Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย... อย่าท้าทายกัปตัน

บทย่อ

‘ใบไม้’...ผู้ชายชื่อ ‘ไคล์’ เขาเกิดมาเพื่อเป็นของฉัน! ฉะนั้นไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่มีวันได้เขาไปเด็ดขาด! ‘เจแปน’...ความฝันสูงสุดคือการได้เป็นแอร์ชั้นเฟิร์สคลาส แต่ได้รูทบินต่างประเทศไม่ทันไร ก็ตกกระไดพลอยโจนใช้รหัสลับรหัสสวาทกับ ‘กัปตันต้นไม้’ เข้า และเขาก็ใช้รหัสนี้เพื่อขู่ให้เธอเป็นของเขา! ****** มือเล็กปัดป่ายตามผนังห้องน้ำพัลวัน เพราะกระโปรงทรงเอตัวสั้นกำลังถูกเขาถกขึ้นเหนือบั้นท้าย ยิ่งไปกว่านั้น..แอร์สาวเธอกำลังเจอกับแรงสั่นสะเทือนหลายริกเตอร์เกินจะต้านไหว เธอเกือบหลุดส่งเสียงออกไปอยู่หลายครั้ง "อย่าเสียงดัง!" ริมฝีปากบางปิดสนิททันทีเมื่อถูกสั่ง เธอได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างทรมาน จนผมเผ้าที่ถูกรวบตึงเป็นทางการนั้นเริ่มยุ่งเหยิง แรงดันอากาศที่ว่าน้อย กับเสียงเครื่องที่ดัง ไม่เท่ากับเสียงกระเส่าจากริมฝีปากบางๆของเธอ ไม่น่าหลุดพูดรหัสลับออกไปเลย ไม่น่าเลยจริงๆ!! _____________________ [บทนำ1] เจแปน x ต้นไม้ เครื่องบินลำใหญ่ กำลังบินไปตามเส้นทางการบินอัตโนมัติ ด้วยโหมด Auto Pilot ม่านกั้นระหว่างครัวที่ติดกับประตูห้องนักบิน ตอนนี้ถูกกั้นและปิดสนิท ไปพร้อม ๆ กับไฟสีแดงสดหน้าห้องน้ำ ที่เห็นเป็นแบบนั้น ก็เพราะระหว่างทาง แอร์โฮสเตสสาวจะเชื้อเชิญกัปตันหนุ่มเข้ามาใช้บริการที่นี่ มันเป็นที่ที่สุขสมและปลดปล่อย กัปตันหนุ่มมองพื้นที่จำกัดแห่งนี้เป็นเพียงห้องระบายตัณหา เขาใช้มันระบายความเครียด ระบายความกดดันต่าง ๆ นา ๆ ระหว่างบินแค่นั้น ‘ปึก ปึก ปึก ’ “กัปตันคะ กัปตัน อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ~” มือเล็กปัดป่ายตามผนังห้องน้ำพัลวัน เพราะกระโปรงทรงเอตัวสั้น กำลังถูกเขาถกขึ้นเหนือบั้นท้าย ยิ่งไปกว่านั้น แอร์สาวเธอกำลังเจอกับแรงสั่นสะเทือนหลายริกเตอร์ ที่เกินจะต้านไหว “อ่าส์ อย่าเสียงดัง!” ริมฝีปากบางปิดสนิททันทีเมื่อถูกสั่ง เธอได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างทรมาน จนผมเผ้าที่ถูกรวบตึงเป็นทางการนั้น เริ่มยุ่งเหยิง ตอนนี้สองมือที่รั้งเอว กดหลังเธอให้โก้งโค้งลง ก่อนที่เขาจะขยำคลึง และบีบสองเต้าอย่างไม่เบามือ จนร่างเล็ก ไม่สามารถทนความดุดันนี้ได้ อีกต่อไป “อ๊ะ อ๊ะ ~ อ๊า... กัปตัน” แรงดันอากาศที่ว่าน้อย กับเสียงเครื่องที่ดัง ไม่เท่ากับเสียงครางกระเส่าจากริมฝีปากบาง ๆ ของแอร์โฮสเตสสาว จนแล้วจนเล่าที่เธอถูกเขากดแก่นกายเข้ามา จนนักบินที่สองที่นั่งพิงพนักเก้าอี้ในห้องนักบิน เขากระตุกยิ้มเบา ๆ ที่มุมปาก ถึงกัปตันหนุ่มคนนี้จะชินและได้ยินบ่อยครั้ง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะแซวเพื่อนตัวเอง ‘กัปตัน อ๊ะ~ อ๊ะ~ ตึก ตึก ตึก’ “ว๊ะ ไอ้ไม้ รุนแรงจริง ๆ” แซวเพื่อนจบนักบินที่สอง เขาก็ประสานมือที่ท้ายทอย มองกระจกตรงหน้าไม่สนใจ เมื่อกัปตันหนุ่มในห้องน้ำเขาสำเร็จใคร่ เขาก็รีบถอดถุงยางอนามัยทิ้งทันที ก่อนที่จะรูดซิปทำตัวปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนร่างบางที่ทรุดนั่งลงชักโครก เธอเห็นเขาปลดล็อคประตูห้องน้ำทำท่าจะเดินออกไป เธอจึงรีบคว้าแขนกัปตันหนุ่มไว้ทันที “กัปตันคะ เดี๋ยวค่ะ” “Cabin crew, prepare for landing” คำสั่งนี้ได้ยินทุกไฟลท์ และไม่ใช่แค่ตอนจะแลนดิ้งเท่านั้น แต่แอร์โฮสเตสสาว เธอได้ยินทุกยามที่เขาอิ่ม และตัดบทไม่อยากสนทนากับเธอ _____________________ [บทนำ2] ใบไม้ x ไคล์ ‘ตึก ตึก ตึก ตึก’ เสียงรองเท้าส้นสูงที่เหยียบพื้นปูนดังขึ้น เมื่อหญิงสาวใบหน้าสวยราวกับซินเดอเรลล่า เธอกำลังวิ่งออกมาจากตึกใหญ่ แต่ทว่ามันไม่ใช่เวลาเที่ยงคืน และมีการลืมรองเท้าแก้วใด ๆ แต่เธอถือช่อดอกกุหลาบช่อใหญ่ วิ่งออกมาจากงานแต่งทั้งน้ำตา ก่อนสุดท้ายสิ่งที่คับแค้นใจ จะทำให้สองเท้าหยุดที่เสาต้นใหญ่ตรงหน้า แล้วฟาดช่อดอกไม้ในมือใส่เต็มแรง ‘พลัวะ พลัวะ’ ริมฝีปากบางก่นด่าไม่หยุด ด่าผู้ชายที่มองเธอไร้ค่า ด่าไอ้เด็กบ้าที่ให้ช่อดอกไม้ช่อนี้กับเธอมา ไคล์..แกเห็นฉันเป็นอะไร คิดจะอ่อยก็อ่อย คิดจะเมินก็เมิน! แกมัน... “ไอ้สารเลวเอ้ย!” “ใครเลวครับคุณป้า” เสียงที่คุ้นเคย ทำเธอกำช่อกุหลาบที่พังยับแน่น ก่อนเธอจะหันกลับไปมองเขาด้วยแววตาที่แข็งกร้าวแทน ใช่... ไอ้บ้านี่แหละ เขาเป็นผู้ชายที่เธอชอบ ผู้ชายที่เธอหลง แต่วันนี้มันที่สุดและเกินทน เกินทนที่เธอจะยอมให้เขาใช้กลสกปรก ๆ ปั่นประสาทเธอเล่น “แกไงไคล์ แกมันเด็กเมื่อวานซืน เด็กที่มั่วยิ่งกว่าหมา!” “โอ้ย เจ็บจัง ถ้าเป็นแบบนั้น ป้ามาชอบผมทำไมครับ?” “...” “ตอบผมมาสิ ว่าป้าหลงชอบผู้ชายมั่ว ๆ อย่างผมทำไม?” เธอปาดน้ำตาที่เปียกแก้มออก มองกัปตันหนุ่มที่เคยคลั่งไคล้ “เพราะเด็กกร้านโลกแบบนาย น่าจะสนองความต้องการฉันได้” ทันใดนั้นขายาว ๆ ก็ก้าวมาชิดตัวเธอทันที ก่อนที่เขาจะใช้สายตาเจ้าเล่ห์ ไล่มองตั้งแต่แก้มขาว ๆ ไปจนถึงซอกคอที่แห้งผาก เธอพยายามอดกลั้นไม่ให้คนตรงหน้ารับรู้ ว่าเธอรู้สึกยังไง ที่เขาเข้าใกล้เธอขนาดนี้ “หึ ที่เห็นนิ่ง ๆ เงียบ ๆ ป้าก็เงี่-นเก่งเหมือนกันนะ” เธอรีบคิดทบทวนในหัวทันที ให้ตาย คำนี้มันหมายถึงอะไรวะ! เคยได้ยินมานาน แต่ทำไมตอนนี้จำความหมายมันไม่ได้ อย่าตื่นเต้น อย่ากลัว! ตอนนี้เธอต้องคิดออก สมองต้องแล่น! “ฉันเงี่-นเก่งมานานแล้ว ถ้าสมองนายมีรอยยัก นายน่าจะรู้” เขาแสยะยิ้มช้า ๆ ที่มุมปาก ก่อนจะก้าวเข้าไปชิดร่างบาง จนเธอรีบถอยออกไป แต่กัปตันหนุ่มยังคงตามเข้าไปใกล้ ๆ จนเธอถอยหนีเขาไปทีละก้าว ทีละก้าว ถอยจนหลังไปชน ปึก! เข้าจัง ๆ กับรถสปอร์ตคันหรู ร่างใหญ่ไม่รีรอ รีบใช้ลำตัวแนบชิด ยึดติดเธอกับรถ ก่อนที่เขาจะปล่อยลมหายใจอุ่น ๆ ข้าง ๆ หูเธอ แค่รดเบา ๆ ไม่กี่อึดใจ มือที่จับช่อดอกไม้ ก็ถึงกลับสั่น และปล่อยมันลงพื้นทันที ‘ฟรึบ’ “อะไรครับ ถึงกลับมือไม้อ่อนเลย” “อิ... อิเด็กเลว ออกไปห่าง ๆ ฉัน” “เด็ก? หึ ป้าเกิดก่อนผมแค่ปีเดียว แต่รู้อะไรไหม ของผมน่ะโตเร็วกว่านมป้าอีกนะ” ของผมโตเร็วกว่านมป้าอีกนะ เสียงกระซิบทำเธอเกร็งไปทั้งตัว ยิ่งได้ยินน้ำเสียงแหบแห้งที่ยั่วยวน ยิ่งทำเธอมือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูก ทั้งที่ในใจก็แอบอยากรู้ ว่ามันใหญ่ขึ้นแค่ไหน เพราะเธอไม่เคย ไม่เคยเห็น ไม่เคยรู้ ไม่เคยทุกอย่าง ถึงตอนนี้จะรู้สึกถึงอะไรแข็ง ๆ ที่มันแนบชิดตัวก็ตาม แต่ก็ยังแอบสงสัย ว่ามันคืออะไร? เฮ้ย... หรือ หรือว่ามันจะเป็น... “คะ ไคล์ ออกไปห่าง ๆ ฉัน!” เขาไม่ตอบ แต่ดันตัวเธอหลบไปอีกฝั่งแทน ก่อนที่มือใหญ่จะเอื้อมไปสัมผัส Smart Lock แล้วเปิดประตูรถออก! ผลักเธอเข้าไป “อีไคล์!” ‘ปึก’ ทุกอย่างรอบตัวรวดเร็วและเงียบลงทันตา เมื่อเขาปิดประตูรถสนิท และคร่อมร่างเล็กบนเบาะไว้ ก่อนกัปตันหนุ่มจะปล่อยลมหายใจอุ่น ๆ ที่มีกลิ่นไวน์ รดตามใบหน้าและหลังหูเธอ เขาปล่อยมันรดซ้ำ ๆ ราวกับกำลังร่ายมนต์สะกด เขาอยากให้เธอหยุดนิ่ง และเชื่อฟัง แต่ความเงียบกลับทำให้เขาได้ยินเสียงหัวใจเธอแทน ‘ตึก ตึก ตึก ตึก’ “เงียบ? หึ เคลิ้มเหรอ? ป้าอย่าอวดเก่งนักเลย รู้ไหมว่าผม ถอดของป้าได้แค่ปลายนิ้ว” ริมฝีปากบางเม้มและกัดฟันแน่น ที่ผ่านมาเขาอาจจะไม่เคยเหลียวแล แต่ทุกการกระทำที่เขาแสดงกับเธอ มันยิ่งกว่าเล่ห์กล! เลห์กลที่ทำให้ผู้หญิงชื่อใบไม้ หลงชอบจนโงหัวไม่ขึ้น! แต่ ฉันจะเลิกชอบไคล์ นี่คือสิ่งที่เธอปฏิญาณหลังจากนี้ ก่อนที่จะรวบรวมสติ และทวนถามออกไปด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ “ใครกันแน่ที่อวดเก่ง” ‘แคว้ก’ แค่พริบตาเดียว! สองมือเล็กก็ต้องรีบปัดป่ายปิดหน้าอกตัวเองไว้ เมื่อ อยู่ ๆ กัปตันหนุ่มเขากระชากชุดเดรสเธอออกไป จนเหลือแค่บราเซียสีดำ ก่อนสุดท้าย เธอจะฮึดใจสู้อีกครั้ง แล้วส่งสายตาที่นิ่งเย็นขึ้นไปจ้องกัปตันหนุ่ม ผู้ชายที่ตัวเองเคยโง่งมหลงชอบมานาน ก่อนจะกัดฟันพูดเบา ๆ ข้างหูเขา “อิเด็กเลว! ไคล์... แกมันเด็กนรก!” “แค่นี้ว่าเลว เดี๋ยวจะทำให้ดู... ว่าผมน่ะ เลวได้มากกว่านี้” “อื้อ! ทำสิแล้วแกจะได้รู้ ว่าหลังจากนี้ ฉันกับแกใครเลวกว่ากัน!” “อื้ม~ แต่คอหอมจัง เอากันมั้ย” “ไคล์!” “ไหน ๆ ก็จะเลวแข่งกัน เราควรไปขึ้นสรรค์ด้วยกันก่อน” “ไคล์... ฉันจะฆ่าแก!” “แต่ผมจะเอาป้า”