บทที่ 7 : แผนร้าย

หลังจากแสดงความใกล้ชิดและลวนลามสองหนุ่มหล่อพร้อมกันไปคราวก่อนก็เหมือนกับการหาเรื่องใส่ตัวอย่างประหลาด จากคนที่รักษาระยะห่างต่อสายฟ้าอย่างสม่ำเสมอกลายเป็นเข้ามาใกล้ชิดเสียอย่างนั้น สายฟ้ารู้สึกเหมือนตัวเองถูกออทัมจับจ้องตลอดเวลา ชอบยื่นมือมาจับผมบ้างแก้มบ้าง หน้าผากบ้าง เผลอเมื่อไหร่อีกฝ่ายก็เข้ามาอยู่ใกล้ๆ แล้ว เหมือนขี้ปลาทองที่ติดก้นแบบสลัดไม่หลุด

นี่มันที่สุดของความหลอน

แต่ถึงจะหลอนก็ต้องทนเพราะการหันเหมาสนใจก็นับว่าดีหรอก แต่การที่พระเอกมาชอบนี่ไม่ดี เพราะเป้าหมายอย่างคู่หมั้นพระเอกจะมาเพ่งกบาลสายฟ้าแทนที่จะเป็นโฮสต์น่ะสิ

มันไม่เป็นไปตามเนื้อเรื่องเกินไปไม่ได้ เพราะงั้นถึงคิวของเหล่าแฟนคลับไร้สติของเฟรย์ต้องออกโรงแล้ว!

“อืม... เหมือนช่วงนี้ท่านออทัมจะตามติดผมจังเลย แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ ถ้าข่าวออกไปถึงหูคุณคู่หมั้นคนนั่นล่ะก็คงรีบวิ่งมาหาเรื่องแน่ๆ แบบนี้ผมจะได้มีโอกาสเรียกร้องความสนใจกับท่านออทัมเพิ่มแล้วสินะ เนอะ?” สายฟ้าพูดด้วยรอยยิ้มมีความสุข ประโยคพูดเหมือนพูดลอยๆ แต่ตั้งใจมาก ชวนให้แฟนคลับไร้สติแต่สมองดีมากรู้สึกว่างานนี้ต้องขัดขวาง!

แต่เพื่อไม่ให้ท่านเฟรย์ต้องลำบากใจก็พูดรับไปอย่างเออออ

“นั่นสิครับ”

“นั่นสินะคะ”

เอลเดนและรีลิน่าสบตากัน จะปล่อยให้ข่าวเรื่องของออทัมกับเฟรย์ออกไปไม่ได้อย่างเด็ดขาด และควรเปลี่ยนเป้าหมายการโจมตีของคุณคู่หมั้นคนนั้นไปให้พ้นทางท่านเฟรย์เสีย จะได้ไม่ทำเรื่องเปิดโอกาสให้ท่านเฟรย์ไปออเซาะผู้ชายคนนั้น

ซึ่งเป้าหมายในการเบี่ยงเบนความสนใจที่ดีที่สุดคือ ดีลักซ์ ดูรัมเฮล!

หลังจากนั้นไม่นานก็มีข่าวของออทัมและดีลักซ์กระฮึ่มไปทั่วโรงเรียน ไม่รู้ว่าใครช่วยโหมไฟข่าวดังออกไปทั่วเมืองว่าบุตรชายคนกลางของท่านดยุกมีความสัมพันธ์คลุมเครือกับองครักษ์ของตนเอง ทั้งยังมีผู้เห็นเหตุการณ์แต่ไม่ออกตัวอย่างโจ่งแจ้งเพราะกลัวลอบทำร้าย ข่าวที่ลือออกไปยิ่งลือยิ่งเมามัน กลายเป็นออทัมกับองครักษ์ของเขามีความสัมพันธ์เนื้อแนบเนื้อกันเรียบร้อยแล้วด้วย

คู่หมั้นของออทัมเบนเป้าหมายไปที่ดีลักซ์อย่างที่คิดไว้ เธอแสดงออกอย่างไม่พอใจแต่ไม่ได้รุนแรงนักเมื่อเทียบเท่ากับการออกตัวของสายฟ้าในช่วงแรก ทว่าก็สร้างความลำบากให้โฮสต์ไม่น้อยเหมือนกัน คาดว่ามีน้ำตาตกในกันบ้างล่ะ

ส่วนตัวต้นเหตุอย่างสายฟ้านั้นอยากปรบมือให้แชนเนลสะเทือน ประสิทธิภาพการข่าวของเอลเดนและรีลิน่าช่างยอดเยี่ยม ออทัมต้องไปหัวหมุนกับการจัดการข่าวลือทั้งหลายไม่ค่อยมีเวลามาตามติดแล้ว ความดีนี้สายฟ้าตอบแทนด้วยการอบขนมเองกับมือมอบให้เป็นรางวัลเลยเชียว ทำให้สองแฟนคลับไร้สติยิ้มกริ่มไปสามวันแปดวัน

แต่ขนมนั้นกินไปคำเดียวก็เอาขึ้นหิ้งบูชา... อาเมน

และอีกหนึ่งขี้ปลาทอง ไม่สิ สหายบั๊กที่ช่วงนี้อารมณ์ดีเป็นพิเศษนั้นก็ยังคงแวะเวียนมาสาดน้ำผึ้งใส่สายฟ้ามากผิดปกติ ถึงจะไม่ได้ให้ความรู้สึกว่าเป็นภัยคุกคามเท่ากับออทัมแต่ก็แปลกประหลาดไม่ต่างกัน

“เราว่าด้วยความรู้ของฮันนี่น่าจะเรียนจบได้ก่อนสามปีเลยนะครับ ฮันนี่สนใจไปเรียนต่อที่สภาจอมเวทแห่งแผ่นดินไหมครับ เราทำเรื่องให้ได้นะ พวกเราจะได้ย้ายไปอยู่ด้วยกัน”

“...”

เดี๋ยวๆ นี่คิดไปถึงไหน ใครจะย้ายไปอยู่กับนายฟะ ถึงจะเป็นสหายบั๊กแต่ไม่จำเป็นต้องตัวติดกันก็ได้ไหม

“ชินเป็นพลเมืองของมหานครกลางแล้วเหรอ” สายฟ้าเปลี่ยนเรื่องไป เธอถามข้อมูลทั้งที่ความจริงรู้อยู่แล้ว

ชินเพเป็นจอมเวทขั้นสูงที่จะมีแววขึ้นไปสูงกว่าระดับจอมเวท เพื่อไม่ให้บุคลากรอันประเสริฐนี้ถูกคนอื่นคว้าไปมหานครกลางจึงจัดให้ชินเพเป็นคนของมหานครกลางเสีย ไม่ขึ้นตรงต่อประเทศใดแต่ขึ้นตรงต่อสภาจอมเวทแห่งแผ่นดินที่เป็นเอกเทศเหมือนเป็นประเทศหนึ่งเลยก็ว่าได้ มีสถานะเป็นกลางไม่เข้าข้างฝ่ายใด

“เราเป็นพลเมืองจริง แต่ครอบครัวของเราไม่ใช่” เขาตอบออกมาแค่นั้นและไม่คิดอธิบายเพิ่มเติม สายฟ้าพยักหน้าเข้าใจและไม่ถามเซ้าซี้

“จะว่าไป... ไปที่มหานครกลางก็น่าสนใจล่ะนะ คงรุ่งเรืองมากแน่ๆ”

“รุ่งเรืองสิ เป็นสถานที่ที่สวยและเต็มไปด้วยพลังเวทธรรมชาติ เหมาะกับจอมเวทมาก เราว่าฮันนี่ต้องชอบที่สุด”

สายฟ้าหัวเราะ “ยังไม่ทันไปเลยรู้ได้ไง”

“เราพาไปได้ ไปพรุ่งนี้เลยไหม?”

“นั่นก็รีบร้อนไปแล้ว!” ใบหน้ากึ่งหล่อกึ่งสวยถลึงตาใส่แล้วตีมืออีกฝ่ายอย่างเผลอไผล

ชินเพหลุดหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ เสียงหัวเราะทุ้มๆ อ่อนโยนอย่างไม่น่าเชื่อ แววตาที่มองมาก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่นและรักใคร่เอ็นดูเป็นธรรมชาติมาก

สายฟ้ามองอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยนเช่นกัน เป็นความอ่อนโยนระคนอาดูร ตัวละครชินเพที่ได้สัมผัสนี้ทำให้เธอเกือบจะลืมว่าอีกฝ่ายเป็นปัญญาประดิษฐ์ ความเหมือนมนุษย์นี้ทำให้อีกฝ่ายดูใกล้เคียงกับโฮสต์เลยทีเดียว

ระบบของเซาน์ช่างน่ากลัวจริงๆ

[ระบบวายร้ายก็มีปัญญาประดิษฐ์ที่เสมือนจริงนะครับมาสเตอร์ อย่างกระผม WIND01 นี่เองก็มีการตอบสนองต่อมาสเตอร์ได้อย่างยอดเยี่ยม]

ระบบมันก็ยกยอตัวเองเป็นเหมือนกันวุ้ย

แต่ไม่อ่ะ ไอ้เรื่องความเหมือนจริงนั้นถือว่าถอดแบบมาจากวายุ มีต้นแบบลักษณะนิสัยมันเลยเหมือนจริง ต้องเป็นการสร้างขึ้นมาโดดๆ เลยต่างหากถึงน่าจะอัศจรรย์ใจ

ระบบวินด์เหมาะกับเป็น AI ที่กวนตีนที่สุดในระบบวายร้ายมากกว่า

[มาสเตอร์สายฟ้าก็ยกยอระบบวินด์เกินไป]

ฉันแดกดันย่ะ ไม่ได้ยกยอ ไปหัดเรียนตีความใหม่ไป๊!

สายฟ้าไม่ได้สนใจระบบแล้วหันมานั่งพูดคุยเล่นกับชินเพเรื่องสถานที่ท่องเที่ยวติดชายแดนดู เพราะอีกเดือนเดียวก็ปิดเทอมภาคเรียนแรกแล้ว มีเวลาหนึ่งเดือนในการพักผ่อนและการเตรียมความพร้อมก่อนภารกิจใหญ่ในแชนเนลนี้

นั่นคือการสอบสังหารหมู่สัตว์อสูรในป่าใหญ่ของภาคเรียนที่สอง

ภารกิจนี้เป็นภารกิจใหญ่ของเนื้อเรื่อง เป็นจุดเปลี่ยน เพราะมันจะมีจุดเชื่อมโยงไปถึงการเกิดสงครามระหว่างประเทศ มีนักฆ่าถูกส่งเข้ามาทำร้ายเหล่านักเรียนที่เป็นทายาทคนใหญ่คนโตเพื่อตัดกำลังเยาวชนรุนใหม่ที่จะหลายเป็นบุคคลสำคัญของประเทศ

บุตรชายของดยุกและแม่ทัพล้วนเป็นเป้าหมาย องค์ชายนั้นรอดเพราะอยู่ชั้นปีที่สูงกว่า ผ่านการสอบมาแล้ว พวกเขามีน่าที่ในการนับคะแนนเฉยๆ ส่วนความช่วยเหลือในระหว่างการล่าสัตว์อสูรต่างๆ จะเป็นหน้าที่ของอาจารย์ที่มีระดับพลังชั้นจอมเวทขึ้นไป

ซึ่งถ้าเป็นไปตามเนื้อเรื่องจะมีนักเรียนหลายคนที่ถูกฆ่าตายภายในป่า นักฆ่าจำนวนหนึ่งถูกจับได้และเค้นเอาความจริงมาได้ว่าใครเป็นผู้ลงมือ แต่กว่าจะได้ความก็กินเวลาไปหนึ่งเดือนเต็ม แล้วยังต้องมีการสืบและตรวจสอบความจริงอีก รวมแล้วก็ใช้เวลาเกือบสองเดือนกว่าราชสำนักจะรู้ว่ามีกองทัพของประเทศข้างเคียงกำลังเข้าประชิดชายแดน

ในระหว่างนั้นการเตรียมยุทโธปกรณ์แทบไม่ทัน ต้องเร่งส่งทหารออกไปอีกกว่าจะไปถึงเมืองก็แตกแล้ว เลยต้องร่นถอยกลับมาเพื่อรักษาอาณาเขตของตนไว้ จากนั้นก็จะเป็นภารกิจสงคราม

ยังไงสายฟ้าก็ต้องเข้าร่วมภารกิจฆ่าสัตว์อสูรอยู่แล้ว แม้ว่าตามบทดั้งเดิมแล้วเฟรย์จะกลายเป็นหนึ่งในเหยื่อที่ถูกฆ่าตายก็ตาม ยังไงก็ต้องเข้าไปอยู่ดีเพื่อให้มันลุล่วง

แต่... ก็น่าเสียดายคนฝั่งนี้อยู่เหมือนกัน...

“นี่ชิน” สายฟ้าเท้าคางถามชายหนุ่มผู้หล่อเหลาตรงหน้า ชินเพยิ้มหวานแล้วเอ่ยตอบเสียงนุ่ม

“ว่าไงครับฮันนี่”

“ถ้าเกิดว่าฉันตายไป... ขอให้คุณกลับไปที่มหานครกลางเลยนะ”

“เอ๊ะ? หมายความว่ายังไงกัน! จะเกิดอะไรขึ้นฮันนี่บอกเรามา!” ชินเพตื่นตระหนัก คำพูดเมื่อครู่ของสายฟ้าทำให้เขาเหมือนหัวใจจะหยุดเต้นฉับพลัน เจ็บปวดจนพูดไม่ออก ร้อนรนลุกขึ้นไปยืนใกล้ๆ เธออย่างหวาดระแวง

“ไม่มีอะไร แค่พูดเผื่อไว้เฉยๆ” สายฟ้ายิ้มอย่างเฉื่อยชา

“อย่าพูดอย่างนั้น มันเป็นลางไม่ดี” ชินเพอยากจะตีปากสีชมพูเล็กๆ นั่น พูดอะไรทำให้เขาใจเสียเหลือเกิน

ในโลกใบนี้มีเพียงคนตรงหน้าเท่านั้นที่ทำให้โลกของเขามีสีสัน ทุกส่วนของร่างกายเป็นสมบัติที่หาจากไหนมาทดแทนไม่ได้อีกแล้ว เขาทนุถนอมอีกฝ่ายไว้ด้วยกายใจมาตลอดหนึ่งปี ถึงจะเข้าไปไม่ถึงใจคนตรงหน้าแต่ในเมื่อมีเวลาเขาก็จะพยายาม... ทว่าพอนึกถึงการที่จะต้องสูญเสียคนตรงหน้าไปก็รู้สึกเจ็บเหมือนจะขาดใจขึ้นมา

“เป็นอะไรชิน หน้าตาเครียดเกินไปแล้ว อยากแก่เร็วหรือไง?” ดวงตาสีเขียวมรกตปรายมอง คำพูดที่มีการแขวะแบบไม่จริงจังไม่อาจสะเทือนหนังหน้าที่เริ่มหนาขึ้นของชินเพได้

จากท่าทางที่ไม่มีพิรุธว่าเกิดเรื่องร้ายของเฟรย์ทำให้ชินเพสามารถสงบใจลงได้ก่อนจะตอบกลบเกลื่อนว่าไม่มีอะไร แต่เขาก็หมายมั่นในใจแล้วว่าจากนี้จะทำการคุ้มครองเฟรย์อย่างดีเพื่อไม่ให้มีอันตรายอะไรเกิดขึ้น

สายฟ้าไม่รู้เลยว่าคำพูดที่เปรยออกไปด้วยอารมณ์ชั่ววูบจะทำให้แผนตัวเองบิดเบี้ยวไปเล็กน้อย กว่าจะรู้สึกตัวก็สายไปแล้ว

การสอบที่เต็มไปด้วยความดุเดือดยิ่งกว่าตอนปีหนึ่งทำให้เหล่านักเรียนทั้งหลายหน้าดำคร่ำเครียดกันหลายคน เพราะถ้าคะแนนไม่ดีพวกเขาจะต้องสอบซ่อม เวลาปิดเทอมหนึ่งเดือนจะหายไป ช่วงเวลาพักผ่อนท่องเที่ยวเหล่านั้นพวกเขาไม่ยอมเสียมันไปเด็ดขาด

เหล่าตัวละครเอกทั้งหลายไม่มีทางสอบตกอย่างแน่นอน กระทั่งสายฟ้าที่ไม่เคยสนใจเรียนการเรียนก็ยังสอบผ่านในระดับสูงกว่าเกรดเฉลี่ยนิดหน่อย ซึ่งมันก็เป็นอย่างนี้ทุกเทอมจนคนชินชาไปหมดแล้ว คะแนนสอบที่เหมือนล็อกไว้จะสอบได้เองหรือยัดเงินเอาก็ไม่มีใครสนใจแล้วล่ะ

สายฟ้าใช้วันหยุดกับการเอลเดนและรีลิน่าในช่วงสัปดาห์แรกเป็นการเติมขวัญกำลังใจและคืนความสุขให้กับแฟนคลับไร้สติของเธอ ส่วนเวลาที่เหลือนั้นไปเที่ยวสี่เมืองชายแดนเพื่อสำรวจพื้นที่ชัยภูมิก่อนจะทำการวางกำลังคนอย่างจริงจัง ชินเพไม่เคยถามถึงพฤติกรรมแปลกๆ ของสายฟ้าที่ทำอะไรดูมีลับลมคมใน เขาทำเพียงแค่สนับสนุนและอำนวยความสะดวกเท่านั้น

แต่หากได้รู้ความจริง... ก็คงไม่รู้สึกอะไรอีกเหมือนกัน

จอมเวทหนุ่มอัจฉริยะสายตามืดบอดและตกอยู่ในหลุมรักจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว ทำได้แต่เพียงติดตามสายฟ้าไปอย่างไม่ลืมหูลืมตาเป็นขี้ปลาทอง

แต่ไม่นานก็พัฒนาใหม่ เนื่องจากชินเพพยายามศึกษาความชอบของสายฟ้าอย่างจริงจัง แค่แสดงออกทางสีหน้าหรือแววตาเขาก็สามารถรับรู้ความต้องการของสายฟ้าได้ทันที จนได้รับสมญานามอย่างถากถางจากสายฟ้าว่าเป็นพยาธิในลำไส้

แล้วก็เป็นพยาธิที่ฆ่าเท่าไหร่ก็ไม่ตายและไม่ออกไปด้วยนะ ไม่ว่าจะใช้ยา จะถากถางด้วยวาจา หรือทุบตีจนหัวปูดก็ยังยิ้มระรื่นชื่นชอบอยู่ได้ สายฟ้าล่ะปวดกบาล!