นิยาย
การเดินทางข้ามเวลาของเสี่ยวเหอ
เสี่ยวเหอเห็นคนรักตายต่อหน้าต่อตา นางแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่ แต่นางโชคดีที่มีโอกาสข้ามเวลา หรือข้ามภพ นางเองก็ไม่แน่ใจ ทำให้นางได้มาพบคนที่นางรักอีกครั้ง แต่...เหตุใดผู้อื่นเขาข้ามเวลาย้อนภพกันคนละครั้งสองครั้ง แต่พอเป็นนางกลับต้องข้ามเวลากันทุกครั้งที่นางนอนหลับ ทุกเช้านางจะต้องมานั่งลุ้นว่าตัวเองจะอายุเท่าไร เดินทางไปที่ใด ภพนี้ที่นางอยู่ ยังเป็นภพชาติเดิมหรือไม่ ชิงชิงของนางนั้น ตอนเด็กๆ ยังน่ารักน่าชัง เหตุใดพอโตแล้วถึงได้ขี้โมโหอารมณ์ร้อน เป็นเพราะนางต้องข้ามเวลาทุกวันจึงทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายเข้าใจผิดกันมากมาย บางวันก็เดินทางไปในช่วงที่ชิงชิงอายุสองสามขวบ น่ารักน่าหยิก แต่บางวันเดินทางไปตอนที่เขาอายุสี่สิบกว่า แก่คราวลุง เสี่ยวเหอยังเข้าใจผิดว่าชิงชิงของนางเป็นท่านตา! ยังมีอยู่วันหนึ่งที่นางข้ามเวลาไปตอนเขาอายุสิบเก้าปี เขาทั้งโมโหทั้งโกรธเคืองนาง จับนางกลืนกินทั้งๆ ที่นางไม่ยินยอม เหตุใดชิงชิงของนางจากเด็กน้อยน่ารัก ทักเมื่อใดก็หน้าแดง วันนี้จึงกลายเป็นเจ้าคนบ้าคลั่งราวกับหมาบ้าเช่นนี้ไปได้เล่า เสี่ยวเหอไม่เข้าใจจริงๆ บางส่วนจากในเนื้อเรื่อง “ข้า..อื้อ..ข้าไม่ได้ทำเช่นนั้นกับคุณชายตระกูลหยวน..เจ้า..เจ้าใจเย็นก่อน ได้หรือไม่” เสี่ยวเหอกลัวว่าเขาจะเข้าใจผิดจึงพยายามอธิบาย แต่การพูดถึงผู้ชายคนอื่นในเวลาเช่นนี้ สำหรับชิงถิงก็ไม่ต่างจากการเทน้ำมันบนกองไฟ เขาโมโหมาก “แล้วเจ้าไปกับมันทำไม ข้าชวนเจ้า เจ้ากลับบอกว่ามันไม่งาม แต่ไปเที่ยวกับเจ้านั่นได้ เช่นนี้หรือที่บอกว่าตัวเองไม่ได้ทำ” พูดมาถึงตรงนี้ ชิงถิงคล้ายจะนึกถึงความเป็นไปได้บางสิ่ง ทั้งรู้สึกหวาดกลัวและโมโหท่วมท้น เขาถามเสียงดุอย่างไม่พอใจที่สุด “คืนนั้น เจ้าได้ ทำ กับมันหรือไม่!!” เสี่ยวเหอไม่เข้าใจคำที่เขาเน้นถาม เขาหมายถึงสิ่งใดกัน ฟังดูจากการที่เขาพยายามเน้นคำนั้น คงจะเป็นเรื่องที่หญิงกับชายทำกันสองคน ตอนอยู่สองต่อสอง แต่นางก็ไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องใด ถ้าหากเป็นจุมพิต คล้ายว่านางจะจูบกับเขาตอนที่ยังไม่แต่งงานเพียงสองครั้งไม่ใช่หรือ แล้วชิงถิงหมายถึงสิ่งใดที่นางให้เขา ทำ มาแล้วหนึ่งครั้ง หญิงสาวได้แต่พยายามทบทวนว่าตัวเองทำสิ่งใดไปบ้าง ชิงถิงเห็นว่าเสี่ยวเหอเอาแต่นิ่งเงียบ จึงคิดว่านางคงให้คุณชายตระกูลหยวน ทำ ไปแล้วจริงๆ ครานี้ความโมโหจนแทบระเบิดกลายเป็นเยียบเย็น เขาหน้าแดงตัวสั่นเทา ชิงถิงก้มลงไปกัดไหล่เสี่ยวเหออย่างแรงเพื่อทำโทษ “โอ๊ย..ชิงชิง เจ็บ” หญิงสาวรู้สึกว่าเนื้อตรงไหล่ที่ถูกเขากัดคล้ายถูกฉีกเป็นชิ้น
วิหคกระพือปีก
เมื่อมือของเขาแตะโดนข้างแก้มของหญิงสาว เขาก็ต้องสะดุด เพราะแก้มหมั่นโถวนั่นเย็นเฉียบจนคล้ายร่างคนตาย เขาตกใจรีบปีนขึ้นไปนอนข้างๆ ใช้ผ้าห่มของตัวเองห่มนางไว้อีกชั้น ก่อนจะกอดกระชับร่างเล็กเข้าอ้อมอก หย่งจื้อยื่นมือไปแตะลำคอ มือของเขาที่นอนพื้นเย็นๆ มาเกือบครึ่งคืนยังอุ่นกว่าตัวของนางเสียอีก ยามนี้เขาอยากปลุกนางมาดุด่าเสียให้เข็ดหลาบ ตัวเย็นแล้วยังไม่รู้จักดูแลตัวเอง แต่คล้ายว่าลูกๆ ของตระกูลหมิงจะหลับลึกกันทุกคน ขนาดเขาดึงหญิงสาวมากอดนางก็ยังไม่ตื่น หมิงเหยาที่ถูกเหยียบจมูกก็ยังคงหลับต่อไป หมิงอันก็ยังคงหลับสบายท่ามกลางเสียงกรน ส่วนน้องเล็กผู้นั้นไม่ต้องพูดถึง “เฮ้อ...” ชายหนุ่มได้แต่ถอนหายใจ และยอมเสียสละร่างกายเป็นเตียงเตาให้กับสตรีแก้มหมั่นโถว ไม่เช่นนั้นนางคงทนนอนหนาวทั้งคืนต่อไปเช่นนี้แน่ บางทีนางอาจไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำว่าตัวเย็นราวกับศพแล้ว ซุนหย่งจื้อลืมตาเพราะได้ยินเสียงกระซิบกระซาบหลายเสียง ภาพที่ปรากฏต่อสายตาคือน้องชายทั้งสามคนกำลังยืนจ้องมองเขา เริ่มแรกเขายังคงงุนงงอยู่บ้าง ไม่เข้าใจว่าเหตุใดพวกเขาต้องจ้องด้วยสายตาเช่นนั้น !!! แต่เมื่อระลึกได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาจึงรีบเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง “โอ๊ย!” หมิงเซี่ยร้องเพราะรู้สึกเจ็บที่หัว นางถูกเขาเททิ้งจากอ้อมกอดกะทันหัน แต่เขากลับเผลอทับเส้นผมยาวของนางไว้
นักธนูมือหนึ่งย้อนเวลากลับไปเย็บผ้าอยู่หลังบ้าน
ไป๋หลันอดีตนักกีฬายิงธนู ตกที่กั้นตาย แต่ได้ย้อนเวลากลับไปยังยุคเก่า เธอที่ชอบอยู่แต่ในห้องก็สมหวังสักที ไม่ต้องออกไปหางานทำ ไม่ต้องหาข้าวกิน ไม่ต้องดิ้นรนกับสังคม ได้นั่งเย็บชุดโบราณที่ชอบทั้งวัน
คุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์
คุณหนูใหญ่จวนแม่ทัพ เอาแต่ใจที่สุด เลือกกินที่สุด ชอบชายงามที่สุด แต่หลังจากนางไล่ตามอ๋องเยียนไปชายแดนครั้งนั้น กลับมานางก็เปลี่ยนไป และพาสามีอัปลักษณ์คนหนึ่งกลับมาด้วย นางทั้งเอาใจเขา รักเขา คลั่งเขา