บทที่ 8 : แต่งงานกันเถอะ

ในช่วงสามวันสุดท้ายสายฟ้าและชินเพไปเที่ยวเมืองท่าชมบรรยากาศและกลิ่นทะเล นี่เป็นการท่องเที่ยวแบบไม่มีแผนการแอบแฝง บรรยากาศเมืองท่าที่ไม่มีโอกาสสัมผัสได้จากโลกแห่งความเป็นจริงทำให้สายฟ้าค่อนข้างตื่นตาตื่นใจ เดินดูสิ่งของและสัตว์ทะเลไปด้วย บางตัวก็กลายเป็นสัตว์สูญพันธุ์ไปแล้วก็มี เป็นสัตว์จริงๆ ที่มีการบันทึกทางชีววิทยาของโลก ที่ไม่ได้กลายพันธุ์แบบในเกมออนไลน์อื่นๆ

นับว่าระบบเซาน์มีความละเอียดแม่นยำมากในการเก็บข้อมูลโลกแล้วสร้างเครือข่ายขนาดใหญ่นี้ออกมาได้สำเร็จ ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์แฮกเกอร์โจมตีระบบเครือข่าย เซาน์น่าจะเป็นอันดับหนึ่งในด้านการท่องเที่ยว

สายฟ้าในชุดเดรสสีขาวแขนยาวแบบเรียบร้อยกับหมวกหญ้าสานที่ใช้บังแดด เธอเดินเท้าเปล่าเตะน้ำทะเลอย่างสนุกสนาน มีชินเพเดินตามหลังสายตายึดติดอยู่กับร่างที่ดูสวยงามนั้นด้วยความลุ่มหลง ความผ่อนคลายสบายใจนี้ซึมซับเข้ามาทำให้รู้สึกอยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้เหลือเกิน

อยากอยู่ด้วยกันตลอดไป...

ไม่ได้การ... เขารู้สึกว่าต้องรีบทำอะไรสักอย่าง

“เฟรย์ครับ”

“หืม?”

“แต่งงานกับเรานะ”

“หา? ฮะ? ว่าไงนะ?” สายฟ้าหันขวับมามองอย่างไม่เชื่อสายตา นิ่งเงียบทบทวนบทบาทใหม่ ถึงจะรู้ว่าพฤติกรรมของโฮสต์สามารถทำให้พฤติกรรมและสถานการณ์ในแชนเนลเปลี่ยนได้... แต่นี่มันสถานการณ์ไหน บั๊กมาขอแต่งงานกับบั๊กเนี่ยนะ?

เฮ้ระบบ! นี่เป็นการจัดฉากของนายใช่ไหม!?

[ไม่ใช่นะครับมาสเตอร์ ถึงระบบวายร้ายจะสามารถแทรกแซงการทำงานในแชนเนลได้บ้างแต่เราไม่ถึงขนาดควบคุมความคิดและพฤติกรรมของตัวละครในแชนเนลนะครับ แถมยังเป็นบั๊กเหมือนกันอีก... อ้อรู้แล้ว นี่เป็นกรรมที่มาสเตอร์ก่อเอง มาสเตอร์จงชดใช้กรรมด้วยตัวเองนะครับ]

เธอไม่เห็นรู้เรื่องเลยว่าไปก่อกรรมไว้เมื่อไหร่

“เฟรย์ เราจริงจังนะ” เห็นสายฟ้านิ่งเงียบชินเพก็รู้สึกกระวนกระวาย สีหน้าเริ่มรนรานเดินเข้าไปจับมือทั้งสองไว้อย่างทนุถนอม “เฟรย์ อย่าเงียบสิ เราใจคอไม่ดีเลย”

“เมื่อไหร่...”

“ครับ?”

“ชอบฉันตั้งแต่เมื่อไหร่” สายฟ้าเอ่ยถามเสียงเรียบ พยายามควบคุมความปั่นป่วนในอกจากการกระทำของอีกฝ่าย ท่าทางของเขาดูเชื่องๆ น่าย่ำยีเกินไป เธอกลัวใจตัวเองจะอดไม่ไหวคุกคามอีกฝ่ายจนกลัวและหนีเตลิดเปิดเปิง

ฮึบไว้ ถามให้แน่ใจก่อนค่อย...!

“ก็... อาจจะตั้งแต่แรกมั้งครับ” ชินเพพูดอย่างเก้อเขิน ใบหน้าหล่อเหลาเปี่ยมเสน่ห์ขึ้นสีระเรื่อ “ฮันนี่ทั้งสวยทั้งขาว... ขาเรียวสวยน่าลูบไล้มากเลยครับ ทำให้รู้สึกคอแห้งขึ้นมาเลย ถ้าไม่ติดมารยาทเราก็อยากจะมองนานๆ”

“...”

เดี๋ยวนะ ทำไมฟังดูแล้วมันแฝงไปด้วยความหื่นกาม? หรือจิตอกุศลเธอมีมากเกินไปเลยทำให้ความคิดมันส่อไปในทางนั้นกันเนี่ย

“พอรู้จักมากขึ้นก็เริ่มชอบมากขึ้น เราชอบเฟรย์ไปหมดทั้งตัวเลยล่ะ... คิดอยากจะกลืนกินจนเก็บไปฝันหลายคืนเลยล่ะ อา เรารู้ว่าความคิดของเรามันฟังดูไม่ดีและคุกคามอย่างมากจนเรายังกลัว แต่ทำยังไงได้เล่า ก็รักไปแล้วนี่นา”

คำสารภาพหมดเปลือกนั่นทำเอาสายฟ้าขนลุก ไม่ได้ตกใจที่ชายหนุ่มผู้มีความสุภาพตามมาตรฐานชนชั้นสูงคิดอกุศล แต่ที่ตกใจก็คือ...

ทำไมคำพูดมันซอร์ฟจังวะ!

ทั้งที่ความหมายส่อไปทางล่วงละเมิด แต่ไม่ได้ฟังระคายหูเลยสักนิด กลับละมุนละไมจนเขินไปเลยเนี่ย

และจากท่าทางและคำสารภาพความปิดนั่นก็ทำให้สายฟ้ากลายร่างเป็นหมาป่าพุ่งเข้าไปตะปบเหยื่อ!

“เรื่องแต่งงานไว้ทีหลังนะ ตอนนี้รู้สึกคอแห้งกับชินขึ้นมานิดๆ แล้ว”

“ฮะ?” ชายหนุ่มทำหน้าฉงน ยังไม่ทันได้ออกปากถามก็ถูกหญิงสาวคนโฉดผลักล้ม ร่างสูงโปร่งบางขึ้นค่อมไม่ให้เขาลุกไปไหนได้อีก มือข้างหนึ่งจิกผมของเขาไปด้านหลังเพื่อให้เงยหน้าขึ้นรับการคุกคามริมฝีปากอย่างก้าวร้าวและเชี่ยวชาญชวนตะลึง

รสจูบที่ดูดดื่มมัวเมาปลายลิ้นที่สอดเข้ามาในโพลงปากอย่างฮึกเหิมโดยที่สายฟ้าเป็นฝ่ายรุกและควบคุมทำให้ชินเพหายใจไม่ทันไปจังหวะหนึ่ง แต่พอตั้งสติได้ก็กลับมาเป็นฝ่ายรุกกลับบ้างดึงรั้งอีกฝ่ายเข้ามาแนบชิด ตักตวงเอาความหวานในโพรงปากอย่างตะกละตะกลาม มือหนาลูบต้นขาขาวน่าหลงใหลอย่างคุกคาม สัมผัสที่เนียนนุ่มทำให้รู้สึกอยากจะล้วงลึกเข้าไปอีก... แต่ก่อนที่ชินเพจะได้ทำอย่างที่ใจคิดสายฟ้าก็ผละออกไปแล้ว

ปากบวมแดงด้วยกันทั้งคู่ ลมหายใจหอบกระเซ้า สายฟ้าลุกขึ้นยืนแล้วหัวเราะหึๆ ในลำคออย่างรู้ทันคนหื่นกาม เห็นหงิมๆ ต่อหน้าเธอมาตลอดอย่างนี้เชื่อถือความเป็นสุภาพบุรุษไม่ได้เลยจริงๆ แต่ตอนนี่เธออยากจะตะโกนสรรเสริญโปรแกรมเมอร์ที่เขียนระบบเซาน์ขึ้นมามากกว่า

ผู้งานดี เกรดพรีเมี่ยม แซ่บเวอร์เร้าใจขนาดนี้มีบอกต่อแน่นอน!

“เฟรย์...” ชินเพที่สูดลมหายใจเข้าปอดจนพอแล้วเงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้าแดงก่ำเคลิบเคลิ้มดุจคนเมา ดวงตาสีฟ้าใสเต็มไปด้วยเพลิงอันร้อนรุ่ม “เราอึดอัดเหลือเกิน ช่วยทำให้เราหายอึดอัดที แต่ที่นี่ไม่เหมาะ ไปที่ห้องเรากันนะ”

“ไม่” สายฟ้าปฏิเสธอย่างไร้เยื่อไย ชินเพชะงักอ้าปากค้างใบหน้าซีดเผือด

“ทำไมล่ะ!?”

“ยังไม่แต่งงานเลยพ่อคุณ รีบจริง เราควรทำตามพิธีให้ถูกต้องก่อนไหม”

“นั่น... นั่นมันก็จริง...”

“งั้นก็ช่วยเหลือตัวเองไปนะชิน ส่วนฉันขอไปพักก่อนล่ะ เฮ้อ~ ร้อนจังไปอาบน้ำดีกว่า” สายฟ้ายิ้มเยาะชายหนุ่มผู้อัดอั้นอารมณ์ค้างแล้วเดินจากไปอย่างสบายอารมณ์ ชินเพก็ไม่ได้เดินตามไปทันที เขาสะกดความปรารถนาตัวเองแล้วเลยเดินเศร้าสลดกลับห้องไป

แม่ตัวแสบ ทำให้อยากแล้วจากไปอย่างนี้... ขอจดเป็นบัญชีที่ต้องชำระไว้หน่อยเถอะ!

ถึงท่าทางจะดูเหมือนเหยื่อแต่ชินเพก็เป็นผู้ล่าแต่กำเนิด รู้ว่าต้องพูดยังไงให้ความต้องการสัมฤทธิ์ผล แต่คิดไม่ถึงว่าขณะกำลังจะบรรลุเป้าหมายแล้วกลับถูกหักทิ้งกลางทางก็รู้สึกเสียหน้าไม่น้อย

ไว้คราวหน้าเถอะ หนีไม่รอดแน่ฮันนี่!

สายฟ้าไม่รู้สึกค้างคาใจใดๆ ทั้งสิ้น อาบน้ำชำระกายเสร็จก็ขึ้นเตียงทำท่าอ่านหนังสือ แต่ความจริงแล้วกำลังทะเลาะกับระบบวายร้ายอยู่

[ทำไมไม่จับกดไปเลยล่ะครับมาสเตอร์ เราเป็นวายร้ายจะปล่อยให้เขาอ่อยแล้วจากมาแบบซิงๆ อย่างนี้ไม่ได้นะครับ มันไม่ถูกต้อง]

ไม่ถูกต้องยังไงวะระบบ

[วายร้ายอย่างเราต้องสารเลวให้สุด ฟันแล้วทิ้งไปเลยมาสเตอร์ ยังไงเขาก็เป็นบั๊กที่ไม่มีบทบาท กินเสร็จแล้วตัดขาดก็ทำได้สบายมาก! กลับไปจัดเลยครับมาสเตอร์]

ไอ้ระบบนี่ก็ช่างยุอีกแล้วนะ

แต่ว่าในระบบเซาน์มันไม่ปิดกั้นฟังก์ชันการมีเพศสัมพันธ์งั้นเหรอ?

ปกติแล้วระบบเครือข่ายทั่วไปมักไม่เปิดฟังก์ชันส่วนนั้นให้ผู้ใช้งาน เพราะในระบบไม่ว่าจะเกมหรืออะไรก็ตามมักจะมีคนจำพวกหนึ่งที่แฝงตัวเข้าไปเพื่อประพฤติตนเป็นพวกโรคจิตหื่นกาม สมองขับเคลื่อนด้วยอวัยวะกลางหว่างขา ต้องการสำเร็จความใคร่ไม่เลือกสถานที่ กลายเป็นการสร้างความหวาดกลัวจนผู้ใช้งานระบบต่างๆ เลิกใช้

ระบบเปิดให้อย่างมากก็แค่กอดจูบลูบคลำ แต่ถ้าระบบเซาน์เปิดใช้ฟังก์ชันที่ปิดตายนั่นด้วย ขอบอกเลยว่า... คุณ แน่ มาก!

[ระบบเซาน์สามารถเลือกเปิดปิดฟังก์ชันนั้นได้ด้วยตัวโฮสต์เองครับ ซึ่งฟังก์ชันนี้จะมีให้บริการตั้งแต่เซิฟเวอร์ระดับ 3 ขึ้นไปเท่านั้น ฉะนั้นค่าบริการถึงแพงมาก... และตอนที่โฮสต์เข้ามาในแชนเนลก็เปิดฟังก์ชันนี้เอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วนะมาสเตอร์สายฟ้า]

แล้วทำไมไม่รีบบอก!

สายฟ้าเหลือกตาใส่ระบบจนได้ ถ้ารู้ว่าในแชนเนลนี้เปิดใช้งานฟังก์ชันเซ็กซ์เอาไว้เธอคงระวังตัวมากกว่านี้ ดูสิที่ผ่านมาปล่อยตัวไปขนาดไหนแล้ว...

[มาสเตอร์สายฟ้าไม่บริสุทธิ์ทั้งกายใจอยู่แล้วนะครับ หลอกลวนลามไปไม่รู้ตั้งกี่คนแล้วตั้งแต่เข้ามาภายในแชนเนลแห่งนี้ ระวังตัวไม่ทันแล้วครับ]

ระบบวินด์ เคยอยู่ๆ ก็วูบไหม?

[โปรดไว้ชีวิตระบบด้วยครับมาสเตอร์...]

ถึงระบบจะวูบไม่เป็นยกเว้นมีคนตัดไฟ แต่เพื่อให้มาสเตอร์สบายใจแล้วไม่ไปหาเรื่องกระทำชำเรามาสเตอร์สายฟ้าในฐานะผู้สร้างระบบวินด์ เขาจึงต้องทำการร้องขอชีวิตด้วยตัวเอง

ระบบ WIND01 ภักดีขนาดนี้ กลับออกไปเมื่อไหร่ก็อัพเกรดความโฉดให้ตามทันมาสเตอร์สายฟ้าหน่อยนะครับมาสเตอร์วายุ ตอนนี้ระบบรู้สึกสู้ไม่ได้

ระบบคงลืมคิด ขนาดวายุยังเอาสายฟ้าไม่อยู่ แล้วร่างก๊อปปี้อย่างระบบวินด์จะทำอะไรได้

ถึงสายฟ้าจะรู้ว่ามีฟังก์ชันนั้นแล้วก็แทบจะไม่เปลี่ยนพฤติกรรม ยังคงเที่ยวลวนลามหนุ่มหล่อสาวสวยต่อไปตั้งแต่สถานที่ท่องเที่ยวยันกลับมาถึงโรงเรียนแล้วก็หยุดไม่ได้ ชินเพยังคงทำตัวเหมือนเหยื่อไม่เปลี่ยนแปลงเช่นกันและยังตามดูสายฟ้าไม่ห่าง กัดฟันกรอดๆ มองคนเจ้าชู้เถลไถลไปกับคนอื่น แล้วพอลับตาคนก็อดจะจับคนช่างลวนลามมาทำโทษไม่ได้

ครั้งนี้ก็เช่นกัน เมื่อเห็นว่าสายฟ้ากอดเอลเดนด้วยความพอใจแล้วตบก้นของอีกฝ่ายไปมาสีหน้าดูมีความสุขเกินขนาดเหมือนเสพกัญชามาใหม่ๆ ชินเพรู้สึกคันเขี้ยวมาก

พอเหลือสายฟ้าเพียงลำพังชินเพก็เข้ามาฉุดดึงอีกฝ่ายเข้าห้องมุมมืดไม่มีผู้คนสัญจร ร่างสูงใหญ่ของจอมเวทที่มีพลังแต่แรงสู้สายฟ้าไม่ได้ก็ต้องเป็นฝ่ายถูกฉุดเข้าไปแทน ร่างที่มีความสูงห่างกันมากกว่า 10 เซนติเมตรทำให้ทำอะไรๆ ได้ยาก แต่ปัญหานี้จะหมดไปเมื่ออยู่ในแนวราบทั้งคู่...

สายฟ้ากดอีกฝ่ายลงกับพื้น ใบหน้างดงามนั้นเต็มไปด้วยความชั่วร้าย น้ำเสียงเอ่ยกระเซ้านั่นแหบพร่าชวนให้ร้อนวูบวาบไปทั้งตัว

“คิดจะทำอะไรน่ะชิน ทำตัวเป็นโรคจิตฉุดคนมาข่มขืนเหรอ?”

แต่ประโยคที่พูดทำให้อารมณ์คนฟังฟ่อไปหมด

“เราไม่ทำแบบนั้นหรอก” ชินเพเม้มริมฝีปากกลั้นรอยยิ้ม “เราก็แค่คิดถึงฮันนี่ แต่ดูฮันนี่ทำสิครับ... เรา... เราสมยอมให้ก็ได้”

“...”

ไม่พูดเปล่ายังคงทำท่าเหมือนจะถอดเสื้อผ้าเองโดยไม่ต้องให้ใครลงมืออีกด้วย สายฟ้ากลอกตาไปมา ลุกขึ้นยืนแล้วเดินหนีไปด้วยใบหน้าสวยสามร้อยหกสิบองศา ไม่มีพิรุธว่าเมื่อกี้เกิดฉากวาบหวิวอะไรมาก่อน

บอกเลยว่าไม่ถีบส่งนี่คือเมตตามากแล้ว

สหายบั๊กแม่ง... กามจริงด้วย!

[มาสเตอร์อย่าหนีสิครับ เขาสมยอมแล้วกินได้ไม่ผิดกฎนะครับ!]

ระบบแม่งก็กาม! แนะนำอะไรสร้างสรรค์หน่อยสิวะ ถ้าเกิดหื่นจริงขึ้นมาใครจะรับผิดชอบกันฮะ

[รับผิดชอบตัวเองครับมาสเตอร์]

...มีปุ่ม Uninstall ระบบวายร้ายให้กดไหม? อยากจิ้มสักที

[…]

ชินเพทำหน้าเสียดายเมื่อเฟรย์ไม่ได้ย่ำยี เขารีบจัดการตัวเองให้เรียบร้อยแล้ววิ่งตามไป ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นสายฟ้าก็ไม่ถึงขนาดทำเหนียมอายพูดคุยกับเขาไปเรื่อยด้วยความสนิทสนมเหมือนไม่มีใครเห็น แต่เหตุการณ์ของพวกเขามีคนพบเห็นด้วยความบังเอิญ

ดีลักซ์มองคนทั้งสองที่ดูมีความสนิทสนมกันอย่างลับๆ นั่นแล้วยิ้มแสยะ เกิดแผนการบางอย่างขึ้นมาในใจ คราวนี้แหละได้เวลาเอาคืนตัวร้ายสุดโฉดนั่นแล้วเรียกคะแนนพิศวาสจากออทัมได้สักที