นักเขียน
กรกานท์ ชื่นสราญ
318.0K
จำนวนคำ
4
นิยาย

นิยาย

หัวใจข้างเขียง

1.0K·กรกานท์ ชื่นสราญ

“ถามจริงๆ ทั้งหล่อทั้งล่ำขนาดนี้ ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ”ผู้ชายหล่อล่ำกล้ามโตแต่ครอบครองไม่ได้ก็ไร้ค่าของกินตรงหน้าต่างหากคือนิพพาน*****‘ปวีณ์’ ดาราหนุ่มดังติดลมบน จู่ๆ ก็หันหลังให้วงการด้วยความหวังว่าจะใช้ชีวิตอย่างสุขสงบอยู่กับมารดา ร้านน้ำชาและติ่มซำแต่แผนพังไม่เป็นท่า เพราะ ‘เมรา’ มาผจญสองคนที่กลัวการแต่งงานขึ้นสมองดันมีเรื่องให้คานทองสั่นสะเทือนเสียแล้ว

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

Seoul Say... หัวใจเสียหลักเพราะรักเธอ

1.0K·กรกานท์ ชื่นสราญ

“นุ่นมาที่นี่ไม่ได้จะมาค้นหาทูนหัวเหมือนพี่หรอกนะ นุ่นจะหาทางเป็นเชฟ!”ประกาศกับพี่สาวไปแน่วแน่ พรชนิตย์เป็นได้สะบัดบ๊อบใส่เรื่องหาคู่ใจมาครองเคียงเส้นทางแห่งเชฟขนมหวานต่างหากที่เธอสนใจ จะก้าวไปรอบโลกให้ได้ก็เพื่อกินแต่กลับต้องว่อกแว่กไปเพราะการตายปริศนาของเพื่อนสนิทแล้วหัวใจยังเสียหลักเพราะคนแปลกหน้าที่รู้จักกันดีอย่างคิมอินซา

นิยายรักจบแล้ว

รักยกครก

2.0K·กรกานท์ ชื่นสราญ

“ฉันจะไปกอดนายได้ยังไง ไม่มีทาง!”“โอ้โห… กอดทิ้งกอดขว้างแบบนี้ สงสัยต้องย้ำอีกสักทีแล้วมั้งว่าเมื่อคืนเรากอดกันแน่นแค่ไหน”...‘มนตร์ตระการ’ ไม่รู้เลยว่าชาติที่แล้วทำกรรมอะไรไว้สิ่งที่แบกรับเก็บซ่อนในใจก็ไร้คนเห็นค่าแล้วยังต้องมาเป็นทายาทคนใหม่ของร้านขายพริกแกงเจ้าดังแถมด้วยนาย ‘สรัช’ มาเป็นเจ้ากรรมนายเวรแค่ One night stand ครั้งเดียวนายไม่มีสิทธิ์ตามจองเวรฉันขนาดนี้!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

หน้าหม้อรอรัก

1.0K·กรกานท์ ชื่นสราญ

เขากำลังต้อนให้เธอสารภาพรักอยู่เสียรู้เมื่อไรก็เสียเพื่อนเมื่อนั้น✿-----✿-----✿-----✿ “เขียนฉากจูบมานักต่อนัก เคยจูบจริงสักทีหรือยังนุ้ย”คำถามนี้ยิ่งทำให้เธอช็อกเข้าไปใหญ่ เนียงวิภาเข่าอ่อนยวบอย่างคุมตัวเองไม่อยู่เพราะจู่ๆ คนตัวใหญ่ก็ดึงให้ไปนั่งตัก แล้วยังกักตัวกันเธอหนีด้วยสองแขนที่โอบรอบไว้กลายเป็นกรง คนที่ตกอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่มก็ยิ่งประหม่า รู้สึกเลยว่าเหงื่อตกแต่ตัวเย็น หัวใจทั้งสั่นทั้งเต้นแรงตึกตัก เดาไม่ออกเลยว่าเทียมฟ้าจะแกล้งอะไรกัน“จะทำอะไรน่ะเทมส์”ยิ่งเห็นเขายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เนียงวิภาก็ยิ่งเสียงสั่น ถึงชายหนุ่มจะไม่คิดอะไรแต่เธอคิด ถ้าไม่อยากเสียคำว่าเพื่อนไปเธอจะปล่อยให้เทียมฟ้ารู้ทันหัวใจดวงนี้ไม่ได้เป็นอันขาด“ปล่อยสิ” หญิงสาวควบคุมสีหน้าให้นิ่งที่สุดแล้วทำเสียงเหมือนคนโมโหเข้าไว้เพราะคิดว่ามันน่าจะได้ผล “ไม่หนักหรือไง เดี๋ยวก็กระดูกหักหรอก”“ไม่หนัก” คนหน้าเป็นอมยิ้มตอบ “ทำไม เดี๋ยวนี้นั่งใกล้ๆ ฉันไม่ได้แล้วเหรอ”“แต่นี่ฉันจะทับคอแกอยู่แล้วนะ” คนโดนขังไว้บนตักทำไม่รู้ไม่ชี้เอาไว้ก่อน “ปล่อยสิ เดี๋ยวก็โดนทับตายหรอก ฉันหนักนะ”“ก็บอกแล้วไงว่าไม่หนัก” เทียมฟ้ายังทำหน้าเป็น “หรือแกคิดอะไรถึงนั่งตักฉันไม่ได้”“ฉันไม่ได้คิด!”“ไม่ได้คิดก็นั่งต่อได้ใช่ไหม”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว