Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
คลั่งรักเด็กซื่อ
100.0K·Beefy Catเขาที่เป็นถึงท่านประธานบริษัทได้เสนอแกมยัดเยียดงานพิเศษสุดสวาทให้... เธอที่เป็นเพียงพนักงานตัวน้อยๆ จึงทำได้เพียงแค่จำใจยอมรับไปกับความวาบหวามที่ไม่อาจปฏิเสธ! ______________________________________________ ตัวอย่างความแซ่บ “อึก! คุณแดน...” “คายออกมา...เด็กดีคายออกมาเร็วเข้า” แดเนียลเอ่ยเร่งเพราะกลัวว่าเธอจะสำลักจนหายใจไม่ออก “อึก...ฝัน...ฝันกลืนลงไปแล้วค่ะ” ฝันหวานเงยหน้าสบตากับเขาอย่างรู้สึกผิด ใบหน้าหวานเหยเกเล็กน้อยเพราะว่ารสชาติมันแปลกๆ เธอไม่รู้นี่นาว่าห้ามกลืน... “อ่าส์...ให้ตายสิ เธอมันน่าฟัดชะมัด!” _________________________________________________ คำเตือน! เรื่องนี้พระเอกคลั่งรักและหื่นหนักมาก (ก.ไก่ล้านตัว)
เมียชั่วคราว
6.0K·Dark Memoriesหนี้สินและหนี้บุญคุณทำให้เธอเข้าหาเขาด้วยความจำเป็น เพียงแต่วันเวลาและความใกล้ชิดทำให้เธออยู่กับเขาด้วยหัวใจ แต่ในสายตาเขาก็คงไม่เคยมองเธอเปลี่ยนไป...ผู้หญิงไร้ค่าและราคาถูก
นางบำเรออุ้มท้องบุตรจอมโฉด
22.0K·ลออจันทร์ / เลี่ยงจิน 亮金เจ็บ..ที่ถูกเขากอดแต่ไม่รัก หวังอ้ายซินเป็นสุนัขรับใช้ที่ซื่อสัตย์ของแม่ทัพหยางไร้ใจ รับใช้ไม่เว้นแม้แต่ปรนเปรอราคะบนเตียง เมื่อหัวใจปริร้าวจึงหนีไปพร้อมกับบุตรในครรภ์ #พระเอกธงแดงแต่โบ้หนักมาก **** “หะ...หากว่าร่างกายของข้า จะทำให้ท่านแม่ทัพผ่อนคลายจากความเศร้า ขะ...ข้าก็ยินดีเจ้าค่ะ อื้อ...” เรียวปากหนักๆ กดทับเรียวปากอวบอิ่มของหญิงสาวอย่างแรง เขาบดจูบแล้วขยี้แรงจนเรียวปากแตกยับ รับรู้ได้ถึงความเค็มเฝื่อนของคาวเลือด แม้เรียวปากจะบวมช้ำจากแรงบดจูบของคนไม่มีสติ กระนั้นอ้ายซินกลับอ่อนระทวยไปกับสัมผัสแปลกใหม่ที่นางไม่เคยรู้จัก ยิ่งมือหนาหนักลามไล้บีบขยำไปตามส่วนเว้าส่วนโค้ง ลมหายใจของนางก็ยิ่งหอบกระชั้นดั่งว่าจะขาดห้วงลง ***** แม้นางจะไม่เคยร่วมหลับนอนกับบุรุษ แม้นางจะไม่เคยมีคนรัก แต่นางก็เคยเรียนรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์บนเตียงระหว่างชายหญิง นางรู้ดีว่าเวลานี้ร่างกายของนางกำลังต้องการการเติมเต็มจากแม่ทัพหยางอย่างน่าละอาย ทั้งๆ ที่เขาเสพสุขกับเรือนร่างของนางโดยปราศจากสติสัมปชัญญะ ทุกการกระทำปราศจากความรัก ปราศจากความอ่อนโยน ดิบเถื่อน รุนแรง ดั่งสัตว์ป่าผสมพันธุ์ที่ดำเนินไปตามสัญชาตญาณ กระนั้นนางกลับมิอาจต้านทานเปลวเพลิงราคะที่กำลังแผดเผานางให้ตายทั้งเป็นได้เลย
ก้าวย่างนางบำเรอจอมยั่ว
7.0K·ลออจันทร์ / เลี่ยงจิน 亮金แม่ทัพหมิงคือผู้เดียวที่จะช่วยให้ข้าหลุดพ้นจากการหวนคืนมาถูกฆ่าซ้ำๆ! ดังนั้นข้าจะยั่วยวนใช้มารยาจนกว่าท่านแม่ทัพจะหลงรัก คะ...แค่หลงรักก็พอ ไม่ต้องตามหึงตามหวงตามคลั่งรักข้าก็ได้เจ้าค่ะ!
ทะลุมิติไปเป็นสาวใช้ผู้มั่งคั่งในยุค 90
9.0K·กัญจารีย์โปรย: เธอทะลุมิติไปเป็นสาวใช้ส่วนตัวที่เขาซื้อมาจากครอบครัวที่เก็บขยะขาย ในยุคปัจจุบันก็ทำงานจนตัวตาย มาอยู่อดีตก็กลายเป็นคนอัตคัดขัดสน ชีวิตจะลำบากซ้ำซ้อนไปถึงไหน ............................. เช็ดท่อนบนเสร็จเนื้อนวลก็เตรียมถอดชิ้นล่างที่เป็นกางเกงผ้านิ่มขายาว มือเล็กกำลังจับขอบกางเกงเตรียมจะถอดออก หมับ! แต่ก็มีมือใหญ่มายึดไว้อีกครั้ง พร้อมเปล่งเสียงแหบพร่าออกมา “อย่า!” เด็กอะไรแก่แดดขนาดนี้ ไม่รู้จักอายผีอายสาง กลางวันแสก ๆ ยังจะแก้ผ้าผู้ชาย ถึงปู่กับย่าจะไม่ค่อยมีเวลาอบรมบ่มนิสัยให้รักนวลสงวนตัวแต่เธอก็น่าจะคิดเองเป็นบ้าง หรือเธอเป็นเด็กใจแตกถึงไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้ เช่นเดิมเนื้อนวลไม่ได้สนใจ เพราะกลิ่นตัวของเขาที่โชยเข้าจมูกเธอคิดว่าน่าจะเกือบเดือนแล้วที่เขาไม่ได้เช็ดตัว เพราะเท่าที่เนื้อนวลเข้ามารับใช้เขาไม่กี่วัน สุรเชษฐ์ก็ไล่เธอท่าเดียว แต่อย่าหวังว่าเนื้อนวลคนนี้จะยอมแพ้ง่าย ๆ “ถ้าอายก็หลับตา” เนื้อนวลพูดเสียงเรียบเรื่อยเหมือนเป็นเรื่องปกติสำหรับเธอ มือข้างหนึ่งจับสะโพกเขายกขึ้นมืออีกข้างดึงกางเกงนอกลงมาจนสุดปลายเท้าตามด้วยกางเกงผ้าอ้อมผู้ใหญ่ เพราะเขาไม่สามารถควบคุมการขับถ่ายทั้งหนักและเบาของตัวเองได้ ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนเขาไม่ทันระวังตัว เมื่อนั้นแหละสุรเชษฐ์จึงนอนแน่นิ่งปิดเปลือกตาแน่น ร่างใหญ่แข็งทื่อไปทั้งตัว จากที่ไม่รู้สึกแค่ฝั่งขวาตอนนี้เหมือนจะชาไปทุกสัดส่วนบนร่างกาย ให้ตายเถอะ! ผู้หญิงคนนี้ช่างไร้ยางอายสิ้นดี เกิดมาเขายังไม่เคยให้ผู้หญิงคนไหนเห็นร่างเขาตอนเปลือยเปล่าแบบนี้มาก่อน เว้นเสียแต่ภรรยาของเขาเพียงคนเดียว เธอช่างเป็นผู้หญิงที่…หน้าด้านเหลือทน มีผู้หญิงคนไหนกันที่อยู่กับชายแปลกหน้าที่นอนเปลือยล่อนจ้อนแบบนี้ในห้องสองต่อสองเหมือนเธอบ้าง ถ้าคนอื่นรู้เข้ามีหวังเธอไม่มีทางหาสามีได้แน่ อย่างว่าล่ะนะก็คนไม่ได้เรียนหนังสือก็คงไม่รู้ว่าอะไรควรหรือไม่ควร พ่อจ๋า! แม่จ๋า! ช่วยลูกด้วย ผมกำลังโดนแทะโลมทางสายตา สุรเชษฐ์พร่ำบ่นในใจเมื่อคิดว่าสาวใช้คงใช้สายตาจ้องมองเขาไปทั้งตัว
กว่าจะรู้ว่ารักเธอ
3.0K·เค้กมัฟฟิ่นnเพราะครอบครัวของเรา ต่างกันมาก เธอ คือลูกสาวคนเดียว ของ เจ้านาย พ่อเค้า ส่วนเค้า เด็กยากไร้ ที่ต้องทำงาน หาเงินเรียนหนังสือด้วยตัวเอง ชีวิตที่ดิ้นรน ชีวิตที่ต้องสู้ ต่างกับเธอ ราวฟ้ากับดิน แต่เขา จะทำเพื่อเธอ เพื่อเธอ คนเดียว
ข้าอุ้มท้องหนีแม่ทัพไร้ใจ
145.0K·ลออจันทร์ / เลี่ยงจิน 亮金ข้าเป็นสาวใช้อุ่นเตียงของแม่ทัพไร้ใจ จู่ๆข้าได้รู้ว่าข้าเป็นเพียงตัวประกอบที่ต้องตายอย่างไร้ค่า ข้าจึงหนีไปมีชีวิตใหม่พร้อมกับบุตรในครรภ์ แต่แล้วเขากลับตามมาทวงคืนบุตร ทวงคืนหัวใจของเขาที่ข้าขโมยหนีไป
คนขับรถของคุณหนู
6.0K·กาสะลอง“อู้ววว… กลีบเยิ้มดีจังคุณหนู… ” ลุงช้างเสียงกระเส่าเอามือลูบน้ำหวานสวาทของหล่อนที่กำลังลั่งไหลออกมาอาบชุ่มก้อนไข่ดำๆ เบียดคาอยู่กับปากรู “ก็หนูเสียวนี่คะ… ซี้ดดด… กลั้นน้ำไม่อยู่… งือออออออ… ” หญิงสาวกล่าวอายๆ “ไม่ต้องกลั้นครับ… ขมิบน้ำออกมาเยอะๆ ครับลุงชอบ… อู้ววว… ซี้ดดด… คุณหนูเก่งมากครับดูดของลุงเข้าไปมิดสุดโคนเลยครับ… ” ลุงช้างชอบใจ… ขณะพูดก็กระเด้าไปด้วย ใบหน้ากดเข้าหาสองเต้ากระเพื่อมไหวอยู่ตรงหน้า ขยับเอวอัดลำเนื้อยาวใหญ่ทะลวงเข้าใส่กลีบสาวเสียงดังซ่วบ ในท่าที่ง่ามเข่าของสาวน้อยคร่อมอยู่กลางลำตัว
ชายเลี้ยงม้า (หื่นดุดัน)
79.0K·ลออจันทร์ / เลี่ยงจิน 亮金ค่ำคืนนั้นกับชายเลี้ยงม้า เสน่หาหวงห้าม ราคะที่เกิดจากแรงบาป ทว่ามันกลับก่อเกิดเป็นความรักมิอาจคลอนแคลน เพียงเพราะนางหน้าตาธรรมดา เป็นสาวอวบที่ไม่มีอะไรโดดเด่นน่าจับตามอง นางจึงถูกยกให้เป็นภรรยาของชายแก่เจ้าของโรงเลี้ยงม้า ชายแก่ผู้มีใจรักชาย แต่ต้องการมีภรรยาไว้บังหน้า ภรรยาหุ่นเชิด มีไว้เพื่อลบคำครหานินทาของผู้คน นางต้องอยู่อย่างอกตรมขมขื่น จนกระทั่งได้พบเขา ชายเลี้ยงม้า....ผู้นั้น ชีวิตของนางก็แปรเปลี่ยนไปตลอดกาล “อะ....อื้อ...” ความซ่านสะท้านกลับถาโถมเมื่อนางยกสะโพกกดลงแล้วถูไถไปบนหลังม้า แล่นปราดมาถึงท้องน้อยจนบิดมวน เมล็ดสวาทที่อยู่ภายใต้กางเกงถูกบดบี้ลงกับหลังม้าจนทำให้น้ำใสถึงกับไหลเยิ้มออกมาจากรูแคบชื้น หวงย่าหลิงตกใจกับสัมผัสที่ได้รับจึงรีบหยุด ทว่าคนตัวโตที่โอบกอดนางจากทางด้านหลังกลับสั่งเสียงเข้ม “อย่าหยุดขอรับเถ้าแก่เนี้ย ทำต่อไปจนกว่าข้าจะบอกให้ท่านหยุด นี่เป็นการฝึกการควบคุมม้านะขอรับ ต้องทำจนกว่าจะชำนาญ “ตะ...แต่ว่า” นางหันหน้าไปมองเขา เมื่อเห็นว่าเขาทำหน้าขึงขังราวกับไม่รับรู้ว่านางกำลังเผชิญกับอะไร นางก็จำต้องกดข่มความกระดากอายเอาไว้ แล้วฝืนยกสะโพกบดบี้ลงบนหลังม้าต่อไป ‘บ้าจริง! ร่างกายข้าเป็นอะไรไป!’ ทั้งกังวลทั้งสับสน ยิ่งมือหนาข้างหนึ่งของเขารวบเอวนางเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างวางลงบนหน้าขา นางก็ยิ่งรู้สึกเห่อร้อนวูบวาบจนสะท้านไปถึงขั้วหัวใจ
รอยอาญา [Sign of Love]
8.0K·กันเกราดนุพร ปรีชากุล (คุณดำ) นักธุรกิจหนุ่ม ผู้มีความหลังอันสลับซับซ้อน และซ่อนไว้ด้วยความโกรธแค้น เพื่อรอลงอาญา คนที่ทำให้เขากับครอบครัว ต้องพบกับความลำบากยากเข็น ------- ระพีพรรณ (คุณเพลง) หญิงสาวผู้จำต้องชดใช้ให้เขา เพราะรักและกตัญญูต่อผู้ให้กำเนิดอย่างล้นเหลือ -------------------------------------------------------------- "ก็ฉันกำลังจะทำให้พ่อกับพี่เลวๆ ของเธอได้รับรู้ว่า การที่มีลูกกับน้องสาวถูกข่มขืนจนเป็นบ้า มันรู้สึกยังไง น่ะสิ! .และเธอก็จะต้องเป็นสารให้ฉันไง” เขาคว้าข้อมือเธอลากเดินตรงไปที่ห้องทันที “คุณหมายความว่ายังไง ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ ปล่อย” เธอขัดขืนเขาด้วยแรงที่มี แต่ก็ทานแรงเขาไม่ได้ จนร่างแทบจะปลิวไปตามแรงของเขาก็ว่าได้ เธอรีบเอามืออีกข้างยึดขอบประตูเอาไว้ พร้อมกับพยายามจะสบัดแขนออกจากแรงฉุดของเขา “มานี่!!!” ดนุพรเข้ามาโอบร่างเธอเอาไว้ และแกะมือออกจากประตู “ปล่อยฉันนะ ปล่อย ช่วยด้วย ช่วยด้วย” เธอร้องขอความช่วยเหลือทันทีที่มือถูกเขาฉุดให้หลุดจากการยึดเหนี่ยว “โอ้ย!!!” แขนที่คว้าเธอเอาไว้ ถูกฟันของเธอกัดเข้าเต็มๆ จนต้องร้องออกมาเพราะความเจ็บ และก็ปล่อยร่างเธอให้หลุดมือไป เธอตั้งสติได้ รีบวิ่งหนีออกมาจากห้องและตรงไปยังประตูทันที เพื่อหมายหนีให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของเขา ประตูถูกเปิดออกอย่างง่ายดาย เธอวิ่งออกจากห้องได้สำเร็จ แต่ก็หนีมาได้ไม่กี่ก้าว ก็ถูกเขาวิ่งมาคว้าเอาแขนได้ทัน “จะไปไหน มานี่ เธอหนีไม่พ้นฉันหรอก” “ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ ใครก็ได้ช่วยด้วย ช่วยด้วย” เธอร้องขอความช่วยเหลือจากห้องข้างๆ จนแทบจะสุดเสียง แต่ก็เปล่าประโยชน์ ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่ที่ห้อง หรือได้ยินเสียงเธอเลย ไม่นานตัวเองก็ถูกเขาลากเข้ามาในห้อง และปิดประตูทันที เขารวบมือสองข้างของเธอเอาไว้ พร้อมกับลากเธอไปในห้อง และโยนร่างเธอไปที่เตียงทันที โดยที่เขาไม่รอช้าที่จะตามขึ้นกดแขนเธอเอาไว้ “เธอจะร้องจนคอแตกก็ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอกนะ เธอไม่เคยได้ยินเหรอ ว่าเวรกรรม น่ะมันมีจริง พวกเธอทำกรรมอะไรไว้กับพวกฉัน กรรมนั้นมันก็กำลังจะตอบสนองไง ไม่มีใครมาช่วยได้หรอกนะ” “ฉันไปทำอะไรให้พวกคุณตั้งแต่เมื่อไหร่ ปล่อยฉันนะ คุณมันบ้า ปล่อย” เธอด่าเขาด้วยความรู้สึกโกรธและกลัวระคนกันไป “ใช่เธอไม่ได้ทำ แล้วน้องฉันล่ะ ไปทำอะไรให้พี่เธอตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันบอกแล้วไง ว่าเธอจะต้องเป็นสารให้ฉันส่ง” ไม่ทันที่เธอจะได้ตอบโต้อะไร เรียวปากก็ถูกเขาปิดด้วยริมฝีปากหนานุ่มของเขา หญิงสาวดิ้นรนหาอิสระด้วยแรงที่พอจะเหลืออยู่ พลางมือสองข้างก็ใช้เล็บหยิกไปที่แขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเป็นมัดๆ “โอ้ย!!!” เขาเริ่มโกรธเพราะความเจ็บปวดและตรงแขนก็มีรอยเล็บจากการจิกจนมีเลือดซิบๆ ออกมา “ปล่อยฉันนะ คุณมันบ้า ฉันเกลียดคุณ ปล่อย” เธอร้องออกมาด้วยความโกรธเขา “ปล่อยเหรอ! นี่ไงปล่อย” เขาต่อปากต่อคำกับเธอ พร้อมๆ กับมือก็กระชากชายเสื้อจนกระดุมหลุดออกไปหลายเม็ด แล้วเขาก็ไม่รอช้า รีบทาบร่างลงไปบนร่างเธออีกครั้ง และระดมจูบไปอีกครั้ง เรียวปากเธอถูกบดขยี้อย่างรุนแรงด้วยความโกรธของเขา มืออีกข้างของเขาไม่รอช้าที่จะปลดกระดุมเม็ดที่เหลือออกไป แล้วเขาก็สอดมือเข้าไปใต้บราเพื่อเคล้าคลึงหาความนุ่มจากอกอวบอิ่มของเธอ หญิงสาวรู้สึกได้จากความโกรธของเขา ผ่านความรุนแรงที่บดลงไปบนเรียวปากของเธอ เรี่ยวแรงที่จะเอามาต่อสู้กับเขานั้น มันแทบจะไม่หลงเหลืออีกแล้ว เพราะมืออีกข้างของเขากดข้อมือเธอไว้กับที่นอน ส่วนมืออีกข้างของเธอที่พอจะต่อสู้เขาได้ ก็ยังคงจิกและทุบไปที่หัวไหล่ของเขา แต่มันก็แทบจะไม่ระคายผิวเขาด้วยซ้ำ ไม่นานท่อนล่างของเธอก็ปราศจากอาภรณ์ใดๆ ปกปิดเอาไว้ด้วยมือข้างเดียวของเขา แล้วหญิงสาวก็รับรู้ด้วยสัญชาตญาณว่า คงจะไม่สามารถทานแรงของเขาได้อีกต่อไปแล้ว น้ำตาแห่งความเจ็บปวดมันเริ่มไหลรินออกมาอย่างช่วยไม่ได้ และก็ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายนั้น จะไม่ได้สนใจด้วยซ้ำ จมูกของเขาชอนไช ซอกซอนไปตามคองามระหง แล้วลงมาหยุดที่บัวคู่งามทันทีที่บราตัวน้อยหลุดติดมือเขาและขว้างไปโดยไม่ได้สนใจทิศทาง หญิงสาวหลับตาพริ้มลงด้วยความอาย เมื่อเขาใช้สายตาเชยชมเรือนร่างที่เปล่าเปลือยของเธอ แล้วเรียวปากก็ถูกเขาก้มลงมาดูดดื่มอีกครั้ง แต่ก็ผิดจากครั้งก่อนๆ เพราะสัมผัสเขาแผ่วเบา นุ่มนวล เธอปฏิเสธไม่ได้เลยว่า รู้สึกวาบหวิวกับสัมผัสของเขาไม่น้อย ในเวลาเดียวกันเธอก็สัมผัสได้ว่า ร่างของเขาบัดนี้ ไม่มีอาภรณ์ใดๆ ปกปิดไว้อีกต่อไปแล้ว น้ำตาไหลรินออกมาอีกครั้ง เมื่อความรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่กำลังจะสูญเสียไปให้กับเขา “ได้โปรดเถอะค่ะคุณดำ ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ คุณจะต้องเสียใจกับการกระทำของคุณในวันนี้ ปล่อยฉันไปเถอะนะคะ ฉันขอร้อง” เธอตัดสินใจอ้อนวอนเขาเป็นวาระสุดท้าย เพราะคาดหวังว่าเขาอาจจะเปลี่ยนใจ “เธอกำลังขอร้องไม่ให้ฉันกินน้ำ ทั้งๆ ที่ฉันรู้สึกหิว และมันก็ตั้งอยู่ตรงหน้าฉันอย่างนั้นเหรอ มันไม่มีประโยชน์หรอกนะเพลง มันสายไปแล้ว มันสายไปตั้งแต่วันแรกที่เธอตัดสินใจ เข้ามาทำงานที่บ้านฉันด้วยซ้ำ” แล้วปากหนานุ่มก็ปิดเรียวปากเธออีกครั้ง เพื่อหยุดการร้องขอจากเธอ เขารู้สึกเป็นสุขอย่างบอกไม่ถูกกับความสุขที่ได้รับจากเรือนร่างของเธอ เพราะร่างเปล่าเปลือยของเธอนั้น มันเต็มไปด้วยสิ่งที่หน้าค้นหา และน่าลิ้มลองเหลือเกิน ผิดกับหญิงหลายๆ คน ที่เขาได้ผ่านมือมา หรือมันอาจจะเป็นเพราะเธอมีเลือดของศัตรูที่เขาเกลียดและอยากทำลายอยู่เป็นทุนเดิมแล้วก็เป็นได้ “เธอไม่รู้เหรอ ว่าฉันดีใจแค่ไหน ที่เห็นเธอเดินเข้ามาขอผ่อนผันหนี้ตั้งแต่วันแรก และเธอคงคิดไม่ออกหรอก ว่าฉันรอคอยวันนี้มานานแค่ไหน” นั่นคือคำพูดของเขาที่สื่อไปถึงอะไรหลายๆ อย่างจากความคิดของเขาเพื่อให้เธอรับรู้ แต่เธอก็ไม่สนใจที่จะตีความใดๆ อีกแล้ว เพราะรู้ดีว่ามันหาประโยชน์ไม่ได้เลย มือของเขาลูบไล้ไปแทบทุกสรรภางค์ บัวคู่งามถูกปากนุ่มเขาครอบครองเอาไว้โดยไม่คิดจะคำนึงว่าเจ้าของที่เฝ้าหวงแหนเอาไว้นั้น จะเสียใจแค่ไหน สิ่งที่เธอเก็บรักษามาทั้งชีวิต โดยที่ไม่เคยมีใครเข้ามาแผ้วพาน บัดนี้มันได้ถูกค้นพบและรุกรานจากเขา แล้วก็ดูเหมือนว่าเขาจะยิ้มออกมาด้วยความพึงพอใจ ที่เห็นดวงตาเธอปิดลงเพื่อรับสัมผัสที่เขามอบให้ และมันก็ส่งสัญญาณให้เขารู้ว่า เธอกำลังพ่ายแพ้ต่อกฏเกณฑ์ธรรมชาติที่สร้างเอาไว้ เขายกแขนเธอทั้งสองข้างให้มาโอบหลังเขาไว้ และดูเหมือนว่าเธอจะทำตามอย่างว่าง่าย และปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามที่เขาจะสั่งการ ระพีพรรณรู้สึกโกรธตัวเองยิ่งนัก ที่ยอมทำตามที่เขาร้องขอ แต่เธอก็คือมนุษย์ปุถุชน ที่ยากจะต่อต้านกับความสุขที่เขากำลังจะมอบให้นี้ เธอปล่อยให้เขาครอบครองเรือนร่างของเธอเอาไว้ ตามแต่เขาจะปรารถนาที่จะหาความสุขจากมัน
BAD GUY มาเฟีย (เคี้ยวเด็ก) 20+
102.0K·Story Truth / ลำเจียกเฟย มาเฟียและนักธุรกิจสีเทาที่ทรงอิทธิพล อายุ 30 เขาคือผู้ชายที่เย็นชา ไร้หัวใจเพราะเคยผิดหวังกับความรักมาก่อนจึงปิดกั้นตัวเอง ‘เตียงของฉันไม่มีที่ว่างสำหรับผู้หญิงใจง่ายอย่างเธอ’ น้ำอิง อายุ 20 เด็กสาวต่างจังหวัด เธอดูไร้เดียงสาแต่ความจริงแล้วเป็นคนช่างพูด จิตใจดี สดใสร่าเริง ‘ว่าหนูง่ายคุณเคยได้หนูแล้วหรอคะ’ โปรย: แนะนำเรื่อง ตอนแรกก็คิดว่าจะถูกมาเฟียจับตัวมาเป็นนางบำเรอเหมือนในนิยายที่เคยอ่าน ที่ไหนได้กลับถูกจับมาเป็นคนใช้ซะงั้น “ฉันจะไปส่งเธอที่ต่างจังหวัด” “ไม่!! หนูไม่กลับ ถ้ากลับไปแล้วใครจะกวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า หุงข้าว ทำอาหาร ล้างจาน ล้างห้องน้ำ” “ฉันจ้างคนอื่นมาทำแทนเธอได้ ไม่ต้องห่วง” “ไม่เอาหนูไม่กลับ!! ตอนจับตัวมาหนูก็บอกแล้วว่าไม่ไปๆ ก็ดันทุรังพามาถึงกรุงเทพ ทีตอนนี้จะไล่ให้กลับมันไม่ง่ายไปหน่อยรึไง คนแก่ใจดำชะมัดเลย” เพราะความสุขสบายในคฤหาสน์หลังใหญ่ทำให้น้ำอิงไม่อยากกลับบ้านต่างจังหวัดที่เคยจากมาเพราะที่นั่นไม่มีใครต้องการเธอ ถึงแม้จะอยู่ที่คฤหาสน์หลังนี้ในฐานะคนรับใช้ แต่มันก็สุขสบายกว่ากลับไปเป็นทาสครอบครัวนั้นที่ไม่เคยดีกับเธอ
เมียจองจำ
16.0K·อักษรามณีเธอต้องกลายเป็นเมียที่ถูกกักขังโดยไม่ได้ตั้งใจ มุกดา – หัสดินทร์ มุกดาถูกขอร้องให้นำเงินหนึ่งล้านบาทมาใช้หนี้แทน นที ลูกชายเจ้าสัวผู้มีพระคุณ แต่กลับถูกพ่อเลี้ยงหัสดินทร์ยืนข้อเสนอให้เธอเป็นเมียเก็บแลกกับการไว้ชีวิตนที ที่ทำให้น้องสาวของเขาท้องและแท้งลูกเสียชีวิต เธอจำต้องรับข้อต่อรองเพื่อทดแทนบุญคุณผู้มีพระคุณโดยที่หัสดินทร์ไม่รู้เลยว่าเขากำลังทำผิดอย่างมหันต์ ทั้งกลั่นแกล้ง ข่มเหงน้ำใจและทำให้เธอเจ็บช้ำ ด้วยการบีบบังคับให้เธอท้องกับเขา หัสดินทร์หวังจะเอาคืนด้วยการเก็บลูกเอาไว้แล้วเฉดหัวมุกดากลับไปแต่สุดท้ายเขาต่างหากที่ไม่อาจอยู่ได้โดยปราศจากเธอและลูก
เกิดใหม่เป็นสาวใช้คนงามของท่านอ๋องเจ้าอารมณ์
2.0K·องค์หญิงโนเนมอยู่ๆก็มาเกิดใหม่กลายเป็นสาวใช้ของ กู้เหยียนฉี ท่านอ๋องที่ผู้คนหวาดกลัวกันทั้งเมืองหลวง จินฝู จำต้องหาทางรอดชีวิตไปวันต่อวัน นางไม่มีความสามารถใดพิเศษนอกจากการกิน กินและกิน และไม่หวังในลาภยศอันใดทั้งสิ้น แต่สวรรค์ นางพยายามทำทุกทางแล้ว แต่เหมือนยิ่งเกลียดยิ่งเจอ สุดท้ายนางก็ต้องกลายเป็นสาวใช้คนสนิทของเขา แต่ทว่าเมื่อได้อยู่ใกล้เขา มันกลับทำให้นางได้เห็นอีกด้านหนึ่งของเขา เดิมทีนางคิดจะเป็นปลาเค็มนอนสบายๆไปวันๆ แต่ผู้ใดจะรู้ว่านางจะต้องร่วมเป็นร่วมตายกับเขาอยู่บ่อยครั้ง จนสุดท้ายก็กลายเป็นความรักที่แสนโรแมนติกในชีวิตของนาง
นายท่านไม่อ่อนโยน (ดุดัน)
13.0K·ลออจันทร์ / เลี่ยงจิน 亮金สาวใช้ใบ้กำลังจะถูกนำไปเป็นเครื่องบรรณาการ แต่กลับถูก ‘นายท่าน’ กอด ด้วยเพลิงแห่งปรารถนาอันเร่าร้อน
คุณแม่ที่รัก [Dear Mother]
15.0K·รุ่งอรุโณทัย“คุณแม่จะรับผิดชอบผมยังไง ที่นำพาผมลงสู่นรกไปพร้อมกับคุณแม่ครับ”คำโปรย : นับดาวพยายามทำตัวให้เบาที่สุด เพื่อตั้งใจจะลงจากเตียงไม่ให้เขารู้สึกตัว ตอนนี้เธอสับสนไปหมดแล้ว ขอเวลาตั้งสติก่อน ควับ! แต่นับดาวไม่อาจทำได้อย่างที่คิด เมื่อเอวเธอถูกรั้งไว้ อุ้ย! นับดาวล้มตัวลงนอนบนที่นอนอีกครั้ง “คุณหื่นทุกครั้งที่เมาแบบนี้มั้ย” !!!! เสียงแหบพร่าฝ่าความมืดพร้อมลมหายใจอุ่นร้อนผ่าวที่เป่าอยู่ที่ซอกคอข้างแก้ม ขนอ่อนทุกเส้นบนร่างกายสาวลุกชันพร้อมเพรียงกันอย่างไม่รีรอ “คุณพูดอะไร” “ผมพูดอะไร นี่คุณอย่าบอกนะว่าก่อนหน้านี้คุณจำอะไรไม่ได้เลย” นับดาวตื่นตระหนกลนลานจนแทบสิ้นสติ “คุณบุกเข้าห้องผม ผู้หญิงตัวเล็กๆ ใครจะคิดว่าแรงจะเยอะจนน่ากลัว คุณจู่โจมผมทุกอย่าง ผมไม่ใช่พระอิฐพระปูน.../...อย่านะ!!! อย่าพูดต่อนะ” นับดาวทนฟังต่อไม่ได้ เธอยกมือขึ้นปิดปากเขาพร้อมออกแรงโถมกายใส่เขา ทิวาหยุดเอ่ยนอนนิ่งให้ท่อนบนเปลือยของเธอทาบทับแผ่นอกเขาไว้ แม้จะมองไม่ค่อยเห็น แต่ระยะใกล้มากกับสายตาที่ปรับเข้ากับความมืดได้แล้วของทั้งสอง ทำให้ต่างก็มองเห็นดวงตาของกันและกัน ทิวาไม่ได้เอ่ยอะไรต่อ ในทางตรงข้ามเขากลับยั่วยวนเธอ แลบลิ้นเลียฝ่ามือเธอ ควับ! นับดาวสะดุ้งตกใจชักมือกลับ เซถลาจนตัวเองกลับเป็นฝ่ายไปนอนและทิวาก็ขยับเป็ยฝ่ายทาบทับร่างเธอไว้ในทันที “คุณแม่จะรับผิดชอบผมยังไง ที่นำพาผมลงสู่นรกไปพร้อมกับคุณแม่ครับ” “ไม่จริง...” นับดาวร้องออกมา น้ำตาที่ไม่ได้ไหลออกมาในตอนแรก ตอนนี้มันหลั่งออกมาจนเธอดูน่าสงสารมาก พรึ่บ! ทิวายิ้มหยัน รอยยิ้มนี้ของเขาแน่นอนว่านับดาวไม่มีทางได้เห็น เขาผละออกจากร่างเธอ และทอดกายนอนหลับตาลงเข้าสู่นิทราไปทันที ไม่มีการปลอบโยนใดๆ เขาลงแรงไปตั้งเยอะกับแผนนี้ ‘นับดาว นี้แค่บทเรียนแรกของเธอ ฉันอยากรู้นักว่าเธอจะทนไปได้สักแค่ไหน กับความอัปยศครั้งนี้’
ชายาทาส (คลั่งรัก)
45.0K·ลออจันทร์ / เลี่ยงจิน 亮金ซัวหวาเบิกตาโพลงด้วยความหวาดกลัวชายผู้ถือดาบสุดหัวใจ เขาสาวเท้าเข้าหานางแล้วแก้มัดเชือกที่ข้อมือออกอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงตวัดผ้าห่มห่อร่างเกือบเปลือยของนางเอาไว้ แล้วรวบนางอุ้มพาดบ่าทันที “ทาสสาวคนนี้เป็นของข้า!” *********** “เช่นนั้นรับประทานลูกท้อมั้ยเพคะ” นางเอ่ยถามอย่างพยายามเอาใจ หากเขาพึงใจเลี้ยงดูนางให้เป็นทาสในเรือน ชีวิตนางคงเหมือนเกิดใหม่อีกครั้ง “ดีเหมือนกัน ข้าอยากกินลูกท้ออยู่พอดีเลย เห็นว่าฤดูนี้ผลของมันหอมหวานยิ่งนัก” “เพคะ” หญิงสาวรับคำอย่างกระตือรือร้นรีบคว้าลูกท้อมาถือไว้อย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบส่งให้จวิ้นอ๋องฮ่านหลาน ทว่าจังหวะที่นางหมุนกายเข้าหาเขา ริมฝีปากของนางกลับถูกฉกฉวยเอาไว้ด้วยริมฝีปากอุ่นร้อนโดยไม่ทันตั้งตัว “อื้อ” ตุ๊บ! ครางแผ่วในลำคอด้วยความตกใจ ลูกท้อในมือกลิ้งตกหลุนๆ ลงไปบนพื้น จูบหวานบดขยี้เรียวปากอิ่มอย่างเรียกร้องจนซัวหวาถึงกับอ่อนระทวยไปทั้งตัว แขนแข็งแกร่งข้างหนึ่งของเขาโอบกระหวัดรัดรอบเอวนางแล้วอุ้มนางขึ้นนั่งบนตักอุ่น จากนั้นจึงโอบกอดด้วยแขนแข็งแกร่งทั้งสองข้างราวกับหวงแหน
ทะลุมิติมาเป็นอดีตสาวใช้ผู้ร้ายกาจ
60.0K·Prarthnaเจ้าของร่างเดิมเกิดความมักใหญ่ใฝ่สูง เพราะฮูหยินเอกไม่มีบ้านเดิมหนุนหลังไม่มีความจำเป็นต้องเกรงกลัว หลินฮวาในวัยสิบสี่ปีจึงปีนเตียงแม่ทัพลู่ตงหยาง
เป็นสามีผีต้องขี้(เอา)ใจ NC21
7.0K·เขมปัณณ์ เตียวร่วนปลอมเป็นวิญญาณเจ้าสาว และพลั้งพลาดเผลอใจ นางจึงถูกบัณฑิตหนุ่มหน้าใส ไล่ปล้ำ เล่นจับผี!! “คุณชายอู๋ เป็นคนดี” “แล้วคนดีอย่างข้า จะพิชิตใจสาวงามได้หรือไม่” เขาเอ่ยแล้วหยุดมือจากการนวดข้อเท้านาง จากนั้นริมฝีปากบางของอู๋หยางจียื่นเข้าไปใกล้ๆ หน้าผากกลมนวลเนียน อึดใจต่อมา เขาก็ฝังจุมพิตอ่อนหวานลงที่หน้าผากเตียวร่วน “คะ คุณชาย...ท่าน ปรารถนาในตัวข้าเช่นนั้นหรือ” หญิงสาวถามเสียงหวาน คำตอบจากชายหนุ่มคือการที่นิ้วยาวแข็งแรงของเขาที่สัมผัสลำคอระหง เขาออกแรงบีบเล็กน้อย บีบพอให้นางทั้งกลัว ทั้งเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกต่อความลี้ลับซึ่งกำลังจะเกิดขึ้นระหว่างหญิงชาย ชั่วอึดใจต่อมา ริมฝีปากอุ่นๆ ของชายหนุ่มก็ร้อนลวกลำคอระหงของเตียวร่วน เขาขบดูด ตามแรงปรารถนาที่ท่วมท้นในร่างกาย อู๋หยางจีไม่ได้คิดข่มเหงเตียวร่วน แต่แรงปรารถนาเขาก็มากล้น และเขาพร้อมรับผิดชอบทุกสิ่งหากมันจะเกินเลย ดวงตาดอกท้อมองเขาด้วยความหยาดเยิ้ม “คุณชาย ทะ ท่านประสงค์สิ่งใด” “ทุกอย่าง จากเรือนกายเจ้า หากไม่มากเกินไป ขอข้าได้ครอบครอง” เขาเอ่ยจบก็จูบนางหนักหน่วง เตียวร่วนหายใจแรงถี่รัว และนางไม่อาจห้ามตนเองได้ มือทั้งสองข้างกอดรัดเขาแน่น พอชายหนุ่มรุกหนักๆ นางก็ผะผ่าวร้อนไปทั้งร่าง
Mr. Boss ยกทั้งใจให้คุณเจ้านาย
13.0K·Phat_saraเธอรับงานที่เขาจ้างแบบงง ๆ ด้วยความไม่สมยอมด้วยซ้ำก่อนที่สุดท้ายเธอจะแอบชอบนายจ้างจนไม่อยากให้งานนี้จบลง แต่สุดท้ายงานนี้ี้ก็ต้องจบลง จบลงด้วยเหตุผลที่นายจ้างของเธอเลิกจ้างเพราะเขาไม่พอใจกับความรู้สึกของเธอ...
เพลิงพยาบาทผลาญใจรัก 18
36.0K·ลิขิตนางฟ้าอยู่กับฉันนรก สวรรค์ จะพาไปเที่ยวที่นั่นพร้อมๆ กันนะ” เขากระซิบที่ใบหูเล็ก แววตาเศร้าระริกไหวหลับตาลง ใจสะท้าน “ดามีสอบวันนี้ ให้ดากลับมาก่อนได้ไหม นะคะ” “ฉันไปทำงานทุกวัน ‘เอา’ เธอ ไม่เห็นเป็นไร ไปทำงานได้ ตอนนี้เพิ่งตีห้า อีกรอบเดียว จะทำนานๆ ให้พลังในตัวฉันหายไป ฉันคึกตอนนี้เธอได้ทำหน้าที่ ควรดีใจสิ อย่าลืมสิ เธอมีหน้าที่นี้ ”
