การแต่งงาน

เพียงเพราะข้าเป็นบุตรอนุหรือ ถึงได้รับบทร้าย
“คุณหนูผิดที่เกิดมาเป็นบุตรอนุ หากภพหน้ามีจริง คุณหนูท่านเกิดมาเป็นบุตรภรรยาเอกเถิดเจ้าค่ะ” แม่นมจินทรุดตัวคุกเข่าลงร้องไห้อยู่ข้างกายซีเยว่ไม่มี ภพหน้าไม่มีจริง ข้าผิดที่เป็นบุตรอนุเพียงเท่านี้รึ

ชาตินี้ข้าขอ(ไม่)รัก
ชาตินี้ข้าให้อภัยท่าน ชดเชยความผิดที่ทำให้ท่านต้องทนอยู่กับสตรีที่ท่านไม่ได้รัก แต่ชาติภพใหม่ ขอสวรรค์ได้โปรดเมตตา อย่าให้ข้ารักท่าน มอบหัวใจให้ท่านอีกเลย หากเป็นไปได้...อย่าพบเจอกันอีกเลยยิ่งดี

ย้อนเวลามาแก้ไขชะตาในยุค 80
หากได้ย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตสิ่งแรกที่ทุกคนอยากจะทำก็คือแก้ไขความผิดพลาดของตนเอง เยี่ยชิงเหมยเองก็เช่นกัน เมื่อมีโอกาสได้แก้ตัวอีกครั้ง เธอจะเชื่อฟังพ่อแม่และจะไม่มีวันแต่งเข้าสกุลเผิงอีกแล้ว เพราะชาติก่อนเธอดื้อรั้นที่จะแต่งเข้าสกุลเผิง ด้วยคิดว่าคนรักของเธอคือคนที่ดีพร้อม สุดท้ายแล้วเขาไม่เคยเห็นคุณค่าของเธอเลย ทั้งที่เธอทำทุกอย่างเพื่อเขาแต่ผลตอบแทนที่ได้ก็คือการนอกใจ ดังนั้นเมื่อได้ย้อนกลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง เธอจะไม่มีวันทำให้ตนเองต้องเผชิญกับสถานการณ์อันเจ็บปวดอีกแล้ว

กลีบดอกเหมยที่ร่วงโรย
เมื่อคู่หมั้นที่เป็นแม่ทัพกลับมาจากสงครามแต่เขาไม่ได้กลับมาเพียงคนเดียว เขามาพร้อมกับสตรีคนใหม่ของเขา.. "นี่คือหลิวลี่ถังผู้ที่จะมาเป็นฮูหยินรองของข้า" "ฮูหยินรอง?เจ้าหมายความว่าอย่างไรซีซวนเจ้ายังไม่ทันได้แต่งกับข้าเสียด้วยซ้ำ เหตุใดจึงมีฮูหยินรองเร็วเช่นนี้" "ข้ากับถังเอ๋อร์พบกับโดยบังเอิญ นางเป็นผู้ช่วยชีวิตข้านางนับเป็นผู้มีพระคุณ" ”หากนางเป็นผู้มีพระคุณ เจ้าก็ตอบแทนพระคุณของนางสิ การแต่งงานสำหรับเจ้าคือการตอบแทนพระคุณอย่างนั้นหรือ” "ข้ามิได้แต่งกับนางเพื่อตอบแทนบุญคุณ ข้ารักนางข้าจึงอยากแต่งนางมาเป็นฮูหยินรองของข้า!!”

สี่ผัวคลั่งรัก
ผัวสี่ของฉัน แต่ละคนโคตรแช่บ

นางร้ายผู้นี้ มิขอหลงรักพระเอก
เซี่ยซินหยานนักศึกษาที่ยังไม่ทันได้เรียนจบลืมตาตื่นขึ้นมาในร่างของ จ้าวเยี่ยนฟาง นางร้ายในนิยายที่เธอนั้นเคยอ่าน แต่ทว่าเจ้าของร่างนี้อายุขัยไม่ยืนนัก จ้าวเยี่ยนฟางถูกฆ่าตายในตอนที่นิยายใกล้จะจบ โดยน้ำมือคนของที่นางรักสุดหัวใจอย่างพระเอกของเรื่องนี้ “หวงตงหยาง” เซี่ยซินหยานได้เข้ามาอยู่ในร่างของนางร้าย ท่ามกลางเหตุการณ์จมน้ำของ"เหรินหลานเฟิง" โดยที่สามีของนางนั้นเชื่อว่า ฮูหยินผู้ร้ายกาจอย่างจ้าวเยี่ยนฟางเป็นคนผลักให้สตรีในดวงใจของเขาจมน้ำ ด้วยความโกรธเกรี้ยวของหวงตงหยางเขาจึงสั่งโบยฮูหยินถึงห้าสิบไม้ รวมถึงสั่งกักบริเวณนางมิให้โผล่หน้าออกมาสร้างความรำคาญใจให้กับเขาอีก เธอต้องมาสวมร่างของนางร้ายในนิยายที่ต้องตายไปอย่างอนาถและโดดเดี่ยว จากนี้ไปเธอควรจะทำอย่างไรในโลกที่ไม่คุ้นเคยเหล่านี้ ติดตามต่อได้ที่.. นางร้ายผู้นี้ มิขอหลงรักพระเอก

ขอโทษทีชาตินี้ไม่ขอเป็นอนุภรรยา
ที่ผู้คนเคยกล่าวกันว่าคำสัญญาของบุรุษยามที่อยู่บนเตียงมักเชื่อถือไม่ได้ หลินชิงหรูขอยืนยันจากประสบการณ์ของตนเองในชาติก่อนเลยว่าเป็นความจริง ในชาติก่อนเพราะความอ่อนแออ่อนไหวและโง่งมของตนเองทำให้นางต้องจบชีวิตลงด้วยความแค้น ส่วนแค้นผู้ใดนั้นแน่นอนว่าย่อมต้องเป็นตนเอง ในเมื่อได้มีโอกาสเกิดใหม่ด้วยความทรงจำเดิม แน่นอนว่าสิ่งแรกที่นางทำก็คือขอสาบานว่าชาติใหม่นี้นางจะไม่ขอเป็นอนุภรรยาแบบในชาติที่แล้วอีกเด็ดขาด

เกิดใหม่เป็นนางบำเรอตัวร้ายในนิยายน้ำเน่า
รู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ในร่างนางร้ายในนิยายน้ำเน่าที่ตัวเองเกลียด ตอนจบต้องถูกพระเอกสังหารอย่างน่าอนาถ เมื่อมาอยู่ในร่างตัวละครที่ตัวเองเกลียดและรู้จุดจบของตัวเอง ภารกิจเอาชีวิตรอดจึงเกิดขึ้น

เมียตีทะเบียน
2 ขีดหมายความว่าไงวะ ก็หมายความว่าเมียมึงท้องไงควาย นี่กูกำลังจะเป็นพ่อคน มึงจะดีใจเxี้ยอะไรก่อน ตอนนี้เมียมึงไปแล้ว ยินดีด้วยครับเพื่อนมึงได้เสียเมียไป 100% แล้ว ตอนมีไม่รักษามาเห็นค่า

หวนรักเมียนอกหัวใจ
ในสายตาเขาแล้วเธอเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาๆ ที่ไม่มีอะไรคู่ควรกับเขาเลยสักนิดไม่ว่าจะเป็นเรื่องหน้าตาหรือฐานะทางสังคม แต่ถ้าเรื่องบนเตียงเขายอมรับว่าเธอนั้นสามารถตอบสนองเขาได้ดีกว่าผู้หญิงคนไหนๆ

มารยารัก
ความเข้าใจผิดทำให้เธอกับเขาเลยเถิดไปอย่างยับยั้งไม่ได้ แต่นั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เธอกับเขาได้เริ่มต้นชีวิตครอบครัวด้วยกัน และค่อยๆ กลายเป็นความรัก เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์จนน่าอิจฉาด้วยคำว่าพ่อแม่ลูก แต่ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไป เมื่อแฟนเก่าของเขากลับมา เมื่อระยะห่างที่เราอยู่กันคนละประเทศ เขาทำผิดต่อภรรยาอย่างเธอ นอกกายนอกใจอย่างเห็นแก่ตัวเพียงเพราะความสุขของตัวเอง หลอกลวงปิดบังเธอมาตลอด กระทั่งเธอจับได้ คนสำนึกร้องขอโอกาส พยายามอย่างสุดความสามารถจนได้มันไปอีกครั้ง และเป็นครั้งสุดท้าย ซึ่งเขาก็รับปาก จะแก้ไขทุกอย่างให้เรียบร้อยและไม่ทำผิดต่อเธออีก แต่การเริ่มใหม่ในก้าวแรกของชีวิตสามีภรรยา มันก็มาพร้อมกับข่าวที่ว่าผู้หญิงอีกคนท้อง

บ่วงรักสามีร้าย
“ถ้าขืนเธอยังดื้ออีก คราวนี้ฉันจะจับเธอฉีดยาด้วยเข็ม 58 ซีซีแน่! เธอเลือกเอาว่าจะกินยา หรือจะฉีดยา!!”

So Hot ร้ายให้ได้รัก
"ถ้าอย่างนั้นระหว่างเราตอนนี้ควรทำยังไงดี" "..." "ระหว่างเราไม่เหมือนเดิมแล้วไม่ใช่เหรอ" ฉันมองหน้าเขาด้วยสีหน้าราบเรียบ ผ่านไปเกือบห้านาทีในที่สุดเฟิงหวงก็พูดออกมาจนได้ "...เราเลิกกันเถอะซานิ เฟิงขอชีวิตเฟิงคืน ต่อไปเราสองคนไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก และถ้าเกิดอะไรเกี่ยวกับน้องชายของเธอเธอไม่มีสิทธิ์เข้ามาวุ่นวาย" "ตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม" ไม่คิดว่าจะเป็นเขาที่พูดออกมาก่อน ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนพูดว่าเราเลิกกันเถอะ "หลายวันมานี้เค้าคิดเรื่องนี้อย่างถี่ถ้วน" "อืม ในเมื่อมันคือการตัดสินใจของเธอ ถ้าเธอคิดดีแล้วก็ไปหย่ากัน เราจะได้ไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก" "ไปสิ วันนี้ยังทัน เค้าว่างพอดี" "อืม" ช็อคไปอีกหนึ่งช็อต ไม่คิดว่าจะรวดเร็วแบบนี้

ซูเหมยฮวาชายาอ๋องปีศาจ
ซูเหมยฮวาหญิงสาวจากยุคปัจจุบันข้ามภพมาอาศัยอยู่ในร่างของบุตรสาวคนโตจวนเฉินเสี้ยงในยุคสมัยโบราณ ที่ถูกองค์รัชทายาทถอนหมั้นและฮ่องเต้ยังมีไมตรีมอบพระราชโองการหมั้นหมายให้นางอีกครั้ง ครานี้เป็นการหมั้นหมายระหว่างนางกับเหวินอ๋อง ตงฟางเหวินเหย้า พระอนุชาคนเล็กของพระองค์ซึ่งข่าวลือด้านนอก ต่างเล่าลือว่าพระองค์นั้นเป็นอ๋องพิการก็จริงแต่ความร้ายกาจนั้นก็ราวกับปีศาจ การใช้ชีวิตในยุคสมัยที่ไม่คุ้นชินของซูเหมยฮวากับการต่อสู้กับแม่เลี้ยงที่ชั่วร้าย น้องสาวต่างมารดาจอมเจ้าเล่ห์และบิดาที่ลำเอียงเป็นอะไรที่นางไม่คิดว่ามันช่างน้ำเน่าเสียยิ่งกว่าละครในทีวีเสียจริง ไหนจะอ๋องผู้นั้นอีกชีวิตใหม่นี้ นางจะได้พบกับความสงบสุขบ้างไหม?... "ฮวาฮวาข้าฆ่าได้ทุกคนในใต้หล้านี้เพื่อเจ้า ฮวาฮวาข้าจะตัดลิ้นสตรีผู้นั้นเป็นของขวัญครบรอบให้กับเจ้าดีหรือไม่? ฮวาฮวาคนที่ล่วงเกินเจ้าในวันนั้นข้าตัดมือมันแล้วดีหรือไม่?..."

ตรวนรักราชสีห์
"นางมะลิ ต่อไปมึงต้องมาให้กูดูดนมมึงทุกคืนก่อนนอน"" "ทุกคืนเลยเหรอจ๊ะ" "ใช่ทุกคืนมึงมีปัญหาอะไรหรือเปล่า" "ไม่มีจ้ะแต่ว่าไม่ทุกคืนไม่ได้เหรอจ๊ะ"

นับพันวันรอรัก
หนึ่งพันวันที่เธอพยายามพิชิตใจเขา แต่สุดท้ายก็ต้องผิดหวัง เมื่อเธอหันหลังให้และถอดใจจากเขาไป สุดท้ายเขากลับเพิ่งรู้ใจตัวเอง แล้วเป็นฝ่ายตามขอความรักจากเธอคืน

กับดักรักคุณพ่อสามี
ในคืนหนึ่ง หลังจากมีนาออกจากโรงพยาบาลเธอเองก็เกิดน้ำนมคัด แถมยังมีไข้อ่อน ๆ มันสร้างความเจ็บปวดและทรมานให้เธอเป็นอย่างมาก แผลผ่าคลอดก็ยังไม่หายดี มีนาไม่มีทางเลือกเมื่อเธอต้องเผชิญกับความทรมานอย่างแสนสาหัส น้ำนมที่คั่งค้างทำให้เต้านมอวบใหญ่ของเธอหนักอึ้ง มันเจ็บปวดราวกับจะระเบิดออกมา ไหนจะพิษไข้ที่รุมเร้าจนร่างกายร้อนรุ่มราวกับเปลวไฟ เด็กสาวพยายามประคองร่างอันอ่อนเพลียเดินไปหน้าห้องนอนของพ่อสามี ก่อนจะเคาะประตูห้องนอนเพื่อขอความช่วยเหลือจากเขา ไม่นานนักเมื่ออินทัชได้ยินเสียงเคาะห้องก็ตื่นขึ้นจากการหลับใหล เขารีบเปิดไฟห้องนอนจนสว่าง ก่อนจะรีบเดินออกมาเปิดประตู แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นใบหน้าซีดเผือดและเหงื่อที่ผุดพรายของมีนา ฉับพลันความงัวเงียของเขาก็หายไป “มีนา....หนูเป็นอะไร!!!” อินทัชถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย “หนู... หนูไม่ไหวแล้วค่ะ ไม่รู้เป็นไรมันร้อนหนาว ๆ แล้วก็ปวดเต้านมไปหมดเลย” มีนาพูดเสียงสั่นเครือ อินทัชรีบประคองร่างเด็กสามเข้ามานั่งในห้อง เขารับรู้ได้ถึงความร้อนรุ่มในร่างกายของเธอ ก่อนจะเห็นน้ำตาคลอเบ้าของเด็กสาว และความทรมานที่ฉายชัดอยู่บนใบหน้า มีนาในชุดในชุดนอนบางเบาที่ไม่มีบราสวมอยู่ด้านใน เผยให้เห็นทรวงอกอวบอิ่มที่เต่งตึงหนักอึ้งและหยาดน้ำนมที่ซึมเป็นดวง ๆ กระจายอยู่เต็มเนื้อผ้า ยอดปทุมถันสีชมพูเรื่อที่ชูชันท้าทายสายตาของพ่อสามี จนเขาต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก “สงสัยหนูจะน้ำนมคัดแล้วล่ะ ดูสิ!!!! มันซึมออกมาเต็มเลย” เขาเอ่ยเสียงพร่า แต่สายตาก็อดไม่ได้ ที่จะจ้องมองไปยังยอดปทุมถันสีชมพูเรื่อของเด็กสาว “ต้องเอาน้ำนมที่คัดออก หนูถึงจะหายปวด” “มันเจ็บไปหมดเลยค่ะ...” มีนาครางบอกเสียงแผ่วเบาพร้อมแสดงสีหน้าเจ็บปวด อินทัชมองเด็กสาวด้วยความสงสาร ก่อนจะตัดสินใจช่วยเหลือมีนาอย่างไม่ลังเล เขาพอจะรู้วิธีบรรเทาความเจ็บปวดที่เธอกำลังเผชิญอยู่ “ไม่เป็นไรนะมีนา เดี๋ยวฉันจะช่วยหนูเอง” เขาพูดด้วยน้ำเสียงอันหนักแน่น ก่อนจะค่อย ๆ ยื่นมือมาปลดประดุมเสื้อของเธอออก หญิงสาวจับมือเขาเอาไว้แน่น ก่อนจะทำหน้าลังเล “ฉันไม่คิดอะไรกับหนูหรอกน่า แค่จะช่วยเฉย ๆ” อินทัชรีบบอก “แถวนี้เราพอจะหาซื้อที่ปั๊มน้ำได้มั้ยคะ” “กลางดึกเช่นนี้จะไปหาที่ปั๊มนมจากไหนกันล่ะ” “อื้มมม....อย่าค่ะพ่อเลี้ยง อร๊ายย!!! เบาๆ ค่ะ อื้มมม”

ข้าไม่ขอรับบทเป็นนางเอกที่อ่อนแอ
จากนักศึกษาครูฝึกสอนสู่บท นอ.เจ้าน้ำตาที่มีชะตาชีวิตอันน่าสงสาร กว่าจะพบพานความสุขก็แทบกระอักเลือดตาย ทว่าข้าผู้นี้หาใช่คนที่จะยอมรับบทบาทของ นอ.! เมื่อถูกรังแกก็ต้องเอาคืนเป็นเท่าทวีคูณสิ!!

ภรรยาที่ไร้ตัวตน
'สำหรับเธอเขาคือคนสำคัญ แต่สำหรับเขาเธอเป็นแค่คนไร้ตัวตน'

หวนมาอีกครา ข้าหาใช่สตรีหลงลืม
เพราะสูญเสียความทรงจำ นางจึงต้องตายเพราะรักคนผิดอย่างโง่งมแม้แต่บุตรสาวและบุตรชายก็รักษาเอาไว้ไม่ได้ยังดีได้โอกาสหวนกลับมา ชีวิตใหม่นี้นางจะไม่ยอมให้เป็นเช่นเดิมอีก นางจะรักษาครอบครัวของตนเอาไว้ให้ได้
