นิยายปัจจุบัน

มังกรมารผงาดฟ้า

คุกแห่งหนึ่ง ณ เกาะเดี่ยว มีนักโทษที่ถูกคุมขังอยู่แค่คนเดียว แต่กลับต้องมีผู้คุมนักโทษถึงแสนนาย วันนี้ เขาได้ออกจากคุกแล้ว มาดูกันว่าวันข้างหน้าโลกเรานั้นจะเกิดอะไรขึ้น!

นิยายปัจจุบันยังไม่จบ

เชลยรักท่านประธาน

1.0M·เดย์ไลลา

นิยายเซ็ทมาเฟีย ประกอบด้วย 1.หลงรักนายมาเฟีย 2.เล่ห์ร้ายนายบอดี้การ์ด 3.เชลยรักท่านประธาน เนื้อหาในนิยายมีความเกี่ยวข้องกันเล็กน้อย โดยจะแยกเป็นเนื้อหาของแต่ละตัวละคร สามารถเลือกอ่านเรื่องที่สนใจ หรืออ่านทั้งหมดได้เลยค่ะ Writer : เดย์ไลลา Illust : s.xxmona Proofread & Design : เดย์ไลลา สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติพุทธศักราช 2557 ห้ามดัดแปลงบทความ คัดลอกและนำไปใช้บางส่วนและนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีบทลงโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2537 คำเตือน นิยายเรื่องนี้มีการกระทำไม่เหมาะสมเรื่องเพศ คำพูดจาหยาบคาย การใช้ความรุนแรง มีฉากการร่วมเพศรุนแรง/ไม่สมยอม มีฉากNC20+ เหมาะกับผู้ที่มีอายุ 20 ปี ขึ้นไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น ไม่อิงตามความจริง อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ แนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนเพื่อประกอบการตัดสินใจ ก่อนซื้อเล่มเต็มนะคะ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เสพติดหัวใจมาเฟีย

7.0K·มดตัวจี๊ด

มาร์คิน : มาเฟียผู้ทรงอิทธิพลที่พ่วงมาด้วยตำแหน่งประธานบริษัท ฉากหน้าคือนักธุรกิจ ฉากหลังคือเจ้าของธุรกิจสีเทาและสนามมวย เป็นผู้ชายในฝันของผู้หญิงหลายๆ คน แต่ใครจะรู้ล่ะว่า เบื้องหน้าที่อีกฝ่ายแสดงออกมากับเบื้องหลังนั้น…แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว นาร์มิน : หญิงสาวจิตใจดี มีรอยยิ้มที่จริงใจ ใครมองเป็นต้องหลงเสน่ห์และหลงรัก ภายนอกที่ดูเข้มแข็ง แต่จริงๆ แล้วภายในกลับมีความอ่อนแอซ่อนเอาไว้ ‘อยากให้ฉันปล่อยน้องชายเธอไปเหรอ? หึ…ถ้าอย่างนั้นก็เอาตัวเธอมาแลกสิ’

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ONS Secret ดีลแลกรัก

68.0K·เดย์ไลลา

"คุณคิดจริงๆ เหรอ ว่าแค่เอาผมบังหน้า ผมจะจำไม่ได้...คุณทิชา" เธออยากจะร้องไห้ออกมาตรงนี้เหลือเกิน ไม่เข้าใจว่าทำไมพระเจ้าถึงได้ใจร้ายกับเธอนัก ถึงขนาดส่งหนุ่มที่เธออยากหนีหน้าไปตลอดชีวิตให้เวียนกลับมาเจอกันตลอด ยิ่งเขาเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงมั่นอกมั่นใจขนาดนี้ หญิงสาวก็ไม่อาจหาข้อแก้ตัวอื่นได้อีกแล้ว นิ้วเรียวค่อยๆ เกลี่ยเส้นผมยุ่งเหยิงที่ปรกหน้าออก ก้มหน้านิ่งไม่กล้าสบสายตา ราวกับเด็กน้อยทำความผิดแล้วถูกคุณครูจับได้ "บอกผมซิ ว่าทำไม AE คนเก่งถึงได้โผล่มาเป็นเด็กนั่งดริงก์ในเลานจ์หรูได้" น้ำเสียงทุ้มยังคงราบเรียบ แต่เพราะเธอเอาแต่ก้มหน้าจึงไม่ได้ทันเห็นกระแสคลื่นริ้วแห่งความไม่พอใจปรากฏชัดบนสีหน้าหล่อเหลาของเขา ทิชายังคงพูดไม่ออก นั่งตัวแข็งค้างอยู่เช่นเดิม หัวใจเต้นโครมครามพยายามคิดหาทางออก แต่ทางไหนก็ดูไม่เข้าท่าเสียเลย ขณะที่กำลังตัดสินใจว่าควรจะพูดยังไงกับเขา เสียงสวรรค์ก็ดังขึ้นด้านหลัง "เอ่อ...คุณไทเปคะ พอดีน้องทิชาเขาไม่ได้รับงานอย่างว่านะคะ ถ้าคุณไทเปสนใจฝนว่า..." "ฉันเลือกคนนี้...เธอกลับไปทำหน้าที่ตัวเองได้แล้ว ไม่ต้องยุ่ง" หน้าของฝนเหลือเพียงสองนิ้วเมื่อถูกนัยน์ตาเหี้ยมเกรียมเย็นชาจ้องกลับ ขนในกายลุกวาบเสียวสันหลังขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ ทำได้เพียงกะพริบตาปริบๆ ให้รุ่นน้องสาวว่าไม่อาจช่วยเหลืออะไรได้จริงๆ ก่อนจะต้องรีบเดินกลับนั่งที่เดิม เมื่อไทเปยังคงแผ่ไอรังสีกดดันออกมาไม่เลิก "เอาละ...ตอบคำถามผม คุณมาทำอะไรที่นี่" แม้น้ำเสียงของไทเปจะดูเรียบนิ่งเป็นปกติ แต่ทิชาก็พอจะรับรู้ได้ถึงกระแสความไม่พอใจคุกรุ่นอัดมาในคำพูดนั้น "ขะ...ขอทิชา ลงไปนั่งดีๆ ได้ไหมคะ" "ถ้าไม่ตอบคำถาม ทั้งคืนก็นั่งอยู่ท่านี้ก็แล้วกัน" ไม่พูดเปล่า ร่างสูงถือวิสาสะโอบเอวคอดกิ่วของเธอจนร่างกายยั่วเย้าสัมผัสกับกายร้อนรุ่มของชายหนุ่มแนบแน่น ทำให้เธอต้องใช้มือน้อยค้ำยันหน้าอกแกร่งเพื่อรักษาระยะห่าง หัวใจเธอเต้นแรงแทบบ้า หากมันจะวายเสียตอนนี้ทิชาจะไม่แปลกใจเลย ภายในมันแตกตื่นลนลานไปหมด ดวงตากลมเอ่อรื้นด้วยหยาดน้ำตาจางๆ หลังจากทำอะไรไม่ถูก และอยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายแปลกหน้ายิ่งกว่าครั้งไหน "อธิบายมา..." หญิงสาวหมดทางเลือก เธอเม้มปากสูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่รวบรวมความกล้า ข่มอาการหวาดกลัวในจิตใจ ก่อนจะยอมเปิดปากอธิบายเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบให้เขาฟัง คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันครุ่นคิดตาม หลังจากปล่อยให้ทิชาหอบหายใจเหนื่อยบนตัก เมื่อเล่าทุกอย่างให้เขาฟังจนหมดสิ้น "..." "..." เธอเงียบ เขาก็เงียบ ต่างฝ่ายต่างไม่มีใครพูดอะไรออกมาสักคำ ทำหญิงสาวทนอึดอัดไม่ไหวจนต้องเป็นฝ่ายเอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมา "ทะ...ทิชาเล่าจบแล้ว...ขอลงไปนั่งดีๆ ได้หรือยังคะ" "นั่งนี่ก่อน ผมกำลังใช้ความคิด" ชายหนุ่มตอบกลับเสียงทุ้ม จ้องกลับเธอด้วยสายตาแปลกๆ ยากจะคาดเดาความหมาย ทำทิชาอดหวาดเสียว รู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ ขึ้นมาไม่ได้ แต่สิ่งที่ทำให้เธอขนลุกหนักกว่าเดิม นั่นคือมือหยาบลูบไล้แผ่วเบาไปตามช่วงเอวบางผ่านเนื้อผ้าบาง จู่ๆ มันก็วาบหวามเสียวแวบราวกับอยู่บนเครื่องรถไฟเหาะ ทำเธอต้องรีบเม้มปากเข้าหากันแน่ ข่มความรู้สึกแปลกๆ ที่ก่อตัวขึ้นภายในร่างกาย "คุณบอกว่าต้องการหาเงินเพื่อมาเคลียร์ปัญหาหนี้สิน และใช้จ่ายประจำวัน จนกว่าจะได้เงินเดือนในเดือนหน้าใช่ไหม" "ชะ...ใช่ค่ะ" "งั้นผมมีข้อเสนอ" "ขะ...ข้อเสนออะไรคะ?" ทิชาถามกลับเสียงสั่น ใจหนึ่งก็ยังคงหวาดระแวงแต่อีกด้านก็สนใจเช่นกัน อย่างที่ทราบว่าไทเปเป็นตัวแทนและคนสนิทของประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ ไม่แน่เขาอาจจะมีงานดีๆ เงินเดือนสูงให้เธอทำ แทนที่จะต้องมาฝืนทนรับมือกับพวกผู้ชายเจ้าชู้หัวงูนับร้อยที่จ้องจะลวนลามเธอทุกวินาที มุมปากหยักกระตุกยิ้มจางๆ เธอชะงักค้าง ตกตะลึงในทีแรก ก่อนจะรู้สึกว่าหัวใจตัวเองเต้นแรงกว่าเดิม มันไม่ใช่อาการแตกตื่นเหมือนปกติ แต่มันเป็นความเขินอายกับเสน่ห์เหลือล้นของหนุ่มหล่อเหลาที่ดูดีทุกกระเบียดนิ้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกใจเต้นกับความหล่อของผู้ชาย ใบหน้าชวนฝันคมเข้มค่อยๆ โน้มเข้ามาใกล้ สาวบนตักนิ่งค้างไปราวกับตกอยู่ในมนตร์สะกด ทำให้เธอไม่เบี่ยงตัวหนีเหมือนอย่างเคย ลมหายใจร้อนจ่อรดส่วนอ่อนไหวที่ใบหู เพียงแค่นั้นทิชาก็รู้สึกเหมือนร่างกายหมดแรงอ่อนระทวยไปเสียดื้อๆ เฝ้าจดจ่ออยู่กับคำพูดของชายหนุ่มด้วยอาการตื่นตัวสุดขีด "มาเป็นคู่นอนผมสิ" !!!

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ทาสสวาทวิศวะโหด

281.0K·อยู่ในตะเกียงแก้ว

"เธอ...กินยาคุมฉุกเฉินรึยัง?" เสียงของฟาเรนเอ่ยถามดังมาจากทางด้านหลัง และคำถามของเขานั้น มันก็ทำเอาฉันชะงักไปเลยเหมือนกัน ฉันมัวแต่วิตกเรื่องอื่น ๆ จนลืมเรื่องยาคุมฉุกเฉินไปซะสนิทเลยจริง ๆ เพราะถึงแม้ว่าฟาเรนจะปล่อยน้ำสกปรก ๆ นั้นด้านนอก แต่มันก็ไม่ได้ปลอดภัยจากการตั้งครรภ์ได้ 100% เพราะเขาไม่ได้ใส่ถุงยางอนามัย ยังไงก็เสี่ยงท้องอยู่ดี "ทำไมฉันถึงลืมเรื่องนี้ไปได้นะ" ฉันยกมือทุบหัวของตัวเองอย่างเครียดหนักกว่าเดิมไปอีกเท่าตัว "ยัยโง่เอ๊ย!" ฟาเรนสบถออกมาทันทีก่อนจะปล่อยบุหรี่ทิ้งและขยี้มันด้วยเท้าของเขา เขาเดินมาหาฉันจากทางด้านหลัง และยังไม่ทันที่ฉันจะตั้งตัว ใบหน้าที่เย็นเฉียบของคนตัวสูงก็ยื่นมาข้าง ๆ ใบหน้าของฉันแล้ว "อสุจิของฉันเพียงหยดเดียว ถ้ามันพุ่งเข้าไปในตัวของเธอ" ฟาเรนกัดริมฝีปากเล็กน้อยและพูดอย่างตรงไปตรงมา "ก็ปั้นเด็กได้เป็นตัวแล้วนะ ยัยโง่!" เขาลูบที่หน้าท้องของฉันเบา ๆ ในท่าทางที่เหมือนเขากำลังโอบกอดฉันจากทางด้านหลัง "ปล่อยนะ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น" ฉันพยายามจะสะบัดตัวออกแต่ฟาเรนก็รัดเอวของฉันเอาไว้แน่น "เธอคงไม่ได้คิดจะจับฉันด้วยวิธีนี้หรอกใช่ไหม?" แบดบอยอย่างฟาเรนกระซิบด้วยเสียงกระเส่า ๆ ที่ข้างใบหูของฉัน "ฉันจะไปซื้อยาคุมกินเดี๋ยวนี้แหละ" ฉันพยายามจะงัดฝ่ามือหนา ๆ ของเขาออกจากเอวของตัวเองให้ได้ "ไม่ต้องไป!" ฟาเรนถอนหายใจออกมา จู่ ๆ เขาก็เอื้อมมือมาบีบปากของฉันและแกะยาคุมฉุกเฉินออกจากกล่อง และยัดใส่ปากของฉันสองเม็ดทันที "อื้อ ~" ฉันพยายามจะขัดขืนแต่ก็ต้องกลืนยาเม็ดนี้ลงคอไปในที่สุด _________ ตัวอย่างตอนสำคัญ ฟุ่บ ~ ทันทีที่กระดุมเม็ดบนของเสื้อเชิ้ตสีขาวหลุดออกมาได้สามเม็ดเท่านั้น... "ฟาเรน เดี๋ยว!" น้ำขิงหยุดชะงักทุกอย่างในทันที ฟาเรนเองก็ชะงักไปเหมือนกันเมื่อเห็นใบหน้าที่ดูตกใจของเธอในตอนนี้ "เธอหยุดทำไม มีอะไรสำคัญรึไงที่รัก ~" เขาขมวดคิ้วถามกลับอย่างข้องใจในตอนที่เกือบจะเข้าได้เข้าเข็ม "เป็นอะไรไป?" เขาถามเมื่อเห็นน้ำขิงนิ่งไปอยู่พักใหญ่ "รอยแดง ๆ นี่มันอะไร?" เธอมองที่แผ่นอกของเขา ก่อนจะแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตเพื่อสำรวจดูอย่างถี่ถ้วนด้วยความสงสัย... "ช่างมันเถอะน่า" ฟาเรนจับมือของเธอเอาไว้และดึงเธอมาจูบพร้อมกับตีหน้านิ่ง ๆ แต่น้ำขิงกลับไม่ยอมลดละ เธอยังคงพยายามจะเปิดเสื้อของเขาดูให้ได้ "ไปเอากับคนอื่นมาใช่ไหม?" ___________________ อ่านต่อได้ที่ ฟาเรนไฮต์คลั่งรัก ตัวอย่างตอนสำคัญ ในนิยายเรื่อง พิษสวาท ฟุ่บ! ร่างบางถูกผลักลงเตียงทันที รันเวย์ไม่รอช้าที่จะขึ้นคร่อมเธอเอาไว้ และยังไม่ทันที่เด็กสาวจะกรีดร้องออกมา ฝ่ามือหนาของเขาก็ปิดปากของเธอเอาไว้แทนที่ "หนึ่งบอกให้รอ..รันก็รอ" ร่างสูงที่เปลือยท่อนบนยังคงเพ้อถึงคนรักเก่าของเขาไม่ยอมหยุด "แต่รอแล้วรันได้อะไร?" กลิ่นวอดก้าร้อนผ่าว ออกมาจากริมฝีปากเรียวบางของเขา เรือนร่างของเขาแดงก่ำและร้อนระอุไปหมด ".. (หนูไม่ใช่คุณหนึ่ง) .." คนตัวเล็กส่ายหน้าและเธอพยายามเปล่งเสียงบอกผ่านฝ่ามือหนาไปทั้งน้ำตา "เธอคือนับหนึ่ง.." คนเมาที่ขาดสติย้ำกับเธอไปอีกครั้งแววตาของเขาสื่อความหมายบางอย่างที่ยากจะเข้าใจได้.. เขาค่อย ๆ ปล่อยมือที่ปิดปากเธออยู่เลื่อนมาเช็ดน้ำตาให้แทน "และเธอเป็นของฉัน..." คนเมาหลับตาลงและพูดออกมาด้วยน้ำเสียงกระเส่า "อย่าทำอะไรหนูเลยนะ มันเจ็บมาก....หนูไม่ไหวแล้วจริง ๆ คุณ" เธอยังคงพยายามขอร้อง ทั้ง ๆ ที่เขาไม่รับฟังอะไรทั้งนั้นก้มหน้าลงประทับริมฝีปากจูบเธออีกครั้ง ขณะที่เขาประกบปากจูบสาวน้อยอย่างดูดดื่ม มือสากค่อย ๆ ลูบไล้เรือนร่างของเด็กสาวก่อนจะล้วงเข้าไปใต้เสื้อเพื่อปลดตะขอชุดชั้นในออก พร้อมดันแผ่นหลังเธอขึ้นมา กดริมบดขยี้อย่างดิบเถื่อน ก่อนจะฝีปากผละออกจากเธอเพียงเล็กน้อย.. มือหนากระชากถอดเสื้อของเธอออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะกระแทกริมฝีปากจูบอีกอย่างรุนแรง เขาจูบเธออย่างบดขยี้ แลกปลายลิ้นเข้ามาในโพรงปากและตวัดเลียชิม แลกน้ำลายเธออย่างไม่รังเกียจใด ๆ แม้ว่าเด็กสาวไม่ได้ตอบรับจูบกลับไปเพราะเธอไม่เคยจูบกับใครมาก่อนเลย ยิ่งไปกว่าเธอคือเธอจูบไม่เป็นสักนิด เธอกลั้นหายใจอยู่นานจนแทบจะหมดลมหายใจตายคาจูบที่เร่าร้อนของเขาอยู่แล้ว พลั่ก! เธอผลักคนตัวใหญ่ออกไปในเฮือกสุดท้าย "เฮ่อ ๆ ๆ ๆ" สาวน้อยหายใจอย่างหอบเหนื่อย ร่างสูงกระชากกางเกงขาสั้นรวบพร้อมกับกางเกงในถอดออกและโยนลงพื้นไปทันที "…." เด็กสาวหายใจหอบเหนื่อยเงยหน้ามองเพดานห้องนอนหรูอย่างหมดเรี่ยวแรงจะขัดขืนแล้วจริง ๆ รันเวย์ลูบใบหน้า ของเธอก่อนจะไล่ต่ำลงมาถึงหน้าอกที่ขนาดเล็กกว่าฝ่ามือของเขา มือสากลูบลงมาจนถึงหน้าท้องของเธอก่อนจะแยกเรียวขาเล็ก ๆ ให้ถ่างออกเพื่อที่จะได้มองเห็นชอกช้ำตามผิวกายและเนื้อกายขาวเนียนนุ่มของเด็กสาววัยแรกแย้มตรงหน้า "หนูไม่ใช่คุณนับหนึ่ง..ปล่อยหนูไปนะ" เธอพูดออกไปอย่างแผ่วเบา สาวน้อยมองที่เรือนร่างแกร่งของรันเวย์อย่างหวาดผวา "งั้น..ฉันจะสมมุติว่าเธอเป็นหนึ่งก็แล้วกันนะ" ร่างสูงเอ่ยตอบเธอด้วยแววตาที่เศร้า ๆ สวบ!! "อะ.อึก... (กรี๊ด) " ร่างบางกระตุกเกร็งทันทีที่เขากระทำลงไปโดยที่เธอไม่เต็มใจ "หนูเจ็บ..ไม่ไหวแล้ว ๆ " เธอส่ายหน้าพร่ำบอกเขาไปทั้งน้ำตา แต่ทว่าตับ ตับ ตับ.. ____________________ ตัวอย่างตอนสำคัญ ในนิยายเรื่อง ทาสรัก ทาสรัก (1) “คือ...ฉันยังไม่พร้อมน่ะค่ะ” เธอตัดสินใจพูดออกไปอย่างเสียงสั่น ๆ และจับมือของคลินต์เอาไว้ คลินต์จึงค่อย ๆ ดึงปลายนิ้วจากร่องสวาทขึ้นมา ซึ่งมีเมือกน้ำใส ๆ ติดปลายนิ้วของเขามาด้วย และคลินต์ก็เลียชิมรสชาติความหวานของเซลีนอย่างหน้าตาเฉย “คุณคลินต์?” เซลีนเอ่ยขึ้นอย่างตกใจกับการกระทำของเขาเป็นอย่างมาก เพราะที่เขากินเข้าไปมันคือน้ำจาก...ร่องรักของเธอ... “ฉันไม่รังเกียจ...แล้วเธอล่ะรังเกียจฉันไหม?” เขาถามขึ้นอย่างลองใจอีกฝ่าย “ก็ไม่ค่ะ...เพียงแต่ว่า...” เซลีนส่ายหน้าตอบไปทันที คลินต์เลิกคิ้วมองเธอด้วยแววตาที่กดดัน ๆ เพราะเขาพร้อมที่จะสอดใส่แล้วแต่เหมือนเซลีนต้องการหยุดเอาไว้จนมันเริ่มน่ารำคาญเกินไปสำหรับคนใจร้อนอย่างคลินต์ “ฉันคิดว่ามันเร็วเกินไปที่เราจะ...” คนตัวเล็กพูดออกไปอย่างลำบากใจ ถึงเธอจะชอบเขามาก แต่ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพียงแค่ไม่กี่วันเอง “ไม่มีอะไรเร็วเกินไป...ถ้ามันใช่ก็คือใช่...เซลีน~” คลินต์จ้องใบหน้าของอีกฝ่ายและพูดต่อด้วยแววตาที่แน่วแน่

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

หลุมพรางมาเฟีย

180.0K·โซลสตาร์ Seoul Star

"ขออนุญาตเสิร์ฟอาหารนะคะ" รอยยิ้มบางๆฉายขึ้นบนใบหน้าหวานพยายามแสดงความเป็นมิตรให้กับแขกเหมือนทุกครั้งที่ฉันทำ ฉันค่อยๆหยิบอาหารออกจากรถเข็นและจัดวางไว้ตรงหน้าของทั้งสองคนด้วยท่าทางอ่อนน้อมและระมัดระวังมากที่สุด ทุกการกระทำของฉันถูกสายตาคมกริบจ้องมองอยู่ตลอดเวลา ถึงจะไม่ได้เงยหน้าขึ้นไปมองแต่ก็รับรู้ได้ว่ามีคนกำลังจ้องอยู่ ส่วนหญิงสาวชุดแดงเพลิงก็มองมาที่ฉันด้วยสายตารังเกียจอย่างเปิดเผยตั้งแต่ฉันเดินเข้ามา "อ๊ะ" ลินร้องเสียงหลงเมื่อเธอเดินเข้าไปใกล้ๆกับหญิงสาวชุดแดง แต่แล้วเท้าของผู้หญิงคนนั้นที่สวมใส่รองเท้าส้นเข็มก็เหยียบและบดขยี้ปลายเท้าของเธออย่างแรง "เป็นอะไรจ๊ะ" โซเฟียถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง แต่สีหน้าเธอกำลังเยาะเย้ยอย่างเปิดเผย "เปล่าค่ะ" และนี่คือคำตอบของหน้าที่ลูกจ้างอย่างฉัน ต้องจำยอมลูกค้าที่ดุจดั่งพระเจ้า แต่ถ้าฉันไม่ได้อยู่ในหน้าที่ก็ไม่ยอมเหมือนกัน ฉันไม่ใช่คนที่จะเสียเปรียบอยู่ฝ่ายเดียว "ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติมกดกริ่งบนโต๊ะเรียกพนักงานได้นะคะ" ฉันพูดหลังจากวางอาหารจานสุดท้ายลง และโค้งคำนับอย่างเช่นทุกครั้งที่ทำตามแบบฉบับของร้านอาหารแห่งนี้ "เธอควรแจ้งวัตถุดิบของอาหารในตอนที่เสิร์ฟฉัน" น้ำเสียงเข้มพูดขึ้นในตอนที่หญิงสาวกำลังจะหมุนตัวเดินออกไป "ชาร์ลคะเสียบรรยากาศเปล่าๆ มันจะพานทำให้อาหารเสียรสชาตินะคะ" "เธอไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอไง" คิ้วหนาเลิกขึ้น เมื่อเห็นว่าเด็กสาวกำลังจะก้าวเดินออกไป สายตาคมกริบยังคงจับจ้องที่ผู้หญิงตัวเล็กไม่วางตา "ขอโทษค่ะ ดิฉันจะให้เชฟมาอธิบายให้คุณฟังนะคะ ฉันเป็นแค่เด็กเสิร์ฟเรื่องรายละเอียดของอาหารคงบอกคุณไม่ได้" เคล้ง… ครืด.... ชาร์ลโยนช้อนให้กระทบกับจานเสียงดัง และเลื่อนเก้าอี้ออกก่อนจะลุกขึ้นอย่างไม่พอใจ "กลับ!" "ชาร์ลคะ แต่เรายังไม่ได้ทานเลยนะคะ" "เธอควรดีใจนะโซเฟีย ที่เด็กคนนี้จะรับผิดชอบค่าเสียหายทุกอย่างในวันนี้" ใบหน้าคมคายหันไปพูดคุยกับหญิงสาวข้างกาย แต่คำพูดของเขาก็ทำให้เด็กสาวอีกคนได้ยิน ------------------------- "อื้อ...ปล่อยนะ" ฝ่ามือหนาบีบเข้าที่ลำคอระหงด้วยความเร็วและดันตัวฉันติดกับกำแพงห้องอย่างแรง แรงที่เขากระทำราวกับไม่เห็นว่าฉันเป็นคน ฉันพยายามแกะฝ่ามือหนาออกจากลำคอตัวเองแต่กลับไม่เป็นผลเหมือนฉันยิ่งดิ้นเขายิ่งเพิ่มแรงมากขึ้นกว่าเดิม สายตาคมคู่นั้นราวกับซาตาน ไม่รู้เลยว่าตอนนี้เขากำลังคิดจะทำอะไร ทุกอย่างมันดูไร้ความรู้สึกแม้แต่หน้าตาของเขา "คะ คุณชาร์ล อึก" "หึ สายตาเธอกำลังกลัวฉันบีบคอเธอตายตรงนี้นะอลินดา" "ปะ ปล่อย อื้อ.. แค่กๆ" "ฉันมาวันนี้ไม่ได้มาฟังเธอพูดพร่ำ ฉันมาวันนี้แค่บอกให้เธอทำตามคำสั่งฉันเท่านั้น เธอไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะปฏิเสธฉันแม้แต่คำเดียว” “ฉัน…ไม่มีทาง…ทำตาม…คำสั่ง…คุณ!” ใบหน้าหวานแดงก่ำเมื่อเขาเพิ่มแรงบีบขึ้นเรื่อยๆ ลมหายใจเริ่มติดๆขัดๆ “แน่ใจแล้วที่พูดคำนี้” “….อึก….อื้อ ฉัน…หายใจ…ไม่ออก” “ไหนๆก็จะตายแล้ว ลองนึกถึงหน้าพ่อแม่เธอดูสิ ตอนนี้จะทำอะไรอยู่นะ อยู่บ้าน ทำงาน หรือ…นอนป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล” “มะ หมาย…ความ…ว่าไง” ภาพของคนตรงหน้าเริ่มพร่ามัวลงไปทุกที สายตาของฉันริบหรี่ลงเรื่อยๆ แต่ยังได้ยินสิ่งที่เขาพูดออกมามันเกี่ยวกับพ่อแม่ของฉัน “ในเมื่ออีกไม่ถึงห้านาทีเธอก็จะตายคามือฉัน ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกจริงไหม” “อื้อ ออ…ขอร้อง…อย่า ทำอะไร พ่อแม่…ฉัน ยอม แล้ว ฉันยอม…อึก” “หึ! มันเป็นภาพที่สวยงามซะเหลือเกิน” ชาร์ลหัวเราะในลำคอเบาๆ เมื่อเห็นคนตรงหน้าเริ่มตาเหลือก ใบหน้าจากแดงก่ำเริ่มซีดเผือดลงต่อหน้าต่อตา ลมหายใจรวยรินลงไปทุกที น้ำเสียงสั่นเครือเริ่มพูดไม่เป็นคำ “อึก…คะ คุณ ชาร์ล…” มือหนาค่อยๆคลายมือออกจากลำคอระหง เมื่อพอใจกับภาพตรงหน้าและได้คำตอบที่เขาต้องการ แค่เพียงเธอเป็นอิสระ เด็กสาวตัวเล็กก็ร่วงลงไปกองกับพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง สายตาคมปรายตามองเธอเพียงนิด แค่กๆ แค่กๆ… ลินรีบโกยอากาศเข้าปอดอย่างเร็ว มือบางลูบลำคอของตัวเองไปพลางๆ แรงบีบรัดทำให้เธอรู้สึกปวดร้าว “อย่าริอาจมาสอนฉันอีก คนอย่างฉันสามารถฆ่าเธอได้โดยไม่รู้สึกอะไร เธอไม่มีสิทธิ์กลับไปทำร้านอาหารนั้นอีก เพราะตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปเธอต้องไปทำงานที่บริษัทฉัน”

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เผลอรักเมียชั่วคืน

431.0K·ณดารินทร์

เมื่อ One Night Stand ดันทำให้เกิดอีกหนึ่งชีวิต การแต่งงานเพราะความจำเป็นจึงเกิดขึ้น ข้อตกลงคือ ห้ามรัก ห้ามวุ่นวาย ห้ามหึงหวง ห้ามแสดงตัว ห้ามให้คนอื่นรู้ว่าเราเป็นอะไรกัน แต่ไหงกลายเป็นเขาที่จ้องจะละเมิดข้อตกลงนั้นตลอดเวลา เรื่องนี้เป็นนิยายลำดับที่ 4 ของนิยายเซต 4 หนุ่มทาสรัก 1 หลงรัก เมียจำเป็น 2 แค้นรัก เมียเก่า 3 คลั่งรัก เมียขัดดอก 4 เผลอรัก เมียชั่วคืน

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

หวานใจนายมาเฟียสุดที่รัก

73.0K·เดย์ไลลา

ใครจะไปรู้ว่า เลขาที่ส่วมใส่เสื้อผ้าล้าสมัยทุกวัน ที่จริงเป็นสาวใบหน้าสะสวย และที่ยังไม่รู้อีกคือ เลขาคนนี้วันหนึงจะกลายมาเป็นสุดที่รักของมาเฟียหนุ่มหล่อ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

พยศรักร้ายนายมาดนิ่ง

9.0K·Kim Nayeol

คำโปรย “แอบฟังแล้วคิดว่าฉันจะปล่อยผ่านไปง่ายๆ งั้นเหรอ” “ฉันไม่ได้แอบ” “แต่เธอได้ยิน” “ช่วยไม่ได้นายกับแฟนนายอยากจะคุยเรื่องลับๆ ของพวกนายตรงนี้เอง และฉันขอบอกไว้ตรงนี้ว่าไม่ได้แอบฟัง” “ใครสน” โรมไม่พูดเปล่าแต่มือหนากับหยิบแว่นตาทรงกลมออกจากใบหน้าของคนตัวเล็ก กลิ่นน้ำหอมเจือจางที่ลอยมาแตะจมูกของคนตัวโต ยัยพิษสุนัขบ้านั้นตัวหอมชะมัด สายตาคมคู่ดุจ้องมองใบหน้าสวยใสไร้กรอบแว่นตาอย่างใกล้ชิดพิจารณา ราวกับถูกใบหน้าสวยหวานตรงหน้านั้นต้องมนต์สะกดเข้าอย่างจัง “แว่นฉันนั้นนายจะเอาไปไหน เอาคืนมานะ” “รับปากกับฉันว่าเธอจะไม่เอาเรื่องที่ได้ยินไปพูดที่ไหน ห้ามเอาเรื่องของฉันไปเผยแพร่เด็ดขาด” โรมเอ่ยกับคนตรงหน้าเสียงเข้ม “ทำไมรับไม่ได้ อายเหรอ” นานิลเอ่ยอย่างเชิดหน้า นี้เหรอโรม บริหารปี 3 ที่สาวๆ คลั่งไคล้นักหนา แต่น่าเสียดายหน้าตาก็ดี แต่ไม่คิดจะหน้าตัวเมีย “ไม่ใช่...เรื่องของเธอ แค่ทำตามที่ฉันสั่ง” “เป็นใครมาสั่งฉัน” เธอสวนกลับเขาทันที แต่นั้นกับถูกฝ่ามือหนาบิดเข้าที่เอวเล็ก นานิลถึงกับรู้สึกได้ “ไม่รับปาก แต่จะพยายามปิดปากให้เงียบละกัน” นานิลเชิดหน้าใหเกับเขา เธอตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำว่าไม่รับปาก นั้นยิ่งทำให้โรมนั่นหัวเสียอยู่ไม่น้อยกับคำตอบของนานิล สายตาคมเข้มสำรวจใบหน้าสวย จมูกโด่งคมสันโน้มเข้าหาอย่างใกล้ชิด จมูกโด่งคมสันโน้มแตะเข้าที่จมูกคนตัวเล็ก ทั้งสองสบตารับรู้ลมหายใจอุ่นๆ ตาคมสบตาเข้ากับนัยน์ตาคู่สวยเปล่งประกายตรงหน้า “จะว่าไปของแปลกๆ อย่างเธอก็น่าสน น่าลองดีเหมือนกันนะ” รอยยิ้มอันร้ายกาจผุดขึ้นมาบนใบหน้า อยากสั่งสอน หรืออยากลอง ในเมื่อตนมองปากบางจิ้มลิ้มตรงหน้าไม่ไหว เห็นทีน่าจะอย่างหลังมากกว่า

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

เล่ห์ร้ายนายบอดี้การ์ด

72.0K·เดย์ไลลา

Writer : เดย์ไลลา Illust : MARI ME ART Proofread & Design : เดย์ไลลา สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติพุทธศักราช 2557 ห้ามดัดแปลงบทความ คัดลอกและนำไปใช้บางส่วนและนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีบทลงโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2537 คำเตือน นิยายเรื่องนี้มีการกระทำไม่เหมาะสมเรื่องเพศ คำพูดจาหยาบคาย การใช้ความรุนแรง มีฉากการร่วมเพศรุนแรง/ไม่สมยอม Toxic Relationship มีฉากNC20+ เหมาะกับผู้ที่มีอายุ 20 ปี ขึ้นไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น ไม่อิงตามความจริง อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ แนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนเพื่อประกอบการตัดสินใจ ก่อนซื้อเล่มเต็มนะคะ

มาเฟียจบแล้ว

แพ้ทางร้ายนายคู่หมั้น

116.0K·เดย์ไลลา

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติพุทธศักราช 2557 ห้ามดัดแปลงบทความ คัดลอกและนำไปใช้บางส่วนและนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้นโดยไม่ได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนมีบทลงโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2537 คำเตือน นิยายเรื่องนี้มีการกระทำไม่เหมาะสมเรื่องเพศ คำพูดจาหยาบคาย การใช้ความรุนแรง มีฉากการร่วมเพศรุนแรง มีฉาก NC20+ เหมาะกับผู้ที่มีอายุ 20 ปี ขึ้นไป โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เนื้อหาในนิยายเป็นเพียงจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น ไม่อิงตามความจริง อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

พิษรักมาเฟีย

77.0K·โซลสตาร์ Seoul Star

เธอควรภูมิใจ "ที่ฉันสดกับเธอนะอลินดา"

นิยายปัจจุบันจบแล้ว

หวงรักยัยจอมหื่น

33.0K·รินธารา

จะเป็นยังไงเมื่อเธอแอบชอบเพื่อนสนิทของพี่ชาย และวันๆเธอต้องใกล้ชิดอยู่กับเขา ได้เห็นหุ่นฟิตๆล่ำๆของเขาทุกวัน แล้วเธอจะหักห้ามใจตัวเองได้อย่างไรกัน งานนี้เธอขอแหกกฏของพี่ชายเธอหน่อยเถอะ งานนี้ต้องได้! ธาม ธามไท คณาพรหมวานิช อายุ 22 ปี หนุ่มวิศวะสุดหล่อดาวเด่นของมหาวิทยาลัยที่ใครๆต่างก็รู้จักเขา แต่เขากลับมีนิสัยเงียบขรึมไม่สนใจใคร นอกจากเรื่องกีฬาที่เขาชอบและการเรียนเท่านั้น และความโสดของเขาก็ทำให้เขานั้นเป็นที่หมายปองของสาวๆในมหาวิทยาลัย แต่ใครจะคิดล่ะว่าเขากลับมาหวั่นไหวให้กับยัยจอมโก๊ะที่ตื้อจีบเขาด้วยความใสซื่อและหื่นจัดแบบสุดๆ ชนิดที่ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าทำกับเขามาก่อน ผู้หญิงคนอื่นชอบเขายังทำตัวมีมารยาทรู้จักอาย แต่เธอนอกจากไม่มีมารยาทแล้วยังเทะโลมเขาทั้งจากสายตาและคำพูดอีกด้วย จนเขาบอกกับตัวเองเลยว่าเขาไม่มีทางเอาผู้หญิงอย่างเธอมาเป็นแฟนของเขาแน่...แต่สวรรค์ก็เล่นตลกกับเขา เพราะเขาดันพลาดท่าเสียทีให้ยัยหื่นนี่จนได้ และจากที่เธอชอบมาตื้อเขาเธอก็เริ่มออกห่างจากเขาแล้วมันก็ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดมาก ยิ่งเธอไปเล่นหูเล่นตาแล้วสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่นมันก็ยิ่งทำให้เขาไม่ชอบ เพราะเธอเป็นผู้หญิงของเขาแล้ว เธอไม่มีสิทธิ์ไปใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่น...เขาเลยต้องประกาศศักดาให้ทุกคนรู้ไปเลยว่า...ยัยจอมโก๊ะนี่คือผู้หญิงของเขา! เจด้า เจนลดา แมควายน์ อายุ 19 ปี สาวลูกครึ่งหน้าสวยที่รักการทำอาหารเป็นชีวิตจิตใจ เธอก็ได้เข้ามาเรียนคหกรรมศาสตร์ด้านอาหารและโภชนาการตามที่เธอต้องการ และมันก็ทำให้เธอได้เจอกับหนุ่มในฝันของเธอ แต่เขากลับกลายเป็นหนุ่มหล่อที่สาวๆทั้งมหาวิทยาลัยนั้นอยากจะได้เป็นแฟน แล้วเธอจะเอาอะไรไปสู้เพื่อให้ได้เขามากันล่ะ หน้าตาเธอก็บ้านๆไม่ได้สวยอะไรเลย แถมยังโก๊ะๆอีกต่างหาก แต่โชคก็เข้าข้างเธอ เพราะพี่ชายตัวแสบของเธอน่ะดันเป็นเพื่อนกับหนุ่มในฝันของเธอพอดี เธอเลยใช้ความเป็นน้องสาวของเพื่อนนี่แหละเข้าหาเขา และเธอก็รุกจีบเขาแบบซึ่งๆหน้าให้เขารู้ไปเลยว่าเธออยากจะได้เขา...จนมาดนิ่งๆที่เขาแสดงออกมานั้นถึงกับเสียฟอร์มเลยทีเดียว เมื่อเขาเจอโหมดอ่อยอย่างหื่นๆของเธอ แต่จะทำยังไงได้ล่ะก็เขาน่ากินซะขนาดนั้นนิ หล่อๆแบบนี้ใครดีใครได้ ถ้าช้าเดี๋ยวก็โดนแย่งไปอีก ดังนั้นเธอเลยจับเขารวบหัวรวบหางกินเขาทั้งตัวซะเลย...แต่เขาก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำให้เธอถอยห่างจากเขา แต่เขากลับมายุ่งวุ่นวายกับเธอ ไม่ให้เธอใกล้ชิดผู้ชายคนอื่น ทำให้เธอสับสนว่าเขาต้องการอะไรจากเธอกันแน่ จนกระทั่งเขาบอกกับทุกคนว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขา เธอก็เข้าใจแล้วว่าเขาน่ะ หึงหวงเธอนี่เอง....มันเลยทำให้เธอนั้นเริ่มเล่นตัวใส่เขาบ้าง.... เรื่องย่อบางส่วนจากนิยาย.... "เจด้า....เรามานอนอยู่ในห้องพี่ได้ยังไง..." "เดี๋ยวนะคะพี่ธาม ดูให้ดีสิคะว่าตอนนี้พี่อยู่ห้องของใครน่ะ...ห้องเจด้านะคะ ไม่ใช่ห้องพี่...คิดดูให้ดีสิคะว่าเมื่อคืนเราสองคนทำอะไรที่นี่...." "เราจงใจมอมเหล้าพี่ให้เมาแล้วพามาที่นี่ใช่ไหมเจด้า...." "่ขอตอบแบบไม่อายเลยนะคะ ใช่ค่ะ...เมื่อคืนเจด้ามอมเหล้าพี่เอง แต่ว่าพี่ก็มีสติอยู่นะคะไม่ได้เมามากมายขนาดนั้นสักหน่อย ไม่งั้นเมื่อคืนพี่คงไม่แซ่บซะขนาดนั้นหรอกค่ะ นี่เจด้ายังจำได้ทุกท่า ทุกลีลาของพี่ไม่ลืมเลยนะคะเนี่ย..." "พี่จำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น...แล้วก็ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นไปซะ ระหว่างเราไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น จำเอาไว้...." "ไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ยังไงล่ะคะ ดูสิคะ หน้าอกแล้วก็คอของเจด้านี่ก็ฝีมือพี่ธามกัดแล้วก็ดูดล้วนๆเลยนะคะ ถ้าพี่ธามจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้ เดี๋ยวเจด้าจะรื้อฟื้นให้เองค่ะ..." "เห้ย...จะทำอะไรเจด้า ปล่อยพี่นะ.." "ก็จะทำให้พี่ธามดูไงคะว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ถ้าพี่เมาแล้วจำไม่ได้ เดี๋ยวเจด้าจะทำให้พี่จำได้เองค่ะ....ทุกท่า..ทุกลีลาเลย..." "อ่าส์....เจด้า....อย่า อือ...เอามือออกไปนะ อย่ามาจับของพี่นะ...เจด้า.....หยุด...เดี๋ยวนี้....อ่าส์....ซี๊ด....เจ....ด้า....อ่าส์...."

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ซุปเปอร์เจ้าสำราญ

1.0M·อาเหา

เขาเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิงที่ได้รับความอัปยศอดสูการเหยียดหยาม แต่ไม่มีใครรู้ว่า เขาเป็นคุณชายของตระกูลที่รวยทีสุด

นิยายปัจจุบันจบแล้ว

ทายาทมาเฟีย

309.0K·ณดารินทร์

อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนี้..ถ้าไม่อยากโดน จนเดินไม่ไหว..

ประธานจบแล้ว

รวมเรื่องสั้นอิโรติก

94.0K·RiTAA

เรื่องสั้น 5-10ตอน จบในเรื่อง เหมาะสำหรับเยาวชน 18 ปีขึ้นไป

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

หนุ่มเศรษฐีลึกลับ

3.0M·เมฆทอง

ช็อค!ลูกเขยแต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิงที่ได้รับได้รับความอัปยศอดสูการเหยียดหยาม หลังจากที่เปิดเผยฐานะตัวเองแล้ว แม่ภรรยาตั้งเงื่อนไข่ที่น่าอับอาย

นิยายปัจจุบันจบแล้ว

สาวน้อยยั่วสวาท

5.0K·ทิพย์วารี

“มานี่เลยแม่ตัวดี” พัฒน์พูดอย่างโมโห “ไม่ฉันไม่ไปกับคุณ” ปลายฝันตอบโต้อย่างไม่ยอมแต่เธอสู้แรงเขาไม่ได้ พัฒน์ตวัดร่างเล็กขึ้นมาอุ้มแล้วเดินไปที่รถที่ลูกน้องเปิดประตูรออยู่วางเธอลงบนเบาะหลังแล้วดันตัวเข้าไปในรถเบียดตัวนั่งประกบไว้ไม่ให้เธอหนีลงรถได้ “กลับบ้าน” พัฒน์บอกลูกน้องแล้วปิดกระจกกั้นระหว่างคนขับกับคนนั่งด้านหลังรถตู้คันหรู พัฒน์หันมายกมือสองข้างประกบแก้มหญิงสาวกดจูบปากบางอิ่มขบเม้มเบาๆกวาดกินรสหวานล้ำของเธอ เขาสอดลิ้นเข้าหนาไล่ต้อนเกาะเกี่ยวลิ้นน้อยอย่างหลงไหลจนเธอหายใจไม่ทันจึงถอนปากออก “เฮือก..” ปลายฝันสูดลมหายใจเข้าออกแรงๆ แล้วพัฒน์ล้วงมือเข้าไปในกางเกงในตัวจิ๋ว “อ้ะะส์..” ปลายฝันร้องออกมาอย่างตกใจไม่คิดว่าสามีจะทำแบบนี้ เธอไม่เคยเห็นเขาโกรธขนาดนี้มาก่อน ปลายฝันนั่งตัวสั่นเทาน้ำตาปริ่มออกมาในอ้อมกอดของสามี

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

วิศวะพลาดรักเมียจำยอม

10.0K·J.Jusmin

***คำโปรย*** ผู้หญิงอย่างเธอ ระวังจะได้เจอกับไอ้คนปากปีจอ ***แนะนำตัวละคร*** ไต้ฝุ่น : วิศวกรรมเครื่องกล ปี 3 หล่อ รวย สายเปย์ ลูกชายเจ้าพ่ออสังหาริมทรัพท์และธุรกิจร้านอาหารกึ่งผับ เรียนเก่ง สถานะโสด นิสัยเย็นชา เป็นคนปากร้ายแต่ใจดี ********** "ฉันชื่อไต้ฝุ่น วิศวะเครื่องกลปีสาม จำไว้ให้ขึ้นใจด้วยนะ" "ผู้หญิงอย่างเธอ ระวังจะได้เจอกับไอ้คนปากปีจอ" ********** นับดาว : บริหารธุรกิจ ปี 2 สวย โสด นิสัยน่ารัก กตัญญู มีความต่อปากต่อคำเก่ง ไม่ชอบให้ใครมาหาเรื่อง บ้านรวยมีธุรกิจแฟรนไชส์ชานมไข่มุก (แต่ต้องมีปัญหาการเงินเพราะพ่อติดการพนันจนเป็นหนี้และต้องขายบ้าน) ********** “นายนี่มั่นหน้าเกินไปรึเปล่า ฉันไม่รู้จักนายและก็ไม่ได้คิดจะอ่อยหรืออยากนอนกับนายเลยสักนิด ********** ***คำเตือน*** เนื้อหาในเรื่อง ตัวละคร สถานที่ เป็นเพียงเรื่องสมมติที่แต่งขึ้นตามจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น มีการบรรยายถึงเนื้อหาทางเพศและการใช้คำพูดที่ไม่สุภาพ เหมาะสำหรับบุคคลที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น โปรดใช้วิจารณาญาณในการอ่าน

นิยายรักโรแมนติกจบแล้ว

ลูกเขยมังกร

8.0M·เมฆทอง

"คุณชาย ท่านใช้เงินช้าเกินไปแล้ว ตระกูลให้เงินพันล้าน หนึ่งเดือนแล้ว ทำไมยังไม่ใช้หมดขอรับ?"ในฐานะที่เป็นทายาทของตระกูลร่ำรวยที่สุด เฉินเฟิงกลัดกลุ้มใจมาก คนอื่นนั้นล้วนแต่ ถ้าไม่ขยันทำงาน ก็ต้องกลับบ้านไปทำนาแต่เฉินเฟิง ถ้าเขาไม่พยายามเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิง ก็ต้องกลับไปสืบทอดทรัพย์สินหลายล้านล้าน โธ่ การดำเนินชีวิตมันยากจริงเลย

นิยายปัจจุบันจบแล้ว