารองขอใครหรือเป็นอนุให้ผู้ใดเด็ดขาด ครั้งนี้นางจะขอเลือกสามีด้วยตัวของนางเอง และไม่กลับไปทำสิ่งที่ชั่วร้ายนั้นอีก วันหนึ่งนางได้พบเจอกับคุณชายผู้เย่อหยิ่งแต่รูปโฉมสง่างามราดกับภาพวาด นางจึงตั้งมั่นว่าบุรุษผู้นี้นี่แหละที่คู่ควรมาเป็นสามีของนาง แต่ทว่าบุรุษผู้นี้กลับไม่ถูกชะตาและชิงชังนางเมื่อเห็นนางดั่งกับเห็นก้อนอึ เพราะนางเป็นตัวโชคร้ายของเขา แล้วอย่างนี้เฟินเยว์จะทำอย่างไรต่อไป

ยอดชายาจอมจักรพรรดิ
เมื่อหยางซินเยว่ถูกหักหลังจากคนที่ไว้ใจจนตัวเองต้องตายพอได้เกิดใหม่ในดินแดนที่แปลกประหลาดยังถูกน้องสาวต่างมารดารังแกแถมบิดาผู้ให้กำเนิดยังรังเกียจที่ไร้พลังทั้งยังต้องค้นหาชาติกำเนิดที่เเท้จริงของตน หยางซินเยว่ นักโจรกรรม สาวพราวเสน่ห์หลุดมาอยู่ในดินเเดนต่างมิติ ที่เรียกว่าทวีป 'ชิวหลิง' "แม้โลกนี้จะไม่เหมือนที่ที่ฉันจากมา แต่ฉันจะใช้ทักษะที่มีเอาชีวิตรอดให้ได้" ไป๋เยี่ยนหลง บุรุษผมสีเงินที่มีพลังยุทธ์ยากหยั่งถึงนิสัยเย็นชาเหี่ยมโหดไม่ไว้หน้า ใครใบหน้าหล่อเหลาที่ทำให้คนตลกตะลึง อวัยวะทั้งห้าราวกับ สวรรค์สรรสร้าง เฉยชาแต่ไม่สูญเสียความงดงาม ระดับพลังปราณแห่ง ทวีป ชิวหลิง ม่วง,คราม,น้ำเงิน,เขียว,เหลือง,ส้ม,แดง ยิ่งมีพลังยุทธ์แก่กล้าสีของพลังก็จะเลื่อนขั้นขึ้น สี แดง คือระดับต่ำสุด สี ม่วง คือระดับสูงสุด แต่ละระดับมีสามขั้นคือ ขั้นต้น,ขั้นกลาง,ขั้นสูง ยังมีระดับที่สูงขึ้นไปกว่าระดับพลังขั้นสีคือ ขั้นสร้างฐานราก ขั้นเจี๋ยตัน ขั้นหยวนหยิง ขั้นสร้างจิตวิญญาณ ขั้นแปลงจิต และถ้าหากฝึกถึงขั้นสร้างฐานราก ผู้ที่มีพลังมากกว่าระดับสีม่วงล้วนถูกขนามนามว่า ปรมาจารย์ยอดยุทธ

ทะลุนิยายมาเป็นคุณแม่ลูกสี่ นำพาครอบครัวสู่ความรุ่งโรจน์
นางหลุดเข้ามาในนิยายกลายเป็นแม่ตัวร้ายที่มีลูกหลานล้อมรอบ ภารกิจคือสร้างครอบครัวให้มั่งคั่งเพื่อแลกกับการกลับบ้าน แต่เมื่อใจผูกพันจนไม่อาจจาก..โชคชะตากำลังบังคับให้นางต้องจากพวกเขาไปอย่างเจ็บปวด

So Hot ร้ายให้ได้รัก
"ถ้าอย่างนั้นระหว่างเราตอนนี้ควรทำยังไงดี" "..." "ระหว่างเราไม่เหมือนเดิมแล้วไม่ใช่เหรอ" ฉันมองหน้าเขาด้วยสีหน้าราบเรียบ ผ่านไปเกือบห้านาทีในที่สุดเฟิงหวงก็พูดออกมาจนได้ "...เราเลิกกันเถอะซานิ เฟิงขอชีวิตเฟิงคืน ต่อไปเราสองคนไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก และถ้าเกิดอะไรเกี่ยวกับน้องชายของเธอเธอไม่มีสิทธิ์เข้ามาวุ่นวาย" "ตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม" ไม่คิดว่าจะเป็นเขาที่พูดออกมาก่อน ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนพูดว่าเราเลิกกันเถอะ "หลายวันมานี้เค้าคิดเรื่องนี้อย่างถี่ถ้วน" "อืม ในเมื่อมันคือการตัดสินใจของเธอ ถ้าเธอคิดดีแล้วก็ไปหย่ากัน เราจะได้ไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก" "ไปสิ วันนี้ยังทัน เค้าว่างพอดี" "อืม" ช็อคไปอีกหนึ่งช็อต ไม่คิดว่าจะรวดเร็วแบบนี้

เพลิงสวาทสีเงิน
อนาคิน และมุจลินทร์ ต้องมาอยู่ใต้หลังคาเดียวกันอย่างมิอาจหลีกเลี่ยง มุจลินทร์ คือภาพของความรักและความอ่อนหวานของน้องสาวประดุจสายน้ำช่วยกร่อนเซาะความกระด้างอย่างหินผาในหัวใจของพี่ชายที่ไม่เคยยอมรับแม่ใหม่มาแทนที่มารดา แม้อนาคินจะพยายามตั้งข้อรังเกียจและบริภาษเธอไว้มากแค่ไหน หากท้ายที่สุดแล้วเขาก็มิอาจปฏิเสธว่าได้เผลอใจรับน้องสาวแสนงามอย่างมุจลินทร์เข้าไปเต็มหัวใจเย็นชาดวงนั้นจนหมด

หนี้หัวใจซาตาน
นิตา เฝ้ารอคอยการกลับมาของ คลีฟ เวสเนอร์ นาวิกโยธินหนุ่มชาวอเมริกันที่จดทะเบียนสมรสกับเธอก่อนกลับไปร่วมปฏิบัติการทางการทหารในอาฟกานิสถาน หลังจากนั้นเขาไม่ได้ติดต่อกลับมาหาเธอเป็นเวลาเกือบสองปี หญิงสาวตัดสินใจไปตามหาสามีที่อเมริกา จนกระทั่งได้พบกับเขา ทว่า คลีฟ เวสเนอร์ที่เธอเคยรู้จักกลับไม่ใช่นายทหารนาวิกโยธินคนนั้นอีกต่อไป

เล่ห์รักลิขิตสวาท
ทศรัสมิ์เคยมีใจผูกพันกับอณัศยา แต่เมื่อเขาพาเธอไปรู้จักกับครอบครัว กลับกลายเป็นพ่อของทศรัสมิ์ที่หลงใหลแม่ของอณัศยาถึงขั้นหย่ากับแม่ของเขาที่ตรอมใจจนต้องหนีไปอยู่ต่างประเทศ ความรักของเขาและเธอจบสิ้นลง ทศรัสมิ์หายไปจากชีวิตของอณัศยาจวบจนกระทั่งวันที่เขากลับมาร่วมงานศพบิดาและรับรู้ว่าเขาคือผู้ครอบครองอาณาจักรธุรกิจหมื่นล้านของครอบครัวแต่เพียงผู้เดียว แม่ของอณัศยาร้องขอให้เขาช่วยเหลือและทศรัสมิ์จะไม่มีวันปฏิเสธโอกาสอันงดงามนี้...โอกาสที่เขาจะได้เอาคืน ล้างหนี้แค้นที่สองแม่ลูกเคยทำให้ชีวิตของเขาแทบสิ้นไร้ทางเดิน

พิศวาสเถื่อน
เบน คริสเตียนเซน ต้องสูญเสียน้องชายฝาแฝดของเขาไปในอุบัติเหตุซึ่งเขาฝังใจว่าจะต้องเอาตัวคนผิดมาชดใช้ความแค้น และคนที่ถูกเขาตราหน้าว่าเป็นฆาตกรคือพลอยพิชญา หญิงสาวที่ยอมรับผิดแทนเพื่อนแต่ไม่รู้เลยว่านั่นคือจุดเริ่มต้นของความยุ่งยากอย่างที่สุด
