โนเนจัง - เรื่องของ โนเนจัง

นักเขียน

โนเนจัง

นิยาย

ผู้บริหารตัวพ่อ Vs คุณหมอตัวแม่

55.0K·โนเนจัง

[คุณเต้ x หมอน้ำแข็ง] [คุณต้นกล้า x หมอกาแฟ] - หนึ่งคู่เริ่มจาก One Night Stand หนึ่งคู่เริ่มจากความรักที่เคยหวานหอม แต่บอกเลยว่าเร่าร้อนทั้งผู้บริหาร และหมอ! - หมอน้ำแข็ง คุณหมอคนสวยฉายาเย็นชาดุจน้ำแข็ง ตั้งใจจะไม่มีความรัก และขยาดมันที่สุด แต่วันหนึ่งใครบางคนก็จับพลัดจับผลูเข้ามาทำให้เธอหวั่นไหว เรื่องคืนนั้นสำหรับเธอคือฝันร้าย แต่เขาคือฝังจำเพราะดันไปนอนกับซีอีโอสายการบินที่ทำได้ทุกอย่าง เรื่องราวจึงวุ่นวายไปสองสามเท่าตัว เพราะเขาดัน ‘อยากได้’ ขึ้นมา หมอกาแฟ แฝดน้องคุณหมอน้ำแข็งที่มีความรักครั้งเก่าฝังใจ แต่เอาความสดใสเข้าสู้และปิดบังความเศร้า เธอไม่เคยลืมเขา แต่วันดีคืนดีผู้ชายที่เคยทิ้งไปกลับมาขอนอนด้วยซะงั้น และเรียกเธอหวานหยดราวกับคนไม่เคยเลิกกัน แต่ตอนนี้เขาเป็นประธานบริษัท เป็นคนที่เพียกพร้อมที่พร้อมจะเป็นทาสบูชาเธอ ____________________________________ [คุณเต้ x หมอน้ำแข็ง] “คะ คุณ เมื่อคืนคุณใส่ถุงยางอนามัยรึเปล่า?” “ตอนแรกไม่ได้ใส่ แต่หลัง ๆ คุณใส่ให้ผมเองนี่ จำไม่ได้เหรอ?” ฉันตกใจเม้มปากแน่น นะ นี่ฉันใส่ถุงยางให้เขาเองเหรอ? ทำไมบางเรื่องฉันจำไม่ได้เลย นอกจากใส่ถุงยางให้เขา ฉันทำอะไรอีกบ้าง? หวังว่าไม่ได้อ้าปากกินเจ้าโลกเขานะ ยี๋ สกปรก! “แค่บอกว่าใส่ไม่ใส่ ไม่ต้องบรรยายว่าฉันใส่ให้! แล้วที่คุณพูดว่าตอนแรกไม่ใส่ คุณ...” ฉันเงียบกริบหลบตา เมื่ออยู่ ๆ เขาเดินมาหาฉันทันที “ตอนแรก ผมใส่เข้าของคุณครึ่งนึง แล้วนึกได้น่ะ ก็เลยหยิบถุงยางมาให้คุณใส่ให้” อะไรนะ เขาสอดใส่สด ๆ ไปแล้ว “ชะ เชื้อโรค สกปรก!” “เมื่อคืนคุณใจร้อน ไม่อยากให้ผมใส่เอง” ตาย ๆ ฉันทำอะไรลงไป! “แล้วคุณเป็นโรคติดต่อรึเปล่า คุณนอนกับผู้หญิงมากี่คน ฉันเป็นคนที่เท่าไหร่? มีเพศสัมพันธ์กับคนอื่นคุณเคยสวมถุงยางอนามัยบ้างไหม?” เขาเงียบกริบมองฉันอึ้ง ๆ ก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น และหัวเราะคนเดียว “ฮ่า ๆ ผมตอบคำถามไหนก่อนดี” “คำถามไหนก็ตอบ!” เมื่อฉันขึ้นเสียง คนยียวนก็หันขวับกลับมายิ้ม “ถ้าบอกว่าคุณเป็นคนแรกของผม คุณจะเชื่อไหม?” ********** [คุณต้นกล้า x หมอกาแฟน] ผมมองตามส่วนเว้าโค้ง เอวคอด ๆ สะโพกผาย ๆ ถึงกับหายใจติดขัด เรือนร่างที่เข้ารูปสวยงาม นอกจากบนเตียงผมเคยเห็นไม่บ่อยนัก ที่เธอจะเดินเปลือยเปล่าตรงหน้าผมให้ผมสำรวจทุกซอกทุกมุมแบบนี้ เมื่อยัยแว่นเข้าไปห้องน้ำผมก็รีบถอดเสื้อผ้าทันที ก่อนที่จะเดินตามเธอเข้าไปแอบมองผ่านช่องประตู จนเห็นยัยแว่นกำลังนั่งหันหลังในอ่างอยู่ และเธอก็เปิดน้ำใส่ตัวยกขาขึ้นถูทีละข้าง ทีละข้าง เซ็กซี่ชะมัด ถึงจะตามอารมณ์ค่อยทัน แต่คืนนี้ผมได้ของรางวัลแน่ ๆ ‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’ ผมเคาะประตูที่เปิดแง้ม จนคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ในอ่างหันมามอง “ขออาบน้ำก่อน อย่าเพิ่งกวน” “ไม่ให้กวนได้ไง ก็แว่นกวนใจไอ้มังกรนี่ก่อน” ตาโต ๆ ไล่ต่ำลงมอง และหยุดจ้องที่แก่นกายแข็ง ๆ ของผม ที่กำลังผงาดชี้หน้าเธอ “บะ บ้า” “อ้าปากหน่อยสิ” “ตะ ต้นกล้า อย่ากวนประสาทฉันนะ ฉันอาบน้ำอยู่ไม่เห็นรึไง มานอนห้องฉัน ยังจะสร้างความวุ่นวายให้ฉันอีก!” ผมอมยิ้มกับคนบ่นอุบอิบตรงหน้า เพราะเธอบ่นไป ก็หันมองไอ้น้องชายผมเป็นระยะ จนตอนนี้หน้าแดงไปถึงหูแล้ว “ไม่วุ่นวายเลยแว่น ช่วยสกัดดาวรุ่งหน่อยสิ ไม่งั้นคืนนี้ กล้าน้อยกวนแว่นทั้งคืนนะ” “กล้าน้อยอะไร ไอ้หน้ามึน” ทำเป็นพูดเข้า เดี๋ยวเถอะ ผมจะแกล้งให้เข็ด

นิยายปัจจุบันจบแล้ว

Secret of Evil ความลับนางมารร้าย

64.0K·โนเนจัง

เซอร์ x มะนาว นักศึกษาแพทย์ปีสุดท้าย ตัดสินใจเข้าร่วมประมูลพรมจรรย์กับพวกนักธุรกิจในบอร์ดจนได้เจอกับผู้บริหารบริษัทชื่อดังสุดหล่อที่ลึกลับน่าค้นหา เขาประมูลเธอมาลงแส้ ใส่กุญแจมือ และนอกจากนั้นพาเธอเข้ามาในโลกอีกใบที่ไม่มีใครรู้จักมาก่อน... อลัน x โบอิ้ง นักธุรกิจสาวเจ้าแผนการใช้แผนสกปรกจับนักธุรกิจหนุ่มสุดฮ็อต แต่ทุกอย่างกลับตาลปัตรเมื่อเธอโดนหลอกให้แต่งงานกับน้องชายฝาแฝดที่ร้ายลืม เกมส์ความรักและเกมส์ธุรกิจนี้ ใครจะเป็นผู้ชนะ? _______________________________________ -ประมูลพรหมจรรย์- มะนาว Join DARK ZONE พอฉันเข้ามา ก็เป็นที่ฮือฮาแตกตื่น จนคุณอลันไลน์ส่วนตัวมาบอก ว่าฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวในนี้ และไลน์กลุ่มนี้จะรับผู้หญิงเข้ามาทีละคนเท่านั้น หลังจากประมูลเสร็จตกลงกัน ก็จะถูกขับออกจากกลุ่มทันที DARK ZONE (36) [ALAN: น้องมะนาว นักศึกษาแพทย์ปีหก เริ่มประมูลที่ 3,XXX,XXX.-] ฉันเบิกตากว้าง อ่านข้อความของคุณอลันด้วยความตกใจ สะ สามล้าน! มันมากเกินไป เปิดแพงขนาดนี้ใครจะประมูลฉันเนี่ย? อีกอย่างเขาบอกให้ฉันตั้งราคาเองไม่ใช่เหรอ? [XX: แพงสัสคนนี้ แต่งานดี] [YY: 3,500,000 คอนโด 1 ยูนิต] [ALAN: กูลืมบอก คนนี้บิทละหนึ่งล้าน ใครไม่สู้หลบไป เกะกะลูกตากู] [XX: เชรด! เพชรน้ำงามแน่นอน] [YY: 4,000,000 คอนโด (กูจริงจัง)] [ALAN: ใจเย็นไอ้สอง! น้องมะนาว แนะนำตัวและบอกสัดส่วนครับ ] [MANOW: สวัสดีค่ะ ชื่อมะนาวนะคะ นักศึกษาแพทย์มหาวิทยาลัย XX ปีหก สัดส่วน 36-24-40 สูง168 น้ำหนัก 50 ไม่เคยมีแฟน แต่พร้อมนอนหนุนแขนพี่ ๆ ค่ะ] [XX: กูชอบเอาไป 5,000,000] [YY: 6,000,000 กูขอ] [GG: 7,000,000] [HH: 8,000,000 กูต้องได้] [ZZ: 10,000,000] ที่เงียบ คือฉันตอบไม่ทัน และตกใจกับราคาที่สูงลิ่ว และคนสุดท้าย ZZเนี่ย เขาลงบิทละสองล้านเลยทีเดียว ซึ่งหนี้ฉันน่ะ มันหมดตั้งแต่พี่อลันตั้งราคาเปิดแล้ว ที่เหลือกำไรเน้น ๆ [ALAN: มาโหดว่ะเฮ้ย!] [XX: กูโหดกว่า 11,000,000] [ZZ: 15,000,000] [YY: 16,000,000 ให้กูเถอะ เงินกูจะหมดบัญชีแล้ว] [ZZ: 19,000,000] กรี๊ด... มันต้องหยุดที่สิบเก้าล้านแน่ ๆ เพราะหลังจากผู้ชายชื่อ ZZ ลงราคาไป ก็ไม่มีใครตอบอะไรมาอีกเลย จนพี่อลันพิมพ์ขึ้นมาว่า… [ALAN: ฮ่า ๆ ๆ เอาเรื่องว่ะ กูจะนับแล้วนะ หนึ่ง] [ALAN: สอง] [ALAN: สาม! ZZ มึงได้ มีอะไรจะคุยกับน้องมั้ย?] [ZZ: ไม่] [ALAN: งั้นกูส่งน้องออกนะ ขอบคุณที่ร่วมสนุกครับเพื่อน ๆ] ฉันอ่านข้อความนั้นจบ ก็ถูกเตะออกจากกลุ่มทันที ก่อนที่พี่อลันจะทักไลน์ส่วนตัวมา เขาบอกฉันว่าคุณ ZZ จะติดต่อมาหาฉันเอง ให้ฉันเตรียมตัวให้พร้อม และคุณอลันก็กำชับ ว่าห้ามบอกเรื่องนี้กับใครเด็ดขาด ซึ่งฉันรับคำ ตกลงหมด! ใครจะบอกให้ตัวเองอับอายขายขี้หน้าล่ะจ๊ะ แล้วดูเงินที่ได้สิบเก้าล้านสิ โอ้ย! ฉันต้องทำงานอีกกี่ปีกี่ชาติเนี่ยถึงจะได้ขนาดนี้ ฉันยอมรับนะ ว่ารู้สึกภูมิใจในพรหมจรรย์ของตัวเอง จนตอนนี้อยากจะมีน้องน้อยหลาย ๆ อัน และเยื่อพรหมจรรย์หลาย ๆ เส้น โรงพยาบาลรัฐ XX “ยิ้มหน้าบานมาเลยนะมะนาว” ฉันยิ้มหน้าบานจริง ๆ ค่ะ วันนี้โรงพยาบาลแห่งนี้ มันโล่งโปร่งและสบายตา แถมในหัวฉันไม่มีอะไรอยู่เลย มันเบาหวิว สบายใจสุด ๆ “ก็นิดหน่อย ว่าแต่วันนี้เป็นไง ของแกราวน์วอร์ดไหน?” “ราวน์ Med (อายุรกรรม) แต่วันนี้แกได้ไปตึกเด็กกับพี่เกมส์นี่ พี่เกมส์บอกฉันมา” ฉันใจหล่นตุ๊บและหุบยิ้มทันที ฉันไม่ชอบพี่ Intern คนนี้เลย ดุมาก ๆ ถึงมากที่สุด เฮ้อ... อารมณ์สะดุดเลยฉัน อุตส่าห์แฮบปี้มาแล้วเชียว “ทำไมทำหน้าแบบนั้น ยังไม่เคยราวน์กับพี่เกมส์อีกเหรอ?” “ยังน่ะสิ!” “งั้นก็เตรียมรับมือซะนะ เพื่อนรัก อิอิ” อันติงตบไหล่ฉันเบา ๆ ให้กำลังใจ ก่อนจะเดินยิ้มไปที่ตึกอายุรกรรมที่อยู่ฝั่งซ้ายมือ ส่วนฉันไปฝั่งขวา เข้าไปในห้องพักบุคลากรจนไปเจอกับพี่เกมส์ ที่ยืนถือชาร์ตหน้าตึงอยู่ “คุณมาสายนะ สรสุภางค์” เรียกชื่อจริงกูด้วย ดาเมจรุนแรง พลังทำลายล้างสูงมาก แต่ใจเย็น ๆ นะมะนาว นี่แค่ขั้นแรกของการเป็นหมอ แกยังต้องเจอเรื่องกดดันอีกเยอะ “ขอโทษค่ะ พอดีรถติด” ฉันบอกไปแบบนั้นแล้วยิ้มจนตาหยี “เหตุผลเดิม ๆ คุณมันไม่ได้เรื่อง ปล่อยให้เด็กรอได้ยังไง มากับผม” “ค่าพี่ Intern” หลังจากนั้นฉันก็รีบไปราวน์ จดทุกอย่าง จำทุกขั้นตอน เพราะเวลาสอบ OSCE ฉันต้องปฏิบัติด้วย ฉันจึงละสายตาไม่ได้เลย ว่าพี่ Intern สอนทำอะไรบ้าง ‘ติ้ง’ “ขออนุญาตนะคะพี่ Intern” ทุกคนที่อยู่ข้างเตียงผู้ป่วยหยุดชะงักและหันมองฉันพร้อมกัน เพราะเมื่อฉันได้ยินเสียงไลน์ดังขึ้นปั๊บ ฉันก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเช็คทันที ต้องเป็นคน ZZ แน่เลย! “คุณควรรู้ว่าเวลา ว่าไหนเวลางานและเวลาไหนเล่นมือถือ” พี่ Intern เอ็ด แต่ตอนนี้ฉันไม่สนใจ ฉันรีบเลื่อนหน้าจอหาไลน์ที่แอดมาใหม่ ก่อนที่สุดท้ายจะเงยขึ้นไปบอกว่า “มะนาวขอตัวไปเข้าห้องน้ำนะคะ แค่ห้านาทีค่ะ” ใช่แล้วค่ะ ใช่! มีไลน์แปลกแอดฉันมา และไลน์นั้นก็ส่งข้อมูลบางอย่างมาให้ฉันเป็นไฟล์ PDF เลย ใจฉันเต้นแรงมาก ลุ้นสุด ๆ ว่าเอกสารที่เป็นไฟล์ขนาดนั้น มันจะข้อตกลงจากว่าที่นายท่านยังไง แล้วเมื่อฉันหลุดจากผู้คน เข้ามาปลีกวิเวกในห้องน้ำได้ ฉันก็รีบเปิดไฟล์นั้นอ่านทันที ลับเฉพาะ รายงานตัววันที่ 14 กรกฎาคม ที่ตึก ZER (V2) และเมื่ออ่านข้อตกลงเหล่านี้แล้ว กรุณาพิมพ์ตอบกลับมาแค่ ‘ยินยอม’ และ ‘ไม่ยินยอม’ เท่านั้น *หมายเหตุ หากไม่ยินยอม การประมูลครั้งนี้จะเป็นโมฆะทันที และหากเรื่องนี้หลุดออกไปสู่สาธารณะ คุณต้องรับผิดชอบความเสียหายทั้งหมดเพียงผู้เดียว -รายงานตัวพร้อมผลตรวจ โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ และใบตรวจร่างกายที่ไม่ทุพพลภาพ -ไม่มีสิทธิ์ร้องขอทุกกรณี มีหน้าที่รอรับคำสั่ง -ยอมรับการกระทำรุนแรงขณะร่วมรัก เช่น Master and Slave (นายกับทาส) / Sadism and Masochism ฉันละจากข้อความ เงยขึ้นฉุกคิด ซึ่งเท่าที่เคยรู้และเรียนมาคร่าว ๆ นี่คือรสนิยมทางเพศอีกอย่างนึง Sadism (ซาดิสม์) คือ ชอบทำรุนแรงกับอีกฝ่าย Masochism (มาโซคิสม์) คือ ชอบให้อีกฝ่ายทำรุนแรงด้วย ฉะนั้นสิ่งที่เขากล่าวมา คือฉันต้องสนองความต้องการเขา ไม่ว่าเขาจะชอบทำรุนแรงหรือออกคำสั่ง และคำว่ามาโซคิสม์นั้น ฉันต้องชอบให้เขากระทำด้วย! พอทำความเข้าใจข้อตกลง ฉันก็ก้มลงอ่านมันอีกครั้ง จนเห็นหมายเหตุเล็ก ๆ หลังดอกจันทน์ *ทั้งหมดที่กล่าวมา เราคำนึงถึงความปลอดภัยเป็นหลัก เอายังไงดี? แฟนไม่เคยมี เซ็กส์ไม่เคยลอง แต่คนแรกที่ประเดิมปากช่องคลอด ก็มีรสนิยมอย่างว่าแล้ว ฉันล็อคหน้าจอโทรศัพท์นั่งคิด คิดจนนึกได้ว่าหัวข้อใหญ่มีคำว่า ZER อยู่นี่หว่า ตึก ZER (V2)

ประธานจบแล้ว

BonaFide Love รักจำยอม

22.0K·โนเนจัง

หมอณภัทร...หมอประสาทและสมองชื่อดัง ที่กำลังตามหาว่าใคร...อยู่ในร่างปลายฝนแฟนตัวเอง และแฟนเขาหายไปไหน? โดยเขาพยายามใช้หลักวิทยาศาสตร์หาสาเหตุว่าทำไมแฟนเปลี่ยนไป แต่เรื่องราวมันไม่ใช่แค่นั้น?!! ...ทุกครั้งที่หัวใจเขาเต้นผิดจังหวะ หมอณภัทรจะเห็นอะไรบางอย่างในร่างแฟนตัวเอง และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องเจอกับเรื่องวุ่นวาย และฉิบหายนับครั้งไม่ถ้วน... ____________________________ เสียงน้ำที่ถูกปิด เสียงเช็ดผมลวก ๆ เสียงรองเท้าในบ้านที่ดัง ทำลิลินใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอนอนตะแคงวางมือราบไปกับสะโพกสวย ๆ ของเธอ และจ้องมองไปที่ประตูห้องแต่งตัวที่กำลังเลื่อนเปิดช้า ๆ ก่อนที่หมอหนุ่มที่กำลังตกเป็นเหยื่อจะเช็ดผมแต่งตัวเดินออกมา และเห็นภาพตรงหน้าจนชะงัก แล้วเขาก็หยุดยืนขยี้ตาอยู่หลายครั้ง ขยี้ ๆ อยู่แบบนั้น ก่อนจะขมวดคิ้วเพ่งมองไปที่ร่างระหงส์ของยัยขี้ยั่วตรงหน้า จนร่างเล็กที่นอนตะแคงอยู่ ค่อย ๆ จับกระโปรงชุดนอนเลิกขึ้นช้า ๆ และส่งสายตามองเขาอย่างสิเน่หาตั้งแต่หัวจรดเท้า “หมอ... เริ่มใจสั่นเพราะฉันรึยัง?” “...” “ถ้าฉันเลิกกระโปรงขึ้น แล้วถอดสายชุดนอนตัวนี้ มันจะพอทำให้หมอ ขึ้นเตียงมาขยี้ฉันไหม” หมอณภัทรมองตามปลายนิ้วขาว แล้วกลืนน้ำลายดังอึก อย่างกะอักกระอวนใจ นี่คือเรือนร่างจริง ๆ ที่เขาเคยมอบความสุขให้ และเขา ก็คิดถึงคืนแสนวิเศษนั้นเหลือเกิน เพราะตอนนี้เขาเห็นร่างคืนนั้นชัดมาก ผิวลิลินขาวอมชมพู เอวบางสะโพกผาย หน้าอกหน้าใจโผล่พ้นออกมาเป็นเนิน ซึ่งตอนนี้เขาเห็นแล้ว ทั้งกระหายทั้งใจสั่น จนเริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่ จนมือเล็กค่อย ๆ ไล่ขยับไปตามร่องอกขาวนวล และโอบคลึงทรวงอกของเธอยั่วยวนคุณหมอแทน “ชอบมั้ย? วัวเคยค้า มาเคยขี่ ถ้าใจสั่น ก็มาลองอีกสักทีไหมคะหมอ” หมอณภัทรกำมือแน่นหลับตาลงช้า ๆ เขาพยายามหักห้ามใจจนลิลินเห็นแล้วลุกขึ้นคลานเข่าเข้ามา ก่อนมือเล็กจะสัมผัสตามเรือนร่างหมอหนุ่มตรงหน้า แตะไล่ตั้งแต่แผงอก ยันไปถึงหน้าท้องของเขา “พอเถอะ อย่าทำแบบนี้เลย” หมอณภัทรบอกทั้งที่ใจเขาเต้นโครมคราม แท้แล้วเขารู้ว่าตัวเองไม่ได้ป่วยใด ๆ แต่หัวใจมันอ่อนไหวกับยัยขี้ยั่วจอมมารยาคนนี้ต่างหาก จนตอนนี้ยัยขี้ยั่วที่เขาคิดเริ่มซน เธอฉีกยิ้มที่มุมปากและโน้มไปจุมพิต เบา ๆ ปล่อยให้ลมหายใจอุ่นรดตามหน้าอกเขา “หื้ม หอมกลิ่นสบู่” หมอณภัทรได้ยินแบบนั้น ก็เปิดตาก้มมองคนที่เคลื่อนไหวตามตัว ก่อนที่จะเผลอสบตากับสายตายั่วยวนของลิลินเข้าให้ จนตอนนี้มือใหญ่ที่กำแน่นเริ่มจะต้านทานไม่ไหว เสี้ยววินาทีที่สบตาลิลิน ใจหมอณภัทรก็สั่งการให้สมองและสองมือ ผลักเธอนอนบนเตียงทันที! ‘ฟุบ’ ร่างเล็กที่สมหวัง ฉีกยิ้มให้กับร่างโตที่โถมเข้าหาราวกับเสือป่า ก่อนที่รอยยิ้มนั้นจะถูกปิดด้วยริมฝีปากนุ่มและเรียวลิ้นอุ่นดุดันเต็มไปด้วยความสิเน่หา ลิลินเชิดปลายคาง ส่งความหวานตอบสนองเรียวลิ้นที่เข้ามา จนทุกอย่างเร่าร้อนอัดเต็มไปด้วยความสุขและความปรารถนา เธอถูกดูด ถูกคลึง ถูกจูบทุก ๆ ส่วน จนนั่นมันทำให้รสสวาทเริ่มแผดเผา ดึงเธอขึ้นสวรรค์น้อย ๆ ตามปลายลิ้นหมอหนุ่ม ที่ย้ายลงมาไล่วนตวัดที่ปลายยอดทุมถันของเธอ และดูดกินราวกับดูดน้ำหวานจากเกษร “อ๊า~” เสียงครางกระเส่า ดังออกมาจากลำคอขาว ขณะที่ร่างบางแอ่นอกขึ้น เร่า ๆ รับเรียวลิ้น เธอผลีกายทุกส่วนให้หมอณภัทรกลืนกิน ไม่ว่าจะริมฝีปาก ซอกคอ ยอดสวรรค์ จนตอนนี้ไปถึงรอบสะดืองามและแยกสวาทเบื้องล่าง ที่หมอณภัทรบรรเลงลิ้นชิมรสชาติอย่างพิถีพิถัน เขาเก่งกาจ ทั้งตวัดเบาบ้างหนักบ้างเพื่อกระตุ้นให้ร่างบางทรมาน ก่อนจะพูดพึมพำกับสิ่งที่อัดอั้นออกมาอย่างลืมตัว “ผมยอมแพ้คุณ ลิลิน” ลิลินอมยิ้มก้มมองตามเสียงทุ้มต่ำที่ดังเบา ๆ ตามหว่างขา จนหมอณภัทรแหวกพุ่มหญ้าบางหญิงสาวและสอดลิ้นอุ่น ๆ เข้ามา เปิดกลีบกุหลาบช้า ๆ จนถึงเกษร และนั่นมันทำให้ลิลินที่ก้มมอง ถึงกับกรีดร้องขยำผ้าปูที่นอน ทิ้งหัวลงหมอนอย่างสุดทน! “อ๊ะ! อ๊า~” ทั้งลิ้น ทั้งนิ้ว ทั้งลมหายใจอุ่น มันแทบจะฉีกร่างบางเป็นชิ้น ๆ เธอเสียวราวกับกำลังลอยอยู่ในท้องฟ้าสูงลิ่วและปลายลิ้นนุ่ม ๆ ก็ตวัดเร็ว ราวกับจะผลักเธอขึ้นสวรรค์ ลิลินกัดปากบ้าง ขยำไรผมหมอหนุ่มบ้างสลับกัน เธออยากจะแอ่นเอวรับ แต่จุดไวสัมผัสและบั้นท้าย ดันถูกลิ้นและมือใหญ่ล็อคไว้แน่น “ได้โปรดเถอะ หมอคะ หมอ... ฉันไม่ไหวแล้ว” หญิงสาวกรีดร้องหอบหายใจ เหงื่อท่วมกายราวกับกำลังมอดไหม้ตามตุ่มปรารถนา เพราะไม่ว่านานแค่ไหน ปลายลิ้นที่มอบความเสียวซ่านเข้ามา มันก็ไม่มีทีท่าจะลดจังหวะลงเลย จนตอนนี้หมอณภัทรเริ่มสอดนิ้วเข้าไป และเคลื่อนไหวไปตามจังหวะลิ้น ซี่งมันทำให้หญิงสาวที่ทรมาน ทรมานหนักขึ้นอีก จนเธอจิกเล็บลงหมอน และแอ่นอกดิ้นพล่าน

นิยายปัจจุบันจบแล้ว

เล่ห์รักคุณชายหมอ

24.0K·โนเนจัง

เล่ห์รักคุณชายหมอ [ทิชา หมอธันวา] 'ทิชา' สาวน้อยมหัศจรรย์ที่อยู่ในศีลธรรมตั้งแต่แตกเนื้อสาว แต่เมื่อได้ขึ้นแท่นตำแหน่งผู้บริหารบริษัทแทนครอบครัว เธอกลับพบข้อบกพร่องของตัวเอง เธอเป็นโรค 'ขาดความมั่นใจ' และนั่นมันทำให้เธอตัดสินใจพบจิตแพทย์ เอ๊ะ?! ว่าแต่มันเป็นการบำบัดผิดพลาด หรือ คุณหมอดาเมจรุนแรง? เพราะอยู่ๆ ยัยสาวน้อยผู้ขาดความมั่นใจเธอก็ปีกกล้าขาแข็ง ถกประโปรงขึ้นเตียงตรวจขย้ำคุณหมอซะงั้น! ____________________________ โปรย “ถ้าคุณหวงผม ต่อไปนี้ผมจะไม่ให้ผู้หญิงคนไหนแตะต้องผมอีก โอเคมั้ย?” ฉันมองริมฝีปากที่พูดจบแล้วค่อย ๆ เคลื่อนต่ำลงมา ก่อนที่มันจะทาบทับที่ริมฝีปากฉันอย่างนุ่มนวล และขยับเคลื่อนมอบความหวานมาให้ ฉันยกแขนขึ้นกอดคอเขาอัตโนมัติ หายใจหอบโหยหาความวาบหวามและบรรจงจูบตอบ จนมือใหญ่สอดใต้สาปเสื้อมอบมันให้ฉัน เขาสอดเข้าไปในบราแล้วคลึงอกอวบซ้ำ ๆ แวะเวียนสะกิดยอดถันด้วยปลายนิ้วโป้ง “อะ อื้ม” “เข้าไปในเต็นท์กัน” หมอธันวาพูดขึ้นมาเบา ๆ หลังถอนจูบจากฉัน และนั่นก็ทำให้หน้าฉันร้อนผะผ่าวขึ้นมา เพราะในแววตาที่มีเพียงดวงไฟเล็ก ๆ และใบหน้าของฉัน ตอนนี้มันกำลังมีประกายเสน่หา “ถะ ถ้าไปในเต็นท์ จะเกิดอะไรขึ้นระหว่างเราคะ” “ผมตอบไม่ได้ คุณอยากลองเข้าไปก่อนมั้ย?” “ก็ได้ค่ะ” ฉันตอบจบก็ไม่รอช้าลุกขึ้นจากตักหมอธันวาทันที ก่อนที่จะเข้าไปข้างในเต็นท์ แล้วคนที่ตามเข้ามาทีหลังรีบรูดซิบปิด รู้สึกได้เลย ว่ามันจะมีอะไรบาง อย่างเกิดขึ้น จนหมอธันวาวางตะเกียงไฟฉายในมือลง แล้วค่อย ๆ ยกมือโอบแก้มฉัน เขาโน้มมาจูบอย่างดูดดื่มลูบไล้ตามเอวบาง ก่อนสุดท้ายจะดันฉันนอนลงไป ข้างในมีผ้าห่มผืนบางมีหมอนหนึ่งใบ มันเพียงพอกับการทำกิจกรรมบางอย่าง เราสวมกอดกันแน่นบดจูบภายใต้เสียงหอบคราง ปล่อยเสียงอู้อี้ในลำคอบ้างเมื่อเขาแตะต้องส่วนกระสัน จากนั้นเขาก็ถอนจูบและเลิกเสื้อยืดฉันขึ้นมองทรวงอกสองข้าง ก่อนจะก้มลงโลมเลียด้วยปลายลิ้นและตวัดวนซ้ำ ๆ “อ๊ะ คุณหมอ” สองมือเล็กสอดขยำผมดก แอ่นอกเร่า ๆ ขณะที่ลิ้นร้อนหยอกเย้า ก่อนที่มืออีกข้างจะทำร้ายฉันสองเท่า คุณหมอหนุ่มสอดลงไปใต้กางเกงนอน แล้วกดกลางนิ้วกลางในร่องฉ่ำ ฉันเชิดหน้าขึ้นเกร็งสุดเสียวซ่าน ทั้งยอดถันทั้งร่องรักกำลังโดนเขารังแกไม่หยุด สรุปใครงอนกันแน่ ทำไมเร่าร้อนกับฉันแบบนี้ นิ้วกลางของเขามันดันเข้าไปข้างในแล้ว ให้ตายสิ ฉันเสียว “อ๊ะ อ๊ะ ฉันจะไม่ไหวแล้วค่ะ คุณหมอขา...” เขาเงยขึ้นหันไปที่เกียงไฟฉาย แล้วกดปิดไฟจนเต็นท์มืดสนิท หลังจากนั้นริมฝีปากหมอหนุ่มก็ทำงานต่อทันที จากที่เคยครอบครองยอดถัน ตอนนี้ไล่ลงจุมพิตที่หน้าท้องและเนินรัก ที่สำคัญรีบถอดกางเกงนอนฉันลงจากเรียวขา และแทรกหน้าเขาไปชิมรสกายาอย่างกระหาย “อ๊า~” ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาปิดไฟ หลังจากนี้ฉันจะได้รู้จักกับคำว่าเซ็กส์แล้วใช่มั้ย?

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

พิษมาเฟีย

32.0K·โนเนจัง

นักศึกษาสาวปีสี่ต้องแต่งงานชดใช้หนี้กับมาเฟียรุ่นราวคราวพ่อ แต่แค่ย่างกรายเข้าบ้านความวินาศสันตะโรก็เกิดขึ้นซะก่อน เธอต้องหนีเอาตัวรอดจากลูกชายมาเฟียคนนั้น และต้องรักษาพรหมจรรย์ที่มียิ่งกว่าชีวิต! ------------------ “ตัว ผ่าไฟแดงมันเสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุนะ คือเค้าเสียเลือดมากแล้ว อย่าทำร้ายเค้าอีกเลยนะ” เขากระตุกยิ้มที่มุมปาก มองฉันที่เบี่ยงหน้าหลบไปอีกทางด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ แกเซฟตัวเองนะพิงค์ เตียงพร้อม อุณหภูมิห้องพร้อมขนาดนี้ ถ้าเผลอจูบ มีหวังคุณอิฐได้เครมแกสมใจแน่ _______________ โปรย “อย่า...” ฉันพยายามปราม แต่ปรามไปก็เหมือนตัวเองพูดคนเดียว เขาไม่สนใจฉัน ไม่แคร์ว่าฉันจะร้องไห้จะเป็นจะตาย เอาแต่ไซ้ตามซอกคอและขบมัน แรง ๆ ก่อนจะยกแขน รวบข้อมือฉันด้วยมือเดียว แล้วใช้มือว่าง ๆ ลูบคลำ คลึงตามหน้าอก “อื้อ... ยะ อย่าทำ อย่าบีบ” ยิ่งฉันห้ามเขายิ่งทำ คุณอิฐใช้มือข้างเดียวของเขา สอดเข้าใต้บราเซียสีชมพูหวาน ก่อนที่จะขยำคลึงทีละเต้าเขี่ยยอดสาวอย่างชำนาญ ควบคุมมือใหญ่สัมผัสจนฉันเผลอครางเฮือกออกมา “อื้อ~ ยะ อย่า อย่า...” ความหนาวเย็นที่กระทบร่าง ตอนนี้กำลังเลือนหายไปช้า ๆ เมื่อปลายนิ้วซนกระตุ้นตามจุดไวความปรารถนา และเข้าครอบงำอารมณ์ที่พลุ่งพล่านฉันสำเร็จ ฉันเริ่มหยุดต่อต้าน ฉันเริ่มหายใจหอบกระเส่า บิดตัวตามจังหวะนิ้วยาวที่หยอกล้อตามร่างเล็ก จนเขาค่อย ๆ ปล่อยมือที่รวบแขนฉัน และขยับลูบช้า ๆ เอี้ยวไปปลดบราด้วยตัวเอง แต่ไม่ทันได้คลึงเคล้น ฉันก็รีบปัดป้องแล้วกอดอกมองหน้าเขา “อย่านะ! พอแล้ว มากเกินไปแล้ว” เขานิ่งไปครู่นึง ราวกับกำลังดึงตัวเอง ออกมาจากความลุ่มหลงในเนินสาว แต่พอฉันขยับถอยห่าง ๆ เขา เขาก็รีบกดไหล่ฉันนอนทันที “อยู่นิ่ง ๆ ฉันจะทำ” “ไม่! ยะ อย่า!” สองมือเล็กดันไหล่กว้าง เมื่อเขาก้มลงจรดริมฝีปากดูดกลืนยอดถัน เสียงร้องปรามอู้อี้เริ่มแหบพร่ากลายเป็นเสียงคราง มันเสียวซ่านกว่านิ้วซน ๆ ของเขาเป็นไหน ๆ “อื้อ~ คุณอิฐ”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

Friend with Benefits อุ้มรักมาเฟีย

64.0K·โนเนจัง

นักศึกษาแพทย์ Jg== มาเฟีย _ Friend with Benefits _ เซ็กส์ที่ไร้ความสัมพันธ์ เพื่อนนอน เพื่อนบนเตียง ใครหวั่นไหวคือ แพ้ เพราะกฎเหล็กคือ...ห้ามรู้สึก แต่เมื่อทุกอย่างมันถลำลึก...ฉันรู้สึกอยากเป็นเจ้าของ และดันพลาดมีพยานรักตัวน้อยๆ กับมาเฟียที่ร่วมเล่นเกมส์สวาทนี้ ใช่...ฉันจึงเป็นคนแพ้ และฉัน...จะไม่ยอมแพ้เพียงฝ่ายเดียว ในเมื่อเขาไม่รับผิดชอบ ฉันก็ต้องทำทุกอย่าง..ให้ผู้ชายคนนี้ "เสียใจ" ____________________ โปรย “ว้ายลีออง!” ใช่! เขาอุ้มฉันและดึงไปนั่งบนตัก ทำเอาฉันตกใจมากเพราะเขาต้องมีแรงขนาดไหนถึงดึงและอุ้มฉันมาจากเบาะข้างคนขับได้ ว่าแต่เขาจะทำอะไรล่ะเนี่ยท่ามันแปลกๆแหะ “ลีออง นายจะ… ” ฉันถามไม่ทันจบ ลีอองก็ชิงตอบขึ้นมาทันที “ฉันจะช่วยเธอบ้าง แลกกัน” “ชะ ช่วยอะไร บ้าน่า... ไปเถอะ” ฉันถามเขิน ๆ มือก็พยายามดันอกเขาออกห่าง แต่มันก็ห่างได้ไม่มากเพราะอีกฝั่งของฉันก็พวงมาลัยรถแล้ว “ถ้าเธอบอกไม่ชอบ ฉันถึงจะหยุด วันนี้เธออุตส่าห์ช่วยฉัน ฉันแค่อยากตอบแทน” พูดจบเขาก็ใช้เรียวแขนแกร่งรวบเอวฉันไว้ ก่อนที่จะใช้มือว่างอีกมือสอดเข้าไปใต้กระโปรง มือใหญ่ป้วนเปี้ยนตามหว่างขาไม่หยุด และเมื่อเขาลูบขึ้นไปถึงร่องแห่งความสุขของฉัน ฉันก็หลับตาปี๋หันไปกอดคอเขาทันที มันเป็นนาทีที่ร้อนผ่าวจนอดกลั้นอีกไม่ไหว จนเขาดันขาฉันแยกออก จากกันขยับมือเข้าไปใกล้ ๆ แล้วใช้มือหนานั้นสอดไปในแพนตี้ตัวบาง มันถึงแล้วล่ะเขาโดนมันแล้ว และเขาก็ลูบมันเล่นสำรวจด้วย “ละ ลีออง นายจะทำแบบนี้จริง ๆ เหรอ?” “ทำสิ เพราะเธอเปียกหมดแล้ว” ฉันยอมรับไม่เถียงสักคำ เพราะแยกสวาทมันไม่รักดีปล่อยน้ำหวานแฉะ ๆ ให้นิ้วมือชายเฝ้าลูบไล้สัมผัสฉัน จนลีอองกดนิ้วกลางคลึงเล่น เบียดเข้าแอ่งสาวให้น้ำหวานชโลมตามนิ้วที่เขาสัมผัส ก่อนที่เขาจะแวะคลึงตามยอดเกษรและบดขยี้บ้าง รัวมือใหญ่เข้าใต้กระโปรงฉัน จนฉันกัดปากแน่นครางเสียงหลง “อ๊ะ อ๊ะ อื้อ~” มือฉันปัดป่ายไปตามรถ บ้างโดนพวงมาลัย บ้างโดนไหล่เขา แต่ความทรมานข้างล่างไม่ทุเลา ยิ่งเขาเห็นฉันจะเป็นจะตายเขาก็ยิ่งสาวมือใหญ่เล่นกับน้องสาวฉัน จนฉันเริ่มหายใจไม่ทั่วท้องกระเส่าคราง แผดเสียงใสดังลั่นรถคันหรูโดยไม่สนใครได้ยิน “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า~” “ดีมั้ย? ถ้าเธอรักษาฉันหาย ฉันจะทำให้เธอมีความสุขกว่านี้อีก” “อื้อ... ลีออง!” ฉันทั้งตีขา ทั้งดิ้นพล่าน ถึงแม้พื้นที่ตัวเองอยู่จะคับแคบก็ตามแต่มันไม่ไหวแล้ว จังหวะที่เขาคลึงเน้น ๆ ทำฉันสะท้านเกร็งไปตามจุดอ่อนไหว ยิ่งเขาเร่งมือเท่าไหร่ ใจฉันก็ยิ่งจะขาดเท่านั้น จนแล้วจนเล่าที่เขาหยอกเย้ากับตุ่มกระสัน ปลายนิ้วยาวที่คลึงก็ค่อย ๆ เลื่อนต่ำกดเข้าไปในโพรงรักที่เปียกไปด้วยน้ำหวานของฉันแทน “เธอไม่เคยสอดนิ้วเข้าไปใช่มั้ย?” เขากระซิบถามข้าง ๆ หู และมันก็เป็นเสียงทุ้มต่ำที่เซ็กซี่จนฉันตัวอ่อนละทวย “มะ… ไม่ ละ… ลีออง ขอร้องล่ะ ฮึก” เมื่อฉันซุกหน้าลงไหล่กว้างตอบไม่เป็นคำ มือใหญ่ที่กำลังสอดลูบไล้ตามแอ่งรักก็ชะงักทันที ก่อนที่เขาจะก้มลงมากดจมูกเข้ากับพวงแก้มที่ร้อนผ่าวของฉัน และถามด้วยเสียงอันเซ็กซี่อีกครั้ง “ขอร้องอะไร” ฉันไม่ไหวแล้วให้ตายเถอะ! “ช่วยทำให้ฉันหน่อย นิ้วของนายน่ะ ช่วยฉันหน่อยนะ” เท่านั้นแหละฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะหึออกมาเบา ๆ จากลำคอ ก่อนที่มือใหญ่ที่ชะงัก จะค่อย ๆ ขยับเข้าไปอีกและกดนิ้วกลางลง และเมื่อลีอองกำลังจะดันปลายนิ้วยาวเข้าสู่โพรงสาว หนึ่งมือว่างของเขาก็อ้อมมาเชยคางฉันขึ้น “อยากจูบมั้ย?” จูบ? “คะ คือฉันไม่เคย จูบเลยนะ ฉันเอ่อ...”ฉันตอบไม่ถูก เพราะใจแค่อยากให้เขาใช้นิ้วเล่นกับน้องสาวฉัน จนลีอองขยับนิ้วกดเข้าช้าๆ กดลงโพรงสาวที่มีน้ำหวานฉ่ำ ๆ จากความรู้สึกเสียวกระสัน ก็ทำฉันเจ็บแปล๊บจนรีบคว้าไหล่เขาทันที “อื้อ! เจ็บ” “งั้นลองจูบดูมั้ย?” เขาถามฉันเสียงแหบพร่า ขณะที่เคลื่อนริมฝีปากโน้มมาใกล้ ๆ และเมื่อจมูกโด่งเราชนกันไม่ทันไร มาเฟียหนุ่มก็รีบฉวยกดริมฝีปากเขา จูบฉันทันที พร้อมกับดันปลายนิ้วกลางเข้าไปด้วย “อื้อ~” ฉันเจ็บร้องอู้อี้แต่ลีอองก็สอดลิ้นอุ่นเข้ามาปิดปากฉันทันที จนฉันรีบจูบตอบ และขณะที่ปลายนิ้วดันเข้าออกหลายระลอก เขาก็ใช้มือว่างๆสอดใต้วงแขนฉัน และคลึงหน้าอกฉันไปด้วย ให้ตายสิ… มันเริ่มดี และดีมาก หน้าอกโดนจับปากโดนจูบ ข้างล่างโดนกระตุ้น และไม่นานที่ร่างเล็กของฉันรับสัมผัสที่ลึกซึ้ง ความเสียวซ่านก็เข้ามาสู่ในโพรงสาว ฉันเกร็งทุกครั้งที่เขาสอดนิ้วเข้า ต่อให้ปลายนิ้วจะเล่นงานเกี่ยวเบาๆ แต่มันก็ทำฉันทรมานแทบแผดเผาตัวเอง

หมอจบแล้ว

After Sex คืนวันไนต์ของนายกัปตัน

214.0K·โนเนจัง

[กัปตันโซล x ใบผัก] บัตเลอร์สาวถูกยกเลิกงานจากเจ้านายเก่ากลางคัน ทั้งที่มีภาระหนี้สินมากมาย แต่ดั๊นมาซวยซ้ำซ้อนได้เจ้านายใหม่เป็นกัปตันหนุ่มหล่อที่ตัวเองเผลอมี One night stand ด้วย เขาหล่อแค่หน้า... เท่สมาร์ทเวลาขับเครื่องบิน... แต่เรื่องผู้หญิงนั้นร้ายกาจ! นักล่าเหนือสายลมคือฉายาที่ได้รับ แล้วบัตเลอร์สาวที่แสนบอบบางราวกับกวางน้อยจะรอดพ้นไปได้อย่างไร ?! 'ถอดกางเกงให้ฉัน นี่คือคำสั่ง !' ม๊ายยย! TOT ถ้าหน้าไม่เหมือนจอนจองกุก อย่าสั่งให้ฉันถอดกางเกงเด็ดขาด! ________________________________________ บทนำ โซล, เกาหลีใต้ หิมะที่โปรยปรายยามดึก กับอากาศที่เหน็บหนาวข้างนอกขัดกับอุ่นภูมิในห้องโดยสิ้นเชิง ร่างเล็กที่เมาไม่มีสติถูกวางลงบนเตียงนุ่มสุดแรงอย่างไม่ทะนุถนอม จนเธอยกมือปัดป่ายเพื่อสัมผัสใบหน้าหนุ่มหล่อที่แสนเลือนลางตรงหน้า จอนจองกุก ใช่แน่ ๆ จอนจองกุก สิ่งที่คิดกับความเป็นจริงเหมือนโลกคนละใบ ใบผักเหมือนได้ขึ้นสวรรค์คิดว่าตัวเองได้อยู่ใกล้ไอดอลหนุ่มที่เธอชอบ แต่มันผิดถนัด มันคือนรกไฟร้อน ๆ เพราะหลังจากคืนนี้และวันนี้ ชีวิตเธอจะถึงจุดเปลี่ยน กัปตันหนุ่มจ้องมองใบหน้าสวยแล้วกระตุกยิ้มร้าย ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตเธอออกไปทีละเม็ด ทีละเม็ด แต่เมื่อเสื้ออาภรณ์ถูกถอดออกไปหมดนั่นเอง ชายหนุ่มที่ฉวยโอกาสอยู่ก็ชะงักและหยุดมองมันอึ้ง ๆ ยัยบัตเลอร์ที่แต่งตัวทางการใส่สูท แต่เนินเนื้อสาวข้างในขาวนวลน่าสัมผัสชะมัด เขาจึงไล่เรียวนิ้วยาวที่อกซ้ายสะกิดยอดถัน หวังปลุกระดมให้มันตื่นขึ้นมาสู้กับความปรารถนาของตัวเอง แล้วเมื่อจังหวะพร้อม ริมฝีปากอุ่นก็ก้มลงขบเม้ม หนักบ้างเบาบ้าง ดูดดันให้ร่างระหงแอ่นขึ้นตามจังหวะตัวเอง หนึ่งคนหลงระเริงกับไฟราคะ หนึ่งคนเข้าใจผิดว่าตัวเองอยู่ในห้วงฝันแสนหวานที่แทบไม่อยากตื่นขึ้นมา เกมส์สวาทจึงดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ มือใหญ่ล่วงเกินไม่หยุดหย่อน และขณะที่ปากร้อนครอบครองยอดกระสัน กัปตันหนุ่มก็ล้วงปลดตะขอกางเกงของบัตเลอร์สาวพลาง ๆ เขาถอดมันอย่างง่ายดาย เพราะแค่มือสะกิดที่เป้าหมาย สะโพกกลมก็ยกขึ้นอนุญาตทันที ก่อนที่แยกสวาทที่เปียกพร้อมตอนนี้ จะถูกล้วง ถูกขยี้ซ้ำ ๆ พร้อมกับริมฝีปากที่ทำงานไปด้วย จนคนเบื้องล่างกระสันซ่าน บัตเลอร์ผู้มัวเมาเธอถลำลึกเข้าห้วงรักที่หวานหอม แอ่นเอวเร่า ๆ ให้สองนิ้วฟอนเฟ้นจนร่างคลอน และหนำซ้ำ... ยังกดให้ชายแปลกหน้าลงไปกลางหว่างขาตัวเอง “หึ ไม่เบาเลยว่ะ” เสียงทุ้มเอื้อนเอ่ย แต่ทว่าเขาไม่เคยก้มหัวต่ำกว่าหว่างขาใคร เขาหยัดขึ้นเหยียดตรงมองมันด้วยความเคยชิน ก่อนจะรูดซิบกางเกงแล้วล้วงหยิบถุงยางอนามัยไซส์พิเศษออกมาฉีก และรูดใส่อย่างรวดเร็ว แล้วจากนั้นกดเอวสอบแนบชิด สอดแขนเข้าที่ข้อพับยกขาขึ้น กดลำรักในร่องเปียกชื้นขึ้นลงเพื่อให้ปลายมนได้เข้าไปสุขสมข้างใน แต่ยิ่งถูไถและดันเข้าเท่าไหร่ ก็ต้องขมวดคิ้วมองด้วยความสงสัย แม่ง... ทำไมร่องรักที่พร้อมฉิบหายมันดันไม่เข้าวะ? “รูตันรึไงวะ” “อื้อ...” เหยื่ออันโอชะตอบกลับด้วยเสียงครางแผ่ว เขาจึงกัดฟันแน่น และออกแรงดันมันเข้าไปสุดแรงอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันเข้าไปแค่ครึ่งก็ต้องหยุดกลางคัน เพราะเนื้ออุ่นนุ่มที่คับแน่นนั้น บีบรัดจนเจ็บ ซิง? เขาเจอผู้หญิงซิง? “เจ็บ จะ เจ็บ...” กัปตันหนุ่มก้มมองสองสิ่งที่ประสานครึ่งทาง และมองหน้าหญิงสาวที่บิดตัวเป็นเกลียวบนเตียงอย่างชั่งใจ เขาไม่เคยลิ้มรสสาวบริสุทธิ์เลยสักครั้ง ไม่คิดว่ามันจะทำให้รู้สึกหนักใจขนาดนี้ แต่เมื่อสมองซีกนึงมีด้านดี สมองอีกซีกก็ผุดความคิดร้ายกาจขึ้นมาหักล้าง ไหน ๆ ก็ไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้ จอแล้วจะรออะไรอีกวะ! เอาให้ยับไปข้างแม่งเลย ‘ปึก’ “อ๊า!” ร่างระหงกระตุกฮวบตัวสั่นเทา ความเจ็บแสบแล่นเขาทุกโสตประสาท แต่ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เธอหลุดพ้นเร็วมาก แค่เขาเคลื่อนเอวกระทั้นกระแทกสองสามครั้ง และก้มลงดูดดันยอดถัน เธอก็เข้าสู่ความวาบหวามที่ไม่มีอะไรขวางกั้นแล้ว เสียว... เสียวที่สุดเลย มือเรียวยกขึ้นไขว่คว้าเพื่อรั้งต้นคอชายหนุ่ม แต่เขากลับจับข้อมือเธอไว้มั่นไม่ให้มันเข้าใกล้ใบหน้า เสือจะไม่จูบเหยื่อ ไม่ทำอะไรที่แสดงถึงความผูกพัน เขาจึงรั้งมือนั้นเป็นที่ยึดเหนี่ยว และเร่งเอวก่นกระแทกซ้ำ ๆ ด้วยอารมณ์ที่รุนแรงขึ้น ‘ปึก ปึก ปึก’ “กะ กรี๊ด...”

นิยายปัจจุบันจบแล้ว

LOVE EGOIST พิศวาสกำราบแค้น

23.0K·โนเนจัง

[ ดัชซ์ x นานะ ] "ได้ฉันเป็นเมีย ระวังติดใจนะ" พี่ดัชซ์เหยียดยิ้มที่มุมปากอย่างเย็นชา ก่อนจะยกมือบีบแก้มฉันให้เงยขึ้นสบตาเขา นี่เป็นครั้งแรกที่หน้าเราอยู่ห่างกันแค่คืบ และฉันไม่รู้สึกหวั่นไหวเลยสักนิด จนเขาพูดขึ้นมา... "งั้นกางขาออก ฉันจะเอาเธอตรงนี้" _______________________ บทนำ “ปล่อย! ปล่อย!” “หยุดแหกปากสักที!” เสียงทุ้มใหญ่ตวาดมาจากหน้ารถ ขณะที่สองข้อมือเล็กพยายามดิ้นหลุดจากสายรัดที่เบาะหลัง ข้างนอกตอนนี้ฝนตกพร่ำ มันเหมือนหนังฆาตกรรมฝรั่งจนหญิงสาวตัวเล็กร่างบางอดกลัวไม่ได้ แต่เสียง... ทำไมคุ้นนักล่ะ คุ้น... เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน “พี่ดัชซ์” นานะเผลอเอ่ยชื่อนั้นเบา ๆ และแน่นอนว่าแค่ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอตอบกลับมา หัวใจดวงน้อยก็กระตุกวูบในทันที หน้าที่แนบกับเบาะชาแทบไม่รู้สึก เรี่ยวแรงที่มีหายไปราวกับโดนกระชากวิญญาณออกไปจากร่าง ใช่เขา... คนที่ฆ่าพี่สาวเพียงคนเดียวของเธอ เขาต้องติดคุกตลอดชีวิตไม่ใช่เหรอ? นี่แค่ห้าปี ทำไมถึง... “หึ สงสัยล่ะสิ ว่าฉันออกมาได้ยังไง” “ฆ่าพี่แนนทำไม พี่แนนทำอะไรให้พี่!” ริมฝีปากหยักเหยียดยิ้มอย่างสมเพช เขาเกลียดชื่อผู้หญิงสารเลวนี่เข้าไส้ มือหนากำพวงมาลัยมั่นจนเส้นเลือดปูดตามหลังมือ ปลายเท้ากดลงที่คันเร่ง หนักขึ้น ๆ เพื่อที่จะพาเหยื่อล่อในกำมือไปถึงที่หมาย ถ้าลากหัวนังแพศยามากราบตีนไม่ได้ เขาจะไม่หยุด ต่อให้ต้องทำลายใครเพื่อเห็นจุดจบของผู้หญิงคนนั้นเขาก็จะทำ “ไอ้พี่ดัชซ์ ไอ้ฆาตกร ไอ้ขี้คุก! ตอบมาสิวะ!” นานะเริ่มทนไม่ไหวตะคอกถามออกไปแข่งกับเสียงฝน แต่ทว่าคนขับรถตอบกลับมาเบา ๆ อย่างไม่แยแส “หุบปาก” “ไม่! จะพาฉันไปไหน จะฆ่าฉันตายตามพี่แนนไปงั้นเหรอ ไอ้คนสารเลว! ฉันไม่น่าเคยหลงรักพี่เลย” ริมฝีปากที่ยิ้มเยาะอยู่ค่อย ๆ หุบลง พร้อมกับหญิงสาวที่เผลอหลุดปากเมื่อครู่รีบเม้มปากแน่น ครั้งนึง... เธอเคยคิดไม่ดีหลงรักแฟนพี่สาวตัวเอง และมันเป็นอะไรที่ผิดพลาดมหันต์ ผู้ชายที่เธอคิดว่าดีแสนดีในวันนั้น กลับฆ่าพี่สาวเธอแถมยังอำพรางศพ ตอนนี้เธอเกลียดเขา ยิ่งเห็นกลับมาลอยหน้าลอยตาทำกับเธอแบบนี้ยิ่งเกลียดอีกหลายเท่า! ทำไมกฎหมายถึงไม่มีความยุติธรรม ทำไมคนชั่วไม่ได้รับบทลงโทษอย่างสาสม “ฉันบอกเลยนะ ฉันไม่เหมือนพี่แนน! ถ้าพี่ทำอะไรฉัน หรือแตะต้องแม้แต่ปลายเล็บ อีนานะคนนี้นี่แหละจะฆ่าพี่เอง!” ‘เอี๊ยด’ รถมินิแวนจอดทันที ก่อนที่คนขับจะลงจากรถเดินผ่านสายฝนขึ้นไปนั่งที่เบาะหลัง นานะขยับตัวหลบทันทีเมื่อเห็นเขาคนนั้น แต่ก่อนที่จะหลบทัน เธอโดนสองมือเขากระชากให้ลุกขึ้นนั่งอย่างรุนแรง “ว้าย!” “พูดใหม่” “อะไร?” “ฉันบอกให้ใช้ปากดี ๆ ของเธอพูดประโยคนั้นใหม่!” เสียงตวาดดังทำหญิงสาวสะดุ้ง และไม่กล้าสบตานัยน์ตาดำขลับที่มองมา เขาบีบข้อมือเธอแรงขณะที่เม็ดน้ำฝนที่เกาะตามไรผมหยดลงมาที่แขนช้า ๆ อึดอัด เจ็บใจ เกลียด และกลัว ความรู้สึกมันผสมปนเปกันไปหมด แต่เมื่อมือใหญ่กระชับบีบแรงขึ้น แรงขึ้น เธอจึงต้องกัดฟันพูด “ถ้าพี่แตะต้องฉันแม้แต่ปลายเล็บ ฉันจะฆ่าพี่เหมือนที่พี่ทำกับพี่แนน” คนฟังเหยียดยิ้มที่มุมปาก “งั้นเหรอ? อย่าว่าแต่แตะต้อง ก่อนที่เธอจะฆ่าฉัน ไม่แน่เธออาจจะเป็นเมียฉันก่อนก็ได้” หญิงสาวได้ยินประโยคนั้นถึงกับเผลอหันขวับไปสบตาเขา ความมืดและเสียงฝน ไม่ได้ทำให้นานะหลุดออกจากตาคม เธอคล้ายถูกมนต์สะกด และที่สำคัญความกลัวที่มีทั้งหมดพลันหายไป เธอไม่ได้ยอมอ่อนข้อให้ แต่ทว่าเธอจะไม่ยอมให้ผู้ชายคนนี้ข่มขู่อีกเด็ดขาด เขาไม่มีสิทธิพูดจาแบบนี้แม้แต่จับตัวเธอมาก็ไม่มีสิทธิ! และแล้วริมฝีปากสวยก็กระตุกยิ้ม ก่อนที่นานะจะใช้มารยาทั้งหมดที่มีโน้มไปใกล้ ๆ พ่นไอร้อนแผ่ว ๆ กระซิบข้างใบหู “ได้ฉันเป็นเมีย ระวังติดใจนะ” ดัชซ์หัวเราะเหอะ ๆ เข้าใจถนัด สุดท้ายนิสัยของผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ต่างกับพี่สาวของเธอ ดี ฉะนั้นเขาจะไม่ออมมือ “งั้นถ่างขาออก ฉันจะเอาเธอตรงนี้”

แก้แค้นจบแล้ว

Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน

105.0K·โนเนจัง

‘ใบไม้’...ผู้ชายชื่อ ‘ไคล์’ เขาเกิดมาเพื่อเป็นของฉัน! ฉะนั้นไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่มีวันได้เขาไปเด็ดขาด! ‘เจแปน’...ความฝันสูงสุดคือการได้เป็นแอร์ชั้นเฟิร์สคลาส แต่ได้รูทบินต่างประเทศไม่ทันไร ก็ตกกระไดพลอยโจนใช้รหัสลับรหัสสวาทกับ ‘กัปตันต้นไม้’ เข้า และเขาก็ใช้รหัสนี้เพื่อขู่ให้เธอเป็นของเขา! ****** มือเล็กปัดป่ายตามผนังห้องน้ำพัลวัน เพราะกระโปรงทรงเอตัวสั้นกำลังถูกเขาถกขึ้นเหนือบั้นท้าย ยิ่งไปกว่านั้น..แอร์สาวเธอกำลังเจอกับแรงสั่นสะเทือนหลายริกเตอร์เกินจะต้านไหว เธอเกือบหลุดส่งเสียงออกไปอยู่หลายครั้ง "อย่าเสียงดัง!" ริมฝีปากบางปิดสนิททันทีเมื่อถูกสั่ง เธอได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างทรมาน จนผมเผ้าที่ถูกรวบตึงเป็นทางการนั้นเริ่มยุ่งเหยิง แรงดันอากาศที่ว่าน้อย กับเสียงเครื่องที่ดัง ไม่เท่ากับเสียงกระเส่าจากริมฝีปากบางๆของเธอ ไม่น่าหลุดพูดรหัสลับออกไปเลย ไม่น่าเลยจริงๆ!! _____________________ [บทนำ1] เจแปน x ต้นไม้ เครื่องบินลำใหญ่ กำลังบินไปตามเส้นทางการบินอัตโนมัติ ด้วยโหมด Auto Pilot ม่านกั้นระหว่างครัวที่ติดกับประตูห้องนักบิน ตอนนี้ถูกกั้นและปิดสนิท ไปพร้อม ๆ กับไฟสีแดงสดหน้าห้องน้ำ ที่เห็นเป็นแบบนั้น ก็เพราะระหว่างทาง แอร์โฮสเตสสาวจะเชื้อเชิญกัปตันหนุ่มเข้ามาใช้บริการที่นี่ มันเป็นที่ที่สุขสมและปลดปล่อย กัปตันหนุ่มมองพื้นที่จำกัดแห่งนี้เป็นเพียงห้องระบายตัณหา เขาใช้มันระบายความเครียด ระบายความกดดันต่าง ๆ นา ๆ ระหว่างบินแค่นั้น ‘ปึก ปึก ปึก ’ “กัปตันคะ กัปตัน อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ~” มือเล็กปัดป่ายตามผนังห้องน้ำพัลวัน เพราะกระโปรงทรงเอตัวสั้น กำลังถูกเขาถกขึ้นเหนือบั้นท้าย ยิ่งไปกว่านั้น แอร์สาวเธอกำลังเจอกับแรงสั่นสะเทือนหลายริกเตอร์ ที่เกินจะต้านไหว “อ่าส์ อย่าเสียงดัง!” ริมฝีปากบางปิดสนิททันทีเมื่อถูกสั่ง เธอได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างทรมาน จนผมเผ้าที่ถูกรวบตึงเป็นทางการนั้น เริ่มยุ่งเหยิง ตอนนี้สองมือที่รั้งเอว กดหลังเธอให้โก้งโค้งลง ก่อนที่เขาจะขยำคลึง และบีบสองเต้าอย่างไม่เบามือ จนร่างเล็ก ไม่สามารถทนความดุดันนี้ได้ อีกต่อไป “อ๊ะ อ๊ะ ~ อ๊า... กัปตัน” แรงดันอากาศที่ว่าน้อย กับเสียงเครื่องที่ดัง ไม่เท่ากับเสียงครางกระเส่าจากริมฝีปากบาง ๆ ของแอร์โฮสเตสสาว จนแล้วจนเล่าที่เธอถูกเขากดแก่นกายเข้ามา จนนักบินที่สองที่นั่งพิงพนักเก้าอี้ในห้องนักบิน เขากระตุกยิ้มเบา ๆ ที่มุมปาก ถึงกัปตันหนุ่มคนนี้จะชินและได้ยินบ่อยครั้ง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะแซวเพื่อนตัวเอง ‘กัปตัน อ๊ะ~ อ๊ะ~ ตึก ตึก ตึก’ “ว๊ะ ไอ้ไม้ รุนแรงจริง ๆ” แซวเพื่อนจบนักบินที่สอง เขาก็ประสานมือที่ท้ายทอย มองกระจกตรงหน้าไม่สนใจ เมื่อกัปตันหนุ่มในห้องน้ำเขาสำเร็จใคร่ เขาก็รีบถอดถุงยางอนามัยทิ้งทันที ก่อนที่จะรูดซิปทำตัวปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนร่างบางที่ทรุดนั่งลงชักโครก เธอเห็นเขาปลดล็อคประตูห้องน้ำทำท่าจะเดินออกไป เธอจึงรีบคว้าแขนกัปตันหนุ่มไว้ทันที “กัปตันคะ เดี๋ยวค่ะ” “Cabin crew, prepare for landing” คำสั่งนี้ได้ยินทุกไฟลท์ และไม่ใช่แค่ตอนจะแลนดิ้งเท่านั้น แต่แอร์โฮสเตสสาว เธอได้ยินทุกยามที่เขาอิ่ม และตัดบทไม่อยากสนทนากับเธอ _____________________ [บทนำ2] ใบไม้ x ไคล์ ‘ตึก ตึก ตึก ตึก’ เสียงรองเท้าส้นสูงที่เหยียบพื้นปูนดังขึ้น เมื่อหญิงสาวใบหน้าสวยราวกับซินเดอเรลล่า เธอกำลังวิ่งออกมาจากตึกใหญ่ แต่ทว่ามันไม่ใช่เวลาเที่ยงคืน และมีการลืมรองเท้าแก้วใด ๆ แต่เธอถือช่อดอกกุหลาบช่อใหญ่ วิ่งออกมาจากงานแต่งทั้งน้ำตา ก่อนสุดท้ายสิ่งที่คับแค้นใจ จะทำให้สองเท้าหยุดที่เสาต้นใหญ่ตรงหน้า แล้วฟาดช่อดอกไม้ในมือใส่เต็มแรง ‘พลัวะ พลัวะ’ ริมฝีปากบางก่นด่าไม่หยุด ด่าผู้ชายที่มองเธอไร้ค่า ด่าไอ้เด็กบ้าที่ให้ช่อดอกไม้ช่อนี้กับเธอมา ไคล์..แกเห็นฉันเป็นอะไร คิดจะอ่อยก็อ่อย คิดจะเมินก็เมิน! แกมัน... “ไอ้สารเลวเอ้ย!” “ใครเลวครับคุณป้า” เสียงที่คุ้นเคย ทำเธอกำช่อกุหลาบที่พังยับแน่น ก่อนเธอจะหันกลับไปมองเขาด้วยแววตาที่แข็งกร้าวแทน ใช่... ไอ้บ้านี่แหละ เขาเป็นผู้ชายที่เธอชอบ ผู้ชายที่เธอหลง แต่วันนี้มันที่สุดและเกินทน เกินทนที่เธอจะยอมให้เขาใช้กลสกปรก ๆ ปั่นประสาทเธอเล่น “แกไงไคล์ แกมันเด็กเมื่อวานซืน เด็กที่มั่วยิ่งกว่าหมา!” “โอ้ย เจ็บจัง ถ้าเป็นแบบนั้น ป้ามาชอบผมทำไมครับ?” “...” “ตอบผมมาสิ ว่าป้าหลงชอบผู้ชายมั่ว ๆ อย่างผมทำไม?” เธอปาดน้ำตาที่เปียกแก้มออก มองกัปตันหนุ่มที่เคยคลั่งไคล้ “เพราะเด็กกร้านโลกแบบนาย น่าจะสนองความต้องการฉันได้” ทันใดนั้นขายาว ๆ ก็ก้าวมาชิดตัวเธอทันที ก่อนที่เขาจะใช้สายตาเจ้าเล่ห์ ไล่มองตั้งแต่แก้มขาว ๆ ไปจนถึงซอกคอที่แห้งผาก เธอพยายามอดกลั้นไม่ให้คนตรงหน้ารับรู้ ว่าเธอรู้สึกยังไง ที่เขาเข้าใกล้เธอขนาดนี้ “หึ ที่เห็นนิ่ง ๆ เงียบ ๆ ป้าก็เงี่-นเก่งเหมือนกันนะ” เธอรีบคิดทบทวนในหัวทันที ให้ตาย คำนี้มันหมายถึงอะไรวะ! เคยได้ยินมานาน แต่ทำไมตอนนี้จำความหมายมันไม่ได้ อย่าตื่นเต้น อย่ากลัว! ตอนนี้เธอต้องคิดออก สมองต้องแล่น! “ฉันเงี่-นเก่งมานานแล้ว ถ้าสมองนายมีรอยยัก นายน่าจะรู้” เขาแสยะยิ้มช้า ๆ ที่มุมปาก ก่อนจะก้าวเข้าไปชิดร่างบาง จนเธอรีบถอยออกไป แต่กัปตันหนุ่มยังคงตามเข้าไปใกล้ ๆ จนเธอถอยหนีเขาไปทีละก้าว ทีละก้าว ถอยจนหลังไปชน ปึก! เข้าจัง ๆ กับรถสปอร์ตคันหรู ร่างใหญ่ไม่รีรอ รีบใช้ลำตัวแนบชิด ยึดติดเธอกับรถ ก่อนที่เขาจะปล่อยลมหายใจอุ่น ๆ ข้าง ๆ หูเธอ แค่รดเบา ๆ ไม่กี่อึดใจ มือที่จับช่อดอกไม้ ก็ถึงกลับสั่น และปล่อยมันลงพื้นทันที ‘ฟรึบ’ “อะไรครับ ถึงกลับมือไม้อ่อนเลย” “อิ... อิเด็กเลว ออกไปห่าง ๆ ฉัน” “เด็ก? หึ ป้าเกิดก่อนผมแค่ปีเดียว แต่รู้อะไรไหม ของผมน่ะโตเร็วกว่านมป้าอีกนะ” ของผมโตเร็วกว่านมป้าอีกนะ เสียงกระซิบทำเธอเกร็งไปทั้งตัว ยิ่งได้ยินน้ำเสียงแหบแห้งที่ยั่วยวน ยิ่งทำเธอมือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูก ทั้งที่ในใจก็แอบอยากรู้ ว่ามันใหญ่ขึ้นแค่ไหน เพราะเธอไม่เคย ไม่เคยเห็น ไม่เคยรู้ ไม่เคยทุกอย่าง ถึงตอนนี้จะรู้สึกถึงอะไรแข็ง ๆ ที่มันแนบชิดตัวก็ตาม แต่ก็ยังแอบสงสัย ว่ามันคืออะไร? เฮ้ย... หรือ หรือว่ามันจะเป็น... “คะ ไคล์ ออกไปห่าง ๆ ฉัน!” เขาไม่ตอบ แต่ดันตัวเธอหลบไปอีกฝั่งแทน ก่อนที่มือใหญ่จะเอื้อมไปสัมผัส Smart Lock แล้วเปิดประตูรถออก! ผลักเธอเข้าไป “อีไคล์!” ‘ปึก’ ทุกอย่างรอบตัวรวดเร็วและเงียบลงทันตา เมื่อเขาปิดประตูรถสนิท และคร่อมร่างเล็กบนเบาะไว้ ก่อนกัปตันหนุ่มจะปล่อยลมหายใจอุ่น ๆ ที่มีกลิ่นไวน์ รดตามใบหน้าและหลังหูเธอ เขาปล่อยมันรดซ้ำ ๆ ราวกับกำลังร่ายมนต์สะกด เขาอยากให้เธอหยุดนิ่ง และเชื่อฟัง แต่ความเงียบกลับทำให้เขาได้ยินเสียงหัวใจเธอแทน ‘ตึก ตึก ตึก ตึก’ “เงียบ? หึ เคลิ้มเหรอ? ป้าอย่าอวดเก่งนักเลย รู้ไหมว่าผม ถอดของป้าได้แค่ปลายนิ้ว” ริมฝีปากบางเม้มและกัดฟันแน่น ที่ผ่านมาเขาอาจจะไม่เคยเหลียวแล แต่ทุกการกระทำที่เขาแสดงกับเธอ มันยิ่งกว่าเล่ห์กล! เลห์กลที่ทำให้ผู้หญิงชื่อใบไม้ หลงชอบจนโงหัวไม่ขึ้น! แต่ ฉันจะเลิกชอบไคล์ นี่คือสิ่งที่เธอปฏิญาณหลังจากนี้ ก่อนที่จะรวบรวมสติ และทวนถามออกไปด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ “ใครกันแน่ที่อวดเก่ง” ‘แคว้ก’ แค่พริบตาเดียว! สองมือเล็กก็ต้องรีบปัดป่ายปิดหน้าอกตัวเองไว้ เมื่อ อยู่ ๆ กัปตันหนุ่มเขากระชากชุดเดรสเธอออกไป จนเหลือแค่บราเซียสีดำ ก่อนสุดท้าย เธอจะฮึดใจสู้อีกครั้ง แล้วส่งสายตาที่นิ่งเย็นขึ้นไปจ้องกัปตันหนุ่ม ผู้ชายที่ตัวเองเคยโง่งมหลงชอบมานาน ก่อนจะกัดฟันพูดเบา ๆ ข้างหูเขา “อิเด็กเลว! ไคล์... แกมันเด็กนรก!” “แค่นี้ว่าเลว เดี๋ยวจะทำให้ดู... ว่าผมน่ะ เลวได้มากกว่านี้” “อื้อ! ทำสิแล้วแกจะได้รู้ ว่าหลังจากนี้ ฉันกับแกใครเลวกว่ากัน!” “อื้ม~ แต่คอหอมจัง เอากันมั้ย” “ไคล์!” “ไหน ๆ ก็จะเลวแข่งกัน เราควรไปขึ้นสรรค์ด้วยกันก่อน” “ไคล์... ฉันจะฆ่าแก!” “แต่ผมจะเอาป้า”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

My secret รักร้อนซ่อนลับ

143.0K·โนเนจัง

ฉันชอบการลงมีดของเขา มีดของคุณหมอศัล ที่ไม่ใช่มีดสำหรับผ่าตัด... ____________________ “เธอรู้ไหม ลงมีดของฉันหมายถึงอะไร?” ฉันอมยิ้ม แล้วพยักเบา ๆ ทำไมฉันจะไม่รู้ รู้ซะยิ่งกว่ารู้อีก และตอนนี้ก็พร้อมมาก พร้อมที่จะให้คุณหมอศัลคนนี้ เขากรีดลงมา “ไม่ต้องห่วง ฉันมีสติ ฉันทนได้ ไม่ต้องพึ่งวิสัญญีแพทย์ก็ได้นะ” “อืม อย่าร้องดังแล้วกัน” เรามองตากันสักพัก ก่อนที่เขาจะโน้มลงมาใกล้ ๆ ฉัน แล้วประกบริมฝีปากนุ่ม ๆ คู่นั้นลงมา ฉันไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกนี้ยังไง... มันเหมือนปุยนุ่นอุ่น ๆ ที่หวาน และละมุน จนไม่มีอะไรต้านทานได้ ฉันได้แต่สอดลิ้นประสานเข้าไป สัมผัสความร้อนรุ่มที่เข้าแผดเผาข้างใน ก่อนจะถูกมือใหญ่ ค่อย ๆ สัมผัสตามใบหน้า และไล่แตะเบา ๆ ลงมา ตามเนินอก จนเดรสสายเดี่ยว ถูกนิ้วยาวดึงลงมา เผยให้เห็นสองทรวงอก ที่ตั้งชันอย่างปารถนา จนเขาถอนจูบออกมา ซุกไซร้ไล่ลง ตามซอกคอ ฉันเม้มปาก หายใจหอบ มือก็เริ่มถอดเสื้อเขาออกช้า ๆ จนสองมือใหญ่เริ่มคลึงเบา ๆ ตามอกซ้ายขวา และไล่ริมฝีปากคู่นั้นลงมา พรมจูบ ดูดเข้าที่ยอดชัน อ่าส์~ หน้าอกหน้าใจ กำลังถูกเขาครอบครองทั้งมือและปาก บวกสัมผัสแผ่วบาง ที่ตวัดลงมาถี่ ๆ ซ้ำ ๆ ทำฉันใจจะขาด จนหายใจหอบอย่างทรมาน แอ่นอกสะท้าน ไปทั้งตัว “อื้ม~” ลิ้นที่ละเลง กลืนกินฉันอย่างทรมาน ฉันไม่สามารถต้านทาน อะไรได้ทั้งนั้น จนร่างใหญ่ ค่อย ๆ ขยับพรมจูบ ตามจุดไวสัมผัส และดึงเดรสตัวสั้น ที่ปกปิดเรือนร่างฉันออกไป ตอนนี้... เขาเห็นฉันทั้งตัวแล้ว สายตานิ่ง ๆ กำลังไล่มองตามเรือนร่าง ก่อนที่เขาจะใช้นิ้วชี้ยาว แตะเบา ๆ ระหว่างร่องอก ไล่ลงมาเรื่อย ๆ ผ่านหน้าท้อง สะดือ จนไปหยุดที่ขอบเพนตี้ตัวบาง “อยากให้กรีด ตรงไหน? ตรงนี้ด้วยไหม?”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เจ้าชายน้ำแข็ง Vs เจ้าหญิงกาแฟ

39.0K·โนเนจัง

ฉันชอบเขา คุณหมอสกินหน้านิ่ง แสนเย็นชาคนนี้... นี่! ไม่ต้องสัยหรอก ว่าอะไรดลใจให้ฉันหลงผิด หน้าตาเขาล้วนๆ ! โอ้ย! แต่ฉันจะแกล้งเขายังไง ให้ได้หัวใจคุณหมอน้ำแข็งคนนี้มาครองล่ะ ยิ่งฉันพยายมเข้าใกล้ ยิ่งฉันพยายามหยอดเขาเท่าไหร่ การกระทำเขามันยิ่งสวนทางสะงั้น! หรือว่า... ตัวตนที่แท้จริงของคุณหมอน้ำแข็งคนนี้ เขาจะ..เร่าร้อน!! อ๊าย!! เธอซวยแล้ว ลินิน.. _______________________ “ลินิน..”เธอหยุดนิ่ง ก่อนจะก้มลงมามองผม ที่ตอนนี้กำลังหายใจรดทรวงอกเธออยู่ “คะ...” “เป็นของฉันไหม...” เธอเบิกตากว้าง และเม้มปากแน่น “เป็นยังไงล่ะคะ?” ผู้หญิงคนอื่นเป็นแบบนี้ไหมวะ ให้ตาย ถ้ามันต้องถามกันซ้ำๆแบบนี้ ผมหมดอารมณ์ก่อนพอดี “เป็นของฉันไหม?..” ผมตัดสินใจถามอีกครั้ง ก่อนที่ตัวเองจะหมดอารมณ์ก่อนจริงๆ ลินินนิ่ง...ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ “ค่ะ เป็น ก็เป็น..” ผมนึกขำในใจ แต่ผมไม่สนใจแล้ว..ผมอยากมาก ผมรีบก้มลงขบยอดอกเธออีกครั้ง ทั้งขบ ทั้งดูด ดูดจนมันเริ่มตึง และสีเข้มขึ้น ไร้รสชาติ แต่ได้อารมณ์ “อื้อ ~ ทำไมมันวูบวาบแบบนี้ คุณหมอคะเดี๋ยว ...” ลินินหายใจถี่ พร้อมกับเอามือทาบอกตัวเอง ผมสนใจที่ไหน..ผมรีบจับมันออก ผมจะเล่นกับทรวงอกสวยๆของเธออีกครั้ง...และเธอ ก็ยอมแต่โดยดี เมื่อกินนมจนหนำใจผมจึงค่อยๆดึงกางเกงนอน พร้อมกับกางเกงในตัวบางของเธอออก ลินินสะดุ้ง ตากลมโตหลับปี๋ เธอตัวสั่น สั่นจนผมรู้สึกได้... น่าสงสาร มันสวยมาก...ผมเคยดูในหนังเอวี เคยตรวจในร่มผ้าคนไข้ ก็ไม่เคยเห็นของใครสวยขนาดนี้ มันปิด ปิดสนิทไปหมด ผมค่อยๆจับขาเธอแยกออก ก่อนจะใช้นิ้ว ลองเปิดมันออกดูทีละกลีบ ทีละกลีบ.. ยัง..ยังจะสีชมพูอีก ทำไมผมเป็นคนแบบนี้วะ! ทำไมผมคิดว่ามันน่ากิน!ผมค่อยๆแตะมันเบาๆ ตรงตุ่มกระสันสีชมพูนั้น... “อ๊ะ~! “ สะดุ้งอีกแล้ว แมวน้อย นิ้วผมค่อยๆเปิดมันเบาๆ และไม่ลืม ที่จะเขี่ยตุ่มสวรรค์ของเธอไปด้วย

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

After one night Stand รัก(ไม่)ผูกพัน

18.0K·โนเนจัง

คิดว่าเราเหมาะสมกันไหมล่ะ?! ฉันเป็นสาวบาร์ทำงานกลางคืน ส่วนเขาเป็นหมอสูติลูกครึ่งญี่ปุ่น! ทำงานโรงพยาบาล! หมอสูติ x สาวบาร์ = มันเป็นไปไม่ได้!! แต่ฉันดันไปมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขาน่ะสิ!! ฉันคิดว่ามันแค่ฉาบฉวย แค่สนุก เพราะเราอยากเมื่อไหร่ก็เจอ เสร็จเมื่อไหร่ก็แยก.. แต่มันไม่ใช่แค่นั้น อยู่ๆฉันก็เสพติด เป็นโรคขาดเขาไม่ได้! _________________________ “ไม่ตลก หมอจะจริงจังกับสวยจริง ๆ เหรอ” เขาหันมามอง แล้วถอนหายใจยาว ๆ ใส่ฉัน “ที่พูดมาทั้งหมด คงเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาสินะ ลูกพ่อ อย่าเอาแม่มาให้มากนะ มันจะลำบากในอนาคต” แม่งอิหมอ! ฉันแค่ถามเพื่อความแน่ใจ! “สวยถามให้แน่ใจเฉย ๆ แล้วนี่จะไปไหน!” “ไม่บอก หนีไปแล้วยังจะถามมากอีก” เออ ผิดหมดตอนนี้ หายใจยังผิดเลยกู “หมอ พูดจริงเหรอ” เขาถอนหายใจ แล้วตบไฟเลี้ยวจอดข้างถนนทันที “ลงไปเลย รำคาญแล้ว” อิหมอ! “ไม่ ไม่ลง จะแต่งงาน จะได้มีผัวเป็นตัวเป็นตนสักที” อิหมอกลอกตามองบน ก่อนจะอมยิ้มออกมา “แรด” “แรดแต่รักหมอนะ” นางนิ่งทันที... แล้วหันมามองฉันตาเป็นประกาย “หืม... งั้นกลับไปเอากันที่ห้องดีกว่า...” วนเข้าแต่เรื่องบนเตียง ฉันไม่ทันปฏิเสธ... อิหมอก็รีบขับรถ ตรงดิ่งไปที่คอนโดนางเลย ฉันที่อุ้มท้องสี่เดือน... กำลังเดินควงแขนเขาขึ้นห้อง ภาพมันเหมือนเดิมเด๊ะ ๆ ต่างแค่อีสวยมีลูกในท้อง นี่ขนาดมีลูกนะ หมอเคนยังไม่เว้นเลย มาถึงห้องก็ฟัดฉันทันที! “อิหมอ สวยท้องอยู่ ที่พูด... นึกว่าพูดเล่น” เขาดันตัวฉันติดผนังห้อง ทั้งซุกและไซร้ซอกคอ เหมือนอดอยากมาแต่ชาติปางก่อนยังไงอย่างงั้น! “ทำได้แล้ว ฉันเป็นหมอนะเว้ย รู้หมดล่ะ... ว่าท่าไหนเอาได้บ้าง” หมอบ้าอะไรเถื่อนขนาดนี้

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

พลาด2

75.0K·โนเนจัง

ซินน์ หมอนาวิน ซินน์...ผู้หญิงเอาแต่ใจที่สุดในสามโลก ชอบแกล้งละเมอออกไปเที่ยวกลางคืน แต่โกหกไม่เนียนไปเรียนมาใหม่! พ่อแม่เริ่มไม่ไหว ต้องรีบหยุดก่อนที่จะเสียตัวเลยเถิดไปมากกว่านี้ ท่านจึงงัดไม้เด็ดหาสามีให้ลูกสาวทันที นั่นก็คือจัดคุณหมอฟันดีกรีลูกเจ้าของโรงพยาบาล ที่ทั้งดุและชอบฟัน เข้ามาฟัน เอ้ย! ดัดนิสัยยัยซินน์ตัวแสบ __________________ ไออุ่น เวียร์ เวียร์...นักธุรกิจสุดหล่อ เจ้าของโรงแรม ห้าง โรงงานเหล้า เขาทั้งสุขุม ทั้งเย็นชาหาใครเปรียบไม่ได้ แต่ไออุ่นขอผ่าน! ขอหนีไปไกลๆ หล่อรวยเพอร์เฟ็คที่ไหน?! ผู้ชายอะไร๊... บงการไปถึงสีกางเกงในของเธอ __________________ น้ำปั่น ไทม์ สัตวแพทย์อย่างน้ำปั่น...กำลังจะทำหมันคน ฟังไม่ผิดหรอก! เพราะเธอทนกับพฤติกรรมนักธุรกิจหนุ่มเพลย์บอยอย่างไทม์ไม่ไหว เธอโดนเขาล่วงเกินทุกครั้งที่เผลอ โดยที่เขาบอกว่าตัวเองมีสิทธิ์! แถมยังบอกว่าพ่อแม่เราอยากให้ได้กัน ยังไงก็ต้องได้ ตายๆนั่นปากเหรอไอ้บ้า!? ไม่มีวันซะหรอก! ********** -โปรย- ฉันไม่กล้าจะหลับตา... กลัวเผลอหลับไปก่อน! จนเขาอาบน้ำทำอะไรเสร็จฉันถึงแกล้งหลับ แล้วเขาก็ขึ้นมาบนเตียง จับหมอนกำแพงเมืองจีนฉันโยนไปไหนไม่รู้ มันหายไปทีละใบ ๆ ฉันไม่กล้าลืมตามองเลย พอข้าง ๆ โล่ง เขาก็ดึงตัวฉันเข้าไปซบอกตัวเอง ฮือ... กลิ่นสบู่ กลิ่นตัว เสียงหายใจ เสียงหัวใจ ทำฉันใจสั่นไปหมดเลย อย่านะซินน์ อย่า... “อึก” ค่ะ! “ซินน์ ยังไม่นอนเหรอ” ฉันหลับตาปี๋ รู้สึกถึงลมหายใจอุ่น ๆ ที่รดอยู่ตามใบหน้า โอ้ยตาย หน้าเขาอยู่ใกล้ ๆ แน่นอน ฉันสะดุ้งลืมตาขึ้นมาทันที เมื่อริมฝีปากนุ่ม ๆ ประกบลงที่ปากฉัน เขาจูบอยู่เนิ่นนาน ก่อนจะค่อย ๆ ถอนออกมา แล้วมองหน้าฉันแทน “จะ... จะทำอะไร” ฉันถามเขาเสียงสั่น นึกไม่แน่ใจกับสายตาเป็นประกายคู่นั้น ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ก้มลงมา หอมแก้มฉัน และเริ่มไซร้ลงไปตามซอกคอ... อื้อ... ฉันร้อนไปทั้งตัว ชุดนอนที่ใส่ไว้มิดชิดมันกำลังถูกถอดออกไปช้า ๆ พร้อมกับมือนุ่มที่เลื่อนลงมา... นวดเค้นสองทรวงอก “อื้อ~ นาวิน” เขาหยุดชะงักทันที ก่อนจะมองหน้าฉันตกใจ “เธอ... เรียกฉันเหรอ?” ฉันพยักหน้ารัว จนเขารีบดึงฉันไปกอดแน่น ก่อนจะเริ่มพรมจูบของหวงแหน... แล้วดันแขนถอดกางเกงยาวฉันออกไป “พรุ่งนี้ฉันทำงานวันแรก... นะ อื้อ~” ฉันแอ่นอกขึ้นกระเส่าเมื่อริมฝีปากนุ่ม ๆ ของทันตแพทย์หนุ่ม ดูดลงไปที่เนินสาว “พอนะ โอ้ย~ ตาบ้า ฮือ ๆ จะทำทุกวันเลยรึไง” “ใช่ จนกว่าซินน์จะจำได้... จำได้รึยังล่ะ”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

My Boss วายร้ายพ่อลูกอ่อน

48.0K·โนเนจัง

ความบริสุทธ์ในชีวิตสลัมมันทำให้ฉันหวาดระแวง... ฉันต้องจัดการกับมันให้ได้ แล้วใครล่ะจะช่วยฉัน ใคร ใคร และใคร!? ถามไปก็เท่านั้น.. ฉันไม่มีโอกาสได้เลือกด้วยซ้ำ! เพราะฉันดันซวยไปพลาดท่า ให้เพื่อนเจ้านายก่อนน่ะสิ! แถมเขายังใช้คลิปข่มขู่ ให้ฉันแต่งงานด้วยอีก! โอ้ย... ไอ้คนกวนteen ฉันต้องรับผิดชอบเขาจริงๆเหรอเนี่ย.!!? ________________________ ทำไมฉันปวดหัวแบบนี้เนี่ย เมื่อคืนฉันฉลองงานแต่งเจ้านายหนักไปใช่ไหม... ฉันพยายามปรือตา แล้วดันตัวเองขึ้น พร้อมกับหัวที่มันหนักอึ้ง และมึนไปหมด... "ซื่อบื้อจริง..." ใคร? ฉันรีบหันไปตามเสียงทุ้ม ๆ ของผู้ ผะ... ผู้ชาย! เห้ย! ผู้ชาย! ทำไมมีผู้ชายนอนอยู่กับฉัน! แถมเขา...ยังเป็นเพื่อนเจ้านายฉันอีก! "คุณบอส!" ฉันตกใจรีบโกยผ้าห่มมาคลุมหน้าอกตัวเองทันที พร้อมกับมองเขา สลับกับร่างล่อนจ้อนของตัวเอง "เรียกทำไม..." โอ้ย! เสื้อผ้า ชุดชั้นใน กางเกงใน... ฉันไม่ได้ใส่มันสักชิ้น! ใครถอด ฉันเปล่านะ... ใครถอดเสื้อผ้าฉันเนี่ย! หรือว่า... ฉันกับเขา? "ตกใจทำไมเมื่อคืนยังร้องลั่นห้องอยู่เลย" ร้องลั่นห้อง! กรี๊ด... กิ่ง! เธอทำอะไรลงไป... เธอทำอาร๊าย! "หรือจะต่ออีกสักรอบ... เฮ้อ! แต่ฉันไม่ไหว เมื่อคืนก็แทบฟ้าเหลืองแล้ว พักก่อนนะ... ขอผลิตน้ำก่อน" ขะ... ขอผลิต น้ำ... และฟ้าเหลืองงั้นเหรอ! กรี๊ด... ในที่สุดอีกิ่งคนนี้ก็เสียซิง! แถมฟ้าเหลืองด้วย โอ้ย! ดีใจที่สุดเลย!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

พัง

70.0K·โนเนจัง

ขากดเอวถี่ ๆ ก่อนจะให้อสูรกายตัวร้ายข้างในพ่นพิษอุ่น ๆ ใส่ฉัน จากนั้นเขาก็ล้มตัวนอนข้าง ๆ ไม่เคยกอด ไม่เคยสัมผัส... มันคือเรื่องปกติของผู้บริหารหนุ่ม กับผู้หญิงเบอร์รองหมายเลขสองอย่างฉัน จนฉัน...ท้อง ทุกอย่างระหว่างเราก็เปลี่ยนไป _____________ เอวหนายังทำงานช้า ๆ ก่อนที่มันจะหยุดลง... เราละริมฝีปากออกจากกัน แล้วจ้องตากันอยู่ชั่วครู่... แต่ฉันรีบหลบตา แก้มขาว ๆ เริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้ง "ยังไงดีเมย์..." ฉันไม่ตอบ… เขาก็ยังแช่แก่นกายที่เปียกไปด้วยน้ำรักของเราสองคนไว้แบบนั้น... "ยะ… ยังไงล่ะคะ" ฉันไม่กล้าสบตาเขา... หน้าอกหน้าใจยังคงแนบชิดกับแผงอกแข็ง ๆ ของเขาอยู่... "เมื่อไหร่เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมครับ" ฉันยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะหันไปมองหน้าคม ๆ นั้น "เลิกเจ้าชู้แล้วเหรอคะ... ถึงเสร็จเร็ว" "อื้ม ไม่มีนาน พี่ไม่บอกเหรอกว่าเลิกยัง เมย์ดูเอาเองเถอะ..."

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

พลาด

56.0K·โนเนจัง

เรื่องราวความ 'พลาด' 'เซ็กส์' ของสามสาวสุดแซ่บนักศึกษาปีสุดท้าย ที่นำพาให้พบกับนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง เจ้าของผับ กับ...รัก(ที่คาดเดาไม่ได้) มีทั้งเรื่องดีๆ เรื่องเสียวๆ และเรื่องร้ายๆ แต่ทั้งสามจะตัดสินใจยังไง กับผู้ชายที่พลาดมีสัมพันธ์ลึกซึ้งเหล่านั้น จะสานต่อหรือพอ? ______________________ “ต่อไปนี้ เธอต้องอยู่กับฉัน ดูแลปรนนิบัติฉัน เหมือนเมียดูแลผัว” เขาพูดทิ้งท้ายก่อนถอดสูทตัวนอกออก เมียดูแลผัวงั้นเหรอ? ฉันอายุแค่ยี่สิบสามปี ฉันจะมีสามี หรือ ผัว โดยที่ไม่ได้ตบแต่งเหรอเนี่ย “จะผัวดูแลเมียได้ยังไง เรายังไม่ได้แต่งงาน คุณน่ะเจ้านาย แบบนี้ฉันก็เสียสิ!” ฉันยืนกรานแย้งความคิดเขาแบบสุดโต่ง สำหรับตัวฉันเองก็ไม่ใช่ผู้หญิง ข้างทาง ครอบครัวฉันก็พอมีหน้ามีตาอยู่บ้าง ถึงฉันจะออกมาจากบ้านแล้วแต่ฉันก็ ไม่คิดจะปล่อยตัวเองให้ใครย่ำยีแบบไม่มีศักดิ์ศรีหรอก “เธอ ไม่มีสิทธิเรียกร้อง จำไว้” ประโยคนี้จากปากเขาทำให้หน้า ฉันชาชั่วขณะ “ฉัน ไม่...” อุ๊บ! ก่อนที่ฉันจะเอ่ยปากปฏิเสธเขาอีกรอบ ปากของฉันก็ถูกปิดโดย ปากเขา สัมผัสนี้มันรุนแรงเหมือนฉันถูกทำโทษ เขาบดขยี้ปากจนแล้วจนเล่า พร้อมสอดแทรกลิ้นนุ่มเขาเข้ามา แก้มของฉันถูกล็อคไว้ด้วยมือของเขาสองข้าง ฉันพยายามทุบตีเขา แต่มันกลับทำให้เขาบดขยี้ปากฉันแรงไปอีก ฉันเจ็บเหมือนกำลังจะหมดแรง และรับรู้ถึงรสชาติของเลือด “ปล่อย! ขอร้อง” เขาอุ้มฉันจนตัวเบาหวิว เข้ามาในห้องนอน และทิ้งฉันลงบนเตียง จนรู้สึกจุกไปหมด คอและจมูกฉันร้อนผ่าว อยากจะรีบเช็ดน้ำตาเข้มแข็งสู้คนตรงหน้าก็ไม่มีแรง เขาทิ้งตัวลงมารวบมือฉันไว้เหนือหัว ก่อนที่จะบดจูบมาอีกครั้ง “อื้ม… หวาน เขาระดมจูบจนฉันอ่อนระทวย มือไม้เริ่มหมดแรงต่อต้าน เขาปล่อยข้อมือที่จับฉันไว้ แล้วล้วงเขามาในสาปเสื้อ มือใหญ่สัมผัสกับหน้าอกแล้วครึงเบา ๆ คละเคล้ากับใช้นิ้วชี้เขี่ยยอดเม็ดทับทิมสีชมพู มันเป็นสัมผัสที่เสียวกับรสจูบที่นุ่มนวลที่สุด จนฉันเผลอจูบตอบกลับไป “ทำตัวให้สบาย” ไม่นานเสื้อผ้าฉันก็ถูกโยนลงบนพื้นจนหมดสิ้น เขาใช้ลิ้นสัมผัสกับยอดทับทิมเดิม “อ๊ะ~”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว