LOVE EGOIST พิศวาสกำราบแค้น

บทย่อ

[ ดัชซ์ x นานะ ] "ได้ฉันเป็นเมีย ระวังติดใจนะ" พี่ดัชซ์เหยียดยิ้มที่มุมปากอย่างเย็นชา ก่อนจะยกมือบีบแก้มฉันให้เงยขึ้นสบตาเขา นี่เป็นครั้งแรกที่หน้าเราอยู่ห่างกันแค่คืบ และฉันไม่รู้สึกหวั่นไหวเลยสักนิด จนเขาพูดขึ้นมา... "งั้นกางขาออก ฉันจะเอาเธอตรงนี้" _______________________ บทนำ “ปล่อย! ปล่อย!” “หยุดแหกปากสักที!” เสียงทุ้มใหญ่ตวาดมาจากหน้ารถ ขณะที่สองข้อมือเล็กพยายามดิ้นหลุดจากสายรัดที่เบาะหลัง ข้างนอกตอนนี้ฝนตกพร่ำ มันเหมือนหนังฆาตกรรมฝรั่งจนหญิงสาวตัวเล็กร่างบางอดกลัวไม่ได้ แต่เสียง... ทำไมคุ้นนักล่ะ คุ้น... เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน “พี่ดัชซ์” นานะเผลอเอ่ยชื่อนั้นเบา ๆ และแน่นอนว่าแค่ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอตอบกลับมา หัวใจดวงน้อยก็กระตุกวูบในทันที หน้าที่แนบกับเบาะชาแทบไม่รู้สึก เรี่ยวแรงที่มีหายไปราวกับโดนกระชากวิญญาณออกไปจากร่าง ใช่เขา... คนที่ฆ่าพี่สาวเพียงคนเดียวของเธอ เขาต้องติดคุกตลอดชีวิตไม่ใช่เหรอ? นี่แค่ห้าปี ทำไมถึง... “หึ สงสัยล่ะสิ ว่าฉันออกมาได้ยังไง” “ฆ่าพี่แนนทำไม พี่แนนทำอะไรให้พี่!” ริมฝีปากหยักเหยียดยิ้มอย่างสมเพช เขาเกลียดชื่อผู้หญิงสารเลวนี่เข้าไส้ มือหนากำพวงมาลัยมั่นจนเส้นเลือดปูดตามหลังมือ ปลายเท้ากดลงที่คันเร่ง หนักขึ้น ๆ เพื่อที่จะพาเหยื่อล่อในกำมือไปถึงที่หมาย ถ้าลากหัวนังแพศยามากราบตีนไม่ได้ เขาจะไม่หยุด ต่อให้ต้องทำลายใครเพื่อเห็นจุดจบของผู้หญิงคนนั้นเขาก็จะทำ “ไอ้พี่ดัชซ์ ไอ้ฆาตกร ไอ้ขี้คุก! ตอบมาสิวะ!” นานะเริ่มทนไม่ไหวตะคอกถามออกไปแข่งกับเสียงฝน แต่ทว่าคนขับรถตอบกลับมาเบา ๆ อย่างไม่แยแส “หุบปาก” “ไม่! จะพาฉันไปไหน จะฆ่าฉันตายตามพี่แนนไปงั้นเหรอ ไอ้คนสารเลว! ฉันไม่น่าเคยหลงรักพี่เลย” ริมฝีปากที่ยิ้มเยาะอยู่ค่อย ๆ หุบลง พร้อมกับหญิงสาวที่เผลอหลุดปากเมื่อครู่รีบเม้มปากแน่น ครั้งนึง... เธอเคยคิดไม่ดีหลงรักแฟนพี่สาวตัวเอง และมันเป็นอะไรที่ผิดพลาดมหันต์ ผู้ชายที่เธอคิดว่าดีแสนดีในวันนั้น กลับฆ่าพี่สาวเธอแถมยังอำพรางศพ ตอนนี้เธอเกลียดเขา ยิ่งเห็นกลับมาลอยหน้าลอยตาทำกับเธอแบบนี้ยิ่งเกลียดอีกหลายเท่า! ทำไมกฎหมายถึงไม่มีความยุติธรรม ทำไมคนชั่วไม่ได้รับบทลงโทษอย่างสาสม “ฉันบอกเลยนะ ฉันไม่เหมือนพี่แนน! ถ้าพี่ทำอะไรฉัน หรือแตะต้องแม้แต่ปลายเล็บ อีนานะคนนี้นี่แหละจะฆ่าพี่เอง!” ‘เอี๊ยด’ รถมินิแวนจอดทันที ก่อนที่คนขับจะลงจากรถเดินผ่านสายฝนขึ้นไปนั่งที่เบาะหลัง นานะขยับตัวหลบทันทีเมื่อเห็นเขาคนนั้น แต่ก่อนที่จะหลบทัน เธอโดนสองมือเขากระชากให้ลุกขึ้นนั่งอย่างรุนแรง “ว้าย!” “พูดใหม่” “อะไร?” “ฉันบอกให้ใช้ปากดี ๆ ของเธอพูดประโยคนั้นใหม่!” เสียงตวาดดังทำหญิงสาวสะดุ้ง และไม่กล้าสบตานัยน์ตาดำขลับที่มองมา เขาบีบข้อมือเธอแรงขณะที่เม็ดน้ำฝนที่เกาะตามไรผมหยดลงมาที่แขนช้า ๆ อึดอัด เจ็บใจ เกลียด และกลัว ความรู้สึกมันผสมปนเปกันไปหมด แต่เมื่อมือใหญ่กระชับบีบแรงขึ้น แรงขึ้น เธอจึงต้องกัดฟันพูด “ถ้าพี่แตะต้องฉันแม้แต่ปลายเล็บ ฉันจะฆ่าพี่เหมือนที่พี่ทำกับพี่แนน” คนฟังเหยียดยิ้มที่มุมปาก “งั้นเหรอ? อย่าว่าแต่แตะต้อง ก่อนที่เธอจะฆ่าฉัน ไม่แน่เธออาจจะเป็นเมียฉันก่อนก็ได้” หญิงสาวได้ยินประโยคนั้นถึงกับเผลอหันขวับไปสบตาเขา ความมืดและเสียงฝน ไม่ได้ทำให้นานะหลุดออกจากตาคม เธอคล้ายถูกมนต์สะกด และที่สำคัญความกลัวที่มีทั้งหมดพลันหายไป เธอไม่ได้ยอมอ่อนข้อให้ แต่ทว่าเธอจะไม่ยอมให้ผู้ชายคนนี้ข่มขู่อีกเด็ดขาด เขาไม่มีสิทธิพูดจาแบบนี้แม้แต่จับตัวเธอมาก็ไม่มีสิทธิ! และแล้วริมฝีปากสวยก็กระตุกยิ้ม ก่อนที่นานะจะใช้มารยาทั้งหมดที่มีโน้มไปใกล้ ๆ พ่นไอร้อนแผ่ว ๆ กระซิบข้างใบหู “ได้ฉันเป็นเมีย ระวังติดใจนะ” ดัชซ์หัวเราะเหอะ ๆ เข้าใจถนัด สุดท้ายนิสัยของผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ต่างกับพี่สาวของเธอ ดี ฉะนั้นเขาจะไม่ออมมือ “งั้นถ่างขาออก ฉันจะเอาเธอตรงนี้”